นาคศาสตร์

หมายถึงว่า

ข้างบนเปนเขตมนุษย์เลือดอุ่น

ข้างล่างเปนเขตมนุษย์เลือดเย็น

 

รูป อะวาต้า ท่าน น่ากลัวจัง -*-

ปกติเวลาเราฝันอะไรเหมือนในฝันมันจะบอกข้อมูลอะไรเราครบทุกอย่าง ทั้งๆ ที่ไม่มีคนบอก เช่นที่ผมฝัน ว่าตัวเองเกิดเป็นนาคตระกูลนาคสีดำ(สีดำ อัมหิต) เป็นอยู่แถวๆ กัมพูชา ตอนกลางๆ สมัยนานมาแล้วเป็นพันปีได้ ผมออกมาฆ่าคนมากมายถ้วยความโกรธแค้นอะไรสักอย่าง ในฝันผมเป็นนาคชูคอสูงกว่ายอดตาล ผู้คนวิ่งหนีกันอลหม่าน ผมก็พ่นพิษใส่ผู้คนตายจนหมด แต่ในใจคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องความรักชู้สาวอ่ะครับที่ทำให้ผมโกรธ แค้นมนุษย์แถวนั้นแล้วออกมาฆ่า ก็หวังว่าน่าจะเป็นแค่ฝันเพราะถ้าเป้นจริง ผมก็คงจะเพิ่งพ้นจากนรกมาใช้กรรมต่อบนโลกมนุษย์ ฮือ ฮือ

 

ฝันว่าตัวเองเป็นงูใหญ่เกล็ดสีดำ ว่ายอยู่ในน้ำ (ไม่ได้โผล่ตัวขึ้นบนผิวน้ำ) น้ำไม่ใสมากแต่ไม่ขุ่น มองเห็นท่อนกลางลำตัวกับท่อนหาง มีหางคล้ายๆ พัดวาลวิชนี แต่ปลายแหลม ไม่มนเหมือนพัด เป็นสีเหลืองนวลๆ ภาพที่เห็นเป็นภาพแทนสายตาตัวเอง ในฝันรู้สึกตกใจเหมือนกันค่ะ

 

จขกท. หายไปนานเลยนะคะ

 

โอว นาคราชตระกูลสีดำ... หลายท่านเลย

 

ขอบคุณค่ะสำหรับข้อมูล นับถือค่ะที่มีความพยายามในการค้นหาข้อมูล ว่ากันด้วยประสบการณ์จริงถ้าใครมีและอ้างอิงข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อความเข้าใจจึงจะได้ประโยชน์กันถ้วนหน้า

 

เพิ่งกลับจากล่องแม่น้ำแถวพะโต๊ะ ชุมพรค่ะ

 

วันแรกที่ได้ทัศนาเว็บนี้ สายนาคเยอะจริงๆ เป็นนาคใฝ่ธรรมก็เยอะ ขอแนะนำเพิ่มเติมตามแต่ที่ท่านทั้งหลายจะเชื่อหรือไม่ ท่านรู้ด้วยจิตของตนเอง สิ่งใดเห็นเป็นประโยชน์พึงรับไป สิ่งใดขัดในใจโปรดละวาง
ดวงแก้วสำคัญที่อยู่กับนาค (เปรียบเปรย) คือการอธิษฐานจิตค่ะ สายบุญสายบารมีนาคทั้งหลายดวงแก้วนี้สำคัญมากและช่วยท่านได้มาก หากท่านปรารถนาในสิ่งใดอันไม่ผิดศีลผิดธรรมจงอธิษฐานนึกถึงภาพพระพุทธเจ้าตอนนาคปรก ขอบุญบารมีที่ท่านเคยบำเพ็ญมาในอดีตช่วยท่านให้สำเร็จ ให้ท่านเจริญในหน้าที่การงานและการปฏิบัติธรรม โดยขอระลึกถึงบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเหนือเศียรเกล้าเป็นที่สุด สิ่งที่เหล่านาคพึงระวังในจิตคือภาวะอารมณ์ที่แปรปรวนทำให้จิตฟุ้งซ่าน หากได้ปฏิบัติธรรมจะช่วยให้ดีขึ้น

 

ใครมีปฐวีธาตุจากแม่น้ำโขงมั้ยคะ ได้มาลูกนึงค่ะ ตอนไปเชียงคาน ลงไปเดินเล่นในแม่น้ำโขงตอนน้ำแห้ง ลักษณะเหมือนไข่หินแบบในรูปนี้

 

สายของพญานาคตามคำบอกเล่าของ หลวงปู่คำพันธ์ โฆสปัญโญ วัดธาตุมหาชัย จังหวัดนครพนม ท่านบอกว่ามี

พญาศรีสัตตนาคราช ​

พญาศรีสัตตนาคราช นาคาธิบดีสีสัตตนาคบาดาล เป็นใหญ่เหนือพญานาคทั้งปวง เป็นพญานาคที่ทรงฤทธิ์ ทรงอำนาจ มีความเด่นสง่าด้วยมี 7 เศียร ซึ่งถือได้ว่าเป็นตระกูลพญานาคที่มีมาแต่ครั้งพุทธกาล

มีความใกล้ชิดพระพุทธองค์ และพระพุทธศาสนา จนอาจถือว่าเป็นต้นตระกูลแห่งพญานาคทั้งหมด ผู้ใดที่บูชาและศรัทธาในพญานาคท่านจะช่วยดลบันดาลให้ผ่านพ้นอันตรายจากภัยพิบัตินาๆ ประการได้

โดยทางฝั่งไทยและฝั่งลาวต่างมี กษัตริย์แห่งนาคราช หรือ นาคาธิบดี แยกปกครองดูแล

ฝั่งลาว คือ พญาศรีสัตตนาคราช (นาคาธิบดีสีสัตตนาคบาดาล) ซึ่งเชื่อว่าเป็นกษัตริย์แห่งพญานาคฝั่งลาว เป็นพญานาคเจ็ดเศียร

ฝั่งไทย คือ พญาศรีสุทโธนาคราช (นาคาธิบดีสีสุทโธ) เป็นกษัตริย์พญานาคฝั่งไทย เป็นพญานาคหนึ่งเศียร

พญาศรีสุทโธ ท่านชอบจำศีลบำเพ็ญเพียร และปฏิบัติธรรม มีนิสัยอ่อนโยนมีเมตตา ไม่ชอบการต่อสู้ ชอบมาปฏิบัติธรรมที่พระธาตุพนม โดยมอบหมายให้เหล่าพญานาค 6 อำมาตย์ดูแลแทน ในระหว่างที่หลบมาจำศีลภาวนา

หลวงปู่เอ่ยชื่อ 6 อำมาตย์แห่งพญานาคไว้เพียง 3 คือ

1. พญาจิตรนาคราช เป็นพญานาคที่รักสวยรักงาม มีเขตแดนปกครองของตน ตั้งแต่ตาลีฟู ถึงจังหวัดหนองคาย ตามแนวแม่น้ำโขง โดยมีที่สุดแดนอยู่วัดหินหมากเป้ง

2. พญาโสมนาคราช มีเขตแดนปกครอง ตั้งแต่วัดหินหมากเป้ง มาจนถึงวัดพระธาตุพนม สุดเขตแดนที่แก่งกะเบา พญาโสมนาคราช มีอุปนิสัยคล้ายพญาศรีสุทโธนาคราช คือชอบปฏิบัติธรรม จึงเป็นที่ไว้วางใจ และโปรดปรานแก่พญาศรีสุทโธนาคราชมากกว่าพญานาคอื่น ๆ

3. พญาชัยยะนาคราช มีเขตแดนจากแก่งกะเบา เรื่อยไปจนสุดแดนที่ปากแม่น้ำโขงลงทะเลในเขมร พญานาคตนนี้มีฤทธิ์เดชมาก ชอบการรณรงค์ทำสงคราม คือชอบการต่อสู้เป็นนิสัย

พญาศรีสัตตนาคราช เป็นใหญ่เหนือพญานาคทั้งปวงในฝั่งลาว เป็นพญานาคที่ทรงฤทธิ์ ท่านเป็นพญานาคที่ชอบจำศีลและประพฤติปฏิบัติธรรมเหมือนพญาศรีสุทโธนาคราช โดยชอบมาที่วัดพระธาตุพนมเหมือนกัน

หลวงปู่คำพันธ์ยังได้กล่าวอีกว่า ส่วนใดที่อยู่ใกล้ต้นน้ำลำธาร หรือหากมี

พิธีกรรมอันใดเกิดขึ้น ให้อัญเชิญบอกกล่าวแก่เหล่าพญานาค พิธีกรรมนั้นจะศักดิ์สิทธิ์ยิ่ง

 

มิมีสายตระกูลฉัพพยาปุตตะเลยหรือไร.....​

​

 

พญานาคาธิบดีศรีสุทโธ กับ พญานาคาธิบดีศรีสัตตนนาค เป็นพี่น้องกัน
เพราะมีพระบิดา พระมารดา เดียวกัน
ทั้งสองพระองค์สามารถแผ่เศียรได้สูงสุดถึง ๙ เศียร
อยู่ในตระกูล เอราปัถถะ ทั้งสองพระองค์

 

ขอบคุณที่นำสาระดีๆค่ะมาแบ่งปันค่ะ

 

นาคภิภพ หรือ ภพของพญานาคราช


เรื่องราวเกี่ยวกับพญานาคยังปรากฏในพุทธประวัติอีกตอนหนึ่ง บ่งบอกให้ทราบถึงที่อยู่ของพญานาค

เมื่อกรุงเวสาลีนครหลวงแห่งแคว้นวัชชี เคยเป็นเมืองมั่งคั่งอุดมสมบูรณ์ เนืองแน่นไปด้วยอาณาประชาราษฎร์เกิดภัยพิบัติอย่างร้ายแรง สมัยนั้น กรุงเวสาลีเกิดฝนแล้งติดต่อกันเป็นเวลาหลายปี ข้าวกล้าแห้งตายเพราะแดดแผดเผา ผู้คนอดยากล้มตายเป็นจำนวนมาก คนยากจนตายก่อน ซากศพไร้คนจัดการถูกทิ้งเกลื่อนนคร

พวกอมนุษย์ได้กลิ่นซากศพก็พากันเข้าสู่พระนคร ทำอันตรายแก่หมู่มนุษย์ ทำให้คนตายเพิ่มจำนวนมากขึ้น เมื่อความไม่สะอาดปฏิกูลแพร่กระจายไป โรคระบาดก็เกิดขึ้นทำให้ผู้คนล้มตายเหลือที่จะนับได้

นครเวสาลีที่เคยเป็นเมืองมั่งคั่งผู้คนพลุกพล่านไปมาขวักไขว่ทักทายกันจอกแจกจอแจ ได้ประสบภัยพิบัติอย่างร้ายแรง ๓ ประการ คือ ข้าวยากหมากแพง (ทุพภิกขภัย)๑ ภูตผีปีศาจทำอันตราย (อมนุสภัย) ๑ เกิดโรคระบาดคร่าชีวิตผู้คน (โรคภัย) ๑

ชาวเมืองรวมตัวกันไปร้องทุกข์ต่อพระราชาว่า ในเมืองนี้ไม่เคยมีภัยทั้ง ๓ ประการนี้เกิดขึ้นมา ๗ ชั่วคนแล้ว เห็นทีผู้ปกครองรัฐจะประพฤติไม่ชอบด้วยทำนองคลองธรรม

พระราชาโปรดให้ชาวเมืองประชุมกันที่ศาลากลางเมือง เพื่อตรวจสอบความผิดของพระองค์ ก็ไม่เห็นความผิดประการใด จึงปรึกษากันว่าทำอย่างไรภัยทั้ง ๓ นี้จะสงบลงได้

ผลของการปรึกษา ได้ตกลงที่จะเชิญเสด็จองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจากแคว้นมคธสู่กรุงเวสาลี ด้วยได้ยินกันมาว่า องค์สมเด็จพระสัมมาพระพุทธเจ้าเสด็จอุบัติขึ้นแล้วในโลก พระองค์ทรงพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่ง

ทรงแสดงธรรมเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่หมู่สัตว์ มีมหิทธานุภาพ พระองค์เสด็จไปที่ไหนก็จะมีแต่ความสงบสุข หากพระองค์เสด็จสู่กรุงเวสาลีภัยพิบัติทั้งปวงจักสงบระงับลงไป

คราวนั้น องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่ที่กรุงราชคฤห์แคว้นมคธ ตรงกับรัชสมัยของพระเจ้าพิมพิสารผู้ถวายเวฬุวันให้เป็วัดแห่งแรกในพระพุทธศาสนา ชาววัชชีจึงส่งเจ้าลิจฉวี ชื่อมหาลิ และมหาอำมาตย์ผู้หนึ่งเป็นราชฑูต

เดินทางเข้าสู่แคว้นมคธ ทูลขอร้องพระเจ้าพิมพิสาร เพื่อขอพระราชทานวโรกาสกราบทูลเชิญเสด็จองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปกรุงเวสาลี

พระบรมศาสดาทรงพิจารณาว่า หากพระองค์เสด็จไปกรุงเวสาลี ประโยชน์ ๒ อย่างจักเกิดขึ้น คือ พระองค์จะแสดงรัตนสูตร เป็นเหตุให้ชาววัชชีได้ดวงตาเห็นธรรมบรรลุมรรคผลเป็นอันมาก และภัยพิบัติจะสงบไป จึงทรงรับนิมนต์

พระเจ้าพิมพิสารทรงทราบว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรับนิมนต์แล้ว จึงโปรดให้ตกแต่งเส้นทางเสด็จพระพุทธดำเนินตั้งแต่กรุงราชคฤห์ถึงฝั่งแม่น้ำคงคาอันเป็นพรมแดนของแคว้นทั้งสอง รับสั่งให้ปราบพื้น ถมดินทำทางให้เรียบเสมอ

ให้ปลูกที่ประทับแรมทุกโยชน์ เตรียมให้เสด็จวันละโยชน์ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จออกจากกรุงราชคฤห์พร้อมด้วยภิกษุ ๕๐๐ รูป สู่ฝั่งแม่น้ำคงคาสิ้นทาง ๕ โยชน์ ใช้ระยะเวลาเดินทาง ๕ วัน

ฝ่ายกรุงเวสาลีก็ได้ตกแต่งเส้นทางจากฝั่งแม่น้ำคงคาถึงกรุงเวสาลีเป็นระยะทางถึง ๓ โยชน์ เตรียมการรับเสด็จพระพุทธองค์ที่ฝั่งแม่น้ำคงคาอย่างยิ่งใหญ่

ขณะที่เรือส่งเสด็จที่พระเจ้าพิมพิสารจัดถวายใกล้ถึงฝั่งนครเวสาลี มหาเมฆตั้งเค้าขึ้นทั้ง ๔ ทิศ พอพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงย่างพระบาทแรก เหยียบดินที่ฝั่งแม่คงคาบนแผ่นดินแคว้นวัชชี ฝนโบกขรพรรษได้ตกลงมาอย่างหนัก

ทุกแห่งน้ำไหลไปแค่เข่า แค่สะเอวพัดพาเอาสิ่งโสโครกต่างๆ ลงแม่น้ำลำคลองไปสิ้น พื้นดินชุ่มเย็นและสะอาดทั่วไปในแดนวัชชี

พระพุทธองค์เสด็จจากฝั่งแม่น้ำคงคาถึงกรุงเวสาลีสิ้นระยะทาง ๓ โยชน์ เป็นเวลา ๓ วัน

ครั้นเสด็จถึงกรุงเวสาลี พระอินทร์พร้อมด้วยเทพบริวารเป็นอันมากก็มา ณ ที่นั้น เมื่อเทวดาซึ่งเป็นใหญ่กว่ามากันมากพวกอมนุษย์ก็ถอยร่นหลีกไปเป็นอันมาก

พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับยืนที่ประตูพระนครเวสาลี รับสั่งให้พระอานนท์เรียนรัตนสูตร กล่าวสัจจะอันอาศัยคุณของพระรัตนตรัยกำจัดอุปัทวันตรายทั้งหลาย ภัยพิบัติทั้งปวง พระอานนท์เดินสวดรัตนสูตรพลางพรมซัดน้ำพระพุทธมนต์ไปทั่วพระนคร

พอพระอานนท์ขึ้นบท "ยังกิญจิ วิตตัง" พวกอมนุษย์ที่แอบอยู่ตามที่ต่างๆ ทนอยู่ไม่ไหวชิงกันหนีออกทางประตูเมืองทั้ง ๔ ประตู แน่นยัดเยียด

บางพวกทนรอออกทางประตูไม่ไหว ช่วยกันพังกำแพงเมืองหนีกระเจิงไปหมดสิ้น พอพวกอมนุษย์ออกไป โรคในตัวมนุษย์ก็หาย ผู้ที่หายจากโรคก็ลุกออกมาบูชาพระเถระเจ้าด้วยเครื่องบูชาต่างๆ

ภายในพระนครเวสาลี ชาวเมืองตกแต่งศาลากลางเมืองเป็นที่ประทับของพระพุทธองค์ เมื่อพระพุทธองค์เสด็จเข้าสู่ที่ประทับแล้ว เหล่าภิกษุสงฆ์ และเจ้าลิจฉวี

ตลอดจนอาณาประชาราษฎร์ก็ไปเฝ้าที่นั่น แม้ท้าวสักกเทวราชก็ทรงพาเทวดาทั้งปวงมาเฝ้าที่นั่นด้วย

พระอานนท์เที่ยวทำการรักษาทั่วกรุงเวสาลีแล้วได้มาเฝ้าพระพุทธองค์ที่นั่น ชาวพระนครเวสาลีติดตามมาเฝ้าด้วยเป็นอันมาก ที่ประชุมนั้นได้กลายเป็นมหาสมาคม

พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสรัตนสูตรซ้ำในมหาสมาคมนั้น เมื่อจบเทศนาลง อุปัทวันตรายภัยพิบัติทั้งหลายทั้งปวงได้สงบลง ความสุขสวัสดีแผ่ไปทั่วแคว้นวัชชี แต่นั้นฝนก็ตกต้องตามฤดูกาล พืชพรรณธัญญาหารกลับอุดมเหมือนเดิม

พระพุทธองค์เสด็จกลับกรุงราชคฤห์ เหล่าเจ้าลิจฉวีตามส่งเสด็จพร้อมด้วยเครื่องสักการะเป็นอันมาก จนถึงฝั่งแม่นำคงคา

เหล่านาคราชทั้งหลายในแม่น้ำคงคาคิดกันว่า หมู่มนุษย์ทำการสักการะพระพุทธองค์เป็นอันมาก จึงได้ทูลวิงวอนให้พระพุทธองค์อนุเคราะห์พวกตน

พระผู้มีพระภาคเจ้ารับคำนิมนต์ เหล่านาคราชนำเสด็จพระพุทธองค์พร้อมด้วยหมู่ภิกษุสู่นาคภิภพ พระองค์แสดงธรรมโปรดเหล่านาคราชตลอดราตรี

รุ่งขึ้นเหล่านาคราชถวายสักการะและภัตตาหารอันเป็นทิพย์ พระพุทธองค์ทรงอนุโมทนาเสร็จแล้วเสด็จออกจากนาคภิภพ เหล่าภุมมเทวดาและเทวดาทั้งหลายก็ได้กระทำสักการะต่อจากนี้เช่นเดียวกัน




ที่มาจากหนังสือ ลูกผู้ชายต้องบวช ผู้แต่ง ญาณวชิระ

 

ความคิดเห็นของคุณน่าสนใจนะครับ ไม่ทราบว่าได้รับข้อมูลนี้มาจากไหนหรือครับ