โมทนาบุญ ปี พ.ศ. 2549 - เป็นรายเดือน

เห็นถังบรรจุน้ำ ในภาพที่โพส ที่ 149 นึกขึ้นมาได้ มีเกร็ดจะเล่าให้ฟัง....
.......................................................................

ปูนซีเมนต์ บนยอดดอย มีค่ามากครับ....
ปูน 1 ลูก ตอนนั้น น่าจะราคา 120 บาท....
แต่ราคา ค่าจ้างชาวบ้านให้แบกขึนมาถึงยอดดอย นี้ ครึ่งถุง 100 บาท
ค่าแบก 1ถุง 200 บาท แพงกว่าราคาปูน ครับ....

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ.. โปรดเชื่อเถอะครับ....
ขนาดที่ว่า เดินตัวเปล่าขึ้นมาตัวเปล่า 3-4 ชั่วโมง นี่ ยังเหนื่อยแทบตาย....
(อย่าว่าแต่ปูนครึ่งถุงเลยครับ.. มันเป็นเรื่องสุดยอด กำลังใจจริง ๆ)

ขาขึ้นมา ผมก็แบกเอาผ้าห่มขึ้นมาด้วย(เผื่อคนอื่น ๆ ด้วย กลัวว่าจะหนาว)
สะพายแล่งขึ้นมา.. ระหว่างทาง พบเด็กกะเหรี่ยง พวกเขา ตัวเล็ก ตัวน้อย....
พากันแบกย่ามที่ใส่ทราย โดยใช้สายย่ามรั้งมาที่ศรีษะ ก้มหน้าเดินหงุด ๆ
เห็นแล้วช่างน่า ชื่นใจ....

ผมก็นึกขึ้นมาได่ว่า เอ.. เราไม่ได้นำทรายขึ้นมาด้วย....
เลยขอจากเด็ก ๆ ชาวกะเหรี่ยง มา 1 ถุงพลาสติกเล็ก ๆ หนักไม่น่าเกิน 1 กก.

แต่เจ้าประคุณเอย.. ใครจะรู้บ้างว่ามันหนักจริง ๆ
ผมใส่ถุงทราย ซุกไว้ในผ้าห่มที่สะพายอยู่ แล้วก็เดินขึ้นยอดดอย....
โอ้โฮ.. อะไรจะหนักปานนั้น จะคืนให้เด็ก ๆ ก็ไม่ได้ น่าละอาย....
ถึงจะคืนให้ ก็คืนไม่ได้ เขาเดินผ่านขึ้นไปกันหมดแล้ว....

ผมเข้าใจดีทีเดียวว่า ถ้าให้ผมแบกปูนซีเมนต์ เพียงครึ่งถุง เพื่อขึ้นยอดดอย....
คงต้องใช้เวลา อย่างน้อย ๆ 1 วัน....

หรือไม่ก็ ขาดใจตาย ไปเสียก่อน แน่ ๆ

.........................................................................

 

อ้าว.... แล้วมันเกี่ยวอะไรกัน กับถังบรรจุน้ำ กันละนี่....

ก็เกริ่นให้รู้ว่า วัสดุก่อสร้างทุกอย่างมีค่า เสียนี่กระไร....
ปูนสักนิด ทรายสักหน่อย แม้แต่ "น้ำ" นี่ มีคุณค่าทุกหยาดหยด จริง ๆ
เพราะว่า ห้วงเวลานั้น น้ำกินไม่มี ต้องลงมาเอาที่พื้นราบ ด้านล่าง....

ส่วนน้ำที่ใช้ก่อสร้าง ก็ต้องเดินลงไป.. ระยะของห้วงเวลา ขาลง.. 40 นาที
ขาขึ้น ตัวเปล่า ก็ เกือบ 1 ชั่วโมง....

วันที่ 12 ทำการก่อสร้าง กันตลอดจนถึงกลางคืน (ประมาณ เกือบ 2 ทุ่ม)
ห้วงเวลาตอนบ่าย หลวงพี่ตุดีฯ ก็บอกว่า พวกเราก็คงจะก่อสร้างต่อไป ไม่ได้....
เพราะว่าน้ำที่จะผสมปูน ไม่มีแล้ว....

บ่ายนั้น ก็เลยเดินลงไปแหล่งน้ำ เพื่อช่วยกันไปนำน้ำ กรอกใส่แกลลอนเล็ก ๆ
ก็หิ้วกันขึ้นมา ทางชันมาก แค่หิ้วขึ้นมา มือข้างละ 2-3 ลิตร ก็แทบทนไม่ไหว
ใช้เวลากว่า 1 ชั่วโมง กว่าจะกลับขึ้นมาถึง ยอดดอย....

คืนนั้น ก็ผ่านไป นอนหนาวมาก ๆ ก่อไฟข้างเต้นท์ที่พัก(นอนข้างกองไฟ)
......................................................................

 

เช้า (วันที่ 13) ตื่นขึ้นมา....
หลวงพี่ตุดีฯ ก็ปลีกตัวลงไปตักน้ำ.... ชาวบ้าน และเด็ก ๆ ก็ลงไปช่วยกัน....
นำแกลลอนเล็ก ๆ ติดไม้ติดมือไป ช่วยกัน คนละเล็กละน้อย....

ก็ปล่อยให้เจ้าถังแกลลอนใหญ่ ตามภาพนี้ วางตั้งอยู่ ไม่มีใครสนใจที่จะนำไปตักน้ำ..
.................................................................................

 

ตอนแรก ก็ตั้งใจว่า ไม่ลงไปแล้ว เมื่อวานนี้เข็ดแล้ว มันหนักหนาสาหัสจริง ๆ

สักพักหนึ่ง ความละอายใจก็ปรากฏ....
เรามาทีนี่ มาทำอะไร.. มาแล้วกลัวเหนื่อย ก็แล้วจะมาทำไม.... อายเด็ก ๆ ไหม....
กำลังใจก็ขอสู้ ก็เดิน ๆ ไปเพื่อจะหาแกลลอนเล็ก ๆ มันไม่มีแล้ว มีแต่ใบใหญ่ ใบนี้

ก็เลยคว้าไป.. ด้วยคิดว่า ใบใหญ่ก็ไม่เป็นไร ใส่น้ำน้อย ๆ หน่อย ก็ได้....

 

ถังที่นำมา นำมาเพียงใบเดียว มีสายสะพายคู่ แขวนแบกด้วยไหล่ทั้งสอง....
เดินไปถึงแหล่งน้ำ ....

แหล่งน้ำ นี่ ลืมอธิบาย.. ไม่ใช่หนองน้ำ หรือลำธาร นะครับ....
เป็นเพียงน้ำที่ซึมออกมาจากผนังของภูเขา ต้องนำเปลือกไม้ ที่เป็นร่อง ไปรองรับ
ให้รินไหลลงมา แล้วเราก็เอาแกลลอนที่เตรียมไป มารองรับ....
กว่าจะได้ 3 ลิตร 5 ลิตร ก็นานโขอยู่....

ผมก็ปล่อยให้เด็ก ๆ รองรับไป และขึ้นมาก่อน....
พวกเด็ก ๆ และชาวบ้าน เห็นแกลลอนที่ผมเตรียมไป เขาก็หัวเราะกันว่า....
จาหว่าเหรอ(จะไหวหรือ)

เมื่อพวกเขาไปกันหมด ผมก็นั่งรองรับน้ำจนเพลิน น้ำสูงแค่ไหน ก็มองไม่เห็น สีทึบ..
เมื่อรอง ๆ ไป ก็ลองยกดู ก็เห็นว่าหนักเกินไป เกือบเต็ม
(ประมาณ 3 ใน 4 ของแกลลอนใบนั้น ก็ไม่รู้ว่ากี่ลิตร)

จะทิ้ง ก็เสียดาย ก็ลองนำสายสะพายแบกใส่บ่า ลองลุกขึ้น....
ให้ตายเถอะครับ.. มันหนักมาก ผมลุกแทบไม่ขึ้น....
ก็เลยนั่งลงใหม่ ก็คิดว่าจะเททิ้งสักหน่อย....
ก็มีหนุ่มชาวกะเหรี่ยง 2 คน เดินลงมารองน้ำ....
เขาใช้แกลลอนเล็ก.. แต่ทว่า 3 แกลลอน
คือ มือหิ้ว 2 ข้าง แถมใช้หัวสะพายอีก 1 แกลลอน

ผมก็คิดในใจว่า.. เอ.. เขาทำได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้....
สิ่งที่เราปรารถนาในจิต ในใจ มันหนักหนากว่านี้ หลายแสน หลายล้านเท่า....
เพียงแค่นี้ หากทำไม่ได้.... แล้วสิ่งที่ใหญ่ ๆ ตามที่มุ่งหวังในความปรารถนา....

มันจะสำเร็จได้อย่างไรกัน....

จึงอธิษฐานขอความสำเร็จ กันตรงนั้น(ในใจ)

และลุกขึ้นสะพายน้ำอีกครั้งหนึ่ง โดยมีชาวกะเหรี่ยงหนุ่ม ช่วยประคองให้ลุกขึ้น
ผมใช้ไม้เท้าค้ำ ทั้ง 2 ข้าง เพราะว่าทางมันชันมาก....
เรียกว่า เมื่อขณะที่แบกน้ำอยู่นั้น ตัวจะขนานกับผนังของภูเขา....
ใบหน้า ห่างจากพื้นดินเพียง 1 ฟุต 2 ฟุต เท่านั้นเอง

ไต่เขาขึ้นมา ในช่วงแรกที่ชันมาก ระยะ ประมาณ เพียงแค่ 20 -30 เมตร
กว่าที่จะฝ่าขึ้นมาได้นี่ ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี ลองคิดดูว่า "น้ำ"ที่หนัก แทบลุกไม่ขึ้น
แล้วต้องขึ้นทางชันถึง 60-70 องศา ก็นึกภาพดู....

พอผ่านขึ้นมาได้ จะนั่งพัก ก็ต้องเล็งหาที่วางถึงน้ำ ให้สูง ๆ หน่อย
เพราะว่าเมื่อลุกขึ้น จะได้ลุกได้โดยง่าย ๆ (หาที่อย่างนั้น ก็หายาก)
ใจหนึ่งแทบอยากที่จะเทน้ำทิ้งไปสักครึ่งหนึ่ง ก็ยังดี....

นั่งพักเหนื่อย จนหนุ่มกะเหรี่ยง 2 คน ที่รองน้ำทีหลัง เดินผ่านไป
หิ้วน้ำ 2 มือ สะพายที่ศรีษะ อีก 1 .... ทำไมเขาทำได้.. ทำไมเราจะทำไม่ได้....

ก็ตัดสินใจสู้ต่อ ไม่เททิ้ง เหนื่อยแค่ไหน ก็ให้มันรู้ไป....
ความเพียรไม่มี ความสำเร็จก็จะไม่เกิด....
เดินไป ก็พักไป เรื่อย ๆ (แต่ก็ต้องเล็งที่พัก วางถังน้ำให้สูง ไปโดยตลอด)
...................................................................

 

น่าจะนาน เกือบ 2 ชั่วโมง ที่ฝ่าด่าน สู้กับกำลังใจของตัวเอง....
ผมคิดว่า หากไม่มีแรงอธิษฐานในจิตในใจ คงไม่สำเร็จ คงเทน้ำทิ้งไปบ้างแล้ว....

มันก็เป็นความภูมิใจ ที่ทำได้สำเร็จ....

เมื่อผมไปถึง สถานที่ก่อสร้างเจดีย์ .... เฮ้.... เสียงหัวเราะ ด้วยความขัน....
ในท่าที ที่ผมแบกถังน้ำเข้าไป.... ใคร ๆ ก็คิดว่า ผมคงแบกน้ำมานิดเดียว....
แต่เสียเวลาไปนานมาก จนคนอื่น ๆ เขากลับมากันจนหมดสิ้นแล้ว....

แต่เสียงหัวเราะ ได้เงียบหายไป....

เพราะเสียง อุทาน ของคนที่รับถังน้ำ จากผม....
กริยา ที่เขารับถังน้ำนั้น มันหนักมาก จนกลบเสียงหัวเราะเยาะไปได้....
แล้วทุกคน ก็แปลกใจ พากันมาลองยกถังน้ำดู ว่า มันหนักไหม....

ผมก็ไม่ได้คิดอะไร.... คิดเพียงว่า....
เราตั้งใจ เรามีความเพียร สำเร็จตามที่ตั้งใจ และตามคำอธิษฐานความปรารถนา แล้ว.
ก็เล่าสู่กันฟัง เพียงเพื่อ อยากให้รู้ว่า คนเราถ้ามีกำลังใจ และมุ่งมั่นในความปรารถนา
ความสำเร็จ ย่อมมี ย่อมเป็นไปได้.... ถ้า กำลังใจเต็ม.
...................................................................................

 

โอ้.. ฟุ้งข้ามวัน ไปถึงเช้าวันที่ 13 เสียหลายโพส....

ย้อนกลับมาดูภาพ ในคืนวันที่ 12 กันอีกสักนิด นะครับ....
มีภาพสวย ๆ ปรากฏให้เห็น กันอีกแล้วครับ....

 

จากนั้น วันที่ 13 บ่าย เดินทางกลับถึงดอนเมือง เวลา 06.29 น.(เช้าของวันที่ 14)

วันที่ 15 - เช้า นำคุณสรวงมนท์ฯ คุณพิมฯ คุณดาหวันฯ ไปหาท่านอาจารย์สุรชัยฯ เพื่อรับการสงเคราะห์ (วันนี้ ท่านอาจารย์ให้การสงเคราะห์ ชี้แนะแนวทางแก่กระผมเป็นกรณีพิเศษ ผมคิดเสมอว่า ท่านเป็นผู้มีพระคุณใหญ่)

- บ่าย เดินทางไปวัดพระพุทธบาทห้วยต้ม กับคณะพี่โอภาส ชลบุรี นำเกลือ และปัจจัย ข้าวของ อื่น ๆ ไปถวาย
(ตรงนี้ จะเล่าให้ฟังถึงเรื่อง "นำเกลือไปสร้างถนน" ให้ได้ฟังกัน นะครับ)

วันที่ 16 - ทำบุญที่เจดีย์ปู่แก้วมาเมือง
–ร่วมถวายสังฆทาน ข้าวสาร น้ำมันพืช พร้อมเครื่องข้าว ณ วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม

เดินทางไปแม่สาย เพื่อไปรับพระหินแกะสลักสำหรับบรรจุเจดีย์
–ไปพระพุทธบาท 3 ยอด
-ไปพระพุทธบาทผาหนาม
-ไปเจดีย์ศรีเวียงชัย

วันที่ 17 - เดินทางไปวัดพระพุทธบาท 3 ยอด(บ้านโฮ่ง)
– วัดพระพุทธบาทผาหนาม
– เจดีย์ศรีเวียงชัย

แล้วเดินทางกลับกรุงเทพฯ เวลา 21.49 น.
แวะถึงพระพุทธบาทเขากะลา ได้ร่วมบุญบวงสรวงที่จะมีในวันรุ่งขึ้น

ก็จะได้นำภาพ มาให้ชมเพื่อโมทนากันอีก ในโอกาส ต่อไป นะครับ....

 

วันนี้ (2 ก.ย.2549)

คุณสมเกียรติ ทวีหฤทัยสุข

ได้โทร.เข้ามาแจ้งว่า ได้โอนเงินมาเข้าบัญชีของกระผม เป็นเงิน 2,000 บาท
ด้วยเมตตาที่เห็นว่า ผมทำงานบุญ ขึ้นเหลือ ล่องใต้
ทั้งที่ไม่ได้ทำงาน ไม่มีรายได้ พี่เขาก็ถามว่า ผมทำได้อย่างไร....

ผมเองอยู่สภาพนี้ ในความตั้งใจที่จะทำบุญจริง ๆ
พระ พรหม เทพเทวา ท่านก็คงจะช่วยดลจิต ดลใจ ให้ผู้มีคุณทั้งหลาย ช่วยประคับ ประคอง ให้ผมสามารถทำงานบุญ ได้สำเร็จ ลุล่วง ไปได้ เป็นระยะ ๆ

การเดินทางไปร่วมงานบุญ พี่ ๆ ผู้มีพระคุณทั้งหลาย เขาก็ไม่เก็บเงิน เพราะรู้ว่า ผมมีกะตังค์น้อย ผมก็โมทนาด้วนการ มอบวัตถุมงคลที่ผมพอจะมีอยู่บ้าง ทดแทนพระคุณไป ตามโอกาส และความเหมาะสม....

ก็รอดตัว มุ่งงานบุญโดยตรง ผ่านพ้นไปได้ มาร่วม 7 ปี แล้ว....
ก็แปลกดี เหมือนกัน ไม่รู้ว่าผ่านพ้นมาได้อย่างไร....

ผมคิดว่า ถ้าคนเรามุ่งมั่น ตั้งใจจริง พระ พรหม เทพเทวา และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย
คงจะช่วยเหลือเราได้ แน่นอน.
.............................

 

เดือน สิงหาคม 2549

วันที่ 2 - เดินทางไปวัดพระพุทธบาทห้วยต้ม กับคุณมนตรี(Fat Man) พี่มนต์สิทธิ์ และพี่วรกมล(แป๊วฯ)

วันที่ 3 - เช้า ใส่บาตรพระ พร้อมถวายปัจจัย และขนมที่คุณสุภาวดีฯ(หนูเอง ฝากเงินมา 2,000 บาท)
สาย ร่วมกันถวายพระพุทธรูปบรรจุเจดีย์ ปัจจัยหลวงปู่ครูบาพรรณ / ไปวัดนาเลี่ยง / วัดดอนแก้ว
เที่ยง ไป เจดีย์ศรีเวียงชัย วัดพระพุทธบาทผาหนาม
บ่าย ไปวัดห้วยน้ำอุ่น เข้าไปกราบ ส่วนที่พบรอยพระพุทธบาทปรากฏใหม่ เดินเท้าไป-กลับ เข้าป่า ประมาณ 2 ชั่วโมง
เย็น พาเด็ก ๆ ชาวกระเหรี่ยงที่ห้วยต้ม ไปเลี้ยงก๋วยเตี๋ยว
ค่ำ เดินทางออกจากวัดพระพุทธบาทห้วยต้ม กลับสู่ กทม.

วันที่ 4 - ประมาณ 03.00 น. เดินทางกลับถึง กทม. โดยสวัสดิภาพ

วันที่ 5 - มอบสมเด็จองค์ปฐมทันใจ จำนวน 11,050 องค์ ให้คุณพัฒนา เอกพจน์ ที่เดินทางมากรุงเทพฯ ที่บ้านสายลมเพื่อนำไปแจกให้แก่ทหารหาญ ภาคใต้

วันที่ 6 - เช้า ไปบ้านสายลม นัดกับน้อง ๆ หลายคนไปทำบุญ และฝึกกรรมฐาน
กลางคืนโพสงานอินเตอร์เนต ถึง 05.00 น.

วันที่ 7 - นัดคุณเต้อฯ 05.30 น. ไปพบท่านอาจารย์สุรชัยฯ เพื่อรับการสงเคราะห์ ในด้านการปฏิบัติธรรม และอาชีพ
สาย ได้รับสมเด็จองค์ปฐมทันใจ 600 องค์ จาก ลพ.เจี๊ยบฯ ที่ฝากโยมมา เพื่อส่งไปอุบลราชธานี(คุณณรงค์ฯ)
บ่าย เตรียมและจัดส่งวัตถุอันเป็นมงคล แด่ท่านที่ศรัทธาร่วมงานบุญ
(ตั้งแต่เมื่อวันวาน เพิ่งจะได้นอน ก็ เกือบ 17.00 น. อู้ฮู.. ไม่รู้ว่า อยู่ได้อย่างไร…. )

วันที่ 8 - จัดส่งรายการวัตถุมงคลที่ค้างการส่งมอบอยู่ พร้อมองค์ปฐมทันใจ 690 องค์ ส่งไปวัดภูเหล่าเงินฮาง

วันที่ 9 - เดินทางไปเขากะจี พร้อมกับคุณยายช่วยฯ เพื่อนำพระพุทธรูป หน้าตัก 32 นิ้ว ไปถวายเป็นพระประธานศาลา

วันที่ 10 – ตรวจสอบรายการวัตถุมงคล ที่ต้องส่งให้กับ ท่านผ้ศรัทธาทั้งหลาย กลางคืนโพสงานบุญ(ถึงสว่าง)

วันที่ 11 – เช้า(อดนอนอีกแล้ว) เร่งการ Package วัตถุมงคล
บ่าย ไปส่งวัตถุมงคลที่ไปรษณีย์
เย็น ไปรับตะเกียงที่คุณ หนูเอง ฝากไปทำบุญที่เขากะจี
กลางคืน ไปนอนค้างที่บ้านเพื่อน(เพื่อนมาจากสุโขทัย 2 คน)

วันที่ 12 – เวลา 05.00 น. พาเพื่อน 2 คน และนายทหารอากาศ 1 คน โยมยายช่วยฯ ป้าสมคิดฯ ไปพบท่านอาจารย์สุรชัยฯ เพื่อการสงเคราะห์ในเรื่องอาชีพ สุขภาพ และการปฏิบัติธรรม
เวลา 07.00 น. ออกจากท่าน้ำนนท์(บ้านท่านอาจารย์สุรชัยฯ) มุ่งหน้าสู่เขากะจี เพื่อร่วมงานบุญบวชพระ เนื่องในวันแม่ โดยให้เพื่อนแวะไปส่ง ก่อนที่จะกลับสุโขทัย
ห้วงเวลาบ่าย ร่วมบุญบวชพระ แล้วกลับมานอนค้างคืนที่เขากะจี

วันที่ 13 – ช่วยงานที่ถ้ำเขากะจี พระคุณเจ้าหลวงพี่เสาร์ฯ และคณะฯ กำลังดำเนินงานสร้างแบบหล่อองค์ปฐม 9 ศอก

วันที่ 14 – เพาะชำต้นไม้นานาพันธ์ ทั้งยืนต้นให้ร่มเงา และผลไม้ เพื่อปลูกเป็นสาธารณประโยชน์แก่หมู่ชน
เย็น เดินทางกลับ กรุงเทพมหานคร พระคุณเจ้าหลวงพี่เจี๊ยบฯ เดินทางมาด้วย เนื่องจากญาติโยมนิมนต์ให้เข้ามาแสดงธรรม ที่ กทม. และรับกิจนิมนต์หลายแห่ง(สัตตหะ 7 วัน กลับไปที่ถ้ำ 18 ส.ค.)

วันที่ 15 – 22 เร่งรัดการจัดส่งวัตถุมงคลที่คั่งค้าง ส่งไปให้ท่านผู้มีจิตศรัทธา และโพสงานบุญต่าง ๆ ที่ยังค้างอยู่

วันที่ 23 – เดินทางไปวัดท่าซุง (บูชาสมเด็จองค์ปฐม รุ่น 3 ให้คุณพัฒนาฯ 100 องค์) และเดินทางต่อไปที่เขากะจี
ค้างคืนที่ถ้ำเขากะตี 1 คืน แล้วเดินทางกลับ กทม.

วันที่ 26 – เดินทางไป วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม กับคุณโอภาสฯ ชลบุรี เพื่อนำพระพุทธรูปกว่า 100 องค์ ไปร่วมถวายเพื่อการบรรจุในเจดีย์ศรีเวียงชัย

วันที่ 27 – ถ่ายภาพความคืบหน้าของ วิหารแก้วสมเด็จองค์ปฐม ณ เจดีย์ปู่แก้วมาเมือง / นำพระพุทธรูปถวาย / วางแผนการกำหนดงานสร้าง “ศาลาอำนวยการ” ด้านหน้าเจดีย์ศรีเวียงชัย / พาเด็ก ๆ ชาวกะเหรี่ยงไปเลี้ยงก๋วยเตี๋ยว กลางวัน และเย็น

วันที่ 28 – เวลา 03.09 น. เดินทางออกจากวัดพระพุทธบาทห้วยต้ม / แวะกราบพระ กราบองค์หลวงพ่อฯ และทำบุญต่าง ๆ ที่วัดท่าซุง / บูชาสมเด็จองค์ปฐม จำนวน 38 องค์ (มีเพื่อน ๆ ฝากบูชา) แล้วเดินทางกลับ กทม.

วันที่ 29 – 31 เร่งรัดงานค้างโพสที่เกี่ยวข้องกับงานบุญ / ส่งวัตถุมงคลแก่ท่านที่ศรัทธาทั้งหลาย / วางแผนงาน ติดตามงาน เกี่ยวกับรายชื่อของ กรรมการ ทอดกฐิน ณ ที่พักสงฆ์เขากะจี

.......................................................................

 

รายการใด ที่เกี่ยวข้อง และมีภาพในงานบุญนั้น ๆ
จะได้ทยอยนำภาพมาแสดง.. เพื่อการโมทนา ในลำดับต่อไป....

หากล่าช้าไปบ้าง ก็ต้องขออภัย เพราะว่า ทั้งสิ้น ทั้งหลายนี้ ต้องทำด้วยตัวเองทั้งหมด
เพื่อน ๆ ที่ใกล้ชิด ก็บ่นว่า ช้าเกินไป กว่าภาพจะมา ก็ผ่านไปเป็นเดือน หลานเดือน....

ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรได้ ครับ.
..........................

 

วันนี้ (5 ก.ย.2549)

คุณพัฒนา เอกพจน์ (โทร.01-8921353)

ได้โทร.เข้ามาแจ้งว่า ได้โอนเงินมาเข้าบัญชีของกระผม เป็นเงิน 1,000 บาท
เพื่อร่วมโมทนาบุญที่กระผมได้เพียรสร้าง ทั้งขึ้นเหลือ ล่องใต้


น้องอุสนา(ปุ๊ก) วังศรี นางมาร้ายของพี่ นี่ก็โอนมาทุกเดือน ๆ ละ 200 บาท
(ไม่เคยขาด เป็นเวลา กว่า 1 ปี มาแล้ว)

ขอกราบโมทนา ทุกท่านที่เมตตา กรุณา เป็นอย่างสูง....

เอ.. จะกลายเป็นว่า ผมโพสเพื่อให้ทุกท่านได้โมทนา.. เพื่อหวังในลาภ ไหมเนี่ย
(ผมไม่เคยแจ้งเลขที่บัญชีส่วนตัว เป็นสาธารณะ ยกเว้นเพื่องานบุญ เท่านั้น)


โปรดอย่า ดูแคลนในน้ำจิตอันตั้งมั่นของกระผม ที่เพียรสร้างความดี
และโปรดอย่าหมิ่นในน้ำใจของท่านที่เมตตา กรุณา แก่ผม

ขอจงโมทนาด้วยใจที่ชื่นบานโดยแท้ เถิดนะครับ

หากมีเหตุ อันเป็นที่อคติที่ว่า.. ผมโพสงานบุญเพื่อหวังในลาภ
ผมก็จะขอ งดรับในลาภ ทั้งปวง และขอยอมรับผิดเอง ทั้งสิ้น.

..........................................................

 

ฝากข้อความ ถึงท่านผู้มีพระคุณทั้งหลาย....

ได้มี พี่ ๆ น้อง ๆ และเพื่อน ๆ ได้มีศรัทธาปสาธะ มอบเงินมาให้....
เป็นการมอบให้ส่วนตัว เพื่อใช้ในกิจการงานบุญทั้งหลาย ที่กระผมได้บำเพ็ญ....
จากเพื่อนที่อยู่ใกล้ชิด ก็ดี ในเขตกรุงเทพฯ ก็ดี ต่างจังหวัดก็ดี และต่างประเทศก็ดี

ซึ่งกระผม ถือว่าทุกท่านเป็นผู้มีคุณ และขอบอกกับท่านผู้มีคุณทั้งหลายทุกคน ว่า....
ผู้มีคุณทุกท่าน ได้มีส่วนร่วมลงทุนไว้กับเงินในกระเป๋าของกระผมตลอดเวลา....
นับตั้งแต่ในอดีตเป็นต้นมา ตราบเท่าถึงวันที่กระผมได้บำเพ็ญบารมี
จนตราบเท่า ได้เข้าถึงซึ่งพระนิพพาน....

เงินทุกบาท ทุกสตางค์ ที่ออกจากกระเป๋าของผม ที่ผมได้มีโอกาสในการบำเพ็ญบุญราศี....

ทานบารมี ศีลบารมี ภาวนาบารมีใด ๆ ก็ตาม ที่กระผมได้บำเพ็ญต่อเนื่องไว้ดีแล้ว….
จะถือว่าทุกท่านผู้มีคุณแก่ข้าพเจ้า ได้มีส่วนร่วมกับผม ในงานบุญนั้น ๆ ทุกงานบุญ ทุกประการ....

แม้แต่ หยาดเหงื่อ แรงกาย ก็ดี ที่ผมได้ทำเพื่อประโยชน์ในพระพุทธศาสนา ก็ถือว่าทุกท่านได้มีส่วนร่วม เช่นกัน....

บุญที่กระผม ได้บำเพ็ญไว้ดีแล้ว นับตั้งแต่ต้นในอดีต ในปัจจุบัน และที่ตั้งใจในอนาคตกาล....

ขอทุกท่านจงโมทนา พึงได้รับประโยชน์ และความสุข เช่นเดียวกับกระผม ทุกประการ.... และเมื่อรวมกับบุญที่ทุกท่านได้บำเพ็ญไว้ดีแล้ว ขอผลบุญจงรวมตัวกัน เป็นกำลัง เป็นปัจจัย ให้ท่านผู้มีคุณ ได้เข้าถึงซึ่งพระนิพพาน ตามกำลังบุญ และบารมี อันดียิ่งของทุกท่าน ได้สมตามความปรารถนา ด้วยเทอญ.

ขอเทพเจ้าที่ปกปักรักษาข้าพเจ้า เทพเจ้าที่ปกปักรักษาท่านผู้มีคุณแก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย....

รวมถึงเทพเจ้าทั้งหลายทั่วสากลพิภพ และพญายมราช จงได้โมทนา พึงได้รับความสุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป

และ ได้โปรดเป็นสักขีพยาน แก่ข้าพเจ้า และคณะผู้มีคุณแก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ในครั้งนี้ ด้วยเถิด....

สาธุ สาธุ สาธุ

หมายเหตุ....
ข้อความ ที่แจงมาเช่นนี้ ผมไม่ได้มีเจตนาอวดอ้างบุญ คุณ ความดี หรือความวิเศษ วิโส กระไร....
เพียงแต่ท่านผู้มีพระคุณ มีมากมายหลายท่าน หลายคณะ จากกรุงเทพฯ ก็มี….
จากต่างจังหวัด ก็มี แถมมีจากต่างประเทศ เช่น ญี่ปุ่น....
ทำให้ไม่สามารถโทร.แจ้ง หรือส่งข่าว เพื่อให้สาธุการกันได้ครบถ้วน....

จึงขออาศัยสื่อจากบอร์ดนี้ เรียนมาให้ทราบ เพื่อโมทนา โดยทั่วกัน....

ในข้อนี้ ย่อมรวมถึงทุกท่านที่มีมุทิตาจิต เลื่อมใส ศรัทธา
ก็จะโมทนายินดีด้วย เช่นกัน....

 

เรื่องที่คุณมหาหินไม่ได้ทำงาน แต่ก็ทุ่มเทเพื่อพระศาสนา เป็นสิ่งที่ผมรู้จากคุณพัฒนา จนกระทั่งมาเห็นในข้อความ 2 - 3 ข้อความที่คุมหาหินยืนยันข้างต้น ก็ขอเรียนว่าประทับใจมาก สมกับชื่อ "มหาหิน" ธรรมดาหินก็ทั้งหนักทั้งแข็ง แต่นี่มหาหิน ยิ่งพิเศษเข้าไปอีก

ไว้เสร็จงานของภูเหล่าเงินฮางและบ่อเงินบ่อทองเมื่อไร ผมจะนำพระมาร่วมงานบุญของคุณมหาหินด้วย

 

ขออนุโมทนาในจิตเจตนาอันเป็นกุศลของคุณ มหาหิน
ที่สละเวลาและแรงกาย กระทำคุณงามความดี
เพื่อพระพุทธศาสนา
นับเป็นตัวอย่างอันดียิ่ง ที่เราควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง
และสืบทอดเจตนารมณ์ ของคุณ มหาหิน ให้คงอยู่ตลอดไป

 

Moh Tanasaaaatu khun Mahahin, you ' re so great..

 

เดือน กันยายน 2549

วันที่ 2 - เดินทางไปบ้านท่านอาจารย์สุรชัยฯ ที่ตรงข้าม สน.บางศรีเมือง มีงานทำบุญไหว้ครูประจำปี วันนี้ มีพิธีบวงสรวง และพิธีสะเดาะเคราะห์

วันที่ 3 - เช้า.. เข้าไปทำบุญที่บ้านสายลม / บูชาสมเด็จองค์ปฐม / นัดพบน้อง ๆ เพื่อน ๆ
เที่ยง.. เดินทางไปบ้านท่านอาจารย์สุรชัยฯ อีก วันนี้ 15.30 น. หลวงตาชลอฯ วัดศาลพันท้ายนรสิงห์ และคณะสงฆ์ เดินทางมาในพิธีสวดพุทธมนต์เย็น(ธรรมจักร) / ค่ำ ๆ มีพิธี บายศรีสู่ขวัญ และเวียนเทียน(คืนนี้ นอนพักแรมที่บ้านท่านอาจารย์ฯ)

วันที่ 4 - ณ ที่บ้านท่านอาจารย์สุรชัยฯ / เวลา 07.09 น. บวงสรวงท้าวมหาราช และครูบาอาจารย์ทุก ๆ องค์ / 10.30 น. ถวายภัตราหารแด่สงฆ์ / 13.09 น. มีพิธีครอบเศียร บูชาครู เสริมบารมี

วันที่ 6 - เดินทางไปเขากะจี พร้อมโยมยายช่วย

 

ขอโมทนากับทุกท่าน และท่านมหาหินที่นำภาพงานบูญมาให้โมทนากัน

 

โมทนาครับ พี่มหาหิน เป้นกำลังใจให้นะครับ พี่มหาหินสู้สู้!!

 

ขออนุโมทนาบุญทุกอย่างกับท่านมหาหินด้วยครับ ถือว่าเป็นแบบอย่างในการทำบุญเพื่อพระพุทธศาสนาโดยแท้....กำลังใจสูง แกร่งดังหิน...ยิ่งกว่าเพชร สาธุ สาธุ สาธุ
<!-- / message -->