ภาษาที่ล้ำเลิส ที่สุดในโลก

เราท่านทั้งหลายก็มีภาษาที่ใช้ในการ สื่อสาร (คนใบ้ก็ใช้ภาษา) และต้องมีอีกหลายคนที่ อยาก พูดได้หลายภาษาที่ใช้ในการสื่อสาร แต่ภาษาที่ ข้าพเจ้าอยาก พูด ได้มากที่สุดคือ ภาษาบาลี ซึ่งเป็นภาษาของพระศาสดาที่ใช้และให้กำเหนิดภาษานี่ขึ้นมา แล้วท่านทั้งหลายอยากพูดภาษาอะไร

 

ภาษาจีนครับ

 

อวจน..ครับ! ชอบภาษานี้ครับ

 

(k) (ว้าว!! มีคนพูด อวจนภาษาเดียวกัน)

 

ภาษาที่สื่อกันได้ทางจิตครับ(ไม่ได้กวนนะอิๆ)

 

ขอใช้ภาษาไทยนี้แหละ ให้ถูกต้องก่อนอันดับแรก

 

ภาษาที่คุยกันแล้วเข้าใจ

 

ขออภัยครับ คุณสับสน อวจน. ภาษาคนใบ้หรือเปล่าครับผมไม่ฉลาดเลยภาษาไทยนี่ สาเหตุที่ผมชอบและอยากพูด ภาษาบาลี เพราะคนที่แปลควรมากแล้วคือพระที่เรียนทางธรรม แต่จะแปลได้ตรงกับภาษาไทยมากน้อยก็ขึ้นอยู่กับคนแปล

 

อวจน ภาษา ไม่ใช่ภาษาที่อาศัย เส้นเสียง

แต่เป็น ภาษาที่อาศัยเส้นแสง

เส้นแสง นั้นจะหยาบๆ เป็นวัถตุสี หรือจะละเอียดเป็นวิญญาณสี
ก็แล้วแต่ความสามารถของความมีใจกว้าง ไม่ติดความเสมอในบัญญัติ
(สมบัติ)ใดๆ



เอ่อ...อย่าถือสา ลิงเมาโค๊กนะครับ

 

อวัจนภาษา (อ่านว่า อะ-วัด-จะ-นะ )ภาษาที่ไม่ใช่ภาษาพูด แต่สื่อความหมายได้เข้าใจทั่วไป ในอวัจนภาษานี้ก็แบ่งออกได้หลายอวัจนเช่นกัน อยากรู้ต้องศึกษาเองครับ ในกูเกิ้ลก็มี

 

จขกท..ขออภัย ตัวอย่าง..จูงคนตาบอดข้ามถนน "คนตาบอด" จะรู้ได้ถึงการกระทำนี้โดยคนจูงไม่ต้องพูดบอกว่าทำทำไม เพื่ออะไรครับ ..คือความเมตตา ของผู้ทำ..เป็นความรู้สึกถึงผู้กระทำรู้ได้เองครับ

 

เห็นด้วยกับคุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->chans ภาษาที่ดีที่สุดคือภาษาใจ....พูดแล้วดูเหมือนไม่พูดนะครับ.....

จริงๆแล้วทุกอย่างนั้นย่อมออกมาจากใจก่อน ผ่านไปสู่สมอง(แหล่งประมูลสมมุติในโลก)แล้วออกมาเป็นวาจา(วัจนภาษา) แล้วออกมาทางกาย(อวัจนภาษา)......

ภาษาทุกภาษาย่อมเป็นสิ่งที่มนุษย์ในชุมชนในแหล่งๆนั้นๆยอมรับว่าเป็นสิ่งสมมุติในความหมายที่ออกมาจากใจนั้นทั้งสิ้น.....จริงๆแล้วไม่มีภาษาใดที่ดีที่สุดหลอกครับ....เพราะภาษาย่อมมีขีดจำกัดด้วยสมองของมนุษย์ผู้คิดค้นรวมรวมและเผยแพร่..ตลอดจนผู้ใช้ภาษานั้นอยู่ดี.....ภาษาย่อมมีการเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา..ตามกฏพระไตรลักษณ์อยู่ดี....

แต่ถ้าพูดถึงภาษาใจ ก็เป็นสิ่งที่ ภาษาอาจพูดถึงได้ยากอยู่ดี....

จากนามธรรมก่อเกิดเป็นรูปธรรม และจากรูปธรรมกลับสู่นามธรรม.....

 

ขอยกตัวอย่างเช่น โทสะ หรือ โกรธ หรือโมโหแล้วแต่จะเรียก แต่ อวจน. แสดงออกมาให้เห็นโดยกริยา เช่น ทาง ตา ปาก มือ เท้า ร่างกาย และหากรุนแรงก็ถึงกับ ฆ่าเลย ใช้มั้ยครับ

 

​

มโนปุพพังคมา ธัมมา มโนเสฎฐา มโนมยา ​

ธรรมทั้งหลาย มีใจถึงก่อน มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยใจ

​

 

วัจนภาษา ปรี๊ดดดดด....เสียงนกหวีด
อวัจนภาษา ยกมือขึ้นด้านหน้า ...แปลว่าหยุด

วัจนภาษาก็ยังมี ภาษาหลายๆประเภทอยู่ในวัจนภาษาด้วยเช่นกันครับ
อวัจนภาษาก็ยังมี ภาษาหลายๆประเภทอยู่ในอวัจนภาษาด้วยเช่นกันครับ

เซิร์จหาในกูเกิ้ลก็แล้วกัน อ่านไว้ก็ดีนะ ถ้าเข้าระดับอุดมศึกษาระวังจะตกภาษาไทย ยากเอาเรื่องเลยล่ะท่านเอ้ย

 

ภาษารัก ภาษาใจ ภาษาธรรม

 

ภาษา มีไว้เพื่อสร้างความเข้าใจในการสื่อสาร ล้วนแล้วแต่มีข้อดี ข้อเสีย และข้อบกพร่องของตัวภาษาเองทั้งสิ้น ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับ ผู้สื่อสาร และผู้รับสาร ว่าเข้าใจตรงกันหรือไม่
ยกตัวอย่างเช่น เราต้องการชมบุคคลหนึ่ง แต่ใช้ถ้อยคำที่ไม่เหมาะสม
ผู้รับสาร แปลความว่าเป็นการกล่าวเตือนก็เป็นได้
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม ผู้สื่อสาร ควรจะเข้าใจหลักการสื่อสาร และเข้าใจถึงบุคคลที่รับสารนั้นด้วยเช่นกัน รวมทั้งผู้รับสารด้วยก็เช่นกัน หากเข้าใจไม่ตรงกัน ก็จะทำให้เกิดปัญหาตามมาก็เป็นได้ ฉะนั้นแล้ว ควรไตร่ตรองทั้งผู้สื่อและผู้รับสาร ว่าสิ่งใดควรหรือมิควร

ในความคิดผม ผมคิดว่า ภาษาไทย เป็นภาษาที่ ค่อนข้างจะได้เปรียบมากที่สุดเลยก็ว่าได้ มีทั้งวรรณยุค การเล่นคำ เสียงพ้องต่างๆ ด้วยถ้อยคำและความหมายหลายนัยในคำๆ เดียว และสามารถแปลภาษาอื่นมาได้อย่างค่อนข้างชัดเจน ลอกเลียนแบบได้ทุกภาษา
ข้อเสียก็มี เนื่องด้วยถ้อยคำของตัวภาษาเอง ทำให้มีความหลายนัยแล้วแต่คนที่จะตีความ ทำให้มีความบกพร่องด้านการตีความ ทั้งนี้รวมถึงการใช้ถ้อยคำที่สิ้นเปลืองของภาษาไทยนี้ด้วย เปรียบกับภาษาบาลี ก็เหมือนกับนำภาษาไทยมาย่อคำให้มีความหมายในคำ ๆ เดียว ซึ่งก็เป็นภาษาที่ค่อนข้างจะสั้น ๆ ได้ใจความ ประมาณนี้ แต่ก็ยากแก่การถอดความอีกเช่นกัน ดังนั้น ทุกภาษา ล้วนแล้วแต่มี ข้อดีข้อเสียในตัว ผู้ใช้ ควรพิจารณา ให้เหมาะสมแก่การใช้ เพื่อให้ถูกต้องและถูกลักษณะในการสื่อสารเพื่อความเข้าใจนั้นเอง

 

พูดถึงภาษาบาลีแล้วสิ่งหนึ่งที่ผมเคยอ่านเจอจากบทวิจัยบทหนึ่ง.....แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าเป็นอย่างไร......เห็นว่าท่านเจ้าของโพสพอที่จะมีความรู้ด้านภาษาบาลีบ้างพอที่จะอธิบายได้ไมครับที่ว่า..."พระไตรปิฎกสืบทอดกันมาด้วยภาษาบาลี ที่มีหลักไวยากรณ์เฉพาะ มีกฎตายตัวไว้เฉพาะภาษาบาลี โดยปฏิเสธกฎไวยากรณ์หลายประการของสันสกฤต เพื่อไว้ให้เป็นหลักเกณฑ์ของไวยากรณ์บาลีโดยเฉพาะ เช่น พระบาลีมี ๒วจนะเท่านั้น คือ เอกวจนะ และพหุวจนะ ไม่มีทวิวจนะ "
ถ้าท่านพอที่จะเข้าใจช่วยอธิบายหน่อยนะครับ.....ขอบคุณมากครับ.....

 

ผมคิดว่าทุกๆภาษาในโลกนี้

ล้วนแต่มีเอกลักษณ์ที่งดงามทั้งหมดครับ

 

ภาษาบาลี เป็นภาษาพื้นบ้าน ที่พระพุทธองค์ทรงใช้ในการแสดงธรรม
เพื่อให้เกิดประโยชน์ใหญ่ เข้าถึงประชาชนได้มาก

ภาษาเป็นแค่เครื่องมือในการสื่อสาร
ความล้ำเลิศ อยู่ที่ผู้สื่อและผู้รับ
ผู้สื่อ สื่อได้ดี แต่ผู้รับ รับไม่ดี มีเยอะ
ผู้สื่อ สื่อได้ปานกลาง (เช่นผู้มีธรรมสูง แต่อาจถ่ายทอดไม่เก่ง) แต่ผู้รับวางจิตได้ดี เข้าใจได้แจ่มชัดก็มี
..

ส่วนใหญ่ ผู้รับ จะรับได้ไม่เต็มร้อย แต่ต่อให้ผิดเพี้ยนไปอีกมาก


การสื่อสารในการแสดงธรรมะได้ดี เรียกว่า ปฏิสัมภิทาสี่
http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=155