การปฏิบัติเป็นของสำคัญมาก (หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)

เรานับถือพระพุทธศาสนานั้นตามความเป็นจริงแล้ว จะต้องปฏิบัติตามมันจึงจะถูก
อย่าฟังเฉยๆ ฟังแล้วไม่ปฏิบัติตามไม่ได้ประสบการณ์ไม่รู้เรื่อง

ฟังไปๆ นานๆ หนักเข้าก็เลยเบื่อ บางคนฟังไปศึกษาไปก็เอาไปพูดไปคุยให้เขาฟังมีคนนับถือตน ก็เลยตื่นเต้นคิดว่าตนสำเร็จแล้วก็มี ความเป็นจริงแล้วนักปฏิบัติต้องเป็นผู้ทำมากกว่าการได้ยินได้ฟัง

การปฏิบัติเป็นของสำคัญมาก ถึงแม้จะไม่ได้เรียนหากว่าปฏิบัติเป็นเสียแล้ว เข้าถึงธรรมะธรรมโมแล้วจะรู้แจ้งเห็นจริงด้วยตนเอง เมื่อครั้งพุทธกาลท่านไม่ใคร่ได้ศึกษาเล่าเรียนเท่าไรนัก เล่าเรียนบ้างเล็กๆ น้อยๆ เพียงบทกรรมฐานเท่านั้นเอง ท่านก็ยังได้สำเร็จมรรคผลนิพพานกันมากมาย

คนทุกวันนี้เรียนมากเหลือเกิน คุยฟุ้งกันไปหมดทั้งบ้านทั้งเมือง ความเป็นจริงแล้วไม่รู้จักตัวเอง เราถือพุทธศาสนาเราต้องปฏิบัติมันจึงจะถูก เราทำ เราปฏิบัติ มากกว่าฟัง

การปฏิบัติในที่นี้หมายความถึง
ให้เข้าถึงจิตถึงใจ
ถ้าไม่ถึงใจแล้วไม่ได้เรื่อง
คือปฏิบัติธรรมต้องใจถึงก่อนทั้งนั้น
ใจเป็นคนรู้คนเห็นก่อน
ใจเป็นคนถึงธรรมก่อน

เราพูดกันทั่วบ้านทั่วเมืองว่า
อะไรก็จิตก็ใจทั้งนั้น
คนที่ไม่เคยฝึกหัดปฏิบัติ
เขาก็พูดถึงจิตถึงใจ
โดยมากพูดกันอย่างนั้นแหละ
แต่แท้ที่จริงใจเป็นตัวอย่างไรก็ไม่รู้
จิตเป็นตัวอย่างไรก็ไม่รู้
ก็จับหลักไม่ได้
ฉะนั้นจึงจะต้องฝึกหัดให้เห็นจิตเห็นใจเสียก่อน

ที่มาhttp://www.thewayofdhamma.org/page3_2/patum111.html
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=13253

 

สาธุ...เห็นธรรมมะของครูบาอาจารย์ครังไร...ชื่นใจทุกที

ขอบคุณที่นำมาลงให้อ่านครับ