เรื่องยาว ผจญกับผีเจ้าบ้านว่านเป็นปอบ

ผจญกับผีเจ้าบ้านว่านเป็นปอบ

ผู้คนประชาชนชาวไทยเราเป็นส่วนมาก มักจะไม่เข้าใจในการเคารพนับถือศาสนา
ส่วนมากชอบจะถือตามบรรพบุรุษสืบต่อกันมาจนเป็นประเพณี จนไม่สามารถจะแยกแยะได้ว่าสิ่งไหนคือศาสนาพุทธ
ศาสนาพราหมณ์ ลัทธิถือผี ผีเจ้าบ้าน ศาลหลักเมือง ผีปู่ตาตามป่าตามดอน ผีตามหัวไร่ปลายนา
ผีตามป่าตามเขา ศาลพระภูมิ ศาลเจ้าที่ เจ้าแม่ธรณี ต่างคนก็ต่างจะนับถือกันไป
ความจริงแล้วท่านให้นับถืออันเดียว ถ้าเรานับถือหลายอย่างแล้ว สรณะที่เรานับถือนั้นไม่มั่นคงแน่นหนา
มีสิ่งอื่นมารบกวนทำอันตรายให้แก่เราได้ ถ้าเราจะนับถือศาสนาพุทธก็ให้นับถือแต่ศาสนาพุทธเท่านั้น
ไม่ให้ไปกราบไหว้ผี ไม่ให้ไปนับถือผีเป็นสรณะอีก ดังสัจจะกิริยาคาถาที่ท่านได้แสดงไว้ว่า นัตถิเม
สะระณัง อัญญัง สรณะ อื่นของข้าพเจ้าไม่มี พุทโธ เม สะระณัง วะรัง
พระพุทธเจ้าเป็นสรณะอันประเสริฐของข้าพเจ้า เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ ด้วยกล่าวคำสัจนี้ โสตถิ เม โหตุ
สัพพะทา ขอความสุขสวัสดีจงมีแก่ข้าพเจ้าในกาลทุกเมื่อ ดังนี้แหละ ในเมื่อเรานับถือพระพุทธ พระธรรม
พระสงค์ เป็นที่พึ่งแล้วกลับไปนับถือเอาสิ่งอื่นมาเป็นที่พึ่งอีก หากจะนับถือผี
ผีเขาก็จะแสดงความอัศจรรย์ให้ผู้คนเห็น จนสามารถกราบไหว้บูชาได้ เพราะความกลัวว่าผีจะมาหักคอ
มาทำให้เจ็บไข้ได้ป่วยเพราะมนุษย์เรากลัวต่อภัย คือ ความเจ็บไข้ได้ป่วย
กลัวต่อความเป็นความตายอยู่เป็นเดิมแล้ว หากไม่กราบไหว้บูชาผีก็กลัวว่าผีจะมาหักคอเอา
การที่เรากราบไหว้บูชาผีนั้น เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องนักสำหรับชาวพุทธ ถ้าเราไปกราบไหว้บูชาผีแล้ว
พระไตรสรณคมน์เราจะเศร้าหมองไม่ศักดิ์สิทธิ์ ทำให้ผีมาทำอันตรายแก่เราได้ แก่ครอบครัวเราได้
มาแกล้งมาทำให้คนภายในครอบครัวของเราและทำให้เราเจ็บไข้ป่วยได้ การนับถือผีนั้นมักจะให้โทษมากกว่าให้คุณ
และทำให้เราเป็นบาปอีกด้วยเพราะเรายังไม่เห็น ยังไม่ถูกตามความเป็นจริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์
จะต้องมีความเจ็บความความตายเป็นธรรมดา เรื่องอย่างนี้ หลวงปู่พัน ฐิตธัมโม ท่านบอกว่า
การที่จะสอนให้คนเข้าอกเข้าใจในหลักศาสนาพุทธ แล้วเลิกละจากมิจฉาทิฐิการเชื่อผี การนับถือผีนั้น
ไม่ใช่เป็นของง่ายเลย การที่จะให้คนมาเชื่อมั่นต่อคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงค์ จริงๆ
นั้นเป็นเรื่องยากมาก

ดังเรื่องราวของผีเจ้าบ้านว่านเป็นปอบ ที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของหลวงปู่พัน ฐิตธัมโม
ในสมัยที่ท่านเป็นฆราวาสครองเรือนอยู่ ข้าพเจ้า(ผู้เรียบเรียงคนก่อน)
ขอใช้คำแทนชื่อของหลวงปู่พันว่านายพัน เรื่องราวนี้ได้เกิดขึ้นในหมู่บ้าน
บ้านหนึ่งซึ่งห่างจากจังหวัดเลยประมาณ ๗ กิโลเมตร เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องของผีเจ้าบ้าน
ต้องการให้นายพันไปยอมรับนับถือกราบไหว้บูชาผีเจ้าบ้านเขา แต่นายพันไม่ยอม
เพราะได้ไปประสบพบเห็นมากับตนเองจริงๆ มาแล้วแต่ครั้งนายพันบวชเณร (อ่านเรื่อง

 

แต่ผมงงอยู่ว่า สวดอภิธรรมเป็นของพราหม์ บังสกุลก็ของพราหม์ ทำบุญขึ้นบ้านใหม่ก็ของพราหม์ ผมยังงงๆยู่ว่า อันใหนพราหม์อันใหนพุทธครับ
ส่วนตัวผมนักพรตฝ่ายมหายานและเต๋าครับ

 

แบบนี้ต้องเจอฮู้5อสุนีกับธงอายาสิทธิและสิงคาบดาบ สิงคาบดาบต้องมีพิธีกรรมก่อนติด
นับถือผีแถวผมนี่ไม่มีครับมีแต่ปราบผีอย่างเดียว เจ้าที่ เจ้าพ่อ ไม่ใช่ผีนะครับแต่เป็นเทวดาชั้นต่ำต้อยให้มารักษาที่ดินผืนนั้น แต่ถ้าผีบำเพ็ญตบะดีๆก็จะได้เป็นเจ้าพ่อ เจ้าที่เหทือนกันครับ

 

ยาวสมชื่อ

 

I used to live in Leoi Provine before I move here I lived in Ampher Pakchom any body here who have experience about the rattan top ghost (phee yod vai) the jungle ghost that believe they eat human intestine sucking blood once I encounter this evil close to Ban Vinai Refugee camp any other than this such as experience about the Hmong( Meo )ghost that buried in that camp too please share.

 

จาก http://www.212cafe.com/freewebboard/...t2003&id=12862

สาธุ อนุโมทามิ<!-- / message --><!-- sig -->