การถอดจิตครั้งแรกของข้าพเจ้า.........

<SPAN class=Apple-style-span style="WORD-SPACING: 0px; FONT: medium 'Times New Roman'; TEXT-TRANSFORM: none; COLOR: rgb(0,0,0); TEXT-INDENT: 0px; WHITE-SPACE: normal; LETTER-SPACING: normal; BORDER-COLLAPSE: separate; orphans: 2; widows: 2; webkit-border-horizontal-spacing: 0px; webkit-border-vertical-spacing: 0px; webkit-text-decorations-in-effect: none; webkit-text-size-adjust: auto; webkit-text-stroke-width: 0px"><SPAN class=Apple-style-span style="FONT-SIZE: 16px; FONT-FAMILY: verdana, geneva, lucida, 'lucida grande', arial, helvetica, sans-serif">เรื่องก็มีอยู่ว่า ขอเล่าที่มา ที่ไป ที่มา ซะก่อนนะครับ

คือการบวชของผมนั้น ก็คือบวชตามประเพณี แบบชายไทยแท้ๆทั่วไป อายุครบ20ปี ก็บวช ไม่ได้ปราถนาความหลุดพ้นอะไร ยังไม่รู้

ไม่เข้าใจอะไรมากมายในพระพุทธศาสนา

แต่ชีวติก่อนบวช ช่วงวัยรุ่น มีสิ่งที่แปลกอย่างหนึ่ง ไม่เหมือนชาวบ้าน ก็คือไม่รู้วิญญาณอะไรชอบมากวน ข้าพเจ้า เวลาจะหลับ เคลิ้มๆ จะมาในลักษณะหลายรูปแบบ รู้สึก

อายุประมาณ14-15ช่วงนี้แหละ (คือผมมีญาติ เป็นผู้ชาย แกมากินยาตายในบ้านผมนะ) ตอนนี้ล่ะ เริ่มมีสิ่งผิดปกติ พบสัมผัสอะไรแปลกๆ
จะมาทำไห้ตกใจกลัว ตอนนั้น ข้าพเจ้าก็หาพระเครื่อง มาห้อยคอ แล้วก็ภาวนาพุทโธ ภาวนากันผีนะ ไม่ได้ภาวนาเพื่ออะไร

และอีกอย่างชีวิตก่อนบวชของผมก็ประสบปัญหาหลายด้าน เรียนไม่ทันเพื่อน แม่มีหนี้สินรุงรัง มองแล้วหนทางจะไช้หนี้หมดไมมีเลย ชีวิตวัยรุ่น

ถูกปิดหมดทุกด้าน เรื่องความรักกุกกิ๊ก ไม่ต้องพูดถึง คิดแล้ว เซ็งชีวิต อยากจะตายเสียไห้พ้นๆจากโลกนี้ไป โลกนี้ช่างไม่โสภาสำหรับเราเอาเสียเลย

พอได้บวชเจ้าความคิดอย่างที่ว่า ก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวสมอง แต่ใจมีความมุ่งมั่น อยากจะทำความดี อยากจะสงบใจ มีความมุ่งมันในการเจริญวิปัสสนากรรมฐานอย่างแรงกล้า

ก็ทำได้ดี ภาวนาพุทโธ จับลมหายใจเข้าออก เป็นปกติ กำลังจิต ก็ดีวัน ดีคืน สงบขึ้นเรื่อยๆ
อย่างเป็นรำดับ
จิตเข้าสู่ฌาณ...........
สถานที่ข้าพเจ้าไปอาศัยปฎิบัตธรรมนั้น อยู่ทางภาคเหนือ วัดติดกับเขา ป่าไม้ยังดีนะ ไช้ได้ ท่านเจ้าอาวาสท่านก็เคร่งดีนะ

ไม่ฉันเนื้อสัตว์ ฉันมือเดียว ทำวัตรเช้า เย็น ห้ามสูบบุหรี่ ห้ามจับเงิน กฏข้อห้าม

ข้าพเจ้าก็ทำๆตามไป ทำได้โดยไม่ติดขัด

มีอยู่วันหนึ่งช่วงกลางๆพรรษา เห็นจะได้ หลังจากทำวัตรเช้า ประมาณตี4กว่าเล็กน้อย สำนักสงฆ์ที่มีป่าล้อมรอบ

อยู่ห่างจากชุมนุมชนเงียบสงัดดีจริงๆ

ญาติโยม พระสงฆ์ ก็นั่งสมาธิเป็นหมู่คณะ ที่ศาลาไม้ หลังคาสังกระสี

อยู่ๆตัวข้าพเจ้า ได้ยิน ดังเปรียะ!! เสียงดังลั่น!กระทบหลังคาอย่างแรง และตัวข้าพเจ้า รู้สึกว่าเหมือพลัดตกจากหน้าผาสูงชันอย่างแรง ข้าพเจ้าสดุ้งสุดตัว ลืมตาขึ้นดู สหาย

ธรรมที่ร่วมเจริญธรรม ทุกคนก็อยู่ในอาการ สงบ นั้งสมาธิกันปกติ เสียงดังขนาดนั้น เราได้ยินคนเดียวหรือ? ก็สงสัยอยู่?

เผอิญวันต่อมา ไปเจอคู่มือปฎิบัติสมาธิ พระท่านเขียนบอกไว้ ว่าอาการ ที่ผมประสบนั้น เป็นอาการพลัดตกจากฌาณ สภาวะจิต ยังไม่เคยชิน ไม่เคยสัมผัส กับอารมณ์ของ

ฌาณมาก่อน ความมั่นคง ยังไม่ดีพอ ก็พลัดตกลงมา พิจรณาตามก็เห็นจริงตามนั้น

ต่อมากำลังจิตของข้าพเจ้า มีอาการอย่างที่ว่า น้อยลง น้อยลง เป็นลำดับ จิตเข้าสู่ความสงบระงับ รวมตัวได้ง่าย ทุกครั้ง ที่ข้าพเจ้านั่งสมาธิ จิตใจมีกำลัง มีพละขึ้นมาก

การถอดจิต..... <FONT color=#000000>

มีอยู่วันหนึ่ง ใกล้จะออกพรรษาแล้ว ปลายๆพรรษา ภูมิอากาศดีมากมองทางไหนก็มีแต่ความเขียวขจีของแมกไม้ อย่างเดินบิณบาต ทางลูกรัง สองข้างทาง มีนาปลูกข้าวอยู่

สองฝากข้าง น้ำเจิ่งนอง ต้นข้าวก็ชูรวง ลมผลัด พลิ้วไหวอยู่ไปมา อากาศแบบปลายฝน ต้นหนาว

รู้สึกว่าช่วงนั้น สมาธิจิตของข้าพเจ้าทรงตัวได้ดีมาก จิตมีกำลัง

สมาธิก็หนักแน่นมั่งคง แต่ในความหนักแน่นมั่นคง สมองกลับโปร่งเบา แคล่วคล่อง

ความคิด ความอ่านไม่ติดขัด จะทำ จะหยิบ จะจับอะไร รู้สึกว่ากระฉับ กระเฉง แคล่วคล่อง ไปหมด

หวัโล่งโปร่งเบา จากอาการครุ่นคิด ภาระใดๆของทางโลกที่หนักอึ้งแบบที่เคยเป็นมาในกาลก่อนหายไป กายและใจเบาสบาย

(รู้สึกว่าได้ยาดี ได้ธรรมะโอสถรักษา เป็นยาชั้นยอด)

<FONT face=verdana><FONT size=4>.. มีอยู่วันหนึ่งขณะที่ข้าพเจ้าได้เจริญสม

 

คือว่า ท่านเจ้าอาวาสท่านก็เคร่งดีนะ ไม่ฉันเนื้อสัตว์ ฉันมือเดียว ทำวัตรเช้า เย็น ห้ามสูบบุหรี่ ห้ามจับเงิน กฏข้อห้าม การที่จะไม่ฉันเนื้อสำหรับภิกษุมี 3 ประการคือ
1.ไม่ได้เห็นเขาฆ่า
2.ไม่ได้ยินเขาฆ่า
3.ไม่สงสัยในการฆ่า
เมื่อปฎิบัติภาวนา ระวัง กิเลส หลอกจิต สิ่งที่จิตเห็นเป็นนิมิต
นิมิตไม่เที่ยง ไม่ควรยึดหรือสนใจ
มรรค 8 คือทางเดินสุ่บรมสุข
ขอเจริญในธรรม

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ ขอบคุณสําหรับประสพการดีๆ บุญรักษาค่ะ

;aa27

 

ประสบการณ์ต่างกัน แต่ก็คล้ายในบทสรุปครับคุณ พรานทะเล
http://palungjit.org/threads/%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%9D%E0%B8%B6%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%96%E0%B8%AD%E0%B8%B0.180204/
มันไม่ใช่ตัวเราอย่างที่เคยคิดเคยยึดมั่นถือมั่นจนเคยชิน

สมถะและสภาวะใดใด ล้วนแล้วแต่เปิดโอกาสให้เข้าถึงให้เข้าไปดูอยู่เสมอ เป็นอกาลิโก

วิปัสสนา ที่ถูกต้องจะอบรมและเพราะบ่มด้วยสัจจธรรมทั้งมวลจนเกิดความรู้แจ้งเห็นจริง


อนุโมทนาสาธุครับ

 

ผมเองก็ฉันง่าย กินง่าย ก็มีเนื้อ10อย่าง มีเนื้อม้า เนื้อช้าง เนื้องู เนื้อเสือ...ฯล เป็นต้น ที่พระพุทธเจ้าทรงห้ามไว้ ในพระวินัย ผมเองก็ไม่ฉัน ไม่กิน นอกนั้น ก็กินปกติ

แต่เผอิญ เราไปอยู่ในสำนักของเขา
เราก็ปฎิบัติตามกฎของเขา ก็ไม่ยากเกินไป ก็พอทำได้ พระพุทธเจ้า พระองค์ก็ไม่ได้ทรงตำหนิ ฉัน หรือไม่ฉันเนื้อสัตว์

ก็แล้วแต่ความสมัครใจ ของแต่ละคน แต่ละท่านไป


ท่านเจ้าอาวาสวัดที่ผมไปอยู่ ท่านอาจจะถือธุดง 13ข้อเป็นวัตร เป็นข้อปฎิบัติก็เป็นไปได้ ใน13ข้อก็มี บิณบาตสายเดียวเป็นวัตร ฉันมมื้อเดียวเป็รนวัตร .. จะไม่นอนเอาหลังถูกพื้นเป็นวัตร..ฯล
ก็เลือกเอาตามความชอบ ใครจะถือสักกี่ข้อ จะเอาไห้ครบ13ข้อเลยก็ได้
จะเคร่งแค่ไหน ก็แล้วแต่ละท่านไป

เจริญในธรรมครับ..

 

น่าสนใจมาก เข้าเว็บนี้ มีแต่ความรู้ และประสบการณ์ ดีๆมากมาย

โมทนาบุญด้วยคนครับ

 

แล้วปัจจุบันนี้คุณพรานทะเล เป็นอย่างไรครับ ไปถึงไหนแล้ว บอกเป็นวิทยาทานให้สมาชิกเพื่อนๆหน่อยซิครับ

 

เป็นเรื่องเล่าประสบการณ์ที่ดีครับ

ผมเองคนหนึ่งที่เชื่อ เรื่องการบวชจะทำให้มีความก้าวหน้าในการปฏิบัติ ได้ดีกว่า เร็วกว่า

และผมก็ติดการปฏิบัติมาหลังจากการบวชเหมือนกัน

แต่ความก้าวหน้าไม่เท่ากับตอนที่บวชอยู่เลย

อนุโมทนาครับ

 

แสดงว่า กายไม่มีในเรา เราไมมีในกาย

ร่ายกายเป็นเพียง บ้านเช่า ที่เรามาอยู่ชั่วคราวเท่านั้นเอง

ถึงเวลาก็ต้องคืนเจ้าเขาไป คือโลก..

อนิจจาวัฎตสังขารา อุปป....................นิรุชชันติ เตสังวูปสะโมสุโข.....

การเข้าไประงับสังขาร หรือไม่มีร่างกายแบบนี้ อีกต่อไป เป็นความสุขอย่างยิ่ง

 

อนุโมทนาครับ
แต่ว่า รำดับ ในภาษาไทยไม่มีนะครับ มีแต่ ลำดับ
ช่วยกันใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องนะครับ

 

ขอบคุณมากๆนะค่ะ สำหรับประสบการณ์

 

เข้าถึงธรรม พบทางสุข มีมรรคา ๘ เป็นแนวทางปฎิบัติ

อริยสัจสี่ ประจักษ์แจ้ง นิพพาน อมตบรมสุขเอย

นิพพาน นิพพาน ทางสว่างจ้า

มีใครอยากไปนิพพาน ยกมือขึ้น