เราต้องทำอย่างไงหรอถึงรู้ว่ามีอญิณญาอยู่

แล้วอภิญญา และการมีฤทธิ์ เช่นตาทิพย์ หูทิพย์ เกิดมาได้อย่างไร อันนี้อยากรู้คับ เคยนั่งสมาธิ
แต่ก็ไม่เกิดผลอย่างใด แต่ชอบตอนเข้าญาณ
แล้วมีจิตพวานา แล้วได้ญาณไป เที่ยวต่างๆ
เช่นคลุมนรกบ้าง เห็นภาพสัพส้อนบ้าง
อ่ะไรเช่นนี้อ่ะคับถ้าอยากได้ ต้องพวานาเช่นใด
หรือ ... ถึงได้อญิณญา แล้วต้องตรวจดูเช่นใด
หรอ ว่าเรามีฤทธิ์. อยู่จริงๆ

 

ยิ่งอยากได้เท่าไหร่ก็ยิ่งจะไม่ได้เท่านั้นครับ

 

อภิญญาเกิดได้ด้วยการฝึก
แต่ว่า ไม่อาจรู้ได้ ว่า ฝึกมาแล้วตั้งแต่ชาติไหน
ให้ดูพระจูฬปันถกเป็นตัวอย่าง
อยากได้ต้องฝึกให้บรรลุธรรมเลยครับ


คนที่หันมาสนใจนับถือศาสนาพุทธ ปฏิบัติตามคำสอนพระพุทธเจ้า
ล้วนเป็นผู้มีบารมีมามากแล้วทั้งนั้น

ฉะนั้นแล้ว หาก จขกท อยากได้อภิญญา ก็ฝึกตามคำสอน ให้บรรลุธรรมเลยครับ

วิธี ก็ ฝึกตาม สติปัฐฐาน 4

 

ทดสอบใช้งานคับ ถ้าทำได้ ก้แสดงว่ามีอยู่จริงครับ

 

http://www.thasungmedia.com/wat/puy/ebook/2555/Kammatharn/#/158/

กรรมฐานให้ได้ สมาธิ ฌาน กสิณ ครับ ตามคู่มือปฏิบัติพระกรรมฐาน ในลิ้งนี้ครับ

 

๑.เกิดเองไม่ต้องฝึก เรียกว่าพวกมีญานวิถี
แต่ถ้าเกิดก่อนจิตคลายตัวหรือแยกรูปแยกนามได้ ๙๙% จะดูเพี้ยน
๒.เกิดระหว่างการฝึก ไม่ว่าสมถะหรือวิปัสสนา ตรงนี้อันตราย เพราะว่า
มันจะหลอกให้เราคิดว่าเราเก่ง
ทั้งๆที่ความสามารถใช้งานได้จริงๆไม่มี
คือพิสูจน์ไม่ได้. รู้คนเดียว
หลงตัวเองอยู่คนเดียว

๓.เกิดตอนฝึกกรรมฐานสำเร็จแล้ว
ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดา
๓.๑ ดูต่อว่าใช้งานได้ไหม
เอาไปทำอะไร ส่วนมากจะกลายพันธ์
กันช่วงนี้หละครับ
พวกที่ทำเพื่อ ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ ใช่หมด


๔.พัฒนาต่อถ้ามาทางด้านปัญญา
คือทิ้งเลย เด่วมันจะค่อยๆขึ้นมาเองตามลำดับ ตามเนื้อหาเดิมแท้ของจิตเราเอง
ขึ้นอยู่กับ การตัด ลาภยศ สุข สรรเสริญ
ได้แค่ไหน และใช้งานเป็น ทิ้งเป็น
เคลียเป็น มันพัฒนาได้เอง

ปล อย่าทำเพื่ออยากหล่อหรือเท่ห์
แต่ทำเพื่อเรียกของเก่าและใช้งาน
ที่เป็นประโยชน์ทางธรรมและผู้อื่นเท่านั้น
หัดสร้างพันธ์มิตรทางภพภูมิให้มากๆ
ให้ความเคารพนับถือเหมือนๆกัน
มองคนให้เท่าเทียมกันหมด
มีเมตตาต่อคนและสัตว์เป็นปกติ
(ยกเว้นพวกกายทิพย์เป็นสัตว์
แต่อาศัยในร่างคนที่นิสัยไม่ดี)

ปล นรกคนชอบอุทิศส่วนกุศลเค้าไม่ให้เค้าหรอก พวกถอดจิตเที่ยว
มันเป็นเรื่องที่ฟ้องสติทางธรรมเราอ่อน
มันไม่ใช่พวกที่เก่งอะไรหรอก
หมายถึงถ้าเจตนาไปเองโดย
ไม่ได้มีเจตนาเพื่อประโยชน์อันใด
และความสามารถทางตา
จะมาพร้อมกับหูเสมอ

จิตคลายตัวได้นานเท่าไร่
ตามธรรมชาติของมัน ซึ่งมันเป็นผลจากวิปัสสนาใน
ระหว่างวัน ความสามารถจะขึ้นมาเรื่อยๆ
ของมันได้เอง ที่เค้าไม่มีเพราะ
เป็นกิริยาที่ทำเอาให้มันสงบ
ไม่ว่ามีตัวอะไรไปกระทำ ไป
ติดสุข ติดสงบ
ติดสมาธิ จิตเลยพิการ
ไร้ความสามารถ
เป็นเรื่องปกติครับ

แต่ถ้าอยากให้พูดตรงๆเกี่ยวกับผู้ถาม
ก็จะบอกให้ แต่ขอถามก่อนว่า
จะรับที่จะบอกได้ไหม ถ้าได้จะบอกครับ

 

บางครั้งการรับรู้การได้เห็นบางครั้ง
โดยไม่สามารถบอกหรืออธิบายให้คนอื่น
รับรู้หรือเข้าใจ มันเป็นอะไรที่อึดอัดมาก
ไม่รู้จะทำยังไง ถามผู้รู้บางคนก็อธิบายไม่เข้าใจ
ใครเป็นเหมือนเราบ้าง....

 

ถ้าเราไม่รู้อะไรทางด้านนามธรรม
ณ เวลานั้น ทริคที่จะไปต่อคือ
ให้เลิกสนใจมันครับ
แล้วมาเพิ่มการเจริญสติเข้าไปให้ต่อเนื่อง
อนาคตมันจะย้อนรู้ กิริยานามธรรม
ทุกกิริยาที่ผ่านได้เอง
โดยไม่ต้องไปถามใคร
ปล เรื่องแบบนี้ เป็นกันทุกคน
แต่ถ้ามัวสงสัย หรือค้นคำตอบ
โดยไม่เพิ่มการเจริญสติ
มันจะขวางการพัฒนาทางจิตเรา
เผลอๆจะหลงตัวเองแบบคาดไม่ถึง
คิดว่าตนเหนือใครทั้งๆที่ไม่มี
ความสามารถเขิงปรากฎได้ครับ
เป็นกันเยอะนะ โดยเฉพาะคนที่ยึด
ในเรื่องนามธรรมครับ

 

ต้องถือศีล5 อย่างเคร่งครัดนะ รู้ยัง
สวดมนต์ภาวนาทุกเช้าเย็นนะ รู้ยัง
เชื่อว่าบาปมีบุญมีนรกมีสวรรค์
มีนิพพานมี อย่าได้สงสัยนะ รู้ยัง
ความสงสัยคือตัวกิเลสนะ รู้ยัง

ผมยังเคยเหาะได้เลย เมื่อชาติก่อนก่อนโน้น (ผมคิดเอานะเดาเอานะ อย่าเดาแบบผมนะมันไร้สาระ เอามันในปัจุบันดีกว่า ผมว่าชาตินี้ผมจะเหาะได้อีก แต่ไม่รู้ตอนไหน โม้ไว้ก่อน เรื่องโม้ผมนี่ไม่เป็นสองรองใคร อภิญญาพูดมากเขาจะหาว่าโม้ ดูอย่างผมเป็นตัวอย่าง แต่ผมนี่โม้จริง รู้ยัง

ผมจะเหาะ แล้วนายล่ะ จะเหาะไหม

 

ตาทิพย์กับหูทิพย์คืออะไรไม่รู้ แต่สสมาร์ทโฟนทุกวันนี้อยากเห็นอะไรอยากรู้อะไรก็รู้ได้ ขาดแค่รู้ตัวเอง ถ้ามันทำได้โลกนี้น่าจะโกลาหล พูดไปงั้นแหละคับ ถ้าตาทิพย์คือรู้กาลเวลาหมายถึงรู้ว่าตัวตนบุคคลเช่นไรทำสิ่งใดจะได้สิ่งใดหรือปัจจุบันสิ่งที่เป็นมาจากการกระทำสิ่งใดโดยไม่ต้องถามแต่มีสาหตุเห็นได้อย่างชัดเจนก็เข้าข่ายนะคับ ผมมองเห็นเพียงมีไว้เฉพาะผู้มีปัญญา...ยกตัวอย่างเช่น คนมีวิสัยทัศน์ คาดคะเนหรือคำนวณได้อย่างแม่นยำว่าเมื่อมีสิ่งนี้ปรากฎสิ่งนี้ตะเกิดตามมาแน่นอน คงมีเฉพาะผู้มีปัญญา และปัญญาคืออะไร อิทธิบาท4ก็ใช่ อินทรีย์....อีกมากมาย แต่สองทางที่ต่างกันคือ โลกทั่วไปคือปกติ แต่เกินจากนั้นเป็น...ปัญญา มีแล้วไม่ได้ใช้ เพราะมันเอามาใช้ไม่ได้ ที่ใช้หรือเห็นว่าใช้ เพราะประโยชน์มันไม่ใช่เพื่อตนเอง...

 

ถึงรู้ เห็น ก็บอกอะไรไม่ได้ครับ
เราเรียนกรรมฐาน ต้องคิดเรื่องกรรมให้มาก
ไปบอก จะกลายเป็นเราละเมิดกรรมของคนอื่น
รู้เห็นอะไร ตำราก็บอกไว้แล้ว พยายามอ่านตำรามากๆครับ พิจารณาลง อริยสัจ4 ไตรลักษณ์

เรารู้เห็น ไม่ได้เพื่อเป็นผู้หยั่งรู้อะไร ไม่ได้เป็น หมอดู รู้เห็นเพื่อพิจารณา เหตุและผล ธรรม
ยิ่งรู้ ยิ่งเห็น ยิ่งต้องฝึกสติให้มากขึ้นไปอีก เพื่อที่จะไม่ละเมิดกรรมคนอื่น
บางทีมันอาจเป็น บททดสอบ ของบางคนก็ได้ ว่าจะผ่านได้ไหม แสง สี เสียง ภาพ นิมิตต่างๆ
ผ่านไม่ได้ ไปยึด ก็รอเรียนและสอบใหม่ โอกาศข้างหน้า

 

อิอิ

 

หายไปนาน.....

กลับมา โพสหา องค์ ทรงเจ้า ...

หายไปนาน ยังไง อย่าพึ่ง สิ้นสัทธา ในความ เพียร ของมนุษย์

อย่าพึ่ง ละทิ้งการปฏิบัติ หน่าคร้าบ

ผิดบ้าง ถูกบ้าง สำคัญคือ ข้อเท็จจริง ได้ลงมือปฏิบัติ

แต่ถ้า จะหา ที่พึ่งอื่น( ดู เจ้า เข้าทรง )
สู้กลับไปเพ่ง ดั้งจมูก ต่อไป ไม่ได้ เพราะ เป็นเรื่องการหาอุบายนำออก

ออกจากความเจริญ ความเสื่อม ...ย้อนเข้าไปที่ ตัวมหาเหตุ จิตไม่เที่ยง

 

....อันดับแรก...ภาวนาพุทโธ ก็เท่ากับเริ่ม เดินแล้ว ภาวนาคู่กายคือลมหายใจ ..เมื่อเป็นสมถะ มีผู้รู้ คือรู้คำบริกรรมภาวนา พุทโธ กับ ลมหายใจ เช่นหายใจเข้าพุท หายใจออก โธ เป็นวิตก เป็นองค์แห่งฌาณ เมื่อขึ้นคู่ วิตก วิจารณ์ .จนจิตรวมนิ่ง สว่าง และ รู้เฉยอยู่ เหมือนฝันไป ก็มีญาณ อภิญญา จะเกิดอย่างไหนเช่นไร กายเป็นเช่นไร ก็มีแต่รู้ เฉยอยู่ นี่ ถึงจะรู้ได้ว่าได้อะไร แต่เมื่ออกจากสมาธิ ก็มาพิจารณาดูว่า เราได้อะไร ความสงบ ความสุข ความรู้อะไร กาย ใจเป็นเช่นไร แต่อย่าไปหลงติดอยู่กับ นิมิต ความฝัน อภิญญาอะไร ดูจิตตนอยู่ทุกขณะจิต ใครเข้า ใครออก แล้ว ต้นกำเนิดความคิดเค้าอยู่ที่ไหน ...จิต...