นี่ ๆ เหล่านักปฏิบัติ จ๋าาา ช่วยวิสัชนา ตอบ นู๋บี ทีซิ ว่า ขรัวตาจะตีไหมค้าาาาาาาา ?

เจ้ขวัญ​

อิอิ ดีใจจังที่เจ้ขวัญ ชอบ อ่ะ
ลู้ป่ะ เจง ๆ ภาพนี้ นู๋บี ตั้งใจจะยกปริศนาธรรม
มาหั้ย คุณแมลงเฒ่า ( จขกท ) พิณาเล่น ๆ เป็น อุทาหอนอ่ะ
เห็น ตะแกชอบ ลีซาน พระเอก ในเรื่อง
ส่วน นู๋บี ดั๊น ไปชอบ พระหมื่นปี อ่ะ
( เพราะ เธอว์ เจ้าเล่ห์เพทุบาย แล ร้ายได้ใจ ดี อิอิ )


แต่ก็มิลู้ ว่า เห็นรูปนี้ แร้ว
คุณ แมลงเฒ่า เค้าจะเข้าใจ
และทำใจ ได้ไหมนะ เฮียแกอาจจะแสลงใจ ไปเรยก็ได้มั้ง เหอ ๆ


เออ นี่ ๆ ว่าแต่ เจ้มาบ่นหงุงหงิง
บอกว่ารักนู๋บีที่ซู๊ดดด แบบนี้
มิกัวคนที่บ้านเค้าอาละวาดเอาเหรอ
โทษฐาน ที่คุณนายเน่าเธอว์เอาใจออกห่าง
แอบมานั่งปันใจให้คนอื่น
เฮ้ออ นู๋บีกัวต้องมาซวย ติดร่างแห
โดนป๋าแกเอาแป้นเทปกระแทกหัวไปด้วย อ่ะ เหอ ๆ


ว่าแต่ ประโยคนี้

มันคุ้น ๆ เน๊าะ เหมือนคราย ล่ะหว่า
อืม...หม่ามี๊ขราาา ว่าที่ ลูกสะใภ้ คนนี้
ขอแนะนำว่า ให้ เอา ถ้อยคำเหล่านี้ ไปให้ ป๋าโจ อ่านอ่ะ


เผื่อป๋าแกอ่านแร้วจะ ซาบซึ้งใน สัจธรรม
ประมาณว่า อะโหย แท้จิงแร้ว
คุณนายเน่า เค้าเป็น ยอดคน ปลอมตัวมา น้าาา

แต่ถ้า ป๋าอ่านแร้ว มิเห็นดวงตาธรรม
ก็ร้องเพลงกล่อมไปเรยจิ


เธอว์รู้ไหม เธอว์รู้ไหม ว่าศรีพันยาของเธอว์นี้
เป็น เพชรน้ำหนึ่ง ร้อยคนมีเพียงหนึ่งเท่านั้น นะเอย


มหาเมพ เหมียว ๆ 555

 

ถึง ป๋าแอ่บ


​

อิอิ ตอนเช้า อิฉัน ดูเรื่องเล่า เช้านี้
เห็น เค้าพูดถึง เรื่อง ที่เรียนของเด็กมัธยม
ยัง นึกถึง อาแปะ อยู่เรยอ่ะ
ป่านนี้ แปะคงกะลัง หัวปั่นก๊ะเรื่องนี้อยู่มั้ง
หวังว่า ม็อบเสื้อแดง คงไม่ทำให้
แผนเรื่องที่เรียนของ อาไจ๋ไจ๊
ต้องเจ๊งบ๊ง หรอกเนอะ เหอ ๆ

งิงิ เกิดฤกษ์เดียวกัน เป๊ะ เรยอ่ะ
มิน่าถึงพูดจาภาษเดียวกัน
เรยสุมหัวคุยกันลู้เรื่อง

อีแบบนี้ ภาษาเด็กฟาร์เทค ฯ
เค้าเรียก like dissolve like อ่ะ งิงิ



แต่ แปะ อย่ามาขี้ตู่ เหมารวม ว่า
นู๋บีเป็น หมาหัวเน่า เหมียนแปะ น๊าาา
ม่ะช่ายซะหน่อยนิ นู๋บีน่ะ
เป็นสาวเสน่ห์แรง ตะหาก


ประมาณว่า ถึง จะเน่า ก็เน่าอย่างมีคุณค่า
แบบ เทพธิดาปลาร้า เด้อค่าเด้อ
มิน่า หนุ่ม ๆ ที่ไหน ได้มาพบเจอ
เรยติดแร้วเสน่ห์ ของคุณเธอว์ ซำเหมอออ เหอ ๆ

อิอิ อันนี้ คง มิแพล่ม มาก มาย
เพราะ เจ้ขวัญ ร่ายยาววววว
จนน้ำหมากกระจายไปแระ
เอาเป็นว่า เห็นด้วยก๊ะ เจ้ขวัญ ทุกประการอ่ะ
( ขี้เกียจ แพล่ม แระ ยื้มของเจ้ มาดีก่า อิอิ)


โดย เฉพาะ อันเนี๊ยะ

ปอลิง

อ้อ และเพื่อเป็นการตอบแทน ที่คุณนายเน่า
อุส่า มาแพล่ม เอ๊ย มาโชว์น้ำหมาก
สำแดงฟามคิดเห็น เรื่องดวง ได้ตรงใจ๊ ตรงใจนู๋บี

นู๋บีเรยหอบปลาร้าทรงเครื่อง มาคาราวะ ซือเจ้ คร้าาา






เอ... ? แต่ม่ะลู้ ว่า จา หอเจี๊ยะ ถูกใจอาเจ้ หรือปล่าว น๊ออออ
หาก เจ้ ม่ะชอบแบบไทย ๆ ถ้าชอบสไตล์ไชนีส มากกว่า


งั้นเอานี่ ไป...

เหอ...เหอ...​

 

ที่รักนู๋บีที่ซู๊ดดดด เนี่ย เพราะ อะไรก็ไม่รู้ ว่ะค่ะ อิอิ ไม่มีเหตุผล
รู้สึกว่า คุยกะนู๋บีแล้วเป็นตัวของตัวเองดี คุยแล้วสบายใจ ไม่มีของขึ้น(มั้ง)
ไม่เหมือนคุยกับท่านโจเลยอะ คุยแล้วไม่เก็ทเหมือนนู๋บี เหอะๆ
ก็เลยได้แต่อือๆออๆ ไปกะเขาเพราะคุยแบบเปิดใจทีไร จบไม่สวยทุ๊กที
ไม่ใช่อะไรหรอกนะ ท่านโจเขามีทางของเขา แล้วเห็นว่าเจ๊ไร้สาระ แล้วชอบขัดคอเจ๊
แค่นั้นอะ ก็เลยรักนู๋บีที่ซู๊ดดด นานๆ จะเจอคนคุยด้วยแล้วรู้เรื่อง อิอิ
เมื่อวานโดนท่านโจขัดคออย่างแรง เลยมาแพล่มๆ รักนู๋บีที่ซู๊ดดด ซะงั้น

ทุกวันนี้นะ คุยกะคนอื่นต้องทามใจ...ไม่ให้ของขึ้น ไม่ให้มานะมันขี่หัว
แล้วก็ชักจะเล่นตัวเยอะ ไม่ค่อยอยากคุยกะใคร คุยไปแล้วบางทีก็ไม่สบายใจ นิ่งไว้สุขใจฝ่า เหอๆ

ปล.เรื่องปลาร้า เนี่ยนะ ท่านโจไล่ให้ไปกินนอกบ้านเลย นะ แพ้ทางอย่างแรง อิอิ

 

มานึกๆดูนะ ก็สมควรให้ท่านโจด่า นะ อิอิ
ทีอยู่กะลูกกะปั๋ว ทำเป็นหงอย ทำเป็นง่วง จะหลับลูกเดียว
ทีอยู่กะเพื่อนกะฝูง(บนเว็บ) ออกอาการยังกะปลากระดี่ได้น้ำ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ไม่มีเก็บอาการมั่งเลย ท่านโจแกยิ่งตะหมูกไว ไม่ต้องหันมามอง
แค่หางตาก็เก็บข้อมูลละเอียดแหล่ว... วัยรุ่นเซ็ง
หาว่าเราไม่รู้จักอบรมตัวเอง อีก ชอบตามใจตัวเอง หัวดื้อหัวรั้น บลาๆๆๆ
ไม่สนใจการบ้านการเรือน เอาแต่เล่นสนุกตามใจตัวเอง ไปโน่น....
(คงจะจริงของเค้าแหละ เพราะเถียงไม่ออก เหอๆ)
มีอาการเก็บกดเล็กน้อยเพราะว่าโดนขัดคออย่างแรง
เลยออกอาการฟาดหัวฟาดหาง(หางโผล่) ที่นี่ อะนะ

ยิ่งกว่าโคนันทวิศาล อีกมั้ง ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ แถมยังทำหูทวนลมอีกนะ
สงสัยจะผิดที่เรา เฮือๆๆๆ ตามใจมันจนเสียแมว แระ

นี่นี่ ป้านู๋บี
เธอว์รู้ไหม เธอว์รู้ไหม ว่าศรีพันยาของเธอว์นี้
เป็น เพชรน้ำหนึ่ง ร้อยคนมีเพียงหนึ่งเท่านั้น นะเอย
มหาเมพ เหมียว ๆ 555

จะหมายถึงเพชรสังเคราะห์ ก็ได้นะ อิอิ เพราะของแท้เขาต้องสวยงาม
อย่างเรามันซกมก กิริยากระโดกกระเดก ไม่เชื่อฟังไม่ว่าง่ายกวนทีนก็ที่1 กะล่อนก็เท่านั้น อะนะ

 

นี่ ป้าแพล่ม ว่าซะเหล่าฮูหมดมุกคุยเลย แย่งซีนดื้อๆ ว่าจะแพล่มเรื่องโหรโยงเข้าหลักกรรมอยู่
หมด หมดกัน!
ตามนั้นล้วนๆ เดี๋ยวมีช่องว่างค่อยโม้แล้วกัน
นี่ตอบช้าไปหน่อยเดียว ลากกันมาตั้งไกล ว่าจะชวนท่านนักบุญมาร่วมก๊วนหน่อย ขอซักฮาก็ไม่ยอม ขี้เหนียวเจงๆ

ใจคอจะไม่ให้โม้ได้เลย เล่นเฉลยซะหมดเกลี้ยง
พวกสูตรโกงเนี่ยมีนะ แต่ไม่รู้ได้ผลแค่ไหน หนีไม่เห็นพ้นซะที

รู้จักท่านเหลี่ยวฝานนิดโหน่ย ฮวงโป เว่ยหลาง จางเซียะโหย่ว โจวเหวินฟะ แค่คุ้นๆชื่อน่ะ

อันนี้พอมีช่องนิดๆ ขอโม้มั่งล่ะ

ง่า! คือ ถ้าว่าตามวิถีพุทธ เรื่องหลักกรรมนะ แล้วมาดูเทียบหลักโหร
มีเงื่อนไขตามฟามเข้าใจว่า(แค่ระดับฟามเห็นส่วนตัวละกันนะ)

คือ พอเกิดจุติจิต ตามมาด้วยปฎิสนธิจิตน่ะ มันจะเป็นจังหวะการเกิดของอัตตภาพใหม่ไง คือพอตายปุ๊บ ก็เกิดปั๊บ(ใครไม่เชื่ออย่าเพิ่งเถียงล่ะ เดี๋ยวยาวไป ไว้ค่อยไปเถียงทีหลังนะ เดี๋ยวเล่าไม่จบ)
ทีนี้ พอตอนเราคลอด ดาวบนท้องฟ้ามันเหมือนแผนที่ต้นทุนเก่า เป็นหลักฐานต้นทุนที่มีอยู่ สังเกตว่ามันเป็นอย่างนั้นน่ะ ดวงดาวบนท้องฟ้า จะบ่งบอกว่า ทุนเก่าที่ติดมามีอะไร

ฉนั้น ต้นทุนเก่า จะเท่ากับสิ่งที่จะปรากฏขึ้นตามเวลา เหมือนแผนที่น่ะ มาถึงช่วงเวลาหนึ่งๆ มันจะเกิดเหตุการณ์ต่างๆขึ้นมา สนับสนุนหรือบั่นทอนสุดแท้แต่

ทีนี้ ถ้าเราไปยึดตามนั้น เราก็จะวางแผนสับหลีก หรือซิ่งปาดกรรม มันจะไปตรงกะลัทธิความเชื่อแบบนิครนถ์ คือชีวิตจะดีเลว สูงต่ำ ดำเตี้ย ล้วนขึ้นกับกรรมเก่าไง เค้าเรียกว่าอกิริยาน่ะ ชื่อGeneric nameว่า ลัทธิกรรมเก่า (ปุพเพกตเหตุวาท )

แต่หลักพุทธไม่ว่าอย่างนั้น เรา้เชื่ิอเรื่องเหตุปัจจัย และความไม่ประมาท จึงเน้นที่ปัจจุบันกรรมไง ต้นทุนเก่ามีแค่ไหนเอาแค่นั้นแหละ มาโฟกัสที่ปัจจุบันกรรม

การดูดวง จึงเกิดตามหลักเรื่องวิบากน่ะ แต่เราก็สร้างกุศลกรรมใหม่มากๆได้ไง มันจะไปเจือจางอกุศลวิบาก

เทียบเคียงเหมือนกรรมชั่วคือเกลือ กรรมดีคือน้ำ ถ้ามีน้ำน้อยแค่เพียงในแก้ว ชงกับกรรมชั่วคือเกลือเท่าๆกัน ก็เค็มปิ๊ด เราก็ทำปัจจุบันกรรมให้มากๆเหมือนน้ำให้มีปปริมาณให้มากเหมือนแม่น้ำ เอาเกลือแค่ช้อนเดียวไปคน มันก็ไม่รู้สึกเค็ม
(เรื่องนี้ประดาป้าแก่ๆทั้งหลายย่อมรู้อยู่แล้ว แต่ผู้เฒ่าชิงโม้ให้คนที่ไม่เคยฟังก่อนได้ฟังก่อนแล้วกัน เดี๋ยวโดนแย่งซีนอีก)

ทีนี้ การพ้นอำนาจวิบากที่ทะยอยมาส่งผล เราต้องเร่งสปีดสุดขีด สับเท้ากันให้ไฟแล่บ(ระวังสะดุดเท้าตัวเองด้วยล่ะ)

ปัญหาว่า ประดาพวกวิ่งมาราธอนทั้งหลายต้องไม่หลงทางนะ ขืนขยันแต่โง่ มัวสับเท้าเป็นการใหญ่ มันเหมือนอยากไปเที่ยวเชียงใหม่แต่ไปขึ้นรถที่สายใต้ง่ะ ก็ป๊ะลำป่ำป๊ำนะ ตัวครายตัวมัน

สลุบ จึงต้องโฟกัสมาที่ปัญญาไง ต้องเจริญปัญญาให้มั่กๆ หาแผนที่ดีๆ เล็งให้ถูกเสียก่อน(รู้ให้ถูกเข้าใจให้ถูก) พอแม่นๆแล้ว ก็สับเท้าเกียร์ห้าเหมือนตานักบุญนั่นเลยนะไม่ต้องเหลียวหลัง โชคดีก็หนีไปเรื่อยๆน่ะแหละ กว่าอกุศลวิบากจะตามทัน น้ำก็เต็มตุ่มก่อน แบบนี้ จึงจะไม่รู้สึกถึงรสเค็มจากกรรมชั่วได้ง่ะ ถ้าซอยเท้าไม่ไวเท่าไร น้ำก็ออกกร่อยๆหน่อยปะแล่มๆ

แต่ก็นะ รู้ทั้งรู้!( รู้แยะนะ บอกห้าย)
สับเท้าหนีไม่ทันซ๊ากที มีฟามซรวยมาเยือนเนืองๆ ซาแดงว่า เมื่อก่อนคงเป็นพ่อค้าเกลือแหง(อยากเปลี่ยนชื่อเป็นอันดามัน เพราะดี) คงมีเกลือเป็นบัลค์ละมัง เค็มปิ๊ด นี่เป็นเหตุให้พยายามแชร์สิ่งดีๆมั่ง ใครได้เกลือไปไม่รู้ด้วยนะเอ้า!

 

ขอบจายนะป้า ยังเป็นสัมภเวสีอยู่เลย หาที่ลงยังไม่ได้ เซร็งหทัย

ง่า ! บอกห้ายนะ
ฤกษ์เกิดของเราน่ะ คงใกล้ๆเลิกเกิดแล้วละมัง
คืออย่างนี้ ฤกษ์นี้ ในหมู่โหรและหมู่โหนทั้งหลาย เค้าว่าเป็นฤกษ์ไม่ดีง่ะ แต่พวกนั้นมีทัศนะแบบโลกๆ เลยมองแบบนั้น

แต่ทัศนะผู้เฒ่า ฤกษ์แบบนี้ คือฤกษ์สำหรับเลิกน่ะ และบังเอิญตรงกับพระเดชพระคุณ กรมพระปรมานุชิตชิโนรสน่ะ หวังว่า จะเห็นถูกได้ทันเวลานะ ไม่งั้น พวกเรามีหวังได้เล่นม้าหมุนไปตลอด ตั้งเข็มทิศกันดีๆหน่อยละกาน และเล็งเป้าของตัวเองด้วยล่ะ อย่าไปเล็งเป้าคนอื่น

เล่าให้ฟัง ครั้งนึงตอนเรียนร.ด.น่ะ เหล่าฮูได้เข็มแม่นปืนระดับต้นๆ สมัยนุ้นโก้ เพื่อนๆมองท่านอดีตผ.บ.ทบติดเข็มแม่นปืนให้ด้วยฟามอิจฉาแกมหมั่นไส้เลยล่ะ เหล่าฮูยึดอกแบบชายชาติทหาร ไม่หวั่นไหวกับสายตาเพื่อนๆ

แต่อย่าเอ็ดไปนะ เค้าแจกกระสุนให้คนละยี่สิบนัดมัง เวลายิง เขาเป็นเลนไกลๆ พวกนักเรียนก็เรียงแถวยิงไง
หลังยิงเส็ดเอาเป้ามาดู เป้าของเหล่าฮูพรุนไปหมด นับแล้วร่วมสี่สิบกว่ารู มะรู้ใครตาถั่ว มายิงถล่มเป้าของผู้เฒ่าซะพรุน(ไอ่พวกข้างๆเป้ามันสะอาด มันงงว่า ทำไมยิงไม่โดนเลยฟระ) เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละป้า!

 

นี่ อาไข่นุ้ย ระวังด้วยล่ะ พักนี้มีสหายแปลกๆเข้ามาก้นหลุมดำที่พวกเราสุมหัวอยู่เนืองๆ ว่าจะชวนพวกอีมาร่วมเสวนาด้วย ก็ไม่ค่อยยอมพูดจาด้วยเท่าไร ขืนเราคุยกันไปมาแค่สามสี่คน อีกหน่อยเราต้องทะเลาะกันเองเป็นแน่แท้ อย่ากระนั้นเลย ชวนพวกอีมาร่วมวงไพบูลย์ดีก่า ให้ป้าขวัญเป็นemulsifier ป้าแกเนียนสุดๆ

อ้อ นี่เราเองก็เพิ่งรู้จักกัน อย่าเพิ่งชิงทะเลาะกันก่อนล่ะ ชวนเพื่อนๆมาแยะๆก่อน เดี๋ยวคุยไม่หนุก แค๊กๆๆ

ฮ่า ! ป้านู๋เนียน ไปรู้จักอีด้วยเหรอ 55555555
ขานี้ฮาสุดๆ ตล๊กตลก ยุคนุ๊นอีเหวงจินๆ มายุคนี้ไม่รู้นะ เป็นอาจานเสดสาดมัง
ว่าแต่อีท่าทางจะเป็นคนดีน่ะ เพียงแต่ตอนนุ๊นกลั้นหัวเราะม่ายล่ายจินๆ
คนเราล้มแล้วอย่าข้าม(กรณีคลาสสิคที่ว่า สุตตมยปัญญาเลิศ จินตมยปัญญาแหล่ม แต่ภาวนามยปัญญา เหล่าฮูคิดว่าเขาไม่เก่งน่ะ เขาพลาดแบบไม่น่าพลาดจินๆ)
ไม่เป็นไร คนเราหัวเราะเยาะเขา ถึงทีเรา เขาก็จะทำให้เราอับอายมั่งแหละ
แต่อีโม้เก่งชมัดยาด เสียดายจินๆ สุดโต่งไป เข็มทิศก็ชี้ผิดทาง เพราะดันไปยืนข้างๆแม่เหล็ก หวังว่าตอนนี้ึคงตั้งหลักดีแล้วนะ แต่ขี้เกียจตามอ่าน กลัวเดี๋ยวกลั้นหัวเราะไม่อยู่ บาปกรรม จะขำไม่ออกตอนตัวเองพลาดบ้างน่ะ
55555555555555555555555555555555555555555555555

 

จะว่าไป อ่านเรื่องของ อ.สุวินัย แล้ว แหยงตัวเองเลยนะ
ถ้าไปเป็นอย่างเขา จะทำใจได้ไหม ก็ยังไม่รู้เร้ย
จนป่านนี้คนยังจำเรื่องของเขาได้อยู่เลย ของเขาแรงจินๆ (ก็สงสารเขาอยู่นะ)
แล้วก็เห็นด้วยกับ อาแปะ เรื่องเข็มทิศ เรื่องภาวนามยปัญญา เรื่องเป้าหมาย ต้องแม่นๆ
ยิ่งเครื่องส่งแรงกำลังเครื่องสูงมีต้นทุนสูง เวลาพลาดมันจุกส์แร๊ง...
เอามาเป็นบทเรียนได้ แต่ไม่จำเป็นต้องเอาเยี่ยงเขาเนอะ
ไม่รู้ว่า อ.เขามีสายตาเป็นปกติรึยัง หรือยังมีปัญหาสายตาสั้นอยู่
แต่ยอมรับว่า พลังส่งออกของ อ.เขา มีเยอะ อ่านสนุกดี บันเทิงดี มีสีสันดี
แล้วก็ทุ่มทุนอย่างแรง เหมือนกระท้อนยิ่งทุบยิ่งหวานมั้ง กะอีกอย่าง
ช้ำในเละตุ้มเป๊ะ แต่ก็หัวแข็งไม่ยอมตาย ทนทุกข์แรงๆได้ก็มันส์ดี

ปล.พอดีป้าเนียน แกเป็นโรคขี้โม้เหมือนกัน เลยพอจะเข้าใจ อิอิ
ที่บอกว่าอ่านข้อเขียนของ อ.สุวินัย แล้วนึกถึงนู๋บี ไม่ได้หมายความว่า
อ.สุวินัย เขาเหมือนป้านู๋บีนะ แต่มีกลิ่นเรื่องสำนวนเขียนหนังสือที่มีรสแซ่บถูกใจ
คนเสพ มีเทคนิคของหัวใจนักเขียน แล้วก็แซ่บแต่แซ่บคนละแบบ อ่านแล้วติดใจ
ป้านู๋ขวัญอ่านแล้วติดใจข้อเขียน แต่ไม่ได้ติดใจคนเขียน อิอิ

จนถึงเดี๋ยวนี้ คนส่วนใหญ่ก็ยังเน้น สุตตมยปัญญาเลิศ จินตมยปัญญาแหล่ม เป็นหลักคิดว่าเป็นปัญญา
รู้ธรรมอยู่ดี แถมบางคนเข้าใจ ภาวนามยปัญญา ไปถึงไหนก็ไม่รู้ จะทำถูกทางหรือป่าวก็ไม่รู้
ส่วนเราเองจะทำถูกหรือป่าวก็ไม่รู้อิอิ หลังๆเห็นหลายๆค่ายก็ยึดเอา ภาวนามยปัญญา เป็นจุดขาย
แล้วพอทำไม่เหมือนกันก็ว่าทางฉันถูกทางเธอผิด ทะเลาะกันอยู่นั่น วัยรุ่นเซ็ง ป้าเนียนว่า
ถ้าเข้าใจถูกเหมือนกันเนี่ย ไม่มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งให้ต้องขายขี้หน้า มาแสดงดราม่า ต้มมาม่า
ให้แมวกินกันอยู่นั่น จนแมวอย่างป้าเนียนก็ชักจะเอียนแระ เห็นแล้วก็จะอ้วก (อ้วกกิเลส อะนะ)

 

นี่!ป้านู๋ขวัญ ตอนนุ๊นถ้าติดตามเสียหน่อย จะเห็นเค๊าเหวงสุดๆ เหวงจนสยองเลยนะบอกห้าย ไม่ใช่ป่านนี้คนยังจำเรื่องของเขาได้ร๊อก มันลืมไม่ลงตะหาก กลัวตัวเองจะเป็นอย่างเค๊าจินๆนะ แต่ถึงยังไง เชื่อว่าเขาเป็นคนดีน่ะ และมีความปราถนาดีต่อสังคม จึงเห็นใจเขามาก(แต่ที่ขำก็ส่วนขำนา เหมือนอีตานักบุญนั่นน่ะ ของเค๊าตลกจัง เสียแต่ไม่ยอมรับมุข อดฮาเลย แค่ล้อหนุกๆเอง)

ก็เขาดราม่ามาก เหล่าฮูเคยอ่านมาก่อน อลังการมหาระทึก ไม่เคยรู้มิตินอกสำนึกปรกติ เขานำเสนอได้มันหยด แต่เท่าที่จำได้คลับคล้ายคลับคลานะ เขาพูดเรื่องมังกรอมตะอะไรทำนองนี้ หลักพุทธแท้ๆไม่เห็นอยู่ในความทรงจำว่าเขาพูดอะไรบ้าง ออกแนวMatrixละมัง

ที่ว่ายากน่ะ ก็คือตัวเราเองน่ะแหละ ไม่ใช่ใคร
แผนที่ใครผิดเรื่องของเขา แต่แผนที่ของเราต้องพยายามอย่าผิดน่ะ ซึ่งมันยาก เพียงต้องสะสมเรื่องปัญญาภาวนามากๆนะ ทำให้มากแล้ว จะเห็นข้อน่ากลัวของการขาดปัญญาข้อนี้ชัดขึ้นๆจนกลัว เหมือนเห็นที่อาจารย์สุวินัยพลาดน่ะแหละ (ไม่รู้ไปขำเค้าทำไม แต่ตอนนั้น มันตลกจริงๆ กลัวจะขำไม่ออก ถ้าโดนกับตัวเองจริงๆน่ะ)
แล้วที่ป้าว่า
" แล้วพอทำไม่เหมือนกันก็ว่าทางฉันถูกทางเธอผิด ทะเลาะกันอยู่นั่น"
อันนี้เข็ดจริงๆให้ดิ้นตาย
คือการแชร์กันนี่ ที่จริงนับว่าเป็นการเจริญปัญญานะ
เหล่าฮูน่ะตัวดีเลย เห็นชัดๆโต้งๆว่าไม่ใช่ พยายามพูด พยายามชี้
ตอนนี้ ม่ายเอาดีก่า ทู่ระไม่ใช่ ใครอยากรู้มาถามค่อยบอก ไม่ถาม เราก็คุยเล่นกันเอง แชร์กันเอง ทะเลาะกันเองก็พอแล้ว

ก่อนนี้เหล่าฮูรักษาท่าทีและคำพูดกว่านี้ แต่เห็นพวกตุ๊ดตู่นักแถมากจนอ่อนใจ เลยวางใจอุเบกขา ทั้งไม่ใช่หน้าที่ หน้าที่จริงๆ ควรมาเรียนรู้มากกว่ามาสอนใครมัง จะแบ่งให้บ้างเฉพาะเพื่อนที่รักใคร่ชอบพอน่ะ และต้องพร้อมจะรับฟังด้วย ถ้าไม่ได้พร้อมฟัง จะพยายามเลี่ยงแล้วหละ คุยเล่นหรือชวนไปร้องเพลงหนุกๆดีก่า

เมื่อพยายามบอกแล้วก็ต้องเผื่อใจว่า ทำคุณบูชาโทษ หรือหมาหัวเน่า ต้องคอยเตือนตัวเองให้มากๆ(ที่จริงอัธยาศัยตรงนี้ ว่าไปแล้ว คล้ายป้านู๋บีละมั๊ง )

 

แหะๆ ผมอาจจะแย้งบ้างเถียงบ้าง
แต่ไม่ทะเลาะไร้สาระแบบห้องlnwหรอกฮะ
จินๆนะฮะ อิอิ

 

ว่าแต่ ประโยคนี้

อ้างอิง:
ยอดคนคือผู้ที่สามารถทำอะไรซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้โดยไม่เบื่อหน่ายเท่านั้นเอง คนแท้ไม่ท้อ คนท้อไม่แท้ และถ้า
หากไม่ใช่คนแท้ก็จะเป็นยอดคนไม่ได้ ต้องทำอะไรซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้โดยไม่เบื่อหน่าย และเห็นความแปลกใหม่ในการ
ทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า

มันคุ้น ๆ เน๊าะ เหมือนคราย ล่ะหว่า
อืม...หม่ามี๊ขราาา ว่าที่ ลูกสะใภ้ คนนี้
ขอแนะนำว่า ให้ เอา ถ้อยคำเหล่านี้ ไปให้ ป๋าโจ อ่านอ่ะ

มาแพล่มตอบ อิอิ
หม่ามี๊พูดตามตรง ไม่กล้าเอาไปให้อาเฮียอ่าน ว่ะค่ะ อิอิ
เด๋วโดนสอยกลับว่า ตัวลื้อ อ่ะ สมควรทำความเข้่าใจให้ได้ก่อน...แล้วกรุณาทำโดยด่วน
อาเฮีย ทำได้อยู่แร้ว เฟร้ย...
(คาดว่า จะเป็นอย่างงี้ อะ)

 

หึ หึ หึ หึ

 

สพฺเพ ธมฺมา นาลํ อภินิเวสาย

"ธรรมทั้งปวงอันใคร ๆ ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น"

สาธุ สาธุครับ วันนี้มีพระมาโปรดด้วย กราบนมัสการครับ พระคุณเจ้า
(ว่าแล้วไงป้า เพิ่งคุยเรื่องนี้หลัดๆ เห็นแมะ พระท่านมาเตือนแระ)

และขอบใจมิสเตอร์บีนนะ มาคุยกันเล่นมั่งเส่ ไหนๆอุตส่าห์แวะมาก้นหลุมดำแล้ว มีฟามเห็นอะไร เชิญตามอัธยาศัยนะคร๊าบ มะต้องเกรงใจ จะได้แลกคุยแลกเปลี่ยนทรรศนะกันมั่ง

 

สาธุ สาธุครับ วันนี้มีพระมาโปรดด้วย กราบนมัสการครับ พระคุณเจ้า
(ว่าแล้วไงป้า เพิ่งคุยเรื่องนี้หลัดๆ เห็นแมะ พระท่านมาเตือนแระ)
เจริญพร
ไม่ได้มาเตือนใคร มาอ่านดูความเห็นต่าง ๆ โยม ป้านู๋ขวัญ ก็คุ้นเคยกัน หายหน้าไปจากเวปนี้นานมากเพราะเหตุผลบางอย่าง แล้วก็เพิ่งกลับจากไปทะเลาะกับตัวเองมา คุยกับใครก็ไม่สนุกเท่ากับตัวเอง เรื่องต่างๆ รับมาแล้วก็ผ่านไป ไม่เก็บเอาไว้ อ่านเพื่อเป็นสติปัญญา ไม่ทำตัวเป็น ชาเต็มถ้วย แล้วอีกอย่างการอ่าน ถ้าจับอารมณ์ไม่เป็นก็จะไม่รู้ว่าผู้เขียนเป็นอย่างไร
เจริญพร อีกครั้ง

 

สาธุครับ
คือ ล้อป้านู๋บีเล่นน่ะครับ พอดีคุยเรื่องความยึดมั่นถือมั่นกับคุณป้าอยู่น่ะครับ พอดีท่านผ่านมาพร้อมกับพุทธวัจนะดังกล่าว เลยเอามาล้อเขาเล่น พระคุณเจ้าโปรดอย่าได้ถือสานะครับ พวกเราคุยกันแบบภาษาโลกๆ ตามจริตอัธยาศัยที่คล้ายกัน มีจุดร่วมคล้ายกัน

แต่ต่างก็มุ่งประโยชน์ทางปัญญาน่ะครับ บางท่านอ่านแล้วพิจารณาไม่ตรงกับที่คุ้นเคย ก็จะคิดว่าชวนวิวาท แต่ที่จริงมีเจตนาชวนวิพากย์น่ะครับ วิจัยธรรม เฟ้นธรรม การนำข้อธรรมมาพิจารณา ตามสถานการณ์ต่างๆ

 

นมัสการพระคุณเจ้า เจ้าค่ะ
มาแค่ หึ หึ หึ หึ
ก็อนุโมทนา แล้วเจ้าค่ะ เป็นปลื้ม เจ้าค่ะ
ยิ่งทะเลาะกับตัวเองมาด้วย หูย...ต้องรีบอนุโมทนา สาธุ

 

อ้างอิงไม่เป็น
Tawee Gibb
สาธุครับ
คือ ล้อป้านู๋บีเล่นน่ะครับ พอดีคุยเรื่องความยึดมั่นถือมั่นกับคุณป้าอยู่น่ะครับ พอดีท่านผ่านมาพร้อมกับพุทธวัจนะดังกล่าว เลยเอามาล้อเขาเล่น พระคุณเจ้าโปรดอย่าได้ถือสานะครับ พวกเราคุยกันแบบภาษาโลกๆ ตามจริตอัธยาศัยที่คล้ายกัน มีจุดร่วมคล้ายกัน

แต่ต่างก็มุ่งประโยชน์ทางปัญญาน่ะครับ บางท่านอ่านแล้วพิจารณาไม่ตรงกับที่คุ้นเคย ก็จะคิดว่าชวนวิวาท แต่ที่จริงมีเจตนาชวนวิพากย์น่ะครับ วิจัยธรรม เฟ้นธรรม การนำข้อธรรมมาพิจารณา ตามสถานการณ์ต่างๆ

นั่นแหละเป็นสิ่งที่อาตมาพิจารณาดูแล้วจึงจากเวปนี้ไปชั่วคราว เพราะมีแต่อะไรก็ไม่รู้บอกไม่ถูก พอดีได้โอกาสไปปฏิบัติด้วย แล้วก็ปิดวาจา(ไม่พูด) ทำให้เราได้รู้ว่า ในบางครั้งสิ่งที่เราคิดหรืออยากอธิบายก็บอกใครไม่ได้ ตาสว่างขึ้นมากระทันหัน พอดีมาอ่านที่พวกโยมวิพากษ์กันก็ชอบ สนุกดี ถ้าอ่านไม่พิจารณาก็จะหาว่าบ้า สุดโต่ง ก็แล้วแต่จะพิจารณากันไป (แล้วโยมเป็นอะไรกับ Barry Gibb)

K Kwan
นมัสการพระคุณเจ้า เจ้าค่ะ
มาแค่ หึ หึ หึ หึ
ก็อนุโมทนา แล้วเจ้าค่ะ เป็นปลื้ม เจ้าค่ะ
ยิ่งทะเลาะกับตัวเองมาด้วย หูย...ต้องรีบอนุโมทนา สาธุ

ได้อ่านของโยมแล้ว แตกฉานขึ้นมากนะ สาธุ

อ้อ โยมป้านู๋บี ไป แหะ แหะ ทักทาย อยู่ที่กุฏิ โน่น

 

ขอบพระคุณครับ
เหมือนกันน่ะครับ การสื่อสารนี่ต้องระวังจริงๆน่ะครับ เจตนาดีถ้าขาดประสิทธิภาพก็มีปัญหานะครับ ทั้งผู้รับและผู้ส่งสาร ที่สำคัญก็ปัญญา ที่เห็นว่าจะเป็นเหตุให้ขัดเคือง ล่วงเกินกัน บางทีเพราะต่างระนาบปัญญาหรือความคิด ก็เป็นปัญหา

ที่จริงถ้าเปิดใจกว้างๆก็น่าจะดีครับ ทีนี้ในชุมชนหมู่มากแบบโลกออนไลน์ ก็ผ่อนสั้นผ่อนยาวกัน(แง่สนทนา เพราะไม่รู้จักตัวตนแท้ๆ) ผู้ดูแลในแง่มุมหนึ่งก็เป็นภาระหนักเหมือนกัน ใจเขาใจเราน่ะครับ หลังๆเห็นทั้งทิฏฐิ มานะของตัวเอง ยิ่งพิจารณาก็ยิ่งผ่อนปรนให้ผู้อื่นขึ้นบ้าง ไม่งั้นก็สุดโต่งเหมือนกันน่ะครับ


ง่า ผมไมได้เป็นญาติอะไรกับBarry Gibbเค้าหรอกครับ แต่เป็นชื่อที่เพื่อนสนิทกันสมัยก่อนเรียก เพราะชอบร้องเพลงของBee geesครับ บังเอิญเพื่อนๆเขาได้ยินผมร้องซ้ำๆซากทุกปี(กิจกรรมของโรงเรียน) ที่นี่ผมก็ร้องน่ะครับ แต่นานๆครั้งครับ

 

อัตตา ตัวเดียวเท่านั้นที่ทำให้วุ่นวาย ถ้าปล่อยปละละวางลงได้ก็จะเบาตัว คำสอนต่างๆนั้นอยู่ที่การตีความ คำพูดแม้เพียงประโยคเดียวหรือคำเดียวกัน แต่หากต่างสถานที่,ต่างสถานการณ์ก็สามารถแปลเป็นคนละความหมายได้ แล้วแต่คนจะคิด ถ้าได้เคยติดตามกันจะเห็นว่าอาตมาจะไม่แสดงธรรม หรือออกความเห็นในธรรม เพราะมันเป็นปัจจัตตัง แต่มักจะคอยเฝ้าดูหรืออ่านกระทู้ต่าง ๆ ชอบอันไหนก็อ่านมากหน่อย ไม่ชอบก็ผ่านไป
ปล.1ตระกูล Gibb เหมือนกัน สมัย 2512-16

 

สาธุครับ สาธุ
อัตตา มานะ ทิฏฐิ ชวนให้วุ่นวายจริงๆ
เรื่องคำพูดนี่ก็เป็นดังที่พระคุณเจ้าว่ามา เห็นตามนั้นน่ะครับ ต่างสถานที่และโอกาส ทั้งผู้พูดผู้ฟังก็ตีความไปหลากหลาย เรื่องแสดงธรรมนั้นก็แปลกนะครับ เห็นว่าผู้รู้หลายท่านมักไม่แสดงความคิดเห็น ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าใดครับ พระคุณเจ้าเห็นว่าที่ผมกับเพื่อนๆคุยกัน ตรงไหนคลาดเคลื่อนอย่างไร กรุณาให้ความรู้ด้วยนะครับ เพราะเพศฆราวาสไม่ค่อยเอื้อต่อการปฎิบัติปัญญาภาวนาเท่าใด
ดีใจเช่นกันนะครับที่ท่านได้เคยชอบคณะนี้เหมือนกัน ผมยังนึกสนุกอยู่ ยังติดรสอร่อย คงใช้เวลาค่อยๆปล่อยวางน่ะครับ