โดนดีที่เซี่ยงไฮ้

เมื่อประมาณปี45-46 ซาร์กำลังระบาทได้ที่ที่เมืองจีน ไอ้ผมก็เห็นว่าเป็นโอกาสดี เนื่องจากราคาทุกอย่างถูกลง แต่เสี่ยงตาย
ผมจึงตัดสินใจไปศึกษาต่อที่เซี่ยงไฮ้ในทันที
หลังจากทำการติดต่ออะไรเรียบร้อยก็ไปทันที
แต่เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้มันทำให้ผมไม่อยากเหยียบที่เซี่ยงไฮ้อีกเลยครับ

 

พอไปถึงวันแรก ผมก็เข้าไปนอนที่หอใน
หอในนั้นจะแบ่งเป็นส่วนของคนจีน และของคนต่างชาติ
ของคนต่างชาติจะมีสองหอ คือ หอใหม่ กับ หอเก่า
แต่เรื่องที่ร่ำลือกันอย่างมากคือ คนญี่ปุ่นที่มาเรียนที่นี่ส่วนใหญ่โดนผีหลอกที่หอเก่า
จึงไม่มีคนญี่ปุ่นมาพักที่หอเก่าเลย(เค้าคงบอกต่อๆกันแบบระบบขายตรงมั้ง 55+)

ผมก็ไม่ค่อยงกเลย เลือกหอเก่าที่ราคาถูกกว่านั่นเอง55+

ส่วนหอใหม่ก็มีผีครับแต่ไม่มากและหลอกแบบสุ่มทุกชาติครับ อันนี้เพื่อนคนไทยที่อยู่หอใหม่เล่าให้ฟัง


ตกลงผมก็เช็คตัวเองเข้าหอใหม่ ในวันแรกนั้นผมก็เจอเลยครับ เหอเหอแต่ไม่แน่ใจ
เนื่องจากผมเข้าเก็บของในห้องเรียบร้อยก็เปิดทีวีฟังนู่นนี่เลย แล้วก็ไปอาบน้ำ แต่ก็เปิดทีวีไว้
ตอนอาบน้ำเนี่ยมันก็ได้ยินเสียงผู้หญิงลอยๆเข้ามา เป็นภาษาจีนเซี่ยงไฮ้ครับ(ที่เมืองจีนแต่ละถิ่นจะมีภาษาของตัวเอง ตัวเขียนเหมือนกันแต่ออกเสียงไม่เหมือนกัน)
ผมก็ฟังไม่รู้เรื่องแต่รู้สึกแปลกๆก็ออกมาทั้งที่ยังอาบไม่เสร็จนั่นแหละ
ก็เห็นทีวีเปิดอยู่ แต่มันเป็นข่าวที่ใช้จีนกลางนี่ แล้วเสียงเหมือนโหยหวนเมื่อกี้มันมาจากไหน????
แต่ผมก็ไม่คิดมากครับ คิดว่าเป็นโฆษณาละมั๊ง.....ก็กลับไปอาบน้ำต่อ

ก็ผ่านไปจนผมก็ได้ยินเรื่องราวต่างๆจากรุ่นพี่ที่มาอยู่ก่อนบ้าง จากเพื่อนคนจีนบ้าง ว่าที่มหาลัยนี้มีเรื่องน่ากลัวอะไรบ้าง

 

ก๊คือที่นี่ก็เป็นที่ตั้งของทหารญี่ปุ่นในสงครามโลกนั่นเอง ตึกทุกอย่างนั้นอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้พังอะไร แล้วก็ปรับปรุงให้เป็นตึกเรียน ตึกนอน หลายตึก ดูได้ไม่ยากที่สถาปัตยกรรม

ผมก็ไม่ได้เจออะไรมากก็มีไปนอนบ้านเพื่อนที่อยู่ข้างนอก
แล้วตอนตื่นมากลางดึกก็เห็นเงาวูบตามกำแพงเลาะออกไปห้องข้างๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรเรา ก็เลยไม่กลัว แต่ที่สยองสุดๆก็คือ
ตื่นเช้าก็งง ได้ยินเสียงร้องไห้ ระงมทั้งตึกเลย (บ้านเพื่อนอยู่ในตึกแบบหนังฮ่องกงอะครับ)
พอลงมาเค้าก็แบกศพคนแก่ลงมา
และที่ตะลึงก็คือเค้าอยู่ห้องข้างๆที่ผมเห็นเงาแวบเข้าไป
ผมเล่าให้เพื่อนฟัง มันไม่กลับไปนอนที่บ้านมันเป็นอาทิตย์เลย

แล้วก็มีเรื่องสยองอีกเรื่องเกิดที่มหาลัยข้างๆ

เป็นเรื่องที่ทำให้คนเกาหลีกับคนไทยร้าวฉานไปพักใหญ่เลยครับ

 

คือเรื่องมีอยู่ว่า มีหญิงชาวไทยไปเรียนที่ม.ข้างๆ แล้วก็มีแฟนเป็นคนเกาหลี
ทีนี้เค้าก็คบกันไป จนผู้หญิงไทย ขอบอกเลิก
แต่พี่เกาหลีไม่ยอมก็เลยเอาสายโทรศัพท์รัดคอจนตาย แล้วไอ้เกาหลีก็หนีเข้าประเทศตัวเองอย่างลอยนวล

แต่คนไทยที่อยู่ที่นู่นมันน้อยครับเลยมีรู้จักกันบ้างก็โกรธแค้นครับ ถึงคนเกาหลีที่นู่นจะยั้วเยี้ย แต่คนไทยไม่กลัว มีเรื่องปะทะกันบ่อยมาก

เนื่องจากคนเกาหลีชอบดูถูกคนชาติอื่น(คล้ายเราเลยเนอะ55+)
ชาตินิยม(อันนี้เราไม่55+)
และชอบเอาเท้าเล่นหัว
ทำให้คนไทยมองไม่เห็นข้อดีของเกาหลีเลย (ตอนนั้นเรนยังเพิ่งออกเทปแต่ไม่ดัง คนไทยยังไม่บ้าเกาหลีมากนัก55+)
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเรื่องนี้มันสร้างความสะเทือนใจให้กับชาวไทยที่อยู่เมืองนั้นมาก
และที่เศร้าคือตอนพ่อแม่เค้ามารับศพ ทั้งร้องไห้ ทั้งไม่อยากเชื่อว่าลูกตัวเองต้องมาตายในที่ๆไม่ใช่เมืองเกิด (แถมแอบมีแฟนอีกต่างหาก)
ผมเห็นแล้วพ่อแม่เค้าน่าสงสารมากครับ
ส่วนห้องนั้น ได้ข่าวว่าก็ปิดปรับปรุงซักพักก็เปิดใช้บริการต่อ ชาติไหนจะโดนก็ไม่ทราบ แต่ขอให้คนเกาหลีได้พักห้องนั้นก็แล้วกัน

 

ต้องขอย้อนความหน่อยนึงว่าคนจีนเกลียดคนญี่ปุ่นมากถึงเรื่องสงครามจะผ่านมานานแล้วแต่รัฐบาลจีนปลูกฝังให้เกลียดประเทศนี้เพื่อให้คนในประเทศรู้สึกรักชาติและต้องการเอาชนะญี่ปุ่นให้จงได้(ถ้าชนะได้เมื่อนั้นจีนก็จะเป็นประเทศที่พัฒนาแลวนั่นเอง)
ผมมีเพื่อนญี่ปุ่นเยอะเนื่องจากพอพูดได้ ก็จะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ
ก็เวลาเดินผ่านกลุ่มวัยรุ่นจีนบางกลุ่ม ก็โดนตะโกนด่าหยาบๆบ้าง (แต่แปลมาเป็นไทยไม่หยาบ55+)

พวกผมก็ทนอยู่ได้เพราะเข้าใจครับ แต่เรื่องที่ผมเจอหลอกที่จะเล่าต่อไปนี้นั้น ทำเอาผมขอกลับประเทศเลยครับ

 

อยู่ก็นานแล้ว ซาร์ก็เริ่มไม่น่ากลัวแล้ว (แต่ผมวิ่งออกกำลังกายทุกวันเลย ไม่อยากเป็นครับแม้กระทั่งหวัด) โดนด่าก็ทนได้ มีเรื่องกับเกาหลีก็ทนได้ แต่เจอผีหลอกแบบหนักหน่วง ทนไม่ได้ครับ


คือผมก็ใกล้จบแล้วสอบอะไรก็เสร็จเรียบร้อย ก็พักไปเรื่อยฉลองส่งเพื่อนกลับประเทศประปราย แบบผมติดใจอยากหางานทำอยู่ที่นี่ครับ(ความคิดในตอนนั้น) ก็จะอยู่ให้ครบอายุวีซ่า แล้วค่อยกลับ
กะจะกลับปลายเดือน8 ทำเอาผมต้องขอกลับก่อนเดือนกว่าๆเลย

คือจำเสียงที่มาต้อนรับผมได้มั้ยครับ ทีนี้เจ้าของเสียงเค้าคงมาลามั๊งครับ เหอเหอ


คือคืนนั้น ผมก็โทรกลับกรุงเทพ ตามปรกติ แล้วก็เข้านอน

พอนอนไปซักพักก็ได้ยินเสียงฮือลอยมาครับ ผมก็นอนตะแคงอยู่กำลังจะหลับก็คิดในใจว่าโดนซะแล้ว
มาอีหรอบนี้ ที่เมืองไทยก็เจอแบบนี้ครับ แต่งงนี่ที่จีนยังมาโดนอีกเหรอ??
ผมก็นึกว่าจะโดนอำอย่างเดียวแต่ปล่าวครับ หนักกว่านั้นครับ....

คือพอเค้าฮือมาเนี่ย ผมก็แกล้งทำไม่สนใจนอนต่อ เค้าก็เดินรอบๆเตียงเลย และยิ่งย้ำได้เลยว่าเป็นผี เนื่องจากหัวเตียงผมติดกำแพง แล้วเสียงเท้าเดินรอบเตียงทำได้ยังไง???

ผมก็กลัวนะแต่ก็คิดว่าเดี๋ยวมันก็จบผมก็ผลอยหลับเอง แต่ไม่ใช่ครับ ยังไม่จบ..

เค้าเดินไม่เป็นผลก็มาร้องเสียงน่ากลัวมากครับที่ข้างหูผมเลย ร้องแบบว่า ...บรรยายไม่ถูกครับ แต่ผมยังจำเสียงได้จนทุกวันนี้เลย โดนแบบนี้เพิ่งเคยเจอผมนี่ท่องนะโมในใจ แต่ก็ไม่เป็นผล เค้าก็ทำวนๆอยู่อย่างนี้ครับ (คิดได้ว่านะโมภาษาไทยเค้าคงไม่รู้เรื่องก็หยุด)


ผมไม่อยากเปิดตาดูครับ กลัวภาพที่เห็นจะรับไม่ได้ ก็ปิดตาอยู่อย่างนั้นแหละ จนหลับไปตอนไหนก็ไม่ทราบ
แต่พอตื่นมาขนลุกซู่เลยครับ

ผมตื่นมาในสภาพที่ ขาผมเกยอยู่บนหน้าต่าง โทรศัพท์หัวเตียงกระจาย ของตกหมด
เหมือนกับโดนลากมาที่หน้าต่างครับ เตียงกับหน้าต่างห่างกันมาก
ผมคงไม่พิเรนท์เปิดหน้าต่างแล้วนอนเอาขาก่ายไว้หรอกครับ
แล้วตั้งแต่เกิดมานอนไม่เคยตกเตียง แถมถ้าตกขนาดนั้น ทำไมผมไม่ตื่น???

สภาพห้องกระจัดกระจาย แต่ที่รู้สึกแน่ๆคือผมโดนลากลงมาจะโยนออกหน้าต่างนั่นเอง

เกิดมาเจอผีหลอกผีอำหลายครัง แต่ไม่เคยโดนผีจะฆ่าแกงกันแบบนี้

ผมเก็บข้าวของออกทันทีครับ ลงไปเอาเงินที่จ่ายล่วงหน้าอีกเดือนกว่าๆทันที ปรับก็ปรับไป
แล้วก็ไปห้แงเพื่อนครับขออาศัยซัก2วัน คือออกไปที่การบินไทยบุ๊คตั๋วกลับใหม่เลยครับ

จักรยานไฟฟาผมจะเอาไปขายไม่ขายแล้วครับ ยกให้เพื่อนคนญี่ปุ่นที่ให้ผมอาศัย2คืนนั่นเลย
แบบว่าไม่อยู่แล้วครับเมืองนี้
กลับทันที ใบประกาศส่งมาที่ไทยก็แล้วกัน

 

มีแถมครับ

เพื่อนผมมันก็มาเที่ยวที่ไทยแล้วก็โดนผีเปรตสอนภาษาไทยให้ครับ เป็นไข้กลับประเทศไปเลย



คือเรื่องมีอยู่ว่าพอผมชิ่งกลับมากรุงเทพแบบเร่งด่วนทำเอาเพื่อนพ้องชาวต่างชาติมีญี่ปุ่น3เกาหลี3 ตัดสินใจมาเยี่ยมและให้ผพาเที่ยวไทย1อาทิตย์

ผมก็โทรหาเพื่อนที่กลับมาก่อนว่าจะพาไปเที่ยวไหน อะไรบ้างดี
ก็สรุปก็พาไปเที่ยวพัทยา จตุจักร อยุธยาขี่ช้าง ตามที่คิดออก แล้วก็พาไปนอนที่ห้องเพื่อนแถวท่ารถไฟสามเสน

ทีนี้พอวันที่จะพาไปอยุธยาเพื่อนนึงมันไม่สบาย จับไข้ ผมก็ถามว่าอ้าวก็เห็นดีๆอยู่ๆทำไมไม่สบาย??
มันก็ตอบว่าเมื่อคืนตื่นมากลางดึกร้อนมาก ก็ได้ยินเสียงร้องว่า "หิววววววววววววว หิวววววววว" จนมันนอนไม่หลับเพิ่งจะหลับเมื่อเช้า

ผมกับเพื่อนคนไทยมองหน้ากับ แบบว่า สอนมันพูด"สวัสดีครับ" ตั้งนานมันออกเสียงยังไม่ถูก แต่นี่เจอใครไม่รู้มาสอน เช้ามาพูดคำว่า"หิว"ได้ชัดเจนมาก

แต่ตัวมันไม่เชื่อเรื่องผีก็เลยบอกว่าโคตรน่ารำคาญ จนนอนไม่หลับ เป็นไข้เลย
ก็เลยขอไม่ไปอยุธยา อยากนอน


พอกลับจากอยุธยา เช้าวันรุ่งขึ้นไปส่งที่สนามบิน ก็บอกมันไปว่ารู้มั้ย คำว่า "หิว" ภาษาไทยหมายความว่ายังไง และก็บอกว่าไม่มีใครมาร้องที่กรุงเทพกลางดึกแบบนี้หรอก ที่มันเจอคือ "ผี" แล้วอาการเป็นไข้ก็คือ "โดนหลอกจนไข้กินไง"

มันก็ยังไม่เชื่อแต่พวกผมเก็บเอาเรื่องผีสอนภาษามาเล่าได้ตลอดเลย 55+

แต่ทุกคนที่มาประทับใจประเทศเรามาก บอกว่าอยากมาอยู่ตอนอายุเยอะแล้ว
และบอกว่าชุดนักศึกษาไทยเซ็กซี่มาก ชอบ คนไทยสวยเยอะกว่าคนที่นู่นจม

ฉนั้นให้ความสำคัญกับของในประเทศเยอะๆนะครับ ประเทศเรามีดีทุกอย่างอยู่แล้ว ผมเองยังรู้สึกเลยว่าไทยควรจะปลูกฝังชาตินิยมให้มากขึ้นกว่านี้ครับ

และถ้าเป็นไปได้เจอผีหลอกที่เมืองไทย อบอุ่นกว่าเจอผีหลอกที่เมืองนอกครับ(หาวัดทำบุญได้)

 

จริง ๆ พวกเขาแค่มาขอส่วนบุญ ถ้าทำสมาธิมีสติตั้งมั่นภาษาที่เขาสื่อสารเป็นภาษาจิต ไม่มีว่าเป็นชาติไหนก็สามารถรับรู้ได้ เปิดใจให้กว้าง ถ้ากลัวพวกเขาก็แสดงบอกเขาตรง ๆ อย่าท้าทาย เดี่ยวจะเจอแบบไม่ใช้ผี อาจจะเจอมารผจญ พวกนี้ร้ายกว่าผี แต่ที่พวกเขาทำก็เพื่อทดสอบกำลังใจจิตใจของคน ๆ นั้นเท่านั้นเอง แบบว่าเจอมาตั้งแต่เด็ก เดี่ยวนี้มองไม่เห็นพวกเขาหรอก แต่รู้สึกได้ เหมือนคนมองไม่เห็นอากาศนั้นแหละ ถ้าเข้าใจพวกเขา เขาจะคุ้มครองป้องกันพวกคุณ เหมือนคำโบราณที่เขาว่า "คนดีผีคุ้ม" นั่นแหละ

 

คนมีสัมผัสที่หก ผีชอบมาสื่อสารนะค่ะ อาจจะมาขอความช่วยเหลือ หรือมาเตือนอะไรสักอย่าง เราเป็นบ่อย เจอหนักกว่าคุณอีก แต่เขาไม่เคยมาทำร้ายนะ ตรงข้ามมาคุ้มครองและช่วยเหลือ แต่กรณีคุณ ผีพยายามจะฆ่าคุณ โดยลากคุณไปโยนทิ้งหน้าต่าง นี้เขาจงใจจะเอาคุณเป็นตัวตายตัวแทนเขาเลยนะนี่ ดีแล้วที่ออกมา น่าจะทำบุญไปให้เขานะ เขาจะได้ไม่ทำร้ายคนใหม่ที่เข้ามาอยู่และไม่รู้อะไรเลย ต้องมารับเคาระห์
ตอนเด็กๆ เราก็เคยโดนผีลากออกจากมุ้ง แรกๆก็คิดว่านอนดิ้น แต่มันไม่ใช่ ที่หนักกว่านั้น เขาเอาเราออกมาจากบ้านได้ไง? มานอนอยู่หน้าระเบียงบ้านคนเดียว จะว่านอนละเมอ แต่ทำไมประตูบ้านด้านในมันล็อคนะ เรารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตกใจ ร้องเรียนยายเปิดประตูให้ ยายถามว่าออกไปนอนข้างนอกได้ไง? ประตูบ้านก็ล็อคอยู่ เราบอกไม่รู้ น้องชายเราก็เป็นนะ แบบเดียวกันเลย บ้านยายเรามีผีเยอะ เข้าออกบ้านยายเป็นว่าเล่น เห็นจนเบื่อ มาหลายรูปแบบ เปิดมุ้งเข้ามานอนข้างๆด้วยก็มีมาแล้ว เหม็นหึ่งเข้ามาเลย ยังกะซากศพ เรานอนอยู่กับยาย ท้องด้วย ยายรู้ไงว่าเป็นผี เพราะมันมาเบียดยายเราออกจากเรา มันจะนอนแซกกลางไง แต่ยายไม่ให้มันนอน ยายขยับมานอนข้างเรา แล้วให้มันนอนข้างยายๆ นอนกลาง หูได้ยินยายถามไปว่า ทำไมตัวเหม็นจัง ไม่ได้อาบน้ำหรือ? แรกๆยายคิดว่าเป็นตาเรา แต่นไม่ตอบ มันพยายามนอนแซกให้ได้ แต่ยายเราไม่ให้นอน แล้วมันก็นอนข้างยาย ดิ้นไปมา แล้วลุกขึ้นจะมาหาเรา ยายเราสงสัยและรู้ว่าไม่ใชตาเราแน่เลย ..พูดออกไปว่า หมึง..อย่าไปทำหลานกรูนะ..มึงเป็นใครไม่ใช่..ตาสอน(ชื่อตาเรา)ใช่มั้ย? หมึง..เข้ามาทำไม มันก็ไม่พูด..กลิ่นตัวมันก็เหม็นแรงขึ้นกว่าเก่า ยายเราก็เริ่มสวดมนต์ เรานอนฟังอยู่ ยายไม่ได้นอนทั้งคืน กลัวมันมาทำร้ายเรา มันไม่ยอมไปจนเช้า เมื่อก่อนบ้านยายเขาใช้ ตะเกียงค่ะ ช่วงที่ผีเข้ามา ก็มืดมองไม่เห็นกันนะ เราดับไฟนอนแล้วไง ยังไม่หลับเลย มันเข้ามาแล้ว ก็คิดว่าตา แต่ที่ไหนได้ ตาเรานอนอยู่นอนห้อง นอนกร่อนเสียงดังอยู่นอนห้อง ตื่นเช้ายายก็เล่าเรื่องในคืนนั้นให้ฟัง ตาก็บอกว่าผีปอบมันเข้ามา ตาเห็นมันมาสองคน อีกตัวแปลงร่างเป็นหมาดำกระโจนใส่แก นอนกระดุกกระดิกไม่ได้ อีกตัวเห็นมันเข้าไปหาเราและยายในห้องนอน ผีปอบเพื่อนบ้านนะค่ะ มันจะมาทำร้ายเรา เพราะเราท้องไง จะมากิน
แต่มันทำไรเราไม่ได้ ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ค่ะ

 

ถูกครับคนจีนเกลียดญี่ปุ่นมากหลังจากเหมาเจอตุงแห่งจีนเจียงไคเชคแห่งไต้หวันล้มร้างราชวงศ์ชิง(ต้าชิง)หลังฮ่องเต้ปูยี แล้วญี่ปุ่นก็เริ่มมาจีน หลังๆมาก็เกิดสงครามล้างเผ่าพันธ์ สงครามข่มขืน สงครามตัดหัว สงครามฝังกลบ ที่นานกิงชาวญี่ปุ่นไปนานกิงอยู่ไม่ได้หรอกถึงผีไม่มาไล่ แต่คนนี่แหละก่อมอบไล่เลย

 

ขอบคุณ คุณ
someone needs love<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1711716", true); </SCRIPT> มากเลยครับที่มาเล่าให้ฟัง
คือผมตกใจกลัวมากครับ เลยไม่รู้จะทำไง เพราะปกติผมจะโดนหลอกอย่างเดียว แต่จะชินครับ คือมาหลอกมาอำ เต็มที่ไปเลย แต่ไม่เคยโดนลาก
พอมาโดนก็หนีกลับไทยเลย55+

มีอีกเรื่องคือ เรื่องที่คุณเล่าว่ามีผีมานอนข้างๆผมก็เคยครับ แต่เค้าปลอมมาเป็นน้องชายผม ผมสลึมสลือเห็นนอนตะแคงหันหลังให้ เห็นว่าเป็นน้องก็นอนต่อ พอตื่นมาก็ไม่เจอแล้ว
ก็ไม่คิดอะไร แต่พอจะไปอาบน้ำ เปิดประตู ประตูล็อคจากฝั่งผม แล้วน้องผมจะมานอนได้ยังไง??? งงไปเลย

บางทีก็มาอำแบบแปลกๆ
ส่วนใหญ่คนโดนอำจะหายใจไม่ออกใช่มั้ยครับ?? แต่ผม มีแบบแปลกๆมาเหวี่ยงไปมา ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในเครื่องซักผ้าเลย แต่พอตื่นมาเหงื่อแตกโชก อันนี้ไม่เข้าใจครับ??55+

 

จขกท คุณต้องหมั่นทำบุญแผ่เมตตาให้พวกผีเหล่านั้นมั้งนะค่ะ บางครั้งที่เขามาสื่อคุณใช่ว่าเขาอยากแกล้งหรือหลอกคุณนะ เขาเพียงแต่ขอความช่วยเหลือ มันไม่ง่ายนะค่ะสำหรับผีที่จะสื่อคนได้ง่ายๆ ไม่ทุกคนอีกนั้นแหละที่จะเห็นเขา คนส่วนใหญ่จะกลัวผีไงค่ะ พอผีมาสื่อด้วยก็นึกว่าผีหลอก ก็พาลให้กลัวไปใหญ่ แท้จริงแล้วเขาเพียงแต่ จะขอส่วนบุญจากเราค่ะ ชีวิตเราเจอผีมามากกว่านี้ เจอหลายรูปแบบค่ะ เปรตก็เจอตอนอยู่เมืองไทย ประเภทว่าเปิดประตูห้องครัวเข้ามาทางหลังบ้าน เดินเข้ามาในบ้านห้องนอนเรา เรามองเห็นตั้งแต่เปิดประตูเข้ามาแล้ว เพราะมันเสียงดังเอี๊ยด เขาก็ยังอุตส่าปิดประตูนะ เดินมาเหมือนคนธรรมดานะใส่เสื้อขาวกางเกงขายาว เราก็นอนนิ่งเพราะคิดว่าขโมยไง แล้วพอยืนตรงหน้าเรา เขาก็ยื่นหน้ามาปะทะหน้าเรา หน้านี้แตกระแหงเต็มหน้า ตาแดงกลำ ขนาดในความมืดนะ แต่ทำไมเราเห็นหน้าเขาชัดมากเหมือนมีไฟฉายส่องหน้า เขายิ้มให้ฟันขาวเรียงรายกัน
เราหรี่ตามอง เขาก็รู้ยื่นหน้ายิ้มให้อยู่แบบนั้นแหละ เรานี้สลบไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ฮิๆ
มารู้สึกตัวตอนเช้า เล่าให้ตาและน้องๆฟัง ทุกคนเห็นเหมือนกันค่ะ ยายก็เห็นเพราะเขาเดินไปหายายก่อน แล้วเดินมาหาพวกเรา นึกถึงเมื่อไรยังขุนลุกไม่หายค่ะ พอเราเจอแบบนี้แหละ ทำให้เราไม่กล้านอนคนเดียว เดียวนี้เลิกกลัวผีแล้วนะ ก็ตามที่บอกเขาไม่ได้ตั้งใจหลอก แต่เรากลัวไปเอง พอคิดได้แบบนั้น เราก็เลยเลิกกลัวค่ะ มีอีกเยอะถ้าอยากฟังจะเล่าให้ฟังอีกค่ะ ฮิๆ

 

เล่าเลยครับ ผมชอบ
ผมก็ทำบุญบ่อยแต่ไม่ค่อยนึกถึงผีที่มาหลอกเท่าไหร่ แต่ต่อไปนี้จะนึกถึงทุกตัวเลยครับ และก็จะอนุโมทนาเจ้ากรรมนายเวรด้วย
ต้องยอมรับจริงว่าผมนับถือพุทธแต่ไม่ปฎิบัติทางพุทธมาเป็น10ปี
เนี่องจากผมเชื่อในตัวเองมากกว่าศาสนาซะอีก ผมมักคิดว่าถ้าตัวเองทำดี ไม่เบียดเบียนใคร ไม่ก่อกรรม แล้วเราก็คงไม่มีกรรมมาตาม
แต่ช่วง4ปีที่ผ่านมาผมรู้สึกเหมือนมีเจ้ากรรมนายเวร มาเยี่ยมบ่อย ผมก็สำนึกได้ว่า
บางทีอาจมีกรรมที่เราไม่ตั้งใจ และกรรมจากอดีตชาตินั่นเอง ก็เลยมีนึกถึงเค้ายามทำบุญเรื่อยๆครับช่วงนี้

ผมยอมรับเลยว่าเจอบ่อย บางทีขับรถอยู่ก็เห็นบนเกาะกลางถนน แต่ไม่ทัก เคยทักแล้วคนข้างๆบอกไม่เห็น แล้วเค้าเสียขวัญครับ

แต่พอเจอผมก็ไม่ได้ไปทำบุญ เนี่องจากผมไม่ได้บอกเค้าว่าจะทำบุญไปให้
แต่จากนี้ผมจะทำบุญให้ก็แล้วกันครับ

 

สยองดี


^^

 

คนต่างชาติมาประเทศเราครั้งแรกประทับใจทุกคน ทุกคนล้วนอิจฉาที่เมืองไทยมีสถานที่สวยงาม มีคุณค่ามาก แต่คนไทยบางคนกลับไม่เห็นอย่างนั้น
สำหรับเรื่องผีหลอกเนี่ย ความจริงควรนำมาพิจารณาได้บ้าง ว่าหากเป็นจริงเขาต้องการสิ่งใดถึงได้พยายามติดต่อเรา หรือเราควรทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เขาเลยเพื่อขอให้เขามีความสุข พ้นทุกข์ หรือขออโหสิกรรมให้เขา

 

ตั้งใจให้มาก ระลึกถึง "บุคคลที่ต้องการอุทิศส่วนกุศลที่เราทำแล้วด้วยดีนี้" ในตอนอุทิศนะคะแล้วจะถึงเค้าค่ะ

อ้อ อย่าลืมอุทิศให้กับเทวดาพระองค์หนึ่งพระองค์ใดที่รักษาคุ้มครองตัวเราด้วยนะท่านจะได้มีกำลัง

 

ต่อด้วยเรื่องใหม่เลยครับ

"บราเทอร์มาหา"

ตอนผมอยู่ม.ต้น ผมได้ไปเรียนอยู่ที่ศรีราชา โรงเรียนนี้ดังและสวยมาก มีไปถ่ายหนังถ่ายมิวสิคกันบ่อยๆ

และบราเทอร์ที่เข้าไปบุกเบิกก็ ดัง แถมยังมีเรื่องเล่าว่าถ้าเด็กคนไหนประพฤติตัวไม่ดี มีเอาไม้มาเคาะถึงเตียงครับ.....

ทุกวันนี้ก็มีรูปปั้นไว้กราบไหว้ ให้ระลึกถึงพระคุณที่บุกป่าฝ่าดงมาตั้งโรงเรียนกลางป่าในสมัยสงครามโลกครั้งที่2

แต่พอจบม.ต้นผมก็มาศึกษาต่อที่ กทม และได้รู้จักกับเพื่อนคนเมืองชลคนนึง
เนื่องจากเรียนอยู่สายเดียวกันก็สนิทกัน พอสมควร
มีวันนึงผมก็ไปนอนค้างที่บ้านมัน บ้านมันอยู่แถวพระโขนง มันจะพาขึ้นแท็กซี่แบบคนปรกติไม่ได้
มันบอกจะพาทัวร์ มันพาผมไปลงเรือที่ประตูน้ำ ผมก็เพิ่งลงเรือหางยาวโดยสารแบบนั้นครั้งแรก ถึงน้ำจะดำและเหม็นแต่ก็รู้สึกสนุกในตอนแรก
ด้วยความไม่รู้เรื่องนั่งริม โดนน้ำเข้าปากไปหลายเม็ดเลย55+(ครั้งแรกแล้วไม่อีกเลย)
แถมถ้านั่งรถถึงไปนานแล้วแต่นี่นั่งเรือ เล่นไป2ชั่วโมงกว่าจะถึง เหนื่อยจนหลับๆตื่นๆเพราะน้ำกระเด็นมาเข้าปาก55+

พอระหว่างเดินจากท่าเรือไปต่อรถไปบ้านมันอีกที (10ปีที่แล้วพระโขนงดูครึ้มๆตึกดูเก่าๆน่ากลัวไม่ใช่เล่น)

ก็พูดคุยกันเรื่องเมืองชล เรื่องโรงเรียนที่ผมอยู่บ้าง สุดท้ายปากมันดันไม่ดี ไปพูดว่า

"อ๋อ ไอ้(ชื่อบราเทอร์) นะเหรอเพื่อนกูเอง มีปัญหาอะไรบอกกูได้"

คือผมก็ชินนิสัยห่ามๆกวนทีนของมันนะเลยไม่ค่อยโกรธ ที่มันชอบพูดจาโผงผางลบหลู่แบบนี้

ผมก็บอกมันว่าระวังปากหน่อยจะพูดอะไรก็เกรงใจหน่อย

"กูจะกลัวทำไม??เพื่อนกูเอง"ดูมัน เล่นไม่เลิก ไอ้ผมก็เลิกพูดเอง จนมันหยุด

ผมคิดในใจว่าถ้าอยู่ที่ศรีราชาผมไม่กล้าคุยกับไอ้เวรนี่แน่ ที่นี่กรุงเทพท่านคงไม่ได้ยินหรอกมั้ง

พอถึงบ้านมันก็อยู่สุดซอยเลยครับ มีกลองชุดที่ผมช่วยหาซื้อที่เวิ้งให้พี่มันชุดนึง

มันบอกตีให้ลั่นทุ่งไปเลยแถวนี้มีบ้านมันอยู่หลังเดียว แถมข้างหลังก็เป็นทุ่ง

แต่วันนั้นพี่มันกลับชล มันก็เลยชวนผมมานอนด้วยไง

ผมคิดในใจ โธ่ ที่แท้แม่งก็กลัวแต่ชอบกร่างนี่เอง 55+

พออาบน้ำเสร็จก็เล่นกีต้าร์ ร้องเพลงแล้วก็เข้านอน ตามภาษาเด็กม.ปลาย สมัยนู้น

เรื่องมันเหมือนจะไม่มีอะไรหรอกครับ แต่ทว่าที่มันไปปากหมาไว้มาส่งผลครับ

ผมก็นอนกับมันเตียงเดียวกันนี่แหละเตียงก็ไม่ใหญ่ (ไม่โบรกแบ็คนะครับ)
ผมก็หลับได้ทุกที่อยู่แล้วก็หลับไป แต่มีบางอย่างทำให้ผมตื่นครับ

คือผมอยู่ๆก็ตื่นมากลางดึก สักพัก แอร์ก็ดับลงครับ ผมก็ตกใจอ้าวเอาแล้วไงรู้สึกทะแม่งๆแล้ว เหมือนรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดเรื่องยังไงยังงั้นเลย

ทันใดนั้น เสียงก็ดังที่ประตู "ปึง ปึง ปึง" ผมก็สะดุ้งนึกว่ามีใครมา ผมก็กลัวสิครับ ก็มันบอกว่าไม่มีใครอยู่ พี่ก็ไม่อยู่ แล้วบ้านก็ล็อค แล้วใครที่ไหน มันจะมา

พอเสร็จก็เงียบครับ ผมก็กระวนกระวาย นอนไม่หลับ มีแต่คำถาม ว่าใครเคาะ???
ผมก็รู้สึกว่าเพื่อนผมมันหลับเงียบ(คือผมนอนตะเครงหันหลังให้มัน) ผมก็ถีบมันเผื่อว่ามันจะตื่น ถีบไปหลายที มันบอกว่า "อืม กูก็ได้ยิน" "เสียงไม้แขวนเสื้อมั้ง"

แล้วมันก็เงียบไป ไอ้ผมก็คิด"ไม่แขวนเสื้อฟาเทอร์มึงเหรอ??เคาะประตูดัง"ปึง"
แต่ก็ขำที่มันชอบแอ็บไม่กลัว ก็เลยหายกลัวเล็กน้อยนอนต่อไป

 

พอตื่นมาเห็นมันอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ผมก็ถามว่าเฮ้ยรีบไปไหนวะ??

มันบอกมันจะกลับชล" มึงจะไปกับกูเปล่า?"

ผมก็งง ก็วันนี้ไม่มีแผนจะไปไหน มีแต่เล่นดนตรีลั่นทุ่ง แล้วไหงมันมาบอกว่าจะกลับชล

"ไหนบอกกลับอาทิตย์หน้าไง?? แล้วนี่มาบอกกลับชล กูไม่มีตังค์พอไปกับมึงหรอก"ผมรีบใส่คำถามมันเลยเพราะงง

"เอาน่า เดี๋ยวกูออกให้ก่อน เดี๋ยวมึงไปนอนบ้านกูที่ชล"พูดเสร็จมันก็รีบเก็บข้าวของ

ไอ้ผมก็ยังงงไม่เลิก ก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืนก็ถามมันไปว่า "อ้าวไหนมึงบอกว่าไม้แขวนเสื้อไง??แล้วนี่เป็นอะไรของมึงวะ?? กลัว?? 555"ขำใส่มันอีก พอพูดเสร็จมันก็เงียบเลยหันไปมองมัน

มันนี่รีบเร่งให้ผมรีบเก็บของแล้วรีบออกจากบ้านให้เร็วเลย

พอออกมานอกบ้านก็เรียกรถไปเอกมัย รอรถทัวส์ไปชล
มันก็เล่าให้ฟังว่าเมื่อคืน"บราเทอรมาหามันเต็มๆ"

"ตอนไหนวะ??" ผมถาม

มันก็เล่าว่า"มึงตื่นใช่มั้ยตอนแอร์ดับ?? "
"อืม"(แต่ผมไม่อยากบอกมันว่าตื่นล่วงหน้ามาก่อน)

"พอแอร์ดับกูสะดุ้งตื่นเหมือนมึงนั่นแหละ แต่กูขยับตัวไม่ได้ เหมือนโดนอำ พูดก็ไม่ได้
ลืมตาได้อย่างเดียว กูก็พยายามดิ้น และด่าในใจว่าไอ้...ที่ไหนวะ?? มาอำกู"

นี่มันด่าผีเลย55+

"พอเสร็จก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังมาก กูก็พยายามดูเห็นปุ๊ปรู้ปั๊บเลยว่าใคร บราเทอร์...มาหากู ใส่ชุดนักบวชสีดำมาเลยแถมถือไม้เรียวมาอีกมายืนชะโงกหน้าดูกู ทางหัวเตียง กูนี่กลัวมากแต่พูดอะไรไม่ได้ ก็พูดในใจว่าขอโทษครับ ขอโทษครับ แกก็ไม่ไป "
"แล้วมึงก็ถีบกูตั้งหลายที กูรู้สึกแต่โต้ตอบไม่ได้"

ผมก็งงอีก "แล้วที่มึงพูดบอกว่า"อืม กูก็ได้ยิน" "เสียงไม้แขวนเสื้อมั้ง"
ใครพูดวะ??

"เสียงกูเองแต่กูไม่ได้พูด ปากมันพูดเอง""กูไม่ได้นอนเลยเจอบราเทอร์มาจ้องจนฟ้าเริ่มสางๆกูถึงได้หลับไปตื่นนึง แล้วเนี่ยกูจะไปขอขมาแกที่ศรีราชา"

ผมนี่กลัวก็กลัวนะแต่สะใจมากกว่าที่บราเทอร์มาอบรมมันถึงบ้าน เชื่อมั้ยครับว่าตั้งแต่นั้นมามันพูดจาดีขึ้นเยอะเลยครับ

พอไปถึงชลก็ ไปเอารถที่บ้านแล้วบึ่งไปศรีราชาทันที ไปถึงก็เข้าไปกราบจุดธูปไหว้ แล้วก็กลับมาบ้านที่ชล จากนั้นท่านก็ไม่มาหามันอีกเลยครับ

ผมคิดว่าท่านคงมาสั่งสอนมันมากกว่า เป็นอุทาหรณ์นะครับว่าอย่าปากไม่ดีครับ

 

ผีที่ขนาดลากไปที่หน้าต่างหวังเอาชีวิตแบบนี้น่ากลัวมากค่ะ ดีแล้วที่หนีกลับมา อนุโมทนาค่ะ