ทำไมเวลานั่งสมาธิแล้วตกใจง่าย

เรียนท่านผู้รู้ช่วยตอบ...

เริ่มปฏิบัติได้ประมาณ 1 ปี ผมนั่งกำหนดลมหายใจ และใช่คำภาวนา พุท - โธ
นั่งไปสักพัก ผมก็ไม่สามารถจะคิดคำว่า พุท - โธ ในใจได้ เหลือแต่ความรู้สึกว่ามีใครมานั่งหายใจอยู่ตรงนี้ พิจารณาไปมา อ้าว... นี้มันตัวเราเองนี้ ที่หายใจอยู่ แล้วใครควบคุมมัน ทำไม มันหายใจเอง สักพักผมเริ่มกลัว ก็เลยออกจากสมาธิ ... นี้มันคืออาการอะไรกันหน่อย ช่วยตอบผมที

 

อนุโมทนา สาธุ ครับ
เป็นเหมือนกันกับ ตอนเริ่มนั่งใหม่ๆ แต่พอกำหนดรู้ว่าเสียงอะไรก็หายตกใจ

 

>วิริเยนะ ทุกขะมัจเจติ</O>

คนจะล่วงทุกข์ได้ เพราะความเพียร ​

เริ่มปฏิบัติได้ประมาณ 1 ปี (จัดว่านาน เมื่อเทียบกับผล)ผมนั่งกำหนดลมหายใจ และใช่คำภาวนา พุท - โธ นั่งไปสักพัก ผมก็ไม่สามารถจะคิดคำว่า พุท - โธ ในใจได้ ฌาณ ๒(ตัดวิตก-รักษาอารมณ์ ตัดวิจารย์-คำภาวนา)เหลือแต่ความรู้สึกว่ามีใครมานั่งหายใจอยู่ตรงนี้ พิจารณาไปมา อ้าว... นี้มันตัวเราเองนี้ ที่หายใจอยู่ แล้วใครควบคุมมัน ทำไม มันหายใจเอง จิตตก มาอยู่อุปจารฌาณ สักพักผมเริ่มกลัว ก็เลยออกจากสมาธิ ...นิวรณ์กิน (เครื่อกีดกั้นความดี มี๕ประการ )นี้มันคืออาการอะไรกันหน่อย ช่วยตอบผมที ตอบแล้ว ควรควบวิปัสณาญาณ ดีแล้วที่มีจิต คิดในด้านกุศล โมทนา.ครับ

 

ขอขอบพระคุณ ท่านผู้รู้ ทุกท่าน...

 

ช่วงแรกก็เป็นเหมือนกัน แต่ช่วงหลังเนี่ยไม่เป็นแหละ เพราะเวลาตกใจมันจะลนลานมาก บางทีตกใจมากร้องไห้เลย แต่ช่วงนี้ก็ตั้งใจเอาว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดก็ช่างมัน ไม่อยากตกใจแล้ว เบื่อ เวลานอนก็เหมือนกัน ถ้ารู้สึกว่าจะโดนผีอำก็คิดว่า ช่างมัน อยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่กลัวแล้ว ถ้าตายไปขอเกิดในที่ที่เจริญด้วยธรรมะ

สรุปคือ ไม่ใส่ใจกับสิ่งที่เกิด ปล่อยมัน

 

เรียน ท่านผู้ใฝ่ในธรรม

จากที่เจ้าของกระทู้ ถามว่า ทำไมเวลาทำสมาธฺถึงตกใจง่าย
อาการที่เกิดขึ้น จะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าจิตมิได้รวมเป็นหนึ่ง...
( ขยายความ )
ท่านที่เพียรในสมาธิ จะด้วยกรรมฐานกองใดก็ตาม เมื่อท่านปฏิบัติจนจิตเริ่มรวมกัน พลังงานที่มากระทบผัสสะ จะก่อให้เกิดเสียววาบมาที่ใจ เช่น เสียง แค่เสียงเล็กๆ น้อยๆ เป็นอาการที่บอกให้รู้ว่า จิตเป็นสมาธิมากขึ้นแต่ สติยังอ่อน เพราะผัสสะที่กระทบส่งผลมาถึงจิตได้ไว
สิ่งที่สามารถแสดงออกทางกาย ที่พอจะให้ผู้ปฏิบัติพึงสังเกตุได้เมื่อสมาธิเริ่มแน่นหนา มั่นคง คือ
1. ความคิด ความอ่าน จะเริ่มช้าลง ไม่ ปราดเปรียว รวดเร็วดั่งเดิม
2. การเดิน เหิน เคลื่อนไหว จะช้าลง
3. การอยู่กับสิ่งใด สิ่งหนึ่ง จะยาวนานขึ้น เช่น จดจ่อกับงานได้มากขึ้น
4. การกระทบผัสสะ จากพลังงานต่างๆ เช่น เสียง ที่กระทบหู จะสั่น กระเพือมมาที่ใจ ( เสียววาบมาที่หัวใจ ซึ่งเป็นที่อยู่ของจิต)แต่หากจิตรวมกันมากขึ้นอีกระดับ อายตนะภายนอก ที่มากระทบ จะกระเพือมไหวมาเช่นกัน แต่เจ้าตัวมิอาจสังเกตได้ทัน ตรงนี้สำคัญ เพื่อก้าวขึ้นสู่สมาธิระดับสูง จำเป็นต้องเจริญสติให้มาก
ให้ท่านเจริญสติให้มาก สมาธิจะได้ตั้งมั่น แน่นหนามั่นคง หากต้องการ อภิญญา ท่านต้องฝึกกสิณ หากท่านใด ใช้ อาณาปาณสติ ควบ พุทธานุสติ คือ จับลมหายใจ พร้อม บริกรรม พุท-โธ . การเจริญสมาธฺในกองนี้ ปฏิบัติดังนี้
1. จับลมหายใจ พร้อม บริกรรม พุท- โธ
2. หากคิด เรื่อง อื่น ดึงความคิดกลับมา บางคนบอกว่าตามดู ความคิดนั้น อันนี้ เป็น อาการที่ไม่ต่างกัน
3. เมื่อสมาธิเริ่มตั้งมั่น จิต รวมกันมากขึ้น มันจะเริ่มสว่างขึ้นเอง ทั้งที่ยังหลับตา มันก็สว่าง เหมือนคนเอาไฟมาส่องหน้า
4. ถ้าหลับตายังมืด ตื๊ดตือ ก็แสดงว่ายังไปไม่ถึงไหน
5. เมื่อเริ่มสว่างแล้ว ให้เพ่งในความสว่างนั้น เพ่งเข้าไปในความสว่างไปเรื่อยๆ
6. ถ้าความเพียรไม่ลดละ ความสว่างจ้าจะมากขึ้น มากขึ้น
7. ให้บีบความสว่างนั้นเป็นวงกลม หรือภาพนิมิตรที่ตนชอบ ถ้ามาถึงขึ้นนี้ได้ ผมไม่แนะนำต่อแล้ว..... ฮิฮิ..

ปล. 1.อาการที่แสดงให้เห็น เช่น ปีติ นิมิต สุข ถ้าต้องการไปได้ไกลๆ อย่าให้ความสำคัญ หรือสนใจอาการเหล่านี้
2.อย่าลืม ยกองค์วิปัสนา เมื่อจิตรวมนะครับ เอาพิจารณากายก่อน จะดี
3. แผ่เมตตาด้วยเด้อ.. เหล่าวิญญานที่ลำบากต้องการมากๆๆ ครับ

ขอให้เจริญก้าวหน้าในการปฏิบัติ ...

 

เวลาผมทำนั่ง / นอนทำสมาธิ หรือจะทำอะไรอยู่ก็ตาม...
เช่น ขับรถ(แล้วได้ยินเสียงแตรรถคันอื่น)...
แม้แต่ขณะทำงาน(แล้วได้ยินเสียงดังๆ) แล้วผมเกิดอาการตกใจ...
สำหรับผมจะมีอาการตกใจแรงมาก...
แต่เมื่อเรารับรู้แล้วอาการตกใจก็จะลดลงเป็นปรกติเร็วมากๆ เช่นกันครับ...^ ^
แต่สมาธิของผมกับแน่วแน่ และนิ่งมากขึ้น(เรามีสติรู้อยู่ตลอดเวลา)ครับ...

แต่ปัญหาของผมมันมีตอนผมทำสมาธินี้แหละครับ..

ปัญหามีอยู่ว่า...พอผมทำสมาธินิ่งถึงที่สุดได้ระยะเวลาหนึ่งแล้ว...
หากผมไม่โน้มเข้าสู้วิปัสนาญาณ(คือเอาแต่มีสติรู้อยู่ตลอดเวลา)...
ระดับสมาธิของผมก็จะค่อยๆ คลายออกเองครับ...T T"...
ไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ผิดปรกติรึเปล่าครับ...???
รบกวนผู้รู้ช่วยแนะนำหน่อยครับ!!!...ว่าควรปฏิบัติอย่างไรต่อไปครับ...???

ขอขอบพระคุณ และ ขออนุโมทนากับทุกๆ ท่านด้วยครับ...^ ^

 

สั้นๆและได้ใจความครับ คือ ปล่อยใจเกินไป สติไม่อยู่กับตัว

 

แปลกนะเวลามีเสียงดังขึ้นมาสมาธิกลับเกิดเร็วขึ้นเหมือนกับว่าเราลองจับลองดูเสียงนั้นแล้วกำหนดของเราไป สมาธิจะเกิดเร็วขึ้น

 

ตกใจกับความกลัวมันต่างกัน

นั่งสมาธิพอเกิดเสียงดังขึ้นตกใจก็รู้ไว้แต่ไม่ได้กลัวยังคงนั่งต่อไป

เคยได้ยินแตรลมไหม พอได้ยินสดุ้งไหม แล้วกลัวไหม แยกให้มันออกก็จบ

 

ขอบคุณค่ะ ตอนที่นั่งรู้สึกว่าจิตนิ่งสงบมาก แต่แค่ได้ยินเสียงเบา ๆ ก็สะดุ้งตกใจจนตัวโยน ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร ตอนนี้เข้าใจแล้วค่ะ
แต่ก็ไม่รู้ว่า จะทำยังไง ให้สมาธิและสติควบคู่กันไป สงสัยปฏิบัติผิดจนมันเคยชินกับการทำสมาธิอย่างเดียว จนไม่เกิดปัญญา ขอคำแนะนำด้วยนะคะ

 

กลัวอะไรก้พอจารนาอันนั้น