เรื่องผีืที่แนะนำให้รายการคนอวดผีไปถ่ายทำ

อันนี้รับรองเจอแน่แท้อันไหนว่าแรงอันไหนว่าเฮี้ยนเจอเรื่องของผมแล้ว ชิดซ้่ายเลย

ที่จริงก็ไม่อยากเล่าหรอก แต่เมื่อกี้ นี้ก่อนผมกลับบ้าน(ตอนนี้ผมอยู่ อ.สะเดา จ.สงขลา) ผมเห็นเมฆวิ่้งได้บนฟ้า ยาวเป็นขบวนเลย ไปทรงทิศตะวันตก แล้ววกมาทิศตะวันออก 2-3 รอบได้ คือวิ่้งเป็นแนววงรีอะคับ ผมถ่ายรูปแล้วแต่ไม่ติด เพื่อนก็เห็นกันหลายคน มีเพื่อนคนนึงบอกเห็นประจำบริเวณแถวบ้าน ซึ่งมีศาลเจ้าแม่เง็กนึ่งกับศาลกวงเต็กซุนอ๋อง ผมไม่คิดเลยว่าเป็นสปอตไลท์ เพราะในรัศมี20กมนีี้่่้ไม่มีการจัดงานอะไรที่ต้องใช้ ขนาดวันเกิดศาลฮกเต็กแปะกงก็ยังเห็น เลยทำให้ผมคันไม้คันมืออยากจะพิมพ์ขึ้นมา


เรื่องแรก
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่สุรินทร์ครับ คือผมมีโอกาสไปเที่ยวช้องจอม หลายคนอาจเคยไปเล่นการพนันฝั่งนั้น ทีนี้พอขากลับก็แวะบริเวณตลาดอะคับ หาอะไรกิน เพราะหิวมาก ผมไม่ได้ไปกับทัวร์ เลยต้องออกมาหากินเอง ทีนี้ผมกินไปมาก ด้วยความอิ่ม ก็เลยแอบไปหลับบริเวณใต้ต้นยูคาลิปตัส ผมได้เอาเปลไปผูกและหลับ เพราะต้องรอรถของเพื่อนอีก 3-4 คัน อันนี้ผมหิวและชอปเสร็จแล้วเลยออกมาก่อน พอหลับไปได้สักพัก ก็ฝันว่าผมนั้งใต้ต้นยูคานั้น มียายแก่คนนึงไล่เอามีดพร้าฟันหัวหลาน โดยหลานร้องขอชีวิต

(ขอขั้นนิดนึง หมาหน้าบ้านเห่ามานานมากแล้ว ไม่หยุดซะที ผมขนลุกทั้งตัวละ)

ทีนี้ยายก็ไม่ฟังฆ่าสับหัวเ้ละเลย และฝังไว้ใต้ต้นไม้นั้น ตอนนั้นผมร้องตะโกนขณะนอน จนเจ้าของร้านมาปลุกและถามว่าเป็นอะไร ผมก็เล่าให้ฟังหมด เค้าก็ยิ้มๆ และบอกว่า เมื่อ 3-4 ปีก่อน มีเรื่องนี้เกิดขึ้นจริง หลังจากนั้นผมแกะเปล และรีบกลับไปขับรถกลับไปบุรีรัมย์เลย

เดียวมาต่อครับ ไปเปิดไฟก่อน ขนลุกหมดแล้ว มีอีก 3-4 เรื่องได้ครับ

 

้เรื่องนี้ผมว่าเีฮี้ยนมากสุด

คือว่าสมัยก่อนบริเวณตลาดข้างอ.บ้านกรวดจะมีทางเลาะไปทุ้งหญ้าที่พ่อผมให้ไปเลี้ยงควาย ผมต้องไปเลี้ยงตอนเที่ยง ให้พี่ๆกลับมาพัก ทีนี้ผมไปคนเดียว ที่จริงไม่อยากใช้เส้นทางนี้ แต่ขี้เกียจอ้อม วันแรกที่เดินไปนั้น เที่ยงแสกๆเลย แดดออกเปรี้ยงๆเลย แล้วมีคนเล่าว่ามีคนท้องมาผูกคอตายใต้ต้นฉำฉา แล้วมีคนเห็นผู้หญิงคนนั้นนั้งเลี้ยงลูกใต้ต้นนั้นประจำเลย ทีนี้ไงผมเห็นว่าเที่ยงๆคงไม่เป็นไร ผมเลยเดินลัดเลาะไปเรื่อยๆก็ได้ยินเสียงเพลงกล่อมเด็กเป็นภาษาเขมร เพราะแถวนั้นมักพูดภาษานี้ พอไปถึงหน้าต้นฉำฉานั้น ผมตะลึงเลยครับ ตรงคำบอกเล่าทุกอย่าง แล้วยังหันมายิื้มให้ผมอีก ผมวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเลย แล้วมาถึงสระสระนึงซึ่งอยู่บริเวณวัดเก่า ซึ่งยัีงมีพระจำวัดอยู่ ในสระนั้นเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้างเท่าไหร่ไม่แน่ใจ แต่จอกแหน เกิดขึ้นเต็มสระ และมีเรื่องเล่าอีกว่า วันดีคืนดีจะเห็นจระเข้โผล่มา ซึ่งหลวงพ่อนั้นเป็นคนเลี้ยง(ตามคำเล่าลือ) จระเข้ตัวนั้นชื่อไอ้ทน หลายคนบอกว่าเป็นของ ของหลวงพ่อวันนั้นประจวบเหมาะผมเห็นไอ้ทนขึ้นมานอนขวางทางพอดี มันนอนอ้าปากหน้ากุฎินั้น ผมเลยเลี้ยวไปกราบหลวงพ่อเล่าเรื่องทั้งหมด หลวงพ่อบอกลงไปได้แล้ว ไอ้ทนลงสระไปแล้ว ผมเลยเดินไปเลี้ยงควายอย่างสบายใจ หลังจากนั้นผมก็ไม่กล้าไปทางนั้นอีกเลย เข็ดเลย เลาแล้วยังขนลุกอยู่เลยนี่ พรุ่งนี้ค่อยมาต่อ คิดแล้วกลัว

 

เป็น' งง งง

 

ประทานโทดครับ อ่านเเล้วผมไม่รู้สึกอะไรเลย เเต่ก็ดีครับ อนุโมทนา สาธุ
บอกนิดนึง ประโยคนี้ อันนี้รับรองเจอแน่แท้อันไหนว่าแรงอันไหนว่าเฮี้ยนเจอเรื่องของผมแล้ว ชิดซ้่ายเลย มันทำให้ผมสนใจเรื่องของท่าน เเต่พอได้อ่านเเล้ว มันเเตกต่างจากที่ผมรู้สึก ถ้าขัดเคืองก็ขออภัยด้วยครับ เเต่ผมรู้สึกอย่างนี้จริงๆ

 

เขียนเรื่องแบบห้วนๆ แต่คิดว่าเป็นเรื่องจริง เพราะไม่ได้แต่งคำสวยงามอะไรมากมาย อยากเล่าก็เล่าตามนั้น ถ้าคิดตามภาพไปจริงๆ ก็น่ากลัวเหมือนกัน ขอบคุณที่เล่าค่ะ

 

คือผมคิดไรไม่ออก ต้องเจอเองครับ เด่วค่อยมาต่อ มีอีกเรื่องสองเรื่อง ตอนนี้ขอนอนละ ทำงานมาเหนือน

 

ขอบคุณครับ ที่นำมาเล่าฝากกัน

 

ดีแล้วหละที่นำมาเล่าสู่กันอ่าน แสดงว่ามีsent ในการเห็นผีมากนะเนี้ย ลักษณะคงต้องเจออีกบ่อยๆ แน่เลย

 

เล่าแบบบ้านๆดี ไม่ต้องแต่งคำพูดให้มาก

 

ประเพณีลึกลับ จังหวัดสุรินทร์

เห็นเล่าเรื่องผีที่สุรินทร์ ผมก็มีประสบการณ์อยู่เรื่องหนึ่ง คือในโรงเรียนประจำจังหวัด (มีสองโรงครับไม่ขอบอกว่าที่ไหน) จะมีห้องห้องหนึ่ง เป็นห้องปิดตาย ที่ทุกปีที่มีการทำบุญโรงเรียนจะต้องเปิดห้องมาเพื่อทำบุญ แต่วิธีการแปลกประหลาดพิศดารมากครับ คือ ทุกคนที่จะเข้าไปในห้องนั้น ยกเว้นพระ ต้องใส่ชุดเก่าเมื่อ 30 ปีก่อนเข้าไปเท่านั้น
ตอนแรกประตูจะแปะไว้ด้วยยันต์ และพันสายสิญจน์ล้อมห้องไว้ครับ ทุกคนก็จะถือเครื่องเซ่นเปิดห้องเข้าไป ฝุ่นเขรอะเต็มไปหมดครับ แต่ข้าวของยังวางอยู่ที่เดิม ไม่มีการขยับ เหมือนเจ้าของเขายังนั่งอยู่ตรงนั้นเลยครับ กลางห้องมีเชือกเป็นบ่วงแขวนไว้ ทั่วแห้งแปะยันต์จารอักขระขอม (ไม่ใช่ขอมไทยครับเป็นขอมแบบที่ผมก็ไม่เข้าใจ) เราก็จะเข้าไปแล้วเอาเครื่องเซ่นไปวาง ให้พระท่านสวด พอท่านสวดเท่านั้นล่ะครับ ประตูนี่ปิดดังปัง แล้วสักพักก็เปิดออกเองเบาๆ ... สะดุ้งโหยงๆก็เลยล่ะครับ ดีที่หลวงพ่อท่านบอกว่าไม่เป็นอะไรหรอก พอท่านสวดเสร็จทุกคนก็ออกไปจากห้อง แล้วปิดทุกอย่างไว้ที่เดิม ก่อนจะเอาชุดนักเรียนเก่าแก่สามสิบปี ไปเก็บไว้บนพานที่เดิม เป็นประเพณีลับๆที่โรงเรียนแห่งนี้ทำมาเป็นเวลากว่าสามสิบปีแล้วครับ และนักเรียนที่ได้รับคัดเลือกแต่ละปีก็จะเป็นนักเรียนที่อาจารย์ท่านเห็นความประพฤติดีและสนิทกับอาจารย์ครับ

 

น่ากลัวคะ......มันเหมือนย้อนให้เห็นภาพที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เค้าคงอยากบอกอะไรบางอย่างหรืออยากให้ทำบุญไปให้

 

ผมว่าที่เจ้าของกระทู้จั่วหัวข้อว่า เจอของผมแล้วชิดซ้ายเลย อันนี้ผมว่าดูจะเกินความจริงไปนิดนะครับ เข้าใจว่าเป็นเรืื่องจริงอยู่ครับ มันเกิดกับเจ้าของกระทู้จริงๆ เลยมองว่ามันน่ากลัว แต่จะให้มองแบบมุมทั่วไปก็คือ เรื่องแรกนั้นเป็นฝัน ส่วนเรื่องที่สอง ผมเดาเอา่ว่าอาจจะเป็นคนแถวนั้น แล้วบังเอิญไปอยู่แถวนั้นจริงๆ (บังเอิญว่าเจ้าของกระทู้ได้ยินได้ฟังเรืื่องเล่ามาเป็นแบบนี้ เลยนึกจินตนาการไป แล้วดันไปเจอคน อยู่บริเวณนั้นอีก จิตเลยเกิดอาการหลอนขึ้นมา) กระผมวิเคราะห์ไปตามที่คิดนะครับ หากขัดเคืองต้องขอภัยมาณ.ที่นี้ด้วยครับ

อ้ออีกประการครับ เจอผีที่หลอนจริงๆ ต้องเจอจังๆ ซึ่งๆหน้า แบบไม่เกิน หนึ่งเมตร อันนี้หลอนจริงครับ ส่วนที่เป็นกลิ่น เสียง หรือแม้แต่ ภาพวับๆแวมๆนั้นผมมองว่าเป็นเรื่องธรรมดาครับ

แต่ยังไงก็ขอบคุณที่เล่าให้ชมกันครับ สาธุๆ