พระผงหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก ที่ขึ้นพระธรรมธาตุ

พระผงหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก อ.อุทัย จ.พระนครศรีอยุธยา
โดย...รณธรรม ธาราพันธุ์

ชื่อว่า “ศิษย์” ย่อมต้องมี “ครู” ด้วยกันทั้งนั้น บ้างก็ครูดัง ศิษย์ดับ บ้างก็ครูดังศิษย์ดัง อย่างเช่น พระเดชพระคุณพระราชวุฒาจารย์ หลวงปู่ดูลย์ อตุโล ผู้เป็นครูดี และหลวงปู่ฝั้น อาจาโร ผู้เป็นศิษย์ดัง

ก็ใช่ว่าจะมีเพียงสำนักวัดป่าเท่านั้น ที่ถึงพร้อมด้วยพระสุปฏิบัติเช่นนี้ จังหวัดภาคกลางของเราก็ยังมีผู้สืบเชื้อสายของความดีอยู่มากเอ่ยชื่อ หลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติการาม ใคร ๆ ก็รู้จัก แต่มีผู้ศรัทธาคิดจะหาเหรียญของท่านละก็ต้องคิดหนัก เพราะของปลอมมีมากกว่าของจริงเสียอีก อย่าเพิ่งน้อยใจในวาสนาเลยครับ ด้วยพระเครื่องที่ดีมีพุทธคุณสูงยังพอหาได้อยู่ แม้จะเป็นชั้นศิษย์ แต่ผมเชื่อว่าไม่น้อยหน้าครูแน่นอน

ท่านผู้นี้คือ หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ แห่งวัดสะแก เมืองกรุงเก่านั่นเอง ท่านเป็นศิษย์ที่ได้รับการถ่ายทอดวิชาหลาย ๆ อย่างจากหลวงพ่อกลั่น ผู้เป็นอุปัชฌาย์ แต่น่าประหลาดอยู่อย่างว่าหลวงพ่อกลั่น กลับไม่ยอมสอนการเจริญภาวนาให้ตรง ๆ คงบอกเพียงว่าให้ท่านภาวนา พุทโธ ไปเรื่อย ๆ เบื้องแรกก็ไม่มีใครเข้าใจว่าเพราะอะไร ครั้นมาภายหลังจึงทราบว่า หลวงปู่ดู่ ได้ค้นพบองค์ภาวนาด้วยจิตใจของท่านเอง โดยท่านใช้ “ไตรสรณาคมน์” เป็นคำบริกรรม นี้จะแสดงถึง “อนาคตังสญาณ” โดยหลวงพ่อกลั่นใช่หรือไม่ คงต้องขอให้ท่านพิจารณาเอง



หลวงปู่ดู่ได้เริ่มสร้างพระ รวมถึงวัตถุมงคลในแบบต่าง ๆ มานานมากพอจะสืบได้ตั้งแต่ปี พ.ศ.2484 เรื่อยมา พระเครื่องและวัตถุมงคลของท่านจึงมีมากมายหลายหลาก เมื่อศิษย์เรียนถามท่านว่า ทำไมท่านสร้างพระเยอะมาก ท่านตอบว่า “จิตใจเราจะได้อยู่กับพระ ดีกว่าสวดมนต์ทิ้งไปเปล่าๆ” ซึ่งเรื่องผูกใจให้อยู่กับพระนั้นท่านจะเน้นมาก ถึงขนาดเปิดไฟฟ้าใช้ ท่านก็ให้ภาวนาว่า “โอม อัคคีไฟ พุทธบูชา ธัมมบูชา สังฆบูชา” ท่านย้ำ “แค่นี้ก็ได้บุญแล้ว”

ฟังแล้วทึ่งซะไม่มี

ผมจะไม่พูดถึงพระทั่ว ๆ ไปของท่านหรอกครับ เพราะไม่ใช่ของแปลก แต่ที่แปลกก็คือ พระผงที่ท่านพิมพ์เอง สร้างเองกับมือท่าน ซึ่งในวงการอาจไม่ใคร่นิยมนัก เพราะเป็นพระเนื้อปูนผสมผงเสียส่วนใหญ่ ศัพท์เซียนเขาว่า “ส่องแล้วไม่ซึ้ง” ว่างั้นเถอะ แต่พูดถึงประสบการณ์ละก็ คนที่เจอ “ซึ้ง” มานักต่อนักแล้ว

พระปูนของท่านที่ธรรมดาก็ธรรมดา ส่วนที่ไม่ธรรมดาจะปรากฏผลึกสีขาวขุ่นบ้าง สีขาวใสบ้าง จับเกาะอยู่ตามองค์พระทั่วไปโดยไม่เลือกพิมพ์ สานุศิษย์ที่ได้รับต่างก็แปลกใจกันถ้วนทั่ว เอ! อะไรหว่า ? ลุงผมซึ่งเคยบวชอยู่กับท่านยังเคยนึกค่อนอยู่ในใจ “เออ! หลวงลุงดู่เอากากเพชรมาโรยพระทำไม ยังกับยี่เก” หลายคนที่เคยถามได้รับคำตอบเดียวกันจากท่านว่าเป็น “พระธรรมธาตุ” คือพระธาตุหรือ? ท่านตอบ “ไม่ใช่” แต่ท่านก็มิได้อธิบายอะไร ๆ ให้ฟัง

พระผงรูปเหมือนหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ เนื้อปูน เกิด "พระธรรมธาตุ"
ด้านหน้า / ด้านข้าง
<!--แนบไฟล์:
<div class="attachcontent">-->
พระผงรูปเหมือนหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ เนื้อปูน
ด้านหลัง


ร้อนถึงศิษย์ผู้มีภูมิรู้หลายท่านได้อรรถาอธิบายว่า “พระผงของท่านนั้นมิได้มีแต่ผงต่าง ๆ หากท่านยังผสมด้วยเส้นเกศาของท่านไว้เป็นจำนวนมากในทุก ๆ ครั้งที่มีการสร้างพระ เพราะเส้นเกศานั้นเองที่มีพลังงานบริสุทธิ์จากองค์ท่านเป็นอย่างสูงประจุอยู่ในพลังงานนั้นก็ยังมี “เตโชธาตุ” (ธาตุไฟ) รวมอยู่ด้วยครั้นผสมกันไปได้ระยะเวลาหนึ่ง “ซิลิกอน” ซึ่งมีอยู่ในปูนก็ได้ถูกพลังงานความร้อน (ที่มีสภาวะเป็นทิพย์) ในเส้นเกศาของท่านเหนี่ยวนำให้ “ซิลิกอน” เกิดการควบแน่นและตกผลึกขึ้น จากนั้นก็จะค่อย ๆ ผุดขึ้นจากองค์พระมาเป็น “พระธรรมธาตุ” ดังที่เราเห็นกันอยู่ และนี่คือที่มา”

ผมฟังศิษย์ท่านนั้นแล้วก็ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักเพราะเป็นเหตุเป็นผลที่ดี และน่าเชื่อถือได้มาก ก็เอาเป็นว่าใครที่ยังหาข้อยุติไม่ได้จงอย่าไปหาเลยปวดหัวเปล่า แต่ที่แน่ ๆ พระที่มีพระธรรมธาตุเป็นที่ต้องการอย่างสูงของบรรดาศิษย์ทั้งหลายทั้งปวง

ความแปลกของพระเครื่องหลวงปู่ไม่ได้หยุดอยู่เพียงแค่นั้น องค์ที่ไม่มีพระธรรมธาตุจะทำให้เกิดมีขึ้นก็ได้ องค์ที่มีอยู่แล้วกลับหายไปหมดก็เคยปรากฏ อยากให้มีก็สวดมนต์ไหว้พระและภาวนามาก ๆ ก็จะ “ผุด” ขึ้นมาเป็นกำลังใจสำหรับคนทำจริง แต่มากน้อยเท่าไรนั้นผมขอโยนกลองให้เป็นเรื่องของ “บารมี” ก็แล้วกัน ส่วนที่จะทำให้หายก็ไม่ยาก นำพระเข้าอาบ อบ นวด ไนต์คลับบ่อย ๆ ก็จะเหลือแต่พระเปล่า ๆ ไปเอง ถึงขนาดนี้แล้วเรียกว่า "แปลก" ได้ไหมครับ

สำหรับพระผงของหลวงปู่นั้น องค์ใดที่ไม่มีตรายางเป็นรูปตัว “พ” อยู่ในกงจักรละก็ หมายถึง พระนั้นเจ้าของได้รับจากท่านตั้งแต่สมัยท่านยังทรงสังขารอยู่ แต่ถ้าองค์ใดถูกประทับอยู่ด้วยตรายางหมึกสีดำ หรือหมึกสีน้ำเงินละก็นั้นคือพระที่นำออกจากกุฏิของท่านภายหลังจากที่ท่านมรณภาพแล้ว แต่ก็เป็นพระที่ท่านได้อธิษฐานจิตไว้โดยองค์ท่านเอง

ทว่าของปลอมผู้ไม่เคยยอมพ่ายแพ้ของจริง ก็พากันโผล่ผุดประดุจผีลุกจากหลุมมาหลอนหลอกเอากับผู้ที่ไม่ประสีประสาในพระท่านกันอย่างบันเทิงกระบะ จึงจำเป็นต้องชี้แจงพอเป็นแนวทางสำหรับผู้ไม่รู้ไว้ก่อน พอให้เอาตัวรอดบ้าง ส่วนผู้ที่จะแจ้งในเชิงพระของหลวงปู่ ผมต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย หากจะมีข้อผิดพลาดไป

ด้วยเหตุที่พระของหลวงปู่มีส่วนผสมเป็นปูนเสียมากนักปลอมแปลงจึงทำกันได้อย่างง่ายดายไม่ยุ่งยาก เพียงทำบล็อกแล้วเทปูนใส่ก็จบเรื่อง แต่ถ้าพิจารณาให้ดีจะพบว่าพิมพ์ทรงของปลอมนั้นจะเบลอ ๆ ไม่คมชัด ยิ่งเป็นพิมพ์พระพรหมแล้วไม่ว่าจะเป็น หน้าตา, แขน, ขา,คันศร หรือตัวอักขระ “นะปิดล้อม” ที่อยู่รอบ ๆ องค์พรหมล้วนเบลอจนแยกแยะได้ไม่ยากเย็น สำหรับมือปลอมชั้นนำที่ได้มีการทำบล็อกขึ้นใหม่แม้จะคมชัดดุจโทรทัศน์สี แต่ก็จะเห็นได้ว่าทั้งแขนและขาของพระพรหมปลอมดูอวบอ้วนกว่าของจริงมาก ในขณะที่ของจริงจะเรียวงามสมส่วน

ทางด้านเนื้อพระผงของจริงนั้นส่วนมากจะดูฟู ๆ คล้ายพระของหลวงปู่โต๊ะอยู่ไม่น้อยอันเนื่องมาจากท่านได้นำพระไปแช่น้ำมนต์ หรือแช่น้ำชาเสกนั่นเอง ถ้าท่านส่องดูด้วยกล้องส่องพระก็ยิ่งจะเห็นความงามซึ้งข้อนี้ได้ชัดเจน และยังจะพบมวลสารต่าง ๆ เป็นจุดดำและเกล็ดสีทองกระจายอยู่ทั่วองค์พระ(เว้นแต่ด้านหลัง บางองค์ก็ปรากฏมีสีเขียวอมเหลืองประปรายไปทั่วด้านหน้าด้านหลัง หลายคนที่ได้ร้องกรี๊ดกร๊าดหาว่า “พระขึ้นรา”

โธ่! เวรกรรมท่านผสมผงตะไบพระกริ่งลงไปต่างหาก สนิมจากผงตะไบก็เลยเป็นเหตุให้พระมีวรรณะดังนั้น ที่นี้เนื้อพระของปลอมไม่เป็นเนื้ออย่างนี้ละสิ แต่เนื้อจะดูด้าน ๆ แข็ง ๆ ยิ่งถ้าส่องกล้องก็จะเห็นชัดว่า ในเนื้อพระไม่มีมวลสารมงคลแทรกซึมอยู่เลย คงมีเพียงปูนขาวล้วน ๆ ชนิดไร้ยางอาย พระประเภทนี้ดูง่ายนัก ทว่ามือโปรก็มีอีกแหละ ใส่ผงมหาชุ่ยอะไรก็ไม่รู้ลงไปตอนผสมพระก็พอกล้อมแกล้มหลอกคนรีบร้อนเช่าไปได้บ้างหรอก แต่สำหรับคนขี้ระแวง (อาจเพราะเงินหายาก) จะส่องแล้วส่องอีกจนเอะใจแล้วก็ “ปล่อยวาง” บางคนก็ร้ายหนักถึงกับผสมกากเพชรลงไปด้วยเพื่อให้ดูคล้าย “พระธรรมธาตุ” อันจะทำให้มีราคาสูง

ทั้งนี้ทั้งนั้น ไม่ว่านักปลอมจะปลอมอย่างไร ก็ขอเรียนให้ท่านผู้ศรัทธาทราบไว้เลยว่า ไม่เหมือน ทำอย่างไรก็ไม่เหมือน ถ้าท่านมีของแท้อยู่ในมือสักองค์หรือเคยพิจารณาของแท้อย่างถี่ถ้วนมาก่อนละก็ ท่านจะดูพระหลวงปู่ได้อย่างไม่ยากเย็นเลย โดยเฉพาะองค์ที่ขึ้นพระธรรมธาตุนั้น ไม่มีใครสามารถจะทำให้เหมือนหรือทำให้เกิดขึ้นได้ เพราะเป็นบารมีเฉพาะองค์หลวงปู่ท่าน ดังนั้นพระที่ขึ้นพระธรรมธาตุไม่ว่าจะพิมพ์ทรงใดก็ตามย่อมเป็นของแท้แน่นอน

ถึงตรงนี้คงพอจะทราบแล้วใช่ไหมครับว่าทำไมองค์ที่มีพระธรรมธาตุจึงมีค่าสูงกว่าองค์ที่ไม่มี ก็นอกจากจะแสดงถึงบารมีอันเปี่ยมล้นในองค์พระแล้ว ยังเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าแท้ให้ผู้รู้สบายใจ แต่ก็หายากอยู่สักหน่อยนะครับ วันนี้ก็ดูรูปเป็นครูไปก่อนแล้วกัน ใครที่เริ่มเสาะหาผมขออวยพรให้โชคดี พบกันฉบับหน้าครับ


บทความนี้ได้ตีพิมพ์เมื่อ วันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2539

ที่มา - กระดานสนทนา NAVARAHT "นวรัตน์ดอทคอม" • แสดงกระทู้ - พระผงหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก

 

หลวงปู่ดู่คือหลวงปู่ทวดรึป่าวครับ

 

พระเหนือพรหมที่เกิดพระธรรมธาตุขึ้น

ขอเชิญเพื่อนสมาชิกที่มีพระหลวงปู่ดู่ที่เกิดพระธรรมธาตุ มาแบ่งปันรูปกันดูเพื่อชื่นชมบารมีครูบาอาจารย์กันครับ

 

กราบหลวงปู่ครับ ผู้ชี้นำทาง แห่งแสงสว่าง .. " พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ..ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ ..สังฆัง สรณัง คัจฉามิ "

 

ยินดีด้วยครับ ที่มีศิษย์หลวงปู่ดู่ ยังเหลืออยู่ในปัจจุบัน
ส่วนเครื่องรางของขลัง รุ่นต่างๆ นั้น ต้องไปถาม(ลูกศิษย์)รุ่นเก่าๆ จะดีกว่าไหมครับ
(ไม่ได้สบประมารถนะครับ แต่สมัยนี้ก็มีทั้งจริงและหลอกปะปนกันไป ต้องระวังครับ)

 

อนุโมทนาสาธุครับได้ความรู้มากเลยกำลังหาพระหลวงปู่อยู่ครับ

 

ขอบคุณครับสำหรับข้อมูล บทความดีๆแบบนี้ครับ
อนุโมทนาครับ ใครที่ยังไม่มีพระของหลวงปู่ดู่ หมั่นสวดมนต์ ถือศีล แล้วพระท่านจะมาโปรดครับ

 

คือ ผมจะบอกกับทุกคนว่า จากที่ผมเคยได้ยินมาเกี่ยวกับ"พระพรหมหลวงปู่ดู่"
มาจากคำบอกของคุณพ่อผม เมื่อประมาณปี 23-25
เป็นช่วงเวลาที่ท่าน กำลังจะจัดทำ "แหวนพระ" ทั้งที่เป็นทองเหลือง เงิน ฯลฯ
ว่ากันว่า ในตอนนั้น(ก่อนที่ท่านจะทำการปลูกเสก) ท่านจะรวบรวมมวลสาร
ก็ประมาณว่า เป็นดอกบัวที่ตากแห้ง ทั้งใบ ก้าน เมล็ด กลีบ ฯลฯ

เรียกได้ว่าเเทบจะทุกส่วนของดอกบัว หรือที่เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า
"ผงบัว" และ "ข้าวเสก" อันลือลั่นในยุคนั้น ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกว่า
หลวงปู่ท่านได้ผสมวัตถุดิบดังกล่าว ที่เป็น"เกศา" อะไรสักอย่างหนึ่งเนี่ยแหละ
แต่ผมไม่แน่ใจว่า ท่านใส่อะไรอย่างอื่นอีกหรือเปล่าว ซึ่งเรื่องนี้คุณพ่อผม
เขารู้ดี เพราะว่าในตอนนั้นเขาก็มาร่วมทำกันกับลูกศิษย์ลูกหาในยุคนั้น
ในตอนนั้นหลวงพี่ม้า ท่านคงอยู่ด้วยล่ะมั้ง ผมก็ไม่ทราบแน่ชัด

ส่วนใหญ่ ของการทำพระ นอกจากเนื้อโลหะ หรือเนื้อชิน นอกนั้นที่เป็นเนื้อผง
หรือเนื้อว่าน หลวงปู่ท่านก็จะผสมวัตถุดิบดังกล่าวลงไป ในเนื้อปูนปลาสเตอร์ครับ
ก็มีทั้งรูปหลวงปู่ดู่ และรูปสมเด็จหลวงปู่ทวดด้วย และก็พระพรหมด้วยครับ
มีพระพรหมแบบปิดทอง กับไม่ปิดทองด้วยก็มี ถ้าลองดมดู
(ต้องขออนุญาติก่อนนะ)

จะมีกลิ่นของผงบัวและข้าวเสก หอม ๆ ติดไปด้วย ด้านหลังเนื้อจะมีลักษณะเหมือน
เนื้อของผงที่ละเอียดค่อนข้างมาก เนื้อจะเนียนสวย และทีสำคัญ ด้านหลังของ
พระพรหมจะเป็นคลื่นๆ ลายๆ บิดๆ ตามลักษณะของการอัดแน่นในแป้นพิมพ์
ที่ทำด้วยมือ สังเกตุให้ดีๆ จะเห็นฟองอากาศบ้างเล็กน้อย ซึ่งในตอนนั้น
จะไม่มีเครื่องจักรใดๆ เลย นอกเหนือจากมือครับ
และก็แน่นอนความขลังย่อมไม่แพ้ เนื้อชินและเนื้อว่าน
แต่ถ้าผมจำไม่ผิด ตอนผมเด็ก ๆ
ผมเห็นพวกเขาหล่อแบบเป็นเนื้อปูนปลาสเตอร์ด้วย เป็นรูปพุทธรูปเชียงแสน
พุทธรูปปางมารวิชัย และปางต่างๆ อีกมากมาย
(ถ้าผมจำไม่ผิดนะครับ)

อ๋อ พระกริ่งหลวงปู่ดู่ก็มีนะครับ ในยุคนั้น ถ้าผมฟังจากคุณพ่อของผม
ถ้าจำไม่ผิด ด้านในของพระกริ่งจะมีส่วนผสมของ "ทองคำ" แท้ๆ ครับ
ซึ่งถ้าของ "เก๊" เขาจะไม่สามารถทำได้ครับ
ถ้าไม่เชื่อ คุณก็ลองสังเกตุให้ดีๆ หรือไม่ก็ถามหาพวกลูกศิษย์ในยุคนั้น
ดูก็ได้ เพราะว่า เรื่องแบบนี้ โกหกให้ฟังกัน มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีสักเท่าไร
จริงไหมครับ

 

สังฆัง นะมามิ กราบหลวงปู่ครับ

 

ผมก็มีองค์นึงครับ มีคนใจดีแบ่งมาให้ ตอนนี้เลี่ยมกรอบแล้วครับ

 

ขอบคุณครับ