นิสิต นักศึกษา นักเรียน ในเวปมาทางนี้ครับ อัพเดทชื่อสมาชิกที่หน้าแรกครับ

ยินดีต้อนรับทุกท่านนะครับ

 

<OBJECT id=music classid=CLSID:6BF52A52-394A-11d3-B153-00C04F79FAA6 width=410 height=64>
























</OBJECT></P>ลองฟังดูนะครับ เพราะดี

 

ตื่นๆ กันเถิดชาวพุทธ

ละชั่ว ทำดีทำจิตให้บริสุทธิ์ หลุดพ้น...

อันว่าความหมายของอวิชชา

อวิชชาไม่ได้แปลว่า ความไม่รู้ แต่แปลว่าสภาวะรู้ตามธรรมชาติที่ไม่มีสาระแก่นสารอะไรเลยที่จะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากการตกอยู่ใต้อำนาจต่างๆอันจะทำให้จิตตัวเองเป็นอิสระได้

เช่น คนดื่มเหล้าเขามีความรู้เรื่องดื่มเหล้า เขารู้ว่าจะทำอย่างไร ระหว่างเหล้ากับโซดาจึงจะได้รสอร่อยตามกิเกสของตัวเอง แต่หารู้ไม่ว่าตัวเองตกอยู่ใต้กิเกสโดนอวิชชาครอบงำ ทำตามอยากของตัวเองซึ่งไม่มีสาระแก่นสารอะไรเลยที่จะทำให้จิตใจตัวเองเป็นอิสระ


วิชชา คือสภาวะรู้ตามธรรมชาติ ที่มีสาระแก่นสารที่จะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากอำนาจต่างๆจนจิตใจตัวเองมีอิสระ อยู่เหนือดีเหนือชั่วที่จะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากสิ่งเหล่านี้


คุณน้า คุณอาทั้งหลายท่านครับจงพิจารณากันเถิดว่าโดนอวิชชาครอบงำตัวเองโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า

อันว่าเรื่องของ ญานอิทธิฤทธิ์ต่างๆ ล้วนเป็นสิ่งไร้ค่า ซึ่งจะทำให้ตนเองเกิดความลุ่มหลง
สิ่งที่ท่านได้มานั้นเป็นแค่เปลือกของพระพุทธศาสนาเท่านั้นหรืออาจจะไม่ใช้พระพุทธศาสนาเลยก็ได้

มีบางท่านน่ะคิดว่า เราจะยังไม่เชื่อในพุทธศาสนาหรอก เราขอทำญานให้เกิดให้ได้เห็น นรก สวรรค์เสียก่อนจึงจะเชื่อในพระพุทธศาสนาหารู้ไม่ครับว่าท่านดูถูกพระพุทธศาสนาโดยไม่รู้ตัว
พระองค์ท่าน ไม่ทรงสรรเสริญในสิ่งนี้แต่หากเอาสิ่งนี้มาพิจารณาให้เกิดปัญญาต่างหาก


การที่เราจะเชื่อในเรื่องของ นรก สวรรค์ นั้นมิได้สำคัญเท่าไร หรอกครับ แต่การทำให้ตนเองไม่ยึดถืออะไรใดๆเลย หรือคลายการเป็นตัวกูของกู ออกจากใจ ไม่ยึดถือสิ่งใดเป็นของตนนั้นสำคัญกว่า


fficeffice" /><O></O>

การที่จะเป็นพระพุทธศาสนานั้นไม่ได้แปลว่า เห็นนรก สวรรค์ แล้วจึงถือว่าเป็นพระพุทธศาสนา แต่การทำให้ตัวเองสละการยึดถือ การตกอยู่ใต้อำนาจต่างๆ จนจิตมีความอิสระต่างหากจึงจะเป็นพุทธโดยแท้


<O></O>


การที่เราคุยเฟื่องในเรื่องของสิ่งนี้ล้วนไม่มีแก่นสารอะไรเลยที่จะให้ตัวเองหลุดพ้นจากอำนาจของกิเลส





ส่วนผมน่ะครับ เรื่องญานนี้ผมตัดทิ้งไปเลย เนื่องจากว่าไม่มีแก่นสารจริงๆ


ท่านไม่ได้สอนให้เรากลัวนรก อยากมีวรรค์ แล้วจึงพากันปฏิบัติธรรมกันน่ะ แต่หากว่าให้เกรงกลัวต่อบาป ละอายต่อบาปก็เท่านั้น

ท่านควรจะพิจารณาเอาน่ะครับ

บางคนน่ะครับ ทำแต่สมถกรรมฐาน ไปจนวันตาย ก็ยังไม่หลุดพ้นเพราะมัวแต่ยึดถือ ไม่เคยได้ปล่อยวางอะไรเลย


อันคำว่าโง่ หรือฉลาดนั้นไม่ได้มีโดยจริงกับใครเขา

แต่การที่ตามใจกิเลส ตกอยู่ใต้อำนาจกิเลสเห็นกิเลสเกิดขึ้นมาแล้วไปทำตามกิเลส นี้จึงเรียกได้ว่า "โง่โดยแท้จริง"

อันว่าความฉลาด เมื่อมีกิเลสเกิดขึ้นมา แต่ไม่ทำตามกิเลสไม่ตกอยู่ใต้อำนาจของกิเลส จึงเรียกได้ว่า "ฉลาดโดยแท้จริง"

ท่านจงเข้าใจครับว่า โง่ ฉลาด ไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวใครเลยเกิดแต่กับท่านเองส่วนที่ว่าเกิดกับผู้อื่นนั้นเป็นแค่สมมุติเท่านั้นเอง



อันว่าสมมุตินั้นใช้เพื่อบัญญัติให้รู้สิ่งต่างๆ แต่คนชอบหลงไปในสมมุติกันเสียหมด


เช่นเมื่อผมเห็นผู้หญิงสวยน่ะครับ ก็ให้รู้ว่าสวย แต่ใจไม่ไปชอบ ไปหลง ในสิ่งที่ตาเห็นว่าสวยนี่ถึงจะเรียกว่า "รู้สมมุติ"

แต่หากไปชื่นชมกับสิ่งนั้นจนลืมเนื้อลืมตัวนี้เรียกได้ว่า "หลงสมมุติ"



อันว่า ดี และ ชั่ว

สิ่งนี้ทั้งสองสิ่งเหมือนกัน แต่แตกต่างกันมากเพราะทั้งสองสิ่งนี้เกิดจากการกระทำทาง กาย วาจา ใจ

แต่ความดี คือสิ่งที่กระทำแล้วเกิดประโยชน์ต่อผู้อื่น และตนเอง อันมีแต่ความสุขความสบายใจเพื่อให้จิตใกล้เคียงความบริสุทธิ์

แต่ความชั่วนั้นเป็นสิ่งที่กระทำแล้วไม่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองและผู้อื่นมีแต่จะนำความเดือดร้อนใจมาให้เป็นสิ่งที่ไม่ควรกระทำ

พระพุทธเจ้าท่านทรงสรรเสริญให้ละชั่ว ทำความดี แต่ท่านไม่ให้ยึดเอาความดีเป็นของๆ เรา

การกระทำความดีและชั่วนั้นล้วนมาจากการกระทำด้วย กาย วาจา ใจมัน สักแต่ว่าเป็นการกระทำเท่านั้นเอง



ส่วนที่เรียกว่าความดี และชั่วนั้นเกิดจากการที่เราพร้อมใจกันสรรเสริญว่า "สิ่งนั้นดีสิ่งนั้นไม่ได้"




การจะอยู่เหนือความดีและชั่วนั้นให้เห็นว่าทั้งสองสิ่งนี้เป็นแค่การกระทำ มิใช้ยกตนข่มท่านน่ะ

จงใช้สติปัญญาพิจารณา



ศาสตร์มนุษย์ ของมนุษย์โดยมนุษย์(โดยมนุษย์ ก็คือ ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะถูกสรรญเสริญว่า เป็นพระพุทธเจ้านั้น ท่านก็คือมนุษย์)เพื่อมนุษย์

เป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนควรกระทำกันควรศึกษาให้เกิดความเข้าใจโดยแท้จริง

คือการลายการยึดถืออัน "ตัวกูของกู"


พระองค์ท่านทรงสอนให้เจริญหลักธรรมของท่าน ดังที่ว่า "เมื่อใดเห็นธรรมมะ เมื่อนั้นเห็นเรา "


มิได้ทรงให้กราบให้สักการะบูชาพระพุทธรูปน่ะ เพราะพุทธแท้น่ะ มิใช่ลักธิบูชาเทพเจ้า มัวแต่ขอพรอ้อนวอนแต่สั่งสักสิทธิ์ลุ่มหลงมัวเมาตกอยู่ใต้อำนาจความศรัทธาที่ผิด ๆ


แต่การกราบนั้นเป็นการลดทิฏฐิของตัวเอง อัน "ตัวกูของกู"


ท่านลองพิจารณาดูสิ เมื่อท่านการได้แม่กระทั้งรูปปั้น แล้วการที่ท่านจะน้อมเอาคำสั่งสอนของคนอื่นมาปรุบปรุงตัวเอง มีหรือที่ท่านจะทำไม่ได้



พวกเราทั้งหลายนี้ อยู่กับภาพมายา หลอกตัวเองไปวันๆ อันว่าตัวกูของกูนั้นแหละ แท้ที่จริงแล้วตัวเราไม่ได้มีอยู่จริงเลยคนอื่นก็เหมือนกัน แต่มีอยู่โดยสมมุติ สมมุติโดยตัวตน ทุกคนไม่ได้มีตัวตนอยู่จริงแต่มายึดเอาเท่านั้นเอง ทุกคนอยู่กับความว่างเปล่าแต่ไม่เคยค้นหาเลยไม่รู้อะไรเลยครับ


อย่างเช่นน่ะครับ ผมมีแม่อย่างนี้ แท้จริงแล้วแม่ไม่มี แต่มีโดยสมมุติ แล้วก็มีตัวตนโดยสมมุติเมื่อท่านตายไป(ตายในทางโลกน่ะ คือสภาวะร่างกายที่จิตวิญญาณนี้ไม่สามารถอยู่ได้ในร่ายกายได้เท่านั้นเอง) สมมุติก็จบลงก็คือไม่มีจริง เช่นตัวผมเองก็ไม่มีจริง แต่มีโดยสมมุติเท่านั้นเอง

กระผมใช้ความรู้จากญาน ฌานนี้ มาพิจารณาจนรู้แจ้งในสัจจธรรม โดยแจ่มชัดในเรื่องของสมมุตินี้



ท่านทั้งหลายจงทำตัวเองให้ "ตาย ก่อนตายเถิด"เมื่อท่านตายไปแล้วจะได้ไม่มีใครตาย



แต่ก่อนผมก็ห้อยพระน่ะครับ หากแต่ว่าทำสิ่งนี้แล้ว เรียกได้ว่าเป็นผู้ประมาทในตัวเอง มัวแต่อิงไสยศาสตร์ มัวแต่จะให้สิ่งเหล่านั้นช่วยเราให้หลุดพ้น โดยแทนที่ตัวเองจะเจริญ สติ ศีล ปัญญาภาวนาเสีย จะได้ไม่ประมาท

ดังคำของพระองค์ที่ว่า "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน แต่ตนนี้มิใช่ตน"
เป็นเพราะว่า ตนนั้นไม่ได้มีอยู่จริง แต่คำว่า "ตน"นั้นใช้เรียกแทนตัวเองเฉยๆแต่เราไม่ยึดถือเอาเป็นตัวเราของเรา


กระผมเองภาวนาเสียได้ฌาน ก็ได้สิ่งวิเศษความสามารถของฌานมา แต่มิได้ยึดเอาเป็นของเราแต่เอาสิ่งนั้นมาพิจารณาเป็นปัญญาให้หลุดพ้น





”เมื่อใดที่ไม่ละในสิ่งที่ได้มานั้น เมื่อนั้นมิใช่พุทธศาสนาแต่เป็นลักธิบูชาสิ่งนั้นอยู่”



จงทำตนให้อยู่เหนือดี เหนือชั่วกันเถิดครับท่านทั้งหลาย


ที่ผมอธิบายมานี้กระผมพิมพ์พิม์ประการใดขอท่านทั้งท่านอโหสิกรรมให้ด้วย และกระผมขอขอบพระคุณหลักธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ของพระพุทธทาส ที่ทำให้ผมเกิดปัญญานำหลักทำของท่านมาพิจารณาจนเกิดความแจ่มแจ้งในใจ

อย่าลืมครับ ศีล สติ สมาธิ ปัญญาต้องเสมอกันครับ เมื่อขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งคือขาดความประมาทในตนเองผมเองก็ยังขาดสติที่มั่งคงอยู่เหมือนกันต้องไม่ประมาทกันน่ะครับ

เมื่อตายไปแล้วจะต้องต่อสู้กับมรณสตินั้น เป็นเรื่องจริงน่ะครับเพราะเมื่อตายจะต่อต้านกับสติน่ะ ระวังไว้ให้ดีครับ ตนนั้นเป็นที่พึ่งแห่งตน ตนนั้นมิใช่ตน

เวลาทำสมาธิอย่าลืม ภาวนามรณสติกันน่ะครับ คือภาวนาว่าทุกลมหายใจเราต้องตายอย่างแน่นอน

เอาอย่างนี้น่ะครับ อย่ามัวเอาแต่ความสงบ เอาญาน หรือฌานเพราะสิ่งนี้จะมาของเขาเองครับผม



<O“แก่นแท้ของพระพุทธศาสนา คือ ทำเพื่อละความเป็นตัวกูของกู ทำเพื่อให้จิตหลุดพ้นน่ะ อย่าหลงในปัญญาผู้อื่น ปัญญาตัวเอง หรือแม้แต่ปัญญาของพระพุทธเจ้า ทำเพื่อละน่ะจำไว้ ไม่ใช่มีแล้วไม่ละ อย่าเอามาบูชา มิเช่นนั้นจะเป็นลัดธิบูชาไปเสีย”



ขออนุโมทนาสาธุครับ ^.^

ตั้มครับ


หากท่านอยากคุยกับผมและคุณอาอ้อง ชัชวาลเพ่งวรรธนะ

ได้ที่ หมวด อภิญญา / สมเด็จหลวงปู่โต / เรื่องเล่าของข้าพเจ้าเมื่อสวดพระคาถาชินบัญชร โดยคุณอาอ้อง : ชัชวาล เพ่งวรรธนะ

อยู่กระทู้บนสุดอะครับ

เราพร้อมจะช่วยท่านทั้งหลายให้เดินเพื่อละ

 

ขอบคุณนะครับที่นมาให้ศึกษา แต่ผมยังมีข้อสงสัยและมีเหตุผลที่จะกล่าวดังนี้นะครับ

 

ขอถามว่าถ้าฤทธิ์เป็นสิ่งไร้ค่า แล้วถ้า ฤทธิ์นั้นรักษาคน จะเรียกว่ามีประโยชน์ไหม

ขอถามว่าถ้าฤทธิ์เป็นสิ่งไร้ค่า พระพุทธเจ้าในบางครั้งท่านแสดงฤทธิ์แล้วพระญาติเลื่อมใส ละมานะ ฟังธรรมจนบรรลุ ฤทธิ์มีประโยชน์ไหม
นี่เอาแค่ง่ายๆยังไม่ลงละเอียดลึก ประโยชน์ทั้งทางโลกทางธรรมมีอยู่ อยู่ที่ว่าจะใช้อย่างไร
ถูกต้องเหมาะสมหรือไม่

 

ยังมีอีกหลายข้อ แล้วจะมาขอคำอธิบายนะครับ

 

สมถะและวิปัสสนา จะบรรลุต้องได้ทั้งคู่
พระพุทธเจ้าท่านว่า
บางคนต้องเจริญวิปัสนานำหน้าแล้วทำสมถะตาม
บางคนต้องเจริญสมถะนำ แล้ววิปัสนาตาม
บางคนต้องทำพร้อมๆกันแล้ว
ตามแต่จริต ลองไปเปิดพระไตรปิฎกดูเถิด
คนเราเกิดมาไมใช่ว่าอยู่จะบรรลุได้เลย ต้องใช้เวลาบำเพ็ญเพียร แล้วแต่ว่าจริตของแต่ละบุคคล
ทำสมถะได้ทั้งชีวิต ก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลยทั้งชีวิตจริงไหมครับ

คนเรามีหลายประเภท บางคนต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป
บางคนก็ต้องใช้กุศโลบายให้เข้าถึงความดี

 

ถ้าห้อยพระแล้วเป็นเครื่องนึกถึงพระพุทธเจ้า นึกถึงความดีของท่าน เห็นแล้วเตือนสติว่าควรทำตามคำสอนท่าน เห็นเมื่อไหร่ก็นึกนึกพระ มีสติ ละอายชั่วเกรงกลัวบาป อย่างนี้ประโยชน์ไหมครับ ไม่ได้ยึดไม่ได้หลง อย่างนี้ก็ผิดหรือครับ
เป็นกุศโลบายขั้นพื้นฐานให้คนหันหน้าเข้ามาทำดี

 

สวัสดีครับ

ผมชื่อตั้มน่ะ ปวส 1 คอมพิวเตอร์บริหารธุรกิจ

 

อยู่ม.6 อายุ17

 

ม.6 ขอนแก่น ครับ โรงเรียนเดี๋ยวขอบอกทีหลังครับ

 

หนาวๆๆๆๆๆๆๆ หาไรแก้หนาวกินกันครับ

 

สวัสดีครับมีโครงการแบบนี้ดีมากเลยครับ อนุโมทนา สาธุ ครับ
ผมชื่อ บอย ปี 3
สำนักวิชา วิทยาศาสตร์การแพทย์
มหาวิทยาลัยนเรศวร พะเยา ครับผม

คุยกัน supawat_b-boy@hotmail.com ออนประจำครับ

มาข่าวบอกบุญด้วยครับ สาธุ

 

D ครับ ชื่อ ออฟ นิติราม ปี 1 bigfestival@hotmail.com

 

สวัสดีค่า

ชื่อบัน ศรีวิกรม์ ม.5 ค่ะ

 

ยินดีต้อนรับนะครับ

 

สวัสดีครับ

ผมชื่อ เคิร์ก เรียนอยู่ irpc ปวช ปี2 ครับ

 

ยังไม่ได้อัพเดทเลย แวะมาลงชื่อกันนะครับพี่ๆน้องๆ