ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

อาการตาแดงจากการระคายเคืองควรพักสายตาให้มากนะคะพี่อินฯ เพราะการอยู่หน้าจอคอมนานๆจะทำให้ตาแห้งและระคายเคืองมากยิ่งขึ้นนะคะ

ขอให้หายเร็วๆนะคะพี่

 

^_^

 

ได้เห็นหน้าตัวจริงคุณPuken ยินดีที่ได้รู้จักครับ
ปกคอเสื้อมีธงชาติไทยด้วย รักชาติดีจริงครับ

 

ข้อเขียนการจาริกของทุกท่านยังไม่มีเวลาอ่านทั้งหมดเลยครับ อย่าเพิ่งลบกันไปก่อนนะครับ
กำลังวางแผนปั่นรายงานให้ที่ทำงานอยู่ครับ

เสียดายไม่ได้ไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วย มีแฟรงก์และคุณแม่ ด้วย แถมมีแม่สอนลูกอีกครับ
ท่าทางคงเป็นจาริกบุญกุศลและประวัติศาสตร์ที่ดีมากครั้งหนึ่งครับ ยังไม่มีเวลาอ่านทั้งหมดเลยครับ ที่โตเกียวคนญี่ปุ่นที่ไปได้มีโอกาสคุยด้วยยังรู้จักShark ที่เมืองไทยด้วยครับ เขาบอกใกล้ที่ทำงานสาขาที่เมืองไทยของเขาครับ ผมบอกว่ารู้จักเจ้าของที่เก่งด้านศิลปวัฒนธรรมและการต่อสู้ของไทยครับ ^_^

ถ้าจะไปนครวัดก็มาชวนด้วยนะครับ

สุขสันต์วันเกิดหลานเอเชียครับ อายุ วรรโณ สุขัง พลัง

 

งานวิ่งเข้าตั้งแต่เมื่อวานบ่ายมาวันนี้ตอนเช้ายังแก้ไม่ตก
เมื่อวานแอบปลีกเวลาเข้ามา database error ยกยอดมาวันนี้แทนแล้วกันแต่ขอเย็นๆ นะพี่น้อง

เขียนหัวข้อก่อน

เงินซื้อที่นอน (เช้าวันเดินทางจากพิษณุโลกสู่เชียงใหม่)
ขันโตกเจียงใหม่เจ้า

กาแฟร้อนๆจ้า
ภาพที่เห็นในที่วัดพระพุทธบาทสี่รอย
รูอะไรเอ่ย...
หมาน้อยที่วัดป่าฯ
เสียงในใจเราที่เพื่อนเรานั้นได้ยิน
พลังกดทับที่มีเงื่อนงำ...
คืนที่นอนไม่หลับ

กาแฟไม่ใส่ครีม
หมู่บ้านแม้ว
ถวายพระพรที่พระตำหนักภูพิงค์ ทัวร์นี้เข้าชมฟรี อิอิ
พระธาตุดอยสุเทพฯ
วัดที่เข้าใจผิด
เหิรฟ้ากลับเมืองอมรฯ

สรุปสุดท้ายทำไมถึงไปทริปนี้มันช่างมีอุปสรรคเสียเหลือเกิน
เฉลย เหตุที่เกิดที่ออฟฟิศ (วันที่ลงมาจากวัดถ้าพระ พิษณุโลก)

 

เรื่องนี้กำลังฮิตที่เมืองไทย นางเอกหน้าคล้ายเจ๊สาครับ เธอไปรู้จักพระเอก ณ ดินแดนต่างแดน ^_^

กวน มึน โฮ | เรื่องย่อ
เขาและเธอ ชายหญิงแปลกหน้าที่ดันต้องมาจูงมือกันเที่ยวในนครแห่งความโรแมนติก เดี๋ยวนี้ใครๆ ในกรุงเทพฯ ก็คลั่งไคล้เกาหลี สาวออฟฟิศสีลมร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือดเพราะ Autumn in My Heart, คุณแม่บ้านย่านลาดพร้าวก็หัดดองกิมจิกับ แดจังกึม, เด็กสยามแห่ตัดผมทรงเดียวกันจนดูไม่ออกว่าใครเรน ใครดงบังชิงกิ ฯลฯ สารพันความฮิตและอินเทรนด์นี้ทำให้ใครๆ ก็อยากไปสัมผัสไออุ่นในสถานที่ๆ เบยองจุนเคยหัวเราะ และจอนจีฮุนเคยร้องไห้

ชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่งก็เลือกที่จะไปเที่ยวเกาหลีด้วยเหตุผลที่ไม่ซ้ำใคร ทั้งคู่ไม่ได้ไปด้วยกัน แต่กลับพร้อมกัน...

ชายหนุ่ม (เต๋อ - ฉันทวิชช์ ธนะเสวี - ปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ่น) ผู้ชายที่จะไปย่ำแดนกิมจิด้วยรองเท้าแตะคีบ และเสื้อยืดย้วยๆบวกกางเกงขาสั้น เขาเป็นคนเดียวในกรุ๊ปทัวร์ที่ไม่มีครอบครัวหรือคนรักมาด้วย บางทีที่นั่งว่างเปล่าข้างๆ อาจเป็นสาเหตุให้เขาเมามายขนาดนี้ในวันเดินทาง

หลังล้อเครื่องแตะพื้นผิวท่าอากาศยานกรุงโซล โปรแกรมเที่ยวตามรหัสนรก 6-7-8 (ตื่นนอน - กินข้าว – ล้อหมุน) ก็เริ่มต้นขึ้น ชายหนุ่มจำทนฟังมุขฝืดของไกด์อยู่ครึ่งค่อนวัน ยอมสวมบทตากล้องจำเป็นให้กับคู่หวานแหววชักรูปกับป้ายบ้าๆ บอๆ เป็นรอบที่ร้อย คืนนั้นชายหนุ่มเลยต้องพึ่งเหล้าโซจูย้อมใจ เข้าทำนอง “ดื่มเพื่อลืมทัวร์” แต่เรื่องกลับกลายเป็นว่า เขามาเมาสลบอยู่หน้าเกสท์เฮาส์แห่งหนึ่งในชุดคลุมอาบน้ำโรงแรม!

เช้าวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มลุกพรวดขึ้นมาหมิ่นเหม่เวลาล้อหมุน หญิงสาว (หนูนา – หนึ่งธิดา โสภณ) ที่ยืนอยู่ตรงนั้นร้องโวยวาย เพราะต้องการทวงเสื้อหนาวที่เธอเสียสละให้เขาใช้คลุมกายคืน ชายหนุ่มผู้หลงทิศจึงบังคับแกมตีมึนให้หญิงสาวพาไปส่งที่โรงแรม แต่เพราะหลงทางเสียเวลา หลงเสพสุราเสียอนาคต ชายหนุ่มตกรถพลาดทัวร์สุดเนิร์ด จนต้องมาเกาะสอยห้อยตามหญิงสาวที่ตั้งใจมาทัวร์เดี่ยวตะลุยโลเกชั่นซีรีย์ สสุดฮิตของเกาหลีแทน

ชายหนุ่มอดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมหญิงสาวถึงมาเที่ยวคนเดียว เธอตอบง่ายๆว่า เที่ยวคนเดียวไม่ต้องเกรงใจใคร อยากไปไหนก็ไป ไม่ต้องทะเลาะกับใครด้วย

อาจเพราะความคะนอง หรือ ความเหงาทำงานเต็มที่ก็สุดจะเดา อยู่ๆ ชายหนุ่มก็ยื่นข้อเสนอ “งั้นเรามาเที่ยวด้วยกันมั้ย ถ้าเธอไม่ชอบเที่ยวกับคนรู้จัก เราก็ไม่ต้องรู้จักกัน ไม่รู้ชื่อ ไม่รู้ข้อมูลส่วนตัว” เขายิ้มร่าพลางสรุป “เราจะเป็นแค่คนแปลกหน้าสองคนที่ไปเที่ยวด้วยกัน” อาจเพราะความมึนจากฤทธิ์เหล้าโซจูที่เธอกระดกหมดถ้วย หรือ ความทะเล้นของชายหนุ่มที่ทำให้หญิงสาวอบอุ่นใจ เธอจึงตอบตกลง “โอเค พอกลับเมืองไทยเราก็ไม่เจอกันแล้ว เพราะฉะนั้นอยู่ที่นี่เราจะเป็นตัวของตัวเองกันให้สุดๆ”

เขาและเธอ คนสองคนที่ไม่รู้จัก แต่เที่ยวด้วยกัน กินพร้อมกัน นอนห้องเดียวกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง แลกความลับที่สุดในชีวิตซึ่งกันและกัน

เขาและเธอ คนแปลกหน้าที่รู้ใจกันดีที่สุด เขาและเธอ คนสองคนที่ไม่รู้จัก แต่รักกัน..

 

ถึงหลานชายหน้าหวานปานจะหยด (เล่นเอาน้ำลายแม่ยกย้อย)

สุขสันต์วันเกิดนะเด็กน้อย
ขอให้หนูเป็นเด็กดีของพ่อแม่ และวงศ์ตระกูล โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่ดีของสังคมและประเทศชาตินะจ๊ะ

อานางฟ้า

 

สุขสันต์วันเกิดด้วยคนนะคร๊าบบบ ขอให้น้องโตไวๆ จะได้มาเล่นในกระทู้นี้ด้วยกัน

 

ดาบสวยจัง ไว้ว่างๆค่อยเอามาสู้กัน ตอนนี้ผมมีมีดหมอ 3 เล่มแล้ว

 

ไม่ไหวจะอ่าน (ต่อ) ตาลาย

สาธุ.....ค่ะคุณทางสายธาตุ

ถ้าคิดได้แบบนั้นก็น่าจะปลดระวาง การรื้อพื้น (ไม่ผิดหรอกค่ะไม่ใช่รื้อฟื้น) เพราะไม่ก่อประโยชน์ใดๆ เงียบๆ ไปเสียจะดีกว่าไหมคะ..

ตอนกลับมาจากทำหน้าที่ดูแล VIP ที่นครนายกแรกๆ ตกกะใจ.. คิดว่าเข้ากระทู้ผิดบ้าน นึกว่าเขาเล่าเรื่องเทศกาลกินเจที่ภูเก็ต... ที่เคยเห็นตามโทรทัศน์ว่าคนเอาคอไปปาดมีด หรือเอาเหล็กแหลมทิ่มทะลุปากน่ะคะ..

ตั้งสติได้เลยถึงบางอ้อ.. อ้าว..บ้านท่านวิสุดเหมือนเดิมนี่หว่า... ตอนนี้ยังอ่านไม่จบ..มัวแต่ตั้งสติอยู่ (สลับกับทำงาน และจามเพราะไข้หว้ด)

น่าเบื่อเรื่องมณีจันทร์ นี่กะว่าถ้าค่าหนังสือไม่พอช่วยพิซซ่าสร้างเจดีย์ แม่จะเขียนเรื่องมณีจันทร์ 100 เวอร์ชั่นที่เจอ ก็น่าจะทำเงินได้ไม่น้อยนะเนี่ย..
(เปลี่ยน เสื่อมทรัพย์ เอ๊ย!!! สินทรัพย์ ให้เป็นทุน)

 

อ๊ะ.. เกือบลืม

ฝากจู..จุ๊บน้องเอเชีย แล้วบอกว่าสุขสันต์วันเกิด ให้เป็นเด็กที่ร่าเริง แข็งแรง และพระคุ้มครองด้วยนะคะ ไว้เจอกันพี่ไอ้ลู่จะเอาโบว์แดงผูกคอไปเป็นของขวัญ (เหอๆๆๆๆๆ น้ำลายยืดดด)

 

วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร มึนตึบไปหมด ปวดเมื่อย หูแว่วตลอด ที่แท้ก็วันเกิดไอ้หลานขวัญเอเชีย ขวัญใจแม่ยกแห่งกระทู้นี้นี่เอง ครบปีแล้วเหรอเนี้ย อาคนนี้ก็ขอให้เจ้า สุขภาพร่างกายแข็งแรง สติปัญญาเฉียวฉลาด เก่งกล้า และที่สำคัญเป็นเด็กดีของคุณพ่ออินโนฯ และคุณแม่ พี่ ป้า น้า อา นะๆหลานนะ อานิสงฆ์ผลบุญอันใดที่อาได้ในช่วงเข้าพรรษานี้ อาขออานิสงฆ์ผลบุญนี้ จงเป็นเกาะแก้วมณีรัตนาทั้ง 7 ชั้นไปป้องกันคุ้มครองภยันต์อันตรายให้หลานขวัญเอเชียจงหมดภัยด้วยเทอญ...

 

เห็นดาบแล้วจะเป็นลม สวยดีนะคะ แต่จาเป็นลม
ไอ้ไม้คดๆ หน้าตาเหมือนกริชเลยอ่ะค่ะพี่พิซซ่า
เห็นแล้วจะเป็นลม(อีกที)
รองเท้าที่โดนน้องม๋ากัด เห็นแล้วก็จะเป็นลม อิอิ

 

ถึงพี่ๆเพื่อนๆทุกท่านที่อ่านได้เข้ามาอ่านในกระทู้นี้และข้าราชบริพารในสมเด็จฯทุกคน
เราได้มาพบเจอกันก็ถือว่าเป็นบุพเพฯที่ร่วมทำกันมา สิ่งไหนที่อโหสิกรรมให้กันได้ ก็จงอโหสิกรรมให้กันไปเถอะครับ อย่าสร้างเวรสร้างกรรมต่อๆๆกันเลยครับ หากมีเหตุอันไหนทำให้พวกท่านขุ่นเคืองซึ่งกันและกัน หากอโหสิกรรมให้กันไม่ได้ กระผมก็อยากจะขอพวกท่านให้มาลงที่กระผมแทนเถอะครับ ทั้งท่านพิษณุสุริยา คุณทางสายธาตุ พี่ ญ สองลู ท่านไก่เหลืองหางขาว ท่านภาวิโต ท่านปืนไฟ พี่กรองกมล พี่นางฟ้า ท่านวิสุทธิ์ คุณปราญชลี ท่านPUKEN พี่ทองสา พี่ผะอบ ท่านมุ่งฯ พี่ใบไม้สีแดง พี่อินโนฯ และท่านอื่นๆที่ไม่ได้กล่าวนาม กระผมยินดีรับทุกๆอย่าง และขอขมาพวกท่านทั้งหลายด้วยนะขอรับ... กระผมหวังอย่างเดียวคือให้พวกท่านทั้งหลายสมัครสามัคคีปรองดองกัน ช่วยกันทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา ปกป้องพระมหากษัติย์ และพัฒนาบ้านเมือง เท่าที่ท่านทั้งหลายจะกระทำได้ เพื่อสืบทอดปณิธารขององค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชซึ่งเป็นที่รักและเคารพของพวกเราทุกๆคน.....

 

เพิ่งเห็นข้อความปู่เคน โถๆๆๆๆ ไว้เวลาเหมาะก็ได้อ่านหนุ่มร่ายเพลงยาว สาวเขียนเพลง(จิก)ตอบเองแหละน่าาา

ปล.พักนี้จิตคนซึมเซาหดหู่เยอะนะเนี่ย คงอิทธิพลของฝนฟ้าที่มัวซัว...

 

มาตามสัญญา

เงินซื้อที่นอน + รูอะไรเอ่ย

จากประสบการณ์ที่เคยไปค้างที่แปลกๆ
แล้วพิซซ่าแนะนำว่าให้นำเงิน เช่น
เหรียญบาท วางไว้ที่หัวนอนเพื่อเป็นการซื้อที่กับเจ้าของห้อง (ที่มองไม่เห็น)
อันเนื่องจากคืนโทรศัพท์พังพอเข้าห้องปุ๊บก็วางเหรียญบาทไว้สองเหรียญโดยทันที

แล้วพูดเบาๆ ว่า "อ่ะ...จ่ายค่าห้องนะท่านเจ้าของห้อง ถ้าไปเชียงใหม่จะเอาเงินท่านไปทำบุญด้วยนะ"

คืนที่พักในพิษณุโลกจึงผ่านไปได้ด้วยดี
พอถึงวันเดินทางจึงไม่ลืมที่จะหยิบเหรียญไปด้วย
ตกบ่าย พอได้รับโทรศัพท์จิตตก พาลจะกลับกทม.เลยเอาเงินสองบาทฝากป้าลู่ไว้
แล้วบอกว่า "เฮ้ยแก.. ฉันฝากเงินนี้ด้วยนะ ถ้าไปถึงพระบาทแล้วอธิษฐานบอกเจ้าของห้องงที่เราพักกันนะว่าเอาเงินมาสักการะให้ที่พระพุทธบาทสี่รอยแล้วนะ"

ป้าลู่ก็โยกโย้โยเย เล็กน้อยก่อน ที่จะรับไปด้วยดี

สุดท้าย นางฟ้าเคลียร์ปัญหาจบ เลยได้นำเหรียญไปทำบุญ
แต่...

ด้วยความโก๊ะ (ทุเรศมากอันนี้) กลับเอาเหรียญที่ว่าไปหย่อนตู้ที่พระพุทธบาทแทน แล้วอธิษฐานให้่เจ้าของห้องเขาเฉยเลย - -"
พอนึกขึ้นได้ว่า โอ้ว... ตาเถรยายชี ตรูข้านี้หย่อนผิดไปแล้ว
เลยต้องควักเหรียญในกระเป๋าออกมาสองบาทแล้ว จบใหม่ พร้อมโยนลงไปที่พระพุทธบาทอีกครั้ง เกือบไปแล้วไหมล่ะเรา
เท่ากับว่า.. ท่านเจ้าของห้องเลยได้โชคบุญสองชั้นไปแทน อิอิ...

ระหว่างที่โยนเหรียญเงินลงไป นางฟ้าก็สังเกตุเห็นช่องกลมๆ (คนบอกมาว่าเรียกรูนี่ไม่สุภาพ)
อยู่บริเวณ.. ขอให้คำธรรมดานะ (- -" ไม่รอดอีกจนได้) รอยหัวแม่โป้งน่ะค่ะ
สงสัยมากเลยว่าเป็นช่องอะไร
ทีนี้เราก็ยังไม่ได้โยนเหรียญของเรา ก็เลยหยิบเหรียญออกมาอธิษฐานสะสมบุญ พอโยนปุ๊บ เหรียญก็กลิ้่งขลุกๆๆๆ ลงช่องไป - -"""

เราก็หันไปถามพิซซ่าว่า นี่คือช่องอะไร พิซซ่าก็ไม่รู้ แล้วพิซซ่าก็โยนเหรียญลงหลุมเดียวกันไป

จบข่าว ^^"

 

แปลกดีประจวบเหมาะเช่นกันครับ ผมก็เอามือล้วงกระเป๋าจะหยิบเหรียญออกจากกระเป๋ากางเกงที่ที่พักที่ญี่ปุ่น แล้วเหรียญดันหล่นกลิ้งเข้าใต้เตียงเอามือควานหาดูเท่าไหร่ก็ไม่เจอ หายไปเป็นอัศจรรย์ ผมก็คิดว่าอุทิศให้กับที่เขาสมควรได้ก็แล้วกัน แล้วก็สบายใจดีครับ เพิ่งมาทราบว่ามีเคล็ดลับที่ประจวบเหมาะนี้ด้วยครับ ไม่รู้ว่าใครพาจ่ายตังค์ค่าเจ้าที่หรือเปล่า:boo:


แล้วก็ที่พิษณุฯเคยไปเล่าที่กระทู้ทางด้านวิญญาณ เรื่องเงินเหรียญที่หล่นในถนน อาจมีเจ้าของที่ไม่เห็นตัวเป็นเจ้าของ
ผมชอบเจอบ่อยๆในถนนครับ แถวป้ายรถเมล์ ริมทางเดิน ผมชอบเก็บแล้วกำหนดว่าเอาไปทำบุญให้ในงานต่างๆ เท่าที่ผมจะได้มีโอกาสทำได้มักเกี่ยวกับบุญทางสงฆ์ครับ โดยกำหนดย้อนหลังก็มีบ่อยๆขี้เกียจเป็นกังวลเป็นหนี้พวกเจ้าของอ่ะครับ แล้วก็เลยเอาเงินนั้นไปใช้เลยครับ แต่ผมมักจะชอบเอาเหรียญไปทำบุญตามตู้หรือสถานที่บริจาค ตามโอกาสบ่อยๆมากกว่าเงินที่เก็บได้อยู่แล้ว กันพลาดเป็นหนี้เจ้าของเงินครับ แหะๆ :boo:

 

อ่านแล้วนึกถึงสมัยเด็กๆเลยค่ะพี่นางฟ้า
ตอนเด็กๆปราญฯจะไม่สบายบ่อย เข้าโรงพยาบาลเป็นประจำ เวลาที่ต้องนอนโรงพยาบาลทีไร แม่จะเอาตังค์เหรียญไปวางไว้ใต้เตียงทุกครั้งเลยค่ะ

เคยถามแม่ว่าแม่เอาไปวางไว้ทำไม แม่บอกว่าขอเช่าที่นอน --"
แล้วเวลานอนโรงพยาบาล ปราญฯจะเอาหมอน ตุ๊กตา และอื่นๆไปวางไว้ให้มันเต็มเตียงอ่ะ จะได้ไม่มีที่ว่าง กลัวว่าถ้ามีที่ว่างจะมีคนมาขอนอนด้วย

พอมาทำงาน เวลาคนไข้คนไหนที่บ่นว่านอนไม่ค่อยหลับ เราก็จะแอบกระซิบบอกญาติว่าเอาตังค์เหรียญบาทวางไว้ใต้เตียงซักบาทนะจ๊ะ เดี๋ยวก็นอนหลับสบาย :boo::boo::boo:

เรื่องเหรียญและรูผ่านไป รอเรื่องต่อไปนะเจ้าคะ

 

หัวหน้าก็ เรียกไปด่า ว่าเมื่อไหร่จะกลับไปเรียนต่อ ปริญญาโท
(สาขาผังเมือง คณะสถาปัตยกรรม มหาวิทยาลัยนเรศวร)
ให้ จบ เสียที ....... มัวแต่ออนไลด์ อยู่นั่นแหล่ะ ว่างไม่ได้....ฮือ ฮือ ฮือ....
(มัวแต่ แส่เรื่อง ส่วนรวมนี่แหล่ะ (^.^))

 

แปลกดีเหมือนกัน โลกนี้กลม ชะตาผู้คนก็ประหลาด กรรมนี้เป็นอจินไตย

ทริปไหน ตระเวณไป ได้ศึกษาศิลปวัฒนธรรมความเป็นอยู่คนไทย ได้ทำบุญถวายพระพุทธศาสนา ถ้าไปได้เป็นการเหมาะสม ก็ยินดีไปอย่างยิ่งครับ

เสียดายครับ ไม่ได้ไปช่วยเป็นล่ามแปลให้ คุณแม่ของฟรังซัวร์ เท่าที่จำได้แกอารมณ์เย็นน่ารักดี ท่าทางเอ็นดูพิษณุมาก และรักลูกชายมากครับ

ไว้สร้างพระกริ่งแม่สอนลูกเมื่อไรจะมาบอกบุญคณะในกระทู้อีกครับ