นอนวัดนึกว่าไม่มีผีรึ

มาอีกแล้วจ้า นอกรอบอีกแล้ว ช่วงนี้ใครตามธุดงค์ของหลวงตารอไปก่อนนิ กำลังทำโครงการสุขอนามัยห่างไกลไข้หวัดนก เอ้ย! ไข้หวัด2009 กะพวกในบริษัทอยู่ ต้องออกไปตะลอนๆนอกเมือง บนดอย และนอกเมืองต่อ และด้วยเหตุนี้เองจึงเป็นเหตุอีกแล้วครับท่าน เพราะต้องไปนอนค้างเป็นบางที่ ส่วนใหญ่ก็เป็นบนดอย

เพราะบนดอยบ่มีแสงสีบ่มีทีวี แต่มีจานดาวเทียม เอิ๊กๆ คือพอตกกลางคืนแล้วพวกผู้หญิงเค้าไม่อยากให้ขับรถลงมา(ปอดลอย) กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุ เพราะเหล่าชายชาติทหารทั้งหลาย ไปทำงานที่ไน๋ก็เมาเละที่นั่น เลยเป็นอันต้องนอนค้างเป็นที่ๆไป ตามโรงเรียนบ้าง วัดบ้างแล้วแต่สะดวก

เหตุมาเกิดตอนมาถึง อำเภอดอยสะเก็ด ตอนมาถึงฝนตั้งเค้ามาดำทะมึน ฟ้าร้องครื้นๆ แถมลมพัดอีก ขณะนั้นเป็นเวลา10โมงเช้า พวกจาก็เลยจัดการติดรูป และพวกฟิวเจอร์บอร์ด เปิดโทรโข่งแนะนำการดูแลสุขอนามัย แหกปากไปได้สักสองชั่วโมงฝนก็ตก ชาวบ้านก็หนีเข้าบ้านกันหมด พอไม่มีคนแล้ว จะแหกปากต่อก็กระไร เลยหยุด

ฝนเจ้ากรรมก็ตกยังกะฟ้ารั่ว หัวหน้าทีมก็เลยบอก พอเหอะ เก็บของไปที่อื่นดีกว่า เก็บของใส่รถขับปุเรงปุเรงไปถึงวัดแห่งหนึ่ง หัวหน้าแกก็บอก วันนี้เราค้างที่วัดนี้กันดีกว่า พรุ่งค่อยออกไปแนะนำอีกรอบ ว่าแล้วก็บอก จาๆ แกไปขอเจ้าอาวาสดิ พวกข้าจะรอนี่ เจริญสุข! โยนมาไอ่จาเฉย พวกห่างไกลวัดก็เงี๊ยะ
แค่จะขอนอนในวัดยัง เอ๋อรัปประทาน ทำไรไม่เป็น

จาเลยเดินหากุฏิเจ้าอาวาส อยู่แปปนึงก็เจอ เลยเดินเข้าไปกราบท่าน แล้วขออนุญาติท่าน อาศัยซุกหัวนอนสักคืน เจ้าอาวาสท่านก็เมตตาครับ เรียกเด็กวัดมานำทาง พอรู้ว่ามีผู้หญิงมาด้วย ท่านก็ให้ไปนอนกะเขตทางแม่ชี เป็นสัดส่วนดีทีเดียว พอจัดแจงที่นอนหมอนมุ้งเสร็จก็เย็นพอดี ก็ได้มาม่ากะปลากะป๋องในวัดอีกนั่นละแก้หิว เจ้าอาวาสท่านให้เด็กวัดเอามาให้

ไม่มีปัญญาเอาไปต้มกันอีก ก็ร้อนไอ่จาไปเดินหาโรงครัววัด แล้วเนียนไปต้มในนั้นเสร็จ อิ่มกันดีแล้วหาเรื่องจะนอน เหอะๆ จาเลยจิกพี่ๆแกไปล้างจาน เสร็จก็จิกอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ ขึ้นไปสวดมนต์เย็นกับพระซะเลย(เด็กก้นกุฏิเก่านิ) กลับลงมาสองทุ่มกว่า ก็จัดแจงเตรียมนอน พอเปิดห้องเข้ามาเท่านั้นแหละ ขนจาลุกตั้งกะท้ายทอยลงไปวาบเลย ทั้งๆที่ลมก็ไม่พัด อากาศก็ไม่ได้หนาวอะไร

จาก็พอรู้ละ ว่าห้องนี้ต้องมีไรสักอย่าง แต่ไม่ได้บอกใครเพราะเดี๋ยวจะกลัวกัน เลยทำเงียบๆ ห้องของวัดนั้นไม่กว้างครับ ผู้ชายนอนสี่คนแทบพลิกตัวไม่ได้นั่นแหละ ก่อนนอนจาก็สวดมนต์ขออนุญาติเจ้าที่ แต่อีตาหัวหน้าทีมหัวเราะ บอกสวดมาตั้งเยอะยังไม่พออีกเรอะเอ็ง สวดมากๆระวังผีจะมาหานะ จาก็หัวเราะหึหึ
คิดในใจ ถ้าจะมาจริงคงมาหาเอ็งแหละคนแรก(ปาก) พอดับไฟนอนไปได้สักครู่ จาก็หลับ นานแค่ไหนไม่รู้ ก็ได้ยินเสียงอึ๊ดๆ เสียงเหมือนคนสะอึก นอนแรกนึกว่าหูฝาด

แต่ฟังดีๆ มันดังใกล้ๆนี่เองนิ เลยชะโงกหัวขึ้นมาดู จ๊ะเอ๋! เงาดำๆเป็นก้อนกำลังทับอยู่บนท้องบักหัวหน้าทีม แล้วไอ้เสียงอึ๊ดๆ ก็เสียงพี่แกนั่นแหละ คงจะขยับตัวไม่ได้จะร้องเสียงก็ไม่ออกเป็นแน่แท้ จาก็เลยท่องสัพเพสัตตาให้ แล้วก็พูดออกมา อย่าแกล้งเขาเลย เขามาอาศัยนอนคืนเดียวพรุ่งนี้ก็ไปแล้ว ก้อนดำๆนั่นก็ลอยออกหน้าต่างไป อีตาหัวหน้าทีมก็ลุกพรวดขึ้นมาเลย

พรวดพราดไปเปิดไฟ เหงื่อเต็มหน้า บอก ไอ่จา เอ็งเห็นใช่ไหม ตะกี๊เอ็งเห็นใช่ไหม ผมก็ตอบ อื้อ เห็น ก้อนเบ้อเร่อไม่เห็นได้ไง ปิดไฟเหอะพี่ จะนอน แต่ตานั่นไม่ยอม บอกไม่ให้นอน พวกเอ็งลุกมาเป็นเพื่อนข้าให้หมด ซะงั้น แล้วพี่แกก็จัดการลากพวกที่นอนอยู่ขึ้นมา ตกลงว่าคืนนั้นไม่มีใครได้นอนอีกจนพระตีระฆัง เช้ามาพี่แกฝอยใหญ่ บอกเจอผีอำตั้งนาน ดีนะแกใจแข็งผีเลยหนีไป

จาอยากจะหัวเราะเป็นภาษาพื้นบ้าน เชียงใหม่ แต่ไม่อยากขัดคอแก เลยปล่อยแกฝอยไปตามเรื่องตามราว พอแกเมาท์จบ พวกผู้หญิงก็แอบมาถามจาตอนแกไม่อยู่ว่า จารู้ว่ามีตั้งแต่เเรกแล้วใช่ไหม จาก็พยักหน้างึกๆงักๆ พวกนั้นก็บอก แล้วไมไม่ขอย้ายห้อง ไม่กลัวเหรอ จาก็บอกกลัวแต่คนโดนไงก็ไม่ใช่จา เพราะตั้งกะพี่แกปากไม่ดี จาก็พอจะรู้ละว่าใครจะโดน เลยขึ้นไปพับที่นอนหมอนมุ้ง เอาไปคืน ด้านพ่อคนใจแข็งเผ่นไปนอนรออยู่ในรถเรียบร้อย

ก่อนออกมาจายังบอกขอบคุณที่ให้อาศัยนอนเน้อ อิอิ!

 

เด๋วจับผีลงหม้อถ่วงน้ำเลย

 

ก้อนดำๆ พูดซะไม่น่ากลัวเลย

ต้องบอกว่าเงาดำๆ ร่างใหญ่โต มันถึงจะน่ากลัว

^^

 

แล้วเวลาไปนอนต่างที่แบบนี้ทำไมไม่ชวนบักแสบไปด้วยหล่ะ หรือว่ากลัวจะไม่ได้นอนเพราะบักแสบพาเพื่อนมากวน

 

เป็นเราคงจับไข้ไปแล้ว นี่ยังมีสติแผ่เมตตาแถมยังมีกะใจนะนอนต่ออีกแน่ะ เยี่ยมจริง ๆ

 

โห นี่ในวัดนะเนี่ยะ

 

หุหุ.... อ่อ... เพราะปากนี่เอง..ทำให้เจอไร...ดีๆ (มั้ง) บรื้ออออออส์





อนุโมทนากับ การตะลอนๆ....เพื่อช่วยเพื่อนมนุษย์โลกน๊าาาาาาาา!!!!~





ละก็.... เรื่องของหลวงตาน่ะ... ว่างเมื่อไหร่ค่อยมาเล่าก้อได้...แต่ให้ไว


อิอิ....

อิอิ

และ อิอิ




ลั๊นลา!!!~

 

ขำแทนคุณจาเลย นึกภาพตอนที่นายหัวหน้าทีมเล่าให้ใครต่อใครฟังว่าดีนะที่แกใจแข็ง ผีเลยหนีไป ตอนนั้นคุณจาน่าจะลองปล่อยให้ใจแกแข็งไปสักพักแล้วค่อยแผ่เมตตาให้ผีนะ แต่สรุปว่าก็เห็นด้วยกับคุณจาแหละที่ช่วยพี่แก และช่วยแผ่เมตตาให้ผีไป คนที่ไม่เคยเจอไม่เข้าใจหรอกว่ามันสยองแค่ไหนตอนถูกผีอำ โดยเฉพาะที่เราเคยถูกกระซิบถามที่ข้างๆหูว่า "มึงจะลองดีกะกูใช่ไหม "

 

คนรู้ไม่พูด คนพูดไม่รู้

เป็นเรื่องที่สนุกและได้ข้อคิดอีกเรื่องค่ะ

 

คนรู้ไม่พูด คนพูดไม่รู้

เป็นเรื่องที่สนุกและได้ข้อคิดอีกเรื่องค่ะ

 

ส่วนใหญ่คนปากดีมักจะโดนอยู่เสมอ เหมือนลองของและท้าทาย ก็ใครว่าเล่าในวัดไม่มีผี อิอิ

 

แต่ตอนเด็กๆ ผมยังคิดว่า

ที่วัดหน่ะยิ่งมีผี เพราะเป็นที่เผาศพ ที่เก็บกระดูก

555+

อนุโมทนาครับ

กรรมจากการพูด ให้ผลเร็วกว่ากรรมอันอื่นจริงๆ

 

555 สนุกดี สาธุค่ะ

 

อ่านแล้วเพลินค่ะ.. ทำให้ไม่ง่วงระหว่างงาน 555