นับถอยหลัง 66 วัน ที่เราจะต้องลาจากกันไป

สำหรับท่านที่มีความศรัทธามั่นคงอยู่แล้วในพระพุทธศาสนา คงไม่มีผลใดๆต่อความเป็นจริงของสถานที่ประสูติขององค์สมเด็จพระจอมไตร แต่สำหรับผู้ที่ศรัทธายังไม่มั่นคง เมื่อรู้ว่าสถานที่ประสูตินั้นอยู่ในประเทศไทยนี่เอง ความศรัทธานั้นจะมั่นคงหนาแน่นขึ้น เพราะคนไทยมีความเป็นชาตินิยมสูงอยู่แล้ว ซึ่งความเลื่อมใสศรัทธาที่เพิ่มนี้น่าจะเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติและพระศาสนาเมื่อมีคนหันหน้าเข้ามาศึกษาหาความจริงเกี่ยวกับธรรมะของพระพุทธเจ้ากันมากขึ้น

 

วันนี้ได้ไปนมัสการโนนโพธิ์ใหญ่สมใจ แต่เหตุการณ์ดังกล่าวเป็น anti-climax

วันนี้ลงเครื่องบินที่ขอนแก่น น้องที่ มข. พาไปส่งสถานีขนส่งบอกว่าให้ขึ้นรถไปมัญจาคิรีจึงจะได้ไปโคกโพธิ์ชัย.. ไปถามจริงพบว่ารถไปชัยภูมิผ่านแน่ๆจึงโดขึ้นไปในทันที.... มาคราวนี้ไม่ได้เตรียมอะไร อธิฐานในรถเมล์ว่าถ้ามีบุญขอให้ได้พบโพธิ์ตรัสรู้ด้วยเทอญ (ถ้าต้นโพธิ์อยู่ในเมืองไทย)

ไปถึงโคกโพธิ์ชัย ถามร้านข้างถนนว่าต้นโพธิ์อยู่ไหน น้องม.ปลายบอก อ๋อ..ที่เพิ่นมาบวช เราก็นึกว่าเขารู้ เขาบอกมีสองต้น ต้นหนึ่งอยู่ในวัดที่นี่ อีกต้นอยู่หนองหญ้ารังกา ไกลไปสิบกม . เลยซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปดูทั้งสองต้น

ต้นแรกอยู่ในวัดอัมพาผล ดูอย่างไรก็ไม่ใช่ของต้นคุณเอกเพราะอายุน้อย
อีกต้นที่หนองหญ้ารังกาอยู่ในวัดเหมือนกัน ต้นใหญ่มากเกือบเท่าโพธิ์ที่ปราจีนบุรี (ที่เอามาจากลังกาเป็นพันปี..) ยอดเดิมหักหมด ที่มีใบคือกิ่งใหม่

ตั้งแต่เช้าก่อนขึ้นเครื่องบินโทรหาคุณดุษณี (เจ้าของเรื่องจากคุณเอก) ไม่ได้ ยังนึกว่าไปเสี่ยงดวงเอาที่ขอนแก่น ไม่เคยไปขอนแก่นด้วย ขณะนั่งอยู่หน้าต้นที่ ๒ นี้ได้ลองโทรหาทั้งคุณดุษณีและสามีอีกครั้ง สามีเขารับสายบอกว่าคุณดุษณีหลับเพราะดูเหมือนไม่สบาย

"ภรรยาเธอบอกให้ฉันมาไหว้ต้นโพธิที่ขอนแก่น ฉันอยู่ที่ขอนแก่นแล้วไม่รู้ว่าต้นไหน เธอปลุกเขาหน่อยไม่ได้หรือ"

คุณเพื่อนที่แสนดีตอบว่า "ต้นไหนๆก็เหมือนกันแหละ"

ใช่แล้วต้นโพธิ์แทนพระพุทธองค์ ใช่ต้นตรัสรู้ไหมก็ช่างเถอะอายุใกล้เคียง สวดมนต์ใต้ต้นนี้ก็แล้วกัน

สวดบทจักรพรรดิ์ไปหกจบก็มีลมพัดแรงกลางๆมาสัมผัสกาย เมื่ออธิษฐานจิต ขอกรรมฐาน อุทิศกุศลลมก็ไม่หยุดพัดเลย ต่อมาหลับตาทำสมาธิเข้าภวังค์ได้เร็วมาก เป็นแสงสีแดงสวยและสีบานเย็นสวยงามไม่เคยเห็น สงบเย็นอย่างประหลาด เย็นแล้วซ้อนมอเตอร์ไซค์ออกมา หลับตาภาวนาไปด้วยแสงสวยๆยังติดตา

พอมาถึงถนนใหญ่รอรถประจำทางคุณดุษณีโทรเข้ามาพอดี บอกว่าต้นโพธิ์ที่คุณเอกกล่าวถึงอยู่ใกล้เสมาเมืองชัยสาน อ้าว เมื่อกี้ก็ไปชมเสมาหินทรายเมืองชัยสานมา

กลับไปหามอเตอร์ไซค์อีก เขาพาไปวัดใกล้เมืองชัยสานเก่า พระบอกทางให้ไปโนโพธิ์ใหญ่ แต่ที่วัดนั้นมี "กระดูกคนแปดศอก" นอนในโลงแก้ว พระท่านบอก "กระดูกคนโบราณ"

สุดท้ายมาถึง โนนโพธิ์ใหญ่ราวห้าโมงเย็น ต้นใหญ่จริงๆใหญ่กว่าที่ปราจีนสภาพสมบูรณ์ มีพระธาตุสร้างโดยคนเมืองบัวอยู่ใกล้ๆ (เขียนว่าลูกศิษย์หลวงพ่อฤาษีฯ) สวดมนต์บทจักรพรรดิอีกครั้ง (รอบสาม ขามาจากขอนแก่นสวดมาในรถเมล์) คราวนี้ไม่มีอะไรพิเศษ ถ้าพระพุทธองค์เป็นชาวดินแดนสยามนี้ต้นนี้แหละที่เป็นที่ตรัสรู้ของท่าน เพราะขากลับถามหนุ่มว่าแถวนี้มีแม่น้ำไหม เขาบอกหว่า น. ชีไหลผ่านหลังโคกต้นโพธิ์ (ไว้ลอยถาด) ได้กรวดน้ำอุทิศให้สัมภเวสีและดอปปาติกะด้วยยามพลบพอดีพระอาทิตย์อัสดงที่โนนโพธิ์ใหญ่งามจับตา

ที่นี่ไม่มีลมพัดหรือไม่มีอภินิหารไม่แปลก เพราะคำตอบอยู่ที่เพื่อนสามีพูด "ต้นไหนก็ได้" อย่ายึดติดกับสิ่งของ หรือต้นไม้ หรือตัวตน ให้ยึดคำสอนของพระพุทธองค์

ดุษณีบอกว่าที่เห็นในสมาธิคือฉัพพรรณรังสี ไม่ทราบว่าใช่หรือไม่ แต่ที่เห็นสวยมาก นิ่งและสงบ คิดว่าป็นพุทธบารมีแน่นอน

อนุโมทนาบุญคุณเอกและคุณดุษณีด้วยค่ะ

 

วันนี้ได้ไปนมัสการโนนโพธิ์ใหญ่สมใจ แต่เหตุการณ์ดังกล่าวเป็น anti-climax

วันนี้ลงเครื่องบินที่ขอนแก่น น้องที่ มข. พาไปส่งสถานีขนส่งบอกว่าให้ขึ้นรถไปมัญจาคิรีจึงจะได้ไปโคกโพธิ์ชัย.. ไปถามจริงพบว่ารถไปชัยภูมิผ่านแน่ๆจึงโดขึ้นไปในทันที.... มาคราวนี้ไม่ได้เตรียมอะไร อธิฐานในรถเมล์ว่าถ้ามีบุญขอให้ได้พบโพธิ์ตรัสรู้ด้วยเทอญ (ถ้าต้นโพธิ์อยู่ในเมืองไทย)

ไปถึงโคกโพธิ์ชัย ถามร้านข้างถนนว่าต้นโพธิ์อยู่ไหน น้องม.ปลายบอก อ๋อ..ที่เพิ่นมาบวช เราก็นึกว่าเขารู้ เขาบอกมีสองต้น ต้นหนึ่งอยู่ในวัดที่นี่ อีกต้นอยู่หนองหญ้ารังกา ไกลไปสิบกม . เลยซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปดูทั้งสองต้น

ต้นแรกอยู่ในวัดอัมพาผล ดูอย่างไรก็ไม่ใช่ของต้นคุณเอกเพราะอายุน้อย
อีกต้นที่หนองหญ้ารังกาอยู่ในวัดเหมือนกัน ต้นใหญ่มากเกือบเท่าโพธิ์ที่ปราจีนบุรี (ที่เอามาจากลังกาเป็นพันปี..) ยอดเดิมหักหมด ที่มีใบคือกิ่งใหม่

ตั้งแต่เช้าก่อนขึ้นเครื่องบินโทรหาคุณดุษณี (เจ้าของเรื่องจากคุณเอก) ไม่ได้ ยังนึกว่าไปเสี่ยงดวงเอาที่ขอนแก่น ไม่เคยไปขอนแก่นด้วย ขณะนั่งอยู่หน้าต้นที่ ๒ นี้ได้ลองโทรหาทั้งคุณดุษณีและสามีอีกครั้ง สามีเขารับสายบอกว่าคุณดุษณีหลับเพราะดูเหมือนไม่สบาย

"ภรรยาเธอบอกให้ฉันมาไหว้ต้นโพธิที่ขอนแก่น ฉันอยู่ที่ขอนแก่นแล้วไม่รู้ว่าต้นไหน เธอปลุกเขาหน่อยไม่ได้หรือ"

คุณเพื่อนที่แสนดีตอบว่า "ต้นไหนๆก็เหมือนกันแหละ"

ใช่แล้วต้นโพธิ์แทนพระพุทธองค์ ใช่ต้นตรัสรู้ไหมก็ช่างเถอะอายุใกล้เคียง สวดมนต์ใต้ต้นนี้ก็แล้วกัน

สวดบทจักรพรรดิ์ไปหกจบก็มีลมพัดแรงกลางๆมาสัมผัสกาย เมื่ออธิษฐานจิต ขอกรรมฐาน อุทิศกุศลลมก็ไม่หยุดพัดเลย ต่อมาหลับตาทำสมาธิเข้าภวังค์ได้เร็วมาก เป็นแสงสีแดงสวยและสีบานเย็นสวยงามไม่เคยเห็น สงบเย็นอย่างประหลาด เย็นแล้วซ้อนมอเตอร์ไซค์ออกมา หลับตาภาวนาไปด้วยแสงสวยๆยังติดตา

พอมาถึงถนนใหญ่รอรถประจำทางคุณดุษณีโทรเข้ามาพอดี บอกว่าต้นโพธิ์ที่คุณเอกกล่าวถึงอยู่ใกล้เสมาเมืองชัยสาน อ้าว เมื่อกี้ก็ไปชมเสมาหินทรายเมืองชัยสานมา

กลับไปหามอเตอร์ไซค์อีก เขาพาไปวัดใกล้เมืองชัยสานเก่า พระบอกทางให้ไปโนโพธิ์ใหญ่ แต่ที่วัดนั้นมี "กระดูกคนแปดศอก" นอนในโลงแก้ว พระท่านบอก "กระดูกคนโบราณ"

สุดท้ายมาถึง โนนโพธิ์ใหญ่ราวห้าโมงเย็น ต้นใหญ่จริงๆใหญ่กว่าที่ปราจีนสภาพสมบูรณ์ มีพระธาตุสร้างโดยคนเมืองบัวอยู่ใกล้ๆ (เขียนว่าลูกศิษย์หลวงพ่อฤาษีฯ) สวดมนต์บทจักรพรรดิอีกครั้ง (รอบสาม ขามาจากขอนแก่นสวดมาในรถเมล์) คราวนี้ไม่มีอะไรพิเศษ ถ้าพระพุทธองค์เป็นชาวดินแดนสยามนี้ต้นนี้แหละที่เป็นที่ตรัสรู้ของท่าน เพราะขากลับถามหนุ่มว่าแถวนี้มีแม่น้ำไหม เขาบอกหว่า น. ชีไหลผ่านหลังโคกต้นโพธิ์ (ไว้ลอยถาด) ได้กรวดน้ำอุทิศให้สัมภเวสีและดอปปาติกะด้วยยามพลบพอดีพระอาทิตย์อัสดงที่โนนโพธิ์ใหญ่งามจับตา

---------------------

อนุโมทนา สาธุ กับ อาจารย์สุธาทิพย์ ในบุญสัมพันธ์ครั้งนี้

วันอาทิตย์ที่ 17 ก.พ. ที่ผ่านมา อยู่ที่ บ้านไผ่ ขอนแก่น ตั้งใจว่า จะไปสักการะ ต้นโพธิ์ ที่โคกโพธิ์ชัย เผื่อว่า หลังวันที่ 6 มี.ค. 51 ไปแล้ว ไม่เกิดอะไรขึ้น อย่าง ที่ ตั้งกระทู้ไว้ คงจะไม่ได้มีโอกาสได้ไปอีก เพราะสัญญากับ ศรีภรรยา ว่า จะยุติเรื่องราวทั้งหลายไว้

แต่ ที่สุดแล้ว ก็ไม่ได้ไป เพราะ เกรงว่า จะกลับถึงกรุงเทพฯ ดึกเกินไป

ห้าโมงกว่า แล้ว ขับรถจะถึงแก่งคอย สระบุรี พี่ดุษณี โทรเข้ามา ให้ศรีภรรยา รับสาย ได้ความว่า อาจารย์สุธาทิพย์ จะไป โนนโพธิ์ใหญ่ ประเดี๋ยวจะโทรมาถามเส้นทาง

ภรรยายังออกปากว่า จะไปถูกหรือ เพราะหนทางจะเข้าไป ยากที่จะอธิบาย นี่ก็จวนจะมืดอยู่แล้ว

ขับรถมาถึง วัดซับบอน ที่ แก่งคอย สังเกตได้ จะมีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ กำลังบูรณะทาสีทองอยู่ จึงไปหยุดรอ รับโทรศัพท์ ที่ อาจารย์สุธาทิพย์ จะโทรมา

ยังไม่เคย ขึ้นไปบนองค์พระ ยังคิดว่าจะถามพระที่วัดว่า มีทางจะขึ้นไปข้างบนได้หรือ?

เพราะคิดว่า จากข้างบน น่าจะมองไปเห็น สถานที่ "แสดงปฐมเทศนา" ที่อยู่ "วัดพระพุทธบาทเขาน้อย" ได้ ซึ่งเป็นที่ ปัญจวัคคีย์ ทั้ง 5 มา รอคอย การมาโปรดของพระพุทธองค์ หลังการตรัสรู้

สวดมนต์ ไหว้พระแล้ว ได้แต่กำหนดจิตอธิษฐาน หาก "เป็นบุญสัมพันธ์" ของอาจารย์สุธาทิพย์ ก็ขอให้ได้ไปพบ "ต้นโพธิ์" ด้วยเถิด

สักพัก จึงขับรถกลับเข้ากรุงเทพฯ จนกระทั่ง ถึงบ้าน อาจารย์สุธาทิพย์ ก็ไม่ได้โทรมา แต่คิดว่า...

"อาจารย์สุธาทิพย์คงได้พบสมความตั้งใจ"

เพราะเราก็ตั้งอธิษฐาน เช่นกันว่า

"หากแม้นว่า สถานที่แห่งนี้ คือสถานที่ตรัสรู้ ตามที่ ข้าพระพุทธเจ้า ปักใจเชื่อแล้วไซร้ ขอให้อาจารย์สุธาทิพย์ ได้ไปพบด้วย เผื่อว่า ข้าพระพุทธเจ้า ไม่ได้มีโอกาสไปที่นั่นอีก อย่างน้อย จักได้มีผู้อื่นได้รู้แห่งหนที่ตั้ง และจักได้ชักชวนให้ผู้อื่นได้ไปพิสูจน์ด้วยตนเอง"

โมทนาในกุศลอันแรงกล้า เด็ดเดี่ยว ยิ่งนัก ขอความสำเร็จในสิ่งที่ตั้งใจหวัง จงเป็นของท่านอาจารย์ สุธาทิพย์ และจงพึงพลันสำเร็จ


อิจฉิตัง ปัตถิตัง ตุมหัง ขิปปะเม วะสะมิชฌะตุ

<!-- / message --><!-- sig -->

 

หลวงพี่เล็ก (วัดท่าขนุน) บอกว่าแต่เดิมคนกินง้วนดิน
แล้วจึงมากินข้าวสาลี สมัยนั้นเก็บกินวันต่อวัน เมล็ดข้าวไม่มีเปลือกหุ้ม
วันหนึ่งมีคนขมองใสเก็บมาตุนไว้กิน (จะได้ไม่ต้องเก็บบ่อยๆ)
จากนั้นเมล็ดก็พัฒนามีเปลือกหุ้ม จากที่เก็บได้ทุกวันก็กลายมามีผลเป็นฤดูกาล

 

เหลือเวลาอีก กึ่งเดือน จะข้ามพ้นวันที่ 6 มีนาคม 2551
เข้าสู่วันที่ 7 มีนาคม 2551 ตรงกับวันขึ้น 1 ค่ำ เดือน 4 ปี กุน


วันที่จะต้องจับตามองว่า "มหันตภัยพิบัติ" ตาม "พุทธทำนาย"
จะเกิดขึ้นในปี 2551 หรือ 2563 หรือ 2575 แน่?

 

*** เหนือโลก ****

จาก วันที่ ๗ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๑
ผ่านไปอีก ๑๑ วัน
คือ วันที่ ๑๘ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๑

๑๘ มีนาคม พ.ศ.๒๔๗๒... คือ วันเกิดของ หลวงพ่อเจริญ ปานจันทร์ .... คือ องค์พลรัตน์กัสสปะ

๑๘ มีนาคม พ.ศ.๒๕๑๓... คือ วันละสังขาร ของ องค์โลกุตตระ เขตะมารัจจะ .... คือ หลวงพ่อใหญ่ แม่ชีเมี้ยน ปานจันทร์

ถ้ำกระบอก...คือ โลกุตตระภูมิ ....สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพทธศาสนา

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

6 มีนา ก็จะผ่านไป
7 มีนา ก็จะผ่านไป
18 มีนา ก็จะผ่านไป
เรื่องร้ายไม่มี เวลาจะบอกเอง

 

ตอนนี้ก็อยู่ในช่วงภัยพิบัติ พีคของมันคือปี 2012 ภัยใหญ่เกิดจากน้ำ และหลังจากนั้นจะเข้าสู่ยุคธรรม

 

:love: Happy birthday ครับ

 

เหลือเวลาอีก 11 วันจะข้ามพ้นวันที่ 6 มีนาคม 2551
เข้าสู่วันที่ 7 มีนาคม 2551 ตรงกับวันขึ้น 1 ค่ำ เดือน 4 ปี กุน


วันที่จะต้องจับตามองว่า "มหันตภัยพิบัติ" ตาม "พุทธทำนาย"
จะเกิดขึ้นในปี 2551 หรือ 2563 หรือ 2575 แน่?

 

ทำไมถึงมั่นใจอะคับว่า6มีนาจิงๆ บางท่านบอกปลายปีเลยนู่นเเหน่ะ อยากรู้อะไรถึงทำให้กล้ายืนยันได้

 

ซึ่ง ในการฟันธง ครั้งนี้ ก็ด้วยอาศัย ซึ่ง คำนายที่มีมาแต่โบราณกาล
โดยในใบลานระบุว่า เป็นคำทำนายขององค์สมเด็จ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่แม้ว่า ไม่ได้ระบุศักราชไว้
โดยแน่ชัด แต่จากการประมวลเรื่องราวที่ผ่านมา ที่
ได้เข้าสัมผัสเรื่องลี้ลับ โลกวิญญาณ การย้อนเข้าไป
สู่อดีต และความพยายามที่จะถอดรหัส เพื่อทำนาย
เหตุที่จะเกิดในอนาคต จึงขอฟันธงว่า ปีกุนต่อปีชวด
ในพุทธศักราช 2551 นี้ คือช่วงเวลาที่จะเกิดมหันต
ภัยพิบัติ อย่างแน่นอน ฟันธง
โดยมีข้อมูลสนับสนุนอ้างอิง ดังนี้<O</O
<O</O

พุทธทำนายแห่งอีสานประเทศ...ประกอบหมายเหตุ

<O</Oพุทธทำนายนี้ มีอยู่ในใบลาน
ตั้งแต่บูฮาน มีมาก่อนเก่า
ในศาสนาของพระพุทธเจ้า ถือเป็นเค้าแต่ก่อนมา
*ข้าสินำมูลเค้า ความฝันอันประหลาด
สิเป็นลางเหตุฮ้าย หรือใดเจ้าให้ฮำเพิง

*ในคืนนั้น เป็นคืน สิบห้าค่ำ <O</O
แต่ฟ้าดำเมฆกุ้ม จันโทเศร้า บ่ ผ่องใส
*คือพระทัยของเจ้า ปัสเสน กะเหงาหง่วม
ย่อนว่าความฮักกุ้ม สุมไหม้ดั่งไฟ
*ไฟตัณหาความฮักใคร่ ในผัวเขาเมียท่าน
ไฟนารก กะบ่ปาน มีแต่ควันอูดเอ้า ในใจเจ้าอยู่ บ่ เซา
*จนยามสามล่วงเข้า จึงเนาว์นอนนิททะเน่ง
เสียงระเม็งเสพสร้อง จึงลาห้องเสพ งัน
*พระทรงธรรม์สุบินเบื้อง เผดียงฝันประหลาดต่าง
สิเป็นลางเหตุฮ้าย หรือใดแท้ สิ่งใด
*ในพระทัยองค์เจ้า พระปัสเสน สะดุ้งตื่น<O</O
พระองค์ฮู้เมื่อขึ้น อรุณรุ่ง ฮู่งมา
*มัลลิกาเทวีเหง้า เห็นราชาหน้า บ่ ซื่น
สมบัติมีหมื่นตื้อ สีหน้า ผัดหล่าหมอง แท้น้อ
*พระองค์ทรงสืบสร้าง ครองเมืองตุ้มไพร่
แต่หัวคิดบอดใบ้ ปัญญาตื้นตีบตัน
*พระทรงธรรม์ควรเข้าเฝ้า สัพพัญญู ฮู้แจ้งโลก
สิบรรเทาโศกฮ้อน รีบไปถ่อนอย่าอยู่นาน
*พระภูบาลฟั่งฟ้าว ตกแต่งเดาดา<O</O
มัลลิกาเทวี แม่เมือง เคียงข้าง
*พระก็ ดำเนินเข้า เชตวัน วิหารใหญ่
พระอานนท์ทราบเรื่อง พาไปเฝ้า ศาสดา
*พระราชาทูลไหว้ พระจอมไตรโลกนาถ
กราบพระบาท สามเทื่อ แล้ว หยับไปเฝ้าอยู่ที่ควร
*ส่วนว่าองค์พุทโธเจ้า เนาว์บนพุทธอาสน์
ตรัสโอวาทอิ่นอ้อย แถลงถ้อย ก่อนพระยา
ว่าดูรา เจ้า ราชายศใหญ่ <O</O
ผู้เป็นจอมไพร่ฟ้าสองแคว้นยอดเมือง
พระองค์เคืองขัดข้อง หมองพระทัย จั่งใดแน
วรรณะเขียว พ่องแหล่ สีหน้า บ่ ชื่นบาน แท้น้อ
พระภูบาลเจ้า ปัสถเวน ทูลเหตุ <O</O
แห่งสุบินประประหลาดล้ำ สิบหก ข้อ ต่อไปฯ

<O</O
ข้อ 1

 

วันที่ 7 มีนาคม 2551 เราจะขึ้นเหนือไปงานวันประสูตรพระอรหันต์จี้กงที่แพร่
ท่านเป็นพระอาจารย์ที่เราเคารพท่านหนึ่ง...เราจะไปงานทุกปี...
ร่างท่านน่ารัก เป็นกันเอง...เป็นพี่ชายเราเองแหละ...(ลูกพี่ลูกน้องกัน)...
วันนั้นลูกศิษย์ทั้งหลายจะพากันขึ้นไปภาคเหนือกัน...หากเกิดภัยจริง...คงโชคดีน่าดูเลย...ที่ปลอดภัย...

 

ที่ไหน

มุมไหนของแพร่คะ จะส่งสายไปแจมหน่อยค่ะ

 

74 หมู่ 11 บ้านป่าผึ้ง ต.หัวฝาย อ.สูงเม่น จ.แพร่ 054-631546
ส่วนหนึ่งของธรรมะที่อาจารย์สอนศิษย์
ธรรมะอยู่ที่กาย เอากายพิจารณาความเป็นจริง สุขที่แท้มันอยู่ที่ใจ เศษกำไรเศษอื่นไม่เท่ากับหาความสงบในใจเราได้ ลูกหลานล้วนมีกรรมตามลิขิต เรารั้นไป บังคับใจไปห่วงหาสุดท้ายเราเป็นผู้พ่ายแพ้ อดทนอดกลั้นให้มาก พยายามหาของฝากแห่งธรรมเข้าสู่จิต สุดท้ายมนุษย์เหลือแต่ขี้เถ้า กำไรที่แท้คือความเป็นจริงในธรรมชาติ ที่เราควรหาเดี๋ยวนี้ เจอที่จริงหาที่จริงๆ อย่าหาของหลอกลวงเลยนะ ของหลอกลวงคือภาพลวงตา ของในโลกหมดตอนตาย
ของในธรรมะบุญกุศล ตอนตายยังอยู่ อะไรที่เราทำใจได้ควรทำ ปล่อยได้ควรปล่อย ถ้ามีปัญหานิ่งเสีย สงบตั้งจิตพิจารณา อย่าใช้อารมย์เป็นความคิด ต้องมีสติเหนืออารมย์ พยายามทำให้ได้ แล้วๆไปอย่าหวนคิดอดีต
ขอให้มีใจที่ดีอย่างน้อยเกิดมาไม่เสียชาติเกิด ไม่คิดไม่พยาบาทเบียดเบียน ไม่อิจฉาริษยา ไม่ด่าทอใครผู้ใด ไม่อาฆาตพยาบาทจองเวรใคร เราก็สบายใจ
มีแต่สวดมนต์ภาวนา แผ่เมตตาให้แก่สรรพสัตว์ และเจ้ากรรมนายเวร ทุกภพ ทุกชาติ

 

*** ถึง คุณเอกอิสโร****

หากมีรายละเอียด ระยะ ทิศทาง และลักษณะ...ของ สถานที่ เมือง ตำบล เขต แคว้น ภูเขา
ก็คงมีคนนึกออก...เพราะ คนจะนึกออก ไม่มีโอกาสอ่านพระไตรปิฎกทั้งหมด

ขอบคุณในความมานะ
- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ขอบคุณ "ท่านหนุมาน ผู้นำสาร"

เวลาของผม เหลือน้อย ลง แล้ว ได้แต่ฝาก เรื่องไว้ ให้คนรุ่นต่อๆ ไป ครับ

ซึ่งข้าพเจ้าจะขอสรุปข้อสมมติฐานใหม่ของข้าพเจ้าว่าด้วยสถานที่สำคัญที่เกี่ยวเนื่องกับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เรียกว่า