กายใจ ใกล้ๆตัวกู

มันเห็นอยู่รำไรครับ

ทำจิตให้ยิ่ง ปฏิบัติอย่างไรครับ

 

ทำจิตให้ยิ่งคือทำจิตให้ตั้งมั่น ไม่เอียงตามเจตคติ ทำอานาปานสติดูลมหายใจเข้าออก

 

การดับตัวกู-ของกูทำได้ด้วยน้อมจิตระลึกในธาตุขันธ์ของตนว่าตัวกู-ของกูทำให้จิตอัดเป็นทุกข์ เพื่อคลายจิตไม่ให้อัดเป็นทุกข์ทำได้ด้วยไม่ยึดตามเจตคติว่านั่นรูปเรา เวทนาเรา สัญญาเรา สังขารเรา วิญญาณ(ภายนอก)ของเรา คือจิตคิดปรุงต้องปัดหยุดด้วยสติชอบและปัญญาชอบว่าไม่ใช่เรา สรุปคือไม่ถืออุปาทานในขันธ์ 5 เขาว่าไม่ใช่ตัวตนที่เราควรยึดถือ และเมื่อจิตตั้งมั่นเป็นสมาธิให้ออกภาคปัญญาพิจรณาความเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นความทุกข์ เราต้องหาทางพ้นทุกข์ด้วยจิตใจที่เปิดเผยต่อความสุขและไม่กลับไปทุกข์อีกด้วยปัญญาอันชอบตามมรรค 8 คือตั้งใจไปนิพพานคือตั้งใจมั่นชอบ ส่วนการทำสมาธิปริโยสานลงที่ใจชอบธรรมแล้วออกจากสมาธิชอบได้.

 

นานแล้ว รอแก้วสองครับคุณ mind
ขอบคุณครับ
ปล.พี่ป.ปราบ ยังดี อยู่ไหมครับ

 

เข้าใจไปอย่างนั้นจริงๆ เห็นกายใจแยกออก แล้วกลับมารวม จากนั้นก็คิดเอาว่าเป็นคนธรรมดา ต้มซะเปื่อยเลย วนกันตรงนี้ซะเยอะเลย
สำคัญ มั่นหมาย
เพิ่งเห็นครับ

 

อืม อย่างน้อย ก็เริ่มรู้ตัว มานิดนึงละ นี่แค่รอบเดียว นะ ยังเอ๊ะได้แค่นี้

แบบนี้ มันต้อง อีก ร้อยรอบ นะ เพราะ มันยังอึดอยู่(บ้านผมเรียกกำลังมันมีเยอะ เลยลืมใช้สมองน่ะ) เอ้า ไส่แอก ไส่คราด อีกร้อยรอบ ลุยฮุยเลฮุย

(ข้อควรระวัง ห้ามกินหญ้ากินน้ำนะ ห้ามป้อนหญ้าป้อนน้ำด้วยนะ จะได้หมดเรี่ยงแรงเร็วๆ)

 

หมดหน้าไถแล้ว ช่วงนี้กำลังดำนา
พี่ขจรว่างงานเหรอครับ

 

อ้อ ถึงว่างแต่ ไม่รับเลี้ยงควายหรอกครับ

 

พอเราไม่เห็นทุกข์มากระทบ มันก็ทำให้หลงเพลินไปได้เรื่อยๆ