ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

หลังจากนั้น ก็เดินทางกลับไทย เป็นรอบ 3 ทุ่มครึ่ง

ทั้งขาไปและขากลับได้แถวที่นั่งแถวเดียวกัน คือ 52

ตอนเครื่องขึ้น เห็นแสงไฟสวยงาม ของเมืองย่างกุ้ง
รู้สึกเหมือนใจหาย อยู่ดีๆ ก็เหงามาก จนเหมือนจากบ้านมามากกว่า
กำลังจะเดินทางกลับบ้าน รู้สึกเหมือนเป็นคนสองแผ่นดิน

เลยหลับตาสะกดอารมณ์ กลับเห็นท้องพระโรง และพระราชวังของบุเรงนอง
มันพร่างพรายในนิมิต งดงาม เหมือนกำลังเดินไปกลางท้องพระโรง

แล้วได้ยินเสียงผช คนเดิม พูดว่า ในที่สุดเจ้าก็ต้องมารับใช้เรา ดั่งคำสาบาน

จบ ทริป พม่า ค่ะ

ตลอดการเดินทาง รู้สึกถึงพระญานของพระนเรศวร เพียงแผ่วเบา
ยกเว้นตอนที่ทำพิธี ที่พระธาตุมุเตา

แต่พระญานของสมเด็จพระพี่นางสุพรรณกัลยา ชัดเจนมาก
เหมือนท่านยืนอยู่ข้างๆ เราตลอดการเดินทาง

ใบหน้าเหมือนรูปเดี่ยว ตำหนักของท่านก็งดงาม อร่ามไปด้วยทอง
หลายสิ่งหลายอย่าง คงแสดงว่า พระเจ้ากรุงหงสาบุเรงนองคงโปรดปราน
และรักท่านมากจริงๆ

 

แวะมาอ่านครัซ ป้า รู้สึกเริ่มจะผอมแล้วนะ (kiss)

 

สุขสันต์วันเกิดครับ ปรารถนาสิ่งใดขอให้สำเร็จดังที่มุ่งหมาย

 

ขอให้มีความสุขค่ะ(^)(f)

 

อยากไปทัวร์พม่ามั้งจัง

 

วันนี้จะมาเล่าประวัติ ลุ่มน้ำอิระวดี เป็นนิทานก่อนนอนนะจ๊ะ

กาลครั้งหนึ่ง นานมา ประมาณ สี่ร้อยกว่าปี มีมหานคร ยิ่งใหญ่ ชาวนครเชื่อว่า ตนมีเชื้อสายมาจากเทพ เมื่อกำเนิดโลก มีแผ่นดิน ผุดขึ้นมาเป็นเกาะ มีหงษ์สองตนมาเกาะ
ตนแรกเป็นเพศผู้ ตนที่เกาะอยู่ด้านบนเป็นเพศเมีย แล้วก็มีคำทำนายว่า กาลต่อมา ที่แห่งนี้ จะรุ่งเรืองด้วยพุทธศานา เป็นดินแดนสุวรรณภูมิ ของผู้มีปัญญา พวกเทพเก๋ากึ๊ก ยุคกำเนิดโลก ก็รอๆๆๆ โดยมี พระอินทราชาเป็นประธานนะจ๊ะ จนพระสมณโคดมได้ตรัสรู้ จึงได้ดลจิต ดลใจ จัดการ จนดินแดนนี้ มีพระบรมสารีริกธาตุมากมาย อาทิ เช่น สถิตย์ที่ชเวดากอง พระธาตุอินทร์แขวน พระธาตุมุเตา นั้นแหละหนา ดินแดนนี้ ก็มีความเจริญรุ่งเรือง อาจเปลี่ยนเมืองหลวงไปบ้าง จนมาถึง......ยัง มาถึงพระเจ้าตะเบ็งชเวตี้ ก่อนนิดนึง เป็นกษัตริย์ที่ปรีชาสามารถ แบบว่าฝีมือ ขั้นเทพ แต่ดันโดนมอญฟันหัวกระเด็น กลิ้งหลุนๆ อยู่ในพระราชวังของตน อันจะเด็ดของเรานี้ มิได้อยากเป็นราชา ด้วยว่ารู้ความเป็นไปของโบราณราชประเพณี แต่ที่ไปแก้แค้น นั้นเพราะผูกสมัครรักพระเจ้าตะเบ็งชเวตี้ จึงยึดเมืองคืน เหล่าขุนนาง อำมาตย์ เห็นในพระปรีชาสามารถ จึงยกให้เป็นราชา อันว่า ชะตาฟ้าลิขิต เกลียดไร มักได้อย่างงั้น

แหม เกริ่นนำ จนจะเด็ด เหมือนเป็นพระเอกเลยทีเดียว

แล้วด้วยพระบุญญาธิการ จึงได้ใช้ปัญญาอันเฉียบแหลม ขยายอาณาเขตออกไป ดั่งประวัติศาสตร์ ของผู้ชนะสิบทิศ จนมาถึง อโยธยาศรีรามเทพนคร
ตอนนั้น ก็แก่แล้วอ่ะนะ เล่าแบบนี้ จะโดนตื้บมั้ย แก้ให้นิดนึง แต่เนื่องจากเป็นราชานักรบ นักรัก ด้วยวิชาคงกระพันชาตรี และมหานิยมมากมาย จึงดูงามกว่าอายุจริงมากๆ ป.ล.พม่าก็มีนะ ไสยเวทย์ คาถาอาคม คงกระพันชาตรี สักยันต์ เล่าต่อพรุ่งนี้ ตอนพบพระพี่นาง ละกันนะจ๊ะ

 

ก็เกี่ยวกับเรื่องสิงห์นะ ต้องเล่าให้เห็นความเกี่ยวพัน
เพราะตอนสิงห์พบเจ้าหอหน้า เนี่ย มันมีมูลเหตุ ความรักความแค้น
มาจากวังของเมืองอิระวดี นี้แล....

มีเรื่องที่ทราบจากไปทริปพม่า คือ พระเจ้าบุเรงนองนั้น
มีสมาธิจิตอันแก่กล้า จนสามารถระลึกชาติได้ ล่วงรู้จิตใจผู้อื่น หรือ อภิญญาของไทยนี้แล
และเรื่องราวของสองพระองค์ พระเจ้าบุเรงนอง และพระพี่นาง นั้นมิใช่ชาติเดียวค่ะ ถึงได้เป็นตำนานรักแห่งสุวรรณภูมิ

 

นี่แหละหนอแรงกรรมที่ทักทอกันเหมือนลูกโซ่ คล้องจองต่อเนื่องกันไม่มีที่สุด แต่ลูปนี้จบลงแบบ.....

 

เว็บไซต์ทำดี !!! ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันที่สวยงามแห่งนี้ !!! โชคดี

voyance gratuite immediate

 

การขึ้นเป็นกษัตริย์ของพระเจ้าบุเรงนองนั้น นอกจากพระปรีชาสามารถในด้านการรบ
คนที่เก่งเชี่ยวชาญศาสตราวุธ เชี่ยวชาญการฆ่า เป็นได้แค่นายกอง แต่คนจะเป็นแม่ทัพ
ยังต้องมีกลยุทธ์ ไหวพริบ ปฏิภาณ และคนจะได้เป็นกษัตริย์ ยังต้องมีเลือดสีน้ำเงิน

ด้วยเหตุนี้ บุเรงนองจะอภิเษกสมรสกับ พี่สาว(คนละแม่) ของพระเจ้าตะเบ็งชเวตี้
และมีสายเลือดสีน้ำเงินอันเข้มข้น ออกมา ที่เป็นที่ยอมรับ คือ นันทบุเรง นั่นเอง โดยตัวของบุเรงนอง
นั้นก็มีเลือดสีน้ำเงิน แต่เป็นคนละวงค์กับสายของพระเจ้าตะเบ็งชเวตี้ เมื่อได้รวมกัน
เยี่ยงนี้ และมีหน่อเนื้อของสองวงค์ จึงเท่ากับ เป็นกษัตริย์โดยชอบทุกประการ

(อันนี้ ก็คล้ายแบบไทย ไขว้กันไปมา เลือกเอาว่า สายเลือดใครข้นกว่า)

ดังนั้น พระเจ้าบุเรงนอง จึงทรงเกรงใจพระอัครมเหสี ด้วยเห็นว่าเป็นผู้มีคุณต่อราชวงค์
ตองอู และมีคุณต่อลุ่มน้ำอิระวดี ทำให้พระราชบัลลังค์ของพระองค์เป็นปึกแผ่น

และก็ทรงใช้รวมสายเลือดนี้ สิบทิศเลยว่างั้น อีกหลายครั้งหลายครา เพื่อผูกใจให้เป็นหนึ่ง เป็นหน้าที่
ของกษัตริย์ จึงมีพระราชโอรส และพระธิดามากมาย

ป.ล.ตกลงหน้าที่นี้ ใครกำหนด แอบหมั่นไส้พวกผู้ชายโบราณ 555

ป.ล. สมัยโบราณ กว่าจะได้เป็นกษัตริย์ ละเลงเลือดทาท่วมแผ่นดิน
กว่าจะรักษาราชบัลลังค์ไว้ได้อีก เฮ้อ ทั้งพม่า ไทย แขก มอญ เขมร ฝรั่ง วุ่นหมด

 

แต่ก็อย่างว่าอ่ะนะ เกรงใจ ให้เกียรติ และยกอัครมเหสี ไว้บนหิ้ง
หลังจากมีพระราชโอรสแล้ว ก็มีสนม นางในสวยงามอีกเพียบ
มีหลากหลายเชื้อชาติ เลยมิได้ไปมาหาสู่เฉกเช่นผัวเมียอีก

พระนางก็ยังรักและภักดี กับพระสวามี ทรงทำหน้าที่หวีพระเกศา ให้ก่อน
เข้าราชพิธี แค่ได้ชื่นชม พระบิดาของพระโอรส ด้วยถูกเล้ยงดูในวัง
จึงเข้าใจโบราณราชประเพณี ส่วนพระสวามี ก็บอกว่าที่ทำไปนั้น
ด้วยหน้าที่ต่อแผ่นดิน มิได้มอบหัวใจให้ใคร(แต่ในใจบุเรงนองก็กระหยิ่มยิ้มย่อง
ว่าไม่เคยให้หญิงใดมีอิธิพลเหนือตน บ้านเมืองต้องมาก่อน) พระนางในฐานะอัครมเหสี
ก็ทำหน้าที่อย่างดีงาม คอยควบคุมมเหสี และนางสนมมากมายก่ายกอง
ให้อยู่ในกรอบราชประเพณี ถวายการรับใช้พระสวามีให้ดีที่สุด นับถือน้ำใจ
ด้วยพระนางเป็นคนรักลูกมาก เมื่อบุเรงนองยกให้นันทบุเรงเป็นอุปราชวังหน้า
ก็ยิ่งกว่าคำว่ารักที่แสดงออกมา

หัวใจคน ยอกย้อนนัก

เขียนแล้วขัดอารมณ์คนเขียน เหลือเกิน 555

 

ต้องให้เข้าใจ รากฐานของบุเรงนอง และราชวงค์ ระบบกษัตริย์พม่าก่อน
จึงจะเข้าใจว่า บุเรงนอง เปลี่ยนไปขนาดไหน เมื่อพบรัก ประมาณว่า
อย่าประมาทกิเลสตัณหา แม้ราชายิ่งใหญ่ เกรียงไกร ยังพ่าย กิเลสในใจ
เรียกรวมๆ ว่า ความรัก และไม่ใช่ในวัยหนุ่มน้อย แต่เป็นวัยทีผ่านชีวิตมาโชกโชน
หรือจะเรียกว่า บุเรงนอง มาเสียที ตอนแก่ ก็ว่าได้

 

ด้วยพระองค์ รู้ราชประเพณี แต่ทรงกตัญญูต่อแผ่นดิน แม้ขยายอาณาเขต
รับสนมนางในมามากเพียงใด แต่ อัครมเหสี และมเหสีใหญ่ มีเพียงเผ่าพันธ์
ชาวพม่าด้วยกัน คือ ถ้าจะมีอุปราช ยังไงเสีย ต้องมาจากชาวพม่าเท่านั้น

มเหสี 3 ตำหนัก ใหญ่ ในฝ่ายใน

พระอัครมเหสีตำหนักใต้ ตำแหน่ง มีพะยากองจี พระนางอตุลสิริมหาราชเทวี พระนามเดิมคือ ตะขิ่นจี (พระพี่นางในพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้)

พระมเหสีตำหนักเหนือ ตำแหน่ง อมะเย้านาน พระมเหสีจันทาเทวี (พระนามเดิม สิริโพงทุต พระธิดาพระเจ้าเฉวฺ่นันจ้อฉิ่นนรบดี พระเจ้ากรุงอังวะ)

พระมเหสีตำหนักกลาง ตำแหน่ง อะเลนานดอ พระมเหสีราชเทวี (พระนามเดิมฉิ่นเทฺวละ หรือ เชงทะเว พระธิดาพระเจ้ากรุงพะโค)

จะเห็นว่า ด้วยโบราณราชประเพณีนี้ เรื่องราวในวังจึงสงบ คือรับมาเป็นสนม แต่ไม่ให้มีโอกาสมักใหญ่ใฝ่สูง คิดตีเมืองหงสา และใช้รัชทายาทเป็นข้ออ้างทางเชื้อพระวงค์ ที่จะให้ชนชาติอื่น อ้างสิทธิ์ในบัลลังค์ตองอู ที่สร้างมาอย่างเหนื่อย ด้วยพระเสโทและพระโลหิต หากท่านสิ้นกระทันหัน อย่างไรเสีย กษัตริย์สมัยนั้น ไม่ตายในสนามรบ ก็มีผู้ปองร้ายมากมาย

 

แต่ก็มี หนึ่งตำหนัก ที่มาจากชาติอื่น และสร้างอย่างสวยงาม อลังการ เวอร์วัง
แบบ ไทย นี่เอง อาณาเขตเล็กกว่าตำหนักอื่น แต่วิจิตรกว่า

พระมเหสีเล็ก ตำแหน่ง มีพะยาเง พระสุพรรณกัลยา

สำหรับตำแหน่งพระมเหสีตำหนักตะวันตก คือ อเน้านาน ในสมัยของพระเจ้าบุเรงนองไม่มีการแต่งตั้ง

นี่เป็นเหตุผลแรก ที่แสดงถึงความเปลี่ยนไป ของพระเจ้าบุเรงนอง

และสามตำหนักแรก ได้มาในเวลาไม่ห่างกันนัก คือ ได้มาในวัยหนุ่มฉกรรจ์ แต่มาสร้าง
เพิ่ม อีกเกือบ สิบเจ็ดปีถัดมา ระหว่างนั้น มิได้ตั้งใครเป็นมเหสี และหลังจากนั้น ก็มิได้ตั้งใครเป็นมเหสี

พระพี่นางเป็นมเหสีองค์สุดท้าย ของพระเจ้าบุเรงนอง หรือจะเรียกว่า รักครั้งสุดท้าย ก็ได้ค่ะ

 

ปฐมบท มาจากเรื่องชาติภพ แต่ได้บุพกรรม และคำสาบแช่ง ทำให้
เวลาที่ได้พานพบในภพมนุษย์ของสองพระองค์ กว่าจะรู้ใจตน ก็หมดเวลาพอดี

น่าสงสาร มากๆ

 

พระเจ้าบุเรงนองกะยอดินนรธา นั้นเป็นผู้มีบุญบารมีมากจริงๆ ขณะนั้นอาณาจักรยิ่งใหญ่
พระราชวังกัมโพชธาณี ก็งดงามมาก ราวกับแดนสวรรค์ อุทยานสวรรค์

ดั่งปวงเทพในสวรรค์ แวดล้อมด้วยข้าราชบริพารผู้ภักดี และเก่งกาจ สำราญด้วยหญิงงาม
ราวกับนางฟ้านางสวรรค์ ดนตรีไพเราะขับกล่อม เรียกว่ารุ่งเรืองทั้งศาสนา ศิลปะ วัฒนธรรม

พระราชวังกัมโพชธานี แทบจะฉาบทาด้วยทองคำ เมื่อต้องแสงอาทิตย์ก็งาม เมื่อต้องแสงจันทร์ก็งาม งามสิ้นทุกทิวาราตรี

โดยความงามเหล่านี้มาจากนิมิต ของพ่อเจ้าอยู่หัวบุเรงนอง ดั่งที่กล่าวว่าท่านนั้น
มีอภิญญาติดตัวมาแต่กำเนิด นี่เป็นอีกเหตุผล ที่ได้เป็นมหาจักรพรรดิ์ และนักปกครอง
อันเกรียงไกร ชีวิตแม้เป็นมนุษย์ ก็มีอานาจบารมีดุจเทวะบนสวรรค์

ทรงมีพระสุบิณ นิมิต ที่บอกให้พระองค์ทรงจัดการเรื่องราวได้สำเร็จเรียบร้อย

และพระสุบิณนิมิต ที่พระองค์ทรงชอบที่สุด คือ นางในฝัน

แต่ไม่เคยทรงบอกใคร ถึงความสามารถนี้ นอกจากพระอาจารย์ของพระองค์

 

มิน่า ป้าถึงได้ไปพม่า ไปเข้าใจต้นเหตุ ของกงเกวียน กงกำนี่เอง
ป้าจะเล่า ไปจนถึงที่เวลาบรรจบกับ เวลาที่สิงห์ได้รับใช้เจ้าหอหน้าพอดี
ซึ่งตอนนั้น ก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย ถ้าไม่เล่า ก็ต้องเล่ายอกย้อนไปมาอยู่ดี

 

ฝน(ในใจ)