ผม...พระ...และ...สาระยุคก่อน

ขอติดตามอ่านด้วยนะครับ

 

มาตามอ่านด้วยคนครับ ชอบมากๆครับ

 

มาติดตามด้วยคนครับ ฟังเรื่องเล่าเก่าๆ ของแถวบางเขนทำให้อยากนึกย้อนกลับไปเวลานั้น เพราะอยากพบเจอหลวงสุวรรณฯ อธิการ ม.เกษตร เพราะผมเป็นเด็กเกษตร ฟังเรื่องเล่าจากพี่ๆ เกี่ยวกับทุ่งบางเขนแล้วสนุกดีครับ เลยอยากย้อนเวลาไปดูครับ

 

รออ่านเช่นกันครับ ขออนุญาติเรียกลุงเหมือนท่านอื่นๆละกันนะครับ แหะ แหะ

 

ติดตามอ่านด้วยคนครับ อ่านแล้วนึกภาพตาม รู้สึกสนุกครับ

 

F5 วันละหลายรอบครับ

 

...ขอบคุณครับ...คุณ Specialized...คุณcoffemax..คุณNamo.....คุณSao5...คุณNut1663
คุณชาวประมง..คุณ๑๕คำ่ ที่ชม..ให้กำลังใจ..และติดตาม..รวมถึงผู้อ่าน
ทุกๆท่านด้วย..........................
.....ก่อนจะต่อ...มีrequest..เกี่ยวกับเรื่อง..ลองพระด้วยการยิง......
..ก็มีหลายรูปแบบนะครับ..ในสมัยก่อนกับสมัยนี้....ต่างกันไม่มาก..ก็เริ่ม
จากการ
๑. ยิงที่องค์พระเลย...พระบางองค์ที่เอามาลองไม่ใช่พระเก๊..แต่
ก็ต้องแหลก..เพราะวิธีการ..ทั้งปืนพก..ปืนยาว...เอ็ม๑๖ ..อาก้า...ส่วน
ใหญ่จะวางที่..หว่า่งคาคบไม้..เพราะเป้าจะเด่น..จะมีผู้รับจ้าง..คิดตังค์..
เป็น..นัด...ไม่รับผิดชอบ..ต่อการสูญเสียใดๆทั้งสิ้น(ผู้ที่มาจ้างเขาให้มา.
ทำลายพระตัวเอง..ต้องทำใจ)..ทั่วๆไป..ยิงไม่ออก๒-๓นัด(กระสุนด้าน)
ไม่ยิงต่อ..เปลี่ยนองค์ใหม่( ๑. เสียเวลา ๒.เสี่ยง..เพราะ..พระ..อาจจะ
ขลังจริง..นัดต่อไปถ้าออก..อาจลำกล้องแตก..หรือ..ระเบิด..ปืนพัง..ต้อง
เสียเงินเอง..ไม่คุ้ม)...ยิงกี่องค์ก็ได้..ระยะยิงใกล้ ๕๐ ซม.ถึง ๒ เมตร..
(ถ้าเป็นพระโลหะ..องค์ใหญ่..เสี่ยงถ้ายิงใกล้..พระอาจกระดอน..กลับมา
เล่นงานคนยิงได้..ถ้าพระผง..ก็ใกล้ได้เลย)..ส่วนใหญ่คนยิงก็จะ..โต๊ะ..
..เก้าอี้..มารองพาดมือ..เพื่อความแม่นยำ....ยิงออก-ไม่ออก..นับหมด..
๒.ใส่ไว้กับ..สัตว์...ยอดนิยม..ไก่...เป็ด..ไม่ได้..เพราะมันไซร้..ไปหมด
..ทั้ง..ขี้..อาจม..นาๆชนิด...อาจเป็นข้ออ้างของเจ้าของพระ..ว่ายิงเข้า..
..เพราะเจอของสกปรก..พระเลยเสื่อม...หมา..ไม่นิยมเหมือนกัน..เพราะ
กินทุกอย่าง..เหมือน..เป็ด...หมู..ยิ่งไม่ต้องพูดถึง...วิธีการง่ายสุด..ร้อย
เชือก..ผูกติดกับคอไก่ให้แน่น..ไม่ต้องกลัวมันหายใจไม่ออก.เพราะยังไง
มันก็ไม่รอดอยู่แล้ว..ตอกหลักมัดขาสองข้างแล้วไปผูกกับหลัก..เชือกไม่
ต้องยาว..เดี๋ยวมันดิ้นใกล...ผู้มาว่าจ้างต้องจ่ายค่าไก่..ด้วย..ยกเว้น..ขน
มาเอง...หลักการจ่ายเงินคล้าย..กรณีที่ ๑ แต่ต้องเพิ่มค่าแรงหน่อย..ค่า
ดำเนินการกับ..ไก่..มัดเข้า..เปลียนตัว...ข้อดี..สำหรับคนยิงคือ..ไม่ต้อง
ยิงที่องค์พระ..เสี่ยงเศษพระ..กระเด็นไปเกิดอันตรายได้..กับเจ้าของพระ
..ถึงยิงออก...พระก็ไม่พัง..เพราะยิงที่ไก่...ถ้ายิงไม่ถูก ๓ นัด..ก็..ชัวร์..
เพราะ..เป้าใหญ่..จ่อยิง..ยังไงก็ถูก..ระยะยิง..ส่วนใหญ่ไม่เกิน ๕๐ ซม.
ส่วนใหญ่..เพื่อความชัวร์..คืบเดียว...สรุป..วิธีนี้..ทดสอบได้ค่อนข้างชัวร์
...และดีกับ...คนยิง..เจ้าของพระ..คนที่รอผลพิสูจน์..เพื่อจะซื้อพระ.....
..ยกเว้น...ไก่..คือ..ตายแน่นอน..ทั้งจาก..พระที่ไม่เหนียว..ทั้งจาก
พระที่เหนียว(ยิงออกแต่ไม่เข้า)..ช้ำใน..ตาย...ทั้งจากพระแคล้ว
คลาด..และ..มหาอุด..องค์นี้ยิงไม่ออก..องค์นี้ยิงไม่ถูก..เปลี่ยนอีก
องค์..เสร็จ..ถ้าโชคดีได้พระดีคุุ้มครอง..ถ้าไม่ขาดใจตาย..เพราะ
ถูกเชือกรัดคอ...ก็ต้องถูกเชือด..ลงหม้อแกง..อยู่ดี.....
.......สถานที่ยอดนิยมในการทดสอบ..(ไม่นับแบบ..บ้านๆ..คือ
กลางทุ่ง)..ก็คือ..สนามยิงปืน..ผมคงไม่ต้องบอก..ว่า..ที่ไหน..ยิ่ง
สมัยก่อน..ไม่มีสนามยิงปืนเอกชน....
ที่ผมรู้เรื่องนี้ค่อนข้างดี...เพราะเคยสัมภาษณ์มือปืนตัวจริงมาแล้ว
......จะขอเล่าการทดสอบ..พระ..หรือ..เครื่องลาง..ที่โจ๋งครึ้มที่สุด
...คือที่..สนามบินสัตตหีบ..ยุคเมื่อ ๓๐ กว่าปี ก่อนที่..ไอ้กันยังใช้
จอด B-52..ยุคสงครามเวียตนาม..ไอ้กันเป็นคนยิงเอง..สาเหตุมันต้อง
การเอาไปติดไว้ที่เครื่องบินมัน..ป้องกันการยิงจากเครื่องบินมิก..ของเวียต
กง...อาวุธที่ยิง..คือ..ปืนกลอากาศ..หัวกระสุนใหญ่กว่า..หัวแม่มือผู้ชาย
....คนที่เอาของมาเสนอ...มีหลายเจ้า..และขนกันมาเยอะ..ปรากฎ.ว่า..
ทุกอย่างทุกชนิด..แหลกแบบไม่เหลือซาก(ก็ขนาดเครื่องบินยังไม่เหลือ)
ยกเว้น..๒อย่าง..อย่างหนึ่งเป็น..พระ..ผมจำชื่อไม่ได้เขาใจ..ว่าเป็นพระ
กรุ..อีกอันนี่..เหล็กไหล...ทั้ง พระองค์นี้..กับ..เหล็กไหล..ยิงไม่ออก..
ไม่ว่า..มันจะเปลี่ยนปืน..เปลี่ยนกระสุน...ยังไง..ก็ไม่ออก..ทำให้เจ้าของ
รวยเละเทะ...ไปเลย..แล้วจากนั้นมีคนตามข่าวว่า..เครื่องB-52..ของไอ้
กันที่มันซื้อไป..ก็รอดมาตลอดจนจบสงคราม..ฟังหูไว้หูนะครับ..แต่เรื่อง
นี้ดังจริงๆยุคนั้น.......
ความจริงผมมีเรื่องของการลองพระที่ยิ่งกว่านี้..แต่มันเลวเกินไป
ที่จะเล่าแค่นี้ก็แย่แล้ว..เพราะเป็นการลบหลู่ศาสนา..ประเภทหนึ่ง
ลบหลู่..รูปพระศาสดา..พระสงฆ์..และเป็นการฆ่าสัตว์ที่ไม่จำเป็น
....ก็..บาปมหันต์..ละครับ...ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง........
...................................................................................
....กลับมาเรื่องเดิมที่ผมเล่าไว้ตอนท้าย...มันมีที่มาครับ....เพราะวันหนึ่ง
ตอนพักกลางวัน...เด็กๆพวกเรา..ก็เล่นบอลกันจนเหงื่อโทรม..ก็ต้องทำ
ตัวให้แห้ง...ก่อนเข้าเรียนตอนบ่าย...นั่งผึ่งลมปลดกระดุมเสื้อลง....
..ผมก็เหลือบ..ไปเห็น..พระที่..ไอ้สือลิ้ง(ยุคนั้น..การใช้ื่ชื่อจีนไม่ใช่เรื่อง
แปลก)..มันคล้องคอ..มันเด้งแสงออกมาเลย...ผมเลยถามมันว่า"เฮ้ย..
สือลิ้ง..พระอะไรวะ...เป็น..ทอง..เหรอ..สวยดีว่ะ"..มันก็บอกผมว่า..ใช่.
พร้อมกับยกชูให้ดู..ผมจำเหตุการณ์นั้นติดตาเลย..ร่วมๆ๔๕-๔๖ปีมาแล้ว
....เหรียญนี้คือ เหรียญหลวงพ่อเต๋ คงทอง..รุ่น ๔ (โบกมือ)......
ปี๒๕๐๒ เนื้อทองคำ....(พ่อมันรวย..อยู่แถวเยาวราช)......
..ผม..ก็..บอกมันมั่งว่า..นี่..ของกูก็..ทอง..แต่ไม่เหลือง..เท่าของมึง..
..(ของผม..กลับจำได้ไม่ชัดเพราะ..แม่เอาใส่ให้..แต่น่าจะเป็น..เหรียญ
อาจารย์ลี วัดอโศการาม เสมาธรรมจักรกลม ปี ๒๕๐๐ ชุบทอง
(แหม..อายจัง)...ผมเองไม่ได้สังเกต..หรอก..เพราะตอนใส่ใหม่ๆ..ก็....
เหลืองสุก..ดีนี่...)..พร้อมกับชูไห้มัน..ดูมั่ง....ไอ้สือลิ้งมัน..จับดู..แล้ว..
ก้มหน้า..ดูใกล้ๆ..แล้วมันก็..หัวเราะแล้วพูดว่า...ของมึงมัน..ชุบทอง..
มึงดู..ซิ..ทองลอกแล้ว..(ผมรีบแย่งเหรียญ..กลับมาดู..เออ..จริงของ
มัน..วะ)..มันยังสอนผมต่ออีก..ว่า..มึงเอามือมึง..ชั่งน้ำหนัก..เหรียญกู..
กับ..เหรียญของมึง..ดูซิ...หนักกว่า..กันเยอะขนาดไหน..ทองแท้..จะ...
หนัก..โว้ย....ผมก็ลองเอา..เหรียญทั้งสอง..หย่อนลงในมือทั้งสองข้าง
..เออ..จริงของมัน..ผมก็คึนเหรียญมัน..แล้ว..ก็ไม่คุยเรื่องนี้ต่อ...แต่ผมคิด
ในใจไว้ว่า..ผมต้องกลับไปถามแม่เรื่องนี้..ให้แน่ใจ..ผมไม่เชื่อใครง่ายๆ
มาตั้งแต่เด็กแล้ว....หลังจากคุยกับแม่..ผมก็เลยเศร้า..นิดๆ..บวก..เจ็บใจ
หน่อยๆ..ความจริงก็ไม่หน่อยหรอก..แต่แค้นมากกว่า....พอผมมาได้...
..เหรียญที่ถูกใจ..ความรู้สึกก็..กลับมาดี...ผมไปบอกพ่อว่า..ผมขอเปลี่ยน
พระห้อยคอได้มั้ยครับ...พ่อก็งง..แล้วก็ถามว่าจะเปลี่ยนเป็นอะไร...ผมก็
บอกว่า..ผมเจอแล้ว..เจอในกล่องพระพ่อ..คราวนี้..ซวย..โดนแม่ว่า..แอบ
รื้อของอีกแล้ว..แต่..พ่อไม่ว่าอะไร..ให้ไปหยิบมาให้ดู...ผมก็ไปเอามาให้
พ่อ...พ่อ..ก็หยิบมาดู......
..........................................................................
.....เอาเป็นว่าวันนี้..พอก่อน...ไว้ต่อตอนหน้า.............ขอบคุึณทุกท่าน
ที่ได้ติดตามอ่านกัน...ขอบคุณ..ครับ
...............................................สวัสดี.......................

 

เพลิน......ทัศนาครับ

ยังไงขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนครับผม

สนุกชวนน่าติดตามมากๆครับ

 

ขอเป็นแฟนคลับด้วยคน สนุกมากๆ ชอบเรื่องแบบนี้มากครับ....

 

เพิ่งอ่านจบก็อยากจะอ่านตอนหน้าซะแล้วหละครับ

 

ขอขอบคุณ ..คุณ teaycub2009 คุณ Specialized..คุณNorragate
คุณCoffeemax..ที่ให้คำชื่นชมและให้กำลังใจกัน...รวมถึงขอบคุณ..
ท่านผู้อ่านทุกท่านด้วย...........ก็มาต่อกันเลยครับ.....
.................................................................................
.......พอพ่อผมหยิบเหรียญ..มาดู..ก็พูดขึ้นว่า...อ๋อ..เหรียญหลวงพ่อ
โอภาสี...อย่าแปลกใจว่าพ่อผม..ดูแป๊บเดียวรู้เลย..โห..ยอด..เปล่าเลย
..ที่ผมบอกไปว่า..พ่อผมยังไม่ได้สนใจเรื่องพระ...แต่..เหรียญอาร์มรุ่น
สาม..หลังศาลา(มีราวลูกกรง) ปี ๒๔๙๗(ปีเกิดผม)..ด้านหน้า..ก็
เขียนชื่อ..ท่านไว้อยู่แล้ว..และที่พูดว่า "อ๋อ"...นั่นเพราะ..ท่าน..ดังมากใน
ยุคนั้น..(ประมาณปี ๒๕๐๕-๒๕๐๖)..คนไม่เล่นพระยังรู้จัก..มีเรื่องท่านลง
ในหนังสือพิมพ์..เลยไม่ต้องแปลกใจหรอกครับ...ตามประสาเด็กที่ยังไม่..
ค่อยรู้เรื่อง..ผมก็ชี้ข้างหลังเหรียญ..แล้วถามพ่อ..ว่า..พ่อ..ข้างหลังนี่..
ที่เขาเอาศพไปเผาใช่มั้ย..พ่อ...พ่อบอก..ไม่ใช่..เป็นศาลา..อะไรสัก
อย่างนี่แหละ..พ่อกลัวจะถามต่อ..เพราะรู้ว่าผมเป็นคนช่างซัก...ก็เลยชิง
พูดว่า..ตกลงเราเอาเหรียญนี้ใช่มั้ย...ผมก็พยักหน้า...แล้วพ่อ..ก็เปลียน
เอา..เหรียญหลวงพ่อโอภาสี..ใส่แทนให้...ความจริง..ท่านอาจารย์ลี
วัดอโศการาม..ท่านก็ดัง...แต่ไม่เท่า..หลวงพ่อโอภาสี......
...........ผมไปโรงเรียน..พอพักกลางวัน...ผม..กับ..ไอ้สือลิ้ง..และเพื่อน
ก็เล่นกันเหมือนเดิม...แล้วก็มาพัก..ผึ่งเสื้อให้แห้ง..แบบเดิม..ผมก็เรียก..
ไอ้สือลิ้ง..ให้ดูเหรียญใหม่ผม..กะว่า..มันต้องตะลึงแน่..เพราะเหรียญเรา
สวยกว่าของมัน...แต่มันหยิบดูแล้วก็พูดว่า..เออ..สวยดี...จบ..แค่เนี้ย
แล้วมันก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก..นั่งผึ่งลมต่อ....โอ้โฮ..ผม..เลย..เง็ง..มัน
ไม่ได้สนอะไรเลย...มันไม่ได้ใส่ใจ..ทั้งของมัน..หรือ.ของผม..ที่เป็นเรื่อง
เพราะผม..เปิดประเด็นเอง...แต่ผมก็ไม่ติดใจอะไรต่อ..ผมก็ภาคภูมิใจ..
ใน..พระผม...ไม่ใช่เรื่องพุทธคุณ(ไม่รู้หรอกว่าเป็นยังไง..ตอน ป.๓..นี่)
แต่เรื่อง..ความสวย..เพราะผมเป็นคนชอบวาดรูป..และดูของสวยๆงามๆ
ตั้งแต่เด็กอยู่แล้ว..(ได้ไปดู..อาภัสรา หงสกุล(มิสยูนิเวอร์ส..ของไทย..
คนแรก)เดินประกวด..นางงามวชิราวุธ(นางสาวไทย)..ตอนรอบเช้าข้าง
เวทีมาแล้ว..ในปี๒๕๐๖)..........หลังจากนั้น..เวลาพ่อแม่..ไม่อยู่ผมก็
แอบไปรื้อกล่องพระ..อีก...คราวนี้ก็เริ่มย้ายไปอีกกล่อง...แต่ทุกครั้งที่รื้อ
ก็จะได้เห็น..รูปพระแก่ๆองค์หนึ่งท่าทางใจดี..อยู่กลางโต๊ะหมู่บูชา(รูป..
หลวงพ่อสุขที่พ่อผมถ่ายไว้)...แล้วก็..รูปพระอีกองค์หน้าตาดุ..แต่งตัว
เรียบร้อย(ห่มดอง..คาดประคตอก)นั่งอยู่บน..พรม..ด้านหลังเป็นโต๊ะหมู่
บูชา..อย่างสวยเลย..ใหญ่กว่าที่บ้านอีก..ข้างหลังโต๊ะฯ..เป็น..เจดีย์สีขาว
แต่เห็นแค่ครึ่งองค์...อาจารย์องค์นี้..ถ้าคนชอบพระ..ก็จะมีความรู้สึก
ว่า..ท่านดังไม่แพ้..หลวงพ่อโอภาสี...แต่สำหรับคนทั่วไปในยุคนั้น
หลวงพ่อโอภาสีดังกว่า....รูปนี้ใหญ่กว่า..รูปหลวงพ่อสุข...รูปนี้...
ไม่ได้มีใครมาให้...แต่พ่อไปบูชามาจากตัวอาจารย์ท่านเองเลย...
...เมื่อปี..๒๔๙๕..มูลค่าตอนนั้น..๑๐๐..บาท..เรียกว่า..แพงมาก..
แต่..มันมีที่มา.......แต่ผมจะเฉลยตอนหน้า..ถ้า..คนเล่นพระสายนี้แบบ
แฟนพันธุ์แท้..จะทราบ..ว่าท่านคือใคร....................
.................ผม..ก็ เอะใจ..จนต้องไปถามพ่อว่า..พระสององค์นี่..คือ
ใคร..แล้วท่านชื่ออะไร..เป็นอะไรกับ..พ่อ...มีความสำคัญ..ยังไง..ฯลฯ
ก็ถามไปเรื่อย..อย่างที่ผมบอกว่า..เป็นคนช่างซัก..จน..พ่อต้องรีบตัดบท
.....อธิบายให้ฟัง..ไม่งั้นไม่เลิกถาม...พอพ่อบอกก็..จบกัน..แต่ยังไม่วาย
ถามต่อว่า..แล้ว..พระของทั้งสององค์นี่หน้าตาเป็นยังไง...จนพ่อทนรำคาญ
ไม่ไหวต้องไปหยิบให้ดู..ดูเสร็จก็ จบกัน..ผมก็ไปเล่น..กับพี่่ๆผมต่อ...
....พระในความหมายของผม..ขณะนั้น..คือ..ของแปลกที่สวยดี..แล้วเอา
มาห้อยคอเล่น...แก้เหงาได้..โดยการเอาไปอมเล่น..ขมๆดี(ทองแดง)..
...แค่นั้น...แต่ก็เป็นภาระด้วย..เพราะ..แม่บอกว่า..อย่าให้หายเด็ดขาด
..ไม่งั้นโดนฟาด..และไม่ต้องอ้างอะไรทั้งสิ้น..แม่ผมดุมาก..........
..มีไม้ข้ดหม้อ..(เด็กรุ่นหนุ่มเดี๋ยวนี้คงงง...หม้อข้าวสมัยก่อนหุงเตาถ่าน..
..เวลาหุงข้าว..ต้องมีการ.."ดง"..คือ..เอาน้ำออกหลังเดือด..โดยไช้ไม้ขัด
หม้อ..สอดขัดเข้าไปใน..หูของฝาหม้อ..ตรงกลาง..และหูหม้อ..สองข้าง..
..เวลาใช้ก็สอด..ผ่านไปเลยทั้ง ๓ หู..พอเอียงหม้อข้าว..เอาน้ำออก..ฝา
ก็จะไม่หลุด..เพราะถูกไม้ขัดไว้..เอ๊ะ..ผมจะมาอธิบายทำไม..)..เป็น...
เครื่องมือในการ..ฟาดก้น..ฟาดน่อง..ลูกๆทุกคน...หนักกว่าโดนครูตีเยอะ
..............ความจริงที่โต๊ะพระ..ยัง..มีรูปที่..อยู่..ต่ำกว่า..รูป..พระทั้ง ๒
องค์..อีกรูป..เป็น..รูปแม่ชีแก่ๆ..หน้าตาคล้ายๆยายผม...แต่อย่าเข้าใจ
ผิดว่า..เป็นแม่ชีบุญเรือนนะครับ..ไม่ใช่..คือตอนนั้น..ยายผมบวชชีแล้ว
ที่วัดพระศรีมหาธาตุใกล้บ้านนี่แหละ....รูปที่ผมเห็น..คือ..ชวด..ของผม
(แม่ของยาย)...ที่ผมเอามาพูดถึง...เพราะ..ท่าน..ไม่ธรรมดา..
....แล้วผมจะมาเล่า..ภายหลังว่า..ไม่ธรรมดายังไง....
.......................ผมว่าได้เวลา..เบรค..ไว้ต่อตอนหน้า....แล้วกัน
.........ขอบคุณทุกท่านที่ได้ติดตามอ่านกัน...ขอบคุณ..ครับ...
...............................สวัสดี....................................

 

ตามอ่านค่ะคุณลุง แต่เล่าน้อยจัง เอาเยอะ ๆ เลยก็ได้ค่ะ สนุกดี

 

ขอบพระคุณมากๆค่ะ สำหรับบทความและสาระดีๆ ที่นำเสนอ ให้คนรุ่นหลังได้ตามอ่านตามเก็บเกี่ยวเรื่องราว ค่ะ
ลินจะ มาติดตามอ่านต่อไปนะคะ ขอบคุณค่ะ

 

ขอมาติดตามข้อมูลดีๆๆ พร้อมกับเสื่อหมอน และ ขนมครับ ^^

 

โอ๊ ชวนติดตามมากครับน้า ตอนเด็กน้านี่เพี้ยวไม่ใช่ย่อยเลยนะ ซู๊ดย๊อดดด

 

สนุกดีชอบครับมันส์ เหมือนอ่านนิยาย อิอิ

 

อยากให้คุณลุงมาเล่าวันล่ะเยอะๆเลยอ่ะครับ...และขออนุญาติ copy เนื้อหาต่างๆลงใน word ไปเรื่อยๆ...เพื่อเก็บไว้ให้เพื่อนๆและคนสนิทได้อ่านนะครับ...คุณลุง.......(^_^)...

 

แฟนคลับเริ่มมากขึ้นแล้วนะครับคุณลุง