การฝึกสมาธิ เพื่อการรักษาโรคให้ตนเองและผู้อื่น (ได้อภิญญาเป็นของแถม)

มาขอเป็นกำลังใจให้ อาจารย์ บาส ด้วยคน ครับ
ผมยังแผ่บุญให้ อาจารย์ อาชวิน คุณแม่ของ อ.บาส และ อาจารย์ บาส ทุกวันครับ ขอให้พวกเราร่วมกันทุกคนนะครับ แม้ว่าพวกเรายังไม่เก่งแต่ถ้าร่วมกันหลายๆคนก็จะมีมากขึ้นครับ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

:'(

อ. มีอะไรแนะนำบอกด้วยนะคะ

 

ไม่ใช่เราหลอกจ๊ะ ดูอยู่ ถ้ามีอะไรก็ถามพี่หนุ่ม เค้าก็บอกได้แล้ว

 

เป็นกำลังใจให้ครับพี่บาส ขอให้ร่างกายแข็งแรง
บำเพ็ญบารมีไ้ด้เข้มข้น เป็นไม้ใหญ่ ให้เหล่าลิงลูกศิษย์เราๆนานๆนะครับ

 

ลงชื่อ ไปเข้าเรียนวันอาทิตย์ค่ะ

 

การบ้านนะครับในช่วงนั่งในบทที่1 ที่ไม่ได้บริกรรม เพิ่มการพิจรณา

ฉันทะ (ความพอใจ) คือ ความต้องการที่จะทำ ใฝ่ใจรักจะทำสิ่งนั้นอยู่เสมอ และปรารถนาจะทำให้ ได้ผลดียิ่งๆขึ้นไป

วิริยะ (ความเพียร) คือ ขยันหมั่นประกอบสิ่งนั้นด้วยความพยายาม เข้มแข็ง อดทน เอาธุระไม่ท้อถอย

จิตตะ (ความคิด) คือ ตั้งจิตรับรู้ในสิ่งที่ทำ และทำสิ่งนั้นด้วยความคิด เอาจิตฝักใฝ่ ไม่ปล่อยใจให้ฟุ้งซ่านเลื่อนลอยไป

วิมังสา (ความไตร่ตรอง หรือ ทดลอง) คือ หมั่นใช้ปัญญา พิจารณาใคร่ครวญ ตรวจหาเหตุผล

และตรวจสอบข้อยิ่งหย่อนในสิ่งที่ทำนั้น มีการวางแผน วัดผล คิดค้นวิธีแก้ไขปรับปรุง

พิจรณาให้เห็นภาพว่าเราทำตามนั้นแล้วหรือยังพิจรณาถ้าขาดก็ให้ทำซะ พิจรณาจนเป็นปรกติ

คือให้เราทำจนเป็นปรกติครับจะดี ตามที่มีในประไตรปิฏกว่าไว้ว่าถ้าผู้ใดได้บำเพ็ญปฏิบัติให้เต็มเปี่ยมแล้ว

ปรารถนาจะให้ชีวิตซึ่งถึงกำหนดดับหรือตาย ได้มีอายุยืนยาวต่อไปอีกระยะหนึ่ง ก็ย่อมทำได้

จริงๆ ได้เป็นอสงไขยเลยครับลองดูครับ

 

อ้อ ลืมส่งการบ้านค่ะ

เมื่อคืน นั่งครบทุกขั้นตอน มีฟุ้งซ่านเล็กน้อย มีสะดุ้งเล็กน้อยตอนใครเปิด-ปิดประตู ตอนเกษาฯ มียุกยิกเหมือนอะไรไต่แป๊บเดียว นอกนั้นราบเรียบ ตอนนั่งเฉยๆ ไม่ภาวนา ก็ไม่มีอะไร นั่งได้ไม่นาน ก็ออกจากสมาธิ เพราะเหน็บกินขา ปวดมาก พิจารณาสังขาร โดยเฉพาะความเจ็บ

อ.วิษณุ ลูกศิษย์ทำถูกรึเปล่าเนี่ย

อ้อ มีแถมตอนเช้า ฝันรึเบลอรึยังไงไม่รู้ แว่วเสียงสวดมนต์ ขี้เกียจลุกขึ้นเปิดไฟดูนาฬิกาว่ากีีโมง กี่ยาม นอนฟัง...สวดไปด้วยแป๊บเดียวก็หลับต่อ 555

เรื่องจริงรึเปล่าไม่รู้ เฮ้อ

 

อ.บาสซ์ ครับ การที่จะลบส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือลบทั้งกระทู้ นั้นเป็นเรื่องง่าย
แต่ก่อนทำ ผมตะเวนถาม ทั้งเบื้องบนเบื้องล่าง ว่าควรลบวิธีฝึกที่ได้มาอย่างยากเย็นนี้ทิ้งหรือไม่
ทุกท่านให้คำตอบตรงกันว่า ไม่ควร

การฝึกนี้มีทั้งคุณและโทษ
ที่ อ.บาส เป็นห่วงคือส่วนที่เป็นโทษ ที่อาจเกิดต่อผู้ฝึก (โดยเฉพาะพวกที่แอบฝึก)
และเราไม่อาจเข้าไปช่วยเหลือ นำเข้าสู่เส้นทางที่ถูกต้องได้ ซึ่งจะเป็นบาปแก่ตัวเรา

อย่างไรก็ดี ส่วนที่เป็นคุณก็มีเป็นอนันต์
เมื่อเทียบแล้ว ทุกท่านว่า มีคุณมากกว่าโทษ


และที่สำคัญทุกคนมีกรรมอยู่ วิธีการฝึกของเราจะกระตุ้นกรรมที่ติดตัว ให้แสดงตัว
และกรรมนั้นก็จะเป็นส่วนหนึ่งของการคุมการปฏิบัติ(ฝึก) สมาธินี้
เราผู้เป็นจารย์ ต้องคอยแงะคอยแกะให้เขา ให้หลุดพ้นได้บ้าง
แต่สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม เราผู้เป็นเพียงจานใส่ข้าว ช่วยเขาได้เพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น
ส่วนที่เหลือ เขาผู้เป็นศิษย์ ต้องไปทำเอง เราไม่อาจเข้าไปข้องเกี่ยวกับกรรมเฉพาะตัวของเขาได้เลย
ผู้เป็นจารย์ ต้องวางอุเบกขาระดับหนึ่ง

ที่ อ.บาส เป็นห่วงก็คือส่วนนี้ คนยิ่งมาก ยิ่งควบคุมยาก ยิ่งกว่าจับปูใส่กระด้ง
แต่ในเมื่อรับปากเขาแล้วว่า จะมาเกื้อกูลช่วยเหลือ พวกตาดำๆปริบๆ ให้พอรักษาตัวได้บ้างจาก อบาย
ไย อ.บาส จึงถอดใจ ในความลำบาก และบาปที่อาจเกิดขึ้น

สู้ๆ นะครับ

 

ต้องเอาชนะความเจ็บปวดให้ได้ครับเพราะ ความเจ็บปวดต่างๆมีที่มา โรคอันเกิดแต่โรค โรคอันเกิดแต่กรรม

คิดง่ายๆคือให้โรคนั้นเกิดในขณะเป็นสมาธิดีกว่า เกิดในชีวิตเพราะจะต้องทนทุกข์มากกว่านี้ครับ

 

วันนี้นั่งบทที่ 3ช่วงแรกที่กำหนดลมหายใจ จิตก็ไปจับที่ลมหายใจ ความรู้สึกมีจะเริ่มโล่งและเบาตัวขึ้นก็มาเปลี่ยนเป็นบริกรรมพุทโธค่ะ บางครั้งเหมือนลอยอยู่ในความว่าง บางครั้งก็กลับมาจับที่คำบริกรรม แล้วจะรู้สึกเหมือนต้องเปลี่ยนมาบริกรรม เกสา โลมา อันนี้ความรู้สึกเหมือนเบาขึ้นไปอีก ความรู้สึกทางร่างกายเริ่มไม่มี ลมหายใจเริ่มหายไปแต่จิตก็กลับมาจับที่ลมหายใจเป็นครั้งคราวค่ะ ตอนนี้บริกรรมเกสา โลมาเร็วมาก แต่ความรู้สึกเหมือนช้า เหมือนกับว่าเราทำให้ช้าทั้งๆที่บริกรรมเร็ว ความรู้สึกโล่ง ว่างเปล่า บ้างก็กลับมาจับที่ลมหายใจ ได้ตามดูไปเรื่อยๆ จนกระทั่งออกจากสมาธิ
แต่ยังสงสัยอยู่ตอนนึงค่ะ ช่วงที่แผ่เมตตากับที่พิจารณาความทุกข์ ร่างกาย การพลัดพลาก อันนี้ทำตอนออกจากสมาธิหรือนั่งสมาธิแล้วตั้วจิตเพื่อแผ่เมตตา ที่ทำอยู่คือแผ่เมตตาและพิพิจารณาในระหว่างที่อยู่ในสมาธิค่ะ แต่ยังติดสงสับบางครั้งที่ไปอ่านของคนอื่นๆเหมือนเค้าออกจากสมาธิแล้วกลับมาทำอีก ก็เลยงงๆค่ะ

ขอบคุณค่ะ

 

มาเป็นกำลังใจให้อาจารย์ค่ะ บุญกุศลจากการที่อาจารย์ได้สั่งสอนให้ศิษย์หลายๆคนได้อภิญญามาเพื่อช่วยเหลือคนอื่นๆนั้นมากมายนัก ขอบุญกุศลนั้นจงดลบันดาลให้เหล่าอาจารย์ทั้งหลายพบแต่ความสุขความเจริญ ให้พลังกุศลนั้นกลับมาเป็นพลังช่วยปกปักรักษาให้อาจารย์แคล้วคลาดจากอันตรายทั้งปวง

 

ทำตอนขณะอยู่ในสมาธิครับ

 

เมือคืนยกจิตได้อีกขั้นนึง มรณานุสติได้อีกหน่อย เลยรู้ว่าเหตุแหง่ที่เกิดนั่นเป็นมาอย่างไร

ผู้นั่นที่ต้องมีปัญญาเยี่ยงนั้นต้องพบเจอเหตุนั้น ย่อมมีกรรมเป็นเครื่องชักนำเป็นธรรมดา

เหตุเเห่งเจตนาในการ พาทุกท่านไปสู่ฝั่งมรรคผลนิพาน ย่อมเป็นบุญที่จะนำผมไปสู่พุทธภูมิ

ในคราต่อไป อันตัวข้าพเจ้านี้ขออธิฐานจิตผลบุญของข้าพเจ้าที่ได้สร้างสะสมไว้ชาติก่อนก็ดี

ชาตินี้ก็ดี ที่ทำโดยตั่งใจและไม่ตั่งใจขอให้อำนาจบุญนี้ส่งผลให้ข้าพเจ้านำตนสู่พุทธภูมิ

และนำพาพวกท่านทั้งหลายเข้าสูนิพานตามวาระด้วยเทอญ

 

แฮ่.. ยังมิมีการบ้านจะส่ง
หลังจากผ่านความวุ่นวาย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีมาอีกมั้ย
ตอนนี้เลยกลับมาเริ่มนับหนึ่งใหม่อะค่ะ
ค่อยๆเป็นค่อยๆไป อ. อย่าพึ่ง ตัดหางปล่อยวัดนะคะ

 

ช่วงนี้ไม่รู้จะส่งอะไรครับ ไม่คืบหน้าเลย= =

 

พี่บาส...
มีลูกศิษฏ์พี่บาสคนนึงฝากบอกกับฮั้วว่า
" ช่วยให้กำลังใจแกหน่อย สงสารแกเหมือนกัน "
ฮั้วเลยบอกว่า พี่บาสหนะ กำลังใจเต็มเปี่ยมอยุ่แร๊ววว พี่เค้าเต็มที่ ฮี่ๆๆๆ !!
..

ฮั้วเอาหัว เอาไขมันทั้งตัวเป็นประกัน ฮิ ๆๆ !!

:z1

 

ช่วงนี้ก็กลับมานั่งได้ดี เหมือนเดิมแล้ว หลังจากไปที่บูทวันเสาร์ แล้วคุยกะอ. บาส คือมีบางช่วงที่นั่งแล้วไม่นิ่ง ไม่ดิ่งเหมือนเคย เพราะโดยปกติก็จะนิ่งเร็วมาก อ.บาสบอกว่ายังมีกังวลอยู่ ก็เลยมาปรับปรุงใหม่ ปล่อยสบายๆ ก็ดีเหมือนเดิม

โดยเฉพาะตอนที่เจอเวทนา จะยิ่งชอบ สู้กะมันไป รู้เลยว่าได้อะไรดีๆเยอะ นึกถึงคำพูดอาจารย์ที่ว่าเราเจอในสมาธิ ยิ่งดีกว่ามาเจอความเจ็บปวดที่เกิดในชีวิตจริง ก็เลยเอาวะ สู้ๆ ให้เค้าทำหน้าที่ของเค้าไป เราก็ได้ชดใช้ไปในตัว แลกกัน พลัดกันแพ้ชนะบ้าง ก็หวังว่าต่อไปเราจะชนะขาดลอย พอออกจากสมาธิ ไอ้ที่ปวดๆ อยู่หายไปเลย ลุกเดินได้ปกติเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น เออมันเจ็บปวดในสมาธิจริงๆ

เมื่อคืนไม่ได้นั่ง รู้สึกเป็นไรไม่รู้ เหมือนจะไม่สบาย พละกำลังมันหายไปยังไงไม่รู้ อึมครึมไปหมด ยังไงคืนนี้ก็จะนั่งไปต่อ จะพยายามนั่งบทที่ 1-2 บ้าง เพราะติดนั่งแต่บทที่3 มากกว่า

 

ขอบคุณอาจารย์ทั้ง 2 ท่านครับ และขออนุโมทนาบุญครับ
ว่าแล้วผมก็ยังอยู่บทที่ 1 ของอาจารย์บาสอยู่เลยครับ
เมื่อคืนก็กดไปได้ 1 ชม.นิด ๆ ครับ จิตยังไม่นิ่งครับ
จะพยายามต่อไปครับ

 

เห็นพี่พลังไฟฝาก มรรค8ให้ไปพิจรณาแล้วกันครับ

1. สัมมาทิฏฐิ คือ ปัญญาเห็นชอบ หมายถึงเห็นถูกตามความเป็นจริงด้วยปัญญา

2. สัมมาสังกัปปะ คือ ดำริชอบ หมายถึง การใช้สมองความคิดพิจารณาแต่ในทางกุศลหรือความดีงาม

3. สัมมาวาจา คือ เจรจาชอบ หมายถึงการพูดสนทนา แต่ในสิ่งที่สร้างสรรค์ดีงาม

4. สัมมากัมมันตะ คือ การประพฤติดีงาม ทางกายหรือกิจกรรมทางกายทั้งปวง

5. สัมมาอาชีวะ คือ การทำมาหากินอย่างสุจริตชน

6. สัมมาวายามะ คือ ความอุตสาหะพยายาม ประกอบความเพียรในการกุศลกรรม

7. สัมมาสติ คือ การไม่ปล่อยให้เกิดความพลั้งเผลอ จิตเลื่อนลอย ดำรงอยู่ด้วยความรู้ตัวอยู่เป็นปกติ

8. สัมมาสมาธิ คือ การฝึกจิตให้ตั้งมั่น สงบ สงัด จากกิเลศ นิวรณ์อยู่เป็นปกติ

ทั้ง 8 ข้อแตกจาก 3 ประการใหญ่คือ ศีล สมาธิ ปัญญา

พิจรณาให้เห็นภาพที่ตนทำ เพราะนั่นคืสิ่งที่ทำจริงถ้ายังพร่องก็ต้องทำเพิ่ม

เพื่อยกจิตตนไปสู่ ญานลาภีบุคคล ลองดูครับ

 

ขอขอบคุณอาจารย์เป็นอย่างยิ่ง
จะน้อมนำไปปฎิบัติ