นิทาน เรื่อง "พญานาค"

น้องแต ค่ะ จะสื่ออะไรค่ะ

 

สวัสดี ..เช้า วันศุกร์ แสนสดชื่น เพื่อนๆทุกท่านค่ะ....

เช้านี้ ท่านสุมนา อยู่ในระหว่างเดินทางกลับเยี่ยมบ้านนะคะ

แต่เธอฝากความคิคถึงมายังเพื่อนๆ ทุกคนค่ะ หากเพื่อน ท่านใด

มีประสบการณ์ การพบเจอ เหล่า นาคา -พญานาค เชิญ เพื่อนๆ

นำมาเล่าสู่กันฟังได้เลยนะคะ.. หรือเพื่อนๆ มีปัญหาอยากสอบถาม ท่าน ประธาน

ก็เชิญ ถามคำถามนั้นๆเข้ามาได้เลยค่ะ.. กติกาเราก็เหมือนเดิมค่ะ

 

ช่วงนี้ ให้เกิดมีเหตุการณ์แปลกๆ เกิดขึ้นบ่อยครั้ง

ที่เพื่อนๆ ฝันเห็นกัน โดยที่ยังไม่เคยพบกันเลย

อาจด้วย ถึงวาระ หรือ เคย เป็นกัลยาณมิตร กัน

มาก่อนก็ได้นะคะ.. บางคนก็ รู้สึกว่า ได้พัฒนา ทางจิตไปได้ไกล

ขอให้เพื่อนๆ หมั่นทำสมาธิและฝึก ไปเรื่อยๆนะคะจะพบ

ความสำเร็จได้ในวันหนึ่งค่ะ.....

 

อ้างอิง:
<table border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="alt2" style="border:1px inset"> ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ huten
นุ๊ก... จ๋า ลองจ้องหน้าผู้หญิงคนนี้ ให้ดีดี นะคะ....

แล้วจะรู้ว่า.... ไผเป็นไผ ...55555
</td> </tr> </tbody></table>

พี่ไม่รู้ว่า ..ไปจริงหรือเปล่า และพูดอะไร..แต่จำได้ คล้ายๆว่า

เราได้พบกัน ..มันแย่ตรงที่เวลาพี่ฝัน หรืออะไรก็แล้วแต่ มักจำ

อะไรไม่ได้ทั้งหมด ค่ะ ..นุ๊ก อย่าอมฮอลลลล นะคะจะขาดตลาดแล้ว

 

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=oAmAhpbXMQs"]บทสวดชัยมงคลคาถา(ชัยน้อย) - YouTube[/ame]

"จุลชัยยะมงคลคาถา" หรือ"ชัยมงคลคาถา" หรือในท้องถิ่นอีสานเรียก "สวดไชยน้อย" ประพันธ์ในสมัยล้านช้างร่มขาว ประเทศลาว โดยพระมหาปาสมันตระมหาเถร ว่าด้วยชัยชนะของพุทธเจ้า ต่อเทพพรหม ครุฑ นาค ปีศาจ ฯลฯ และอวมงคลทั้งหลาย

แฮะๆๆ แวะ มาเยือน จ้า..

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ แสงสุริยา
นะโม เม พุทธะ เตชัสสา ระตะนะตะยะ ธัมมิกา
เตชะ ประสิทธิ ปะสีเทวา นารา ยะปะระเมสุรา
สิทธิ พรัหมา จะ อินทา จะ จะตุโลกา คัมภี รักขะกา
สะมุทา ภูตุง คังกา จะ สะพรัหมา ชัยยะ ประสิทธิ ภะวันตุเต


</TD></TR></TBODY></TABLE>

ความฝัน ;

การเดินธาตุ ,ตั้งธาตุ ...ตามตำรับ หลวงปู่สมเล็จ ลุน แขวงจำปาศักดิ์ ซึ่ง ท่านเมตตา ถ่ายทอด วิชา ผ่านทาง หลวงปู่สีทัตน์ ซึ่งเป็นพระ อาจารย์ หลวงปู่สุภา กันตสีโล ..
ทราบว่า...
ท่านเจ้าคุณ นร ฯ ,สมเด็จโต , หลวงปู่คำคนิง ท่านใด้ใช้ บน เดินธาตุ ,ตั้งธาตุ เช่นกันครับ..

โมทนา บุญ ครับ..
ธาตุขันธ์ กายสังขาร การเดินธาตุ จะยังคง ปรับธาตุขันธ์ ใด้ ตามหลัก วิชชา นะครับ..

- ถ้ำวัวแดง ( ปฏิบัติภาวนา แล้ว ๒ ครั้ง กราบหลวงปู่ละมัย )
- ภูควาย สปป.ลาว ( นอนกลด แล้ว ๒ คืน ) หลวงปู่สุภา ท่านเข้าไป ...ท่านเมตตาให้ ผมเข้าไป สมัย บวช ครั้งที่ ๒ ปี ๒๕๔๘ ...
- หลวงพระบาง ...รอวาระ เวียงวัง ..
- ทิเบต ..เขาหิมาลัย .. รอวาระ ด้วย หลวงปู่สุภา ท่าน เมตตาเล่าให้ฟัง ในการที่ ท่านเดินธุดงส์ เข้าศึกษา จาก ปู่เฒ่า ..จนพบ ใบลาน พระคาถา , วิธีภาวนา..

เมื่อ ๓ วัน ฝันถึง ทิเบต พอดี ครับ..

 

วิธีการทำให้จำความฝันได้

เวลานอน ให้มองเห็นตัวเรานั่งสมาธิอยู่ และกำหนดจิต อธิษฐาน
ว่าขณะนี้เรานั่งสมาธิอยู่ เรากำลังปฏิบัติอยู่ และสัมผัสกระแสความนิ่งสงบ เหมือนตอนนั่งสมาธิ จนหลับไป
ถ้ามีเหตุการณ์ในฝัน ก็จะจำได้ แต่ถ้าไม่ฝันก็จะหลับสบายเลยค่ะ

 

ตอนสวดมนต์หรือนั่งสมาธิกำลังได้ที่ บางทีเพื่อน(ร่วมห้อง) อยู่หอพักค่ะ ก็ทำเสียงดัง เช่นเปิดประตูห้องน้ำ หรือวางของ เราสะดุ้งเลยค่ะ อนุโมทนาบุญในการบอกกล่าววิธีปรับจิตให้สงบด้วยนะจ้า

ปล. การสวดมนต์ของเรานั้น เพียงพอกับการตั้งจิตทำสมาธิหรือเปล่าคะ ทุกวันนี้เราสวดอะระหัง สัมมาฯ ,นโมตัสสะ ,สะระณัง ,บูชาพระพุทธ ,บูชาพระธรรม ,บูชาพระสงฆ์ และตามด้วยพระคาถามหาเมตตาใหญ่ นั่งสมาธิ แผ่เมตตา และอโหสิกรรมค่ะ แอบสงสัยอีกนิดหน่อยว่า เวลาเรานั่งสมาธิถึงจุดจุดหนึ่ง ลมหายใจของเรามันจะแผ่วๆหรือหายใจสั้นลงกว่าตอนแรกๆหรือเปล่าคะ

อนุโมทนาบุญค่ะ

 

ทำสมาธิ จนเหมือนเราไม่มีลมหายใจ ..อย่าตกใจ เรายังหายใจอยู่ค่ะ

ปล่อยให้เป็นไปตามสภาวะ..เพราะเรากำลังเข้าสู่ ระดับฌาณ ค่ะ

 

จะบอกว่า...นู๋เคยเป็นค่ะพี่รั้ง ตกใจ...รีบ (คลำ) หาลมหายใจใหญ่เลยค่ะ
(เอ๊ยยย...ทำไมมันไม่หายใจฟระ...อ่าอ่า)

 

จิตอย่าจับที่ลมหายใจ หรือเวทนาทางกาย
ให้ทรงอารมณ์เบาสบาย จนจิตนิ่ง เราก็จะไม่รู้สึกตกใจ หรือกลัวค่ะ

 

ขอบคุณมากค่ะ ที่ช่วยไขข้อข้องใจ เมื่อคืนนั่งจนจากหายใจยาวๆ จนมาสั้นลงๆ เรื่อยๆ แอบกลัวเล็กน้อยเหมือนกันค่ะ ว่าทำไมจู่ๆถึงหายใจสั้นลงเรื่อยๆ เลยกำหนดให้รู้ แล้วออกจากสมาธิ เสียดาย ไม่งั้นคงจะนั่งต่ออีกสักหน่อย

ปล. เคยมีอยู่คืนหนึ่ง แต่เป็นแค่คืนเดียวนะคะ ที่เราสวดมนต์อยู่แล้วจู่ๆก็สวดเร็วขึ้นๆ และไม่มีผิดเลย จนเราเองตกใจ ปากสวดไป ตาอ่านตามบทสวด แต่ในใจก็คิดว่า ทำไมเราสวดเร็วแบบนี้ หลังจากนั้นก็ไม่เป็นอีกค่ะ อาจเป็นอุปปาทาน คิดไปเอง เล่าให้ฟังเล่นๆ เผื่อมีคนเคยเป็นเหมือนกันค่ะ

 

ดีใจที่มีน้องธิดาพญานาค (ขออนุญาตเรียกตามท่านอื่นๆจ้ะ) เคยเป็นเหมือนกัน คิดว่าจิตตกไปคนเดียวเสียแล้ว อิอิ

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ fahmui
ดีใจที่มีน้องธิดาพญานาค (ขออนุญาตเรียกตามท่านอื่นๆจ้ะ) เคยเป็นเหมือนกัน คิดว่าจิตตกไปคนเดียวเสียแล้ว อิอิ

</TD></TR></TBODY></TABLE>
เรียกมิกก้ได้ค่ะ...^^

เคยนั่งสมาธิแล้วรู้สึกตัวหมุนค่ะ เป็นประมาณ 2-3 ครั้ง แต่ก็โดนเหวี่ยง
ซะกระเด็น...สติกระเจิงทุกทีค่ะ ตามดูไม่ทัน แบบขึ้นรถไฟเหาะตีลังกาก็มีค่ะ
ตอนขึ้นก็ไม่เท่าไหร่ แต่ตอนลงเนี่ยสิ ดิ่งพสุธาเลย...แล้วก็แตกกระเจิงเหมือน
เดิม อิอิ

 

มาเล่าต่อ ประสบการณ์ถอดจิต

ปกติเราจะกำหนดกสิณอยู่ 1 อย่างซึ่งเป็นความถนัดของเรา
แต่ว่า มีอาจารย์ท่านนึงแนะนำมาว่าให้ทำอานาปานสติ
ช่วงนั้นฝึกมาได้ 3 วัน เข้าวันที่ 3 พอดี
วันนั้นนอนหลับกลางวัน (จะสังเกตว่าจะนอนหลับกลางวันบ่อยมากช่วงนั้น เพราะนอนสมาธิจนเคยชินค่ะ แหะ ๆ แต่ตอนนี้ไม่ได้นอนสมาธิตอนกลางวันแล้วนา..อิอิ)

ก็ปรากฎว่า เราจำลมหายใจตัวเองได้ เพราะอานาปานสติ ลมหายใจจะละเอียด จิตเราจะโล่งเบาสบายมาก
ทีนี้จิตก็ถอยหลังออกจากร่าง แต่ก็ต้องผลุบเข้าไปอยู่ในร่างเหมือนเดิม ตอนนั้นก็นึก เอ..เราต้องสูดลมหายใจยาว ๆ เข้าออก เพื่อให้จิตเบาสบายและละเอียด
มันจะเหมือนเราเป่าลูกโป่ง จิตเราเป็นลูกโป่ง ค่อย ๆ หายใจเข้าออกยาวๆ เบา ๆ จิตก็เริ่มเบาสบายและละเอียด
จิตก็เริ่มแยกออกจากกายทีละนิด ค่อย ๆ ยันตัวเองลุกขึ้นมาจากร่างที่นอนอยู่ ในท่าถอยหลัง
ในตอนนั้นเรามองเห็นแสงที่อยู่ตรงกลางกระหม่อม (จิตออกตรงกลางกระหม่อม)
ซักพักพอลุกได้ก็มองผ่านตา เหมือนเราเดินปกติ แต่จิตเราอยู่ในนั้น ก็เดินลงจากเตียง พอเห็นประตูก็เดินทะลุออกไปนอกประตู เดินออกไปกลางบ้าน เดินออกไปนอกบ้าน กำลังก้าวลงบันได ใจก็นึกแว๊บ ยังไม่ไปดีกว่า กลับเข้าร่างก่อน เพราะถ้าเดินไปไม่รู้จะเจออะไรหรือเปล่า ก็ปรากฎตัวเองถอยหลังเข้าร่าง วืบ... ก็ลืมตาเหงื่อออกนิดหน่อย แต่สนุกดีค่ะ ถ้าจะทำแบบนั้นอีกสงสัยจะต้องใช้เวลานานมาก ๆ
ภาพที่เห็นตอนนั้นเป็นของจริงทุกอย่าง เพราะตอนตื่นได้เดินไปสำรวจดู

จากประสบการณ์ที่เล่ามา ไม่ได้ส่งเสริมให้ทุกคนฝึกเพื่อถอดจิตนะคะเพราะไม่ใช่หนทางพ้นทุกข์

แต่เป็นการฝึกจิตเราให้เบาสบาย ยามที่กายมีปัญหา จิตจะไม่จับที่กาย ใจเราก็จะไม่ทุกข์เวลาเราป่วยไข้ เพราะเรามีข้อเปรียบเทียบระหว่าง การแยกจิต แยกกายออกจากกันโดยสิ้นเชิง ว่ามันมีสภาวะเบาสบาย ไร้น้ำหนักค่ะ

 

ตัวอ้วน ๆ ผิวคล้ำ ๆ ผมยาว หยักโศก
หรือเปล่าค่ะ ถ้าใช่ ก็ยุ้ยและค่ะ

 

ทีแตเห็นนะค่ะ คุณยุ้ยเป็นหญิงท้วมค่ะผมยาวยักโศกผิวนี้สองสีนะค่ะ

 

สวัสดีค่ะ

 

เวทนาคือความสุข ความทุกข์ ความไม่สุขไม่ทุกข์เหล่านั้น เป็นของไม่เที่ยง มีการเกิดขึ้น และดับไปเป็นธรรมดา เมื่อไม่เที่ยง จึงเป็นทุกข์ เมื่อไม่เที่ยง จึงไม่ใช่ของที่เป็นอยู่จริง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ yui_61
ตัวอ้วน ๆ ผิวคล้ำ ๆ ผมยาว หยักโศก
หรือเปล่าค่ะ ถ้าใช่ ก็ยุ้ยและค่ะ
</TD></TR></TBODY></TABLE>
อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ แสงสุริยา
ทีแตเห็นนะค่ะ คุณยุ้ยเป็นหญิงท้วมค่ะผมยาวยักโศกผิวนี้สองสีนะค่ะ
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ใกล้เคียงกันนะคะ...สรุปแล้ว...หาเครื่องรับ - เครื่องส่ง ได้อีกหนึ่งคู่แล้ว

(บางทีเราว่า ตัวเองดำ แต่สำหรับคนอื่น เราอาจแค่ "ผิวสองสี" นะจ๊ะ อิอิ)

 

แหม คุณมิก

เครื่องรับส่งแตเร็วนะค่ะ