➡➡➡ ภารกิจเที่ยววัด ➡➡➡

ทางวัดกำลังก่อสร้างซุ้มประตู





เมื่อขับรถผ่านเข้าซุ้มประตูใหญ่หน้าวัดพระพุทธบาทสี่รอย จะเห็นว่าเป็นลานกว้างมากๆ มองไปก็จะเห็นร้านอาหารร้านกาแฟ และเส้นทางขึ้นไปกราบสักการะพระพุทธบาทสี่รอย

 

ก่อนกลับพวกเราก็ร่วมทำบุญซื้อเกล็ดพญานาคและกระเบื้องปูพื้นซึ่งทางวัดกำลังใช้ในการก่อสร้างอยู่

 

"รายชื่อเทวดาอารักษ์ทั้ง ๖ ที่คุ้มครองพระพุทธบาทสี่รอย"

 

แม้แต่พระโพธิสัตว์บารมีมาก"หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศา"แห่งวัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อ.ลี้ จ.ลำพูน ยังมากราบไหว้สักการะพระพุทธบาทสี่รอยแห่งนี้

 

หลวงปู่สิม พุทธาจาโร ได้กล่าวถึง “พระบาทสี่รอย” เอาไว้ว่า
“.....ในเขตเชียงใหม่นี้ ยังมีพระบาทสี่รอยอยู่ในเขตอำเภอแม่ริม แต่ว่าลึกเข้าไปในภูเขาหลวงปู่ผู้เทศน์ไปดูมาแล้ว ไปกราบไปไหว้ มันเป็นก้อนหินก้อนใหญ่ เป็นก้อนสี่เหลี่ยมขึ้นไปอยู่ข้างริมแม่น้ำ พระพุทธเจ้ากกุสันโธ ได้มาตรัสรู้ในโลก ท่านก็มาเหยียบรอยพระพุทธบาทไว้ในยอดก้อนหินนั้น ยาวขนาด ๑๒ ศอก...



หลวงปู่ตื้อ อจลธัมโม หนึ่งในศิษย์เอกพระอาจารย์มั่น
ได้กล่าวถึง “พระบาทสี่รอย” เอาไว้ว่า
“พระพุทธบาทสี่รอยนี้ เป็นสัญลักษณ์แห่งมหาภัทรกัป ที่มีความสำคัญที่สุดในจักรวาล...”



หลวงพ่ออุตตมะ อุตตโม วัดวังก์วิเวการาม จ.กาญจนบุรี
ได้กล่าวถึง “พระบาทสี่รอย” เอาไว้ว่า
“.....พระพุทธบาทสี่รอยนี้ เราเคยได้ธุดงค์ไปกราบมาแล้ว...

สมัยก่อน ตอนที่เรายังธุดงค์อยู่ในเขตภาคเหนือนั้น เราเคยได้ยินเขาเล่าลือกันว่า มีรอยพระพุทธบาทอยู่ที่โยนกนคร(ปุระ) เราก็ธุดงค์ไปหาอยู่ สมัยที่เราไปนั้น เป็นราวพ.ศ. ๒๔๙๐ ถนนหนทางยังไม่มี เราต้องธุดงค์ข้ามเขาไปหลายลูก จึงไปถึง พบเป็น ๔ รอยพระบาท...

พระพุทธบาทสี่รอยนี้ ทางเมืองนอก(พม่า)เขาก็รู้ และเสาะหาอยู่เหมือนกัน คิดกันไปว่าน่าจะอยู่ในเขตพม่า แต่จริงๆแล้ว ก็มาอยู่ที่เมืองไทยเรานี่แหละ....

.....พระพุทธบาทสี่รอยนี่ เป็นของจริง จริงๆนะ.....”

 

สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ พระบิดาแห่งประวัติศาสตร์ไทยได้ทรงรับรองไว้ครั้งหนึ่งว่า

“พระพุทธบาทสี่รอยแห่งนี้ เป็นรอยพระพุทธบาทที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศไทย"


สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงเป็น พระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวกับเจ้าจอมมารดาชุ่ม รัชกาลที่ ๔ ประสูติในบรมมหาราชวังเมื่อวันที่ ๒๑ มิถุนายน พ.ศ.๒๔๐๕ ทรงพระนามเดิมว่า พระองค์เจ้าดิศวรกุมาร

 

ทางก่อนถึงวัดพระพุทธบาทสี่รอยจะมีจุดขายของฝาก และมีไร่สตรอเบอรี่ ไร่ส้ม แวะชิมกันสดๆหรือแวะซื้อกันได้

 

จุดขายของฝากของชาวเขา

 

ลงจากวัดพระพุทธบาทสี่รอยก็มุ่งหน้ามายังวัดพระธาตุดอยสุเทพ เวลาก็เริ่มมืดค่ำลงทุกขณะ คืนนี้เป็นคืนส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กัน หลายสถานที่จัดงานเคาท์ดาวน์บ้าง งานสวดมนต์ข้ามปีกันบ้าง เป็นค่ำคืนที่มีความสุขของทุกคนโดยหวังว่าสิ่งที่ไม่ดีต่างๆจะผ่านพ้นไปกับปีเก่า และสิ่งดีๆจะเกิดขึ้นในปีใหม่ที่จะถึงอีกไม่นานนี้

รถวิ่งมาได้เรื่อยๆไม่ติดอย่างที่เคยกังวลไว้ จนถึงดอยสุเทพท้องฟ้าก็มืดมิดสนิทลงแล้ว เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ขึ้นดอยสุเทพในยามค่ำคืนจึงได้แต่ภาวนาในใจให้เดินทางโดยปลอดภัย สองข้างทางที่รถไต่ระดับความสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ด้านนึงจะเป็นเขา ส่วนอีกด้านนั้นก็คือเหว!!! รถที่ตามเราขึ้นมานั้นแทบไม่มี ส่วนใหญ่จะเป็นรถที่วิ่งสวนลงมาเป็นระยะ บางช่วงจะสามารถมองเห็นตัวเมืองเชียงใหม่ได้ เป็นภาพที่งดงามมากจริงๆแสงไฟสว่างไสวที่ทอประกายจากตัวเมืองตัดกับท้องฟ้าสีดำอันมืดมิดราวกับภาพแห่งความฝัน ซึ่งจะมีจุดพักรถและมีศาลาพักสามารถชมความงามหรือเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึกได้ ระหว่างทางมีฝนปรอยๆลงมา ทำให้ถนนเปียกลื่นเพิ่มอันตรายขึ้นอีก ราวกับจะมีอุปสรรคมาวัดกำลังใจกัน แต่สุดท้ายด้วยความมุ่งมั่นก็มาถึงวัดจนได้ ยังมีคนอยู่ข้างบนนี้พอสมควร ร้านค้าส่วนใหญ่ปิดลงแล้ว ตัววัดเองก็เปิดไฟแค่บางส่วนก็จะดูมืดๆหน่อย แต่สุดท้ายก็ขึ้นมาถึงองค์พระธาตุจนได้

ขณะกำลังจะไหว้องค์พระธาตุ เห็นขบวนผู้คนนำโดยพระสงฆ์กำลังแห่ผ้าห่มองค์พระธาตุ จึงจับกล้องขึ้นมาถ่าย เสียงคนในขบวนเอ่ยชวนให้เราเข้าไปร่วมแห่ผ้าห่มองค์พระธาตุโดยเดินเวียนขวาจนครบสามรอบแล้ว ก็เดินหลบออกมาด้วยคิดว่าเรื่องการเข้าไปห่มผ้าคงเป็นเรื่องของเจ้าหน้าที่เขา แต่ปรากฏว่าได้ยินเสียงเรียกให้พวกผู้ชายเข้าไปในรั้วด้านในเพื่อช่วยกันห่มผ้า จึงไม่รอช้าโอกาสแบบนี้ไม่ได้มีง่ายๆ หลังจากมีคนตามเข้ามาอีกไม่กี่คนเจ้าหน้าที่ก็ปิดประตูทันที ยังมีคนที่ไม่ได้เข้ามาอีกหลายคน ซึ่งถือเป็นวาสนามากๆในวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ที่ได้ใกล้ชิดองค์พระธาตุดอยสุเทพถึงขนาดว่าได้เอามือสัมผัสกับองค์พระธาตุ และได้ห่มผ้าถวายองค์พระธาตุ ถือเป็นของขวัญวันปีใหม่อันมีค่าที่สุดแล้ว

 

ที่อนุสาวรีย์ครูบาศรีวิชัยเชิงดอยสุเทพ กำลังมีงานส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ มีการร้องรำเพลงกันสนุกสนาน แต่พวกเราก็แวะดูกันได้ไม่นาน ก็ต้องรีบบึ่งรถไปนอนค้างคืนที่จ.ลำปาง เนื่องจากพรุ่งนี้เช้าต้องมีภารกิจต่อกันที่นี่

 

ภาพพระธาตุยามกลางคืนยิ่งสวยจับตาเอาใจช่วยครับ

 

ขอบคุณมากครับ

 

คืนวันที่ ๓๑ ธันวาคม ออกจากดอยสุเทพราวๆ ๓ ทุ่ม ล่องลงมาค้างคืนที่ จ.ลำปาง เช้าแล้วจึงเข้ากราบหลวงพ่อเกษม ที่สุสานไตรลักษณ์

 

ประวัติบางตอนของครูบาศรีวิชัยตอนหนึ่งกล่าวว่าท่านครูบาศรีวิชัยได้พยากรณ์ไว้ จะมีตนบุญมาเกิดที่ลำปาง ครั้นต่อมาครูบาศรีวิชัยได้มรณภาพไปโดยทิ้งคำพยากรณ์นี้ไว้ให้ชาวลำปางได้เฝ้ารอคอยการมาจุติของตนบุญ ที่ครูบาศรีวิชัยได้พยากรณ์ไว้ จนเวลาล่วงเลยไปหลายสิบปี ก็ยังไม่ปรากฏ แต่ชาวลำปางก็ยังเชื่อในคำพยากรณ์ของครูบาศรีวิชัย

ขณะนั้นไม่มีใครทราบกันเลย ตนบุญ ที่ครูบาศรีวิชัยได้พยากรณ์ไว้นั้นได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว บิดามารดาก็ได้ตั้งชื่อทารกนั้น เกษม ณ ลำปาง เพราะเด็กชายเกษม ณ ลำปาง ได้เกิดมาในเชื้อสายของเจ้าทางเหนือ จึงได้รับการยกย่องของคนทั่วไป ทุกคนต่างเรียกกันว่า เจ้าเกษม ณ ลำปาง หลังจากที่ได้คลอดบุตรมาได้ไม่กี่ปี เจ้าแม่บัวจ้อนได้ให้กำเนิดทารกอีกคน แต่เป็นเพศหญิง ซึ่งมีศักดิ์เป็นน้องของ เจ้าเกษม สืบสายเลือด แต่ทว่าเจ้าแม่น้อยคนนี้วาสนาน้อย ได้เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก จึงไม่มีโอกาสได้รู้ว่าพี่ชายของเธอคือ ตนบุญ ที่ชาวลำปางรอคอยเป็นสิบ ๆ ปี

 

ปฏิปทาของหลวงพ่อเกษมนั้นน่าเคารพเลื่อมใสมาก ท่านเป็นผู้ไม่ยึดติดกับสิ่งใด องค์ท่านเองเป็นถึงหลานของเจ้าผู้ครองนครลำปางองค์สุดท้าย มีความเป็นอยู่สบายแต่ก็ยังตัดสินใจออกบวช หลังบวชแล้วก็มีความเจริญในทางพระพุทธศาสนา จนคณะสงฆ์แต่ตั้งให้ท่านเป็นเจ้าอาวาส แต่ท่านก็ไม่ได้ยินดี สุดท้ายก็ขอลาออกและหนีไปปฏิบัติธรรมตามป่าช้า ปล่อยวางสรรพสิ่งต่างๆ



#คำไหว้หลวงพ่อเกษม จุดธูป1ดอก ไหว้1ครั้งแค่อก กล่าวว่า
โอกาสะ โอกาสะ อาจาริโย
เมนาโถ ภันเตโหตุ อายัสมา เขมโก ภิกขุ
เมนาโถ ภันเตโหตุ อาจาริยัง วันทามิหัง

#คำอาราธนาวัตถุมงคลก่อนคล้องคอ
"เขมะกะภิกขุง อาราธะนานัง วันทามิหัง"

 

วันขึ้นปีใหม่ผู้คนมาไหว้ขอพรหลวงพ่อกันอย่างหนาตา

 

บรรยากาศบริเวณสุสานไตรลักษณ์จะมีร้านค้า(เมื่อก่อนไม่มี) และรถม้าเอกลักษณ์หนึ่งเดียวของเมืองเขลางค์นคร

 

ด้านหน้าติดถนนใหญ่

 

ไม่ไกลจากสุสานไตรลักษณ์จะมีวัดสำคัญของจ.ลำปางอีกหนึ่งวัดคือ "วัดพระแก้วดอนเต้าสุชาดาราม" พระเจดีย์องค์ใหญ่ บรรจุพระเกศาธาตุของพระพุทธเจ้า เป็นวัดที่เก่าแก่มีอายุนับพันปี เคยเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธมหามณีรัตนปฏิมากร (พระแก้วมรกต) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 1979 เป็นเวลานานถึง 575 ปี

 

เป็นวัดที่เกี่ยวเนื่องกับหลวงพ่อเกษม เขมโก (อดีตชาติหลวงพ่อท่านคือ เจ้าเมืองลำปางในยุคนั้น ชาตินี้ที่พวกเราเห็นหลวงพ่อนั่งตากแดดบ้าง ฉันข้าวปูดเสียบ้าง ก็เพราะท่านต้องการชดใช้กรรมเก่าที่ท่านมีต่อพระเถระและนางสุชาดา)

#มีตำนานกล่าวว่า นางสุชาดา ได้พบแก้วมรกตในแตงโม (หมากเต้า) และนำมาถวายพระเถระรูปนั้นจึงจ้างช่างให้นำมรกตนั้นไปแกะสลักเป็นพระพุทธรูปซึ่งก็คือ พระแก้วดอนเต้า ซึ่งต่อมาได้รับการอัญเชิญไปประดิษฐานที่วัดพระธาตุลำปางหลวง สาเหตุจากตำนานบอกว่า มีผู้ไปฟ้องเจ้าเมืองลำปางในขณะนั้นว่า พระเถระและนางสุชาดาเป็นชู้กัน เจ้าเมืองลำปางจึงให้จับนางสุชาดาไปประหารชีวิต ส่วนพระเถระองค์นั้นทราบข่าวก็ได้อัญเชิญพระพุทธรูปหนีไป โดยได้นำไปฝากไว้ที่วัดพระธาตุลำปางหลวงจนถึงปัจจุบัน ซึ่งพระเถระรูปนั้นต้องทนทุกข์ลำบากตากแดดตากฝน และต้องฉันข้าวบูดเสียเพื่อประทังชีวิต