ช่วยเตือนสติผมหน่อย ขอแบบจี๊ดๆแทงใจเลยนะครับ เกี่ยวกับการสวดมนต์ทำสมาธิ

คือ ปัจจุบันนี้ผมอายุ 22 ปกติเมื่อก่อนตอนอายุประมาณ 17-18 จะสวดมนต์เป็นประจำทุกๆวัน แต่ไม่เคยทำสมาธิเลย ขาดๆหายๆเป็นช่วงๆ แต่เมื่อ 2-3 เดือนที่แล้วก็ได้ทำนะครับ ทำได้จริงๆประมาณ 4 วันแล้วก็ไม่ได้ทำอีกเลย อยากขอความเมตตาจากพี่ๆ น้าๆ ลุงๆ ช่วยเตือนสติผมหน่อย ว่าทำไมถึงไม่ควรทิ้ง แล้วทำแบบประจำสม่ำเสมอ ขอแบบแทงใจเลยนะครับ เป็นบทความหรือข้อแนะนำก็ได้นะครับ

กราบขอบพระคุณสำหรับทุกคำตอบด้วยนะครับ

ขอบคุณมากครับ

;k05

 

ผมก็เป็นแบบเดียวกับพี่ ทุกวันก็ยังเลวอยู่มาก ศิลห้ากรรมบทสิบก็ทำได้ไม่ครบ อย่าเช่นอาทิตย์นี้ตั้งใจทำให้ครบ วันสุดท้ายท้ายก็ขาดจนได้ เป็นอย่างนี้ทุกอาทิตย์ แต่ก็ตั้งใจทำทุกอาทิตย์ แรกๆก็ลำบากทำบ่อยๆเดี๋ยวชินเอง(มันขาดวันท้ายๆบ่อยจนชินเองฮ่าๆ)
เมื่อก่อนนั้งสมาธิแบบไม่รู้มันอะไรมันก็สว่างไปทั่วเหมือนมีดวงอาทิตย์นับร้อยมาอยู่ในตัวเดี๋ยวนี้แสงหิ่งห้อยยังไม่มีเลย แต่ก็ตาบอดมืดคล่ำช้างไปทุกวันเดี๋ยวก็ชินเอง
ผมไม่มีความสามารถเตือนพี่ได้ตัวเองยังไม่รอด ถ้าตัวพี่ยังเตือนตัวเองไม่ได้ก็ไม่มีใครช่วยได้ แม้แต่องค์สมเด็จที่เราๆเทิดทูลก็คงช่วยพี่ไม่ได้
แนะนำจากคนที่ตาธรรมบอดลองหาหนังสืออ่านเล่นของหลวงพ่อวัดท่าซุงมาอ่านสิครับเกี่ยวกับอานิสง การสวดมนต์ มีในอ่านมากมายบนเว็ป

หายใจก็หายใจเอง เจ็บป่วยก็ป่วยเอง ตายก็ตายของมันเอง มันเกิดของมันเอง ไม่มีใครหนีได้ ถ้ายังช่วยตัวเองไม่ได้ก็อย่างหวังไปช่วยใคร(ผมด่าตัวเอง) ตายแล้วทางใครทางมัน จากคนที่โง่และเลวอยู่มาก

 

จะสวดมนต์เพื่ออะไรละ เพื่อให้เกิดพุทธมนต์ปกปักษ์ หรือเกิดมนตราคุ้มครอง

ก็ต้องสวดมนต์โดยใช้การ นมสิการจิต ไม่ใช่ หมายครอบครองพุทธมนต์

เช่น สวดชินบัญชร ก็สวดอย่างนมสิการ น้อมใจให้ต่ำกว่ามนต์ แล้วให้ไตรสรณะน้อม
อยู่เบื้องหน้าเป็นของสูงแล้วมาสถิตย์ที่ใจตน อย่าไปสวดแบบ ฉันเป็นลูกช้างที่ไตร
สรณะต้องมาปกป้องฉัน แบบนี้ไม่ได้

จะสวดพุทธคุณ สังฆคุณ ธรรมคุณก็เหมือนกัน ให้สวดแบบนมสิการ ให้นึกว่ากำลังสวด
อยู่ต่อหน้าไตรสรณะ หากนึกไม่ออกลองนึกว่ากำลังทำงานถวายต่อหน้าในหลวง คุณ
จะทำอย่างใจน้อมเกล้าอย่างไร ก็ให้นึกจิตใจแบบนั้นสวดพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ
เหมือนกระทำต่อหน้า ไม่ใช่สวดแบบฉันแน่ฉันเป็นคนดีไตรสรณะต้องมาปกป้องฉันเข้า
ใจฉัน ทำตามที่ฉันปราถนา

แบบนี้จะทำให้สวดมนต์โดยความจริงใจ ไม่ละทิ้ง เหมือนคนทำอะไรต่อหน้าเจ้า แล้ว
พอเห็นว่าไม่มี ท่านหัวหลังก็ น้อมใจไปลิงโลดกับความเป็นอัตตาของตนมากกว่าจะถวาย
สัตย์ ถวายงาน ถวายมนต์สรรเสริญตามด้วยใจจริง

ลองแบบนี้ดูก่อนนะ ดูว่า สวดได้นานขึ้นไหม สวดได้จริงใจ และจบบทไหม

 

สวดมนต์นั่งสมาธิดีนะคะ ทำให้จิตใจเราสงบ หลับสบาย ตื่นมาก็มีความสุขค่ะ


นอกจากนี้นะคะ การฝึกสติอยู่เสมอก็ช่วยให้เรา ทำอะไรไม่ผิดพลาดนะคะ ไม่ว่าจะเป็นการคิดพูดทำ ค่ะ

ชีวิตนี้น้อยนัก อะไรเป็นสิ่งที่ดีก็ทำไปเถอะค่ะ ผลย่อมดีแน่นอน ปรับชีวิตของเราให้เป็นระเบียบค่ะ ทำให้เป็นนิสัย สิ่งดีๆก็จะเกิดขึ้นกับเราค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ อดทน ในการทำความดีนะคะ ^^

 

"ตายแล้วจะเสียใจ ที่วันเวลาผ่านไป ทำอะไรเล็กๆน้อยก็ไม่ได้ เอาดีไม่ได้สักอย่าง"

.................................................................

นึกถึงความตายทุกลมหายใจซิครับ

คิดว่า ถ้าปีหน้าต้องตาย เราพร้อมรึยัง ทำอะไรไปบ้าง

แล้วคิดต่อว่า ถ้าเดือนหน้าต้องตาย เราพร้อมรึยัง ทำอะไรไปบ้าง

แล้วคิดต่อว่า ถ้าอาทิตย์หน้าต้องตาย เราพร้อมรึยัง ทำอะไรไปบ้าง

แล้วคิดต่อว่า ถ้าพรุ่งนี้ต้องตาย เราพร้อมรึยัง ทำอะไรไปบ้าง

แล้วคิดต่อว่า ถ้าอีก3 ชม. ต้องตาย เราพร้อมรึยัง ทำอะไรไปบ้าง

แล้วคิดต่อว่า ถ้าอีก1 ชม. ต้องตาย เราพร้อมรึยัง ทำอะไรไปบ้าง

แล้วคิดต่อว่า ถ้าอีก 3 นาที ต้องตาย เราพร้อมรึยัง ทำอะไรไปบ้าง

แล้วคิดต่อว่า ถ้าอีก 1 นาที ต้องตาย เราพร้อมรึยัง ทำอะไรไปบ้าง

แล้วคิดต่อว่า ถ้าต้องตายเดี๋ยวนี้ เราพร้อมรึยัง ทำอะไรไปบ้าง

แล้วคิดต่อว่า ถ้าเราตายไปแล้ว เราพร้อมรึยัง ทำอะไรไปบ้าง

แล้วจะรู้เองหละว่า ชีวิตเรานี้ ไม่ได้มีเวลา ให้เราทำอะไรมากนัก

ตัดสินใจเอาเอง ว่าจะเอาดีได้หรือเปล่า เราหายใจทิ้งทั้งวัน

แต่ไม่รู้ว่า สามารถกำหนดลมหายใจ ง่ายๆ ได้ เช่นกัน.......

กระผมจะเป็นกำลังใจให้ทุกๆคน มอบกาย ถวายชีวิต ปฏิบัติบูชา ครับ

อิมาหัง ภะคะวา อัตตภาวัง ตุมหากัง ปะริสัชชามิ

อนุโมทนาครับ

 

ลองคิดดูก่อนนะคะว่าน้องต้องการสวดมนต์+ทำสมาธิเพื่ออะไร

แล้วก็ลองพิจารณาโทษจากการละเลยการปฎิบัติ ว่าถ้าน้องไม่ปฏิบัติแล้วจะเกิดอะไรขึ้น

ชีวิตคนเรามันไม่เที่ยง จะตายวันนี้หรือพรุ่งนี้เราไม่รู้ อย่าใช้ชีวิตอยู่บนความประมาท

ลองคิดดูเล่นๆก็ได้ว่าถ้าเกิดปุบปับตายขึ้นมาเราจะเสียใจมั้ยที่เราไม่ได้ทำสิ่งที่เราคิดไว้

ลองบังคับตัวเองให้ได้สักหนึ่งอาทิตย์ สัญญากับตัวเองว่าต้องทำให้ได้ ถ้าทำได้น้องจะรู้สึก

ว่าเราก็ทำได้นี่หน่า แล้วก็เพิ่มเวลาเป็นสองอาทิตย์ ทำๆไปมันจะติดเป็นนิสัยไปเองค่ะ


ลองคิดว่าการได้เกิดเป็นคนก็ยากแล้ว การได้พบพระพุทธศาสนาก็ยิ่งยาก

การจะศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนายิ่งยากที่สุด เมื่อมีโอกาสที่ดีขนาดนี้แล้ว

ก็จงอย่าประมาท จงใช้โอกาสที่ตัวเองมีให้ดีที่สุดนะคะ



ลองหาหนังสือธรรมะอ่านดูก็ดีนะคะ ในเว็บนี้ก็มี ใจจะได้น้อมเข้าหาธรรมมากขึ้นค่ะ

อนุโมทนากับการเริ่มต้นในทางที่ดีนะคะ

 

อย่าทำลายความหวังของใคร........เพราะนั่นอาจเป็นสิ่งสุดท้ายในชีวิตของเขา..

 

ด้านซะเเล้วมั้งเรา ผมอ่านยังไม่กระเทือนเลยซัก คห.นึงเหอๆ

ผมก็เป็นเหมือนกัน วันไหนตั้งใจทำจริงๆกลับมีอะไรมาขวางทุกทีไป

วันไหนไม่ตั้งใจ เเต่ทำเเล้วกลับดี ก็ไม่ยอมทำ

เห็นด้ววยกะคห.บนครับ ฝืดทำไปก่อนจนมันติดเป็นนิสัย

ธรรมใดที่ไม่มีก็ควรทำให้มี อยู่ดีๆมันมีเองไม่ได้

 

เห็นด้วยครับ ต้องทำเป็นประจำ จนติดเป็นนิสัยไม่ทำไม่ได้ หรือถ้าเป็นคนที่ขี้เกียจอ่าน ก็ฟังเอาเช่น ก่อนนอนทุกวันจะต้องฟัง MP3 ของครูบาอาจารย์ที่เราชอบใจ 1 ตอนแล้วก็หลับอย่างนี้เป็นต้น...บางคนนะเห็นทุกข์มันถึงจะเห็นธรรม...

 

ผมขอกล่าวว่า ผมก็เป็นแบบคุณนี่แหละนั้งสมาธิภาวนาอยู่ดีก็เบื่อๆๆแล้วจะทํายังไงคิดอยู่ในใจเลยปรึกษาผู้รู้ท่านบอกว่า ถ้าเบื่อก็ลองทําอย่างอื่นสิ ทําสิ่งที่เราชอบ เช่นเปลี่ยนจากอานาปนสติมาเป็นพิจาณากายสังขาร เวทนาก็ได้ เดินจงกรมก็ได้ นอนภาวนาก็ได้ สวดมนตรืให้เเข้ปฐมญาณไปเลยก็ได้ หรือว่าถ้าคุณชอบฟังเพลงก็เอาเพลงมาเป็นพิจาณาก็ได้ สามธิเราสามรถทําได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะเขียนหยังสือถ้าเรามีสมาธิกับการเขียนหนังสือก็คือสมาธิ
สุดท้ายนึ้อยากจะกล่าวว่า คุณชอบอะไรล่ะ คุณชอบกรรมฐานแบบไหน เลือกเอาสิ

คุณต้องช่วยตนเอง

ธรรมสวัสดี

 

กรรมฐาน มี 40 กอง เลือกเอาซักกองครับ เพราะแต่ละคนชอบไม่เหมือนกัน

 

หลวงพ่อจรัญสอนว่า ทำความดีต้องฝืนใจ คิดเสียว่ากิเลสขี้เกียจรอจะเย้ยยั้นเราอยู่ถ้าเราแพ้มัน เพราะฉะนั้นต้องสู้กิเลสตัวนี้ให้ได้
ทำความดีต้องฝืนใจน่ะ....

 

สิ่งนึงที่คุณควรถามตัวเองก่อนเลย

คุณปฎิบัติธรรมทำไำม ?
คุณจะตายเมื่อไหร่ ?
ตายเเล้วจะเอายังไง ?



ไม่ทำก็ไม่เป็นไร ไว้รอชาติต่อไปค่อยเริ่มก็ได้ เเต่ไม่รู้ว่าอีกกี่ชาติจะได้เกิดมาเป็นคนสติสัมปชัญญะครบ เเละได้พบพระพุทธศาสนา อาจจะต้ัองไปเกิดเป็นโน่นเป็นนี่ก่อน เเล้วบุญเเต่กรรมที่ทำ เจอพุทธศาสนาบ้าง ไม่เจอบ้าง สนใจอยากปฎิบัติเเต่ "สภาพ" ทำไม่ไ้ด้บ้าง ไม่สนใจบ้าง

หอบถุงขึ้ถุงเยี่ยวเกิดไปเรื่อยๆ ชาติไหนไม่ขึ้เกียจค่อยหยิบขึ้นมาใหม่ ตอนนี้ก็หายใจทิ้งไปก่อน

 

ขอบคุณสำหรับคำตอบพี่ๆเพื่อนทุกคนนะครับ ผมอ่านทุกคำตอบที่ตอบมาทุกตัวอักษร บางคำตอบตรง เหมือนรู้ว่าผมเป็นคนยังไง ขอบคุณมากๆครับ

;k05

 

ท่านเจ้าของ กระทู้ ผมขอแนะนำท่าน
ให้ทราบใน อย่างที่ต่างออกไป
ผมแนะนำให้ฟัง ธรรมเทศนา โดย
หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต ในชุด

ไร้เจตนา
ดั้งเดิมแท้
จุดบอดของทุกคน
ไม่เนื่องด้วยกาย ไม่เนื่องด้วยจิต ไม่เนื่องด้วยการปฏิบัติ นิพพานอยู่แล้ว
นอกเหนือสติ สมาธิ ปัญญา ฌาณ ญาณ นิพพานอยู่แล้ว
สรุปบารมี
บนพื้นฐานแห่งความเป็นจริง ที่ไม่ใช่ตัวเอง
ทุกอย่างคือธรรมบรรลุอยู่แล้ว
ธรรมบรรลุ (ไม่ติดไม่ขัดไม่ข้องไม่คา)

ท่านขอรับมา ดังนั้นขอให้ท่านฟังให้ครบทุกชุดที่ผมแนะนำไป

ขออนุโมทนา

ที่มา
http://web.nkc.kku.ac.th/manit/watromphothitham.htm
http://www.rombodhidharma.com/Pg-04-Dharma.htm
​

 

"ขึ้นที่สูงยาก แต่ลงต่ำนี้สิง่าย"
ถามกับตัวเองว่า วันนี้เราก้าวหน้าจากเมื่อวานบ้างไหม???
สะสมเข้าไว้ครับ หรืออีกวิธีนึงที่ผมอยากให้ลอง ก็คือ เขียนบันทึกประจำวัน หรือไดอารี่นั่นเองครับ จะช่วยให้คุณมาดูตัวเองบ่อยๆขึ้นครับ ถ้ามีเวลา...

จี้ดไม่จิ้ดไม่รู้ครับ ขอให้ทำเถอะครับ

 

เบื่อๆอยากๆ พาจน หนทางหนี
พอเป็นผี เป็นเปรตฯ มันขัดสน
อันมาจาก กุศล ตอนเป็นคน
ไม่เร่งขน เร่งคว้า.....เพราะบ้าแล!

โลกทั้งโรค ทุกอย่าง มันรุ่มเร้า
มันเขย่า ต้นบุญ พาหน่ายแหนง
สำออย ง่อยเปลี้ย ส่อแสดง
ฤ แอบแฝง แอบพา ลงอบาย

ทางสรรค์ นฤพาน ไม่ถามหา
แต่ดันพา เจ้าสัว ทิ้งขนขวาย
ทั้งรัดกอด จูงกัน ให้วุ่นวาย
พามลาย แด่ดิ้น ให้สิ้นไป

พลิกตัวกลับ ยังทัน ไม่มีสาย
บุญไม่หาย ตกหล่น หนีไปไหน
ตัวของตัว ตนเอง ใช่อื่นไกล
ฤ จะไป สุดขั้ว มั่ว.....หรือดี

ก่อนจบ ทำธรรมะ ปฏิบัติ
จะช่วยดับ กิเลส พาสุขี
ทางพระ นิพพาน สร้างบารมี
ทั้งถือศีล ภาวนา......พึ่งได้ทำ