เตรียมตัวให้พร้อม!มันกำลังมา แจ้งข่าวสารการชำระโลก

ตามนั้น
เวปพลังจิตจะดังสะท้านโลกเสียที

คุณเจ้าของเวปจะได้สอบผ่านเสียที อิอิ

 

ความจริงไม่รู้ไปแย่งตำแหน่งธรรมมิกราชกันทำไม

ก็บุคคลท่านนั้น เขาได้รับพยากรณ์จากพระพุทธองค์

ในตอนท่านเสด็จไปชั้นดุสิต

บุคคลท่านนั้นก็ไม่รู้อยู่ไหน...

แต่มีอยู่แน่..

 

ทาน อันมีกำลังมาก ไม่ใช่ต้องมีมาก จึงจะทำทานที่มีกำลังมากได้ ขึ้นชื่อว่า ทานหรือ การอุทิศตน เสียสละรับใช้ อันมาจากส่วนที่ทำยากสุด หรือทำโดยเต็มกำลังสุดเช่นการสละสิ่งที่ ละได้ยาก เป็นทาน สละ อารมณ์ เรียกว่า อภัยทาน เหล่านั้น พระสมณะโคดมพุทธเจ้า ทรงยกให้เป็นทานอันประเสริฐ จนถึงกระทั่งการอุทิศตนบำเพ็ญโพธิ เพื่อถวายเป็นพุทธบูชาต่อพระพุทธเจ้า พระศรีศากยมุนีพุทธเจ้า ยกให้ การปฏิบัติบูชาหรือการอุทิศตนเสียสละรับใช้เหล่านั้นเป็นการบูชาและทานชั้นเลิศ

ชะนั้น ผู้ใดปราถนา บำเพ็ญ ทาน แม้มีน้อย ก็อย่าได้น้อยเนื้อต่ำใจ ยิ่งมีน้อย แต่ท ด้วยความจริงใจทานนั้น ก็นับเป็นทาน อันประเสริฐแล้ว ...

พระมหาโพธิสัตว์ผู้มีกำลังใจเต็ม แม้เหนื่อยยาก ก็ไม่มีกำลังใจทดถอย ขออำนาจแห่งพระพุทองค์ทั้งหลาย ประทานพรให้ท่านทั้งหลาย จงเป็นผู้มีกำลังใจดังนั้น หรือยิ่งๆขึ้นไป เถิด.​

-little dharani-
-Garuda Guardian-​

ข้าพเจ้าชอบ violet color มาก ต้องขออภัยด้วย หากชอบใช้สีที่อ่านยาก ในสีทุกๆสี มีสีอยู่สีหนึ่งทีไม่ได้มีอยู่ทั้ง โทนร้อนและโทนเย็น วันนี้ ข้าพเจ้านึกถึงเรื่องสี เพราะ วิ่งไปซื้อแม่สีต่างๆ เพื่อนำมา paint องค์พระปฏิมา เนื่องจากไกล้วัน janmashtami ซึ่งเป็นวันคล้ายวันประสูตร ของผู้เป็นที่รักยิ่งของข้าพเจ้า ข้าพเจ้ามีความชื่นชอบสีม่วง นั่นเพราะ สีม่วงและข้าพเจ้า ต่างมีจุดยืนเช่นกัน คือไม่มีที่ใดของโทน ที่ข้าพเจ้าไม่สามารถ อยู่ร่วมได้ เอ๊ หรือไม่มีที่ยืนสักฝั่งก็ไม่แน่ใจ 55555

ที่จริงมันยังมีอีกสีหนึ่ง ที่อยู่ทั้ง ร้อนก็ได้เย้นก็ได้ คือสีเหลือง ถามว่า สีพวกนี้ ทำไม่ต้องแบ่งแยก นั่นเพราะ ในรูปเขียนหนึ่งๆ เรามีทฤษฏีลองรับว่า ต้องใช้ โทนละ 80/20 ภาพจึงจะออกมาลงตัว แต่มันก็เป็นเพียงทฤษฏี และทฤษฏี ไม่ใช่กฏตายตัว ดังนั้น เราอาจจะทำตามนั้น หากอยากให้ภาพหรือผลงาน ออกมาสู่สายตาคนส่วนใหญ่แล้วดูดี ดูมีอะไร สำหรับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าคิดว่า สีอะไรก็ได้แล้วแต่วามรู้สึกทีบอกว่าใช่ตอนนั้นจริงๆ

​

แต่อย่างไรก็แล้วแต่ภาพที่เพียงโทนสีเอกรงณ์ อาจเหมาะกับแค่บางงาน เท่านั้น มันไม่มีอะไรกำหนดตายตัวได้เลย แต่ทั้งหมดนั้น ข้าพเจ้าว่า ผู้เป็นที่รักท่านคงไม่ได้สนใจ นั่นเพราะ ไม่ว่าสีใดๆ และไม่ว่าเราพยามทำสิ่งใดเพื่อผู้อื่นหรือเพื่อภารกิจของส่วนรวม เพื่อท่านแล้ว หนูคิดว่า ท่าน HAPPY ทั้งหมดที่เราทำด้วยความบริสุทธิ์ใจ

​

ครั้งหนึ่งมีเรื่องเล่าว่า บรรดาสัปตะมหาฤษี เกิดความสงสัยและถกกันในความเป็นใหญ่แห่งอำนาจทั้งสามแห่งพระเป็นเจ้า ท่านจึงไปเยือนพระเป็นเจ้าทั้งสาม กาลแรกไปหาพระผู้สร้าง shakti แห่งผู้สร้างทรงสาปกลับไป ต่อมาไปหา พระผู้ทำลาย ก็ถูก shakti แห่งผู้ทำลายล้างสาปกลับไป สุดท้ายท่านไปหาพระผู้รักษา เมื่อท่านเดินเข้าไป ณ ใจกลาง สดือจักรวาล แล้วเหยียบเข้าที่ กลางอกของท่านอย่างเต็มที่!! ทันที พระผู้ดูแลรักษาจักรวาล ก็รีบลุกขึ้นมาล้างเท้าของเขา และขอขมาแก่ท่านสัปตะว่า "ข้าทำสิ่งใดผิดไปหรือไม่ ขออภัยเถิดท่านมหาฤษี" และเชิญพระฤษี นั่งประทับพร้อมกับถวายอาหาร น้ำเค์รื่องดื่ม สัปตะมหาฤษีทั้งหลาย เมื่อได้กลับไปคุยกันก็หยุดสรรค์เสริญ มหาบรพิตไม่ได้ แต่ทว่าตอนจบ shakti ก็ทรงสาปท่ามหาฤษีเช่นกัน นะค่ะ ท่านบอกว่า จะไม่มีพระเมตตาของท่านสถิตย์อยู่กับลูกหลานพราหมฤษีอีกเลย ที่นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมานั่นเพราะ วันนี้ข้าพเจ้านึกถึง ภวัตคีตา สองศโลกนี้ ที่ว่า

กเยยะฮ สะ นิทยะ-สันนยาสี โย นะ ดเวชทิ นะ คางคชะทิ
นิรดวันดโว ฮิ มะฮา-บาโฮ สุคัฺม บันดฺาท พระมุชยะเท
"ผู้ที่ไม่รังเกียจกิจกรรมและไม่ปราถนาผลตอบแทนจากกิจกรรมของตนเอง ได้ชื่อว่าเป็นผู้เสียสละอยู่เสมอ บุคคลเช่นนี้เป็นอิสระจากมวลสิ่งคู่ ข้ามพ้นจากพันธนาการทางวัตถุได้โดยง่าย และได้รับความหลุดพ้นอย่างสมบูรณ์ โอ้อารจุนะยอดนักรบ"



วิฮายะ คามาน ยะฮ สารวาน พุมามช ชะระทิ นิฮสพริฮะฮ
นิรมะโม นิระฮังคาระฮ สะ ชานทิม อดิกัชชฺะทิ
"บุคคลผู้สลัดความต้องการทั้งหมดในการสนองประสาทสัมผัส มีชีวิตอยู่โดยปราศจากความต้องการ สลัดความรู้สึกว่าเป็นเจ้าของ ปราศจากอหังการ จะเป็นผู้เดียวเท่านั้นที่ได้รับความสงบอย่างแท้จริง"
​

นั้นเพราะ การกระทำสิ่งใดก็ตาม แม้พระผู้รักษาไม่ทรงโกรธตอบ แต่ล้วนมีผลแห่งการกระทำตามมา บิดาของข้าพเจ้าสอนให้ข้าพเจ้ามีบ่าที่แข็งแรง ไม่ว่าเราจะทำสิ่งใด เราต้อง กล้ารับผลแห่งการกระทำนั้น แม้ว่าเราจะปฏิบัติดี ละเว้นชั่วแล้ว เราก็ยังต้องรับผลของมัน แต่หากเรายังเป็นผู้ปราถนา และตอบสนองต่อประสาทสัมผัสแล้ว ผลแห่งการกระทำนั้นไม่อาจถูกบรรจุ หรือเรียกว่า "อกรรม" ได้ สิ่งนี้ทำให้ผู้บำเพ็ญต่างเข้าใจผิดกันมาก ว่าการไม่ทำอะไรนั้น เรียกว่า อกรรม แม้การไม่ทำอะไรก็ยังกระทำ ตัวกระทำนั้นคือ ตัวที่เราตอบรับ ตอบสนองต่อประสาทสัมผัสต่างๆ ตอบสนองต่อขันธ์ทั้งห้า

​

จากนี้ ลองมองสิ่งที่ข้าพเจ้าบรรยายเป็นเพียงภาพวาด หรือภาพเคลื่อนไหวใบหนึ่ง ในอีกมุมหนึ่ง โลกนี้ ก็เหมือนภาพวาดที่ทุกคนช่วยกันบรรเลง สีสรรค์ให้กับโลกนี้ แต่ทว่า ภาพวาดนั้นกลับไม่มีลายเซ็นต์ ของใครคนใดคนหนึ่ง

การทำหน้าที่แห่งตนนั้น ก็อาจจะเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน ทุกคนในโลกนี้ ต่างมีหน้าที่เกื้อกูลอิงอาสัยต่อกัน บางครั้งเราอาจคิดว่ามีเราแค่คนเดียว ที่เป็นเช่นนั้น แต่จักรวาลไม่ได้ถูกออกแบบมาเช่นนั้นเลย เราทุกคนต่างเป็นเสก็ดหนึ่งที่แตกออกมาจากจักรวาล ดวงดาว ดวงชะตา ทั้งหมดล้วนถ่ายทอดเรื่องราว ผ่านตัวเราทั้งหลายเป็นผู้แสดง เราเป็นละอองอณูเล็กๆของสิ่งนั้น แต่เราก็ไม่ใช่ทั้งหมดของสิ่งนั้น เราเป็นส่วนหนึ่ง หรือ จิตนับเนื่อง ที่มาร่วมกันทำงาน และทำหน้าที่ในโรงละครฉากหนึ่งเท่านั้น

และธรรมชาติของจิตเดิมนั้นแท้จริงมาจากสิ่งเดียวกัน เปรียบเทียบ สภาวะของสิ่งนั้น คล้ายๆ เน็ตเวริ์ค หรือคลื่นที่กระทบเชื่อมโยงกัน เหมือนกระแสไฟฟ้า เหมือนน้ำ ทั้งหมดเชื่อมกัน แต่ต่างกัน และมีระดับคลื่นที่ต่างกัน เมื่อธาตุขันธ์ในตัวของเราเอง ยังไม่ตื่นรู้โดยสมบูรณ์ ก็ไม่อาจเรียกว่าการรู้แจ้งในทุกๆสรรพสิ่งได้ หรือแม้ธาตุขันธ์เราจะสะอาดพร้อมแล้ว เราก็ยังไม่อาจหยั่งลึกถึง มหาธารณี แห่งพระมหาโพธิสัตว์ได้หมดสิ้น

ลองจินตนาการ ถึง อวัยวะทั้งหลายในร่างกาย หากร่างกายทำงานสอดประสานกันได้ดี ร่างกายนั้นก็ย่อม บรรลุเป้าหมายได้โดยง่าย เช่นกัน หากมนุษย์ทุกคนเปรียบเป็นอวัยวะต่างๆ มารวมกันจนกลายเป็นร่างกาย ตับและหัวใจจะต่างกันหรือไม่ หากมันต่างดำรงค์อยู่ในกายเดียวกัน

หากว่าอากาศ มีทั้งก๊าซออกซิเจนและฝุ่นละอองในอากาศ ต่างกันหรือไม่เมื่อมารวมกัน หากอ๊อกซิเจนเปรียบเหมือนกับการกระทำที่เป็นกุศล ฝุ่นละอองเป็นส่วนที่เป็นอกุศล หากมีฝุ่นละอองเยอะ อากาศก็อาจจะเป็นพิษหรือหายใจได้ลำบาก ชะนั้น การกระทำใดๆ ไม่ใช่ว่าไร้ผล ทุกสิ่งที่เราทำล้วนมีผลลัพธ์ของมัน แม้ว่าเราจะไม่รู้สึกรู้สาถึงสิ่งที่เราทำ พูด คิด ไม่ว่าต่อตนเองหรือผู้ใด ทั้งหมดมีมูลค่าเกิดขึ้นเป็นการกระทำเสมอทั้งดี และไม่ดี การกระทำโดยไร้จิตสำนึก จึงยังไม่เรียกว่า การหลุดพ้นที่แท้จริง แม้เรากระทำโดยไร้สำนึก ทั้งบุญและบาป เรายังต้องเวียนว่ายมาชดใช้สิ่งนั้น จึงยังไม่การพ้นทุกข์ที่แท้จริง

สภาพเดิมแท้ของจิตเรา คือสิ่งใด มาจากที่ใด และหน้าที่ที่แท้จริงของจิตเดิมแท้คืออะไร นั่นคือคำตอบ ที่ทุกๆท่านรู้ได้เฉพาะตน สำหรับข้าพเจ้า ในเวลานี้ข้าพเจ้ามีปราถนาเพียงติดตามรับใช้พระมหาโพธิสัตว์ผู้เป็นที่รักยิ่งกว่าสิ่งใดของข้าพเจ้า ไปตลอดเท่านั้น และพระมหาโพธิ์สัตว์ผู็ทรงบารมีเต็มแล้ว ท่านไม่จำเป็นต้องมาแข่งขัน หรือประชันสิ่งใดต่อกัน นั่นเพราะ ท่านมีวาระที่กำหนดไว้ เป็นสัจจะไม่เป็นอื่นแล้ว ทุกๆพระองค์

การรู้ถึงสภาพเดิมแท้แห่งจิตวิญญาณ และขันธ์ทั้งหลายนั้น สภาวะที่กระทำด้วยจิตเดิมแท้ จึงไม่ใช่ การขาดสำนึกในการทำสิ่งใดๆทั้งสิ้น

ตอนนี้ข้าพเจ้าทำหน้าที่เป็นเพียงจิตกรผู้ต่ำต้อย สิ่งที่ข้าพเจ้าได้ถ่ายทอดไปนั้น มันเป็นเพียงภาพวาดภาพหนึ่งของเด็กน้อยผู้หนึ่งเท่านั้น ขออภัยหากข้าพเจ้ากล่าวสิ่งใดผิดพลาด และขอให้ทุกท่านได้โปรดเมตตา ไม่โกรธเคือง ขุ่นข้อง หมองใจ สิ่งใดผิดพลาด หรือทำให้ท่านไม่สบายใจ บอกกล่าวข้าพเจ้าได้ทุกสิ่งอย่าง วันนี้ ข้าพเจ้าไม่สามารถรักษาใจให้เป็นกลางได้เลย ข้าพเจ้ามีความยินดีจนไม่สามารถหยุดรู้สึกพอใจได้ เพราะข้าพเจ้าได้มีโอกาสทำในสิ่งที่รัก และเป็นการทำให้ผู้ที่ข้าพเจ้ารักยิ่งกว่าสิ่งใด และข้าพเจ้าดีใจมาก ที่มีผู้กำลังเบิกบาน และกลับคืนสู่ทางเดินกลับบ้านที่แท้จริง

ขอให้วันนี้และทุกๆวันของพี่ๆทุกท่านเป็นวันที่มีสุข เมื่อใดที่เป็นทุกข์ ก็ให้รู้ว่า มีเพื่อนแท้ และกำลังใจ อยู่ในที่แห่งหนึ่งของโลกใบนี้ ไม่ว่าท่านจะทำสิ่งใด ท้องฟ้าเห็นพวกเราเสมอ

Fighto!!​

GOD NIGHT ALL U​

 

เด็กน้อยเอ๋ย...ความบริสุทธิ์ของจิตได้ผุดขึ้นให้คนอื่นได้เห็นได้รับรู้

ความงดงามในความสว่างนั้นมีอยู่..

 

ดูกรกัจจนะ โลกนี้ติด อยู่กับสิ่งสองประการ
คือ “ความมี” และ “ความไม่มี”
ผู้ใดเห็นความเกิดขึ้นของสิ่งทั้งหลาย
ในโลกตามความเป็นจริงและด้วยปัญญา

“ความไม่มี” อะในโลกจะไม่มีแก่ผู้นั้น

ดูก่อนกัจจนะ ผู้ใดเห็นความดับของสิ่งทั้งหลาย
ในโลกตามความเป็นจริงและด้วยปัญญา
“ความมี” อะไรในโลกจะไม่มีแก่ผู้นั้น​

​

อานาปาณสติสมาธิ เครื่องอยู่ของตถาคต หรือตถาคตวิหาร ตถาคตได้มอบพระนามของพระองค์ไว้ภายใน วิหารธรรมนี้

พระตถาคตตรัสไว้ว่า "ก่อนการตรัสรู้ เราเป็นพระโพธิสัตว์อยู่ย่อมอยู่ด้วยมหาวิหารนี้เป้นส่วนมาก" เมื่อตั้งจิตดำรงค์อยู่ในลมหายใจอย่างนี้ จิตจึงคลายความยึดมั่นจากอาสวะ ถอนความยึดมั่นจากอุปทานขันธ์ทั้งห้าทั้งหลาย ลงได้
​

ขอนอบน้อมแด่ธรรมพระตถาคต
พระสมณะโคดมพุทธเจ้า
และไตรสรณคม เหนือเศียรเกล้า
​

Miss Master Dharani
Good Afternoon all dear.

สวัสดีตอนบ่ายค่ะ วันนี้มีงาน ขอตัวก่อนนะค่ะ กลับบ้านไปกอดแม่กันนะค่ะพี่ๆ ^ ^ ด้วยคุวามสัจจริง หนูเล่นยูสนี้ ยูสเดียว ยูสเก่าๆเมื่อห้าถึงหกปีที่แล้ว ลืมไปหมดแล้ว หากทำให้พี่ๆเข้าใจผิดว่าเป็นใคุรขออภัยนะคุ่ะ แต่หนูไม่ใช่คุุณไทไท แน่นอน และไม่ได้อ่านกระทู้ของใคุรเลย เรียกว่า ไม่ได้รู้ข่าวสารพลังจิตกันเลยในช่วงระยะที่ผ่านมา อาจจะงงๆและไม่ทันกับสิ่งที่พี่ๆพูดถึงกัน นะคุ่ะ ​

 

มีใครเหมือนเหยีบเรือสองแคมบ้างคะ
โลกก็ไม่ไปทำงาน ธรรมก็ไม่ไป คือ ไปบวช
เหมือนอยู่ตรงกลาง มันว่าง ๆ อย่างไรไม่รู้
ใครเป็นบ้าง?

 

เงียบเลยค่ะ ... ไม่มีใครตอบ
จิตยิ้มไม่ได้ว่าใครนะคะ
จิตยิ้มก็รู้ว่าท่านสงบก็เป็นคล้ายกัน
คือ ไม่ได้ทำงาน และยังไม่ได้ไปบวช
โดยท่านสงบมีโครงการจะบวชอยู่นะคะ

อยู่ดี ๆ จิตยิ้มก็หงุดหงิดเกี่ยวกับเรื่องงาน
ที่จะพยายามออกไปทำงาน แล้วโอกาสในการทำถูกปิด
ทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องใจ และสมอง ไม่ยอมกระเตื้อง
ก็เลยอยากรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น และใครเป็นอีกบ้าง
หรือว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ค่ะ

หรือว่า....มีอะไรส่งสัญญาณไปบอกอะไรท่านสงบเปล่าคะ

ส่งข้อความไปข้อความไม่ยอมขึ้นให้ค่ะ

 

ท่านเคยพูดไว้หลายครั้งมากค่ะ ในกระทู้เก่า ๆ ถ้าท่านบวชแล้ว จะเกิดภัยพิบัติ! หรืออย่างไรนี่แหละคะ จำไม่ได้ เป็นอย่างไรคะ ?

 

เหยีบเรือ สองแคม ...เขาใช้ใน กรณี
ปล่อยข้างใด จะเกิด หายนะ

แต่ จิกยื้ม ไม่ใช่

มันเปน ปล่อยออกทั้งสอง แบบเสีย สติ

เพราะ ถ้ามี สติ โลกจะไม่เสีย ธรรมก้
ไม่เสีย การงาน สัมมาอาชีวะ จะต้อง
ปรากฏ และ ขยันทำมาหากิน

ดังนั้น

ปล่อยแบบเสีย สติ ศัพทเทคนิค ของ
พุทธศานา คือ "หลงทำกาละ"

พูดตรงๆ คือ กำลังคิดฆ่าตัวตาย

ซึ่งจะมีใน ศาสนา คิดซะมาก
รักๆ เริกๆ นั่นแหละ

คือ ไปเข้าใจว่า จะมี สิ่งมารับ
หลังปลงใจสุ่มสี่สุ่มห้า

ศาสนา คิดซะมาก กับ อิดษาลา

จะมี จุดพีค ในลักษณะ พลีชีพ

นา หญ้า ขึ้น รก ระดับ อเวจี

 

คืออะไรคะ ขอความชัดเจนด้วยค่ะ

 

บวชแล้วบวชที่จิตแล้ว...เหลือเพียงแค่เดินให้สุดทาง..

จิตเป็นพระมาสองปีแล้ว...

 

ทราบแล้วค่ะว่านี่เป็นนิสัยท่านเล่าปัง...

ถึงจิตยิ้มจะไม่ได้ทำงาน แต่จิตยิ้มก็ยังดูแลแม่
และช่วยเหลือสังคมโดยอ้อมอยู่ค่ะ
และมันเป็นการกระทำที่เกิดจากแรงบันดาลใจ
เป็นการกระทำที่เกิดจากความพอใจที่ได้กระทำ
ไม่ได้ใส่ใจว่ากระทำกับใคร? คิดหวังผลตอบแทนอะไร
มันเป็นเพียงการแสดงคุณสมบัติของตนที่มีอยู่ออกมาภายในเท่านั้น

ท่านเล่าปัง เข้าใจพลังความรัก อย่างไรบ้างคะ

 

สงสารก็สงสารแต่หน้าที่เราก็ยังมี..

กิเลสที่ยังนอนเนื่องในจิตยังไม่ทำให้สิ้นหน้าที่เราก็ไม่จบ..

 

พลังงานที่มนุษย์ควรปลดปล่อยออกมา ซึ่งจักรวาลต้องการมีชนิดเดียวเท่านั้น คือ พลังงานอันเกิดจากการสั่นสะเทือนจิตสำนึกด้านบวกเท่านั้น ไม่ใช่พลังงานบวกที่มีคุณสมบัติทางพลังงานจากการคิดต้องการ อันเป็นมวลหยาบ ๆ เกาะติดมาด้วย หรือไม่ใช่พลังงานด้านลบที่เกิดจากการสั่นสะเทือนของจิตสำนึกในด้านลบแต่อย่างใดทั้งสิ้น

 

พลังแห่งความรัก พลังแห่งการให้...

ไม่ว่าให้เพื่อที่จะเอาสิ่งตอบแทน หรือการคิดแต่จะเอาโดยไม่คิดที่จะให้ใครเลย เป็นบทบาทการดำเนินชีวิตของมนุษย์ที่ขาดความสมดุลในจิตใจทั้งสิ้น

มนุษย์เหล่านี้จะไม่มีวันเข้าถึงพลังอำนาจสูงสุดเพื่อการเหนี่ยวรั้งบุคคลอื่นไว้ในระบบของตนได้ และนอกจากนั้นมนุษย์เองก็ไม่อาจจะสร้างพลังงานใหม่ ที่เป็นประโยชน์ต่อพลังอำนาจทางวิญญาณของตน ซึ่งถูกใช้ไปในการช่วยเหลือกระบวนการทางมิติคู่ขนานของมนุษย์ชั่วชีวิต ให้มีพลังอำนาจด้านบวก ที่คงเดิมหรือมากกว่า อันเป็นประโยชน์ในการเพิ่มพูนสติปัญญาและรักษาพลังอำนาจเดิมเอาไว้ได้เลย

มนุษย์เหล่านี้ไม่อาจได้พานพบสิ่งที่ดีงาม สถานการณ์ที่พึงพอใจให้เผชิญในการดำเนินชีวิต และการได้มีโอกาสสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า ที่มีคุณสมบัติด้านบวกได้อย่างถาวร เนื่องจากพลังอำนาจของจิตใต้สำนึก เป็นสติปัญญาทางวิญญาณของตนมีอำนาจหร่อยหรอลงไปเพราะขาดการเติมเต็ม โดยอำนาจของจิตใต้สำนึกเป็นพลังงานจิตรูปแบบหนึ่งซึ่งจิตวิญญาณนำติดตัวมาด้วยจากจักรวาล เพื่อช่วยเหลือจิตสำนึกมนุษย์ให้ก่อกระบวนการใด ๆ ในมิติคู่ขนานเพื่อผลลัพธ์ด้านบวกที่ต้องการเป็นมายาหรือปรากฏการณ์ในมิตทางกายภาพระบบโลกได้ด้วย

ถ้ามนุษย์ไร้ซึ่งพลังอำนาจจากจิตใต้สำนึก มนุษย์ก็ไม่อาจสร้างความสัมพันธ์กับจักรวาลได้ ก็เพราะเหตุที่ว่านี้นอกจากนั้นชีวิตมนุษย์ในทางกายภาพโลก ก็จะกลายเป็นผู้โดดเดี่ยวตนเองออกมาจากผู้อื่น จะเป็นบุคคที่สังคมเดียวกันทอดทิ้ง ไม่มีอำนาจพอที่จะเหนี่ยวรั้งพวกเขาเอาไว้ได้ นอกจากนั้นการอธิษฐานสิ่งใด ๆ ผ่านมิติคู่ขนานก็ไม่มีวันสำเร็จผลเลย เนื่องจากอำนาจการการน้อมนำเหนี่ยวรั้งสิ่งที่มีคุณสมบัติที่คนร้องขอ มันก็จะได้ผลบ้าง ไม่ได้ผลบ้าง อย่างน่าแปลกใจจนบางคนถึงกับครอบครัวแตกแยก ทีมงามล่มสลายอย่างไม่คาดคิด

 

ในความโชคร้าย ก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้าง....
จิตยิ้มก็ยังว่าโชคดีค่ะ
ตนเองบกพร่องสิ่งใด
ยังมีคำตอบมาให้
เพื่อให้แก้ไขตนเอง

 

ซึ่งสองทางเลือกต้องเลือกได้แค่หนึ่ง...

เมื่ออยากมีชีวิตแบบมนุษย์ การเชื่อมต่อของเรากับฟ้าจะถูกตัด และเป็นแค่มนุษย์ทั่วไปเหมือนคนอื่น ทำเวียนว่ายวฎจักร เจ็บปวดและสูญเสียตลอดไป...

หรือถ้าเลือกความฝัน จงยืนหยัดแล้วก้าวต่อไป ไม่หวาดหวั่น และไม่ยอมแพ้ ไม่ว่าจะเจออะไรมาขัดขวาง หรือทำให้เศร้าหมองและหมดศรัธา จงพึงระลึกเสมอว่าถ้าเราไม่ทำแล้วใครจะทำ ถ้าเราไม่ช่วยแล้วใครจะช่วย เราและเขาและทุกคนต้องติดอยู่ที่นี้ตลอดไป...

ที่อยากจะบอกคุณจิตยิ้มคือ...

เราก็เป็นเหมือนกัน ทุกครั้งที่เรามีไฟหรือความคิดจะออกไปหางานหรือคิดหรือทำอะไรนอกเส้นทาง พวกเขาจะลบหรือดึงมันออกจากสมองแลละความรู้สึกเรา เพราะมันยังไม่ถึงเวลาและมีเหตุผลของมัน แต่ก็ใช่จะขี้เกียจและใช้เป็นข้ออ้าง เราต้องกระตุ้นตัวเองตลอดเวลาและยอมแพ้ถ้าความพยายามไม่เป็นผล เมื่อถึงเวลางานและการเรียนรู้ต่างๆจะมาหาคุณเอง หรือบังคับคุณให้ออกไป คุณจะรู้ได้เอง เมื่อมีเหตุ ปัจจัย หรือแรงกดดันบางอย่างเพื่อสร้างสถานการและเริ่มบทเรียนการเรียนรู้
มันจะเกิดขึ้นเองและไม่ใช่ความบังเอิญ เรียกว่าถูกการดนใจ...

จิตยิ้มอยากบอกว่าขอบคุณค่ะ ทุกข้อความที่เป็นมิตรภาพและเป็นกำลังใจยามที่ท้อแท้ หาทางออกไม่เจอ ขอบคุณมากค่ะ รัก รัก กอด กอด ค่ะ



และกำลังใจที่จะมอบให้แด่เรา ค่ะ

 

ต้นหญ้าบนยอดเขาถึงอ่อนไหวแต่ยังยืนท้าทายพายุฝน..