การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

สวัสดีปีใหม่ไทย ๒๕๖๐ นะคะ

ไม่ได้เข้ามาทักทาย..ทายทัก นานมากแล้วได้แต่ตามอ่านมาเรื่อย ๆ
ทุกท่านคงก้าวหน้ากันไปไกลมาก ยินดีในบุญกับทุกท่านด้วยนะคะ

 

เข้าทักทายนะครับ ไม่รู้ขาระจำแต่ละท่านหายไปใหนกันหมด คิดถึงๆครับ

 

เราฝึกสมธิกันมานานตามแบบของผมในระดับนึงแล้วก็ไม่ต้องไปพูดขณิกสมาธิ อุปจารสมาธิ อัปปนาสมาธิ นั่นมันเป็นการสมมติส่วนหนึ่ง แต่ตามความเป็นจริงแล้วเมื่อจิตของเราแน่วแน่ เราอยากจะเข้าจิตเมื่อไรก็เข้าได้ อย่างนั้นใช้ได้แล้ว ไม่ต้องไปสมมติอะไรให้มันยาก เมื่อถึงเวลาทำสมาธิ พอขัดสมาธิเสร็จจิตก็ลงไปเลย ก็ใช้ได้ อย่างนี้ก็เรียกว่าเกิดความชำนาญ หรือเรียกว่าวสี

จิตที่เป็นวสีนั้นมีการทดสอบได้ เราจะทดสอบด้วยตนเองเมื่อไรก็ได้ เราทดสอบจิตของเราว่า จิตของเราอยู่ในขั้นที่มีกระแสจิตแล้วหรือยัง ถ้ามีกระแสจิตแล้วหลับตาก็มองเห็น ถ้าไม่มีกระแสจิตหลับตามันก็เท่านั้น กระแสจิตนั้นก็คือกระแสธรรม เป็นกระแสที่ได้รับจากพลังของจิต ก็เหมือนกันกับพลังไฟฟ้า พลังแสงอาทิตย์ ที่มันบังเกิดขึ้นมีแสงสว่างออกไป ถ้าไม่มีกำลัง ไม่มีพลัง แสงเหล่านั้นก็ออกมาไม่ได้เราสามารถรู้สึกถึงดวงจิตเราได้

เมื่อจิตของเราเกิดพลังขึ้นมา เราก็จะได้รู้ว่า จิตของเรามีกระแสจิตแล้ว หลับตาทดสอบดูอะไรก็ได้ จะพิจารณาดูกะโหลกศีรษะหรือจะพิจารณาดูกระดูกซี่โครงก็ได้ หรือจะพิจารณาดูหมดทั้งตัวว่ามันตายไปก็ได้ จะเป็นตัวเราก็ได้ตัวคนอื่นก็ได้ หรือเราจะมองดูกระดูกที่ถูกเผาไฟแล้วทั้งหมด ถ้าเรามองไปยังไม่เห็นยังไม่รู้สึกก็ถือว่า จิตนั้นยังไม่มีกระแสจิต

คำที่ว่าเห็นนั้นมันชัดแจ้ง มันไม่เหมือนกันกับเราลืมตามอง เพราะเราลืมตามองมันเป็นตาปรติ มองดูกระดูกก็อย่างนั้น มองดูเนื้อหนังก็อย่างนั้น มันเป็นเพียงสื่อสัมพันธ์เท่านั้นสำหรับตานอกที่เรียกว่า ดวงตาของเรานี้
แต่ส่วนกระแสจิตหรือเรียกว่า “ดวงตาใน” นั้นเรามองชัดลงไปด้วยความสามารถแห่งปฏิภาคนิมิต ซึ่งเป็นนิมิตที่เราสามารถสร้างขึ้นมาได้ เราสร้างขึ้นมาเป็นกะโหลกศีรษะ โครงกระดูก หรืออะไรเราก็สร้างขึ้นมาได้ ถ้าสร้างขึ้นมาได้เช่นนั้นแล้ว เรียกว่า ปฏิภาคนิมิต ผู้นั้นมีกำลังจิตสูงจริงๆ

อันนี้บอกเอาไว้ เผื่อใครทำได้คนนั้นก็จะได้ทำให้ก้าวหน้าต่อไป เผื่อว่าใครยังทำไม่ได้ก็ให้รู้ไว้ว่า กระแสจิตเกิดขึ้นจากพลังของจิต และเป็น ”ดวงตาทิพย์” ดวงตาทิพย์นี้เป็นดวงตาทิพย์ที่มีประสิทธิภาพ คือ สามารถมองดูเห็นชัดเห็นถึงเนื้อในเห็นถึงที่มาผ่านอะไรมาบ้าง

 

ผมอ่านข้อความที่อาจารย์เขียนไว้แล้วเหมือนจะโดนวาระจิตผมเข้าไปเต็มๆ เดือนก่อนผมจะสงสัยเต็มไปหมดแค่ใหนขณิกะ ประมาณใหนอุปจารสมาธิ แต่สุดท้ายผมก็ไม่รู้อยู่ดีก็เลยไม่สนใจไปเลยดีกว่า ฝึกไปทั้งๆไม่รู้
กลับมาอ่านโพสที่อาจารย์อธิบายใหม่ แล้วทำไปโดยไม่ต้องไปคาดหวังอะไรเลย วางตัวแบบกลางๆจะเป็นสมาธิหรือไม่เป็นก็แล้วแต่ มีหน้าที่ดู รู้ และวาง แรกๆได้แต่ดู ไม่รู้ ไม่วาง ก็พยายามทำไปให้ครบจบบทที่ 1 ทุลักทุเลไปแบบโง่ๆได้แต่ดู แบบเก็บเลขไมล์ไปเรื่อยๆ ซักพักก็ดูกายหายเจ็บพอปล่อยกายก็ไม่ค่อยเจ็บเวลานั่ง จนเริ่มสังเกตุว่างและไม่ว่างสลับกัน บางวันเป็นสมาธิบางวันไม่เป็นสมาธิ ก็ไม่ได้สนใจมาก เน้นสะสมชั่วโมงล่ะกันครับ
แต่พอมาเริ่มบทที่ 2 ความเจ็บปวดต่างๆก็กลับมาใหม่ วันแรกกัดฟันจนจน วันต่อๆมาค่อยๆลด จนได้สังเกตุเห็นช่วงปล่อยเป็นไม่สนใจความเจ็บปวด พยายามกำหนดให้ครบตามบทที่ 2 แต่ยังไม่จบเลย เหมือนจะมีอาการเถียงกันตอนลืมคำภาวนา ใจนึงคิดว่าไปนับต่อจะได้เน้นสติ ใจนึงบอกว่าปล่อยเลยจะได้ดูว่าจะว่างไปยาวแค่ใหน ช่วงภาวนา ธาตุทั้งสี่จะเริ่มรู้สึกว่าทั้งสี่คำภาวนาไม่เหมือนกัน นอกนั้นก็เหมือนจะไม่อยากภาวนาต่อจะว่างอย่างเดียวดูต่ออีกนิด แผ่เมตตา แล้วออกครับ บ่มกันต่อไปจนจะชำนาญคับ

 

ลองนั่ดูครับแบบนี้ไม่เกินอาทิตย์ก็จับองภาวนาไม่ติดคือไม่ต้องภาวนาแค่ระลึกให้สติจับอยู่ไม่ฟุ้งซ้าน แต่ถ้าไม่ฟุ้งซ้าน ให้พิจรณาในสภาวะจิตคือปล่อยไหลไปจิตเราจะดำเนินตามปัญหาของตัวเองคือลึกๆเราติดที่อะไรเรื่องนั้นจะลอยออกมาให้คิด คิดไม่ออกก็ปล่อยมันก็จะออกมาเลื่อยๆก็อยู่ที่สติเราจะจับมาเป็นอารมณ์หรือไม่ สาธุยินดีในบุญครับ

 

อาจารย์ให้ย้อนไปฝึกบทที่หนึ่งใหม่ พิจารณาสภาวะจิต ปกติผมจะไม่ได้พิจารณาหลังจากแผ่เมตตาเลยครับ งั้นผมไปเน้นที่บทที่หนึ่งเลยนะครับ

 

กลับมานั่งบทที่ 1เมื่อคืนกันใหม่ สวดมนต์ไหว้พระ ก่อนเริ่มผมชักลมเข้าออกยาวๆออกกกอ่น สามถึงสี่ครั้ง
ช่วงกำหนดลมหายใจ มีคิดอะไรเข้ามาแล้วผ่านไปบ้างก็นับไปจนถึงประมาณคู่ที่ 4-8 นี่จะเหมือนหน่วงๆวูบ การกำหนดก็ไหลลื่นไปปกติ ความรู้สึกเจ็บหรือชาไม่เกิด หลังจากนั้นจำอารมย์ไม่ได้แต่นับไปจนครบครับ

ช่วงพุธโธ พอช่วงเปลี่ยนคำภาวนา เห็นอารมย์นึงเหมือนจะตัวจะขยายประมาณนั้นครับแล้วก็หมุนบิดไปทวนเข็มนาฬิกา ภาวนาได้ปกติ กำหนดลมหายใจได้ มีความเจ้บปวดที่ขาขึ้นมาไม่มากแป๊บนึงก็หายไป ช่วงประมาณห้าสิบกว่าจะมีหยุดก็มารู้สึกตัวอีกที เหมือนหาหลัก แวบนึงกำลังกำหนดลม 100 คู่หรือพุธโทนะ ได้คำตอบมาพุธโท หลังจากนี้จำไม่ได้ว่าดูอะไรไปบ้าง ก็นับจนจบ

เกษาโลมา นี่ผมจำอารมย์ไม่ได้ รู้แต่ว่ากำหนดอยู่อย่างเดียว เร่งคำภาวนาได้เร็วขึ้นจากเดิมครับ
ช่วงพุทโธ คราวนี้พอเปลี่ยนมาเริ่มรู้สึกจะมีอารมย์สวนทางกับพุธโทแรก แต่คราวนี้หมุดบิดช้าๆไปตามเข็มนาฬิกา ภาวนาได้กำหนดลมได้ ไม่มีความรู้สึกทางกายว่าเจ็บปวด ได้ยินเสียงรอบข้างมีเพลงสาวๆร้องตอนเที่ยงคืนเบาๆไกลๆ ช่วงนี้เริ่มมีความคิดผ่านเข้าออกไปเรื่อยๆได้แต่ดูก็ไม่รู้ว่าคืออะไร มีช่วงนึงมาถาพประจำตัวอาจารย์ผ่านมาให้เห็นด้วย สงสัยจำได้ก่อนนั่งมั้งครับ
ทำไปจนจบ
แผ่เมตตา ปัจเวกข์ ยอมรับเลยว่าเมื่อก่อนไม่ค่อยได้ทำเลยช่วงนี้ ครั้งนี้ก็ได้ทำ แต่ความรู้สึกแสดงออกมาเหมือนอยากออกเต้มที ช่วงปล่อยไปตามสภาวะ ครั้งแรก โอ้โฮ อะไรกันเนี่ยจากเมื่อก่อนมีหลักยึดยังพอมีช่วงว่างสลับไม่ว่างบ้าง แต่ตอนนี้มีแต่ภาพวีดีโอผ่านตาไม่ว่างเว้นขึ้นอันโน้นมาอันนี้ไม่ขาดสายเลย มีเห็นที่จำได้มีภาพอาจารย์ผ่านตาไปกับภาพสงครามมีขีปนาวุทบนรถ อะไรมากมาย ซักพักก็ออกครับ นั่งได้ชั่วโมงกว่าครับ แจกแจงรายละเอียดที่จำได้ประมาณนี้ครับ

 

ลองปล่อยสภาวะไปเหมือนเราหลับลองดูไปเลื่อยๆ แล้วก็ดูด้วยว่าในภาพที่เราเห็นนั้นตัวเราเป็นใครแล้วจะทำอะไร ปล่อยตามสภาวะให้ดูตามแต่มีสติครับ

 

ช่วงที่ปล่อยสภาวะที่อาจารย์ว่านั้น กำหนดถามขึ้นในจิตเลยเหรอครับว่าเราเป็นใคร ถ้าไม่ได้คำตอบก็ทำไปเรื่อยๆไม่ต้องกังวล แล้วก้ทำไปจนได้เห็นใช่มั้ยครับ

 

จากการบ้านบทที่หนึ่ง เริ่มสวดมนต์ สี่ทุ่มแล้ว ขอขมาพระรัตนตรัย แล้วสวดต่อตามบทสวดของอาจารย์ วันนี้ ช่วงภาวนา จะไม่ค่อยเหมือนเมื่อวาน แต่จะมีช่วงปล่อยว่างสภาวะสองสามช่วง ในตอนพุทโท มาชัดตอนเร่งภาวนาเกษาโลมา แล้วเหลอดึงกลับมาเร่งภาวนาใหม่ ต่อด้วยพุธโท จะมีช่วงนับไปภาวนาไป มีภาพวิ่งไป จนจบ แผ่เมตตา ปัจเวกข์ ช่วงสำคัญจะพยายามทำให้จบ

ช่วงปล่อยสภาวะ พอไม่มีคำภาวนาเหมือนจะเวิ้งว้าง ลืมลมหายใจไปด้วย เลยคิดว่าลมยังมีมั้ย ลมก็ขึ้นจมูกทันที เชคสติงั้นจัดเลยตามอาจารย์บอก

จะมีภาพที่ไม่เคยเห็นไม่เคยเจอก็ดูไป ถามขึ้นในใจเราเป็นใคร แล้วเราจะทำอะไรจากภาพที่นั่งดูเปลี่ยนเป็นเหมือนภาพเปลวไฟหมุนวนอย่างไว คล้ายพุ่งเข้าไปในวังน้ำวนที่เป็นไปสีเหลืองทอง ร่างกายที่นั่งสมาธิสั่นจนรู้สึก ตาทั้งสองข้างขยิบรัวๆ จิตก็ยังคงพุ่งต่อไป ดูต่อไปเรื่อยๆ ยอมรับเลยครับว่ามันมาก นึกในใจอยากแสดงอะไรให้ดูก็แสดงให้สุดทางไปเลย ในลำแสงวนของไฟนั้นยาวเป็นโพลงไปเห็นเหมือนมีสี่เหลี่ยมแปลกๆคล้ายๆประตู แต่แค่ดูไม่ได้เปิด พักนึงก็หยุดการพุ่ง ร่างกายหยุดสั่นลงทีละนิด เปลือกตาค่อยหยุดรัว ในสภาวะนั้นเห็นในสิง่ที่แปลกตาอีกคือ เป็นที่เหมือนหมอกควันสีขาวขุ่นๆ ไกลๆไปออกสีชมพู ถามอีกรอบเราเป็นใคร กำลังจะทำอะไร ภาพเลยเปลี่ยนเป็นเทาๆดำๆมองไม่ชัด ไม่รู้ทำอะไร ดูไม่ออก ก็เลยแผ่เมตตาอีกรอบ ออกสมาธิมาครับ

 

ที่สอนให้คือ บุพนิวาส นุสติ ญาญ มันจะค่อยๆมาค่อยๆรู้และเมื่อรู้ ก็จะกำหนดเลือกที่จะรู้ได้ ค่อยๆทำจะเกิดความชำนาญไปเลื่อยๆครับ

 

ขอขอบพระคุณอาจารย์มากเลยครับที่คอยดูแล แนะนำสั่งสอนให้ครับ

 

ส่งการบ้าน บทที่ 1 ครับ

ก่อนนั่งช่วงลูกสาวกวนใจตอนกำลังสวดมนต์ มีอารมย์ขุ่นเกิดขึ้น ช่วงนั่งนับลมหายใจผ่านไปได้ดี พอเริ่ม พุทโธ เกษาโลมา นับได้ประมาน 20 ก็เผลอไปว่าง ดึงกลับมาใหม่ ก็เผลออีก เลยปล่อย แผ่ เมตตา ปัจเวกข์ ปล่อยอารมย์ว่างๆ
อารมย์เหมือนมีความอยากให้เป็นเหมือนเมื่อวาน แต่ก็พยายามไม่ให้มีความรู้สึกแบบนั้น พยายามดูอย่างเดียว ถามเข้าไปก็เปลี่ยน เปลี่ยนไปเรื่อยๆครับ
สรุป นั่งได้ ประมาน 35 นาทีครับ

 

ส่งการบ้านบทที่ 1 คืนนี้ครับ เริ่มไหว้พระสามทุ่มครึ่ง เริ่มนั่งสามทุ่มห้าสิบครับ
ช่วงกำหนดลมหายใจไปควบคู่กับการนับได้ดี ไม่มีเผลอนับผิด ช่วงพุทโธยังคงจับกับลมหายใจและการนับดี มีหลงคำภาวนาไปสองถึงสามรอบ ก็กลับมานับใหม่ได้ไวรู้สึกประมาณนั่งจ้องดูลมหายใจและการนับกันเลย สติตื่นตัวดีครับ

ช่วงเร่งคำภาวนาเกษาโลมา เร่งได้ดีครับสติตื่นตัวดีครับ ยังหลงคำภาวานาอยู่บ้าง อารมย์ประมานประมาณสติจ้องแต่จะภาวนาให้เร้ว ช่วงนี้จะไม่ค่อยมีภาพอะไรให้ดูครับ

ช่วงพุทโธ นับได้ครบครับ มีสติตามดูไปตลอดครับ ช่วงนี้มีเจ็บขาข้างขวาขึ้นมา
แผ่เมตตา ปัจเวกข์ ปล่อยอารมย์ นั่งดูไป มีความเจ็บค้างอยู่ตั้งแต่พุทโธไม่ยอมวาง นั่งต่อไปอีกนิดก็ออกครับ นั่งได้ 1ชั่วโมง 10 นาทีครับ

ผมเพิ่งเจอครั้งนี้มั้งครับที่เกิดเวทนาตอนปลายๆ อารมย์แต่ละวันช่างไม่เหมือนเลยครับ

 

ไม่มีทางเหมือนเดินครับ ก็นั่งไปครับปล่อยเลยถ้าหลุดแต่ให้ตามดูครับ

 

เอาใหม่นะครับนั่งสมาธิโดยการเริ่มหายใจเข้าออกลึกยาวซัก10 ครั้งพอเป็นสมาธิ ภาวนาพุธโธ ดูที่อารมณ์ คำภาวนาหายชั่งมันไม่สนใจครับสำคัญดูที่จิตดูว่าจะไปไหนไม่ต้องดึงครับให็ดูตามดูมันไปเลื่อยๆครับ

 

อันนี้จัดแบบไม่ต้องใช้บทที่ 1 ใช่มั้ยครับ สวดมนต์เสร็จ กำหนดลมหายใจคู่พุทโธ แล้วดู่แต่อารมย์ กับจิตวิ่งไปนะครับ

 

ส่งการบ้านครับ ไหว้พระสวดมนต์ปกติ วันนี้นั่งไปสองรอบ

รอบแรก กำหนดลมหายใจยาวควบกับพุทโธ ไป 10 คู่ แล้วปล่อยตามสภาวะ ช่วงแรกอารมย์จิตไปแบบอึดอัด ภาพที่เห็นจะไม่ค่อยชัดเลย เป็นยังงี้ไปซักพัก บางช่วงก็เหมือนจะเข้าบังคับให้จิตคิดไปตามเรา เริ่มสงสัยว่าที่ทำภูกหรือเปล่า จึงกำหนดลมหายใจกับพุทโธใหม่อีก 10 ชุดแล้วนั่งดูต่อไป ที่เห็นจิตจะตกใจเสียงกระทบจากภายนอก จากนั้นก็นั่งดูไปเรื่อยๆ นั่งได้ประมาน 30 นาที

รอบสอง พักนอนยาวๆให้หายอึดอัดทบทวนหยิบการบ้านอาจารย์มาอ่านใหม่ แล้วยืนยันเอาตามเดิม แต่จะพยายามดูแทน เริ่มพุทโธใหม่ 10คู่ แล้วปล่อยไหลไปเลยแรกๆไม่มีอะไร เหมืนจิตจะงงๆไม่ไปใหน ซักพักตามดูไปภาพจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆไม่ค่อยค้าง มาจับที่ภาพผู้หญิงผอมยืนก้มหน้าแล้วให้อยู่ซักพัก จากนั้นหัวเค้าจะค่อยเป็นผงพังลงมาหายไปเป็นเหมือนทรายกองอยู่เหลือแต่เท้ากับขา จากนั้น ไปดูถ้ำมีบันไดลงไปดำๆมืดๆ ตัดไปเด็กอยู่ในเบาะ

อารมย์แต่ละครั้งจะมีปล่อยได้ บางช่วงโดดไปบังคับให้ภาพเป็นไปตามที่เคยจำได้แต่จะอยู่ได้แป๊บเดียวเปลี่ยน บางครั้งเหมือนจะเสียดายยังอยากดูต่อ เสียงดังจากภายนอกกระทบจิตจะสดุ้ง อารมย์ประมานนี้ครับ นั่งแบบนี้จะได้ไม่นาน ไม่เกิน 30 นาทีครับ

 

ส่งการบ้านครับ ไหว้พระสวดมนต์ วันนี้มีอาการเพลียๆจากโดนฝนมาด้วยครับ

กำหนดลมหายใจควบพุทโธ 10 ชุดแล้วปล่อยสภาวะ ตามดูจิตวันนี้อารมย์จิตนิ่งๆไม่ไปดูอะไร พอวางจากคำภาวนาก็ไปพักอยู่ที่จุดเหมือนจะหลับ พอออกจากตรงนั้นมาก็มีอารมย์แบบมีภาพหลายภายหมุนเหมือนม้วนฟิล์มหนัง นั่งได้ 35 นาที ก็ออกจากสมาธิครับ

 

ส่งการบ้านครับ ไหว้พระสวดมนต์ วันนี้ยังมีไอแห้งจากหวัดครับ ก่อนนั่งเล่นกับลูกสาว

กำหนดลมหายใจคู่กับพุทโธ แล้วปล่อยสภาวะ
ช่วงแรกแรกวางคำภาวนาแล้วสติไปจับอยู่ลม จิตคิดออกมาฟุ้งมากนั่งดูภาพสลับไปเรื่อยผ่านตาไปไว มีสติอยู่ไม่อยู่ในภาวะกึ่งหลับ จากนั้นภาพค่อยๆช้าลง จนมีช่วงนึงไม่มีอะไรให้ดู นิ่งๆไม่ไปใหน ก็ดูช่วงนิ่งต่อไป จากนั้นก็สลับไปดูจิตคิดอีก ดูภาพ มีช่วงนึงเผลอดูภาพเพลินๆ มีแสงพุ่งวาบมาให้เห็น ดูไปเรื่อยๆก็กลับมาที่ว่างๆ

อารมย์สลับวนอยู่อย่างนี้ สามรอบ แต่รอบที่สามเผลอไปอยู่ในกึ่งหลับ และมีเวทนาเจ็บขาตอนรู้สึกกลับมา

แผ่เมตตา ปัจเวกข์ แล้วออกจากสมาธิครับ