อ้ากเรื่องจิตคิดชั่ว มันยากจริงๆแล้วอารมณ์ราคะ

เรื่องคิดปรามาส พระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ เนี่ย

ผมคิดไม่ดี ไปล้อชื่อ พระอริยะเจ้า พระพุทธเจ้า ไปด่าเค้า โดยที่ตัวเองแปลกใจ จู่ๆ ผมนั่งเล่นเกม ดันหลุดไปคิดได้สะงั้น ผมก็พยายามจะควบคลุมตัวเอง แต่ทําได้แต่ตามดูแล้วขอขมาแล้วขอโทษ แล้วก็สรรเสริฐ ไปเรื่อยๆ ผม

ทําแบบนี้ เป็นเดือนๆกว่า ตื่นนอน ผมก็คิดปรามาสแล้วไปขอขมา ผมเบื่อมาก
อาการแบบนี้ พอผมสวดมนตร์ พอมีชื่อพระอรหันต์ ที่ก่อนเป็นอรหันต์ ทําอกุศลกรรมไว้ ผมก็ไปตําหนิเค้า แล้วผมก็ขอขมา แล้วผมก็ดูจิตตัวเอง ด่าตัวเอง ผมควรจะด่าจิตตัวเองมากกว่า ผมยากมาก

มัน ครอนโทล ไม่อยู่ แต่ก่อนไม่เป็น พอผมเรียนรู้มาก มันก็เริ่มปรามาสมาก

ถ้าถามผม ก่อน ที่จะมาศึกษา ผมปรามาสไหมไม่ปรามาสสักนิด พอไม่รู้อวิชชา
ไม่รู้หลวงพ่อนั้นดีอย่างงี้ พอรู้ว่าดีตอนแรก นับถือหลังๆ คิดปรามาส ไปๆมา ล้อชื่อ ตําหนิกรรมเค้า (พอทําเสร็จขอขมา ตําหนิตัวเองต่อไป)

ผมอยากจะชนะอารมณ์แบบนี้จริงๆ ผมก็เอาใจใส่ ผมก็บอกว่าคิดแบบนี้ไม่ดีอย่าคิด มันก็ อยากแล้วตัวผมอีกคนบอกว่า เรื่องของเรา อย่ามายุ่ง ( ไอ้เราที่ว่าก็คือเรา คือไมให้มายุ่งกับตัวเราเอง)ผมก็ด่าตัวเอง (คนบ้าแหงๆ)

แล้วผมลองมาอ่านของหลวงพ่อฤาษีลิงดํา ท่านบอกว่า กว่าจะมาเป็นคนดี คนเก่งได้ ต้องเป็นคนเลว คนโง่มาก่อน (อันนี้ผมเห็นด้วย) ผมก็เซ็งๆก็จริงของท่านแต่กว่าจะดีได้มันยากไปไหม สมัยพระพุทธเจ้าอยู่ บวชแปปเดียวบรรลุธรรม อริยะเจ้า เยอะแยะ ยิ่งพระพุทธเจ้ารู้จริตรู้ใจคนอื่นรู้ว่าธรรมไหนเหมาะกับคนนั้น ก็ทําได้ สมัยนี้ ผมไม่รู้นะว่าพระอรหันต์เเค้าทําได้เปล่า ฌาณแบบพระโพธิสัตว์คือเข้าใจคนอื่น แม้กระทั้งเดรัจฉาน (มีพระชาติตอนหนึ่งพระโพธิสัตว์เข้าใจอารมณ์ของม้า)แล้วม้าตอนนี้เป็นพระอรหันต์ไปแล้ว แล้วพระโพธิสัตว์ก็คือพระพุทธเจ้า

ขอคําถามมวิธีแก้เมื่อท่านคิดชั่วปรามาสท่านจะทําไง ถ้าตามดู ยิ่งตามมันก็ทุเลศ พอผม จะดูลมหายใจ พอออกจากลมหายใจ มันก็ไม่คิดนะ แต่พอสักพักว่างๆก็ดันคิด แปลกดีแก้ไงดีครับบอกที

 

เวลาปฏิบัติธรรมชอบมีจิตคิดอกุศลจะทำอย่างไร โดย หลวงพี่เล็ก

​

ถาม : แล้วอย่างการปฏิบัติ อย่างเรารู้สึกตัวเองระยะหลังนี่บางทีเวลาจับพระนี่ เราจะรู้สึกว่าอกุศลจิตเข้ามาบ่อยมาก เป็นเพราะว่านั่นคือจิตลึก ๆ ของเราที่.....?

ตอบ : อันนั้นเรียก มารดลใจ ก็ได้ มาร ๕ ประเภทเขาพยายามขวางเราอยู่ตลอดเวลา เวลาไหนที่เราทำความดีใกล้จะถึงจุดที่เราต้องการ เขาจะพยายามเบี่ยงความสนใจเราไปสนใจอย่างอื่นแทน ดึงไปหา รัก โลภ โกรธ หลงแทน ดึงให้รู้สึกปรามาสพระรัตนตรัยแทน ถ้าหากว่าเราปรามาสพระรัตนตรัยปุ๊บเขาก็สบายใจแล้ว

เพราะว่าบุคคลที่ปรามาสพระรัตนตรัย เข้าไม่ถึงความเป็นพระอริยเจ้าหลุดมือเขาไม่ได้ เรายังตกอยู่ในอำนาจเขาต่อไป เพราะฉะนั้นเขาพยายามที่จะทำให้เราเบนไปจากจุดที่เรากำลังจะเข้าถึง ถึงได้เคยบอกกับโยมหลายคนว่า ตอนที่ฟุ้งซ่านมาก ๆ ตอนนั้นเรากำลังใกล้ความดีที่สุด เขาก็เลยพยายามจะดึงให้เราฟุ้งซ่านเพื่อที่เราพ้นจากจุดนั้นไป

ถ้าเราตั้งสติซักนิด ทบทวนย้อนหลังสักนิดหนึ่งว่าเราทำอะไรถึงมาถึงจุดนี้ จะสังเกตได้ว่าก่อนฟุ้งซ่านเราต้องกำลังใจดีมากเลย เพราะฉะนั้นทบทวนย้อนหลังไปซิว่าตอนที่ดี ๆ เพราะอะไรแล้วเราทำแบบนั้นต่อไปมันจะเข้าถึงได้ง่ายมาก เพราะมันเหมือนกับว่าเราอยู่ปากประตูแล้ว แต่เขาเบี่ยงเราไปให้เดินไปทางอื่นแทน

เพราะฉะนั้นถึงเป็นการดลใจของมารก็จริง แต่เราก็ปรามาสพระรัตนตรัยด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจเหมือนกัน ถึงเขาจะดลใจให้ทำ แต่เราก็ทำไปแล้วด้วยตัวของเรา เพราะฉะนั้นเราต้องขอขมาพระรัตนตรัยอยู่ทุกครั้งที่เราจะทำความดี ไม่ว่าจะเป็นสวดมนต์ไหว้พระ ทำกรรมฐานอะไรก็ตามตั้งใจขอขมาพระซะก่อน มันจะตัดกรรมตัวนี้ไป เจ้าพวกนี้มันจะแกล้งอยู่ตลอดเวลาเป็นการทดสอบของเขาอย่างหนึ่ง หน้าที่ของเขาที่ทำอย่างนั้น หน้าที่ของเราคือหนีเขาให้พ้น ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตนเอง ไม่ต้องไปเป็นศัตรูกับใครหรอก

ถาม : แล้วจะบาปหนักหรือเปล่า เวลาหนูกราบพระทีไรจะรู้สึกได้เลยว่า เหมือนมีความรู้สึกว่าจะปฏิบัติไม่ดีหรือเหมือนกับหนูจะเอาเท้าขึ้นมาซึ่ง ........(ไม่ชัด).............

ตอบ : นั่นน่ะ ลักษณะอาการมันไม่ได้หนัก ไม่ได้หนาอะไรหรอก มันเป็นอาการที่เขาจะทำให้เราเป็นอย่างนั้น ก็บอกแล้วให้ตั้งใจขอขมาพระ พวกนี้มันสู้ลูกตื๊อไม่ได้หรอก เขาทำให้เราคิดอย่างนั้นได้ ปรามาสอย่างนั้นได้ เราก็ตั้งใจขอขมาไปเรื่อย พอเรารู้ทันเขา ๆ ก็เลิก รู้ว่าวิธีนี้เล่นงานเราไม่ได้แล้ว เล่นท่าไหนก็ขอขมาตะบันลาดอย่างเดียว โทษก็ไม่เกิดขึ้นเขาก็เลิกไปเอง

แต่ว่ามันก็ยุ่ง ๆ ทำให้เรากลุ้มใจอยู่ระยะหนึ่งเหมือนกัน พอรู้เราก็เลิกกลุ้มซะ เอ็งมีหน้าที่แกล้งก็แกล้งไป ข้ามีหน้าที่ขอขมาข้าก็ขอของข้ามันก็จบ ถ้าไม่เข้าถึงความดีเขาไม่แกล้งเราหรอกเสียเวลาเปล่า เขากลัวว่าเราจะหลุดมือเขา ๆ ก็เลยพยายามแกล้งเพื่อจะดึงเรากลับ แสดงว่าเริ่มเข้าถึงจุดของความดี ทบทวนไปว่าก่อนหน้านี้ทำยังไง แล้วก็ย้ำจุดนั้นบ่อย ๆ ทำบ่อย ๆ ย้ำแล้วย้ำอีกอย่าไปเบื่อ พอเราย้ำมาก ๆ เข้าเดี๋ยวมันก็เป็นของเราไปเอง พิมพ์ที่พระพูดลงไปหมด (หัวเราะ) เคยคุยกับเพื่อนไปแล้วก็พิมพ์ไป ซักพักหนึ่งมาดูปรากฏว่าที่เราพูดกันพิมพ์ลงไปหมดเลย (หัวเราะ)



สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนสิงหาคม ๒๕๔๔
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ

ที่มา เวลาปฏิบัติธรรมชอบมีจิตคิดอกุศลจะทำอย่างไร ?​

<!-- google_ad_section_end -->

 

อาการเดียวกันครับ ผมเคยเป็นอย่างคุณ พอนั่งปุ๊บกำลังสงบได้ที่ ก็ ด่า พระ ด่าครูอาจรย์ ทั้ง ๆ ที่เราเคารพท่านมาก แต่เราไม่อยากด่า แต่ไอ้จิตภายในนี่ ไอ้ตัวในนี่มันชอบไปนรก ด่าเขาไปทั่ว ที่แรกผม ก็ต้านฝืนมันไม่ให้อยากด่า แต่ยิ่งทำ ก็ เกิดความรำคาญใจ อึดอัด ฟุ้งซ่านไปกับมัน ใช่มั้ยคับ
หลวงพ่อ ก็ บอกว่าไอ้ต้วใน(จิต) มันต้านสิ่งที่เป็นกุศล ท่านบอกว่าให้ปล่อยมัน เรามีหน้าที่แ่ค่รู้เท่านั้น ไม่ต้าน แต่ก็ไม่ตาม มันรู้ว่าเราต้านเรื่องนี้ ถ้าเราไปต้านมัน หรือไปวิ่งตามมัน เวลาเราปฏิบัติ ไอ้กิเลสมัน ก็จะเอาที่เราด่าพระมาเล่นงานเราอีก มันรู้นี่ว่าเราต่อต้านเรื่องนี้ ฉะนั้นปล่อยมัน เราเคารพ พระรัตนตรัย ครูอาจารย์มากแค่ไหนเรารู้อยู่แก่ใจ อย่าไปสนใจกับมันมีหน้าที่ทำ ทำไป ท่านบอกว่ามันเป็นกรรม เราเคยด่า เคยคิดไม่ดีมาก่อน จิตมันก็ เก็บอารมณ์นั้นไว้หมด เคยเจอมา 3-4 คนแล้ว ตัวในชอบด่า ด่ามาจากข้างใน ท่านว่าอย่างนี้ครับ ... แล้วแต่อาการ บางคนจะลงอัปนา หรือจะลงฌาน กรรมพวกนี้จะชอบมากั้น ไม่ให้ผ่านไปได้ บางคนก็เหมือนจะจมน้ำตัวสั่นจะขาดใจตาย ถ้าสมาธิคุณมีกำลังมาก พิจารณาธรรมได้ก้าวพ้นอบาย หรือวัฏตะเป็นอริยะบุคคล จะทำไง กรรมมันกลัวตามคุณไม่ทัน เล่นงานคุณไม่ได้ มันก็จะกั้นทุกทางให้คุณออกจาสมาธิโดยเร็ว หรือไปทำตามมันให้คุณเลิกปฏิบัติ
สู้ สู้ นะครับ ผ่านมันไปให้ได้ ขอให้หนีการเกิด การตาย ได้โดยเร็วเถิด
หนี หนี rabbit_run_away :z8

 

ตรงนี้ ให้ยกภูมิรู้ขึ้นมาเลยว่า ได้ยินธรรมอันเป็นอานิสงค์ของอานาปานสติ
กายคตาสติถูกต้อง

เมือไหร่ ผู้ภาวนาน้อมจิตไปที่ กายคตา โดยเฉพาะ อานาปานสติ ทิฏฐิ
ทั้งหลายจะดับสิ้น

แต่บอกก่อนนะ ทิฏฐิดับอันนี้เป็นเรื่องของการหลบหลีก ไม่ใช่ หลุดพ้น

บางคนวางจิตที่กายคตาสติ แล้ว ทิฏฐินิ่งเงียบ แล้วสำคัญว่าเป็น จิตหลุดพ้น
นี่ก็เรียบร้อยเลย เมาธรรม

* * * *

มาเรื่อง จิตปรามาส

เราต้อง ตั้งทิฏฐิให้ตรง แม้ตอนนี้ เราจะยังไม่มีสัมมาทิฏฐิ แต่ การตั้งทิฏฐิให้
ตรงนี้ทำได้ แต่มันจะเหมือนดัดคันสร ที่เมื่อใช้ไปๆ มันก็ งอ อีก ต้องดัด
กันทั้งชาติ จนกว่าจะอบรมดีแล้ว คันสรก็จะไม่งออีก

ทิฏฐิที่อยากให้ตั้งไว้คือ "จิต ไม่ใช่เรา เรา ไม่ใช่ จิต"

แล้วตั้งไปเลยว่า "จิต เป็น ธรรม ธรรม เป็นจิต"

อย่าลืมนะ เป็นการตั้งเป้าหมายเฉยๆ ไม่ใช่ ยึดว่า เอ้า จิตกูเป็นธรรม และ
ก็นะ อันนี้น่าจะพอจับจุดได้ว่า ตั้งทิฏฐิให้ตรง กับ มีสัมมาทิฏฐิ มันคนละ
สภาวะธรรมกัน

พอเรา ตั้งทิฏฐิไว้ว่า จิตไม่ใช่เรา หรือ จิตเป็นธรรม ธรรมเป็นจิต

ไม่มีหรอก เราจะไป ตำหนิจิต ตำหนิธรรม

และเมื่อไหร่ ที่ตำหนิจิต ตำหนิเรา หรือ บริภาษสงฆ์ จะเห็นเลย
ว่า เราไม่ได้ตำหนิจิตหรอก แต่ เรากำลังตำหนิตัวเอง แม้แต่การ
มีจิตไปบริภาษสงฆ์ นั่นก็ จิตเดียวกันกับ จิตตำหนิตัวเอง ดังนั้น
การ หันมาด่าตัวเอง ก็เท่ากับ สร้างกรรมเดิมซ้ำซ้อน การไปขอ
ขมาก็เป็นการสร้างกรรมซ้ำซ้อน ไม่ได้แก้อะไรเลย ไม่ได้แก้ที่จิต

เพราะ จิต เขาไม่ใช่เรา และ จิต เขาเป็น ธรรม

เราไปแก้ในสิ่งที่ไม่ใช่เรา หรือ เราไปผลิกธรรมให้ไม่ใช่ธรรม มันจะ
เจอธรรมไหมหละ มันจะแก้ได้ไหมหละ มีแต่ ส่งจิตออกนอกไปสร้าง
กรรมเพิ่มไร้สาระไปวันๆ <!-- google_ad_section_end -->

 

เป็นเหมือนกันครับ

 

ใช่ค่ะยากมากดิฉันก็เป็นเหมือนคุณนี่แหละ่ค่ะทั้งแช่งทั้งด่าเลย

 

แค่อย่าเข้าใจผิด ว่า เราคือความคิด ความคิดคือเรา

แค่ตามรู้ให้ทัน ว่า เจ้าความคิด มันด่า พระสงฆ์องค์เจ้าอีกแล้ว

ถ้าคิดได้ อย่างนี้ พระพุทธองค์ พระอริยเจ้า สรรเสริญ แน่นอนครับ

 

ผมเคยเป็นอยู่ช่วงนึงครับ
มันด่าเองในใจ
ผมก็เลยด่าตัวเองซะเลย555+
แต่ผมก็ไม่สนใจมัน ปัจจุบันอาการหายแล้วครับ^^