แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

สวัสดีครับพี่หนุ่มเมืองแกลง ยินดีที่ได้กลับมาอย่างปลอดภัยและดูมีความสุขนะครับ..
..จะรอเข้าเรียนอย่างเช่นเคยครับ..

 

55 อันนั้นมันแป๊ะยิ้มครับ เหมือนเรียกผมพี่ ตกใจหมด
ยังเอ๊าะ ๆ อยู่เลยครับ 55
ตามอ่านตลอด ชอบครับเรื่องลึกลับ ๆ แล้วจะตามอ่านต่อไป
อนุโมทนาสาธุการครับ (ถึงจาไม่ค่อยได้เม้นก้อเถอะ)

 

รอฟังประสบการณ์ดีๆ มันส์ๆ ครับ ดีใจที่คุณหนุ่มกลับมาแล้ว

 

[FONT=&quot]ต้องขอขอบคุณพี่ๆน้องๆทุกท่านที่ได้ช่วยกันผดุงไว้สำหรับค่าของน้ำใจที่พวกเราเคยมีให้กันมาตลอด และยังมีเรื่องดีๆที่คอยช่วยกันเป็นหูเป็นตาคอยสอดส่องดูแลของปลอมเลียนแบบให้แก่กัน
<o></o>
[/FONT] [FONT=&quot]อย่าไปคิดว่าแค่สามร้อยบาทแม้ปลอมก็ไม่ถึงกับจนลงไปอีกเท่าไร [FONT=&quot]300 [/FONT][FONT=&quot]บาทต่อวันสำหรับบางคนใช้เป็นค่าโทรศัพท์คุยเล่นยังไม่พอ แต่เงินจำนวนนี้บางคนใช้หยาดเหงื่อแรงกายแลกหามากว่าจะได้ ต้องทนทำงานให้เสร็จสิ้น ต้องกลับบ้านดึกๆดื่นๆไม่ได้พบหน้าครอบครัวเพราะเงินแค่ [/FONT][FONT=&quot]300 [/FONT][FONT=&quot]บาทนี่แหละ จึงขอให้พี่ๆน้องๆโปรดช่วยกันพยุงความถูกต้องเอาไว้ในสังคมเล็กๆที่นับวัน ในสังคมไทยเราจะหาความจริงใจต่อกันได้ยากมากขึ้น[/FONT][/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]

 

[FONT=&quot]อยากให้คนที่ไล่เช่าหาพระทุกแบบทุกชนิดที่ใครเขาว่าดี ได้โปรดยั้งคิดบ้างสักนิด ที่คนนั้นคนนี้ว่าใช้แล้วได้ผลดี บางทีเป็นช่วงเวลาของเขาแบบถึงเวลา ถูกที่ ถูกโอกาสแล้ว ผสมกับผลบุญกุศลที่เขาคนนั้นได้ทำมานานแล้ว มาส่งผลหนุนนำพร้อมกันเลยได้รับผลอำนาจความศักดิ์สิทธิ์ให้เราได้มองเป็นตัวอย่าง แต่หากเราไปเช่าหามาใช้บ้างอาจจะเงียบสนิทไม่มีผลอะไรเกิดขึ้นก็ได้ การพิจารณาด้วยความจริงและอยู่บนทางทางสายกลางทุกสิ่งจะทำให้เราเข้าใจโลกมากขึ้นและจะสบายใจในหลายๆอย่าง พระแท้ๆดีทุกองค์ยังเป็นคำกล่าวที่เป็นจริง แต่ดีมากดีน้อยเป็นอีกประเด็นที่ต้องมานั่งพิจารณาและพยายามหาจุดด้อยจุดเด่น หากหยิบพระมาได้แล้วก็สวมใส่คอทันที พระนั้นก็ได้แค่คุ้มครองร่างกายตามอำนาจพื้นฐานที่มีอยู่ในองค์พระ หากอยากให้มีผลอำนาจความศักดิ์สิทธิ์เต็มที่สมกับที่เรามุ่งหมาย เราต้องรู้ว่าต้องทำอย่างไร เช่นที่เคยได้เชียนไว้แล้วในบทความที่ผ่านมา[/FONT][FONT=&quot]<o>

</o>[/FONT] [FONT=&quot]ชีวิตเราทุกคนมีพื้นฐานแตกต่างกันเพราะเรามีกรรมติดตัวมาแก่กำเนิด หากวันนี้เรามาเพิ่มบุญกุศลให้ตัวเองมากขึ้นและก่อแต่กรรมดี มีน้ำใจเอื้อเฝื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่นบ้างตามสมควร มีใจเป็นกุศลและคิดแต่เรื่องดี ทำให้ดีที่สุดแม้ผลที่ออกมาจะไม่ดีที่สุดก็ตาม ชีวิตที่ลุ่มๆดอนๆย่อมมีปลายทางที่หมายดีมากขึ้นกว่าเดิมและไม่ทุกข์ยากลำบากมากแบบที่ผ่านๆมา[/FONT]

 

ห้าทุ่ม กว่าๆ แล้วค่ะ ลินขอตัวไปนอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้สายๆจะเข้ามาอ่านใหม่ค่ะ นอนหลับฝันดีนะคะทุกท่าน (เป็นกำลังใจให้ บารซิลค่ะ )

 

ขณะนี้มีนบุรีฟ้ารั่วแล้วครับ อย่างแรง

 

แหม๋ ๆ น้องบอยมาก่อนเพื่อนเลยนะคะ
(ได้ยินเสียงกรี๊ดด กร๊าด ...) น้องบอยนั่นเอง
ไม่อีแมว * อีเมล์ ไปบอกกันบ้าง ดีนะที่ นอนไม่หลับrabbit_run_away

สวัสดีค่ะพี่หนุ่ม

 

[FONT=&quot]ทุกข์กาย แต่ สุขใจ [/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot]จะมีใครนึกและรู้บ้างไหมว่า ในยามค่ำคืนที่เหว่ว้าและอ้างว้าง ขณะที่หลายๆคนได้มีโอกาสดีๆให้กับชีวิต บางคนกำลังสนุกสนานอยู่ในสถานบันเทิงอย่างลืมโลกและทิ้งความทุกข์ไว้หมดสิ้นโดยไม่หยี่หระ บางคนกำลังเข้านอนได้ห่มผ้านวม บนที่นอนอันอ่อนนุ่มอยู่ในห้องนอนที่พรั่งพร้อมด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย มีแสงไฟจากโคมส่องสว่างข้างเตียง ได้ความอบอุ่นจากคนข้างๆและในที่สุดก็ได้หลับสบายยาวตลอดทั้งคืนอย่างไร้กังวล และในเวลาเดียวกันนั้นในอีกมุมหนึ่งที่ห่างไกลของทวีปเอเซีย อาจมีคนกลุ่มหนึ่งที่กำลังเดินบุกป่าฝ่าดงในความมืดสนิทพร้อมด้วยอุปกรณ์ประจำตัวอันหนักอึ้ง คนละยี่สิบกิโลกรัม ทุกคนเปียกโชกไปด้วยละอองฝนและเหงื่อที่ชุ่มโชกไปทั้งตัว ไม่มีการฉายไฟหรือทำให้เกิดแสงสว่าง ไม่มีการพูดคุยส่งเสียงและแม้แต่กระแอมไอ จะหยุดพักได้เพียง[/FONT][FONT=&quot] 10 [/FONT][FONT=&quot]นาทีทุกๆหนึ่งชั่วโมงเพื่อแกะทากป่ากระหายเลือดที่เกาะแน่นตามซอกคอ ขากางเกงและตามแขน แม้ว่าจะทายากันทากแล้วก็ตาม ความหิวกะหายและขาดอาหารมานานวันทำให้ทากเหล่านี้ไม่กลัวยากันทากแม้แต่น้อย ต้องดื่มน้ำเพียงแค่ดับกระหายเท่านั้น น้ำหนึ่งลิตรครึ่งในกระติกต้องพอดื่มได้ทั้งคืนตลอดระยะทาง [/FONT][FONT=&quot]40[/FONT][FONT=&quot] km.

[/FONT][FONT=&quot]ไม่ใช่จะเดินแบบเอ้อระเหยลอยชายเช่นในห้างเซ็นทรัล ไม่ใช่ทอดน่องรอรับไอเย็นเช่นป่าที่อำเภอปายแม่ฮ่องสอน ต้องระวังลวดไกปืนตามด่านสัตว์ที่พรานมาดักไว้ในเวลาเย็น หลุมต่อของสัตว์ประเภทผึ้งมหาภัยที่ดุร้าย หรืองูเห่าป่าที่ออกหาหนูกินในเวลาค่ำคืน สามอย่างที่อันตรายมากสำหรับการเดินป่าในค่ำคืนในท้องถิ่นที่แปลกไปจากภูมิประเภทเขตที่คุ้นเคย พวกเขายังดีที่ได้ตาทิพย์จากนอกโลกที่แสนไกลคอยเป็นยามตรวจตราสภาพแวดล้อมให้บ้าง เขาทุกคนก็อยากนอนหลับสบายๆและปลอดภัยเช่นพวกเราทุกคนที่มีโอกาสมากกว่าพวกเขา บางครั้งพวกเขายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าวันพรุ่งนี้จะยังมีสำหรับเขาหรือไม่ และทุกอย่างไม่มีคำว่าเริ่มใหม่อีกครั้ง ทุกคนต้องเชื่อใจกันและหล่อหลอมใจเป็นหนึ่งเดียวเพื่อภารกิจที่ต้องทำให้สำเร็จ
บางครั้งวันเวลาที่ผ่านไปในแต่ละวันหากมองย้อนกลับไป อาจทำให้ได้คิดอะไรมากมายกับหลายอย่างในชีวิต บางครั้งในชีวิตคนเราก็ต้องทำบางอย่างให้สำเร็จให้ได้และทำให้ดีที่สุด ไม่ได้ทำเพื่อตนเองและไม่มีใครรู้ จึงขอให้คนที่มีความทุกข์และยุ่งยากใจอยู่ขณะนี้ จงสู้ต่อไปและขอคิดว่ายังมีคนที่ลำบากกว่าเราเช่นกัน อยู่ในโลกใบเดียวกับเรานี้ เพียงแต่เขายังไม่ส่งเสียงร้องออกมาเท่านั้น หลายคนยังรอผลที่ดีๆของความอดทนอยู่แบบเดียวกับเรา สู้ต่อนะครับ อย่ายอมแพ้ <o>> </o>>[/FONT]

 

[FONT=&quot]คนลองของ [FONT=&quot]ว่านผีโพง<o>

</o>[/FONT][/FONT] [FONT=&quot]เมื่อครั้งตอนที่ต้องเดินทางไปแขวงเชียงขวาง ซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของประเทศลาว ติดไปทางเวียดนาม เพื่อนำทีมสำรวจอเมริกันและยุโรปสำรวจทุ่งไหหินเพื่อหาของสำคัญบางสิ่งที่ตกค้างมาจากยุคสงครามอินโดจีน ที่ปัจจุบันยังมีอนุสรณ์ให้เห็นอยู่ที่ทุ่งไหหิน และซากปรักหักพังของอาคารต่างๆมากมาย จังหวัดเชียงขวางมีอาณาเขตกว้างใหญ่แต่ยังไม่เจริญมากนัก วัดวาอารามยังคงมีร่องรอยการถูกถล่มจากครั้งสงครามยุทธการโฮจิมินห์ คนรุ่นเก่าอายุประมาณ 50-60 ปี [FONT=&quot]จะมีลักษณะพิกลพิการแทบทุกคน เป็นจังหวัดหนึ่งที่มีศิลปวัฒนธรรมคล้ายของไทยมาก มีเทือกเขาสูงสลับซับซ้อนเป็นส่วนใหญ่ ปัจจุบันมีทางเชื่อมต่อกับเวียดนามอย่างดีและเป็นแหล่งเหมืองแร่ทองคำที่อุดมสมบูรณ์มากทีสุดของประเทศลาว มีคนไทยไปลงทุนหลายกลุ่ม เมื่อคณะเราเดินทางไปถึงที่นั่นแล้ว[/FONT] [FONT=&quot]ได้สำรวจหาสิ่งที่ต้องการเข้าไปในป่าลึกที่ภูเขาที่สูงที่สุดของประเทศลาวคือ ภูเบี้ย ที่ไม่ค่อยมีคนอยู่อาศัยนอกจากชาวป่าพื้นบ้าน เผ่ากะตู้หรือลาวเทิง เผ่ามูเซอดำ และ ชาวม้งภูเขา ที่ไม่ค่อยเป็นมิตรกับคนต่างถิ่นนัก โดยเฉพาะมูเซอดำที่อยู่บนภูเขาสูงและอาบน้ำปีละครั้งเท่านั้น และเป็นที่มาของการพิสูจน์ความจริงใจโดยใช้ว่านผีโพง

[/FONT][/FONT] [FONT=&quot]ว่านผีโพงนี้ชาวบ้านแถบภาคอีสานเรียกกันว่า[/FONT] "ว่านกระสือ"หรือ"ว่านผีปอบ" มักขึ้นตามป่าทึบในหุบเขาเฉพาะชายแดนที่ติดกับเขมรและลาวจะพบได้บ่อย ว่านนี้คนสมัยก่อนเชื่อกันว่ามีวิญญาณร้ายสิงอยู่ ว่านชนิดนี้ชอบกินเลือดสดๆและเนื้อสัตว์ป่าเป็นอาหาร อาจารย์ไสยเวทย์ที่เป็นฆราวาสชอบนำว่านชนิดนี้มาเลี้ยงไว้เพื่อใช้ให้ทำงานต่างๆให้ โดยเฉพาะการสั่งให้ไปทำร้ายคู่อริหรือฝ่ายตรงข้าม ผู้ที่จะเลี้ยงว่านชนิดนี้ได้ต้องเป็นผู้ที่มีวิชาอาคมแก่กล้าเข้าขั้นทีเดียว จึงจะสามารถสะกดเหล่าดวงวิญญาณร้ายที่สิงอยู่ในว่านให้อยู่ภายใต้คำสั่งได้ หากมิฉะนั้นดวงวิญญาณเหล่านั้นที่อยู่ในว่านโพงจะก็จะทำร้ายและกินผู้เลี้ยงเป็นอาหารแทน หากว่าไม่สามารถสะกดดวงวิญญาณเหล่านั้นได้

ว่านนี้มีสีขาว รสฉุนร้อน เมื่อแก่จะมีธาตุปรอทลงกิน ทำให้เกิดแสงส่องสว่างแบบเรืองๆ และจะมีฤทธิ์มากในคืนเดือนมืดสนิทแรม15 ค่ำยามเที่ยงคืนถึงตีสาม พวกม้งและมูเซอมักจะเอามาเลี้ยงไว้เป็นภูติเฝ้าสวนไร่นาและป้องกันบ้านเรือน มีพระธุดงค์ของไทยบางองค์ได้ขุดเอาหัวว่านที่แก่และตายพรายแล้ว มาทำของขลังไว้ติดตัวโดยใช้การกำกับด้วยคาถาและสะกดวิญญาณไว้<o></o>

 

[FONT=&quot]มูเซอมีวิธีหาคู่กันแปลกๆ โดยในเวลา สองทุ่มไปแล้ว หนุ่มต่างถิ่นต่างหมู่บ้าน (เพราะหมู่บ้านเดียวกันชิมกันหมดทุกคนแล้ว) ที่เป็นมูเซอด้วยกันจะเข้าไปร้องเพลง ทำเสียงร้องเลียนแบบเสียงสัตว์ร้องหาคู่ให้สาวสนใจ หรือเป่าใบไม้จีบสาวๆในหมู่บ้าน ให้ลงจากเรือนมาหา และเกี่ยวก้อยกันไปหาความสุขในป่า ห้ามใช้บ้านเป็นสังเวียนสวาทโดยเด็ดขาดหากยังไม่มัดมือผูกตีนตามประเพณี หากสาวใดพึงใจในรสสวาทของหนุ่มต่างถิ่นก็จะนัดแนะให้หนุ่มนั้นมาสู่ขอกับพ่อแม่เธออีกในวันต่อมา โดยใช้แค่ไก่หรือหมู่ป่าหนึ่งตัวมาเป็นสินสอด ฟังดูเหมือนง่ายๆและสาวมูเซออายุเพียงแค่[FONT=&quot]15 ปี มีครอบครัวกันหมดทุกคน ไม่มีใครเหลือเป็นสาวแก่ขึ้นคานเลย ไม่ว่าจะสวยหรือไม่สวยอย่างไร เรื่องเด็ดๆมันมาจากเหตุนี้เอง <o>

</o>[/FONT][/FONT] [FONT=&quot]ริชาร์ดเป็นอเมริกันหนุ่มอายุเพียง[FONT=&quot] 30 ปี รูปร่างดีและหล่อเข้มตามสไตล์คนตะวันตก มีนิสัยรักสนุกและอยากรู้อยากเห็นตามประสาคนรุ่นใหม่ คืนนั้นหลังจากเรานั่งคุยกันและดื่มเหล้าข้าวโพดของชาวเขาที่แอบไปซื้อมาเพื่อให้หายหนาวแล้ว เราคุยกันถึงเรื่องสาวมูเซอที่ชอบออกไปล่าแต้มในป่ากว่าจะได้ของดีก็คงใช้เวลาเป็นเดือนๆ จนริชาร์ดสนใจซักถามรายละเอียดจากคนลาวที่อยู่ในทีม เมื่อสามทุ่มไปแล้ว เขากับคนท้องถิ่นได้หายไป เราทุกคนก็คิดกันว่าเขาคงไปดูการเลือกคู่ของสาวมูเซอแบบอยากรู้อยากเห็น ทุกคนก็คุยกันสนุกสนานไปแบบผู้ชายล้วนๆ จนได้เวลาห้าทุ่มเล็กน้อยขณะที่ทุกคนกำลังมึนได้ที่อยู่นั้น เสียงวิ่งคึ่กๆเหมือนม้าเข้ามาอย่างเร็ว
<o></o>[/FONT]
[/FONT] [FONT=&quot]“น๊ายเอ๋ย ตายโลด นายฝารั๊งเอาเมียถะแหม ที่ในโคก” (พยายามแปลเป็นไทยแล้วนะ เอาแบบไทยๆดีกว่านะ)
<o></o>
[/FONT] [FONT=&quot]“แล้วจะให้ทำไงล่ะ เขาชอบกันก็ปล่อยเขาซิ” บ่แม่นจังซั่น มันสิขะลำเด้นาย (มันไม่ใช่แบบนั้น มันผิดประเพณี)
<o></o>
[/FONT] [FONT=&quot]พักเดียวเจ้าหนุ่มริชาร์ด เดินหน้าม่อยเข้ามาในเต็นท์พร้อมร้องลั่น " [FONT=&quot]Help me please ๆๆๆๆ "
<o></o>[/FONT]
[/FONT] [FONT=&quot]ยังไม่ทันสิ้นเสียงร้องของหนุ่มฝรั่งผู้โชคร้าย สาวน้อยอายุไม่มากนัก เดินกระมิดกระเมี้ยนออกมาจากเงามืดข้างเต็นท์ พร้อมเข้ามานั่งกอดว่าที่สามีอย่างแนบแน่นหลังจากที่เพิ่งได้กันมาหลัดๆอย่างหลงใหล และเอียงหน้ามองเราแบบไม่เข้าใจว่าเราคุยอะหยังกัน
[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[/FONT] “พรุ่งนี้พ่อเฒ่ามันคงเอาเรื่องนายแน่ (เอาแบบไทยนะครับ) เตรียมตัวให้ดีนะนาย"<o></o>

 

[FONT=&quot]คืนนั้นเราต้องยกเต็นท์ให้เป็นเรือนหอจำเป็นให้หนุ่มผู้หลงสาปมูเซอไปทั้งหลัง โดยทุกคนไปรวมนอนในเต็นท์อีกหลังอย่างขำๆในชะตาชีวิตที่กำลังจะเพิ่มความยุ่งยากให้คนในกลุ่ม ยังไม่ทันฟ้าจะสว่างดี เรายังไม่ลุกจากที่นอนกัน
[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[/FONT] [FONT=&quot]เปรี้ยง...เสียงดังหนักๆ ปานหูจะแตกดังข้างๆเต็นท์หลังที่หนุ่มผู้โชคดีและโชคร้ายในเวลาเดียวกันนอนกกสาวอยู่ จากปืนแก๊ปล่าสัตว์ในมือของผู้เฒ่าตัวดำปี๋ที่ยืนล้อมอยู่กับคนป่าอีกสี่คนพร้อมปืนและมีดครบมือ[FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[/FONT] [FONT=&quot]คนท้องถิ่นของเรารีบเข้าไปเป็นล่ามเจรจาและหันมาหาเรา [FONT=&quot]“ พ่อนังหนูคนนั้น มันจะเรียกค่าเสียหายและจะเอาเรื่องหากไม่ทำให้ถูกพิธี”
<o></o>[/FONT]
[/FONT] [FONT=&quot]“บอกเขาไปเลยว่า พวกเรายินดีจะทำทุกอย่างให้ตามประเพณีและไม่ต้องการมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น” ผมบอกเขาไปแบบนั้น ทั้งๆที่มองแล้วเจ้าหนุ่มริชาร์ด คงไม่คิดแต่งงานอยู่ที่นี่แน่ <o></o>
[/FONT] [FONT=&quot]สรุปว่าเราจะจัดหมูและไก่อย่างละตัวพร้อมเงินอีก [FONT=&quot]2000 กีบไปไหว้ขอขมาและผูกมือในอีกสองวันถัดจากนั้น ขอเวลาให้ได้คุยกับคนของเราก่อน ผู้เฒ่าฟังแล้วก็ไม่ว่าอะไร เดินเข้ามาฉุดแขนลูกสาวไปจากอ้อมกอดของริชาร์ดพร้อมกับลากกลับบ้านไปอย่างไม่พอใจ <o>

</o>[/FONT][/FONT] [FONT=&quot]ในวันนัดเราจัดของทุกอย่างตามที่ได้บอกไว้ และเดินไปที่บ้านของสาวเจ้าแต่เช้าตรู่ เมื่อถึงแล้วเราพบคนอยู่ที่นั่นมากมายและมีการเลี้ยงเหล้าป่าต้มจากข้าวโพดกันแต่เช้า หลังจากเอาของมอบให้พ่อสาวน้อยเรียบร้อยแล้ว ล่ามของเราบอกว่าหลังแต่งงานแล้วริชาร์ดต้องอยู่กับเมียที่บ้านของผู้เฒ่าและช่วยงานตามประเพณีชาวเขา เมื่อริชาร์ดฟังยังไม่ทันจบเขาร้องออกมาคำเดียว โนๆๆๆ และไม่ยอมผูกมือตามประเพณีที่เจ้าบ้านเขาเตรียมของมาแล้ว ผู้เฒ่าโกรธและไม่พอใจมาก ผมต้องไปยกมือไหว้และให้ล่ามแปลเป็นภาษาภูเขาแบบเน้นๆว่า [/FONT]

“ต้องกราบขอโทษผู้เฒ่าด้วยที่คนของเราทำเรื่องให้ต้องเสียใจ แต่เขาเป็นคนต่างถิ่นและไม่เข้าใจในประเพณีที่สืบมานานของชาวเขา ขอให้ยกโทษให้เขาสักครั้ง หากมีอะไรที่ผมทำได้เพื่อให้เป็นการไถ่โทษผมจะทำให้ทันที นึกเสียว่าลูกหลานกราบขอโทษสักครั้งเถอะ สำหรับของทั้งหมดผมก็ยกให้พ่อเฒ่าตามเดิม”

“ได้นาย เห็นแก่นายที่รับผิด แต่ต้องขอถามผีเรือนก่อนว่าจะยกโทษให้เขาหรือไม่ เขาคนนั้นที่มาทำผิดประเพณีเราต้องเอามือล้วงเข้าไปในไหว่านผีโพง หากไม่เป็นอะไร ก็แสดงว่าไม่ผิดผีของเรา ก็ไม่ถือโทษโกรธอีกแล้ว” <o></o>

 

[FONT=&quot]แกเข้าไปในกระท่อมแล้วยกไหเก่าๆมาหนึ่งใบ แบบระมัดระวัง เราไม่เห็นว่ามีอะไรอยู่ในไหนั่น แกเอาเขียดหนึ่งตัวใส่เข้าไปในไหใบนั้น ทันทีที่เขียดลงไปแล้ว แอ๊บบบ เสียงร้องดังลั่นและเงียบลงทันที เราทุกคนคิดว่าเป็นงูเห่าหรืองูอะไรสักอย่างที่อยู่ในไหนั้น จึงบอกว่า

[FONT=&quot]“จะเอางูมาทำอะไรหรือพ่อเฒ่า แล้วจะรู้ว่าผิดผีได้อย่างไรก็เป็นงูอยู่ในไหเห็นๆแบบนี้”
“ใครว่างู เอ้าดูซะ นี่เป็นว่านโพงของเราเองที่เลี้ยงไว้ดูแลบ้าน”

แกตะแคงไหให้เราดูชัดๆ กระดูกกบและซากเขียดเมื่อกี้ยังเห็นอยู่ก้นไหพร้อมๆกับหัวว่านแห้งๆ ขนาดกำปั้นมองเห็นชัดๆ แกนั่งลงว่าคาถาอะไรพึมพำเบาๆฟังไม่รู้เรื่อง และเอาไก่ตัวที่เราเอาไปเป็นสินสอดมาหักคอเชือดเอาเลือดสดๆ ไห้รดลงบนหัวว่านในไหใบนั้น แบบต่อหน้าต่อตาเราทุกคนที่ยืนอึดอัดมากในการกระทำของแก <o>

</o>[/FONT][/FONT] [FONT=&quot]กลิ่นคาวเลือดพร้อมกลิ่นเหียนชวนอาเจียนโชยออกมาจากในไห จนทุกคนต้องปิดจมูกและหันหน้าหนี
[FONT=&quot]“เอ้า ดูไว้ซะ นี่คือของดีของเผ่าเรา คนต่างถิ่นจะได้รู้จักดีในคราวนี้”

แกตะแคงไหอีกครั้ง หัวว่านพองโตและมีแสงวาวๆเรืองๆ พร้อมกลิ่นที่เหม็นมากกว่าเก่า ริชาร์ดเหงื่อแตกหันมามองผมแล้วสั่นหัวและจะเดินหนี ผมต้องเขาไปคุยเพื่อให้เขาใจเย็นๆและอย่าทำอะไรให้เสียงานใหญ่ที่เรากำลังมาทำอยู่ในท้องถิ่นนี้ ผมบอกเขาว่า
“จะให้ของดีที่ผีทุกชนิดในโลกกลัวและทำอันตรายไม่ได้ ขอให้ทำใจให้สงบและอย่ากลัวอะไร” <o>

</o>[/FONT][/FONT] [FONT=&quot]ผมเอาสร้อยพระจากในคอทั้งเส้นที่แขวนพระประจำตัวที่ลุยมาแล้วมากมาย สวมใส่คอของริชาร์ดโดยให้เขาถอดรองเท้าเพื่อให้เท้าสัมผัสดิน และให้เขายกมือพนมไหว้และเอาพระใส่ในมือและผมพูดเบาๆหลังจากสวดอาราธนาว่า

[FONT=&quot]“ขออำนาจพระพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ และอำนาจจิตจากหลวงปู่ทิม หลวงปู่กวย หลวงปู่ดู่ และพลังอำนาจวิเศษจากครูบาอาจารย์ที่ได้เคยช่วยเหลือผมมาแล้วหลายครั้ง จงช่วยคุ้มครองรักษาและป้องกันอันตรายให้นายริชาร์ดอีกสักครั้งเพื่อให้มีโอกาสกลับไปทำบุญกุศลในประเทศไทย ขอให้พระแม่ธรณีจงเป็นสื่อถึงพลังอำนาจต่างๆด้วยเถิด”<o>

</o>[/FONT][/FONT] [FONT=&quot]หลังจากนั้น ผมจูงมือริชาร์ดเข้าไปหาผู้เฒ่าและบอกว่าพร้อมแล้วพร้อมบีบมือริชาร์ดแรงๆ และบอกว่า[FONT=&quot]
“ขอให้การเสี่ยงทายมีครั้งเดียวและหากไม่มีอะไร ก็ขอให้เลิกแล้วต่อกัน”

ซึ่งทุกคนที่อยู่เป็นพยานได้ยินและยอมรับเงื่อนไขนี้ ริชาร์ดเอามือสั่นๆล้วงลงไปในไหใบนั้นโดยมีผมยืนข้างๆกำมือเขาไว้ข้างหนึ่ง เอามือตบหลังเขาแรงๆ เขากำเอาหัวว่านนั้นขึ้นมาจากไห โดยมีกลิ่นเหม็นตลบอบอวลไปทั่ว และเอามาวางลงนอกไห ว่านหัวนั้นแห้งฝ่อลงไปทันทีและไม่มีแสงแวววาวอย่างแต่ก่อนแล้ว พ่อเฒ่าร้องเสียงดังลั่นและรีบเก็บว่านเข้าไหอย่างเดิม เดินเร็วๆไปเอาเขียดที่ขังไว้หลังกระท่อมมาหนึ่งตัว หย่อนลงไปในไหอีกครั้ง เงียบ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบก่อนหน้า ว่านโพงหัวนั้นได้ถูกทำลายอาคมที่กำกับไว้เสียแล้วและวิญญาณหิวโหยได้ถูกปล่อยเป็นอิสระไปสู่สุขคติแล้ว <o>
</o>[/FONT][/FONT][FONT=&quot]<o></o>
[/FONT] เราทุกคนแยกย้ายกันกลับมายังเต็นท์ที่พัก และคุยกันเรื่องนี้อีกหลายวัน ริชาร์ดจะไม่ยอมคืนสร้อยคอเส้นนั้นจนต้องขู่ว่า หากเจ้าของไม่เต็มใจมอบไห้ หรือไม่ใช่ของคู่กายมาแต่เดิมแล้ว หากคนอื่นขโมยหรือแอบเอาไปก็ใช้ไม่ได้ผล พระเครื่องบางอย่างจะเป็นของคู่ชีวิต และสามารถสื่ออำนาจจิตกับคนบางคนได้เท่านั้น เมื่อกลับเมืองไทยผมได้หาให้เขาครบชุดแบบที่เขาอยากได้ จนทุกวันนี้หากเขามาเมืองไทยเราก็อวดพระกันทุกครั้ง เมืองไทยมีของดีของวิเศษมากจริงๆหากเรารู้จักและใช้ให้เป็น <o></o>

 

อ่านไม่ไหวแล้วครับ ขอมาต่อพรุ่งนี้ขอตัวนอนก่อนครับ ราตรีสวัสดิ์ทุก ๆ ท่านครับ

 

ขอนอนก่อนแล้วครับ คนแก่จะเป็นลมเสียแล้ว อ่านกำลังมันๆในอารมย์
ขอบคุณมากครับ ที่ยังมีใจมาเขียนเล่า แม้จะเพิ่งกลับมาคืนนี้ ขอบคุณจริงๆน้องหนุ่ม

 

ยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยครับ ตั้งแต่ติดตามอ่านมาทุกคำ ทุกประโยค ครับ

 

สวัสดีครับคุณหนุ่ม ดีใจมากๆที่คุณหนุ่มกลับมาโดยสวัสดิภาพ คิดถึงครับ

 

พอพี่หนุ่มเมืองแกลงกลับมา ดูบ้านนี้คึกคักขึ้นมากเลยนะครับ

ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับพี่หนุ่มฯ

คืนนี้ผมต้องขอตัวก่อนครับ พรุ่งนี้มีธุระต้องไปทำ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาอ่านต่อครับ

 

ยินดีตอนรับกลับบ้านครับพี่และประสบการณ์จากการเที่ยวป่าอยากฟังมานานอ่านเรีองเล่าของพี่หนุ่มแล้วเหมือนตัวเราอยู่ในเหตุการจริงเลยครับ

 

สวัสดีครับพี่หนุ่ม กินข้าวยังมาถึงเปิดเวปเลย
กินข้าวด้วบนะครับ