ชีวิตของ ข้าพเจ้า

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 12 คน ( เป็นสมาชิก 10 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>หลงเข้ามา, เอกวีร์, เด็กชายพชร, วิมุตติ, สันโดษ, iofeast, khajonsak9999, ไฟสถิตย์, ขันธ์, คุณ วัชรพงษ์ </TD></TR></TBODY></TABLE>
แช๊ะ.

 

คุณ ขจรศักดิ์ นี่ลูกศิษย์ ใครบ้างคะ

เชื่อ อะไร อาจารย์ท่าน บ้างไหม
แต่ที่อ่านมา ท่าทางจะ เป็นคนสบาย ๆ ขำ ๆ
ไม่ใช่คนซีเรียสอะไร ....อันนี้ง่ายต่อการปล่อยวาง
ที่เรียกว่า ว่าง....จริงไหม รึไม่จริง ให้รู้ แก่ใจ คะ

 

อยากคุยกันแบบนี้ต่อไป ก็ตามสบายครับ ผมไม่ได้ว่าอะไรหรอก แต่แค่เตือนสติให้ดูใจเราเองว่า นี่เรากำลังทำอะไร
เรากำลังเรื่อยเปื่อย เพราะใจเรามันเป็นอะไร
ผมก็พูดตามที่ผมเห็น ไม่ได้ห้ามอะไรใคร
แต่ เพราะทุกท่าน ปฏิบัติธรรมไม่ใช่หรือ คนปฏิบัติธรรม นี่ขาดสติหรือเปล่าก็ลองตั้งคำถามตัวเองดูว่า
เรากำลังพิจารณาอะไร

ผมไม่มีสิทธิ์จะไปกล่าวว่าใคร ที่พูดนี้ก็พูดตามธรรมที่มันเห็น เพราะว่ามันเห็นว่า ไม่ได้อะไรเลย
คนมาอ่านก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
คนมาเถียงกันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย
เปรียบเหมือนวงเหล้าจริงๆ

 

ไวจริง นับถือ

 

เเหมที่รักถ่ายรูปหมู่ เสียดายวันนี้ไม่อยู่ ถ่ายรูปคู่

ตูบรรยาย 5.30 ยังไม่ลุกจาก สีลมเลยยยย

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 2 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 999999999999999999999999999999999999999999999999999999 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>หลงเข้ามา, สันโดษ, </TD></TR></TBODY></TABLE>
จัดให้.
เอาแค่นี้นะ เดี๋ยวจะฟุ้ง

 

ดีใจนะ...มีที่รักเป็นหมา....ถ้าเป็นคนนี้ เหยียบหน้าเลยนะ

 

ไม่ใช่ท่าน ใจท่านนะเฉยๆๆ..จิตที่ตามันเกิด มันเลยอยากฆ่า

ไม่ใช่ท่านนนนน ใจท่านนิ่ง ถึงรู้จิตตนเอง....

 

ไปด้วย..มหาลัยตามเเย้วววว^-^ ^-^

 

หมดเวลางาน แต่ไม่หมดเวลาธรรม
แล้วคุยกันครับ น้าจอน ^-^

 

ผมก็จะหลงออกไปเหมือนกัน^-^
ไอ้ที่บอกจะไปๆ แต่ไม่ไปซักที อันนี้เขาเรียกติดหลง หุหุ

 

หมดธุระ Agenda กันแล้วเหรอ

ใครทำอะไรลุผลบ้าง

 

ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อายัตนทั้งหก ถ้าไม่ปรุงแต่งตามนั้นถือว่าชนะ

 

^-^

 

เห้อ

พาฝันกันแค่สองต่อสองอีกละ เมฆยิ่งครึ้มอยู่ด้วย

ไม่เล่าทิ้งไว่ก่อนละพี่ มันอยากรู้อยากเห็นเหมือนกัน

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 2 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>เอกวีร์, ขุนพล พลมณี </TD></TR></TBODY></TABLE>

จะแย่งตอบให้งงเสียหน่อย อาจารย์คุณมา เราก็หลบดีกว่า

 

วิปัสสนา สติปัฎฐานสี่ เริ่มอย่างไร

สำหรับผู้ที่คิดปฎิบัติอย่าจริงจัง แนะนำให้เริ่มจากศีลก่อน
เพราะศีลเป็นบาทของสมาธิ เป็นการสำรวมกาย วาจา ใจ ให้เป็นปกติ
ผู้ที่เข้าใจศีลเป็นอย่างดี ย่อมตัดเหตุแห่งอกุศลจิตหยาบๆได้ จึงเป็นเหตุให้สมาธิ ตั่งมั่ง.

ทีนี้ ในวิปัสสนาญาณมีอยู่ 16 ญาณด้วยกัน

1นามรูปปริเฉทญาณ คือ กำหนดรู้รูปนาม
2ยถาภูตญาณ คือ ปัจจัยของรูปนาม
3สัมมสนญาณ คือไตรลักษณ์ของรูปนาม

ก็ให้มีสติระลึกรู้ ดูอาการท้องพองยุบ
ลมหายใจเข้า ท้องพอง ก็บริกรรมว่า พองหนอ
ลมหายใจออก ท้องยุบ ก็บริกรรมว่า ยุบหนอ
ใช้คำบริกรรมตามให้ทันอาการท้องพองยุบ คือ เมื่อหายใจสุดก็จะจบด้วยคำว่าหนอ
ให้สังเกตุอาการท้องพอง ท้องยุบ ตั้งแต่ต้นจนสุด
ตามดู ตามรู้อย่างเดียว ว่าอะไรเป็นรูป อะไรเป็นนาม อะไรเป็นปัจจัย
ถ้าใจมันฟุ้ง คิดไปเรื่อย ก็มีสติรู้ แล้วบริกรรมว่า คิดหนอ คิดหนอ จนความคิดดับไป.

ก็ให้ลองทำดูครับ

ตามดู ตามรู้ ตามเห็น
อย่าส่งใจออกนอก วิปัสสนาเป็นเรื่องของปัญญาดูแจ้ง รู้แจ้ง เห็นแจ้ง
ธรรมมะอยู่ใน กาย เวทนา จิต ธรรม
พึงอย่าละเลยสิ่งเล็กน้อยที่มากระทบ เพียรใช้สติตามให้ทัน ครับ

 

คุณขจร อยากเลี้ยงผีกับเขาไหม

ถ้าไม่ เวลาเจอในฝันนะ ให้แยกตัว 45 องศาอีกครั้ง ซ้อนฝัน
แล้วเดินเข้าไปหาหัวหน้า ยิ้มให้ แล้วเดินออกมา

 

ไม่อยากผูกเวรอีกก็แค่ยิ้มให้ก็ถูกแล้ว 55

หรือคุณขจรอยากคุยกับผีสาว แล้วเกิดเขาไม่ไปล่ะ

จะไม่ได้เมียเพิ่มอีกคนรึไง 555

 

แล้วแต่สิคุณ ขจร

แยกได้แล้วจะทำอะไร ก็ให้เลือกไปตามประโยชน์ที่พึงมี

ดูจากเรื่องเล่านี้ ทำนายว่าคุณขจรผิวดำง่ายนะนี้

ไม่ใช่ดูคุณขจรหลอก ผมดูตัวผมเอง ตัวดำ

ใจผมค่อนข้างตระหนี่ ถี่เหนียว และ พยาบาท

แก้ไม่ได้สักที แม้ในฝัน