นักบวชคือผู้ที่คอรัปชันมากที่สุด

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=TFa0f4lhemE]นักบวชคือผู้ที่คอรัปชันมากที่สุด - YouTube[/ame]

 

YES !!!!!

ลวงโลกที่สุดด้วย

ตัวอย่างที่หาดูง่ายก็โล้นจานบิน และโล้นแต๋วจอมบิดเบือนนั่นไง

หุ หุ หุ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=yyklJxbCunE]stop หยุดถวายเงินทอง พระภิกษุ-สามเณร.wmv - YouTube[/ame]

 

ในสมมุติสงฆ์ มีอริยะสงห์อยู่ เป็นสังฆะมณฑล

อย่าได้ดูหมิ่น ดูถูก ดูแคลน กันเลย
สังคมใดๆ ย่อมมีทั้งความดี ความไม่ดี แม้ในสังฆะมณฑลก็เช่นกัน

ใครจะดีก็เรื่องของเขา ใครจะไม่ดีก็เรื่องเขา ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับเรา
ที่ไม่เกี่ยวก็เพราะ เราไม่ได้มีหน้าที่ในการจัดการตรงนั้น ไม่ได้รับมอบหมาย
แล้วจะเดือดร้อนใจไปเพื่ออะไร

 

แค่ชี้นำให้เห็นว่า สังคมเรามีส่วนทำให้พระเป็นเช่นนั้น ก็ขอบคุณ จขกท.

ส่วนเรื่องตัวบุคคล ใครทำ ใครก็ได้ จะคิดใหญ่ คิดเล็ก ทั้งกุศล และ อกุศล ก็แล้วแต่

 

เอาด้านดีๆของพระพุทธศาสนามาเผยแพร่ซิครับ

คนดูก็จะได้อนุโมทนา เป็นบุญกุศลกับผู้ฟังผู้ดู..

และเป็นกุศลกับผู้เผยแพร่ด้วย...

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=gr0Ti612fiY]พุทธแท้ไม่พึ่งวัตถุอัปมงคล พระที่สอนให้พึ่งคือพระโง่ๆปัญญาอ่อน - YouTube[/ame]

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=iHMp-4K-cDs]ผีสิงป้าแดงมา 28 ปี หลวงปู่ สอนผีชื่อยายบุญพา ให้รู้ผิด รู้ถูก - YouTube[/ame]

 

พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค
[๑๐๓] ดูกรมหาบพิตร อย่างไร ภิกษุจึงชื่อว่าเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีล.
๑. ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ละการฆ่าสัตว์ เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ วางทัณฑะ วางศาตรา
มีความละอาย มีความเอ็นดู มีความกรุณา หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่ ข้อนี้เป็นศีลของ
เธอประการหนึ่ง.
๒. เธอละการลักทรัพย์ เว้นขาดจากการลักทรัพย์ รับแต่ของที่เขาให้ ต้องการแต่ของที่
เขาให้ ไม่ประพฤติตนเป็นขโมย เป็นผู้สะอาดอยู่ แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
๓. เธอละกรรมเป็นข้าศึกแก่พรหมจรรย์ ประพฤติพรหมจรรย์ ประพฤติห่างไกล
เว้นขาดจากเมถุนอันเป็นกิจของชาวบ้าน แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
๔. เธอละการพูดเท็จ เว้นขาดจากการพูดเท็จ พูดแต่คำจริง ดำรงคำสัตย์ มีถ้อยคำ
เป็นหลักฐาน ควรเชื่อได้ ไม่พูดลวงโลก แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอ ประการหนึ่ง.
๕. เธอละคำส่อเสียด เว้นขาดจากคำส่อเสียด ฟังจากข้างนี้แล้วไม่ไปบอกข้างโน้น
เพื่อให้คนหมู่นี้แตกร้าวกัน หรือฟังจากข้างโน้นแล้วไม่มาบอกข้างนี้ เพื่อให้คนหมู่โน้นแตก
ร้าวกัน สมานคนที่แตกร้าวกันแล้วบ้าง ส่งเสริมคนที่พร้อมเพรียงกันแล้วบ้าง ชอบคนผู้พร้อม
เพรียงกัน เพลิดเพลินในคนผู้พร้อมเพรียงกัน กล่าวแต่คำที่ทำให้คนพร้อมเพรียงกัน แม้ข้อนี้
ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
๖. เธอละคำหยาบ เว้นขาดจากคำหยาบ กล่าวแต่คำที่ไม่มีโทษ เพราะหู ชวนให้รัก
จับใจ เป็นของชาวเมือง คนส่วนมากรักใคร่ พอใจ แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
๗. เธอละคำเพ้อเจ้อ เว้นขาดจากคำเพ้อเจ้อ พูดถูกกาล พูดแต่คำที่เป็นจริง พูดอิง
อรรถ พูดอิงธรรม พูดอิงวินัย พูดแต่คำมีหลักฐาน มีที่อ้าง มีที่กำหนด ประกอบด้วยประโยชน์
โดยกาลอันควร แม้ข้อนี้เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
๘. เธอเว้นจากการพรากพืชคามและภูตคาม.
๙. เธอฉันหนเดียว เว้นการฉันในราตรี งดจากการฉันในเวลาวิกาล.
๑๐. เธอเว้นจากการฟ้อนรำ ขับร้อง ประโคมดนตรีและดูการเล่น อันเป็นข้าศึกแก่กุศล
๑๑. เธอเว้นขาดจากการทัดทรงประดับ และตบแต่งร่างกายด้วยดอกไม้ ของหอมและ
เครื่องประเทืองผิว อันเป็นฐานแห่งการแต่งตัว.
๑๒. เธอเว้นขาดจากการนั่งนอนบนที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่.
๑๓. เธอเว้นขาดจากการรับทองและเงิน.
๑๔. เธอเว้นขาดจากการรับธัญญาหารดิบ.
๑๕. เธอเว้นขาดจากการรับเนื้อดิบ.
๑๖. เธอเว้นขาดจากการรับสตรีและกุมารี.
๑๗. เธอเว้นขาดจากการรับทาสีและทาส.
๑๘. เธอเว้นขาดจากการรับแพะและแกะ.
๑๙. เธอเว้นขาดจากการรับไก่และสุกร.
๒๐. เธอเว้นขาดจากการรับช้าง โค ม้า และลา.
๒๑. เธอเว้นขาดจากการรับไร่นาและที่ดิน.
๒๒. เธอเว้นขาดจากการประกอบทูตกรรมและการรับใช้.
๒๓. เธอเว้นขาดจากการซื้อการขาย.
๒๔. เธอเว้นขาดจากการโกงด้วยตราชั่ง การโกงด้วยของปลอม และการโกงด้วยเครื่อง
ตวงวัด.
๒๕. เธอเว้นขาดจากการรับสินบน การล่อลวง และการตลบตะแลง.
๒๖. เธอเว้นขาดจากการตัด การฆ่า การจองจำ การตีชิง การปล้น และกรรโชก
แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง.
จบจุลศีล.

 

อย่าพูดรวมเลยว่า นักบวช คนที่เขาปฏิบัติดีก็มีอยู่ เปลี่ยนใช้เป็นคำอื่นแทนก็ได้ เช่น พวกอาศัยการเป็นนักบวชเพื่อคอรัปชั่นมีมากที่สุด จะฟังดูดีกว่าครับ

 

ผมก็ไม่ค่อยตามข่าวนะ แต่ทำไมคนถึงไม่ชอบพระเกษมเยอะจัง
ทั้งๆที่หลายอย่างท่านก็เอาคำสอนมาจากพระไตรปิฏกแท้ แล้วคำกล่าวท่าน
ก็คล้ายๆกับพระอริเจ้าหลายท่าน

ขอบคุณที่เอามาเสนอคับ

 

---------------------------------

ที่เค้าไม่ชอบก็ชัดๆ เลย คือคำหยาบคาย ด่าโครตพ่อ โครตแม่
เย็ดแม่ หีหมา ควยหมา พวกเหี้ย ฯลฯ

คำหยาบอีกทั้งกิริยาที่ไม่สมควร ไม่นับที่สั่งสอนให้ทำลายรูปพระพุทธเจ้า
อีกทั้งห้ามสวดมนต์ ก็เสื่อมแล้วครับท่าน

 

เรื่องการสวดมนต์ แม้แต่พระพุทธเจ้าก็ยังสวด

แล้วนี่เจ้าสำนักสามแยกเป็นใคร มาห้ามไม่ให้สวดมนต์
กราบไหว้รูปพระพุทธเจ้า

 

เรื่องเดียวที่ได้พูดคืนนั้น คือ ได้รู้จักท่านทางหนังสือเล่มแรกที่ได้อ่าน คือ ภูเขาแห่งวิถีพุทธธรรม ซึ่งเป็นแนวคิดที่แปลกไม่น้อยที่อ่านไปแล้วพบว่า สิ่งที่ท่านเรียกว่าภูเขาแห่งวิถีพุทธธรรมหรืออุปสรรคในการเข้าถึงธรรม คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นั่นเอง

ท่านบอกว่า ศาสนิกชนยังยึดติดอยู่กับเปลือกนอกของศาสนา ติดรูปแบบ ไม่ได้เข้าถึงแก่นของธรรมะ ด้วยเหตุนี้ พระพุทธจึงเป็นเพียงพระพุทธธูป พระธรรมจึงเป็นเพียงตัวหนังสือ พระสงฆ์จึงเป็นเพียงคนที่ห่มผ้าเหลือง

การยึดติดหรือที่ท่านใช้คำว่า ยึดมั่นถือมั่นรูปแบบภายนอก เปรียบได้กับคนที่นั่งเรือข้ามฟาก อยากข้ามแม่น้ำแต่ยึดติดอยู่กับเรือ แม้เรือไปถึงฝั่งก็ยังไม่ยอมออกจากเรือ แล้วจะถึงฝั่งได้อย่างไร

ที่มา phongphit.com : ���ྨ ��.���� ������� - ���¹����ҡ�Զ���������Ҿط�����

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=KbssFa_8W7c]รู้จักพระพุทธเจ้าให้มากกว่าก่อน ๑. - YouTube[/ame]

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=cYbEdWYznj8]รู้จักพระพุทธเจ้าให้มากกว่าก่อน ๒. - YouTube[/ame]

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=u1oQ0ddL12o]รู้จักพระพุทธเจ้าให้มากกว่าก่อน ๓. - YouTube[/ame]

 

ท่านทั้งหลายไมเขาถึงพุทธธรรมก็เพราะวา “พระพุทธเจาตามทัศนะของทาน”
ขวางหนาทานอยู่ ทานทั้งหลายอยาเพิ่งเห็นวา ถอยคําขางบนนี้เปนคําแกลงกลาว
อยางอุตริ. ตามธรรมดาพุทธบริษัทแตละคนตางก็มี “พระพุทธเจา”
ของตนเปนเครืองยึดถือ. ถาเขายังไมรจักพระพุทธเจาไดอยางถูกตอง
เขาก็ยอมทึกทักเอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งวาเปนพระพุทธเจาไปกอน ไมเป็นคนวาเหว.
เขาจะตองมีอะไรอยางใดอยางหนึ่งเปนองคพระพุทธเจาของเขา
เชนเดียวกับตัวความจริงที่ไดกลาวมาแลวขางตนวา ใครรูอะไร
เพียงเทาไหน ก็เปนความจริงของเขาเพียงเทานั้น. เพราะฉะนั้น เมือเขา
เขาใจวาอะไรเปนพระพุทธเจา สิ่งนันก็เกิดเปน “พระพุทธเจาของเขา”
ดวยเหตุนเี้ อง สิ่งทีถกขนานนามวาพระพุทธเจา จึงมีอยูในลักษณะและ
ขนาดมาตรฐานตางๆ กัน แลวแตความยึดถือของคนเปนชั้นๆ ไป.
สําหรับเด็กเล็กๆ ถาถามวาอะไรเปนพระพุทธเจาก็จะมีความรูสึกในตัว
วัตถุบางอยางเชน พระพุทธรูปในโบสถเปนตน วาเปนพระพุทธเจา ซึ่ง
อาจเปนตุกตาชนิดหนึ่งก็ไดทําดวยอิฐดวยปูนหรือทองเหลืองทองคําก็ได.
เด็กที่เล็กที่สุดมีความรูสึกวานั่นเปนพระพุทธเจาของเขาจะ
เปลี่ยนแปลงไปจากนี้ไมได แตเราก็ยกเวนเปนการใหอภัยแกเด็ก.
ทีนี้ก็มาถึงคนโตๆ เปนผูใหญแลว กระทั่งคนเฒาคนแก ซึ่งมีการ
กลาว พุทธํ สรณํ คจฺฉามิ ฯลฯ อยูทุกๆ คราวทีมีการรับศีลฟงธรรม
เทศนา ซึงกวาจะตายก็นับไดรอยครังพันครั้ง, ในปญหาเดียวกันที่วา
อะไรเปนพระพุทธเจาของเขา เราก็ยงกลากลาวไดอีกเหมือนกันวา
ไม่มีเหมือนกันทุกคน. ตางคนหรือตางพวกลวนแตมีพระพุทธเจาของตัว
ไมอยางใดก็อยางหนึ่ง. คนที่เขาถึงพระพุทธเจาแตในทางวัตถุ ไมสูงถึง
ทางจิตก็ยอมจะมีความรูสกของตัวเองถึงสมัยเมื่อสองพันปกวามาแลว
วามีเลือดเนื้อกลุมหนึ่ง เดินทองเที่ยวสั่งสอนประชาชนอยูในประเทศ
อินเดีย และนั่นคือองคพระพุทธเจาแทๆ ซึ่งขอนี้จะดีไปกวาที่จะเห็น
เปนทองเหลืองหรือทองคําที่เขาหลอเปนพระพุทธรูปเพียงนิดหนอย
เทานัน. ถาวากันโดยความจริงในดานวัตถุแลว สําหรับเลือดเนื้อกลุม
นั้นจะเป็นพระพุทธเจามากไปกวาในกอนทองเหลืองทองแดงไป
ไมไดเลย. มิหนําซ้าพระองคเองก็ยงทรงปฏิเสธวา นั่นไมใชตถาคต.
“แมเขาจะคอยจับมุมจีวรของเราดึงเอาไว ไปทางไหนไปดวยกันทั้ง
กลางวันกลางคืน ถาไมเห็นธรรมะแลว ไมชื่อวาเห็นตถาคตเลย.”
พระองคทรงปฏิเสธไวอยางนี้ ซึ่งเรากลาวไดวาเปนการตะครุบเอา
พระพุทธเจาผิดเขาอีกครั้งหนึง และควรไดรบอภัยทํานองเดียวกับเด็ก
เล็กๆ ขางตนนั้นเหมือนกัน

คัดลอกมาจาก ภูเขาแห่งวิถีพุทธธรรม

 

#14 คนที่เค้าศึกษาเรื่องธรรมะและสัจธรรม
ย่อมรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร แม้สิ่งที่คนกล่าวว่าอะไรเป็นเปลือก อะไรเป็นแก่น
แท้จริงก็ไม่เที่ยงทั้งนั้น ถ้าจะต้องอ้างหลักธรรมชั้นสูงหละก็ มันคือสมมติทั้งหมด

แต่เมื่อเราแยกว่าอะไรคือเปลือกอะไรคือแก่น มันสมมติมาเป็นเปลือกเป็นแก่น
ก็ควรจะต้องเข้าใจอีกชั้นนึง ว่าสมมติก็มาจากสัจจธรรม เช่นกัน

ที่นี้ย้อนมาดู ว่าวัตถุนั้น เราสมมติเป็นอะไร หากเป็นเพียงรูปสิงห์ สา ลา สัตว์
เราคงไม่มาก้มกราบ จริงหรือไม่ เช่นกัน หากเป็นผู้ที่ควรยกย่องและกราบไหว้
เราก็ควรจะยกย่องและกราบไหว้ เพื่อระลึกถึงหรือไม่ก็แสดงความกตัญญูรู้คุณ เช่นกัน

 

ดูอย่างเช่น ลูกที่บวชพระ นั่นก็คือสมมติ แล้วทำไมแม่ถึงได้ไหว้ลูก
ซึ่งเป็นลูกของตน หากเป็นความจริงลูกต้องกราบแม่จึงจะถูก

แต่ในเมื่อมีสิ่งสมมติ เราก็ต้องปฏิบัติกับสิ่งที่สมมติให้ถูกต้องเช่นกัน

ถ้าในเมื่ออ้างเหตุผล สมมติ ก็ต้องมีเหตผลสมมติต่างๆ มาเปรียบเทียบกัน