ปัญหาการยึดวัดพุทธไชโย แจ้งผู้นับถือหลวงพ่อฤาษีลิงดำทราบ+เตรียมเปิดเผยการปาราชิก

ทหารพระเจ้าตาก

<EMBED height=349 type=application/x-shockwave-flash width=425 src=http://www.youtube.com/v/A4PT7njhXss?version=3&hl=en_US&rel=0 allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always"></EMBED>

<TABLE border=0><TBODY><TR><TD>
อันตัวพ่อ ชื่อว่า พระยาตาก

ถวายแผ่นดิน ให้เป็น พุทธบูชา

ให้ยืนยง คงถ้วน ห้าพันปี

เจริญสมถะ วิปัสนา พ่อชื่นชม

คิดถึงพ่อ พ่ออยู่ คู่กับเจ้า

พุทธศาสนา อยู่ยง คู่องค์กษัตรา




</TD><TD align=middle></TD><TD align=middle></TD><TD>
ทนทุกข์ยาก กู้ชาติ พระศาสนา

แด่พระศาสดา สมณะ พุทธโคดม

สมณะพราหมณ์ชี ปฏิบัติ ให้พอสม

ถวายบังคม รอยบาท พระศาสดา

ชาติของเรา คงอยู่ คู่พระศาสนา

พระศาสดา ฝากไว้ ให้คู่กัน




</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

มองทุกอย่างให้เป็นธรรมดา

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

ขอให้มีสติ​

 

เสด็จเตี่ย

<object width="425" height="349"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/skPwo2IDqdQ?version=3&amp;hl=en_US&amp;rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/skPwo2IDqdQ?version=3&amp;hl=en_US&amp;rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="425" height="349" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>


"กูกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักด์" ผู้เป็นโอรสของพระปิยมหาราช

ขอประกาศให้พวกมึงรับรู้ไว้ว่า

แผ่นดินสยามนี้ บรรพบุรุษ
ได้เอาเลือดเอาเนื้อเอาชีวิตแลกไว้

ไอ้อีมันผู้ใด คิดชั่วร้ายทำลายแผ่นดิน
ทำลายชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์

ฤา กระทำการทุจริต ก่อให้เกิดความเดือดร้อนต่อส่วนรวม
จงหยุดการกระทำนั้นเสียโดยเร็ว

ก่อนที่ที่กูจะสั่งทหารผลาญสิ้นทั้งโคตร
ให้หมดเสนียดของแผ่นดินสยามอันเป็นที่รักของกู

ตราบใดที่คำว่า "อาภากร"ยังยืนหยัดอยู่ในโลก
กูจะรักษาผืนแผ่นดินสยามของกู

ลูกหลานทั้งหลาย แผ่นดินใดให้เรากำเนิดมา
มิให้อนาทรร้อนใจ จงซื่อสัตย์ต่อแผ่นดินนั้น

แผ่นดินใดที่ให้ซุกหัวนอน ให้ความร่มเย็นเป็นสุข
มิให้อนาทรร้อนใจ จงซื่อสัตย์ต่อแผ่นดินนั้น

 

เพลงเพราะจริงดุได้ใจ ข้าน้อยขอส่งเข้าประกวดบ้างของกรมหลวงชุมพร<iframe src="http://www.youtube.com/embed/R-Z1a0dpx7M" allowfullscreen="" frameborder="0" height="349" width="425"></iframe>

 

เพลงของทุกท่านที่ส่งมาดีมากๆเลยเข้าบรรยากาศถูกใจกรรมการคร๊าบ

เปรียบเหมือนคลื่นทะเลที่มากระทบฝั่งมีทั้งแรงและเบา

หากน้อมนำมาปฏิบัติก็จะรู้ได้ว่าอารมณ์กระทบก็มีทั้งหนักและเบาอยู่ที่ว่าเราจะเลือกอะไร

การทำงานก็เช่นกันมีทั้งงานหนักและงานเบา

อยู่ที่ว่าจะเลือกงานอะไร

การปกครองวัดก็เช่นกันถ้าไม่รู้จักเลือกและคิดให้ดีที่จะทำให้ถูกต้อง

ก็ต้องถูกกระแสต่อต้านมีทั้งเบาไปหาหนัก

เราต้องการปองดองแล้วท่านละต้องการอะไร

เลือกให้ดีคิดให้ถูก คิดดีคิดถูกก็ถูกสรรเสริญ

คิดผิดทำผิดก็ถูกประนาม

คิดๆคิดนานๆแต่ถ้านานเกินรอก็......?

 

คนดีแบ่งออกเป็น 3 ชั้น

1.มาจากอบายภูมิ*****พวกนี้มีเหตุผลน้อย

2.มาจากกามาวจรสวรรค์*****พวกนี้มีจริยาอ่อนโยนรับฟังง่าย

3.มาจากพรหม*****พวกที่มาจากพรหมนี่ต้องระมัดระวัง เป็นคนมีความเข็ม

แข็งเด็ดเดี่ยว แต่ต้องอาศัยความยุติธรรมเป็นสำคัญ ถ้าหากไม่ยุติธรรม เรา

จะเห็นเขาเป็นคนจองหอง ต้องตรงไปตรงมากับเขาเลยพวกนี้ ถ้าไม่ตรงเขาสู้

หัวชนฝาเลย

หนังสือดีที่หายไป
​

1.พลเมืองดี 2.ธรรมจริยา 3.นิทานสุภาษิต

น่าเสียดายนะครับคนเราสมัยนี้จึงไม่ค่อยรู้จักผิดและไม่ค่อยสำรวจความผิดของ

ตัวเอง รู้จักแต่เอาความชอบใส่ตัวเลยบ้ายศบ้าอำนาจ

บ้านเมืองและศาสนาจึงเสื่อมลงไปทุกวัน

เพราะคนเราขาดคุณธรรม จริยธรรม จึงขาดพลเมืองดี พลเมืองดีมีแต่น้อย

มากและก็หายากมากในยุคสมัยนี้

จงหมั่นเตือนและดูตัวเองทุกวันว่าวันนี้เราได้ทำความดีหรือความเลวเท่าไรบ้างจะ

ได้แก้ไขทันจะได้ไม่สายเกินไปสำหรับวันนี้และวันหน้า

โชคดีครับทุกท่าน​

 

เรื่องของคนมีความกตัญญูดู ตัวอย่าง อย่าง ราธพราหมณ์ อยู่ในสำนักของพระพุทธเจ้าเองถึง 3 ปี พระพุทธเจ้าท่านเห็นหน้าอยู่เสมอ แต่วาระยังไม่เข้ามาถึง พอตอนเช้ามืด ท่านก็ตรวจอุปนิสัยของสัตว์ ก็ทรงทราบว่า พราหมณ์นี้จะเป็นอรหันต์ภายในไม่ช้านี้ หลังจากท่านแสดงธรรมแล้ว ตอนเย็นท่านก็เดินอ้อมวิหารไปทำเหมือนว่าเดินเล่น

ในเมื่อพระพุทธเจ้าเดินเล่นเรื่อยไป พระก็ต้องตามไป ก็พอดี ราธพราหมณ์ กินข้าวเสร็จ ล้างถ้วยล้างชาม เอาของที่เหลือมาเท เอาน้ำล้างชามมาเท

พระพุทธเจ้าเสด็จถึงพอดี ก็ทรงหยุดถามว่า"พราหมณ์ เธออยู่เพื่ออะไร"
พราหมณ์บอกว่า "เวลานี้ผมเป็นวิทาสาโท เป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้าข้า"

ท่านถามว่า "ทำไมจึงมาอยู่ที่นี่"
พราหมณ์ก็บอกว่า "อยากบวชครับ! แต่ไม่มีใครบวชให้พระพุทธเจ้าข้า"

ท่านก็ถามพระว่า
"ภิกขเว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ใครรู้คุณของพราหมณ์คนนี้บ้าง พราหมณ์คนนี้เคยมีคุณกับใครบ้าง"
ก็มี พระสารีบุตร นั่งกระหย่งยกมือไหว้ บอกว่า
"ข้าพระพุทธเจ้ารู้คุณพราหมณ์พระพุทธเจ้าข้า"

พระพุทธเจ้าถามว่า
"พราหมณ์คนนี้ มีคุณกับเธอเมื่อไหร่"
พระสารีบุตร ก็กล่าวว่า "ในสมัยที่พราหมณ์ยังอยู่ที่บ้านพระพุทธเจ้าบิณฑบาตผ่านไป เมื่อพราหมณ์เห็นก็ใส่บาตรให้ทัพพีหนึ่งถือว่าเป็นผู้มีคุณ"

พระพุทะเจ้าตรัสว่า "สารีปุตตะ ดูก่อนสารีบุตร บุรุษที่มีความกตัญญูกตเวทีเป็นคนดี เพราะฉะนั้น เธอจงเป็นอุปัชฌาย์บวชให้พราหมณ์"

พอบวชแล้ว ราธพราหมณ์ ก็ไปจำพรรษา พระพุทธเจ้ากับพระสารีบุตร จำพรรษาอยู่กันคนละที่ เวลาออกพรรษาก็มาเฝ้าพระพุทธเจ้า

พระพุทธเจ้าถามว่า
"ลูกศิษย์ของเธอดื้อด้านหรือว่าง่าย"
พระสารีบุตร บอกว่า "ว่าง่ายเหลือเกินพระพุทธเจ้าข้า แนะนำว่าสิ่งไหนไม่ดีไม่ทำสิ่งนั้นมันอะไรดีทำแน่"
เพราะฉะนั้นจึงเป็นพระอรหันต์เร็ว ก่อนจะมาก็เป็นอรหันต์แล้วนะ ต้องอยู่ถึง 3 ปี นี่ยังไกลนะ

ตักบาตรทัพพีหนึ่งถือว่าเป็นผู้มีคุณ
สร้างตึกให้อยู่ ถือว่า.....?
เขาจะตอบแทนอย่างไรหนอ.....?

 

ข้าพเจ้าเดินทางไปงานพระเจ้าพรหมมหาราช เมื่อเสร็จพิธีเดินทางกลับที่พัก ตกกลางคืนทำสมาธิตามปกติ เกิดนิมิตเห็นภาพหลุมลึกลับที่่วัดพุทธไชโยเต็มไปหมด ไม่รู้ว่าเป็นหลุุมอะไร เลยกำหนดจิตเพ่งลงไปในหลุมเหมือนมีบางสิ่งถูกห่อไว้แต่มองไม่เห็นด้านใน จึงอาราธนาบารมีพระที่นับถือโดยเป็นการส่วนตัวขอให้เห็นภาพนั้นโดยชัดเจนแจ่มใส ก็เกิดเสียงกังวาลบอกมาว่าเป็นหลุมที่เขาทำพิธีฝังมนต์ดำไว้ แล้วเกิดภาพพระพุทธรูปเป็นสีปูนทั้งหมดไม่มีทองติดอยู่ที่องค์พระพุทธรูปเลย เหมือนพระพุทธรูปสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนกรุงแตก แล้วสักพักนิมิตก็จางหายไป เมื่อถอยจากสมาธิก็ได้อธิษฐานจิตว่าขออย่าให้เป็นอย่างที่เกิดนิมิตเลย

ขอท่านผู้มีฤทธิ์ มีพลังจิตแจ่มใส ตาดีๆ ช่วยตรวจสอบดูด้วยนะครับ แต่ผมมั่นใจว่าไม่ใช่อุปปาทาน

นะ คังคัง ปัญจะมัง มะหาสมุททัง สัพพะสิทธัง ภะวันตุ เม
โม คังคัง ปัญจะมัง มะหาสมุททัง สัพพะสิทธัง ภะวันตุ เม
พุท คังคัง ปัญจะมัง มะหาสมุททัง สัพพะสิทธัง ภะวันตุ เม
ธา คังคัง ปัญจะมัง มะหาสมุททัง สัพพะสิทธัง ภะวันตุ เม
ยะ คังคัง ปัญจะมัง มะหาสมุททัง สัพพะสิทธัง ภะวันตุ เม

 

<iframe width="400" height="257" src="http://www.youtube.com/embed/-H_tzIUiN3Q" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

คำเทศน์ของ "ท่านพีรพัฒมหาพรหม"

ความกตัญญูนั้นแรงมาก เป็นกุศลสูงสุดเท่าที่มนุษย์ เทพ จะพึงมี

๔ มกราคม ๒๕๒๑

 

~•:อินทราช:•~

คำเทศน์ของ ท่านอินทราช

ขอให้ลูกและหลานๆ ทุกคน จงช่วยพยุงพระศาสนาให้ถาวร ช่วยงานของพระ

ท่านให้ไปดี


มูลนิธิ ศูนย์ ที่ใช้เครื่องหมาย รูปพ่อหลั่งน้ำนั้น นับว่าประเสริฐแท้ พ่อจะช่วย

พยุงกิจกรรมให้เป็นคุณ แต่ลูกๆทั้งปวงก็ต้องสมานสามัคคี ช่วยด้วยแรงและ

ปัญญา พ่ออยู่ในทุกที่ที่ลูกและหลานต้องการ

๕ พฤษภาคม ๒๕๒๗

 

เบื่อๆ อยากๆ ปล่อยวางหรือไม่อยากยุ่ง

คำเทศน์ของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า องค์ที่ ๕ ของกัปที่แล้ว


พิจารณาปฏิบัติธรรมกันได้แค่ไหนแล้ว ก้าวหน้าบ้างไหม?

การปฏิบัติธรรมให้ถึงสัจธรรมนั้น เราต้องปฏิบัติอย่างจริงจังมั่นคง
อย่าเอาสัจธรรมอยู่ที่ปาก จงเอาสัจธรรมอยู่ที่อารมณ์ จงเอาสัจธรรมอยู่ที่
กิจวัตร

เหตุที่กล่าวมานี้คงรู้ว่าเป็นฉันใด ปากนั้นอาจจะพูดจาเป็นหลักธรรมแต่ใจนั้นหา
มีหลักธรรมมากเท่ากับปากพูดไม่

อารมณ์นั้น อย่าให้กระทำอยู่ที่อารมณ์ จงหมั่นให้หลักธรรมมาเป็นกิริยาของเรา
แล้วเราจะรู้ได้แน่ว่าธรรมนั้นไม่ใช่ตามใจตน มีอยู่ทุกเวลาทุกลมเข้าออกของ
เรา


ความเบื่อซึ่งเกิดจากอารมณ์นั้น เรารู้ได้แน่รึว่า เป็นความเบื่อโลก สู่โลกุตระ

การเบื่ออย่าถือเอาอารมณ์เป็นสิ่งตัดสินพิจารณาว่า แค่นั้นฉันเบื่อแล้ว จงเอาหลักธรรมเข้าพิจารณาว่าอารมณ์เบื่อนั้นเป็นสิ่งที่เราเบื่อโดยแท้แน่นอนหรือเปล่า ถ้าเป็นการเบื่อเพราะประสบกับทุกข์ ประสบกับความผิดหวังหรือเวทนา เราจะเบื่อไม่จริง

เพราะอาการเบื่อเช่นนี้ทำให้จิตตกหมดกำลังกาย ใจ เลยกลายเป็นเหมือนว่าขี้เกียจ แต่ความเบื่อในโลกนี้ แท้จริงอยู่ที่ใจ คือรู้อยู่ว่า พอแล้ว แต่กำลังกายใจต้องเข้มแข็ง ทำต่อไปในเรื่องงานในหน้าที่ที่เรา เป็นคน เป็นพ่อ เป็นแม่ ลูก หลาน ผัว เมีย รู้อยู่ว่าร่างยังคงขันธ์ ๕ อยู่

เมื่อเรามีเบื่อเช่นในธรรมะแล้ว ความรู้สึกหมดอาลัยตายอยากก็จะหายไป เมื่อหายไปธรรมะของเราก็จะก้าวหน้าขึ้น แจ้งไหม รู้จักเบื่อธรรมหรือยัง

๒๐ กรกฏาคม ๒๕๒๐

 

<center> คำสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า องค์ที่ 2


27 กุมภาพันธ์ 2521</center>
การปฏิบัติธรรมเจริญไปถึงไหนแล้ว..?
◙ เราเป็นมนุษย์ ควรทำใจให้เป็นโลกุตรธรรม แสดงปฏิบัติให้เป็นโลกียธรรมเพราะเหตุว่า ที่กล่าวมานี้เป็นเหตุของฆารวาสที่พึงมีกิจการเป็นมา เป็นไปอันข้องแวะกับโลกอยู่เป็นประจำ

◙ โลกียธรรม คือธรรมะสำหรับปฏิบัติ เพื่อกลุ่มบุคคลพึงอยู่ร่วมกับบุคคลทั่วไปในโลกนี้ ธรรมสิ่งนี้มีศีลเป็นอาทิ เรานี้จะต้องแบ่งสรรให้ครบให้ถูกว่าโลกียธรรม เป็นแนวทางของการทำงานร่วมกันในกลุ่มคน แต่กล่าวไว้ว่าใจนั้นให้พึงถือธรรมะของโลกุตระ เป็นเช่นนี้เช่นนั้น หมายว่าให้ใจเป็นเอกัตตารมณ์ เพื่อมุ่งมั่นเป็นสติเป็นปัญญาในโลกุตรธรรม ให้รู้ถึงของแท้ธาตุแท้ ความแท้จริงที่ได้สวมวิญญาณไว้ นั่นหมายว่าให้เธอพึงยึดแนวนี้ว่า “ทุกข์หนอ” มาจากอะไร

◙ ที่จริง “ทุกข์” ไม่มีอะไร เข้าใจไหม ที่ว่าทุกข์ไม่มีอะไรก็เพราะว่าทุกข์เป็นของแท้ คนและสัตว์ต่างหากที่ทำให้ทุกข์มีความจริง มีผลขึ้นมาในตัวตน

◙ อันคำสอนของพระกล่าวไว้ว่า “บุคคลใดเป็นผู้รู้ รู้แท้รู้จริง บุคคลนั้นเป็นผู้ได้เข้าถึงทุกข์” เพราะอะไรจึงกล่าวเช่นนั้น เพราะว่าคนที่รู้จริงรู้แท้ รู้ทันในความเป็นมาของสรรพสิ่งต่างๆ นานาๆ นั้น เขาผู้นั้นเป็นผู้ได้รับการกระทบกระแทกจากทุกข์อย่างเต็มที่ แล้วเขาใช้โลกุตระเป็นปัญญาอันผ่องใส ให้รู้ในสติ ในธรรมะของพระกระจ่าง จึงมีพุทธภาษิตต่อไปว่า

“บุคคลใดเห็นทุกข์ บุคคลนั้นเห็นธรรม บุคคลใดเห็นธรรม บุคคลนั้นเห็นองค์ตถาคต บุคคลนั้นย่อมถึงนิพพาน” อันนี้เป็นพุทธภาษิตให้บุคคลผู้เป็นเหล่ากอขององค์พระสมณโคดมว่า อย่าได้ประมาทในทุกข์ในธรรมว่ามีอยู่เพียงปัจฉิมโอวาทเท่านั้น

◙มาพิจาณากันดู ให้ใจน้อมรำลึกว่าเรามาปฏิบัตินั้น ความดีความไม่ดีทำไปได้ถึงไหน พิจารณาให้เห็นแท้ว่ากายเป็นอย่างไร กายในที่นี้ขอหมายถึงวัตถุธาตุต่างๆ ที่มีเกิด แก่ เจ็บ ชำรุด ตาย พังสลาย กับจิต คือดวงแก้วของแต่ละคนแยกกันให้ได้ว่า อะไรควร ชนิดใด

◙ กายเป็นสิ่งที่จิตมักรวบยอดเอาว่าเป็นเจ้าของ เป็นส่วนเดียวกับจิต จุดนี้ เธอพึงระวังอย่าให้เผลอ อย่าให้นึกว่าเป็นส่วนเดียวกันแยกกันไม่ได้ พึงสำนึกให้ใจเป็นพระเป็นธรรมะของโลกุตระไว้ตลอดเวลา จะได้มีใจไว้สอน ไว้อบรมกายให้สำเหนียกในความจริง
พิจารณากันให้ถ่องแท้ไปอีกชั้นหนึ่ง

◙ คือจิตที่เราจะเอามาเป็นครูสอนกายนั้น จะต้องขัดเกลาล้างให้สะอาดก่อน โดยนำธรรมะนั้นมาล้าง มาขัดเกลาด้วยวิธีวิปัสสนากรรมฐาน ด้วยการพิจารณาหาสติมั่นคง หาอารมณ์ทรงตัวที่แท้จริงแน่นอน หาอารมณ์เอกัคตารมณ์เป็นนิจ ให้สุข สงบ เยือกเย็น สุขุมเยือกเย็น สุขุมนั้นตรงกันข้ามกับทุกข์ ร้อนรน คือไม่วุ่นวายและไม่มีโทสะ

◙ สิ่งที่กล่าวมาแล้วนี้ ต้องปัดขจัดไป แล้วจึงจะขัดจิตให้ผ่องพอที่จะพาธรรมะลงไปได้ พื้นฐานก็ได้ฟังกันหลายครั้งหลายคราแล้วด้วยกันคือ

1. จะต้องมีพรหมวิหาร 4
2. จะต้องขจัดโลกธรรม 8 ประการอย่าให้กินใจ ทำได้อย่างน้อยแค่ยินดีก็พอ
3. ต้องบรรเทาโทสะ บรรเทาโมหะ หลงว่าเป็นของๆ เรา ทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่ชื่อ นามสกุล ลงมาเป็นลำดับ บรรเทาความโลภ ให้มีความต้องการอย่างผู้หวังสันโดษพอแล้ว
เหล่านี้เป็นเบื้องต้นของการขจัดรอยในจิตเราให้ทรงตัวรับธรรม
จากหนังสือพรสวรรค์ คณะพรสวรรค์

 

ปฏิปทาปฏิบัติพระกรรมฐาน

ปฏิปทาปฏิบัติพระกรรมฐาน​

พระเดชพระคุณพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ วัดท่าซุง)​

ญาติโยมพุทธบริษัท และเพื่อนพระภิกษุสามเณรทั้งหลาย การที่บรรดาท่านพุทธบริษัทก็ดี ภิกษุสามเณรก็ดี ที่เข้ามา ปฏิบัติธรรมในวัดนี้ ทุกท่านมีความประสงค์ดีทั้งหมด นั่นก็คือทุกท่านมีความปรารถนา เพื่อพระนิพพาน การปฏิบัติ ทำความดีในพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะสำหรับ พระภิกษุ สามเณร อย่าลืมคำว่า​

‘นิพพานัสสะ สัจฉิกิริยายะ เอตังกาสาวัง คะเหตะวา'​

(ข้าพเจ้าขอรับผ้ากาสาวพัตร์ เพื่อทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน) เราจะทำความเห็นให้ถูกต้อง (สัมมาทิฐิ) ทำตามระเบียบวินัยนั้นให้ถูกต้อง อันไหนดีเราปฏิบัติตาม นอกจากนั้น เราก็คิดต่อว่าการเกิดแก่เจ็บตายเป็นของไม่ดี เป็นปัจจัยของความทุกข์ เราไม่ต้องการเกิดต่อไป เราต้องการพระนิพพาน อย่างเดียว ตั้งใจให้ทานเพื่อตัดโลภะ ตั้งใจรักษาศีลเพื่อป้องกันโทสะ ตั้งใจปฏิบัติธรรมในด้าน สมถวิปัสสนาเป็นการ กำจัดโมหะ ตั้งใจปฏิบัติในพรหมวิหาร ๔ ให้ครบถ้วน คือ​

๑. ด้านของความรัก เราจะรักคนอื่นเหมือนกับรักชีวิตของเรา จิตใจจะเยือกเย็น
๒. มีอารมณ์สงสารอยู่เป็นปกติ ถ้าไม่เกินวิสัยเราจะเกื้อกูลให้มีความสุขตามกำลัง
๓. เราจะไม่อิจฉาริษยาใครเมื่อบุคคลอื่นได้ดี เห็นเขาได้ดีพลอยยินดีด้วย
๔. ถ้าเขาพลาดพลั้งไป อาจจะต้องถูกลงโทษขับไล่ประการใดก็ตาม เราช่วยไม่ไหว เราจะวางเฉย ไม่ซ้ำเติม​

‘นิพพานัสสะ สัจฉิกิริยายะ เอตังกาสาวัง คะเหตะวา'
(ข้าพเจ้าขอรับผ้ากาสาวพัตร์ เพื่อทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน)
ปัจจุบันคำนี้บางเล่มถูกตัดไป เพราะอะไร? ศาสนาจะเสื่อมลงเพราะพุทธบริษัทสี่ ที่ใช้อำนาจตนในทางที่ผิดใช่ไหม?...​

 

ขอบคุณคณะปลาวาฬค่ะ และขอบคุณทุกท่านค่ะ ที่ได้นำความรู้เพิ่มเติมมาให้อ่าน.. สาธุการ

 

<center>
คำเทศน์ของ สมเด็จพระพุทธเจ้ากุกุกสันโธ

25 มิถุนายน 2518</center>


• พระอรหันต์ท่านก็ยังรับนิมนต์ไปในงานของโลก ไฉนปุถุชนจะหนีโลกโดยการทำตนให้พ้นโลกด้วยวิธีอัตตะ คือตัดตนให้พ้นจากโลกโดยที่ยังอาศัยโลก พึ่งโลก พระที่ท่านเข้าป่า ไม่ใช่ว่าท่านหนี แต่ท่านทำเพื่อให้คนได้บาปน้อยลง เพราะว่าท่านทรงอภิญญา แต่คนที่ฝึกธรรมเพื่อให้ถึงธรรม บรรลุธรรมนั้น ต้องเป็นผู้ขยันพบ ขยันเจอทุกข์ เสมือนคนจะเก่งในวิชาการได้ต้องเข้าใจตำราโดยการอ่านมากๆ ขยันมากๆ ไม่ท้อถอย ไม่เกลียด

• อุปสรรคถึงแม้ว่าเวลาดูตำราฝึกตำรา จะง่วงแสนง่วง ยุง เลือด ริ้น ไร กัดตอมก็ต้องอดทนเพื่อหวังหลักชัย คือสอบได้ ก่อนจะสอบได้ก็ต้องทำแบบฝึกหัด สอบซ้อมให้มากๆ หลากหลายวิธีการ รู้จักพลิกแพลงต่างๆ ให้คล่องจนแตกฉานเข้าสมองเหมือนบุคคลที่หมั่นและอยากจะฝึกธรรม ก็เช่นเดียวกัน หมั่นเอาพระธรรมคำสอนเป็นตำรา ทุกๆ อย่างต้องประกอบกัน มีกรรม มีทุกข์ มีสุข มีไม่สมปรารถนา มีสมปรารถนา เสมือนว่าเอาอะไรมาบวกกันเป็น 5

1 บวก 2 บวก 2 ก็เป็น 5
3 บวก 2 ก็เป็น 5
4 บวก 1 ก็เป็น 5
1 บวก 1 บวก 1 บวก 1 บวก 1 ก็เป็น 5
6 ลบ 1 ก็เป็น 5
- 10 ลบ 5 ก็เป็น 5

• ต้องรู้ให้คล่องใจนะจ๊ะ..อย่าท้อจ้ะ..!
พรสวรรค์โดยคณะพรสวรรค์

 

เพิ่งกลับจากทำบุญ 9 วัดมาครับ เรียนคุณเอกีภาวะ โมทนาบุญด้วยนะครับ ผมเอาบุญมาฝาก ^^

 

<center>คำเทศน์ของ สมเด็จพระพุทธทีปังกร

</center><table align="center" border="1" cellpadding="2" cellspacing="1" width="100%"><tbody><tr><td bgcolor="#EFEFEF">
<dd>
25 มิถุนายน 2515


...ประทานพร...
• ต้องการสิ่งใดขาดก็ต้องได้มา ไม่ต้องการสิ่งใด เกิน ก็หมดไป ภัยมาคลาด ทุกข์มาเคลื่อน โรคมี หาย คิดทำความดีเป็นไปจริง ทำในคุณงามความเจริญสำเร็จ หวังได้ให้พรนี้ สนองฉับพลัน...</dd><dt>พรสวรรค์โดยคณะพรสวรรค์
</dt></td></tr></tbody></table>

 

บททดสอบใจ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุบางรูปในธรรมวินัยนี้ก็ฉันนั้น เป็นคนสงบเสงี่ยมจัด เป็น

คนอ่อนโยนจัด เป็นคนเรียบร้อยจัดได้เพียงชั่วเวลาที่ยังไม่ได้กระทบกับถ้อยคำ

อันไม่เป็นที่พอใจเท่านั้น

 

คนเรารักกัน
​

การอบรมคนต้องถือสายกลางควรจะถือสังคหวัตถุเพราะใช้ได้

กับคนทุกชั้น

พระพุทธเจ้าท่านทรงสอนไว้เพื่อฆราวาส

สังคหวัตถุ 4 มี

1.ทาน การให้

2.ปิยะวาจา วาจาอ่อนหวาน

3.สมานัตตา การไม่ถือตัวถือตน

4.อัตถจริยา การช่วยเหลือเพื่อน

ให้รู้จักการสงเคราะห์เพื่อสร้างความรัก พูดดีเป็นที่ชอบใจของ

เพื่อน ช่วยเหลืองานของเพื่อน และก็ไม่ถือตัว

ประการแรกต้องสร้างความสามัคคี และความสามัคคีจะเกิดขึ้น

ได้ด้วยความพร้อมเพรียงกันนั้นก็ต้องเกิดจากการรักกัน

ประการที่ 2 พูดกับเพื่อนหรือพูดกับใครก็ตามต้องใช้ปิยะวาจา

คือวาจาดี วาจาอ่อนหวาน เป็นที่รักของเพื่อน เราไม่ชอบแบบ

ไหนเราก็ไม่ทำแบบนั้น

ประการที่ 3 ทำตัวเสมอกับเพื่อน ไม่ถือตัว

ประการที่ 4 เราควรจะเกื้อกูลเพื่อน เพื่อนให้ช่วยอะไรเราก็ควร

จะช่วย

สิ่งที่เราทำก็เพื่อตัวเราเองและส่วนรวมไม่ผิดศีลผิดธรรม

ก็จะเกิดความรักความสามัคคีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ซึ่งกันและกัน

จะไม่เกิดความโลภ โกรธ หลง

ทางโลกและทางธรรมต้องเดินคู่ขนานกันไปจึงจะพบสิ่งที่ดีงาม

หากเดินสวนทางกันเมื่อไรความแตกแยกชิงดีชิงเด่นกิเลสต่างๆ

ก็จะฝังในใจเราตลอดไปเราก็จะขาดทุกๆสิ่งโดยเฉพาะมิตรแท้

และความรักที่แท้จริง

จงเป็นผู้ให้จะมีความสุขมากกว่าเป็นผู้รับ

รักและสามัคคีกันไว้เถิดและจงรักษามิตรแท้ไว้ให้นานๆ​