เมื่อข้าพเจ้าไปขออโหสิกรรมกับ ''พระนางเรือล่ม''

แว้บ แว้บ คิดถึงทุกคนเลยจ้า

 

ต้องอยู่ยังไง ต้องทนต้องทำอะไรยังไง
ชีวิตที่มีแต่ลมหายใจ มืดมน อ้างว้างและว่างเปล่า
ยิ่งเดินยิ่งเคว้ง ทุกครั้งที่กอดตัวเองยิ่งหนาว
แค่ลมพัดเบาเบา ราวหัวใจ
ดังเหมือนจะดับไปกับแสงตะวัน ​

เธออยู่ที่ไหน ความรักเราตายแล้วหรือ
ไขว่คว้าไม่เจอสักมือ เฝ้ารออย่างท้อใจ
ทำได้เพียงเท่านั้น เรียกเธอซ้ำซ้ำ
หมื่นแสนล้านคำทุกวัน
เผื่อเธอซึ้งถึงความร้าวราน เธอจะเดินกลับมา ​

หายใจช้าช้า หัวใจเต้นเบากว่าเดิมช้าช้า
ไม่เหลือเรี่ยวแรงจะเช็ดน้ำตา ฉันทำได้เพียงแค่ร้องไห้
ยิ่งลืมยิ่งช้ำ สุดท้ายคำตอบคือทำไม่ไหว
แอบฟังเสียงในใจ เสียงหัวใจ
ดังเหมือนจะดับไปกับแสงตะวัน ​

เธออยู่ที่ไหน ความรักเราตายแล้วหรือ
ไขว่คว้าไม่เจอสักมือ เฝ้ารออย่างท้อใจ
ทำได้เพียงเท่านั้น เรียกเธอซ้ำซ้ำ
หมื่นแสนล้านคำทุกวัน
เผื่อเธอซึ้งถึงความร้าวราน เธอจะเดินกลับมา ​

เธออยู่ที่ไหน ไม่สงสารใจฉันหรือ
ไขว่คว้าไม่เจอสักมือ เฝ้ารออย่างท้อใจ
ทำได้เพียงแค่นั้น เรียกเธอซ้ำซ้ำ
หมื่นแสนล้านคำทุกวัน
เผื่อเธอซึ้งถึงความร้าวราน เธอจะเดินกลับมา
เผื่อเธอสงสารคนไร้ค่า เธอจะมาก่อนฉันตาย​

.........................​

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1408779/[/MUSIC]​

.......................​

 

จำได้แค่ มีเด็กตัวเล็ก ๆ อยู่ในอ้อมกอด จำได้แค่นั้น..........

 

เธออยู่ที่ไหน ไม่สงสารใจฉันหรือ
ไขว่คว้าไม่เจอสักมือ เฝ้ารออย่างท้อใจ
ทำได้เพียงแค่นั้น เรียกเธอซ้ำซ้ำ
หมื่นแสนล้านคำทุกวัน
เผื่อเธอซึ้งถึงความร้าวราน เธอจะเดินกลับมา​

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1408779/[/MUSIC]​

 

อ่านเรื่องร่มฉัตรแล้วคิดถึงบ้าน น้ำตาจะหมดแหมะเสียร่ำไป

เอ้อละหนอ

เวลาช่างใจร้ายเหลือเกิน

คิดถึงเด็กตัวน้อยๆ

 

​

 

อดีตหนอ....มันปวดร้าว ผ่านมาถึงปัจจุบันเพียงนี้ เชียวหรอ

 

เค้าไม่ให้พูดมากไปกว่านี้ เราพยายามพิมพ์หลายทีแล้ว

 

ก็มิต้องพูดสิค่ะ.........จุ๊จุ๊จุ๊..........อยู่ในใจ

 

ลาภยศใดใดไม่พึงปราถน์......นางใดใครปราถน์พี่ไม่ข้อง
​

นางเดียวนางในหทัยปอง.......นางน้องแนบในหทัยเรา<O</O
​

ตราบขุนคีรีขัน.........ขาดสลาย..แลแม่<O</O
​

รักบ่หายตราบหาย.....หกฟ้า<O</O
​

สุริยจันทรขจาย........จากโลก..ไปฤา<O</O

ไฟแล่นล้างสี่หล้า.......ห่อนล้าง..อาลัย ​

 

สวัสดีจ้า................^_^

 

เรือล่มล่มรักเจ้า.........ลอยหาย
เจ้าพาลูกจมภาย........ใต้น้ำ
หัวใจจอดจมกับสาย-...สวาทพี่
อยู่ฤาตายกลืนกล้ำ......เฉกเช่น..เดียวกัน

 

เคย...
นิมิตหนึ่งเห็นตัวเราให้สงสัย
ห่มสไบสีชาดปักทองด้น
โอบกระชับเห่กล่อมเด็กหนึ่งคน
ประคองจนเด็กน้อยหลับกับอกเรา...

 

ต่างคนต่างทุกข์
ต่างกรรมต่างวาระ
ต่างคนต่างที่มา
ต่างคนต่างปล่อยวางลงบ้าง
ทุกคนก็จะสุข ไม่ต่างกันเลย...

 

คำมั่นสัญญาของข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าได้ติดตามอ่าน หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย สวัสดีทุกคนทุกเรื่องที่ร่วมชะตา =กับเรื่องของข้าพเจ้าที่เกิดขึ้น และคำมั่นสัญญาของข้าพเจ้า =เสด็จแม่สุนันทากุมารีรัตน์ .

 

เอิ่มจะบอกยังไงดีว่า อ่านประวัติพระนางเรือล่ม
จากที่ไม่เคยสนใจประจวบเหมาะกับ บ้านแฟนอยู่แถววัดกู้
ว่าแล้ว ไม่ว่าความรู้สึกที่มีหลังจากอ่านประวัติจะเป็นเช่นไร
อธิบายไม่ถูกว่า แท้จริงความรู้สึกที่อยู่ในใจ เรียกว่าอะไร....
ต้องหาโอกาสไปกราบไหว้ซักครั้งแล้วหล่ะ

 

สวัสดีครับพี่เด็กหัวจุก...

ฤ ว่าเค้าอยากให้จบไปกับอดีตกระมัง บางอย่างเค้าไม่อยากให้รื้อ
แล้ว เพียงได้เจอทีไรน้ำตาก็อาบแก้มทุกที

เมื่อถึงเวลา ก็คงจะได้พบกัน...

 

สวัสดีครับพี่สร้อยฟ้า พี่เด็กหัวจุก และพี่ๆทุกท่าน

หลังจากห่างหายไปนานสักหน่อย....
เข้ามาทุกทีก็อิ่มใจกลับไปทุกครั้งเลย

 

สวัสดีจ้า...................

 

หวัดดีจ้ะ
เข้ามาทีไรพี่ก็รู้สึกโหยหา อาลัย ร้องไห้ทุกทีล่ะจ้า