นั่งหลับตาเฉยๆ โดยไม่ภาวนา ไม่พิจารณาอะไรเลย ถือว่าเป็นสมาธิ ?

หลังสวดมนต์ผมก็จะนั่งสมธิ

แต่ความคิดจะวิ่งตลอด เดียวคิดนั่น เดียวคิดนี่

แล้วก็กับมาที่ลมหายใจได้กระเดียว แล้วจิตก็ออกวิ่งไปคิดเรื่องต่างๆอีก

บางที่ตั่งใจมากให้อยู่กับลมหายใจให้จงได้ แต่มารู้สึกตัวอีกที่คิดเรื่องอื่นไปสะแล้ว

แบบนี้มีวิธีแก้ไหมครับ

 

วิธีแก้จิตส่ายออกข้างนอก

หัดเดินจิตระหว่างวันครับ เล่นภาวนาให้ได้ทั้งวัน ไม่ใช่ไปเล่นตอนก่อนนอนที่ทำสมธิอย่างเดียว เพราะจิตฟุ้งมาทั้งวันแล้ว มันสงบยาก เครื่องล่อจิตมันเยอะ ถ้าเราเอาเครื่องล่อจิตกับคำภาวนา เช่น พุทโธ เข้าช่วยตลอดวัน เช่นนี้จะช่วยให้เราสงบเร็ว และเข้าเร็วด้วย

แรกๆอาจหงุดหงิด เพราะไม่เคยทำ แต่ทำไปเรื่อยๆแล้วจะเห็นเอง ว่าบางทีไม่ได้กำหนดให้ภาวนา แต่มันดันมีคำภาวนาเกิดมาเอง เป็นเพราะจิตชินแล้วจิตอยู่กับคำภาวนาแล้ว มิหนำซ้ำบางทีเข้าฌานแบบไม่รู้ตัวก็มีบ่อย

อารมณ์ที่เกิดขึ้นแต่ละระดับระหว่างทำสมาธิหรือกำหนดคำภาวนาอยู่นั้น ไม่ต้องสนใจ เอาใจใส่กับคำภาวนาอย่างเดียวเลย มุ่งสู่คำภาวนาอย่างเดียว ไม่ต้องสนว่ามันจะอยู่ขั้นไหน เอาใจตั้งมั่นว่า ขออยู่กับพุทโธ ถ้าตายก็ขอตายกับพุทโธเลยทีเดียว เด็ดขาดเช่นนี้แล ครูอาจารย์ท่านจึงสำเร็จได้ ท่านที่ได้แล้วก็เป็นอย่างนี้ทุกท่าน ส่วนถ้าคล่องแล้ว ค่อยมากำหนดทีหลังว่า อารมณ์แต่ละแบบที่เกิดขึ้นนั้น มันเป็นอย่างไร เป็นอาการของสมาธิขั้นไหน แล้วไล่บี้ทีละตัว เอาให้ชัดทีหลัง เวลามันเกิด มันก็เกิดแป๊บเดียว เดี๋ยวจิตก็เคลื่อนขึ้นเคลื่อนลง แล้วอารมณ์ของแต่ละขั้นก็จะเปลี่ยนตามไปเอง เข้ากฎไตรลักษณ์แหมะเลย

ครูบาอาจารย์ที่ท่านชำนาญหลายๆท่าน ท่านก็เล่นเดินจิตทั้งวันและหรือทั้งคืน คือไม่ปล่อยให้จิตว่างจากการภาวนา แล้วผลที่ได้คือ มันจะทรงอารมณ์ได้ดีและเร็วขึ้น หากอยากใช้งานก็ลัดนิ้วเดียวก็ได้เลย อยากใช้เมื่อไหร่ก็ได้

การภาวนาระหว่างวัน จะช่วยให้แสงทิพย์ในตัวเราออกมาเยอะกว่าปกติ ภพภูมิที่อยู่ใกล้ หรือไกล ต่างก็สามารถรับรู้ได้ กลิ่นตัวจะหอมแบบทิพย์ เทวดาก็อยากอยู่ใกล้ มาคอยรักษาเรา ปัดสิ่งร้ายๆออกไปให้หมดเลย ตาเนื้อเราไม่เห็นหรอกว่ามันจะมาเมื่อไหร่ เพราะเราไม่ได้ใช้ทิพยจักขุญาณมองดูตลอด แต่ท่านทั้งหลายเหล่านั้นจะมาดูแลแทน

ผลพลอยได้คือ ถึงชีวิตจะแย่ ไม่สมอารมณ์หมาย งานตกต่ำ ยอดไม่ตรงเป้า เงินขาดมือ ญาติหรือคนที่รักตายหรือจากไป แต่จิตจะปล่อยวาง เพราะเมื่อจิตอยู่กับคำภาวนาแล้ว มันจะไม่รับกับอารมณ์ที่มากระทบมาก หรือถ้ามีก็กระเพื่อมน้อยลง ไม่ตูมตามเหมือนคนทั่วไปที่หลงอยู่กังการปรุงแต่ง

ท่านทั้งหลายลองทำดูนะครับ ผลที่ได้ ท่านจะเห็นเอง อาจนานหน่อยสำหรับบางท่าน หรืออาจเร็วสำหรับผู้ที่มีของเก่าอยู่แล้ว แต่ในเมื่อเราตั้งใจซะอย่างแล้ว ความสำเร็จย่อมเกิดขึ้นเสมอ

ผมขออาศัยบารมีของคุณพระรัตนตรัยทั้งหมดทั้งมวล มาช่วยดลบันดาลให้ทุกท่าน เดินจิต และดูจิต ได้ตลอดเวลา และประครองจิตจากการปรุงแต่งให้ได้นะครับ

เจริญธรรมครับ

 

ของผมก็มืดอย่างเดียว บางทีวูบวาบเหมือนนั่งอยุ่ที่สูง ภาพ-แสงไม่มี???.

 

อธิบายได้ดีมากครับ ทำเอาผมเริ่มเข้าใจเลย เคยคิดเหมือนกันว่าภาวนาทั้งวัน มันจะกลายเป็นใจลอย ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแทนหรือเปล่า (ไปอยู่กับคำภาวนาแทน) แต่ฟังจากที่ท่านว่ามา มันก็ดูดีนะ

 

อ่อ เป็นเรื่องดีนี่เอง ผมก็นึกว่าไม่ไม่ก้าวหน้า นั่งจับแต่ลมหายใจ

อนุโมทนา ครับ