การจะลืมใครซักคนทำอย่างไรครับ

ผมเคยเป็นครับ ใช้เวลา 2ปีตรง เจอวันที่ 22 ต.ค. 2543 ทำใจได้ 23 ต.ค. 2545 มันแปลกดี เราทำใจได้แบบหายเป็นปลิดทิ้ง เหมือนคนโดนคุณไสยเลยความรู้สึกเหงาว้าเหว่าเหมือนเมื่อก่อนหายไปเลย เหลือแต่ความทรงจำดีๆ เรื่องมีอยู่ว่าผมเจอผู้หญิงคนหนึ่งกลุ่มเราได้ขึ้นไปปฎิบัติธรรมที่ดอยสุเทพ และนั่นทำให้ผมเจอเธอ และความรู้สึกแรกที่เจอ คือผมคุ้นเคย และรู้จักผู้หญิงคนนี้ดี และดีมากๆด้วย เหมือนผูกผันกันมาก ทั้งๆที่ผมก็บอกตัวเองว่าไม่เคยรู้จักเธอนะ และนั่นก็ยังไม่หาย มันรู้สึกจริงๆ แต่หลังจากนั้นมาผมก็ทำใจไม่ค่อยได้ ทุกเย็นผมจะเฝ้าคิดถึง และนั่นคือเหตุผลที่ผมเล่นบาส เพียงเพื่อเวลาเข้ามหาลัยจะมีบาสระหว่างคณะ และผมจะได้เจอเธออีกครั้ง เกือบทุกเย็นมาเล่นบาสอยู่คนเดียว จนเข้ามหาลัย ทุกเย็นพระอาทิตย์ใกล้ตกดินอาการจะกำเริบคือจะเศร้าและเหงาหนัก คิดถึงมากๆ ผมนั่งอยู่ที่หน้าต่างแล้วเหลือบไปเห็นรองเท้ากีฬาคู่หนึ่ง แล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่าเราจะมัวนั่งเศร้าอยู่ยัย ใครเล่าเค้าจะรู้กับเราเล่า ก็เลยคว้ารองเท้านั้นแล้วสวม และก็วิ่ง วิ่งๆ ไปโดยไม่มีจุดหมาย วิ่งไปอย่างนั้นเหมือน ฟอร์เรสกั้ม แล้วบังเอิญไปเจอโรงยิมและก็ได้ยินว่าข้างบนมีฟิสเนสอยู่ ก็เลยลองไปเล่นดู แล้วรู้สึกดี รู้สึกสบาย ตั้งแต่นั้นมาผมก็บ้ากีฬาไปเลย(สมัยก่อนคิดแค่เรียน และก็เรียนเพื่อไรก็ไม่ทราบ )

 

หรือทำแบบนี้ก็ได้ครับ
ผมเคยทำสมัยเรียน พิธีขจัดความขี้เกียจของพวกทหารญี่ปุ่นสมัยสงครามโลก อดข้าวอดน้ำ 24 ชม. มันทำให้ผมอยู่กับที่ไม่ได้ ต้องขยัน เพราะอยู่เฉยๆแล้วจะหิวครับ ลองมาแล้วทรมานฉิบหาย

 

เกิดจากกรรมเก่าก็เป็นไปได้นะครับ เคยทำกับเขาไว้ก่อนตอนนี้จึงต้องทุกข์
แก้ได้ด้วยปัญญา และ เวลาครับ ขึ้นอยู่ว่าจะคิดได้เมื่อไหร่ ปล่อยวางซะ

 

เห็นด้วยค่ะประมาณว่า หัวใจแตกสลาย ชัดเลย ผลของกรรมอ่ะ ทำใจให้เปนสุขกับ ทาน ศีล ภาวนา ทำบุญทุกรูปแบบด้วยความศัทธาและเท่าที่ทำใด้ ผลจาก ทาน ศีล ภาวนาจะเอื้อให้คุณยึดติดน้อยลง

 

คนน่ารักมักใจร้ายจำไว้นะครับ

สุดท้ายเวลาจะรักษาใจเราเอง

ไปแล้วครับ เห็นกระทู้นี้แล้วแสลงใจ 555[ame="http://www.youtube.com/watch?v=a0o-abwPXTU"]YouTube - ????????????????? (MV) - Basketband[/ame]

 

สร้ากรรมร่วมกันทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว
เมื่อแรกมีสัมพันธ์ ทั้งกาย วาจา หรือใจ นั่นคือ การสร้าความสัมพันธ์
การได้รู้จักกัน เมื่อได้รู้จักกันแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้จักกันอีก

สำหรับตัวเราจะคิดเสมอว่า มันผ่านไปแล้ว
ที่เราไม่ได้คู่กันเพราะเราร่วมกรรมกันมาเพียงแต่เท่านี้

จดจำแต่สิ่งดีๆไว้ แต่เรื่องที่มันเลวร้ายจงลืมมันไปเสีย
หากเรายังโกรธเเค้น นั่นแหละทำให้เรา ไม่ลืมมันเสียที
แล้วสิ่งนี้มันจะกลับมาทำร้ายตัวเราเองซ้ำๆ คระ​

 

เห็นตั้งไว้นานแล้วไม่รู้จะกลับมาอ่านรึป่าวเนี่ย ถ้าอ่านก็ลองทำตามนี้น้าาา

เรื่องการชอบพอกันมันเกิดที่ ฉันทะ กล่าวคือ ความพอใจ
เพราะฉะนั้นเราจะต้องดับฉันทะให้ได้ (จริงๆแล้วถ้าปล่อยไปมันก็ดับไปเอง แล้วก็เกิดใหม่อีก -*-)
อาจจะพิจารณาให้เห็นถึงความดับก็ได้โดยใช้ มรณามุสติ กล่าวคือ ให้เห็นการดับ การสิ้นสุดของสิ่งต่างๆ แล้วเอามาพิจารณาให้เกิดปัญญา

ไม่นานมันก็จะดีขึ้นครับ แล้วถ้าไม่ชอบวิธีนี้แต่อยากทำตามวิธีแบบเดิมๆที่ทำอยู่คือ พุธ โธ ก็สามารถทำได้นะครับ แต่ต้องอย่าส่งใจออกนอก ให้เรามีสติอยู่กับปัจจุบัน อะไรเกิดขึ้นเมื่อไหร่รู้ ดับเมื่อไหร่ก็รู้ จับสติให้มันอยู่รอดได้ตลอดฝั่งแล้วนำมาพิจารณาให้เห็นการเกิด การดับ ก็เพียงพอแล้วครับสำหรับเรื่องแบบนี้

 

]อดข้าวสัก ๒ วัน
พอหิวมากๆ ก็จะคิดแต่เรื่องอาหาร ค่ะ

ไม่ก็อดนอนสัก ๒ วัน เราจะง่วงจนไม่เห็นว่าอะไรสำคัญเลยทีเดียว

แล้วปัจจุบันก็จะสำคัญที่สุดเล[/B]ย ๕๕๕<!-- google_ad_section_end -->
__________________
เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->

 

ขอบคุณทุกท่านที่เห็นด้วย (ปลื้มใจ)
ไม่อยากจะโม้เลยว่า วิธีนี้ คนรวยอาจนึกไม่ถึง

มันเป็นการค้นพบโดยบังเอิญ(ครั้งแล้วครั้งเล่า) กล่าวคือ อกหักยามถังแตก ประมาณนี้

ไม่ก็ ซวยมหัศจรรย์หนังแขกมาพร้อมกัน ๗ ประการ
จนยากนักที่จะเรียงลำดับว่า เรื่องไหนมันร้ายแรงมากกว่ากัน
ระหว่างที่ตั้งใจจะคิดให้ถึงเช้า
ว่า
ในบรรดา เรื่องทั้ง ๗ นี้ เรื่องใดควรจะเป็น เรื่องเฮงซวยที่สุด ของสุดที่จะซวย

ก็ได้ง่วงเสียก่อน
ในที่สุด
แม้แต่ใจส่วนลึกที่ระทมอยู่นั้น ก็เห็นพ้องต้องกันกันว่า
ตอนนี้
ถ้าไม่ได้นอน ก็เป็นเรื่องที่แย่ที่สุด

ดังนั้นปัจจุบันจึงสำคัญที่สุดดังพระท่านสอนจริงๆ