...::: คนเรารู้สึก เสียใจ กับเรื่องอะไรบ้าง ก่อนเสียชีวิต?...:::

หนังสือขายดีใน Amazon เล่มหนึ่ง ชื่อว่า "The Top Five Regrets of the Dying" เขียนโดย Bronnie Ware ซึ่งเป็นคนดูแลผู้ป่วยที่รู้ตัวว่ากำลังจะเสียชีวิตและกลับไปอยู่ที่บ้านเพื่อรอวันตาย โดยเธอจะอยู่กับผู้ป่วยเหล่านี้ในช่วงสามถึงสิบสองสัปดาห์สุดท้ายก่อนที่ผู้ป่วยจะเสียชีวิต ในช่วงเวลาดังกล่าว เธอได้มีโอกาสพูดคุยและรับฟังความในใจของผู้ป่วยเหล่านี้

เมื่อถามถึงสิ่งที่เสียใจหรือสิ่งใดๆ ก็ตามที่อยากจะย้อนอดีตไปเปลี่ยนแปลงนั้น เธอพบว่ามีอยู่ห้าประเด็นหลักๆ

ประเด็นแรก พวกเขาน่าจะใช้ชีวิตตามความต้องการที่แท้จริงของตัวเอง มากกว่าตามความคาดหวังของคนอื่น (I wish I?d had the courage to live a life true to myself, not the life others expected of me.)

เกือบทุกคนที่กำลังจะเสียชีวิตจะพูดถึงประเด็นนี้ เมื่อพวกเขารู้ตัวว่าชีวิตได้ล่วงเลยมาจนถึงขั้นนี้แล้ว
และย้อนกลับไปมองอดีต เขาจะเห็นภาพที่ชัดเจนขึ้นว่าอะไรที่อยากทำอะไรที่ได้ทำ และอะไรที่ยังไม่ได้ทำ กว่าพวกเขาจะรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องสำคัญมากที่ควรจะเดินตามความฝันของตัวเอง
หรืออย่างน้อยก็แค่พยายาม มันก็สายเกินไป สุขภาพของพวกเขาเอาอิสรภาพในการตัดสินใจทำไปจากพวกเขาแล้ว
และก็ไม่มีวันจะคืนให้เขาอีกต่อไป

ประเด็นที่สอง พวกเขาจะไม่ทำงานหนัก (I wish I didn?t work so hard.)
งานหนักที่พวกเขาเคยรู้สึกว่าไม่ทำไม่ได้นั้น พาพวกเขาออกห่างจากชีวิตส่วนตัว ลูกๆ ครอบครัว และคนสำคัญของชีวิต พวกเขาไขว่คว้าและวิ่งตามแต่เงินทอง ชื่อเสียง เกียรติยศ หรือแม้กระทั่งการยอมรับจากคนที่อยู่นอกวงกลมของชีวิต โดยที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนว่าตัวเองทำอย่างนั้น
พวกเขาคิดว่าพวกเขาน่าจะมีตารางเวลาที่ดี แสวงหาเงินทอง ชื่อเสียง หรือเกียรติยศเท่าที่พอเพียง และแบ่งเวลาไปให้กับชีวิตส่วนตัว ลูกๆ ครอบครัว และคนสำคัญของชีวิต เพราะท้ายที่สุดแล้ว เมื่อพวกเขาหมดลมหายใจ จะไม่มีอะไรที่ติดตัวพวกเขาไปเลยสักอย่างเดียว

ประเด็นที่สาม พวกเขาน่าจะกล้าแสดงความรู้สึกของตัวเองให้มากกว่านี้ (I wish I had the courage to express my feelings.)
คนจำนวนมากเก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ข้างใน เพราะเกรงใจ เพราะกลัวคนจะว่า
เพราะกลัวจะไปขัดใจคนอื่น แต่ความรู้สึกเหล่านั้นจะนำมาซึ่งความเครียด
และความรู้สึกไม่ดีกับตัวเองในภายหลัง นอกจากนี้ความต้องการแสดงความรู้สึกของตัวเองไม่ได้มีเฉพาะด้านลบเท่านั้น
พวกเขายังไม่แทบจะไม่ได้แสดงความรู้สึกดีดีออกไปให้บางคนที่ได้รับรู้ในสถานการณ์นั้นๆ เมื่อเวลาผ่านมา จนถึงที่พวกเขากำลังจะเสียชีวิต หลายคนก็เสียชีวิตไปก่อนเขา
และหลายครั้งมันก็เลยสถานการณ์นั้นๆ มานานแล้วหากพวกเขาได้แสดงความต้องการออกไปอย่างที่ตัวเองรู้สึก ทั้งเรื่องดีและเรื่องไม่ดีนั้น จะทำให้พวกเขาไม่มีอะไรค้างคาอยู่ในใจ รู้สึกดีกับตัวเองมากกว่านี้ และเป็นตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง

ประเด็นที่สี่ พวกเขาจะอยู่กับเพื่อนเก่าๆ ให้นานกว่านี้ (I wish I had stayed in touch with my friends.)
บ่อยครั้งที่พวกเขารับรู้ถึงความสุขที่แท้จริงจากการได้อยู่กับเพื่อนเก่าๆ ก็ต่อเมื่อตัวเขาเองกำลังจะเสียชีวิตลง หรือเพื่อนๆ ของเขาเหล่านั้นได้เสียชีวิตไปแล้ว ที่ผ่านมา พวกเขาก็ห่างเหินจากเพื่อนเก่าๆ ที่สนิทกันมากๆ ไปเป็นปีๆ
และเมื่อพวกเขากำลังจะเสียชีวิต พวกเขาก็รู้สึกเสียใจกับช่วงเวลาที่ผ่านมา
มันอาจจะดูเป็นเรื่องธรรมดาที่ชีวิตอันยุ่งเหยิงจะพาเราออกจากเพื่อนๆ
แต่เมื่อเรากำลังจะเสียชีวิตลง พวกเขากลับต้องการเพื่อนๆ พูดคุย เห็นหน้า
ดูหนังด้วยกัน ไปเที่ยวกัน มากกว่าเรื่องอื่นๆ เสียอีก

ประเด็นที่ห้า พวกเขาน่าจะทำให้ชีวิตมีควา​มสุขมากกว่านี้ (I wish that I had let myself be happier.) เป็นเรื่องน่าแปลกใจมาก เพราะสุดท้ายแล้ว คนที่กำลังจะเสียชีวิตกลับต​ระหนักว่า ความสุขนั้นอยู่ที่ตัวเราเอ​ง พวกเขาดำเนินชีวิตแบบเดิมๆ ใช้ชีวิตแบบซ้ำๆ แล้วก็หลอกตัวเองว่าสิ่งที่​ทำอยู่มันดีอยู่แล้ว ส่วนหนึ่งก็เพราะกลัวการเปล​ี่ยนแปลง หรือไม่ก็ไม่อยากจะลำบากต้อ​งเปลี่ยนแปลงอะไร เมื่อพวกเขากำลังจะเสียชีวิ​ต และย้อนเวลากลับไปนึกถึง พวกเขารู้สึกว่าความสุขในชี​วิตนั้นเกิดจากสิ่งที่เขาเล​ือก อะไรก็ตามที่ทำอยู่ซ้ำๆ จะไม่ได้ให้อะไรกับชีวิตมาก​นัก แต่จุดเปลี่ยนแปลงของชีวิตท​ี่เป็นไปตามความต้องการของต​นเองนั้นไม่ว่าจะสำเร็จหรือ​ล้มเหลว มีความหมายกับชีวิตมากกว่าน​ัก

ขอให้ทุกท่านใช้ชีวิตอย่างค​ุ้มค่า ตระหนักกับทุกๆ วินาทีที่ผ่านไป
เมื่อถึงวันหนึ่งที่เราอยู่​ในสถานการณ์เดียวกันกับพวกเ​ขาเหล่านี้
เราจะได้ไม่เสียใจกับช่วงเว​ลาที่ผ่านไป.

ประเด็นเสริม-สรุป

ความสุข อยู่ที่ความพึงพอใจ...บางคร​ั้ง หากเราไม่สามารถอยู่เพียงลำ​พัง ความพึงพอใจส่วนตน ก็อาจไม่สร้างสุขได้...เพรา​ะ ความเป็นสอง ย่อมต้องสร้างความพึงพอใจแบ​บคู่กัน เมื่อมี 3 4 5 6 ต่อไปเรื่อย ๆ ความพึงพอใจที่ทำให้เป็นสุข​ได้นั้น กลับกลายเป็นไม่ใช่อีกต่อไป​ สิ่งที่เรียกว่า " ปัญญา" หรือ "วิชชา" จึงจำเป็นต้องนำมาสร้างความ​พึงพอใจ หรือ ความสุข ที่แบบปัจเจก และ ทวินิยม

สาธุ

 

บางคนเขาก็โชคดีมากนะที่ได้ตาย แต่คนบางคนต้องอยู่อย่างทรมาณต้องทำตามความคาดหวังของคนอื่น

 

รู้สึกเสียใจกับการกระทำที่ไม่ดี ทางกาย วาจา ใจ ของตนในกาลก่อน
เป็นเหตุทำจิตให้เศร้าหมอง จึงตกอยู่ในทะเลเพลิงทุกข์ มีอบายภูมิเป็นที่ไป

 

บางคนก็อยู่และตายเพียงลำพังอย่างมีความสุข โดยที่ไม่ต้องการให้ใครมาคาดหวังในตัวเขา และในทางกลับกันเขาก็ยังไม่ฝากความคาดหวังเอาไว้กับคนอื่นๆเช่นกัน

เขาเพียงแค่อยู่กับปัจจุบัน และใช้ปัญญาคิดพิจารณาแสวงหาวิธีการที่จะทำทุกวินาทีของเขาทำมันให้ดีที่สุด ทำมันให้มีค่ามากที่สุด เท่าที่กำลังของเขาจะสามารถกระทำได้ เพราะเขารู้ว่า ชีวิตคือการเดินทางจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง แต่ละจุดแต่ละก้าว ที่เดินทางออกไปนั้นก็ไม่สามารถเดินย้อนกลับไปแก้ไขจุดที่เดินผ่านมานั้นได้อีกแล้ว


เพียงเท่านี้เขาก็ "ตายอย่างมีความสุขแล้ว"

 

ครุจารย์ ท่านเคยสอนวงจรแห่งการ เกิด-ดับ เอาไว้ว่า...

1.-แบบ"ตามกระแส โลก ธรรม"

โดยมี อวิชชา นำพาให้เกิดการปรุงแต่ง
ความคิด อารมณ์ ปลุก กิเลส ตัณหา อุปทาน นำไปสู่ภพ ภูมิ
ที่สุดทำให้ จิตแล่นไปในภพภูมิ ที่มนุษย์ทั่วไป ทำอยู่เป็นปกติเช่น

-ฉกามาวจรภูมิ...คือ อบายภูมิ มนุษย์ เทวดา
-รูปภพ..คือรูปพรหม ทั้งหมด
-อรูปภพ..คือ อรูปพรหม ทั้งหมด

2.แบบ ทวนกระแสโลก

-โดยมิ"วิชชา" คือเห็นอดีต(ตกผลึกความคิด)
-รู้เท่าทันในปัจจุบัน(สติ กำหนดรู้ ทันความคิด อารมณ์ที่กำลังปรุงแต่ง)
-เห็นผลที่เกิดในอนาคต(รู้ทางที่ ความคิด อารมณ์ ที่ปรุงโดยขาดสติ ปัญญา พาไปเกิดในภูมิต่างๆ)

......................

//-เมื่อจิตใจ เกิด ความ ตื่นเต้น วิคกกังวล กลัว ย้ำคิด ย้ำทำ ย้ำแค้นให้หายใจยาวๆ ช้าๆ กำหนดรู้ "รู้สึก" ของอารมณ์นั้น
จ้องหน้า ดูว่า หน้าตา อารมณ์นั้น จริงๆ เป็นอย่างไร?

ไม่คิด ไม่หนี ไม่สู้ ดู ให้เห็น

พระอนิจจัง
พระทุกขัง
พระอนัตตา

ทำลายอารมณ์นั้น

(สิ่งใดเกิดขึ้นเป็นธรรมดา ย่อมดับด้วยอำนาจไตรลักษ์ และอำนาจ จิตที่ฝึกดีแล้ว)

จนเห็นเป็นเรื่อง ขำๆ หรรษา เกิดปิติ นั่นคือทาง

" ทวนกระแส "

-ทุกข์นั้น.....ต้องกำหนดรู้
-เหตุแห่งทุกข์ คือ อุปทานในตัณหา ต้องละโดยเด็ดขาด
-ความเย็นแห่งชีวิต พ้นทุกข์ เหนือสุข
เพราะสิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ เหตุทุกข์
ต้องประจักษ์ เป็นประสบการณ์ตรงแก่ตนเอง

-ทางแห่งการฝึกฝน ปัญญา วาจา กาย ใจ
ชำระใจให้เกิด เจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ ทำอาสวะสิ้น ต้องรีบทำเอยฯ
เมื่อชนะอารมณ์ ตื่นเต้น กังวล กลัว ที่เป็นอาหารของอสูร ได้แล้ว
ก็ลองฝึกจัดการอารมณ์อื่นๆ ที่ไม่พึงปรารถนา ต่อไป สาธุ

"เวลาจากตื่นถึงหลับ เวลาจากเกิดถึงตาย เราจะใช้ทำอะไร?
จะวิ่งหนีทุกข์ ซบออกความสุข หรือ ทำความเย็นแห่งชีวิตให้ปรากฎ ด้วยตนเอง"

เวลา กรรม มัจจุราช นั้นก็ไม่เคยคอยใครเช่นกัน ?

สาธุ

 

รู้สึกว่าที่ผ่านมาเคยทำไม่ดีกับพ่อ แม่ ทางวาจา ตอนนั้นรู้สึกไม่ดีมากๆ ถ้าย้อนเวลาได้ จะไม่ทำสิ่งนั้นเลยจริงๆ

 

คนเรามีชีวิตให้รู้สึก เหมือนไฟกำลังไหม้บ้าน ถ้ารู้สึกอย่างนี้ตลอดจะไม่เสียดาย อะไรครับ ทำ ทาน ศิล ภาวนาครบ ตามความพอดี ของตัว แต่ละคนไม่เท่ากัน ไปนิพานได้เลย ต้นทุนเดิมเกิดเป็นมนุษย์ได้ เพียงพอที่จะไปได้ ก๊อปมาจากหลวงพี่เล็ก วัดท่าขนุน กันโดนด่า เดี๋ยวจิตตก มีเข้าใจ1คนจาก10 ก็ดีใจหลาย สาธุครับ

 

เสียใจที่ตนเองทำผิดค่ะ

 

ขอบคุณที่นำมาให้อ่านกันค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณ

 

จิตเราเหมือนกับกระสวยอวกาศ บุญบารมีก็เหมือนเชื้อเพลิง
อยากหลุดพ้นก็มั่นทำดี เหมือนกับสะสมเชื้อเพลิงไว้ยิ่งเยอะยิ่งมีโอกาศมาก ว่าคุณจะหลุดพ้นจากแรงโน้มถ่วงของโลกนี้หรือป่าว