เรื่องสังฆาทิเสส

ขอสอบถามหน่อยครับ เหตุการณ์เกิดขึ้นตอนเดินบิณฑบาตร พอดีมือของอาตมาที่จับบาตรอยู่โดนมือของโยมผู้หญิงตอนใส่บาตร เพียงแค่ถูกเท่านั้น สัมผัสเพียงเวลานิดเดียวเท่านั้น โดยที่อาตมาไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้พยายาม แต่อยู่ๆ จิตมันก็แว๊ปขึ้นมาเหมือนยินดีในสัมผัสนั้น อย่างนี้ต้องสังฆาทิเสสไหมครับ

จิตที่ยินดีนั้น ใช่ความกำหนัดหรือเปล่าครับ

ขอบคุณมากครับ

 

ผมเคยบวชอยู่วัดป่าครับ

ถ้าในกรณีเเบบนี้ ต้องถามพระเถระผู้ใหญ่ครับ

เเต่ในความเห็นผมอาบัติ ครับ

 

ไม่

เพราะว่า ตอนแรก เราไม่ได้มี จิตกำหนัด แล้วไปสัมผัสครับ ไม่ได้ผิดสังฆาทิเสส

ส่วนที่ว่า มาคิดทีหลัง นี่ผิดข้ออื่นที่เบาลงมาแทน ก็พวกผิดศีลทางจิต อะไรพวกนี้

 

เจตนาหัง ภิกขเว การกระทำที่จะผิดศีลต้องประกอบหลายส่วน
***ประเด็นนี้มี 2 ประเด็น คือก่อนและหลังสัมผัส
*ก่อนสัมผัสถ้าจะผิดต้องมีเจตนาก่อน ประเด็นนี้ขาดเจตนาที่จะไปสัมผัสมือผู้หญิง ประเด็นนี้ไม่ผิดครับ
*หลังสัมผัส แม้นจะมีความยินดีพอใจ ก็เป็นธรรมดาของคนที่มีกิเลส หากไม่มีเจตนามาก่อนหน้านี้ ประเด็นนี้ก็ไม่ผิดครับ

 

โดนกิเลสมันหลอกเอา
ว่าอาบัติ...มันหลอกเก่งนะ กิเลสนี้

มันเอาอาบัติไปเป็นเครื่องมือต่อรองเจ้าของ...

จนลืมเป้าหมายการบวช ของเจ้าของ


...

 

mee too..

 

+++ เป็นการดีที่ "ถาม" ถือว่า ไม่ประมาท นะครับ
+++ คำตอบของคุณ ฐสิษฐ์929 ถือว่า ตรง ที่สุด
+++ คำตอบของคุณ nilakarn ถือว่า ละเอียดและตรง เหมือนกัน
+++ ส่วนของท่านอื่นก็ เข้าเกณฑ์ ทั้งหมดนะครับ

 

ตอนที่สัมผัส จะตั้งใจ

นี่ผิดเต็มๆ ถ้ามีจิตกำหนัด ก่อน แล้ว ตั้งใจและสัมผัส สังฆาทิเสส
หรือตอนสัมผัสอยู่แล้วมีจิตกำหนัดเกิดขึ้นมาตอนที่สัมผัสกันอยู่ สังฆาทิเสส

 

ขอบคุณทุกคอมเม้นมากนะครับ

จิตยินดีที่ผมบอกนี่เกิดขึ้นตอนที่สัมผัสนั้นผ่านไปแล้ว เป็นความคิดที่เกิดขึ้นมาแล้วดับไป ไม่ได้เกิดตอนที่กำลังสัมผัส และเมื่อได้มาอ่านลายละเอียดในศีลแต่ละข้อ ก็ทำให้นึกย้อนกลับมาถึงตอนนั้น เลยมีจิตที่ตก แต่ก็พยายาม ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด

 

สังฆาทิเสสสิกขาบทที่ ๒ (ช่วงท้ายๆ พระวินัย ข้อนี้)

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๑
มหาวิภังค์ ภาค ๑

หน้าที่ ๕๒๒ - ๕๒๖


[๓๘๕] ภิกษุมีความประสงค์จะเสพ พยายามด้วยกาย รู้ตอบผัสสะอยู่ ต้องอาบัติ สังฆาทิเสส
ภิกษุมีความประสงค์จะเสพ พยายามด้วยกาย แต่ไม่รู้ตอบผัสสะ ต้องอาบัติทุกกฏ
ภิกษุมีความประสงค์จะเสพ แต่ไม่พยายามด้วยกาย รู้ตอบผัสสะอยู่ ไม่ต้องอาบัติ
ภิกษุมีความประสงค์จะเสพ แต่ไม่พยายามด้วยกาย และไม่รู้ตอบผัสสะ ไม่ต้องอาบัติ
ภิกษุมีความประสงค์จะให้พ้น พยายามด้วยกาย รู้ตอบผัสสะอยู่ ไม่ต้องอาบัติ
ภิกษุมีความประสงค์จะให้พ้น พยายามด้วยกาย แต่ไม่รู้ตอบผัสสะ ไม่ต้องอาบัติ
ภิกษุมีความประสงค์จะให้พ้น แต่ไม่พยายามด้วยกาย รู้ตอบผัสสะอยู่ ไม่ต้องอาบัติ
ภิกษุมีความประสงค์จะให้พ้น แต่ไม่พยายามด้วยกาย และไม่รู้ตอบผัสสะ ไม่ต้องอาบัติ.



อนาปัตติวาร(วาระที่ ไม่ต้องอาบัติ)
[๓๘๖] ๑.ภิกษุไม่จงใจถูกต้อง ๒.ภิกษุถูกต้องด้วยไม่มีสติ ๓.ภิกษุไม่รู้ ๔.ภิกษุไม่ยินดี
๕.ภิกษุวิกลจริต ๖.ภิกษุมีจิตฟุ้งซ่าน ๗.ภิกษุผู้กระสับกระส่ายเพราะเวทนา ๘.ภิกษุอาทิกัมมิกะ ไม่ต้องอาบัติแล.

___________________________________________________________________


ตามความเห็น ของ กระผม พระคุณเจ้า ไม่ต้องอาบัติ ครับ

เพราะอาการที่ สัมผัสกัน พระคุณเจ้าไม่จงใจถูกต้อง(สัมผัส) ครับ
ตรงกับ อนาปัตติวาร ข้อที่๑ ครับ