เรื่องเด่น วิธีแก้ความขี้เกียจในการปฏิบัติ โดย หลวงพี่เล็ก

​

ถาม : ตอนนี้ผมก็ปฏิบัติธรรมมาได้พอสมควรแล้ว จิตก็เริ่มขี้เกียจ เราจะกำราบกิเลสอย่างไรดี ?

ตอบ : แสดงว่าจวนจะแย่แล้ว ต้องไปฝึกมรณานุสติ ให้รู้สึกอยู่เสมอว่า ความตายอยู่กับเราทุกลมหายใจเข้าออก ถ้าตายตอนนี้กำลังใจเรายังไม่ดี เราต้องลงอบายภูมิแน่นอน เพราะฉะนั้น..ถ้าอยากลงอบายภูมิ ก็จงขี้เกียจต่อไป บอกกับตัวเองให้ชัดๆ อย่างนี้ไปเลย

เอามรณานุสติเป็นเกณฑ์ ทำตัวเป็นคนมีวันนี้เป็นวันสุดท้าย ถ้าวันสุดท้ายไม่ทุ่มเท ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรอดหรือไม่

ถาม : ถ้าขี้เกียจในมรณานุสติ ?

ตอบ : ถ้าขี้เกียจในมรณานุสติก็ต้องขี้เกียจหายใจด้วย..! วันก่อนมีโยมบอกว่า เบื่อแล้วอยากฆ่าตัวตาย อาตมาบอกว่า ถ้าอย่างนั้นให้ฆ่าตัวตายตามแบบพระพุทธเจ้า ก็คือ ฝึกฌานสี่ละเอียดให้ได้ เข้าฌานสี่ไปแล้ว พอคลายออกมาแล้วอย่าหายใจ ก็จะตายเอง แล้วตายแบบนั้นเราเลือกได้ด้วยว่าเราจะไปไหน

ฉะนั้น..วิธีฆ่าตัวตายแบบพระพุทธเจ้าสุดยอดมากเลย สมควรที่ทุกคนจะเลียนแบบ ก็คือ ถ้าหายใจจะมีชีวิตอยู่ต่อ แต่ถ้าเราคลายจากฌานสี่ออกมาแล้วไม่หายใจ ก็จะไปเลย อย่างที่หลวงพ่อฤๅษีบอกว่า บุคคลที่คล่องในอานาปานสติ สามารถที่จะกำหนดเวลาตายของตัวเองได้

อย่างใน ธรรมบท ที่ลูกศิษย์ถามพระอาจารย์ว่า จะรู้เวลาตายได้อย่างไร ? พระอาจารย์จึงขีดเส้นเอาไว้ บอกว่า "ถ้าฉันเดินจงกรมครบรอบ มาเหยียบเส้นนี้เมื่อไร ฉันก็จะตาย" ลูกศิษย์ก็รอดู พอพระอาจารย์เดินจงกรมจนครบรอบ เหยียบเส้นก็มรณภาพในท่ายืนทันทีเลย เพราะท่านเข้าฌานแล้วทิ้งไปเลย ถ้าไม่หายใจเสียอย่าง จะไปอยู่ได้อย่างไร ก็ต้องตาย



สนทนากับพระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เก็บตกบ้านอนุสาวรีย์ ต้นเดือนมกราคม ๒๕๕๔


http://palungjit.org/threads/วิธีแก้ความขี้เกียจในการปฏิบัติ.281846/​

 

ต้องไปฝึกมรณานุสติ ให้รู้สึกอยู่เสมอว่า ความตายอยู่กับเราทุกลมหายใจเข้าออก ถ้าตายตอนนี้กำลังใจเรายังไม่ดี เราต้องลงอบายภูมิแน่นอน เพราะฉะนั้น..ถ้าอยากลงอบายภูมิ ก็จงขี้เกียจต่อไป บอกกับตัวเองให้ชัดๆ อย่างนี้ไปเลย

เอามรณานุสติเป็นเกณฑ์ ทำตัวเป็นคนมีวันนี้เป็นวันสุดท้าย ถ้าวันสุดท้ายไม่ทุ่มเท ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรอดหรือไม่

ขอกราบโมทนาในธรรมทานด้วยครับ
สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

เริ่มขี้เกียดเหมือนกานครับ

เริ่มลดบทสวดมนต์ลงมาทีละบทสองบท 55+

จากแต่ก่อนสวดรวมกว่าชั่วโมง เดียวนี้ประมาณ30-40นาทีเอง

ต้องจักการขั้นเด็จขาด ...(ไม่รู้จะโดนความขี้เกียวจัดการแทนหรือป่าวนะครับ)

 

วิธีแก้ความขี้เกียจปฏิบัติธรรม

ขอเสนอข้อคิดเล็กๆ โดยส่วนตัวจะพบเหตุผลที่ว่า มักจะเกิดจากการไม่เห็นผลของการปฏิบัติจึงขาดกำลังใจ ขาดความสนใจไป เริ่มรู้สึกเบื่อๆ จึงขี้เกียจ เราต้องมีวิธีของตน แต่ละคนอาจไม่เหมือนกัน เช่น สังเกตุดูความเปลีี่ยนแปลงนิสัย พฤติกรรมของตนเองว่าดีขึ้น หรือ แย่ลง จะทำให้เกิดการกระตือรือร้นที่จะแก้ไข ผลักดันให้จิตตื่นตัว แล้วจะกระตุ้นให้อยากปฏิบัติต่อไป

 

งั้นผมก็เกือบตายได้หลายครั้งแล้วซิ พอถึงจุดๆ หนึ่งก็หยุดหายใจไปเฉยๆ แต่ละครั้งเป็นนาที กว่าๆ แต่พอถอยกลับมาดูว่าเอ๊ะ ทำไมหยุดหายใจ ก็จึงเริ่มหายใจต่อ ติดว่ายังไม่ถึงเวลาภาระทางโลกยังมีอยู่

 

จะลองดูเพราะตัวเองก็ขี้เกียจ

 

อนุโมทนาสาธุ ขอบพระคุณค่ะ ดีมากเลยค่ะ เพราะบางทีนั่งไปเรื่อยๆลืมหายใจ

 

ขอบารมีพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระอริยะทุกพระองค์ พระโพธิสัตย์ทุกพระองค์โดยมีบุญบารมีของหลวงปู่ดู่และหลวงปู่ทวดเป็นที่สุดช่วยดลบันดาลให้จิตข้าพเจ้าฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีของผู้เกี่ยวข้องกับเนื้อหาที่โพส ฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีผู้โพสกระทู้ ฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีผู้อ่านกระทู้ และฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีของผู้ตอบกระทู้ ข้าพเจ้าอยากมีส่วนร่วมกับบุญบารมีของพวกท่านทั้งบุญบารมีในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
พุทธังอนันตัง ธัมมังจักรวาลัง สังฆังนิพพานัง ปัจจะโยโหตุ

 

เคยได้ยินแต่นิพพานัง ปรมัง สุขขัง
นิพพานัง มรนัง สุขขัง เพิ่งเคยได้ยิน อิอิ

 

อนุโมทนาสาธุด้วยคะ เพราะตนเองบ้างครั้งขี้เกียจมากมาก

 

อนุโมทนาสาธุครับ ช่วยให้ทำเข้าใจอะไรมากขึ้นหลายๆอย่างเลยครับ

 

ขอบคุณค่ะ ขออนุโมทนาด้วยค่ะสาธุ
ช่วงนี้กำลังขี้เกียจอยู่เลย ผัดผ่อนไปเรื่อย

 

แล้วอย่างเราๆเนี่ย ฝึกฌานสี่แล้วตายไป จะเปรียบเหมือนฆ่าตัวตายจริงหรือคะ แล้วไม่บาปเหรอคะ ช่วยอธิบายอีกหน่อยได้ไหมคะ แล้วที่ว่าเราเลือกที่ไปได้ยังไงหรือคะ รบกวนผู้มีความรู้นะคะ

 

..........ตรงนี้คิดว่าไม่บาปครับเป็นบุญกุศลด้วย เพราะขณะจิตที่ตายทางร่างกาย จิตเป็นมหากุศล มีความเป็นไปได้ว่าอาจถึงขั้นหลุดพ้นจากวัฏสังสารได้อย่างนี้เรียกว่าว่า ดำเนินวิธีการตายได้ดีและตายเป็น.... แต่การฆ่าตัวตายโดยที่ไม่ได้เตรียมจิตให้เป็นกุศลหรือระลึกถึงกุศลไม่ได้ จิตไปเกิดใหม่ในอบายภูมิ ร้ายแรงแค่ไหนขึ้นอยู่กับกรรมที่ทำมาจากอดีต ทั้งดีและชั่ว ตอนที่ตายจิตจะไปเกาะกับทุกข์หรือสุขเรื่องไหน ตรงนั้นจะเป็นปัจจัยกำหนดที่ไป คนที่ฆ่าตัวตาย ก่อนตายมักทุกข์หนัก จิตจึงไปยึดไปเกาะวนเวียนอยู่กับความเศร้าหมองเหล่านั้น จึงกล่าวได้ว่า บาปมาก ดังนั้นการเลือกที่ไป จึงหมายถึงจิตมีกำลังสติพอที่จะเลือกเกาะสภาวะอะไรต่างๆที่เกิดขึ้น หรือกำหนดสภาวะที่ต้องการให้เป็นที่ยึดเกาะของจิต ในตอนสุดท้ายที่จิตผละออกจากร่างกาย.... นักปฏิบัติที่ลงได้ลึกๆถึงระดับฌาน ย่อมเกาะความว่างสงบ เป็นอารมย์ จึงกล่าวได้ว่า เมื่อร่างกายแตกดับในขณะนั้นจึงไปเกิดในชั้นพรหมหรือสูงกว่า ตามความละเอียดของสภาวะจิต.... ตายแล้วไปไหน เหตุปัจจัยคือสภาวะจิตดวงสุดท้ายที่ดับไปตอนตายเป็นตัวกำหนดที่ไปถ้านึกถึงบุญกุศล ก็ไปสุคติ ถ้านึกถึงบาปก็ไปทุคติ ตอนก่อนคนจะตาย โดยทั่วๆไปจึงให้ลูกหลานญาติมิตรไปดูใจก่อนลาจากกัน จึงควรคิดว่าการที่เราจะไปดูใจใครก่อนตายนั้น ทางที่ดีถ้าทำได้ก็ควรโน้มใจเขาให้ไม่มีเรื่องคับข้องใจก่อนตาย ให้เขามีความสุขได้นึกถึงสิ่งที่เป็นบุญกุศล ถ้าเราไปตีโพยตีพายตีอกร่ำให้ คิดว่าเขาจะไปสู่สุคติได้อย่างไร กลายเป็นเรานำเขาไปทุคติไปเสียโดยไม่รู้ตัว... แค่ความเห็นที่ยืมคำท่านมาใช้ เกิดจากการรับรู้มาจากท่านอื่นนะครับ อาจไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้องแน่นอน โปรดพิจารณา.

 

ช่วยเตือนสติ และให้ความรู้ดีมาก ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

 

ผมก็เป็นครับ ต้องรีบแก้ไขด่วนแล้วสิ

 

กราบอนุโมทนาสาธุครับ

เราจะสู้ตาย หรือจะตายลงอบายก่อนจะได้สู้
!?

 

ต้องพยายามให้ถึงที่สุดครับ...มั่นใจในตัวเองว่าเราต้องทำได้......อนุโมทนาครับ..สาธุ..

 

อนุโมทนาสาธุครับ จะได้ละความขี้เกียจนี้บ้าง เป็นกุศโลบายที่ดีมากครับ

 

ขอบคุณครับ สำหรับบทความข้อคิดดีๆ