โต้เท่าไรก็ไม่พ้นทุกขํ

ตราบใด.
ที่ยังไม่เกิด.
แสงสว่าง.
ย่อมมิอาจ.
มองเห็น.
เงาตัวเอง.

 

อาการของจิตสังขาร(วิญญาญขันธ์)
ย่อม
เคลื่อนไหวปรุง
แต่ง
ไปตามธรรมชาติตามเหตุปัจจัย
หรืออารมย์ที่มากระทบ
ทำให้เกิดคิดปรุงแต่ง
ได้ทั้งฝ่ายกุศลและอกุศล
ซึ่งกิริยาอาการของฝ่ายจิตสังขารนี้
ย่อมถูกรู้โดยจิตเดิม(ธาตุรู้)
ที่มีหน้าที่รู้ทุก
ความเคลื่อนไหวทุกกิริยา
อาการของจิตสังขาร
โดยที่ไม่อาจเคลื่อนไหวหรือปรุงแต่ง
ใดๆ นอกจาก " รู้ " เท่านั้น

 

ตัดที่เงา.
เงานั่นย่อม.
ไม่ขาด.
ตัดที่เรา.
เงาย่อมขาด.
ไปด้วย

 

คำว่ารู้เท่านั้น.
คือผู้อยู่นิพพานแล้ว.
ผู้ที่ในสามโลก.
คือผู้ที่ยังอยู่ในการปรุงแต่ง.
พระอรหันต์ท่านรู้แล้ว.
หากท่านไม่หาอุบาย.
สอนลูกศิษย์.
ท่านก็อยู่เฉยๆ.
การหาอุบาย.
กับการปรุงแต่.
เหมือนกันไหม

 

ความอัศจรรย์ของจิตจะเกิดได้ต่อเมื่อ
มีเหตุปัจจัยอะไรบ้าง
คงไม่ได้เกิดง่ายๆ ถ้าไม่ถึงพร้อม
ด้วยความเพียรต่อเนื่อง
( ถ้ายังพิมพ์อยู่ไม่เกาะติดกัดติดการ
ปฏิบัติภาวนา
คงพบความอัศจรรย์ยากหน่อยฮับ)

 

รู้เท่านั้น คือ สักว่ารู้
เกิดขึ้นได้กับทุกคนที่มีสัมมาสติและสัมมา
สมาธิหากเกิดความสักว่า
รู้ต่อเนื่องก็เป็นอรหันต์

 

ความเพียร.
แม้มีมาก.
หากเพียรไปไม่ถูกทาง.
ก็ไม่ถึ่งฝั่งหรือจุดหมายปลายทาง.

 

ก็ต้องเพียรชอบ คือ 1 ใน 8 ชอบ

 

รู้เท่าทัน.
คือเห็นแล้ว.
รู้แล้ว
ไม่เอา.
ไม่ไห้เข้ามาอยู่ในจิตใจ.
สติก็เหมือนผู้อยู่หน้าประตู.
กิเลสเข้ากิเลสออกก็เห็น..
สติคือผู้กันกิเลส.ไม่ไห้เข้าไปในจิต.
คือกิเลสไม่สามารถ.
ผ่านเข้าไปในจิตได้อีก.
แม้โดนสาดกิเลสไส่.
กิเลสก็ไม่อาจติดดวงจิต.
แม้เพียงเล็กน้อย.
รู้ต่อเนื่อง.
หากยังมีความโกรธ.
ความโลภ.
มีสิ่งที่ต้องการ.
แม้เพียงเล็กน้อย.
ก็ยังไม่หลุดพ้น.

 

ศีล.
สมาธิ.
ปัญญา.
คือเป้าหมายสูงสุด.
ของพระพุทธศาสนา.

 

ธรรมทั้งหลายรวมถึงความอัศจรรย์
ของจิต
เป็นอนัตตาไม่ควรยึดมั่นถือมั่น

 

ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น.
คือคนที่ตายแล้ว.
คนที่ยังไม่ตาย.
ต้องยึดร่างกาย.
และจิตใจ.
หากไม่ยึดร่างกาย.
และจิตใจ.
จะเอาสิ่งใด.
ไปสนทนากับคนอื่นได้เล่า.
ที่สนทานาอยู่ตอนนี้.
ก็ต้องอาศัยยึดร่างกาย.
และจิตใจมิไช่หรือ..
ไม่ยึดติด.
คือวันที่สิ้นลมหายใจ.
ยึดแล้วติด.
กับยึดแต่ไม่ติด.
ความหมายมันต่างกัน.

 

นั่นเป็นเครื่องมือในการเดินไปสู่ความปล่อยวาง
เพราะองค์ศาสดาทรงค้นพบว่า
ถ้าสัตว์โลกไม่สิ้นยึด
ก็ไม่อาจพ้นทุกข์ ( เกิดแก่เจ็บตาย)ได้

 

ท่านสอนให้ปล่อยวางขันธ์ 5
เพื่อการพ้นทุกข์ในปัจจุบันทันด่วน
และเพื่อการสิ้นภพจบชาติ
โดยอาศัยขันธ์5 เป็นเรือเพื่อเดินทาง

 

บรรทัดแรกกล่าวใหม่ได้นะฮับ
เพราะท่านสอนคนเป็นๆ ให้ปล่อยวาง
ขันธ์5ให้ได้
โดยรู้สภพความเป็นจริงของขันธ์ 5
ด้วยปัญญา 3
ไม่งั้นจะไม่พ้นวัฏสงสาร

 

ท่านยังไม่เข้าใจ...ท่านยังแยกไม่ถูก..ท่านยังแยกไม่เป็น

เราก็บอกอยู่สงสัยอะไรให้ภาวนา...อยากรู้อะไรให้ภาวนา

 

ท่านให้เพียรพิจารณาว่า
รูป วทนา สัญญา สังขารวิญญาณ
เป็นสิ่งไม่ที่ยงเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
เพียรพิจารณาบ่อยๆ ทุกลมหายใจ
เพื่อให้ใจยอมรับความจริงของ
ขันธ์ 5
เเละเลิกยึดมั่นถือมั่น ว่าร่างกายเป็นเรา
เป็นของเรา เพราะมันเกิดขึ้นมาจากความไม่มี
และเมื่อมีแล้วก็ต้องแตกสลายเน่าเปื่อย
พุังกลับไปสู่ความไม่มี
ธาตุ 4 ดินน้ำไฟลมกลับคืนสู่ธรรมชาติ

จึงไม่ให้หลงไปยึดเมั่นถือมั่นว่าเป็นตัว
เราเป็นร่างกายของเรา
หนทางที่ใจจะสิ้นยึดจะมีทางไหน
ทำได้หนักแน่น
ให้เห็นความจริงได้มากกว่านี้

 

จิตสังขารไม่ใช่เรา...สัญญาขันธ์ไม่ใช่เรา...วิญญาณขันธ์ไม่ใช่เรา

เราคือสติ...สติคือเรา

เมื่ออยู่กับสติได้ก็สิ้นยึดไปเองโดยปริยาย..

 

ท่านให้พิจารณาความจริง
ของขันธ์ 5 ด้วยปัญญา 3 นี่แหล่ะคือการภาวนา
คือสุตตะมยปัญญา
จินตามยะปัญญา
ภาวนามยะปัญญา
ถ้าปฏิบัติถูกจะเกิดปัญญาเห็นความจริง
ได้
ในขณะจิตเดียวกัน

 

ท่านเห็นตามเป็นจริงหรือยัง