การบวชกับการรักษาศีล เลือกอะไรดี

พอดีเข้าสู่วัยเบญจเพสเลยคิดจะบวชแทนคุณพ่อแม่ แต่ก็ติดปัญหาเรื่องงานที่หยุดยาวมากๆไม่ได้ อย่างมากก็บวชได้ไม่เกิน5วัน เลยคิดว่าถ้าเปลี่ยนมารักษาศีลทำสมาธิแทนจะได้อานิสงส์แก่พ่อแม่มากกว่ารึเปล่าครับ เพราะเคยได้ยินว่า“แม้จะได้อุปสมบทเป็นภิกษุ รักษาศีลครบ 227 ข้อ ไม่เคยขาด ไม่ด่างพร้อย 100 ปี บุญกุศลยังน้อยกว่าผู้ที่ทำสมาธิให้จิตสงบ(ฌาน) แม้นานเพียงไก่กระพือปีก”

อนุโมทนาสาธุ ครับ

 

บุญของการบวชพระ ได้ถึงพ่อแม่โดยอัตโนมัติ ครับ แม้จะเป็นลูกที่ไม่เคยเจอหน้าพ่อแม่มาก่อนเลย ถ้าบวชพระ พ่อแม่ก็ได้
ส่วนบุญของกรรมฐาน เยอะกว่าบวชพระ ถูกต้องแล้วครับ แต่ต้องแผ่เมตตา อุทิศบุญ ก่อนนะครับ

อย่างไรเสีย การบวชพระ ก็ได้อานิสงส์ที่เห็นทันตามากกว่า คือ ความสบายใจ ความสุขใจของพ่อแม่ ทำเสียเถิดครับ
หากกลัวว่าจะไม่มีเวลา ก็ลองปฏิบัติกรรมฐานสักพักนึง แล้วตั้งจิตอธิษฐาน ขอให้บวชได้ โดยไม่ติดขัดสิ่งใดๆ ไม่ติดขัดเรื่องงานและเวลา ครับ

 

ทำทั้งสองอย่างเลยครับ ถึงแม้ว่าจะบวชได้น้อยวัน แต่ศรัทธาที่เรามีให้กับพระบิดาพระมารดามีมากพอ ก็เปรียบเสมือนเราได้ทดแทนบุญคุณท่านตามที่เราตั้งใจ หลังจากสึกออกมาแล้วเราก็ทำต่อเนื่องรักษาศีลอย่าให้ขาด อุทิศบุญกุศลให้กับท่านทั้งสองอย่าได้เว้น เพียงเท่านี้เราก็เป็นบุตรที่กตัญญูรู้คุณแล้ว ถ้ายังเป็นโสดอยู่ก็ให้ระวังเรื่องเพศตรงข้ามที่อาจมาเปลี่ยนชีวิตได้ ถ้าวิบากกรรมไม่มาก สิ่งที่เราหวังก็สำเร็จทุกประการ



อนุโมทนาบุญแด่เจ้าของกระทู้ที่จะทำดีให้กับพระบิดามารดาด้วยครับ
และอนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านด้วยเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ

 

สำหรับท่าน <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->fineline1 แล้ว บวช กับ รักษาศีล นี่มันต่างกันมากไหมจ๊ะ

 

บวช ครับ

ออกมาแล้ว ทำ สมาธิ ต่อครับ

บวชพระ อนิสงส์มาก ครับ

 

การบวชคือการทดแทนคุณบิดามารดา จะกี่วันก็ไม่ใช่ปัญหา ... ๕ วันก็ยังดีครับ

บวชแล้วเป็นพระที่ดีมีศีลบริสุทธิ์เป็นอันใช้ได้

............................


การอุปสมบทบรรพชานี้มีอานิสงส์พิเศษ

อานิสงส์อย่างอื่น มีการสร้างวิหารทานก็ดี การถวายสังฆทานก็ดี ทอดกฐินผ้าป่าก็ดี จัดว่าเป็นอานิสงส์สำคัญ แต่อานิสงส์นี้นั้น บุคคลที่จะพึ่งได้ต้องโมทนาก่อน หมายความว่า ถ้าบุตรธิดาของตนบำเพ็ญกุศล บิดามารดาไม่โมทนาย่อมไม่ได้ แต่ว่าการอุปสมบมบรรพชานี้แปลกกว่านั้น องค์สมเด็จพระทรงธรรม์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ว่า

[FONT=trebuchet ms,sans-serif]สมมุติว่า บุตรชายของท่านผู้ใดออกจากครรภ์มารดาวันนั้น บิดามารดาก็จากกัน ลูกกับพ่อ ลูกกับแม่ย่อมไม่รู้จักกัน เวลาที่บรรพชานั้น บิดามารดาก็ไม่ทราบ แต่ทว่า ถึงอย่างก็ดี องค์สมเด็จพระชินศรีตรัสว่า บิดามารดาย่อมได้อานิสงส์โดยสมบูรณ์ นี่เป็นอันว่า อานิสงส์แห่งการการอุปสมบทบรรพชานี้แปลกจากบุญกุศลอย่างอื่น [/FONT][FONT=trebuchet ms,sans-serif]เป็นอันว่าขอพูดซ้ำอีกครั้งหนึ่งว่า บุญอย่างอื่นลูกทำไปแล้ว พ่อแม่ไม่โมทนาย่อมไม่ได้อานิสงส์นั้น แต่ว่าการอุปสมบทและบรรพชา บิดามารดาซึ่งคลอดบุตรมาแล้ว ต่างคนต่างจากกันไป พ่อแม่ไม่ทราบว่าบุตรมีรูปร่างหน้าตาเป็นประการใด เพราะจากกันไปตั้งแต่คลอดใหม่ๆ สำหรับลูกชายก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า บิดารมารดาเป็นใคร แต่ว่าอุปสมบรรพชาเมื่อไร บิดามารดาย่อมได้อานิสงส์สมบูรณ์ เหตุนี้การอุปสมบทบรรพชาจึงจัดว่า เป็นกุศลพิเศษ ที่องค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์ทรงบัญญัติไว้[/FONT]​

http://palungjit.org/threads/อานิสงส์บวชพระ-บวชเณร.337372/

 

ผมก็กำลังจะบวชทดแทนคุณพ่อแม่ ตอนนี้ถือศีล 5 มาได้เกือบเดือนแล้วครับ

อนุโมทนาบุญด้วยนะคับคุณ fineline1 สาธุ สาธุ

 

โมทนาบุญด้วยนะครับ
ผมขออธิบายเป็นข้อๆๆ ให้อ่านเล่นๆๆนะครับ
- เบญจเพศ เป็นแค่ตัวเลข 25(อายุที่เกิด) ไม่มีผลกับชีวิตหรอก สิ่งที่มีผลต่อชีวิตคือ บุญ,บาป เท่านั้นครับ
- การบวช มีอานิสงส์พิเศษ ถ้าลูกบวชพระ ไม่ว่าพ่อแม่จะอยู่ที่ไหน พ่อแม่จะได้รับอานิสงส์ทันที 32 กัปป์
- การทำสมาธิ จะได้อานิสงส์กับตัวผู้ทำโดยตรง พ่อแม่จะไม่ได้ครับ แต่ อานิสงส์รักษาศีล 227 ข้อจะน้อยกว่าการสมาธิ แม้นานเพียงไก่กระพือปีก
สุดท้ายสำคัญมาก ตั้งใจอ่านนะครับ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การที่จะตอบแทนคุณแก่บุคคลทั้ง ๒ คือ มารดา ๑ บิดา ๑ เรากล่าวว่ากระทำไม่ได้ง่ายเลย

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุตรพึงแบกมารดาด้วยบ่าข้างหนึ่ง แบกบิดาด้วยบ่าข้างหนึ่ง เขามีอายุมีชีวิตอยู่ตลอดร้อยปี และพึงปฏิบัติบำรุงทั้ง ๒ ด้วยการอบกลิ่น การนวด การให้อาบน้ำ และการบีบนวดอวัยวะต่าง ๆ แก่ท่านทั้งสอง แม้ท่านทั้ง ๒ ก็พึงถ่ายอุจจาระบนบ่านั่นเอง ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ชื่อว่าตอบแทนบุญคุณแก่มารดาบิดา

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อนึ่ง บุตรพึงตั้งมารดาไว้ในราชสมบัติ มีอำนาจยิ่งใหญ่ในแผ่นดินใหญ่ อันมีรัตนะ ๗ ประการมากหลายนี้ แม้กระนั้นก็ยังไม่ชื่อว่าตอบแทนคุณมารดาบิดา ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะมารดาบิดามีอุปการะมาก เป็นผู้บำรุงเลี้ยง เป็นผู้สอนให้ลูกรู้จักโลก

“ส่วนบุตรคนใด ทำให้มารดาบิดาผู้ไม่มีศรัทธาให้สมาทานตั้งมั่นในสัทธาสัมปทา ให้มารดาบิดาผู้มีทุศีลสมาทานตั้งมั่นในสีลสัมปทา ให้บิดามารดาผู้มีความตระหนี่สมาทานตั้งมั่นในจาคสัมปทา ให้มารดาบิดาผู้ทรามปัญญา สมาทานตั้งมั่นในปัญญาสัมปทา ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ด้วยเหตุมีประมาณเท่านั้น และบุตรย่อมชื่อว่าเป็นผู้อันกระทำตอบแทนบุญคุณแก่มารดาบิดาแล้ว”

 

รักษาศีล ^^

 

มันก็จริงกับที่คุณตั้งคำถาม แต่ถ้าคุณมีโอกาสบวช ผมว่า บวชดีกว่านะครับ ครั้งหนึ่งในชีวิต ครั้งหนึ่งที่มีโอกาสเป็นผู้ชาย ตอนนี้ก็ร่างกายสมบูรณ์ คนที่เป็นโรคร้ายแรง หรือคนที่พิการเขายังไม่มีโอกาสบวชเลยนะครับ ถึงจะ ได้ไม่นาน วันที่ได้บวช แต่ ถ้าทำได้ดีใน 1-3 วัน ผมว่า ก็เป็นบุญ ของ พ่อ แม่เลยนะครับ อย่างน้อย พ่อแม่ ก็ ได้เห็นผ้าเหลือง นะครับ

 

คุณไฟไล หนึ่ง
คุณเข้าใจผิดใหญ่โต...
.....คุณต้องบวชแทนคุณ...
..รักษาศีล ก็ทำแค่ศีล5 ทุกวันก็พอ....
...การภาวนา...คุณเป็นฆาราวาส ไม่แนะนำให้ทำ......
...เพราะถ้าคุณอยากได้บุญแบบงูแลบลิ้น...ในสมัยปัจจุบัน เชื่อว่า ไม่มีฆาราวาสใดๆสามารถเหมือนในพุทธกาลแน่นอน...ดังนั้นคุณต้องบวชไม่สึก แล้วเพียรตัดกิเลศให้หมดจนไม่กลับมาเกิดอีก...นั่นคือต้องยึดธุดงตวัตร13(เดินป่าประจำ ธุดงค์)ยึดขันธวัตร14และทำวิปัสนากรรมฐาน เมื่อมีวาสนา ก็อาจเห็นงูแลบลิ้นได้ คือ หลุดเป็นอริยะอรหันต์นั่นแล...
...ส่วนฆาราวาสที่ภาวนา...แต่งตัวตามโลกแล้วมานั่งภาวนา ไม่มีทางเห็นงูแลบลิ้น...เพราะตัวมีแต่กิเลศ อาจต้องทำพิธีเป็นผ้าขาว ก็น่าจะได้...
...ฆาราวาสที่ภาวนากันมากมายนั้น จุดประสงฆ์อาจเพียงแค่ให้จิตสงบ...แล้วเกิดปัญญาตามสมองคิดเท่านั้น...มิใช่ภาวนาเพื่อถอดถอนกิเลศ..แล้วเกิดญานหยั่งรู้ทางปัญญา...หายากมากๆๆๆๆๆเพราะไม่มีใครบ้าพอจะแต่งกายธรรมดาๆไปนั่งภาวนา หรือ ถึงเป็นผ้าขาว ก็มิใช่ทำทั้งชีวิต เพราะต้องทำมาหากินตามปกติวิสัยของมนุษย์...
..การที่พระท่านสอนให้ภาวนา...เพื่อให้คนทั้งหลายมีจิตสงบ...ปัญญาทางสมองมันจะได้เกิดขึ้น....คิดดีทำดีมันจะได้เกิดขึ้น...ท่านคงไม่ได้เชิญคุณภาวนาเพื่อถอนกิเลศเพื่อเป็นอริยะบุคคลหรอก...ไม่มีทาง...
...หากเป็นฆาราวาส อาจก้าวถึงอริยะบุคคลได้ จากโสดา ก็น่าจะถึงอนาคามีได้ เช่นผ้าขาวที่ปฏิบัติกับพระอาจารย์มั่นเป็นต้น....
...ผ้าขาวหรือฆาราวาสอื่นๆที่ทำเป็นปฏิบัติ ตามวิทยากรหรือหน่วยงานค้าขายเป็นทุนทำโครงการให้นั้น...มันเป็นกลยุทธฺทางธุระกิจคืนกำไรสู่สังคม นั่งภาวนาร้อยชาติก็ไม่หลุดจากวัฏฏสงสารหรอกเชื่อหัวเรืองเหอะ ฮา

 

บางครั้งแม้เรานึกจะบวช เราก็ยังไม่สามารถบวชได้ดังใจนึก เพราะยังมีภาระทางโลก ยังมีห่วงอยู่เยอะ แต่เราสามารถรักษาศีล และนั่งสมาธิได้ตั้งแต่เป็นฆราวาส เป็นการปูพื้นฐาน อย่าไปคิดว่ารอให้บวชก่อนค่อยไปรักษาศีล และนั่งสมาธิ ทำอย่างนั้นเค้าเรียกว่าหมิ่นเหม่ไป

เพราะฉะนั้น ทำอะไรได้ก็ทำไปก่อน เป็นการสร้างบุญบารมี บ่มเพาะนิสัยความเคยชินที่จะเป็นอริยสมบัติข้ามภพข้ามชาติ

และสุดท้าย ไม่ว่าจะรักษาศีล หรือบวช สิ่งที่สำคัญที่สุด ก็คือ "ใจ" รักษาศีลได้ดี ก็ต้องรักษา "ใจ" บวชพระได้ดี ก็ต้องบวช "ใจ"ก่อน !

เอวัง ก็มีด้วยประการฉะนี้

 

บวชไปเลยครับ ผมเห็นด้วย อนุโมทนา บวชแล้วปฏิบัติ ศีลจะเกิดอัติโนมัติครับ หิริความละอายแก่ใจ โอตัปปะ เกรงกลัวบาป ถ้าได้ถือเครื่องแบบบรรพชิต จะทำให้ท่านมีเวลาปฏิบัติมากขึ้นได้ ผู้รู้ ก็เกิดเร็ว