เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง ครับ
สวัสดีครับทุกๆท่าน วันนี้ลมหนาวเริ่มทำงานแล้วจ้า แรงซะด้วย

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ rungaran

สวัสดีครับ คุณ เอม
หิ้งพระ น่ารักจังเลยครับ สไตล์เรียบง่าย ชอบมากครับ
ขอบคุณค่ะพี่รุ่ง ... เล็กกระทัดรัด ขนาดกำลังพอดี พอดี เรียบง่ายมากจริงๆค่ะ...^^
(ทำให้สะสมพระบูชามากๆๆๆๆ ไม่ได้ เลยต้องมาสะสมพระบูชาองค์เล็กๆแทน)
สวยงามมาก [www.marateebook.com]

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง หลวงปู่บุญศรี หลวงปู่อั๊บ ครูบาอาจารย์ ครับ

ตามที่พี่โค้ชบอกเลยครับผม หน้า 406 ตั้นยกมาให้แล้ว ครับ

กราบขอบพระคุณพี่โค้ชมากๆครับผม เพิ่งจะเลิกเรียน แหะๆ

 

เรื่องที่ ๓ ท่านแม่ชีประทุม โชติอนันต์

เรื่องที่ ๓ ท่านแม่ชีประทุม โชติอนันต์
มีอยู่คราวหนึ่ง ได้รับภารกิจต้องเดินทางไปทำงานที่ จังหวัดนครราชสีมา ๓ วัน ก็เลยชวนท่าน อ.โกศล กิจเจริญ และคุณ หน่อย เดินทางไปเป็นเพื่อน เรา ๓ คน เดินทางไปถึงตอนบ่าย ๕ โมง หาโรงแรมนอนในตัวเมืองใกล้อนุสาวรีย์ย่าโม รุ่งขึ้นตอนเช้า อ.โกศล ตื่นแต่เช้าตรู่ และบอกว่ามีภารกิจอะไรให้ทำเสียให้เสร็จเสียในวันนี้ แล้วรีบกลับ “พระท่านมาเตือน... เขาเอาถึงตาย ” เมื่อข้าพเจ้าทราบดังนั้น เป็นที่รู้กันว่าเรื่องหนักหนาสาหัส กำลังจะตามมาแน่นอน งานที่จะต้องกระทำ ๒ วัน เหลือ ๑ วันต้องเสร็จ จึงรีบดำเนินการแต่เช้ามาเสร็จสิ้นตอน ๕ โมงเย็น จากนั้น รีบกลับทันทีโดยเหยียบเต็มสุด ๆ ตั้งใจไปให้พ้น จังหวัดนครราชสีมา ก่อนตะวันตกดิน แต่ปรากฏว่ามาติดเอาตรงลำตะคอง เจอรถสิบล้อ ๖-๗ คัน จ่อแถวยาวเหยียด ในช่วงเวลานั้น เมื่อประมาณ ๑๕ ปี ที่แล้ว ถนนยังเป็นวันเวย์ ต้องใช้ฝีมือในการแซง แต่ไม่สามารถแซงได้ มองกระจกหลังเห็นเมฆดำทะมึนไล่ตามหลัง ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา และใกล้เข้ามา และกระหน่ำอย่างหนัก จนไม่เห็นทางข้างหน้า ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณ ๑๙.๐๐ น.เศษ ข้าพเจ้าหันไปบอก อ.โกศล ว่าไปไม่พ้นแล้ว ขืนพยายามไปต่อมีปัญหาแน่นอน มองไม่เห็นทาง ข้างหน้า หลัง ซ้าย และขวา ซึ่งเป็นขอบภูเขา เรา ๓ คน ตกลงกันว่า ต้องหาที่หลบภัยให้ได้เร็วที่สุด และนึกขึ้นมาได้ว่า แถวนั้นสถานที่ที่น่าหลบภัยได้ ไปที่สำนักแม่ชีประทุม ที่ปากช่องหนองสาหร่ายดีกว่า แต่เราก็วนไป วนมา อยู่บนเขาใหญ่ ทั้ง ๆ ที่ สำนักแม่ชีประทุม เรามากันเป็น สิบสิบครั้งแล้ว ในตอนนั้น เราพยายามมองหาผู้คนที่จะถาม ทำไมมันไม่มีผู้คนที่เราจะถามหาทางได้ บ้านเรือนก็ไม่มี ขับตรงต่อไปเรื่อย ๆ มีแต่ป่า แล้วก็ป่า แล้วก็กลับมาอยู่ที่เดิม จาก ๑๙.๐๐ น.เศษ จนถึงเวลาประมาณ ๐๑.๐๐ น.เศษ ของวันใหม่ เรายังวนอยู่บนเขาใหญ่ และไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหน เพราะฝนตกหนัก และมืดสนิท จนกระทั่งเรามาจอดอยู่ตรงบริเวณป่า แห่งหนึ่งเราตัดสินใจกันว่าเราจะตลุยไปทางนี้ ไม่ไปทางไหนอีกแล้วเพราะมันจะกลับมาที่เดิมอีก ข้าพเจ้าตัดสินใจเหยียบพุ่งเข้าไปในป่าแห่งนั้น ปรากฏว่าพอพ้นจากป่า ก็เข้ามาอยู่ที่สำนักแม่ชีประทุม โชติอนันต์ มันมืดมากแล้วไม่มีใคร เรามองเห็นมีเตียงอยู่ ๓ เตียง มีมุ้ง และที่นอนอยู่พร้อม ข้าพเจ้าบอกว่ามันพอดีกับเรา ๓ คน เลย เข้าไปนอนเลย ไม่ต้องถามอะไรแล้ว เช้าค่อยว่ากันใหม่ เพราะพวกเราหมดกำลังแล้ว ไม่มีการพูดคุยอะไร ต่างคน ต่างล้มลงนอน พอหลังถึงพื้นก็ลืมทุกสิ่ง ทุกอย่าง เราตื่นขึ้นมาอีกครั้งเช้าแล้วประมาณ ๗.๐๐ น. เห็นสำรับ กับข้าว วางเอาไว้ เป็นข้าวต้ม ไข่เจียว แต่ไม่พบใคร เรากินกันอย่างเต็มที่ หลังจากกินกันเสร็จก็เข้าไปกราบท่านแม่ชีประทุม โชติอนันต์ ด้วยความสงสัยจึงได้เรียนถามท่านว่า “ ที่นอน ๓ เตียง ท่านแม่เตรียมเอาไว้ให้พวกกระผมหรือครับ” ท่านแม่ชีตอบว่า “ ถ้าไม่รู้ว่าจะมาจะเตรียมเอาไว้ถูกหรือ จะมาถามอีก” เมื่อถูกท่านดุเอาอย่างนี้ จึงไม่ถามเซ้าซี้อีก และท่านเมตตาถามเรื่องอาหาร การกิน ก็เรียนท่านว่า พวกเราได้ทานกันเรียบร้อยแล้ว และอร่อยมาก จึงได้ทำบุญค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอาหารตามสมควร หลังจากกราบลาท่านแล้ว พวกเราก็แอบมาสอบถามแม่ชีท่านอื่น และแม่ชีที่ทำอาหารเลี้ยง ได้ความว่า “เมื่อวานนี้ เวลาประมาณ ๔ โมงเย็น ท่านแม่ชีใหญ่ (แม่ชีประทุม ) สั่งให้แม่ชีที่เป็นศิษย์ปัดกวาดศาลา จัดเตรียมที่นอน หมอน มุ้ง จำนวน ๓ ที่ ตั้งแต่ ๔ โมงเย็น เมื่อแม่ชีสอบถามท่านว่าเตรียมไว้ให้ใคร ท่านแม่ชีใหญ่บอกว่า “ไม่ต้องมาถาม”
พวกเรา ข้าพเจ้า อาจารย์โกศล และท่านหน่อย ก็ได้แต่ มึนงง “ท่านรู้ได้อย่างไร”[www.marateebook.com]

 

อ่าน แล้ว เสียดายจัง กระผมไม่มีโอกาสเจอ ท่านแม่ชี ประทุม อีกแล้วครับ
กระผมนี่วาสนาน้อยจังเลยครับ ท่าน อ.ช้าง คิดแล้วกลุ้มครับ
ช่วงที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ กระผมไม่รู้ มัวไปอยู่ส่วนใหนของประเทศไทย เฮ้อ:'(

อ้อ ลืมถาม ท่าน อ.ช้าง ใครครับ ที่กล้า จะ เอา คณะของอาจารย์.............ให้ถึงตาย...อ่ะครับ:'(

 

โมทนาสำหรับเรื่องราวทั้งหลายจากพี่ช้างและพี่ ๆ ทุกท่านด้วยครับ

 

ขอบคุณครับ ผมเองก็ลืมๆไปว่าอยู่หน้าไหนบ้าง มันร่วมปีที่สี่แล้ว

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง หลวงพ่ออั๊บ
สวัสดีพี่พี พี่ช้าง พี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่านครับ

อ่านเพลินไปเลย แต่รู้สึกว่าพี่ช้างจะยังไม่ได้เล่าเรื่องที่2 (หลวงพ่อทรง) อ่ะครับ ข้ามมาเรื่องที่3 แล้ว เลยเขียนมาทวงครับ กลัวลืม อิ อิ

 

ไม่เป็นไรหลอกครับพี่ บ้านเหรียญบินให้ข้อมูลหลวงปู่ทรงกับผมมามากมาย
ใครอยากได้ข้อมูลบ้านเหรียญบินมีพร้อมครับ หาไม่เจอก็บอก มีคนช่วยหาอยู่แล้วครับ ยังมีน้องตั้นเป็นนายบรรณาลักษณ์อยู่ทั้งคน แหะๆๆ

 

ต้องย้อนอ่านเองครับ...แหะๆ

 

น่าจะเรื่องเลขเด็ด ...เหอๆๆ

 

กราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อทรง
กราบพระเดชพระคุณหลวงปู่บุญศรี
กราบพระเดชพระคุณหลวงปู่อั๊บ

สวัสดีครับพี่พี พี่ช้าง และ เพื่อนสมาชิกทุกท่าน

เหรียญเต่านี้ดีมากครับ ผมไม่ใช่พ้อค้าจึงไม่มีประสบการณ์ด้านค้าขาย
แต่ได้รับเกี่ยวกับเมตตามหานิยม และ โภคทรัพย์ครับ

 

ขอบคุณค่ะพี่ช้างและคุณปื้ด

....อยากจะบอกว่าหิ้งนี้เป็นของแถมค่ะ (ของฟรีมักมีดีเสมอ)

เมื่อประมาณ 7-8 ปีก่อนเมื่อ ได้จ้างช่างไม้มาทำตู้ใส่สินค้า แล้วบอกเค้าว่าอยากได้หิ้งพระด้วย เค้าก็รับอาสาจะทำให้....

ตอนที่เค้าบอกว่าจะทำให้ ท่าทางเค้าพูดแบบอยากทำมากๆ....จนเรายังแอบคิดเลยว่าจะเป็นงานที่เค้าชอบก็ไม่รู้....พอทำเสร็จ เค้าก็ติดตั้งให้ แล้วบอกว่า "หิ้งนี้แถมให้"

ก่อนหน้านี้จะตั้งหิ้งไว้ที่ชั้นลอยของบ้าน แต่พอมีคนทักบอกว่าให้นำหิ้งมาตั้งไว้หน้าร้านแทน .... ก็เลยได้โชว์หิ้งนี้แหละค่ะ ใครเห็นก็ชมเยอะมากค่ะ

เฟอร์นิเจอร์ไม้ที่สั่งทำ ไม่งามเท่า หิ้งพระอันเล็กชิ้นเลยค่ะ

 

ตามมาอ่านเรื่องของพี่ช้างครับ

เต่าของคุณโจกลายเป็นพญาเต่าคำไปแล้ว งามหยด จริง ๆ

 

ขอบคุณครับ...สวยจริงๆครับ

 

หิ้งพระนี่ มีเสน่ห์จริงๆ ความเรียบง่าย เด่น มีเสน่ห์ มีพระพุทธชินราชเป็นประธาน และ มีเคล็ด ของหลวงปู่ผม คือ ของฟรี ย่อมดีเสมอ

ได้ผ้ายันต์ ติดกรอบสวยๆ ไปเสริม จะแจ๋วยิ่งขึ้น ขอให้ค้าขายดีน่ะครับ ลูกค้ามาจนมืดค่ำรับไม่ทันน่ะครับ

 

จากคำบอกเล่าของ อ.โกศล เป็นเจ้ากรรมนายเวร ของท่าน อ.โกศล กิจเจริญ ท่านเล่าว่า อดีตชาติท่านเคยมาปราบแถวนี้ ท่านได้ฆ่าเขาเอาไว้มาก พอเจ้ากรรมนายเวรรู้้ว่า อ.โกศล กิจเจริญ มาเหยียบ นครราชสีมา เขาก็แห่กันมาจะขอเอาคืน ไอ้เราก็จะซวยไปด้วย ก็เท่านั้น ด้วยเหตุนี้ ท่าน อ.โกศล กิจเจริญ จึงไม่ค่อยกล้าไปแถวดินแดนอีสานเ่ท่าใดนัก รายละเอียดต้องถามท่านเอง แต่สภาพวันนั้น มันก็น่ากลับมาก ก้อนเมฆมันดำททะมึน และเป็นก้อนใหญ่
ฝนตก เม็ดใหญ่ และหนัก ใครที่เคยพบสภาพเช่นนี้ จะทราบเป็นอย่างดี มันน่ากลัว

 

ตั้งใจ ทดสอบว่า มีผู้่ใดสนใจติดตามแค่ไหน อีกประการหนึ่ง ประสพการณ์ เรื่องเกี่ยวกับหลวงพ่อทรง จะมีน้อยเพราะมารู้จักและมากราบท่านช้าเกินไป ได้ประมาณ ๑ ปีเศษ และจำได้ว่าประสพการณ์เกี่ยวกับหลวงพ่อทรง เคยเล่ามาแล้ว แต่เมื่อทวงถามก็จะทบทวนให้ฟังอีกครั้ง

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง หลวงพ่ออั๊บ
สวัสดีครับพี่พี พี่ช้าง พี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่าน

ผมชอบนั่งหน้าชั้นเรียนครับ อิ อิ
ครูสอนข้ามหน้า จะได้รีบท้วงครับ เดี๋ยวรู้ไม่หมดไม่ครบ
หลวงพ่อทรงผมก็รู้จักท่านในพลังจิตนี่แหล่ะครับ รู้จักวัตถุมงคลของท่านก่อนแล้วถึงได้มาอ่านบ้านเหรียญบินของพี่พี เรื่องที่เกี่ยวกับท่านก็อยากทราบอยากรู้ไว้เพื่อเพิ่มพูนศรัทธาครับ แถมได้พี่พี พี่ช้างชี้แนะหลายๆเรื่องต้องขอบพระคุณมากครับ

 

เรื่องที่ ๒ ประสบการณ์หลวงพ่อทรง วัดศาลาดิน

วาระนี้ถือว่าเป็นการเล่าเรื่องที่ ๒ หลวงพ่อทรงวัดศาลาดิน และเป็นตอนจบของหลวงพ่อกอไผ่ ตามคำขอของท่าน rungaran มีอยู่ว่าครั้งหนึ่ง ท่านพี เสาวภา ได้แจ้งให้ทราบว่าพบพระดี พระอภิญญา อยู่แถววิเศษไชยชาญ จ.อ่างทอง แต่ยังไม่มั่นใจและอยากให้ข้าพเจ้าไปตรวจสอบดู (ขอกราบขอขมา หลวงพ่อทรง ร้อยครั้ง พันครั้ง ข้าพเจ้ามิได้คิดลองของหรืออวดดี แต่ได้ตั้งจิต อธิษฐานเอาว่า จะกราบ จะไหว้ และคบหาแต่เฉพาะพระผู้ปฎิบัติดี ปฏิบัติชอบเท่านั้น เพราะแต่ก่อนไม่นับถือพระ นับถือเจ้า คิดว่าตัวเองลิขิตชีวิตตัวเองได้ ก็เลยเจอวิบากกรรมอย่างหนัก โดนภูติมี ปีศาจเล่นงานเสียแทบบ้า จนต้องมาศึกษาพระพุทธศาสนา อย่างหนัก ทั้งพระสูตร พระวินัย พระปริยัติ และศีลาจาริยวัตร ของพระป่า หรือ อรัญวาสี รวมแล้วเกือบ ๑๐ ปี และได้พบกับพระที่มีฤทธิ์ มีเดช แสดงปาฏิหาริย์ให้ปรากฏทั้ง เรื่องหวย การขอดูเลขหวยจากเทพเทวดา มีหลวงพ่อองค์หนึ่งท่านบอกอีก ๓ วัน หลวงพ่อขาจะหัก ถามว่าหักเพราะอะไร ตอบว่า ท่านไปให้หวยและคนที่ถูกหวยถูกมากแต่ไม่มีวาสนาที่จะได้ลาภก้อนใหญ่ ท่านต้องรับโทษ อีกท่านหนึ่งก็เช่นเดียวกันท่านไปให้หวยและคนที่ถูกหวยถูกมากแต่ไม่มีวาสนาที่จะได้ลาภก้อนใหญ่ ท่านไม่ต้องรับโทษ แต่บ้านมารดาของท่านไฟไหม้หมดทั้งหลัง หวยออกตอนบ่ายโมง ๔ โมงเย็นก็วอดทั้งหลัง เป็นที่น่าเวทนาเป็นอย่างยิ่ง รวมทั้งพระอภิญญา ที่สามารถมองย้อนอดีต มองเห็นอนาคต ยิงไม่ออก ยิงไม่เข้า นะจังงัง นะงง งวย มีจริงทั้งนั้น ลองมาหมดแล้ว เพราะนิสัยสันดานของข้าพเจ้ามันเป็นเช่นนั้น ไม่เห็นกระตาไม่เชื่อ พระท่านรู้ว่าจะให้มันเชื่อ ได้ต้องแสดงปาฏิหาริย์ให้มันดู มันจึงจะเชื่อ จนมาเจอหลวงพ่อกอไผ่ พระที่มีลีลาใกล้เคียงกับท่านแม่ชี และหลวงพ่อทรงวัดศาลาดิน ที่มาของ”กูชื่อพระเหี้ย” เพราะท่านรู้ว่าเราตั้งจิตอธิษฐานเอาไว้อย่างไร ท่านก็เลยพูดประชดว่า “กูพระเหี้ย” “กูชื่อพระเหี้ย” แล้วมึงจะนับถือกูไหม เหมือนกับเป็นการถามเรา นอกจากนั้นเราไปทำงานต่างจังหวัดจะต้องมีถังแช่ มีน้ำขวด กาแฟกระป๋อง นมกล่อง หรือบีทาเก้น แช่น้ำแข็ง เอาไว้ถวายพระธุดงค์ และถ้าพบพระยืนรอรถ ต้องเข้าไปรับและเอาไปส่งเสียก่อน จึงจะเดินทางไปไปทำงานต่อ ทำอย่างนี้มานาน ไม่เคยบอกใคร แต่พอมาเจอหลวงพ่อกอไผ่ ท่านรู้หมด ท่านพูดต่อหน้าพระ๒๐ รูป และญาติโยมอีก ๓๐คน ว่าไอ้นี่มันชอบรับพระข้างถนน “ถ้ามึงเจอพระยืนเยี้ยวอยู่ข้างถนน มึงอย่าคิดว่าเป็นพระบ้าน๊ะ มึงรับไปด้วย” หมายความว่าลีลาของพระอริยะเจ้านั้น จะแสดงภายนอกว่าไม่สำรวม พูด จา เอะอะ โวยวาย แต่แล้วไม่มีอะไร ภายในอีกเรื่อง ก็เป็นเพียงลีลาเท่านั้น เรื่องหลวงพ่อกอไผ่ ต้องสอบถามป้าอี๊ด สำนักส่งเสริมปฏิบัติธรรมปากช่องหนองสาหร่าย ท่านรู้ดีกว่า เพราะในรอบ ๑๕ ปี ได้พบท่านเพียง ๒ ครั้งเท่านั้น ยอมรับว่าจำหน้าท่านไม่ได้) กลับมาเรื่องหลวงพ่อทรงวัดศาลาดิน ท่านพี เสาวภา พูดเรื่องหลวงพ่อทรงนี้มาหลายครั้ง ให้ไปดูหน่อย ดีหรือไม่ดี ก็ปฏิเสธไปทุกครั้ง ไม่ไปวิเศษไชยชาญ เพราะคิดว่าถ้าพระองค์ไหนก็ตามแต่ มีลีลาไม่เท่ากับหรือใกล้เคียงกับหลวงปู่บุญศรี อินทวัณโณ ก็ไม่ไปให้เสียเวลา จนมีอยู่วันหนึ่ง ท่านพีเสาวภา ขับรถมารับหน้าบ้านประมาณ ๑๗.๐๐ น. ก็เลยตัดสินใจไปกราบสักครั้งเพื่อมิให้เสียน้ำใจ ใช้เวลาเดินทางไม่ถึง ๑ ชม. เมื่อไปถึงวัดก็เข้าไปกราบท่าน ก็ตามนิสัย สำรวจทั้งวัด รอบวัด ดูตู้ให้เช่าบูชาพระ มีรุ่นต่าง ๆ มากมาย จากนั้นก็มานั่งใกล้กับท่าน ห่างกันประมาณ ๑ เมตร สำรวจสิ่งของรอบกาย ของหลวงปู่ ของที่ญาติโยมนำมาถวาย ส่วนท่านพี เสาวภา เขาก็ไปขลุก เรื่องปั้มพระ ผสมพระ พิมพ์พระอยู่หลังวัด ข้าพเจ้านั่งอยู่ต่อหน้าท่าน ท่านก็ไม่สนใจอะไรเรา ต่างคนต่างนั่ง ไม่ได้พูดอะไรกัน หรือสนทนาอะไร ผ่านไป ๑ ชม.เศษ ก็กราบลาท่าน ขณะนั่งอยู่ในรถก็บอกกับท่านพี เสาวภา ว่าสงสัยหลวงพ่อทรง จะให้หวยไม่ได้ ให้หวยไม่เป็น เพราะไม่เห็นพูดอะไรสักอย่าง (กราบขอขมาอีก ๑๐๐ ครั้ง ๑,๐๐๐ ครั้ง) อันนี้เราพูดคุยกันในรถ พอตกกลางคืน หลวงพ่อทรงท่านมาหาที่บ้าน ให้ 80 ตอนเช้าก็เลยโทรศัพท์ไปบอก พี เสาวภา ว่าหลวงพ่อทรงมาหาที่บ้านให้หวย 80 แต่อย่าลืมซื้อ 08 กันเอาไว้บ้าง พอตอนเย็น หวยก็ออก 80 ถูก ๒๐ ใบ ก็เลยบอก พี เสาวภา ให้พาไปกราบหลวงพ่อทรง เพื่อขอขมาและนำเงินไปถวายท่าน ๑๕,๐๐๐ บาท ส่วนที่เหลือ เอาไว้ใช้เอง และหลังจากเหตุการณ์นั้นแล้ว ทีนี้ไปบ่อยและคุยกับท่านอย่างสนุก คุยกันทุกเรื่อง ท่านยิ้มแย้มแจ่มใส ทุกครั้งที่ไปกราบท่านข้าพเจ้าก็จะเช่าพระมาด้วย และพระทุกองค์ ท่านจะเมตตาลงอักขระให้ทุกองค์ ทีละองค์ ทีละชิ้น โดยข้าพเจ้าได้ร้องขอให้ท่านลงพระทุกองค์ โดยใช้พระขรรย์ ด้ามเป็นพระกริ่ง ที่อาจารย์โกศล กิจเจริญ ได้คัดเลือกมาให้เป็นของป้องกันภัยในการเดินทางไกล ลงอักขระให้ ข้าพเจ้าบอกกับท่านว่าพลังจิตของท่าน จะได้ผ่านพระขรรย์ ด้ามพระกริ่ง พุ่งตรงไปยังพระแต่ละชิ้น ท่านก็เมตตาลงให้ทุกครั้งพระขรรย์ด้ามนี้จะติดรถเอาไว้เสมอเวลาเดินทาง นอกจากนั้นท่านจะเมตตาให้พระบ่อยมาก ครั้งละเป็นกำ ไอ้นี่มีแล้วหรือยัง ไอ้โน่นมีแล้วหรือยัง ตอนนั้นบอกตรง ๆ ว่า ยังโง่ ไม่เอาและเกรงใจท่าน เพราะท่านให้ฟรี ๆ วันหลังจะถ่ายภาพพระขรรย์ด้ามพระกริ่งทองเหลืองมาให้ชม [www.marateebook.com]