ปุถุชน....คนช่างสงสัย...

ขอตอบไปก่อน ระหว่างรอคุณนบฯ มาอธิบายนะครับ
เหตุการณ์ 1 เป็นการเห็นแสงสว่างช่วงอารมณ์อุปจารสมาธิ เป็นอารมณ์ก่อนเข้าสู่ปฐมฌาณ และเป็นช่วงที่สามารถใช้ทิพยจักขุญาณได้ การรู้การเห็นจะทำกันที่ตรงนี้ ตามตำราว่าไว้แบบนั้น แต่ว่าเวลาทำกันจริงๆ เราควรใช้ทิพยจักขุญาณให้ได้ถึงฌาณ 4 ครับ ซึ่งตามตำราจะบอกว่าไม่สามารถทำได้ แต่ว่าเวลาฝึกกันจริงๆ ขอเรียนว่าทำได้นะครับ และความแม่นยำจะดีกว่าการเห็นในช่วงอุปจารสมาธิซึ่ง อุปทานแทรกได้ง่ายครับ...

เหตุการณ์ที่ 2 เป็น อาการหนึ่งของปีติ อาการตัวโยกโคลง แต่ว่าใจขณะนั้นมีความสบาย และไม่มีความง่วงนะครับ บางท่านตัวจะลอยได้ก็มี หน้าใหญ่เป็นกระด้งก็มี เป็นอาการหนึ่งช่วงอุปจารสมาธิ ก่อนจะเข้าเขตปฐมฌาณ ก็เจอกันแบบนี้เป็นเรื่องทั่วไปครับ..

สำหรับผู้ฝึกใหม่ สามารถทำได้เพียงนี้ก็ดีมากๆแล้วครับ ที่ผมใช้คำว่าทั่วไปนั้นไม่ได้หมายความว่าไปดูถูกน้ำใจกัน แต่หมายความว่าการฝึกนั้นต้องผ่านอาการแบบนี้เป็นปกติครับ
ซึ่งสิ่งหนึ่งที่ผมท่องไว้ในใจเสมอๆคือ "ไม่แน่" ...
คำนี้ช่วยผมไว้ได้หลายต่อหลายครั้งแล้วครับ...

 

มาเล่าต่อถึงเรื่องผีที่โรงงานของน้องอ้วนสุด...
.........ที่ออฟฟิศในโรงงานนี้ มีแขวนไซดักทรัพย์ของวัดชื่อดังแห่งหนึ่ง ที่ทำพิธีเชิญวิญญาณของแม่ตะเคียนมาอยู่ในนั้น นัยว่าเพื่อช่วยเรียกทรัพย์.....
น้องอ้วนสุดจะบูชาข้าว น้ำ วันเว้นวัน เป็นประจำ...
แต่ว่าผมไม่เห็นแม่ตะเคียนทอง ส่วนของที่เซ่นไหว้กลับเห็นเหล่าสัมภเวสีมากิน กินเสร็จแล้วก็รออยู่แถวๆนั้น ไม่ไปไหน...ส่วนเจ้าที่ก็ไม่ไล่...อันนี้ไม่เข้าใจเหมือนกัน...
จึงบอกน้องอ้วนสุดไปว่า ส่งไซเจ้าแม่ตะเคียนทองกลับคืนไปให้กับทางวัดจะดีกว่า...

ส่วนน้องอ้วนเสี้ยว มาบอกอ้วนสุดว่า เห็นผีผู้ชายผูกคอตาย อันนี้ผมไม่เห็นก็บอกว่าไม่เห็นนิ...เรื่องพวกนี้หลายๆคนจะมโนฯกันไปเองก็มี...จนในเวลาต่อมา อ้วนสุด มาเล่าให้ฟังว่า อ้วนเสี้ยวบอกว่าเห็น และเห็นอยู่คนเดียว ดูไปแล้วคงรู้ว่าอ้วนสุดกลัวผี จึงยกเอาเรื่องนี้มาหลอก...แต่เรื่องผู้หญิงที่เฮียเห็น...พนักงานคนอื่นๆในโรงงานเห็นกันมาก่อนแล้ว พอเฮียเล่ามาคนก็เลยเชื่อ แล้วก็กลัวกัน เพราะเห็นตาเปล่าๆกลางวันแสกๆ มานั่งตรงโต๊ะทำงานหนู...ส่วนหนู เห็นเป็นกลุ่มควันขาวๆ ลอยอยู่ตรงโต๊ะที่นั่งทำงาน ตอนนั้นก็คิดไปว่าใครคงมาจุดธูปหรือทำอะไรใกล้ๆตรงนั้น...

นัดวันไปจัดฮวงจุ้ยใหม่ วางกำลังตามหลักสี่ประสาน แล้วบวงสรวงตั้งเจ้าที่ จัดของต่างๆตามเจ้าที่สั่ง จบเสร็จพิธี ทุกคนเดินไปมา อ้อมไปอยู่หลังโรงงานที่ซึ่งทุกๆคนเดินผ่านแล้วขนแขนสแตนอัพตลอด...หลังจากทำพิธีเสร็จ ทุกคนบอกเหมือนกันว่า อาการหวาดกลัวที่เคยเป็นนี้ หายไปทันที บรรยากาศภายในโรงงานก็เปลี่ยนไป ไม่เหมือนเก่า...ความรู้สึกเคมูไก ก็จากไป...

อ้วนสุดมาถามว่าจะให้เรียกเจ้าที่ท่านนี้ว่าไงดี....
อาศัยที่ผมหูไม่ดี ตอนฝึกทิพยโสตนี่โดนห้ามซะก่อน ทำให้เวลาถามแล้วท่านเหล่านี้ตอบจะไม่ค่อยได้ยินผ่านทางหู ก็ต้องอาศัยทางใจเป็นหลัก การจะได้ยินชัดเจนเหมือนกับได้ยินกับหูนี้ ผมทำไม่ได้ หรือยังไม่ได้ทำเป็นเรื่องเป็นราว....แต่เอาว่า ท่านให้เรียกท่านว่า"แม่ย่า" ก็บอกน้องอ้วนสุดไป...ส่วนเรื่องเทคนิค ในการแก้ปัญหาสถานที่ที่ผีดุแบบนี้ ให้กลับมาโล่ง โปร่ง สบาย..ให้ดีทั้งผี ทั้งคน...ต้องทำยังไง...เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังครับ...เผื่อว่าบ้านหรือที่ทำงานใครมีปัญหาจะลองเอาไปทำเอาเองดูก่อน...
จะได้ไม่ต้องมาเรียกผมไปนะครับ เพราะผมไม่ใช่หมอผี ไม่ใช่ซินแส...เรียนมาเพราะความสงสัยเท่านั้นเอง เรียนให้มันหายสงสัย ไม่ได้จะเอามาเป็นเรื่องจริงจัง...
แต่ว่าถ้าใครอยากจะจริงๆจังๆ มีปัญหาจริงๆแล้ว ก็แนะนำให้เชิญคุณนบฯไปเคลียร์กับภพภูมิทั้งหลายครับ...เนื่องจากคุณนบฯมีท่านผู้ทรงฤทธิ์คุมหลังอยู่หลายท่าน และส่วนตัวเองก็เป็นคนใจดี มีเมตตา สปอร์ต ขอนแก่น อีกตะหาก...ใครมีเรื่องเดือดร้อนสามารถเรียกไปช่วยได้ เซ่นด้วย คาปูชิโน่ แก้วนึง กับขนมขบเคี้ยวสักหน่อยก็พอครับ...

 

ขอบคุณ คุณ raming 2555. นะคะ
เป็นบุญอย่างยิ่งที่ได้มาเจอกันคะ
โมทนาสาธุ ค่ะ!!!!

 

รู้สึกฮึกเหิม อยากจะมาช่วยตอบ เหมือนกัน

แต่ พอดี ตัวเองเป็นแนวต้มตุ๋น ๕๕๕๕๕ จะบาปกรรม เลย มาช่วยลุ้นเฉยๆ ค่ะ

 

อ้วนสุดเดินตามมาด้วยอาการหวาดกลัว...แล้วมันจะตามมาทำบ้าไรไม่รู้เหมือนกัน...ไอ้นี่เป็นมนุษย์ที่ดื้อที่สุด...จนผมไม่แน่ใจว่าผีน่ากลัวกว่าหรืออ้วนสุดมันจะน่ากลัวกว่า...

เจอท่านเจ้าที่อยู่ตรงนั้นก็ได้ถามกันว่าจะตั้งศาลให้ จะไหว้นี่ต้องการอะไรบ้าง ให้ทำอย่างไร ท่านก็บอกมา...เราก็จำๆไว้แล้วมาบอกต่ออีกที...
ที่มีแปลกๆเพิ่มขึ้นมาคือให้มีอ่างน้ำ ขนาดสัก 1 ฟุต ลอยด้วยกลีบดอกไม้ ตั้งไว้ที่หน้าศาลด้วย...
ผมก็รอว่าอ้วนสุดมันจะถามหาเอาเหตุผลว่าจะต้องมีไปเพื่ออะไร...เพราะผมรอจะด่าอยู่พอดี...
แต่มันไม่ยักจะถาม...ทำตามทุกอย่าง...

เรื่องราวที่นี่ ค่อนข้างจะแรงส์ไปสักหน่อยแล้วครับ เพราะว่า คนงานก็เห็น อ้วนสุดก็เห็น พนักงานออกบิลนี่ก็เห็นกลางวันแสกๆ เป็นตัวเป็นตน...
ขนาดว่า รปภ. ไม่กล้าเดินไปหลังโรงงาน แม้จะเป็นเวลากลางวัน...

#########################################

ขนาดอ้วนสุดยังไม่ทันจะถาม ท่านระมิงค์ก็เตรียมจะด่าแล้ว แล้วคำถามมากมายในหัวดิฉันนี่จะไปถามใครดี จะโดนด่าไหมเนี่ยถ้าถามว่า
ภูมิเจ้าที่ นี่ขั้นเทวดาแล้วทำไมท่านยังติดเครื่องเซ่นล่ะ อาการของโลกทิพย์นี่ต้องการบุญอย่างเดียวไม่ใช่หรือ สวดมนต์แผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลไปไม่พอหรือ ของเซ่นของไหว้ทางโลกเปรียบกับของทิพย์ในภพภูมิเทวดาแล้วอาหารของไหว้ต่างๆทางโลกนี่มันคงเทียบกันไม่ติดกับอาหารทิพย์กระมัง .....

ไหว้ผี ไหว้เจ้า (เจ้าที่,เจ้าป่าเจ้าเขา,เจ้าพ่อ,เจ้าแม่ ฯลฯ ของตระกูลเจ้าๆ แต่ไม่นับเจ้ามือหวยเจ้ามือโต๊ะบอล) อันนี้เป็นสีลพตปรามาสไหม ....

เจอศาลเราไม่ยกมือไหว้ เจอพระพรหมเราไม่ยกมือไหว้ ถ้าจะไหว้ก็เอาจิตไปนึกถึงพระก่อนแบบนี้จะโดนภพภุมิหมั่นไส้เอาไหม ว่าทำไมไม่ไหว้เขา

แต่ถ้าไปพักที่ไหนไกลๆดิฉันก็เข้าทางเจ้าที่ๆนั้นๆก่อน ไปบอกท่านไว้ก่อน

การที่มีคนมาเรียก แล้วเราก็ไปเปิดประตูแต่ไม่เจอใครเลย หมายความว่าอย่างไร

แค่นี้ก่อนนะคะท่านระมิงค์

ขอบคุณค่ะ

 

เวลาตั้งเจ้าที่นี่จริงๆแล้ว ต้องบอกท่านด้วยนะครับว่า สัมภเวสีผีร้าย ขอให้เจ้าที่ไล่ออกไป สถานที่นี้ขอให้ท่านมีสิทธิในการดูแลทุกอย่าง มีอำนาจบังคับได้...คือต้องมอบอำนาจให้ท่าน....ถ้าไม่บอกแบบนี้ สัมภเวสีที่ไหนผ่านมากินเครื่องเซ่นแล้วอยู่ที่นี่ต่อไปเลย เจ้าที่ก็ทำอะไรไม่ได้ครับ เหมือนกับว่าเราไม่ได้บอกนี่นา...

 

รอบตัวผมมีแต่คนที่มาทางทรงเจ้าเข้าผีทั้งหมดเลยครับ....มีผมนี่แหละครับที่ประหลาด ผิดปกติอยู่คนเดียว...
การเจริญพระกรรมฐานของผมนั้น ผมมีความก้าวหน้าช้ามากๆ...
เดินหน้าถอยหลังย้ำไปย้ำมา เหมือนคนสอบตกเรียนซ้ำชั้นอยู่แบบนั้นครับ...
ทำให้เวลาผมคนอื่นๆปฏิบัติธรรมกันแล้วทำไม่ถูก...คือวางอารมณ์ผิด ผมจะแก้ไขให้ได้แทบทุกราย คือถ้าเป็นสัมมาฑิฐิ ผมรับประกันว่าไม่มีรายไหนที่จะให้คำแนะนำไม่ได้...และเมื่อแนะนำแล้ว ผลการปฏิบัติจะก้าวหน้า จนผมน้ำตาจะท่วมจอ...เพราะนึกถึงสมัยตัวเองติดขัดอยู่ เราสู้ฝึกสู้ทน เพียรแล้วเพียรอีก แต่ความก้าวหน้าก็เหมือนจะไม่เคยมีเกิดขึ้นเลย...กว่าจะผ่านไปได้แต่ละเรื่องๆ...เจียนเป็นเจียนตายครับ...พอจะได้เจอครูบาอาจารย์ ท่านก็ไม่ค่อยอยากสอน...ท่านจะด่า หรือไม่ก็สั่ง สั่งให้ไปทำ...ทำไม่ได้ก็ไปลงอเวจีมหานรกซะ...

อย่างในเวลานี้ คือเมื่อเช้านี้ พระรูปหนึ่งท่านว่าปฏิบัติแนวพองยุบมา15-16ปี เป็นทั้งผู้ศึกษา ผู้ปฏิบัติ และผู้สอน ท่านบอกว่า ร้อยละ99.99 ฝึกยุบพองแล้วเป็นสมถะ ไม่เป็นวิปัสสนา มีน้อยนักที่ฝึกแล้วจะเป็นวิปัสสนา...
ท่านพูดถูกครับ...แต่ท่านอธิบายไม่ได้ว่า ฝึกยุบพอง ตามเดิมของ หลวงพ่อทอง พระธรรมฑูตจากพม่า ท่านต้องการให้เป็นวิปัสสนานั้น ทำไมคนฝึกถึงทำเป็นสมถะ...
การอธิบายไม่ได้นี่ เกิดจากอะไร???
เมื่ออธิบายไม่ได้แล้ว คนที่ฝึกไปทุกวันนี้ก็ฝึกกันไปผิดๆ...
มันเสียเวลานะครับ...ฝึกไปนานๆเข้ายิ่งทำให้เสียกำลังใจเข้าไปอีกว่าฝึกไปแล้วไม่ได้รู้ได้เห็นอะไรเลย??? สุดท้ายก็เลิก...แล้วก็เสียเวลาเปล่า...ผมว่า มันน่าเสียดายครับ

 

การเพ่ง...แบบฤาษี มีหลายแบบด้วยกันนะครับ...ผมเคยทำมาก่อนสมัยยังเป็นเด็ก...มีข้อดีหลายประการ ส่วนข้อเสียก็มีเช่นกัน...

กรรมฐาน40 ผมก็ต้องพยายามฝึก...แต่พอเห็นคนที่มุ่งมั่นแต่สมถะภาวนาอย่างเดียว ผมก็จะเตือนว่า อย่าลืมสตินะ...เจ้าชายสิทธัตถะ ไม่ได้ตรัสรู้ด้วยฌาณ4 อรูปฌาณ4 หรอกนะ พระองค์ทรงตรัสรู้ด้วยการเจริญสติ....แต่ว่ามีสมาธิเป็นบาทฐาน...

มหาสติปัฎฐาน 4 ผมก็ต้องฝึก ผมเริ่มจากอนุสติก่อน แล้วค่อยๆพัฒนาให้มีกำลังมากขึ้น จากอนุสติไปเป็นสติ และไปเป็นมหาสติ....ผมเห็นคนฝึกสติ อย่างเดียว ผมก็จะเตือนว่า...มรรค8 มีสัมมาสติ ก็มีสัมมาสมาธินะ...โพชฌงค์7 มีสติสัมโพชฌงค์ ก็มีสมาธิสัมโพชงค์นะ...
อย่าหลงติดหลงยึดมากนัก...

...................
ธรรมใดๆบนโลกนี้ หนีไม่พ้นธรรมคู่
มีบุญ ก็มีบาป
มีผิด ก็มีถูก...
มีสัมมาสมาธิ ก็มีมิจฉาสมาธิ...
มีสัมมาสติ ก็มีมิจฉาสติ...
มิจฉาสมาธิ และมิจฉาสตินี้ เป็นอย่างไร....เมื่อภาวนาไปนั้น จะมีหลักเกณฑ์ในการตัดสินอย่างไรว่า...ที่เรากำลังทำความเพียรอยู่นี้ เป็นสัมมาฯ ไม่ได้เป็นมิจฉาฯ...

 

คิดถึงคุณนพนะคะ โดนทดสอบเสียแล้ว
คนดีๆมักโดนเช่นนี้เสมอ
อย่างไร ทองก็เป็นทองวันยังค่ำค่ะ
คนอื่นไม่รู้ แต่ตนย่อมรู้

 

ว่าจะพูดเรื่องโลกธรรมแปด พี่มิงค์พูดก่อนแล้ว
คนที่หนักแน่น เข้าถึงธรรมย่อมไม่หวั่นไหวกับความปรวนแปรเหล่านี้
ยกเว้นไว้แต่ปุถุชนเช่นเราค่ะ
ขอบพระคุณพี่มิงค์ค่ะ

 

ใครเชิญคุณนภไปพักร้อนเนี่ย ใช้ภาษาไม่เหมาะสม กระบือกสิณังไม่มีในกสิณสิบนะ แซว

พูดถึงพวกที่ปล่อยพลังไม่ดีในบางกระทู้นั้น ผมไม่เคยสัมผัสหรือรู้สึกอะไรเลยสักอย่าง
ก็ดีเหมือนกันนะที่เราตายด้านไม่มีสัมผัสใดๆจึงไม่ต้องรู้สึกหรือรับรู้อะไร
ตั้งแต่เข้าเว็บนี้ก็รู้สึกไม่ดีหรือแปลกๆสองอย่างคือ มีคนเขียนอะไรบางอย่างใต้ฝ่าเท้าแล้วถ่ายรูปนั้นหันใส่เราเหมือนเป็นไสยบางอย่าง กับอีกเรื่องคือมีคาถาสั้นๆเหมือนคาถาเป็นเป็นการเชิญญาณเทพองค์นั้นเข้ามาคุมเรา ท่องแล้วมีการปรับธาตุ อาเจียน ท้องเสีย ต่างๆ

คุณ Rungdao ถามได้ดีเรื่องสีลัพพตปรามาส มีคนเข้าใจผิดและถกเถียงเรื่องนี้เยอะ
ป๋า Ramingก็ตอบคำถามสรุปสั้นๆ เข้าใจง่ายได้เหมือนเดิม
ผู้ที่รู้เห็นหรือละสีลัพพตปรามาสแล้วแต่ยังคงไหว้เจ้า เทพ พรหม เทวดา เหมือนเดิมก็น่าจะเหตุหลักสองประการตามที่ป๋าRamingคือ เหมือนเด็กเคารพผู้ใหญ่ ถึงรูปเขาจะเปลี่ยนแต่ก็เคยเป็นคนมาก่อน สองคือเคารพในคุณธรรมความดีของท่าน เช่นเสียสละ กตัญญู ซื่อสัตย์ ทำคุณแก่แผ่นดิน ศาสนา มีทาน ศีล พรหมวิหาร ฌานสมาธิ เป็นผู้ซึ่งละกิเลส

บางทีผมก็ทำความเคารพในใจ บางทีก็ยกมือไหว้ บางทีก็มีดอกไม้ธูปเทียนผลไม้ด้วย
บางทีก็สวดคาถาตามที่เขาให้สวด ถ้าพอรู้ความหมายก็จะสวด ซึ่งผู้ที่ทำคุณแก่แผ่นดินในบทสวดส่วนใหญ่จะเป็นการสรรเสริญความดีท่าน
ส่วนใหญ่เคารพในใจและอุทิศกุศลให้ท่านโมทนาก็พอ

อะไรกันป๋าRaming ภาวนาพองยุบเป็นสมถต้อง99.99% เชียวหรือ? อย่ามาอำกันซะให้ยาก มันน่าจะซัก 90-95% มั้งครับ
555 ก็น่าจะเป็นสมถส่วนใหญจริงๆ มีอะไรตกหล่นไปหรือ หลวงพ่อทองท่านสอนอย่างไรถึงจะเป็นวิปัสสนาครับ
สติปัฏฐาน4จะว่าง่ายก็ง่ายจะว่ายากก็ยากมากๆ เพราะต้องใช้เหตุหลายองค์ประกอบเช่นบารมีสิบ หลักการสอนปฏิบัติ
แม้องค์ประกอบเล็กน้อยในการปฏิบัติแต่ถ้าทำไม่ถูกมันก็เหมือนมีเส้นบางๆให้ไปคนละทางได้เหมือนกัน
ส่วนใหญ่จะฝึกให้มี สติ กับ สัมปชัญญะ แต่ไม่มีอาตาปี ทำความเพียรให้เร่าร้อน
สติปัฏฐาน4ก็ไม่ครบทั้งสามองค์ธรรม
ควรจะมีการพิจารณาธรรม อาตาปีในอริยาบทหลัก ยืน เดิน นั่ง หรือ นอน
ซึ่งในเบื้องต้นก็คงเริ่มจากพิจารณาความไม่เที่ยงของ
1.กรรมฐานห้า ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง โดยเฉพาะตัวหนัง หรือพิจารณาอาการ32
2.ป่าช้า9 หรือทวารทั้งเก้า หรืออสุภะของซากพืชซากสัตว์ที่กิน อสุภะร่างกาย
3.ความไม่เที่ยงของธาตุ4
4.ความไม่เที่ยงในขันธ์5 เกิด แก เจ็บ ตาย

การกำหนดรู้ การวางจิตก็เป็นเรื่องสำคัญ บางคนได้แต่กำหนดคิดในใจเฉยๆ
ตัวอย่างเช่นการกำหนดรู้เวทนา ต้องกำหนดรู้อารมณ์ปัจจุบัน วางจิตตรงที่ปวดเวลาที่ปวด รับรู้ความรู้สึกขณะที่กำหนดเวลานั้น ไม่ใช่รับรู้อารมณ์เมื่อ10วินาทีที่แล้วเอามากำหนด เพราะทุขเวทนาขณะกำหนดอาจจะเบาลงหรือหนักขึ้นก็ได้ ต้องวางจิตจุดที่เกิดอารมณ์นั้นและต้องตามดูไปเรื่อยๆ หมายถึงเอาจิตตามไปรับรู้ รู้สึกเวทนาลึกเข้าไปเรื่อยจนถึงจุดศูนญ์กลางของมัน จนเข้าถึงเวทนาในเวทนา (ซึ่งตรงจุดนี้จะอาศัยกำลังของสมาธิหรือสติสัมปชัญญะต่อเนื่องด้วย) แล้วจะพบสัจธรรม เวทนาก็มีการดับ และมีการเกิด อยู่เป็นปกติเป็นธรรมชาติของมัน เวทนาในขันธ์นี้ไม่เที่ยงจึงสลดสังเวชและละความยึดติดในสักกายทิษฐินี้

ทำอาตาปีเพียรเผากิเลสให้เร่าร้อน จึงจะเกิดมหาสติได้
การพิจารณาทำความเพียรนี้อาศัยสติสัมปชัญญะต่อเนื่อง สัมปชัญญะต่อเนื่องอันเป็นองค์ของฌานสมาธิ ทีเรียกว่าลักขณูปนิชฌาน
เมื่อพิจารณาจนรู้เห็นในความไม่เที่ยง หรือพระไตรลักษณ์ ก็เข้าสู่ภูมิวิปัสสนาจึงจะเกิด
ญาณรู้เจริญเป็นลำดับโดยเริ่มจากอุทยัพพยานุปัสสนาญาณ

ถ้าพบครูบาอาจารย์ที่ทำถูกแล้ว ก็สอนถูกแล้ว เมื่อเราทำตามถูกแล้ว มันก็ง่ายขึ้น สำเร็จผลไวขึ้นเช่นกัน ไม่เสียเวลามากเกินความจำเป็นอย่างน่าเสียดาย

 

To พี่นพ ป๋ามิงค์ และชาวปุถุชนคนขี้สงสัย

รายงานผลการฝึกให้จิตคลายตัวนะคะ เมื่อวันที่ ๑๕ ก.ย.ที่ผ่านมาเป็นคล้ายวันเกิด ไปทำบุญที่วัดสว่างบุญ และได้เข้าไปกราบข้างในเจดีย์ ๕๐๐ ยอด พลังงานดีมากค่ะ พลอยทำให้จิตเราคลายตัวง่ายไปด้วย และสามารถอยู่นานเป็นเวลาถึง ๒ วัน กับ ๑ คืน ซึ่งนับว่านานมากที่สุดเท่าที่เคยสัมผัสมาค่ะ ปกติแค่แป๊บเดียวเอง ซึ่งก็คงจะเป็นผลจากพลังงานดีในเจดีย์ช่วย

นำภาพเจดีย์มาฝากค่ะ

 

คนกินแดด

เอาเพลงลงกะไม่ได้

เรียนคุณป๋ามิงค์ ป๋านพ และท่านผู้รู้คะ

เคยได้อ่านเจอมานะคะ ว่าการกินแสง นั้นรสต่างกันมาก โดยเฉพาะแสงจากเทียน อร่อยมาก
ขอความกระจ่างด้วยคะ.... รอคะ...

 

https://www.youtube.com/watch?v=xYDQWoYpMMg

แปลกจังค่ะคุณเล่น มาแต่ลิงค์ค่ะ

 

ยายๆๆๆๆ...เล่น ได้คำตอบจากคุณนบ ในกลุ่มเฟสไปแล้วนะครับ...
คนอะไร ข้าวปลามีไม่กิน จะไปกินแดดซะงั้น..ผมอ่านแล้วก็งึดหลายเด้...
สรุปก็คือการรับพลังจากดวงอาทิตย์ เข้ามาในร่างกายนี่เอง...
เมื่อคืนนึกขึ้นมาได้ว่า ให้รับเฉพาะช่วงเช้านะครับ ถ้าไปรับช่วงเที่ยง ช่วงบ่าย นอกจากตัวจะดำแล้ว จะเกิดความร้อนสะสมภายในร่างกาย แก้ยาก...
ต้องไปขอหินจากคุณนบฯ มาแก้...ลำบากอีกนา..า...

 

ขอบคุณครับที่ให้เกียรติ...ปกติสมัยหนุ่มๆ ผมชอบไปเที่ยวนรกมากกว่าครับ พวกพ้องเยอะดี...โดยเฉพาะท่านเทวฑัต รู้จักกันมานาน ไปคุยกันแล้วก็ได้ความรู้ใหม่ๆ หลายประการดีเหมือนกัน...บางเรื่องฟังแล้วก็ตะเตือนไต ตัวเองมิใช่น้อย...
สวรรค์เขตแดนต่างๆก็แวะเวียนไปดูบ้างเหมือนกันครับ ไปแล้วก็สงสารนางฟ้า เทวดา มาก...แถมผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจความคิดเห็นของเหล่านางฟ้าทั้งหลายเหล่านี้ครับ....

นางฟ้าที่ท่านถามถึง ห่มสไบสีชมพูมีจีบ นุ่งซิ่นเดินลายทอง ผมดำยาว ปล่อยผมมาถึงหลัง ตาคมสวยครับ อย่าไปเทียบกับราคุเลยนะครับ...น้องราคุ หน้าตาไปทางลูกครึ่ง...

ขนมถ้วยฟูสีชมพูสีขาว กับดอกดาวเรือง มะลิ กุหลาบ น้ำเปล่า ถ้วยนึง ยกเอาไปบูชานางฟ้าองค์นี้สักหน่อยนะครับ...ผมไม่ทราบว่าทำไมนะครับ คือบอกมาก็บอกต่อไป...เรื่องนางฟ้าจะเสพของหยาบเหล่านี้คงไม่มี จะเป็นก็แต่เพียงนิสัยเคยชอบมาสมัยเมื่อครั้งมีชีวิต มันติดมาด้วย...

เธอยังเป็นนางฟ้าชั้นจาตุมหาราชิกาอยู่นะครับ อยู่ภาคพื้นดิน เห็นแค่นี้เองครับ อย่างไหนไม่ทราบผมก็จะบอกว่าไม่ทราบนะครับ...รู้ได้ก็เท่าที่รู้ได้เท่านั้นเอง...รายละเอียดลึกๆต้องรอคุณนบฯมาตอบอีกทีจะดีกว่าครับ...

 

ว๊าาาา... ชักอิจฉาแล้วล่ะสิ
งั้นท่านระมิงค์บอกหน่อยสิว่าเทวดาบ้านดิฉันท่านระมิงค์เห็นอะไรบ้างคะ
แต่อย่าบอกนะว่าไม่มีเทวดาเลย
รอบๆบ้านและในบ้านภพภูมิถูกเคลียร์ไปหมดหรือยังคะ

 

จริงด้วยสิ ใจก็เรียกร้องอยู่เหมือนกันนะ แต่อาจจะมีมาต่อคิวกันอีกหลาย เกรงว่างานจะเข้าป๋ามิงค์ไหม เอาเป็นว่าแล้วแต่ท่านระมิงค์จะเมตตาแล้วกันค่า:boo:

 

โอ

แม้ว่าท่านอาวุโส ยังบ่มีตาทิพย์
ก็นับว่า มีสายตา ที่เฉียบคม มีรสนิยมล้ำเลิศ (โตขึ้นต้องเป็นเจ้าคนนายคนเป็นแน่) ตามีแววเหลือเกินค่า 5555

คนบางคน แม้มีฐานะ บุญญาบารมีอันเลิศ แต่ อาภัพนัก เห็น ผู้น้อยเป็นลูกครึ่งแมวหมากะเทย ก็มี ข้อดีไปคนละอย่างน้อ

 

ป๋ามิงค์พูดไม่จบว่าลูกครึ่งอะไร ก็น่าจะติ๊ต่างเอาว่าครึ่งนางฟ้าไปซะก็สิ้นเรื่องนิ