คำสาปแช่งของพ่อแม่ หรือ ผู้มีศีล

เป็นเรื่องที่พระที่ได้ชื่อว่ามีศีล ถึงศีลนั้นจะบกพร่องไปบ้างแต่ก็ได้ชื่อว่ามีอยู่

คือมีเด็กวัยรุ่น 15 - 16 ปีไปขโมยเงินพระ เพื่อที่จะมาซื้อกาวดม แล้วพระท่านจับได้ ด้วยความโกรธ เลยสาปแช่งวัยรุ่นคนนั้น ว่า ขอให้มีอันเป็นไป .... หลังจากนั้นมาประมาณปีกว่า วัยรุ่นนั้นดมกาวมากจนเสียประสาท และเป็นบ้า จะเดินไม่หยุดเดินทั้งวัน โดยเฉพาะวันพระจะเป็นมาก พักหลังนี่เป็นมาก จะเริ่มขโมยของ จนพ่อแม่ทนเห็นสภาพไม่ไหว เลยจับส่งโรงบาลจิตตเวช ทุกวันนี้อาการเขาดีขึ้นมาก ... ซึ่งทุกคนต่างคิดว่า คงเป็นผลจากการสาปแช่งของพระรูปนั้น....

และอีกเรื่องเป็นเรื่องที่พ่อแม่ เวลาโกรธลูก แล้วชอบสาปแช่ง

ซึ่งเกิดกับเพื่อนของผมเอง เขาเป็นคนที่ชอบเที่ยวเตร่กินเหล้าเมายา นำเรื่องมาให้พ่อแม่ได้ปวดหัวตลอด โดยเฉพาะผู้เป็นแม่ ยามโกรธลูกคราวใดต้องสาปแช่งทุกที ว่าให้ตายอย่างนั้น ให้ตายอย่างนี้ เป็นอย่างงี้ตลอด หลังจากนั้นมาไม่นานเขาก็ถูกรถชนเสียชีวิต เป็นดังคำสาปแช่งของแม่ พอลูกเสียแม่ก็ร้องไห้ ... คิดได้ก็สายไป เอาคืนมาไม่ได้....

คำสาปแช่งของพ่อแม่ หรือ ของผู้มีศีล นี่มีผลมาก...

 

เรื่องนี้จริง พยายามอย่าได้แช่งใคร มีคนทักเราเยอะว่า ห้ามแช่ง จะเป็นบาปกับตัวเรา
เวลาโกรธลูก หรือ โมโห ก็จะไม่แช่งไม่ด่า ไม่ว่า ให้เลยเวลาโกรธไปก่อนแล้วค่อยอธิบาย
เมื่อก่อนตอนทำงาน จะต้องมีการแข่งขัน แก่งแย่ง เมื่อเรารู้สึกว่า ใครเป็นศัตรู เราจะคิดว่า
เมื่อไหร่ มันจะลาออกไปสักที หรือ นายชาวต่างชาติ คนไหนไม่ชอบ เราก็คิดว่า เมื่อไหร่
จะย้ายกลับ ไม่นานเกินรอ ไปทุกคน ขนาดบางคนไม่มีสาเหตุว่า ต้องออกหรือต้องไป ก็ไป
ซะงั้น ระยะหลังทั้งพระทั้งหมอดูจะทักว่า พยายามอย่าคิดหรือแช่งใคร พอเขาเป็นไปแล้ว
เราจะบาป ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่คิดแช่งใครอีก เวลาโมโหมากๆ ระงับไม่ไหว ก็จะพูดว่า ขอให้
เจริญๆนะ

 

วาจาสิทธิ์ มีจริงๆ ต้องพูดแบบปิยะวาจา จะว่าสิ่งใดก็ควรเลี่ยงๆนะครับ วาจาพ่อแม่ นั้นดุจ วาจาพระอรหันต์ของลูก ว่าอย่างไรก็จะเป็นไปตามปาก เช่น ถ้าโกรธมากๆ ก็ให้ว่า พ่อมหาจำเริญ สาธุ

 

กับพ่อแม่ หรือ ผู้มีอุปการะคุณ ผมยอมรับจริงๆ ถ้าทำให้ท่านเสียน้ำตา หรือเสียใจนี่.. ดำเนินชีวิตทำอะไรก็ลำบาก ชีวิตลุ่มๆดอนๆยังไงไม่รู้... อันนี้สำหรับผมนะ ..... ท่านอื่นผมไม่รู้......

 

gandannnnnn เหมือนกันเลยค่ะ แม่เราเวลาโมโหก็ ตามนั้นเลยค่ะ เราก็ลุ่มๆดอนๆ ไม่เรียบซะที อิอิ
บวชมาหลายครั้งแล้วคะ นี่ก็จะบวชให้ท่านแบบทางอ้อมอีก เพราะคนละศาสนาด้วย...ทำใจ ยอมรับค่ะ...เปนกำลังใจให้เช่นกันค๋ะ ทุกคนเลย

 

ขอให้ทุกท่านช่วยวิเคราะห์แบบใช้สติปัญญาในการวิเคราะห์เรื่องย่อดังนี้
นายปอผู้เป็นบิดาซึ่งเป็นหม้ายภรรยาตายและจากนั้น 4 เดือนมีภรรยาใหม่ทันที โดยนายปอมีลูก 3 คน โดยขอย้อนอดีตนายปอกับภรรยาเก่า ตอนที่อยู่กับภรรยาเก่า ชอบทำบุญทำทาน บ้านเรือนสะอาด ของใช้ทุกอย่างเป็นระเบียบ เลี้ยงสัตว์แบบมีเมตตาแบบในขอบเขตที่ควรจะเป็น ดูแลลูกๆดีให้ความอบอุ่น
ภรรยาเก่าดูแลสามีและลูกๆอย่างดีในทุกๆเรื่องในแบบพอเพียง
หลังจากภรรยาเก่าตายและมีภรรยาใหม่ชีวิตนายปอตรงกันข้ามทันที ซึ่งเขาต้องดูแลและปรนนิบัติภรรยาใหม่ในทุกๆเรื่อง บ้านเรือนสกปรก นำหมาแมวมาเลี้ยงบนบ้าน ไม่ค่อยทำบุญ ไม่สนใจลูก และไม่ไปดูแลปรนนิบัติแม่ตัวเอง
(ซึ่งอายุ 96 ปีและสุขภาพอ่อนแอตามวัย) นายปอกู้หนี้ยืมสินจากญาติพี่น้องจนครบทุกคนและแบบเวียนเทียนหลายรอบเพื่อนำมาปรนเปรอภรรยาใหม่
ซึ่งทั้งคู่ตอนนี้ชอบซื้อหวยใต้ดินและหวยล้วงเกือบทุกวัน
เมียใหม่ของนายปอเป็นหม้ายมีลูกติดหลายคนและผ่านการมีสามีมามากกว่า 3 คน บางครั้งอ้างว่ามีกุมารเข้าร่างทรง ชีวิตประจำวันไม่ค่อยจะขยันทำงาน นายปอต้องซักผ้า ถูบ้าน หุงเข้า ทำกับข้าว บีบนวดให้ภรรยาใหม่
ลูกทั้งสามคนส่งเงินให้นายปอทุกเดือน 4,000บาท แต่นายปอไม่พอใช้ และขอเพิ่มลูกก็ให้แต่พอถึงจุดๆหนึ่ง ขอเงินสองหมื่นใช้เพียงครึ่งเดือน จนลูกไม่มีเงินให้ (ลูกๆนายปอมีฐานะปานกลาง) ถ้าลูกไม่ให้เงินนายปอก็จอทวงบุญคุณพร้อมด่าและสาบแช่ง ลูกๆชวนนายปอให้ไปอยู่ด้วยนายปอก็ไม่ไป บอกว่าห่วงเมียและหมาที่เลี้ยง ถ้าผมถามผู้อ่านว่าลูกๆ จะได้รับผลตามคำด่าและสาปแช่งของนายปอหรือไม่

 

พ่อและแม่ต้องเป็นอรหันต์ในบ้านให้แก่ลูก พ่อแม่ทำไม่ดี บาปตกที่ตัวท่านเอง ลูกไม่มีสิทธิ์
ด่าทอหรือตัดสินอะไรทั้งนั้น
ขอเล่าเรื่อง ท่านพุทธทาสที่เราได้พบเมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้ว เรายังไม่ประสา แต่ความที่
ชอบทำบุญใส่บาตร เจอพระต้องไหว้ ตั้งแต่เป็นเด็กเล็กๆ วันนั้นไปกับที่ทำงาน แวะวัดท่าน
พุทธทาส เราก็ยังไม่รู้นะ เห็นท่านนั่งอ่านหนังสืออยู่ มีไก่หลายตัว เราก็เข้าไปกราบ บอก
ท่านว่า ท่านขา ขอพรให้หนูหน่อย ท่านเงยหน้าแล้วว่า ไปขอพระที่บ้านซิ ขอเล่าความใน
ใจว่า ตอนนั้นไม่เข้าใจ นึกว่า ท่าน...แค่นี้ให้ก่อนไม่ได้เหรอ เดี๋ยวกลับบ้านพระที่บ้าน(นึก
ว่าพระพุทธรูป)พูดไม่ได้ ขอแล้วท่านจะให้ได้ไง ก็เลยกราบท่านแล้วไปทำบุญต่อ เดี๋ยวนี้
พอนึกเรื่องนี้ขึ้นได้ทีไร อยากเขกหัวตัวเองว่า เออ...หนอ .... บัวใต้น้ำ กว่าจะโผล่พ้นน้ำ
ตะวันก็ลับฟ้าแล้ว แต่มีอย่างหนึ่งที่ปลื้มคือ เกิดมาชาติหนึ่ง ได้กราบพระอรหันต์ผู้เปี่ยม
บารมีเปี่ยมศีล นับเป็นบุญแล้วที่ได้เกิดมา อ่อ...มีเรื่องแปลกคือ เราเองก็ผูกพันกับท่าน
ปัญญานันทภิกขุมาตั้งแต่เรียนป. 1 ที่โรงเรียนจะนิมนต์ท่านมาเทศน์มาสวด ท่านสอนให้
กราบหมอน สวดมนต์ก่อนนอน ก็ปฏิบัติมาจนถึงปัจจุบันนี้ และก่อนที่ท่านปัญญาฯจะละสัง
ขาร ไม่กี่วัน ท่านได้ไปสวนลุม เราก็บอกกับสามีว่า เราไปเฝ้าท่านปัญญาฯกัน พอไปถึง เรา
ได้มีโอกาสกราบท่าน ตอนนั้นกำลังสร้างศาลากลางน้ำ เราได้ทำบุญ สามีเรามีโอกาสนั่ง
ข้างๆท่านและเราถ่ายรูปได้ 2 รูป หลังจากนั้นไม่กี่วันท่านก็ละสังขาร เออ...หนอ....เกิด
มาก็ไม่เสียชาติเกิด แล้วพระอรหันต์สองรูปนี้ท่านเป็นเพื่อนสนิทกันด้วย อนุโมทนา....
สาธุ