โลกร้อนใกล้ถึงจุดวิกฤติอุณหภูมิเฉียด3ล้านปีก่อน-น้ำทะเลท่วมแผ่นดิน!!

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>โลกร้อนใกล้ถึงจุดวิกฤติอุณหภูมิเฉียด 3 ล้านปีก่อน น้ำทะเลท่วมแผ่นดิน!!</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>27 กันยายน 2549 14:51 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=right width=1 height=1></TD><TD vAlign=bottom align=middle background=/images/linedot_hori.gif height=1></TD><TD vAlign=bottom align=left width=1 height=1></TD></TR><TR><TD vAlign=center align=middle width=1 background=/images/linedot_vert.gif></TD><TD><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=center align=middle width=1 background=/images/linedot_vert.gif></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=right width=1 height=1></TD><TD vAlign=top align=middle background=/images/linedot_hori.gif height=1></TD><TD vAlign=top align=left width=1 height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=middle>โลกร้อนขึ้นทุกวัน น้ำแข็งขั้วโลกกำลังละลายหนัก ไม่เว้นแต่เจ้าหมีขั้วโลกที่เดือดร้อนเพราะไม่มีก้อนน้ำแข็งจะให้เกาะ หมีเหล่านี้อาจต้องจมทะเลขั้วโลกตายสักวัน และจากนักมนุษย์อย่างพวกเราก็จะจมน้ำไปตามกัน เพราะเมื่อน้ำแข็งขั้วโลกละลาย น้ำก็ย่อมไหลเพิ่มปริมาณตามมหาสมุทรต่างๆ มากขึ้น</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=left height=12></TD></TR><TR><TD bgColor=#cccccc><TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=160><TABLE cellSpacing=4 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=middle>คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดใหญ่ขึ้น</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>ธารน้ำแข็งที่เคยเป็นแหล่งท่องเที่ยวสวยงาม กุดด้วนเสียแล้ว</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>เมืองใหญ่แหล่งก่อก๊าซเรือนกระจกที่หยุดยั้งไม่ได้</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>น้ำมันเชื้อเพลิงอีกตัวการสำคัญทำให้โลกร้อน</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>พลังงานสะอาดอย่างพลังงานลมเป็นอีกทางเลือกสำคัญในการแก้ปัญหา</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle width=165 height=1></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD width=4 background=/images/linedot_vert3.gif></TD><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>เอเจนซี - ผู้เชี่ยวชาญเตือนหากมนุษย์ไม่หยุดยั้งการแพร่กระจายก๊าซเรือนกระจก อุณหภูมิโลกอาจพุ่งสูงถึงระดับเดียวกับเมื่อหลายล้านปีก่อน โดยเฉพาะในบางส่วนของมหาสมุทรแปซิฟิก แหล่งกำเนิดปรากฏการณ์เอลนิโนตัวร้าย

จากข้อมูลของทีมวิจัยที่นำโดยเจมส์ แฮนเซน (James Hansen) นักอุตุนิยมวิทยา แห่งสถาบันกอร์ดดาร์ด (Goddard Institute) เพื่อการศึกษาอวกาศขององค์การบริหารการบินอวกาศสหรัฐฯ (นาซา) ในนิวยอร์กซิตี้ ที่ตีพิมพ์อยู่ในวารสารโปรซีดดิงส์ ออฟ เนชันแนล อะคาเดมี ออฟ ไซนส์ (Proceedings of the National Academy of Sciences) ฉบับวันที่ 26 ก.ย. ระบุว่าปรากฏการณ์เอลนิโนเป็นปัจจัยสำคัญในการติดตามตรวจสอบภาวะโลกร้อน

รายงานดังกล่าวระบุว่า เพราะเอลนิโนสามารถผลักดันให้อุณหภูมิสูงขึ้นกว่าปกติ ดังที่เกิดขึ้นในปี 1998 ซึ่งเรียกกันว่า 'ซูเปอร์เอลนิโน' ที่ทำให้อุณหภูมิโลกร้อนเป็นประวัติการณ์ ประเด็นสำคัญที่นักวิจัยทีมนี้ค้นพบก็คือ ในปีที่ผ่านมา อุณหภูมิโลกอยู่ในระดับเดียวกับปี 1998 และอาจถือเป็นปีที่อากาศร้อนที่สุด โดยปราศจากสัญญาณว่า ผิวน้ำบริเวณแนวเส้นศูนย์สูตรด้านตะวันออก ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของเอลนิโน ร้อนขึ้นแต่อย่างใด

ขณะนี้ น้ำในแนวเส้นศูนย์สูตรทางแปซิฟิกตะวันตกอุ่นกว่าด้านตะวันออก และความแตกต่างของอุณหภูมิผิวน้ำระหว่างสองบริเวณนี้ อาจทำให้อุณหภูมิผันผวนรุนแรงขึ้นระหว่างสภาพอากาศปกติกับเอลนิโน ที่สำคัญปรากฏการณ์โลกร้อนในขณะนี้กำลังส่งผลต่อผิวน้ำบริเวณแปซิฟิกตะวันตกก่อนซึมซับลงสู่น้ำทะเลด้านล่าง

ในการศึกษาของแฮนเซนพบว่า อุณหภูมิโลกสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว เฉลี่ย 0.4 องศาฟาเรนไฮต์ (0.2 องศาเซลเซียส) ต่อทศวรรษตลอดช่วง 30 ปีที่ผ่านมา และหากอุณหภูมิโลกขยับขึ้นไปอีกเพียง 1.8 องศาฟาเรนไฮต์ (1 องศาเซลเซียส) ก็จะเท่ากับอุณหภูมิสูงสุดที่เคยเกิดขึ้นเมื่อหลายล้านปีก่อน

"หลักฐานนี้บ่งชี้ว่า เรากำลังเข้าใกล้ระดับมลพิษจากฝีมือมนุษย์ที่อันตรายอย่างยิ่ง" แฮนแซนระบุในรายงาน

แฮนเซน ซึ่งเป็นคนแรกที่เตือนถึงอันตรายของการเปลี่ยนแปลงของชั้นบรรยากาศเมื่อหลายทศวรรษที่แล้ว กล่าวว่าก๊าซเรือนกระจกที่มนุษย์ก่อขึ้น โดยเฉพาะก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ กลายเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้ชั้นบรรยากาศเปลี่ยนแปลง รวมถึงมีอิทธิพลต่อปรากฏการณ์เอลนิโนและพายุโซนร้อน เนื่องจากก๊าซเรือนกระจกจะกักความร้อนไว้ในชั้นบรรยากาศ ทำให้ผิวโลกร้อนขึ้น

"ผลต่อความถี่ในการเกิดปรากฏการณ์เหล่านั้นยังไม่ชัดเจน เนื่องจากขึ้นกับปัจจัยอีกหลายอย่าง แต่ระดับความรุนแรงอาจเพิ่มขึ้น ตามการแพร่กระจายก๊าซเรือนกระจกที่เพิ่มมากขึ้น ในทางกลับกัน การชะลออัตราขยายตัวของก๊าซเรือนกระจกจะช่วยลดความเป็นไปได้ในการเกิดปรากฏการณ์เอลนิโนและพายุโซนร้อนที่มีความรุนแรงสูงสุด"

เดือนนี้ร่องรอยของปรากฏการณ์เอลนิโนปรากฏขึ้นจางๆ ในมหาสมุทรแปซิฟิกเขตร้อน และอาจพัฒนาสู่ระดับปานกลางในฤดูหนาว ทั้งนี้ จากข้อมูลขององค์การบริหารด้านสมุทรศาสตร์และบรรยากาศแห่งชาติของสหรัฐฯ

แฮนเซนสำทับว่า สภาพภูมิอากาศในโลกขณะนี้คล้ายคลึงอย่างมากกับในช่วงที่อุ่นที่สุดระหว่างยุคน้ำแข็ง แต่หากอุณหภูมิโลกสูงขึ้นอีก 2-3 องศาเซลเซียส โลกจะเปลี่ยนไปกลายเป็นดาวเคราะห์ที่เราไม่เคยรู้จักมาก่อน

"ครั้งล่าสุดที่โลกร้อนขนาดนั้นคือในช่วงกลางของยุคไพลโอซีน (middle Pliocene) เมื่อราว 3 ล้านปีที่แล้ว ที่เชื่อกันว่าระดับน้ำทะเลสูงกว่าในขณะนี้ 25 เมตร"

นอกจากนี้ ทีมนักวิจัยยังได้อ้างอิงรายงานในวารสารเนเจอร์ (Nature) ที่ว่า ต้นไม้ สัตว์ และแมลง 1,700 สายพันธุ์ อพยพไปทางแนวทิศเหนือเข้าหาขั้วโลกซึ่งมีอุณหภูมิต่ำกว่า ในอัตราเฉลี่ย 6 กิโลเมตรต่อทศวรรษในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 และถ้าหากเรายังไม่ลดการแพร่กระจายก๊าซเรือนกระจก ก็เท่ากับว่าเรากำลังผลักไสไล่ส่งสัตว์หลายสายพันธุ์ให้สูญหายไปจากโลก

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=right height=10></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle bgColor=#cccccc><TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR vAlign=baseline><TD vAlign=top width=21 height=19></TD><TD class=hit align=left height=19>ข่าวที่เกี่ยวข้อง</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR vAlign=baseline><TD align=middle width=21 height=19></TD><TD align=left height=19>ไทยรับผล

 

นาซาชี้โลกร้อนสุดในรอบล้านปี



*ทีมนักวิทยาศาสตร์นาซาระบุโลกเข้าใกล้สู่ภาวะร้อนที่สุดในรอบหนึ่งล้านปีที่ผ่านมา โดยเฉพาะมหาสมุทรแปซิฟิก ซึ่งเป็นจุดเกิดเอลนีโญ เผยอุณหภูมิโลกเพิ่มขึ้นเฉลี่ย 0.2 องศาเซลเซียสต่อทศวรรษในช่วง 3 ทศวรรษที่ผ่านมา จวกปัญหาเกิดจากน้ำมือมนุษย์ที่จะยิ่งทำให้สภาพอากาศแปรปรวนหนัก*



นักวิทยาศาสตร์ผู้เชี่ยวชาญด้านสภาพภูมิอากาศประจำองค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติ (นาซา) ของสหรัฐอเมริกา ชี้ว่า โลกอาจเข้าใกล้สู่ภาวะร้อนที่สุดในรอบหนึ่งล้านปีที่ผ่านมา โดยเฉพาะพื้นที่ในมหาสมุทรแปซิฟิก ซึ่งเป็นจุดที่เกิดปรากฏการณ์เอลนีโญ หรือภาวะการอุ่นขึ้นอย่างผิดปกติของน้ำทะเล

โดยนายเจมส์ ฮันเซน นักวิทยาศาสตร์ประจำสถาบันก๊อดดาร์ดเพื่ออวกาศศึกษาของนาซา กล่าวที่นครนิวยอร์ก ประเทศสหรัฐ เมื่อวันที่ 25 กันยายนที่ผ่านมาว่า ภาวะที่เกิดขึ้นไม่จำเป็นต้องหมายความว่าจะมีปรากฏการณ์เอลนีโญเกิดขึ้นบ่อยครั้ง แต่อาจหมายความว่าภาวการณ์อาจจะทวีความรุนแรงเมื่อเกิดปรากฏการณ์เช่นนี้ขึ้น

ในงานวิจัยศึกษาของนายฮันเซนและทีมนักวิทยาศาสตร์ ที่ตีพิมพ์ในวารสาร "โพรซีดดิงส์ ออฟ เดอะ เนชั่นแนล อะคาเดมี ออฟ ไซเอ็นซ์" ระบุว่า ปรากฏการณ์เอลนีโญเป็นตัวแปรสำคัญในการเฝ้าสังเกตภาวะโลกร้อน สิ่งสำคัญคือ อุณหภูมิโลกในปี 2548 อยู่ในระดับเดียวกับในปี 2541 ซึ่งเป็นไปได้ที่ปีดังกล่าวอาจเป็นปีที่อากาศร้อนที่สุดเท่าที่เคยปรากฏมาโดยไม่มีสัญญาณของผิวน้ำทะเลในบริเวณเส้นศูนย์สูตรแปซิฟิกตะวันออกอุ่นขึ้นแต่ประการใด สิ่งสำคัญประการถัดมา กระแสน้ำบริเวณเส้นศูนย์สูตรแปซิฟิกตะวันตกอุ่นขึ้นกว่าบริเวณเส้นศูนย์สูตรแปซิฟิกตะวันออก และความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างสองพื้นที่ดังกล่าวจะส่งผลให้อุณหภูมิเกิดความแปรปรวนมากขึ้นระหว่างสภาพอากาศที่ปกติกับที่เกิดปรากฏการณ์เอลนีโญ

กรณีศึกษาชิ้นนี้ยังชี้ถึงเหตุปัจจัยที่ทำให้เกิดปรากฏการณ์เช่นนี้ว่ามาจากภาวะโลกร้อนที่ส่งผลกระทบต่อผิวน้ำบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกก่อนที่จะกระทบต่อพื้นที่น้ำลึก ทั้งนี้ โดยภาพรวม อุณหภูมิโลกได้เพิ่มขึ้น 1 องศาเซลเซียส ซึ่งเชื่อว่าเพิ่มขึ้นสูงสุดในรอบหนึ่งล้านปีที่ผ่านมา ขณะที่การเพิ่มขึ้นโดยเฉลี่ยของอุณหภูมิพื้นผิวโลกในช่วง 3 ทศวรรษที่ผ่านมา เพิ่มขึ้นเฉลี่ยทศวรรษละประมาณ 0.2 องศาเซลเซียส

ทีมนักวิทยาศาสตร์ชุดนี้ระบุด้วยว่า ปัญหาภาวะโลกร้อนเกิดขึ้นจากน้ำมือมนุษย์ โดยเฉพาะจากการปล่อยก๊าซภาวะเรือนกระจกในชั้นบรรยากาศที่ทำให้โลกร้อนขึ้น อันจะส่งอิทธิพลต่อปรากฏการณ์เอลนีโญและพายุโซนร้อนด้วย (รอยเตอร์)


Ref. http://www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01for01270949&day=2006/09/27

 

<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=1 width="100%"><TBODY><TR><TD>โลกยังน่าเป็นห่วง น้ำแข็งอาร์กติกละลายมากขึ้น

คอลัมน์ โลกสามมิติ

โดย บัณฑิต คงอินทร์ bandish.k@psu.ac.th

​

</TD><TD vAlign=top align=right>

</TD></TR></TBODY></TABLE>

​

ภาวะโลกร้อนส่งผลต่อการละลายของน้ำแข็งบริเวณแถบขั้วโลก ทั้งแอนตาร์กติกา ขั้วโลกใต้ เกาะกรีนแลนด์ และอาร์กติก ขั้วโลกเหนือรุนแรงยิ่งขึ้น ล่าสุดนักวิทยาศาสตร์ขององค์การนาซาพบว่า แผ่นน้ำแข็งตลอดปีในมหาสมุทรอาร์กติกลดลงมากขึ้น นอกจากนั้นปริมาณน้ำแข็งในฤดูหนาวก็ลดลงอย่างมากอีกด้วย

เมื่อกลางเดือนกันยายน 2006 นักวิทยาศาสตร์ขององค์การนาซา นำโดยซัน เนอแฮม จากห้องทดลองจรวดขับดัน (Nasa"s Jet Propulsion Laboratory) สถาบันเทคโนโลยีแห่งแคลิฟอร์เนียร์ ได้เผยผลการศึกษาสภาวะของน้ำแข็งในมหาสมุทรอาร์กติกใน journal Geophysical Research Letters ว่า ในปี 2005 เพียงปีเดียวแผ่นน้ำแข็งตลอดปีในมหาสมุทรอาร์กติกลดลงถึง 14% กินพื้นที่เท่ากับขนาดของประเทศปากีสถานหรือประเทศตุรกีเลยทีเดียว

น้ำแข็งในมหาสมุทรอาร์กติกมีสองชนิดคือ ชนิดแรกเป็นแผ่นน้ำแข็งถาวรหรือตลอดปี (Perennial ice) แผ่นน้ำแข็งชนิดนี้มีความหนามากกว่า 3 เมตร และจะคงอยู่ตลอดทั้งปี โดยจะละลายไปบ้างในฤดูร้อนเพียงเล็กน้อยประมาณ 0.7% ต่อปี เท่านั้น อีกชนิดหนึ่งคือ แผ่นน้ำแข็งตามฤดูกาล (seasonal ice) แผ่นน้ำแข็งชนิดนี้มีความหนา 0.3 - 2 เมตร และจะคงอยู่เฉพาะในฤดูหนาวโดยจะละลายในฤดูร้อน และกลับกลายมาเป็นน้ำแข็งอีกครั้งหนึ่งในฤดูหนาว

ทีมนักวิทยาศาสตร์ได้ใช้เครื่องมือ scatterometer ของดาวเทียมควิกส์แคท (Nasa"s Quikscat satellite) ซึ่งสามารถแยกแยะแผ่นน้ำแข็งทั้งสองชนิดได้สแกนน้ำแข็งในมหาสมุทรอาร์กติก เพื่อวัดปริมาณและการกระจายตัวของน้ำแข็งทั้งสองชนิด ในระหว่างเดือนตุลาคม 2004-มีนาคม 2006 ซึ่งพบว่าแผ่นน้ำแข็งในมหาสมุทรอาร์กติกลดลงอย่างสม่ำเสมอ แต่การกระจายตัวของน้ำแข็งเปลี่ยนแปลงไปมาก <TABLE style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px dotted; BORDER-TOP: #ffffff 1px dotted; BORDER-LEFT: #ffffff 1px dotted; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px dotted" cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=right border=1><TBODY><TR bgColor=#ffe9ff><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

โดยในระหว่างปี 2004-2005 แผ่นน้ำแข็งชนิดถาวรหดตัวถึง 730,000 ตารางกิโลเมตร ส่วนใหญ่เกิดทางตะวันออกของอาร์กติก (เหนือรัสเซียและยุโรป)และส่วนน้อยเกิดทางตะวันตกของอาร์กติก (เหนืออเมริกาและมหาสมุทรแอตแลนติก)

อัตราการลดลงหรือหดตัวของแผ่นน้ำแข็งชนิดถาวรที่มหาสมุทรอาร์กติกโดยเฉลี่ยต่อทศวรรษอยู่ที่ 6.4% -7.8% เนอแฮมบอกว่า แต่สิ่งที่เป็นอยู่ในขณะนี้เกิดขึ้นภายในปีเดียวเท่านั้น และมากถึง 14% คิดเป็น 18 เท่าของอัตราก่อนหน้านี้

นักวิทยาศาสตร์คาดว่า ถ้าหากน้ำแข็งยังคงลดลงเช่นนี้ต่อไป จะทำให้บริเวณรอบๆ มหาสมุทรอาร์กติกร้อนขึ้น ซึ่งจะเร่งให้น้ำแข็งละลายในฤดูร้อนมากขึ้น และยังจะทำให้การคืนสภาพของน้ำทะเลเป็นน้ำแข็งอีกครั้งในฤดูร้อนน้อยลงด้วย

สาเหตุการละลายของน้ำแข็งอย่างรวดเร็วบริเวณขั้วโลกเกิดจากภาวะโลกร้อน อย่างไรก็ตาม ดาวเทียมพบว่า การไหลเวียนของกระแสลมทางตะวันออกของทะเลอาร์กติกผิดปกติ ปรากฏการณ์นี้ทำให้นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่านี่อาจจะเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้แผ่นน้ำแข็งละลายเร็วขึ้นด้วย

ข้อมูลจากศูนย์พยากรณ์สภาพแวดล้อมแห่งชาติ (National Centers for Environmental Prediction) ชี้ว่ากระแสลมพัดได้พาแผ่นน้ำแข็งชนิดถาวรเคลื่อนที่จากตะวันออกของมหาสมุทรอาร์กติกไปยังตะวันตก บริเวณระหว่างกรีนแลนด์และหมู่เกาะสฟาลบาร์ ของราชอาณาจักรนอร์เวย์ ซึ่งน่าจะเป็นสาเหตุทำให้น้ำแข็งละลายมากกว่าการละลายตามปกติ แต่ก็เกิดผลเช่นเดียวกันคือ การลดลงของแผ่นน้ำแข็งชนิดถาวร

ในเวลาไล่เลี่ยกัน โจเซฟิโน โคมิโซ นักวิทยาศาสตร์นาซาของ NASA"s Cryospheric Sciences สาขากรีนเบลต์ แมรีแลนด์ เผยผลการศึกษาว่าปริมาณน้ำแข็งที่ทะเลอาร์กติกไม่ได้ลดลงเฉพาะในฤดูร้อนเท่านั้น แต่ยังลดลงในฤดูหนาวอีกด้วย <TABLE style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px dotted; BORDER-TOP: #ffffff 1px dotted; BORDER-LEFT: #ffffff 1px dotted; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px dotted" cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=left border=2><TBODY><TR bgColor=#ffffe8><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

การศึกษาก่อนหน้านี้ นักวิทยาศาสตร์พบว่า อุณหภูมิของโลกที่สูงขึ้นทำให้น้ำแข็งบริเวณขั้วโลกละลายมากขึ้นในช่วงฤดูร้อน โดยเฉพาะในช่วง 4 ปีทีผ่านมา

โคมิโซศึกษาปริมาณน้ำแข็งจากข้อมูลดาวเทียมย้อนหลังไปจนถึงปี 1979 สิ่งที่เขาพบก็คือ ปริมาณน้ำแข็งของทะเลอาร์กติกในฤดูหนาวปี 2005-2006 น้อยกว่าค่าเฉลี่ยในช่วงเวลา 26 ปีที่ผ่านมา ถึง 6%

การหดตัวของน้ำแข็งในฤดูหนาวในปี 2005-2006 มากกว่าค่าเฉลี่ยต่อทศวรรษซึ่งอยู่ที่ 1.5%-2% ในขณะที่ปริมาณน้ำแข็งในฤดูหนาวระหว่างปี 1979-2004 ยังคงเดิม

"มันเป็นหลักฐานชัดเจนที่สุดว่าโลกร้อนที่อาร์กติก" โคมิโซกล่าว

ในงานแถลงข่าว

เขาเชื่อว่าการลดลงของน้ำแข็งในฤดูหนาวเป็นผลมาจากช่วงเวลาของฤดูหนาวที่สั้นลง และอุณหภูมิที่สูงขึ้นอย่างผิดปกติ

ด้าน มาร์ค เซอเรส นักวิทยาศาสตร์ของศูนย์ข้อมูลน้ำแข็งและหิมะของสหรัฐ (US National Snow and Ice Data Center) ให้ความเห็นว่า มันเป็นเรื่องของความผันผวนของธรรมชาติอากาศที่รุนแรง และการอธิบายที่ดีที่สุดต่อปรากฏการณ์นี้ก็คือ เรากำลังเห็นสัญญาณที่เกิดจากปรากฏการณ์เรือนกระจก

ปัจจุบันก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศเพิ่มสูงขึ้นประมาณ 1 ใน 3 ของเมื่อ 250 ปีก่อนในยุคก่อนการปฏิวัติอุตสาหกรรม นักอุตุนิยมวิทยาหลายคนคาดว่า เมื่อถึงปี 2050 ปริมาณของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าของปี 1750 ซึ่งจะส่งผลให้ปริมาณน้ำแข็งในทะเลอาร์กติกหดตัวหรือลดลงมากกว่า 60%

การลดลงของน้ำแข็งจำนวนมากในทะเลอาร์กติกจะมีผลต่อการแสน้ำในมหาสมุทรและระบบอากาศที่อยู่ไกลออกไปหลายพันไมล์

แต่ขณะนี้ผลกระทบได้เกิดขึ้นกับหมีขั้วโลกแล้ว หมีขั้วโลกที่อ่าวฮัดสัน ของแคนาดาลดจำนวนลงถึง 21% จากจำนวน 1,200 ตัว ในปี 1989 เหลือเพียง 950 ตัว ในปี 2004

ก่อนหน้านี้นักวิทยาศาสตร์ศึกษาพบว่า แผ่นน้ำแข็งที่มหาสมุทรอาร์กติกละลายในอัตราเร่งในช่วงปี 2002-2005 เป็นผลทำให้แผ่นน้ำแข็งเกือบ 7 ล้านตารางกิโลเมตร หดตัวเหลือเพียง 5.32 ล้านตารางกิโลเมตร ลดลงไปประมาณ 1.3 ล้านตารางกิโลเมตร ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงมาก

และที่เกาะกรีนแลนด์อัตราการละลายของน้ำแข็งได้เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในช่วงเวลาระหว่างปี 1996-2005 โดยธารน้ำแข็งได้ไหลลงมหาสมุทรแอตแลนติกเร็วขึ้น ทำให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว

น้ำแข็งที่ละลายจากธารน้ำแข็งในปี 1996 มีจำนวน 63 ลูกบาศก์กิโลเมตรต่อปี และเพิ่มขึ้นในปี 2005 เป็น 162 ลูกบาศก์กิโลเมตรต่อปี ซึ่งเมื่อรวมกับปริมาณของน้ำแข็งที่ละลายจากแผ่นน้ำแข็งและหิมะในช่วงเวลาเดียวกันแล้ว ทำให้น้ำแข็งของกรีนแลนด์ละลายในปี 1996 จำนวน 96 ลูกบาศก์กิโลเมตรต่อปีและเพิ่มเป็น 220 ลูกบาศก์กิโลเมตรต่อปี ในปี 2005

นอกจากปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศ ซึ่งเป็นตัวการทำให้โลกร้อนแล้ว นักวิทยาศาสตร์ยังกังวลว่า ปริมาณน้ำแข็งแถบขั้วโลกที่ลดลงอย่างมากจะทำให้โลกร้อนขึ้นด้วย เพราะน้ำแข็งจะสะท้อนพลังงานจากดวงอาทิตย์กลับไปยังอวกาศ ขณะที่น้ำทะเลจะดูดกลืนพลังงานจากดวงอาทิตย์ไว้

จึงเป็นไปได้ว่าโลกอาจจะร้อนมากขึ้นและเร็วขึ้นกว่าที่เคยคาดกันไว้


ที่มา: มติชน
http://www.matichon.co.th/matichon/m...day=2006/09/30<!-- / message --><!-- attachments --><FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>


</FIELDSET>