ขอถามเรื่องการภาวนาครับ ขอระบายด้วย

ผมไม่รู้นะครับว่าผมเข้าใจผิดไหมนะครับ การภาวนา นี้ถ้าสวดมนต์ในใจถือว่าเป็นภาวนาไหมอะครับ

ขอแยกเป็นข้อๆนะครับ
1. การสวดมนต์ในใจ นี้ใช่การภาวนาไหมอะครับ คือว่าทุกวันเวลา ผมจะไปโรงเีรียน ขณะไปผมจะสวดมนต์ในใจคือ บทอาราธนาพระ แล้้วก็บทเมตตา 3 บท บทละ 9 จบ อย่างงี้ถือว่า ได้ไหมอะครับ เป็นว่าเราลุ่มหลงกับตัณหาไหมอะครับ เพราะบทเมตตา คือให้มีคนรัก คนชอบ (ถ้าเป้นงั้นจริง ผมควรเปลี่ยนบทไหมอะครับ ภาวนามาได้เกือบปีละ )

2.หลังจากจบบทเมตตา แล้วผมจะแผ่ส่วนบุญ ในใจอะครับ ขึ้นต้นว่า "ข้าพเจ้าขออาราธนาอำนาจบารมีคุณพระศรีรัตนตรัย บุญใดก็ตามที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาข้าพเจ้าขอตั้งจิตอุทิศให้ถึง ... ฯลฯ " ผมทำทุกวัน (ยกเว้นเสาร์อาทิตย์) ถ้าทำอย่างงี้เค้าจะได้รับบุญไหมอะึครับ เพราะผมอุทิศให้เกือบทุกวัน แล้วก็อีกอย่างนานๆ ผมทำบุญที เพราไม่ค่อยได้ไปไหน แต่ถ้าใครไปทำบุญก็จะร่วมทำบุญด้วย หรือทำบุญมาแล้ว ก้ร่วมอนุโมทนาบุญด้วย แต่ก็นานๆ ครั้ง อย่างงี้พวกเค้า จะได้ไหมอะครับ

ขอถามนอกเรื่องนะครับ
คนที่ปฏิบัติธรรม หรือทำดี ไหงเจอแต่ทุกข์อะครับ
กลับกัน คนเลว คนไม่ดี ไหงได้ดีกันหมดอะครับ
เมื่อวานผมไม่รู้คิดไร อธิษฐานต่อหน้าพระที่บ้าน( กลางคืนผมไหว้พระทุกวัน ) บุญได้ก็ตามที่ข้าพเจ้าได้กระทำมา ขอเป้นปัจจัยให้ข้าพเจ้าถึงพระนิพพานในเร็ววันด้วยเทอญ
วันนี้เจอเรื่องและ ถูกกลุ่นคนไม่ดีหาเรื่อง ผมจะไม่สู้คน ก็เลยถูกแกล้ง
ปกติก็มีเรื่องประจำ แต่วันนี้รู้สึกแรงกว่าทุกวัน กลับบ้านมา ใจท้อไปหมด

ขอนอกเรื่องหน่อยนะครับ
ผมขอบอกก่อนนะครับ รูื้้้สึกว่าชีวิตผมมีความทุกข์เยอะ มีโรคประจำตัว ถูกแกล้ง ถูกนินทา ถูกนินทานี้เยอะมาก ตั้งแต่ ม.ต้นละ ถูกคนที่พยายามช่วยแทบตาย นินทาเป็นปีๆ เห้อ พอ ม.ปลาย ก็รู้สึกมาอีกและแต่หนักกว่า ชีวิตผมจะไม่มีอะไรดีเลยหรอ

แต่ก็ผมรู้จักเว็บนี้ เกือบ 2 ปีแล้วมั้ง พยายามปฏิบัติตามที่ตนเองทำได้ ก็รู้สึกปล่อยวางได้เยอะ

ขอขอบคุณล่วงหน้าเลยนะครับ ขอบคุณครับ

 

เป็นกำลังใจให้นะครับ..

 

ถ้าเป็นการภาวนาหรือเป็นสมาธิมันจะมีอยู่ 3 อย่างคือควรแก่การงาน บริสุทธิ์
ตั้งมั่น นี่ก็เป็นการภาวนา ถ้าเราสวดมนต์ในใจได้ 3 อย่างนี้ก็เป็นสมาธิในพุทธ
ศาสนา ส่วนเมื่อภาวนาเสร็จแล้วแผ่เมตตาก็ถูกเพราะเป็นสัมมาสมาธิ คือภาวนา
เสร็จเราเผื่อออกไป ไม่เก็บไว้คนเดียว ส่วนการที่เขารับบุญใหมเรื่องของเขานะ
เขาจะอนุโมทนาหรือไม่เราไปทำอะไรไม่ได้หรอก แล้วเวลาเห็นใครทำบุญเรา
อนุโมทนาก็เป็นบุญกับเราเรียกปัตานุโมทนามัย คนอื่นจะได้หรือไม่ก็อยู่ที่
อนุโมทนาในบุญนั้นหรือเปล่า ส่วนเรื่องข้อสังเกตุว่าคนปฏิบัติธรรมทำดีทำไมถึง
เจอแต่ทุกข์มันก็ค่อนข้างจริง อาจจะเป็นเพราะว่าเขามีทุกข์อยู่แล้วเลยมาปฏิบัติ
เรียกทุกข์ทำให้เกิดศรัทธา อีกส่วนคือคนที่ปฏิบัติธรรมอย่างจริงจังเนี่ยจะเทียบ
ก็เรียกว่าบารมีเกือบเต็มแล้วโซ่กรรมเก่ามันก็ตามมาให้เราใช้ คือโลกนี้มันเป็น
กลางๆ นะ คนที่ปฏิบัติธรรม รักษาศีล ก็จะพบเจอความสงบสุข ไม่ทุกข์ร้อนใจ
มากกว่าคนไม่ปฏิบัติ ส่วนคนที่เขาเอาดีทางด้านวัตถุ แสวงหาวัตถุเขาก็ได้ตาม
ที่เขาแสวงหานั่นแหละ ก็ยุติธรรมดี ถ้าลองคนปฏิบัติธรรมได้หมดทุกอย่าง คนที่
แสวงหาแต่วัตถุก็แย่สิครับ บางคนถึงขนาดยอมเป็นอาชญากรเพื่อวัตถุเลยนะ
ชีวิตคนเรามันมีอะไรดีพอกับเสียนั่นแหละ แค่มองให้ดีนะ คือเราถูกฝึกมาให้มอง
แต่ในแง่ลบนะ ลองหาข้อดีของตัวเองสิครับ ผมยกตัวอย่างหนึ่งคือเกิดเป็น
มนุษย์ พบพระพุทธศาสนา ยากสุดจะยากเลยนะ

 

คงอัดอั้นตันใจมากล่ะสิ ทวนกระแสก็ประมาณนี้แหละครับ ในวัยรุ่นนะ
โตขึ้นมาแล้ว สังคมก็อีกแบบนึงครับ ยิ่งผู้ใหญ่จะเป็นที่ยอมรับนับถือเลยล่ะ

คนไม่ดี ได้ดี เขามีบุญเก่าครับ เขาทำเลวอะไรแล้วไม่อบรมกาย ใจ มันรอส่งผล
ลงนรกไปเลยทีเดียวนานๆ ส่วนคนที่อบรมกาย ใจ กรรมจะส่งผลเร็วแต่ไม่มาก ไม่ลงนรก

ส่วนเรื่องมีคนรังแก เราไม่สู้คนก็ดีอยู่ แต่จะปล่อยให้เขาทำต่อไปก็ไม่ถูก
แนะนำให้ไปเรียนไอคิโด ฝึกเดินปราณนิดหน่อย พวกปลายแถวก็ทำอะไรไม่ได้แล้วครับ
คือไอคิโดเป็นวิชาป้องกันตัวที่ไม่ทำให้เจ็บครับ ถึงเจ็บก็ไม่มาก

สุดท้ายก็ขันติ โสรัจจะครับ แผ่เมตตาล่ะดีแล้ว ทำให้ใจเราอ่อนโยนครับ

 

อกุศลจิต มักจะชักนำอกุศลกรรมมาให้ผล
กุศลจิต ก็มักจะชักนำกุศลกรรมมาให้ผล

ดังนั้นแล้ว จึงควรรักษาจิตรักษาใจของตน ให้อยู่ในภาวะกุศลจิตอย่างสม่ำเสมอ
ให้อยู่ในกรอบของทาน ศีล ปัญญา

อย่างนี้แล้วถึงเรียกได้ว่าเป็นการฝึกปฏิบัติ ภาวนา อย่างแท้จริง

 

เจริญพุทธมนต์เรื่อยๆไม่จำกัดว่าจะเป็นบทไหน ทุกเวลาที่นึกได้ หรือมีเวลา อยู่ในรถในเรือ เวลาว่างจากการเรียนศึกษาวิชาการ ความเคยชินจะเกิดมากขึ้น เป็นผลดี คิดดีเข้าไว้ แผ่เมตตาให้ตนเองและคนรอบข้างด้วยดีมาก

 

คำว่า ภาวนา แปลว่า เจริญ

เจริญในที่นี้ จะหมายเอาอะไร กรณีปุถุชน เราก็ พิจารณาไปที่ อินทรีย์5

"ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา"

สวดมนต์ทุกวัน เจอเรื่องร้าย ก็ไม่ถอยไปจากพุทธศาสนา อันนี้ อะไรเจริญ

ศรัธทาต่อพระพุทธศาสนาเอเข้มแข็งขึ้น หรือ อ่อนปวกเปียกลง หละ

เห็นคุณค่าความดี จะการมีโลกธรรม8 หรือ เห็นคุณค่าจากการมี เห็นหิริโอตัปปะ อินทรีย์สังวรณ์ศีล

พิจารณาไป ทบทวนหนทางได้ แล้วระวังอารมณ์เห่อเหิม

การเน้นศรัทธานำหน้าปัญญา เวลาพอเข้ามาในทางศาสนาเต็มตัว ก็จะมีปัญหา
ไปอีกแบบ เหมือนคนเก็บกดมา 84000 กัป พอเข้ามาทางธรรมแล้ว ก็จะมี
อาการข่มกัลยาณธรรมแทน ธรรมชาติของแรงกรรมมันคลายตัวแบบนั้น

 

การปฏิบัติธรรมนั้นเป็นเรื่องของคนๆเดียว คือ ตัวเราเอง
เพราะอะไร มาดูกันนะ เวลาเราไหว้พระสวดมนต์เราก็ทำคนเดียวใช่มั้ย เวลาเราตายเราก็ตายคนเดียวใช่มั้ย เราไปสวรรค์ เราก็ไปคนเดียว ใช่มั้ย เอาใครไปด้วยก็ไม่ได้
ดังนั้น จงอย่าใส่ใจในกิริยาของผู้อื่น

เจริญในธรรมครับ

 

เป็นกำลังใจให้คับ ชีวิตก็เป็นแบบนี้แล้วแต่กรรม วิธีที่ทำอยู่ก็ถือว่าดีแล้ว
สู้ๆๆต่อไป ถือซะว่าเป็นการทดสอบอารมณ์ สักวันเราและเขาเหล่านั้นจะรู้เอง

สู้ๆนะคับ ขันติบารมีจะเกิด เมื่อมีมารผจญ.

 

เป็นกำลังใจให้นะครับ

วัยรุ่นเป็นวัยที่ อารมณ์รุนแรง อยากเด่น อยากดัีง อยากเป็นจุดสนใจ
ถ้ามีใครเด่นกว่าก็จะโดนเขม่น โดนแกล้ง

นักปฏิบัติ ต้องทำตัวกลมกลื่นไปกับสังคมและคนรอบข้างที่เราอยู่ด้วย ถ้าเราทำตัวแปลก แยกจากกลุ่มคนที่เราอยู่ด้วย มันจะเป็นจุดเด่น และจะโดนแกล้งเอา

ปัญหาต่างๆ ที่มันเกิดขึ้นกับเรา ลองมานั้งคิดดูดีๆ ครับ มันต้องที่ต้นเหตุของมัน
ปัญหาไหนที่ต้นเหตุมันเกิดจากตัวเรา คือตัวเราทำผิด ทำไม่ดี ก็แก้ที่ตัวเรา
ปัญหาไหนที่ต้นเหตุมันเกิดจากคนอื่น พูดคุยกันได้ ก็ พูดคุยกันให้เข้าใจ ถ้าพูดคุยไัม่รู้เรื่องก็ ต่างคนต่างอยู่ ถ้าสู้เขาไม่ได้ สู้แล้วไม่ชนะ ได้ไม่คุ้มเสีย ก็ให้หลบให้เลี่ยงการปะทะ และ อดทน

ส่วนอาการเจ็บป่วย ก็ไปหาหมอ ไปหาหมอแล้วไม่หาย ก็ทำใจ ผมเองก็มีอาการเจ็บปวยเรื้อรัง ไปหาหมอไม่หายก็ทำใจครับ อยู่กับเขาไปสบายๆ
สุดท้ายเราก็ตาย แต่ตอนที่มีชิวิตอยู่ มันก็ต้องทำบุญ ลองไปหาอ่าน บุญกิริยา 10 จะทำให้เข้าใจเรื่องการทำบุญมากขึ้น
สู้ๆ ครับ

 

คนที่ปฏิบัติธรรมเจอทุกข์นั้นไม่เป็นเรื่องแปลก เพราะการเกิดเป็นทุกข์ (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา)พวกเราทั้งหลายจึงหาทางพ้นทุกข์โดยพึ่งคำสอนขององค์พระศาสดา คนที่มองว่าชีวิตเป็นสุขนั้นเพราะยังหลงในโลกีย์วิสัย จึงรู้สึกว่าชีวิตมีความสุขซึ่งไม่ใช่ความสุขที่ถาวร... อย่าลืมเราเรานั้นเกิดมานับชาติไม่ถ้วน มาปฏิบัติธรรมชาตินี้ แต่ชาติที่ผ่านมาทำกรรมใดๆไว้บ้างก็ไม่อาจทราบ เหตุการณืที่ประสบอยู่อาจจะส่งผลมาจากกรรมนั้นๆ ดังนั้นพึงเจริญการแผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลอยู่ให้เป็นนิจ และก็อย่าลืมแผ่เมตตาให้ตนเองบ้าง จะได้ผ่อนหนักเป็นเบา ทุกข์ก็รู้ว่าทุกข์
ข้าพเจ้าก็ไม่ได้มีความรู้มากนักจึงอยากให้ท่านพึงระลึกถึงสิ่งง่าย คือดำรงศีล๕ พรหมวิหาร๔ และมีสติในการตามการกระทำของตนอยู่เสมอ... การวางเฉยหรืออุเบกขานั้นเป็นสิ่งที่ดีที่ท่านสามารถทำได้ในขณะนี้ (ใครทำเราก็ช่างมัน ช่างเขา)

 

คิดซะว่าเป็นบททดสอบค่ะที่เราทำดี ทำดีต่อไปนะคะ แผ่เมตตาให้กับคนที่เค้ารังแกเราค่ะ และอโหสิกรรมไม่จองเวรเค้าค่ะ น้องทำดีแล้วค่ะ อนุโมทนากับน้องที่สวดมนต์ ภาวนานะคะ

 

บทสวดมนต์ที่เป็นภาวนา คือสวดแล้วเกิดสติ สมาธิ ปัญญา ถ้าสวดด้วยกิเลสก็จะทำให้เกิดกิเลส บทที่สวดเพื่อศรัทธาเพื่อต้องการความช่วยเหลือ..ก็ให้ทราบถึงวาระจิตตัวเอง แต่บทสวดภาวนาเพื่อสติสมาธิปัญญา อาจเป็นบททีแตกต่างกันไป บางคนชอบพุทธานุสสติ บางคนชอบเมตตาใหญ่ บางคนชอบหลักคำสอนต่างๆ เช่น พาหุง อริยมรรค ปฏิจจสมุปบาท .. ฯลฯ

การแผ่เมตตา เป็นการแผ่บุญไปถึงผู้อื่น ทำให้ทำลายอัตตา(อัปมัญญาจิต) ทำขณะจิตสงบ เราจะรู้สึกถึงเพื่อนทุกข์ที่เกิดมาหลงวนอยู่ในอัตตาตัวตน แท้จริง สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงอุปาทาน และเกิดความเมตตากับผู้หลง รวมถึงตัวเราเองค่ะ

 

...................................................

..................................
ขอน้อมบูชาธรรมแห่งพระรัตนไตร
..................................

กราบขอบพระคุณพี่น้องทุกท่านที่เมตตา ขณะสวดมนต์ไหว้พระ ตอนหัดใหม่ๆใจจะคิดไปเรื่อยเปื่อย เรื่องโน้นนี้ ทุกข์สุข ร้อนเย็น โศรกเศร้าสุขใจ อะไรๆต่าง ขึ้นมาเรื่อยๆ ใจพยายามอยู่กับบทสวด รวมจิต ระลึกดูแล้วเป็นการยากมากพอสมควรตามความคิดมโนนั้น
.........................ในช่วงหลังๆ หัดสวดมนต์หัดทำสมาธิใหม่ๆหลังไปเรียนรู้กับพระวิปัสนาอาจารย์ หัดเรียนรู้วิปัสนาญาณที่นั่นจนผ่านขั้นต้น แต่ยังไม่ได้ผ่านขั้นตอนทวนญาณและเผชิญความกลัวเพื่อละอัตตาของตน ตามหลักสูตรตามวิธีลัดจริง ของที่นั่น ก็เดินทางกลับมาบ้าน มาสวดมนต์ หัดเร่งรอบบ้าง ทำสมถะบ้างตามโอกาส ปรากฏว่า ตัวรู้ก็ชัดเจนมากขึ้น ญาณวิปัสนาเริ่มเกิดจึงเกิดการมองรับรู้อยู่ภายในได้ ความรู้สึกที่เห็นก็กิเลสราคะ อยาก ตัณหา แค้นเคืองพยาบาท อิจฉาริษยา โทสะโลภะโมหะครบ ไฟสามกองนี่ ความคิดมโนที่เกิด เป็นอกุศลจิตเสียมากก็มี เป็นบุญกุศลมากก็มี โอกาสทำบุญตามกำลังคนขี้เหนียว จึงเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น ดีที่อยู่ในศีลในสมถะ ขณะดำรงสภาวะสงบและในชีวิตประจำวัน จิตฟุ่งขึ้น สงบลง เป็นช่วงๆ ออกทางรูปบ้างก็มี ส่วนใหญ่เป็นจิตมโนห้วง อันเป็นสิ่งตรงข้ามที่ผลัดกันเกิดแสดง ในเวลาเดียวกัน ในขณะนั้นคือความไล่เรียงความสงบ ไล่ลงไป ตามเจตนา ของกำลังสมาธิกุศล จากหยาบไปละเอียด จนกว่าใจจะนิ่งสงบได้ นิมิตมโนเช่นนั้น คือภูมิที่ผ่านมาทั้งทุกข์และสุข กุศลหรืออกุศล รูปนามจะเกิดเกิดเมื่อเข้าไปยึด ตัวตนใดๆ..........................ว่างรู้วาง รู้วางว่าง วางรู้ว่าง รู้ว่างวาง

 

ลองมองในทางกลับกันครับ คุณน่าจะสงสารเค้ามากกว่านะครับ อโหสิกรรมให้เค้าไปเพราะว่าในชาติใดชาติหนึ่งในภายภาคหน้า เค้าจะต้องกลายมาเป็นเหมือนสิ่งที่คุณกำลังเป็นอยู่นี่ล่ะครับ

***ส่วนเรื่องภาวนาแบบที่คุณทำก็ดีอยู่แล้วนะครับ เป็นการศึกษาพระธรรม(ถ้าไม่เคยอ่านคำแปลก้ออ่านไว้สักหน่อยนะครับ จะได้ซาบซึ้งในรสพระธรรม มีธัมมานุสติเป็นเครื่องเตือนใจไว้ตลอดเวลาเนอะ ^^)

 

ขอตอบปัญหานอกเรื่องของคุณ ที่มักโดนอันธพาลหาเรื่อง อันนี้ไม่ยาก

เพราะส่วนมากพวกนี้จะมีลูกพี่คอยดูแลอยู่ ให้ไปคุยกับลูกพี่ที่พวกเขานับถือ

รับรองได้ว่า กลุ่มอันธพาลพวกนี้ไม่กล้ายุ่งกับคุณอีกต่อไป คุณไปสืบดูให้ดีว่าลูกพี่เขาเป็นใคร

ปัญหาจะได้หมดไป มุ่งหน้าปฏิบัติธรรมด้วยจิตใจสงบ

 

ขอร่วมอนุโมทนานะครับ ผมก็เป็นคนนึงทีเคยมีปัญหาแบบคุณ ตอนมต้น ก็เจอคนเกียจนิททราเนื่องจาก กลิ่นตัว ที่แรง แต่เวลาผ่านไป เราก็สามารถเรียนรู้สิ่งเหล่านี้เค้าช่วยเราให้เราเติบโต เป็นคนมีความคิด อย่าคิดว่ามันถือภัย แต่มันคือสิ่งที่ดี ช่วยให้คุณเข้าใจตัวคุณและสังคม ได้มากขึ้น อนุโมทนาครับ สิ่งสำคัญ ตั้งใจเป็นคนดีมากๆครับ ทุกสิ่งจะผ่านไปได้เอง แต่มันต้องใช้เวลา ครับ สู้สู้ครับ

 

ขอร่วมอนุโทนากับทุกๆท่านด้วยนะครับ

ขอบคุณทุกๆท่านด้วยนะครับ

อ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะ ขอบคุณมากนะครับ

 

ทำไมคุณถึงทุกข์ เพราะว่าคุณมัวแต่คิดไปเองว่าตัวเองดีกว่าคนอื่น คนอื่นไม่ดีอย่างนู้นไม่ดีอย่างนี้ เลยไม่ได้ปฏิบัติตัวกับคนอื่นในทางที่ดี มองโลกในแง่ร้าย ทำให้ใจเป็นทุกข์ ทุกข์บ้างที่มันเกิดขึ้นเพราะใจคุณคิดเอง โดยอาจจะยังไม่มีใครมาคิดไม่ดีกับคุณก็ได้ หัดเป็นคนเปิดใจให้กว้าง มองโลกในแง่ดีบ้าง