เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

สวัสดีครับ พักผ่อนกันชิวๆ รอเข้าตะนาวศรี (ถ้าพี่วันสะดวก) แดดดีๆเหมาะแก่การตากผ้าที่สุ้ดดดดดด

 

ทักประจำวันน้องปรายฯ
คราวนี้ตอบช้าไปวันนึง

 

โมทนาบุญที่ทำโดยสม่ำเสมอคุณเปา
บุญรักษาดังปรารถนาทุกประการเถิด

 

---อาสาที่ทุ่มเทการเสียสละทั้งกำลังกาย-ใจและปัจจัยในการเดินทางแบกขน พาหนะ น้ำมัน เวลาในแต่ละวันทุกวันไม่ระย่อฝนตก แดดออก ร้อน หนาว ฯ

---เราทำทานสละปัจจัยแล้วก็แล้วไป ส่วนพวกเธอต้องทำหน้าที่ของการเสียสละต่อเนื่องไม่เคยหยุดพักหรือเว้นวรรคแม้วันเดียว โดยไร้สิ่งตอบแทน

---บุญใดที่จะบังเกิด ขอให้พวกเธอได้รับไปก่อนทั้งหมด เหลือเศษๆบุญเผื่อแผ่มาสู่พวกเราก็พอ!

 

ยอดเยี่ยมครับ เป็นยอดนักอ่าน
ติดทำเนียบหนอนตัวจริงคนนึง

 

น้องเมษแชร์ประสบการณ์มีคุณค่า
ผ่านการปฏิบัติจริงไม่ต้องอิงทฤษฏี
ฟุ่มเฟือยคำสอน หวังว่าสิ่งที่ทำคง
ไม่สูญเปล่า แต่ปฏิบัติต่อเนื่องตลอด

----เขียนให้กับวิวที่ไม่ใช่ทะเล...

ทิวเขาไกล.....ลอดใบไม้
สุรีย์ใกล้.......ไล้แสงฉาน
บูรพาทิศ.......มิผิดกาล
วิ่งได้นาน......ย่านวิวงาม!

 

วิววันอาทิตย์แสนสดชื่นจากน้องมากิ
หนูน้อยเสื้อแดงเด็ดลูกเชอร์รี่แดง
ภาพสดใสงามดีชวนน้ำลายไหล-ฮ่า

 

ตอบกลับน้องปรายตรงวัน

 

ป่านนี้พ่อบ้านในฝัน(ของแม่บ้าน)คงซักผ้า ตากผ้าแล้ว งั้นเพื่อตอบแทนความขยันของคุณพ่อบ้าน หลังมื้อเที่ยงอิ่มท้องแล้ว จะพาแจวเข้าป่าสักท่อนยาวๆให้หายคิดถึง โปรดรอเด้อ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
เจ้าป่า
จะจำไหมนี่
เนื้อพิการหนึ่งขา

 

สุขกาย สุขใจ ยามวันอาทิตย์กันทุกท่าน เป็นวันที่วุ่นวาย ตารางป่วนไปทั้งสัปดาห์
แต่ก็ยังดีที่มีเวลาว่างมาทักทายคุณลุงและทุกท่าน

 

ต้องตามอ่านน้องบานชื่น
อีกสักอึดใจเดียวก็รู้ผล

 

ถ้าวุ่นนักก็พักซะ ความวุ่นก็เหมือนสายลมพัดรอบตัว เราเป็นใบไม้ก็กระดิกซัดส่ายตามไป แต่ถ้าเป็นต้นไม้ก็นิ่งเฉย ไม่กระสับกระส่ายโงนเงน

---ว่าแล้วก็หนีเรื่องวุ่น เข้าป่า"ตะนาวศรี"คลายร้อนดีกว่า...ปูเสื่อ เตรียมชา-กาแฟตามสะดวกครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ดวงตาแดงวับสะท้อนแสงไฟกระจ่างชัด...เสือ...พยัคฆาเจ้าป่าแน่นอน!!!
====================

ท้องไส้ผมขย้อนปวดมวน ระยะห่างจากเราถึงตัวมันแค่ 10 ก้าวหน่อยๆ ถ้าวัดจากสองพรานนั่งหลับนกก็ 7-8 ก้าว นับจากคูหาน้อยเพิงหมาแหงนที่คุณชาตินอนไม่เกิน 5 ก้าว

ใกล้มัจจุราช ชนิดมันไม่ต้องเสียเวลาออกแรงกระโจน!

ตายหะ...กูทำไงดี ? ผมก่นระงมในอก เมื่อลายสีเหลืองปรากฏแวบยามแสงไฟสาดไปถึง

ยังไงก็ต้องยิง ชิงความได้เปรียบ...ผมยกปืนเตรียมกดไก แต่ช้าก่อน....

นั่นไม่ใช่ตาสีแดง 2 ดวง...มันมีด้วยกันถึง 4 ดวง!!!

นรกเยือนตรงหน้าชัดๆ ไอ้ลายพาด 2 ตัว หรือนั่นคือ 2 เสือที่ทำศึกกับคชสารหนุ่มเบื้องล่างตีนเนินใต้ดงไม้เมื่อยามตะวันรอน...?

ไม่ผิดแน่ 2 พยัคฆ์เจ้าป่ามาเป็นคู่ อาจเป็นเสือคู่ผัวตัวเมีย หากมันโจมตีพร้อมกันแบบเล่นงานไอ้งางาม ผมเสร็จมะก้องด้อง ไม่มีทางยิงทัน

ในท่าคุกเข่า ผมจึงเล็งปืนค้าง สติสัมปชัญญะ "ช็อต" ในชั่ววินาทีเป็นตาย!!!

เสือดำคู่เหนือน้ำตกยามกลางวันแดดเปรี้ยงที่เคยเผชิญ กลายเป็นเรื่องเด็กเล่น เมื่อเทียบกับสภาวะพรั่นพรึงท้องไส้ขย้อน น้ำดีขมพุ่งพรวดเวลานี้

ในท่าคุกเข่าคร่อมตัวคุณนง ผมกับเธอจึงเหมือนถูกสาปเป็นหินด้วยดวงตาเมดูซ่าปีศาจหัวงู ผมถือปืนค้างแค่เล็งไปทางดวงตาสีแดงมีอานุภาพมนต์สะกดของเจ้าป่า

เวลาไม่กี่นาที ช่างนานปานแกนโลกหยุดหมุน... 2 มัจจุราชแห่งพงไพรก้มหน้าแลบลิ้นใหญ่กว่า 2 ฝ่ามือ ตวัดน้ำเข้าปากไม่สนสิ่งรอบตัว

เสียง แผลบผลับ ซรวบ ซวบ ดังต่อเนื่อง...มันซัดอย่างกระหายมีเหลือบตาขึ้นมองตรงมาข้างหน้าบางจังหวะ

แสงไฟอาจรบกวนสายตาการมองของพวกมัน...อัศจรรย์เป็นบ้า เสือป่านี้ไม่กลัวไฟ ท่าทางไม่เคยมีใครเคยก่อฟืนจุดไฟให้มันเห็น

อัศจรรย์บังเกิดซ้ำสอง มันกินน้ำจนพอใจ ก็คำราม ฮื่อออ อือออ ในลำคอเหมือนแมว...ก่อนกระโจนแผล็วหายวับไปกับความมืดด้านหลัง...

สายลมแห่งรัตติกาลนำมันมา แล้วหอบมันคืนผืนป่าไปละหรือ?

จิตใจผมยังคงอึงอล สมาธิแตกซ่านรวมไม่ติด เชื่อแล้วว่าความกลัวเมื่อมาเยือนพรวดพราดแบบตั้งหลักไม่ทัน ย่อมนำความสะเทือนขวัญชนิดสติแทบแตก ดังนั้นผมจึงค้างในท่าโค้งตัวเอาร่างบังคุณนงไว้ มือยังคงถือปืนเล็งอีกหลายวินาที

ได้สติก็ต่อเมื่อ เสียงแผ่วเบาเหมือนโชยมากับสายลมด้านข้างซ้าย...

"ไปแล้ว นายทหาร"...ชิชะ ลุงพรานก็รู้ตัว แต่ทำเป็นนั่งหลับไม่กระดิกกาย ผมรีบผละออกจากคุณนง ฉุดให้ลุก บุ้ยใบ้รีบไปนอน

เดินไปหาลุงที่หลับนกข้างบักสม เจ้าพรานหนุ่มก็ถือปืนโตในท่าเตรียมพร้อม เคียงข้างอีแก่บุโรทั่งพระเจ้าเหาลุงเฒ่า...

"ตื่นนานแล้วยัง?"...ผมถามลอยๆ ไม่เจาะจง

"ตั้งแต่ได้ยินเสียงมันซดน้ำแหละพี่"...บักสมตอบเบาๆ น้ำเสียงฟังรู้ว่ายังไม่หายตื่นเต้น เอามือตบหน้าอกพัวะพะ

"ใจสั่นเป็นกลองวัด...ไม่เคยเจอะเสือใกล้ขนาดนี้ ฮ่วย"!

"เออ แทบเช็คแฮนด์กะมันได้วะ"...ผมพูดให้เห็นขัน ก่อนนึกถึงเรื่องสำคัญเป็นตายทันควัน

"มาช่วยกันรื้อฝายเร็ว"!

ความผิดพวกเราเอง ดันเอาหินกั้นร่องน้ำที่ไหลกระปริบกระปรอย กว่าน้ำจะล้นหินไหลลงด้านล่างจึงเชื่องช้าหรือเกือบทำร่องธารด้านล่างขอดแห้ง

เจ้าป่ากับสัตว์อื่น จึงต้องตะกายตามกลิ่นน้ำขึ้นมาถึงที่นี่!

ตั้งแค้มป์ริมน้ำเกินไปก็ผิดหลักพรานแล้ว นี่ยังไปกั้นน้ำ เส้นเลือดหล่อเลี้ยงพวกมันอีก ยิ่งดับเบิ้ลผิดมหันต์

ผมกับบักสมรื้อหินเพียงไม่กี่ก้อน น้ำฝายจำเป็นก็เป็นอิสระไหลพรั่งพรูไปตามทางอย่างเริงร่า เสียงจ็อก จ็อก ของน้ำนำความสดชื่นรื่นรูหู ผิดกับเสียง ซรวบ ซวบ กินน้ำลิบลับ

พรุ่งนี้เราจะใช้น้ำค่อยกั้นใหม่ แล้วรื้อเมื่อใช้เสร็จ!

ฝายกะจิริดเหนือภูที่ดูไร้ประโยชน์ เกือบกลายเป็นต้นเหตุโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ มอบบทเรียนล้ำค่าที่หวิดต้องแลกด้วยชีวิตของเราหรือไม่ก็เจ้าป่า...

ป่าจึงไม่มีบทเรียนหรือตำรา มันจะสอนสั่งด้วยบททดสอบจริง ซึ่งบางครั้งน่าสะพรึงขี้เยี่ยวแทบเล็ดฉะนี้!

-------------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

ขอบคุณค่ะคุณลุง หนึ่งท่อนก็ทำมุหายเครียดแล้วค่ะ เวลาเขียนงานไม่ออกนี่ต้องหลบมาเกาะกระทู้ มุชอบเลียนแบบต้นดิกเดียม ใบไหวๆๆ เวลาคนมาเกา ฮา ตอนนี้กำลังหาต้นช้อยนางรำ ที่ขยับใบได้เวลาเปิดเพลงหรือสวดมนต์ ไปหาซื้อหลายที ก็ไม่มี พอจะเพาะเอง ก็หายากนัก

 

คุณมุไปตรวจรางวัลกับเรียงเบอร์กองสลากหรือยังครับ?

 

@sepultura Recycle แบบไหนดีคะ อย่าถามเลยค่ะ ฮา มุเคยถูกล็อตโต้ครั้งเดียวเอง ปรกติเป็นคนไม่ซื้อ ปีนี้ที่ซื้อเพราะคุณแม่บอก ราศีมุมีเฮง เลยยอมลงทุนเดือนละ 80 บาท

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
เจ้าป่า
มาคู่
น่ารักครับคุณอา