เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

First Time with Thai students สอนภาษาอังกฤษเด็กไทยครั้งแรก

เบ๊น: คุณสอนหนังสือตั้งแต่เมื่อไร
เนลสัน: ถ้าจำไม่ผิดน่าจะหลังจากที่ผมมาอยู่เมืองไทยได้สองปี คือตอนแรกผมก็มาในฐานะนักท่องเที่ยวทั่วไปนี่แหละ แต่ต่อมาผมก็เริ่มหลงรักความเซอร์เรียลแบบไทยๆ เลยมีแผนอยากอยู่ต่อให้นานขึ้นประจวบเหมาะกับตอนนั้นเงินทองเริ่มร่อยหรอพอดี ผมจึงหารายได้ด้วยการเข้าไปสอนหนังสือภาษาอังกฤษตามโรงเรียนต่างๆ

เบ๊น: คุณยังจำความรู้สึกแรกตอนที่เข้าไปสอนเด็กไทยได้ไหมครับ
เนลสัน: จำได้แม่น

โรงเรียนที่ผมไปสอนอยู่แถวอโศก ผมสอนคาบเช้า เปิดประตูเข้าไปเด็กนักเรียนเหวอกันใหญ่ พอผมเอาของไปวางที่โต๊ะ นักเรียนทุกคนก็ยืนขึ้น ตอนนั้นผมงงมากว่าจะยืนทำไมแต่สักพักพวกเขาก็พูดพร้อมกันว่า “Good Morning, Teacher”

ผมเหวอเลยเพราะไม่เคยเจอการทักทายด้วยน้ำเสียงแบบนี้มาก่อน มันเป็นการทักทายที่ดูคล้ายหุ่นยนต์มากๆ เหมือนทุกคนโดนโปรแกรมให้พูดประโยคนี้ ถือเป็นประสบการณ์แปลกใหม่เพราะตอนผมเป็นครูที่อเมริกาเวลาเปิดห้องเข้าไปก็เริ่มเรียนได้เลย อาจมีเซย์ไฮกับนักเรียนที่นั่งแถวหน้าบ้างเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เป็นพิธีรีตองขนาดนี้

เบ๊น: แล้วคุณตอบเขาว่าอะไร
เนลสัน: ผมก็อยากให้บรรยากาศมันผ่อนคลายขึ้นเลยทักทายแบบกันเองกลับไปว่า “Hey what’s up y’all? I’m Nelson. Nice to meet you guys here.”จบประโยคเท่านั้นแหละนักเรียนงงเลย เขาทำท่าเหมือนตอบไม่ถูกไปไม่เป็น โชคดีที่เด็กโต๊ะหน้าบอกผมว่า “เอ่อ...ครูคะตามบทแล้วครูต้องตอบว่า I’m fine, thank you. And you? ค่ะ”

เบ๊น: ใช่ครับคุณพลาดแล้วล่ะ มันเป็นคำตอบโต้ที่กระทรวงศึกษาคงจะเซ็ตไว้แล้วน่ะ
เนลสัน: โอ้จริงเหรอ? แต่บอกตามตรงตอนนั้นผมรู้สึกเซอร์เรียลมาก ไม่นึกว่ากระบวนการที่ควรจะสร้างความผ่อนคลายและคุ้นเคยต่อกันจะต้องมีฟอร์แมตมากำกับด้วย

เบ๊น: พอคุณสอนเด็กไทยไปสักพักแล้วรู้สึกยังไงบ้าง
เนลสัน: เด็กไทยเก่งกว่าที่ผมคิดไว้มากโดยเฉพาะเรื่องแกรมมาร์เรียกได้ว่าเป๊ะและปรุโปร่ง

คุณเชื่อไหมว่าเด็กไทยเอาจริงเอาจังเรื่อง Tense ยิ่งว่าเจ้าของภาษาอย่างผมเสียอีก Tense สิบสองแบบผันได้หมดเชื่อไหมว่าบาง Tense อย่าง Future Perfect Continuous เกิดมาจนแก่หง่อมขนาดนี้ผมยังไม่เคยใช้เลยแต่เด็กไทยแค่ได้ยินชื่อปุ๊บโอ้โหท่องได้เป็นฉากๆ “will + have + been + verb-ing ค่ะคุณครู”

โอ้มายก็อดความรู้เป๊ะเว่อร์!

แต่พอสอนเด็กไทยไปสักพักผมกลับรู้สึกแปลกใจอยู่อย่าง

เบ๊น: ยังไงเหรอครับ
เนลสัน: คือความรู้และทฤษฎีของเด็กไทยถือว่าแม่นยำมากแต่พอให้พูดปุ๊บ โอ้โหเหวอกันทั้งชั้น

หลายครั้งที่ผมให้นักเรียนตอบคำถามด้วยความสมัครใจ แต่พอบอกให้ยกมือตอบปุ๊บทุกคนก้มหน้าหลบสายตาโดยอัตโนมัติ แถมบางคนทำเป็นเนียนทำทีขีดๆ เขียนๆ จดเลกเชอร์ทั้งที่บางคาบผมยังไม่ได้เขียนอะไรบนกระดานเลยด้วยซ้ำ แล้วพวกคุณจดอะไรกัน?

ครั้งหนึ่งผมเคยลองไปด้อมๆ มองๆ ที่เขาจดกันดู ปรากฏว่าแต่ละคนเขียนอะไรได้มั่วซั่วมาก บางคนเขียนตัวอักษร A-Z หรือไม่ก็วาดรูปตัวการ์ตูนจากดราก้อนบอล คือเรียกได้ว่าทำทุกวิถีทางเพื่อหลบสายตา เป็นตายร้ายดียังไงกูก็จะไม่ยอมตอบคำถามมึงเป็นอันขาด

เบ๊น: ก็อย่างนี้แหละครับ พวกเขาอาจจะอายที่ต้องพูดภาษาต่างประเทศ กลัวคนรอบข้างล้อ คุณก็ต้องเข้าใจในจุดนี้ด้วย
เนลสัน: อันนี้ผมไม่ค่อยเชื่อเท่าไรนะ คนไทยไม่ได้ขยาดการพูดภาษาอังกฤษขนาดนั้น ไม่เชื่อคุณไปดูในชีวิตจริงสิ คนไทยใช้ภาษาอังกฤษกันรัวๆ เลยนะครับ แต่เขาจะไม่พูดทั้งประโยคแบบเจ้าของภาษาพวกเขาจะเล่นท่าพิสดารด้วยการพูดไทยคำอังกฤษคำ

สุดยอดมาก!

นี่แหละการเป็นนายของภาษาอย่างแท้จริง!

อย่างวันก่อนผมขึ้นรถไฟฟ้าเจอพนักงานบริษัทแต่งตัวเก๋ไก๋คนหนึ่งคุยโทรศัพท์ด้วยภาษาอังกฤษรัวเป็นไฟแลบผมประทับใจมาก

เบ๊น: ยังไงครับช่วยสาธิตให้ดูหน่อยได้ไหม
เนลสัน: “เออ...เอ๋ you ต้องหาวิธี convince เขาให้ได้นะ

รายนี้เป็น client ที่พี่ would like to deal ด้วยนานๆ so เธอต้อง push ตัวเองมากกว่านี้ถาม yourself ว่างานมัน impact พอหรือยังไม่งั้นพี่ว่า unacceptable ว่ะ

ไม่ๆ now อาจจะดีแต่ in the long run พี่ว่า risky

ยังไงเธอ call พี่สาธิตให้เขาช่วย finalize อีกแรง so that เราจะได้ไม่ต้องมา fix กันอยู่อย่างนี้

no no เลยพี่ไม่สามารถ afford เวลาอีกสองวันได้หรอกงานมัน came to us ตั้งแต่ week ก่อนหน้าแล้วเธออย่าลืมพี่ว่า material เธอดีแต่ execute ไม่ถูก so มันเลยออกมาเป็น final product ที่ยังไม่ deep และ relevant พอแล้ว in terms of ความรู้สึกที่ได้พี่ว่ามันยังไม่ catchy...”

เบ๊น: โอ้แล้วคุณรู้สึกยังไงกับเหตุการณ์ครั้งนี้ครับ
เนลสัน: ชอบมากเหมือนดูดีวีดีแล้วกดปุ่มเปลี่ยน Audio Language ไปมาแบบรัวๆ จนผมต้องอุทานในใจด้วย Future Perfect Continuous เป็นครั้งแรกในชีวิตว่า “I will have been loving this fucxxxx ไทยคำอังกฤษคำ forever!”

............

หมายเหตุ.. ผมเซ็นเซอร์ไปคำนึงนะครับ เนื่องจากเวปนี้มีผู้เยาว์

 

เพิ่งจะวางสายพี่นิ่ม
พอโทรฯเข้ามาปุ๊บ ผมก็ไถ่พระฯปั๊บ จะได้เข็ดไม่โทรฯมาอีก

ผมถามว่าปรกมะขามนั้นมั่นใจรึยัง
พี่นิ่มตอบยัง จะเอาให้เท่าเหล็กไหลเลย....

ผมเลยต้องชิงตัดบทก่อน ว่ามีพระเถระ8รูป จะได้ขึ้นมาเป็นผู้นำกองทัพธรรมสายพระป่า(สายหลวงปู่มั่น) แทนหลวงตามหาบัว

มีดังนี้


แต่พี่นิ่มบอกได้ยินจากปากหลวงตามหาบัว เคยบอกพี่นิ่มว่ามีในข่ายอยู่5รูป พี่นิ่มจำได้3รูป คือหลวงปู่ลี หลวงปู่จันทร์เรียน และหลวงปู่บุญมี อีกสามรูปพี่นิ่มจำไม่ได้

ผมเชียร์ให้พี่นิ่มนำของขึ้นไปขอบารมีก่อนที่จะเสียโอกาส
พี่นิ่มก็รับปาก แต่ขณะนี้พระฯของพี่นิ่มได้บารมีหลวงปู่ลี วัดถ้ำผาแดงไปเรียบร้อยแล้ว....

ใครอยู่ใกล้พระเถระ ก็อย่าให้เสียโอกาส เนื้อนาบุญโดยแท้ครับ (ดีกว่าตามเช่าพระฯเยอะเลย)

 

สวัสดีครับพี่หนุ่มทิพย์

ขอบพระคุณมากครับสำหรับคำทำนาย ^_^
ประมูลพระก็หมดไปสมควรครับผม แหะๆ แต่ก็สมใจละครับ

ขอบพระคุณครับ

 

ช่วงนี้ หลายๆ คนคงเดินทางกลับภูมิลำเนา หรือออกท่องเที่ยวในวันหยุดยาว ... ในช่วงเวลานี้เมื่อประมาณ 5 ปีก่อน ผมได้ออกรถยนต์ส่วนตัว และได้นำไปขอความเมตตาจากหลวงปู่สมให้ท่านเจิมให้ ท่านก็เมตตาทำให้อย่างดี ลายมือที่ท่านเขียนพระยันต์ไว้ให้ด้านในของรถก็สวยงามมาก ยังคิดอยู่เลยว่าถ้ามีเหตุต้องเปลียนรถคันนี้ จะขอตัดเอาส่วนนี้เก็บไว้ ...

วันที่ออกรถ จำได้ว่าเป็นวันหวยออก (สิ้นปี 2552) ป้ายแดง ออกตอนเช้าแล้วนำไปให้หลวงปู่เจิมที่วัด ญาติๆ ก็ซื้อเลขทะเบียนป้ายแดง ตอนบ่ายหวยออก ก็ถูกเลขท้ายสองตัวกันไปหลายคน (แต่ผมไม่ได้ซื้อ งวดต่อมาตามซื้อก็ไม่ออก รวมทั้งตอนได้ป้ายทะเบียนจริงมา ซื้อก็ไม่เคยออก)

ตั้งแต่ออกรถมา เจอเรื่องตื่นเต้นใหญ่ๆ 3 ครั้ง ... ครั้งแรก ไม่กี่เดือนหลังออกรถ ปากซอยแคบๆ เราต้องหลบให้รถกะบะที่สวนมาโดยไม่ลดความเร็ว ขอบพื้นรถด้านข้างประประตูซ้ายยุบนิดหน่อย ครั้งที่ 2 ถอยรถไปชนตอไม้สูงแค่คืบ กันชนด้านหลังยุบนิดหน่อย ครั้งที่ 3 เมื่อกลางปี กิ่งสนหล่นใส่รถ (เอารถไปจอดไว้ที่ริมถนนบริเวณหาดแม่รำพึง) รถแค่ถลอกนิดหน่อย มองไม่ค่อยเห็น มีรอยบุ๋มนิดๆ ทุกวันนี้ยังไม่ได้ทำเลย เพราะมองไม่ค่อยเห็น ... ส่วนอุบัติเหตุอื่นๆ ไม่เคยมี ขับแคล้วคลาดปลอดภัยมาตลอด

ตอนนี้ผมผ่อนรถยนต์คันนี้หมดพอดีในเดือนนี้ นึกถึงความเมตตาของหลวงปู่อยู่เสมอ ไปกราบกี่ครั้ง ท่านจะเมตตาต่อญาติโยมทุกครั้ง คิดถึงท่านจริงๆ ครับ

ได้รู้จักหลวงปู่ก็เพราะอ่านกระทู้พี่หนุ่มทิพย์นี่แหละครับ วันนี้คิดถึงหลวงปู่ เลยเข้ามาเขียนเล่าเรื่องข้างต้น ทุกวันนี้ใส่บาตรก็อุทิศบุญถวายหลวงปู่อยู่เป็นประจำ

ขอกราบแทบเท้าหลวงปู่สมด้วยความเคารพอย่างสูงครับ

 

หนุ่มทิพย์และพี่นิ่ม ขอขอบคุณเพื่อนสมาชิกทุกท่าน และผู้อาวุโสทุกคน
ขออวยพรจากคุณพระพุทธทุกพระองค์ และพระเกจิอาจารย์ทุกท่าน
ให้เพื่อนสมาชิกมีความสุขความเจริญ สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง อายุ วรรณะ สุขะ พละ และปฏิภาณ
ความเจ็บความไข้อย่าได้เจอ อุปสรรคขวากหนามใดๆอย่าให้มี
เป็นที่รักทั้งมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย
เดินทางใกล้ไกลปลอดภัยโชคดี สวัสดีมีชัย

 

สวัสดีครับพี่ทิพย์
แจ้งโอนเงินช่วยค่าจัดส่ง จำนวน 249.99 จาก SCB วันที่ 28/12/57 เวลา 10:10:25 ครับ.

"ขอให้เดินทางปลอดภัยนะครับเพื่อนสมาชิกทุกท่าน คุณพระคุ้มครองครับ"

 

สวัสดีพี่หนุ่มทิพย์ และเพื่อนสมาชิกทุกคนครับ,
วันนี้หยุดเลยถือโอกาสไปเดินเล่นแผงพระมา เจอทั้งพระที่ตัวเองพอที่จะสามารถดูได้บ้าง เจอทั้งแท้ เจอทั้งเก๊ปะปนกันไป ก่อนกลับลองเข้าไปดูในร้าน ซึ่งดูไปแล้วรอบหนึ่งเพียงแต่ไม่ได้เข้าข้างในแวะหาอะไรใส่ท้องก่อน และแล้วก็เจอกับ พระปิดตาแร่ไหลเพชรดำ มงคลมหาอุตร์ ทรงเมตตา เสือรุ่น 1 สมิงบูรพา หนุมานกายทิพย์ พระสมเด็จ คิดในใจเจอของดีเข้าให้แล้ว น่าจะได้ติดไม้ติดมือกลับบ้าง ก็เลยขอดูทุกองค์เลย ดูแล้วผ่านหมดครับ ก็เลยสอบถามราคาบูชาดู ได้ฟังราคาแล้ว ผมนี่ยกถาดใส่พระคืนแทบไม่ทัน

ราคาเท่าที่สอบถามมา
ปิดตาแร่ไหลเพชรดำ องค์ละ 4500 บาทไทย
ปิดตาว่าน 108 เนื้อขาว องค์ละ 5000 บาทไทย
เสือรุ่น 1 ตัวละ 3500 บาทไทย
หนุมานรุ่น 1 ตัวละ 4000 บาทไทย เนื้อทองแดงรมดำ
สมิงบูรพา ตัวละ 1200 บาทไทย
หนุมานกายทิพย์ ตัวละ 2000 บาทไทย

สุดท้ายกลับบ้านมือเปล่า ฟังราคาแล้วจับไม่ลง แรงเหมือนกัน
ขอบคุณครับ

 

เคยไปกราบหลวงปู่จันทร์เรียนครับ วันนั้นคนไปกราบท่าน มีไม่มากเท่าไร
เเละพี่ชายท่านหนึ่ง กราบเรียนหลวงปู่ว่า ''มากราบขอพรหลวงปู่ครับ''
หลวงปู่ท่านให้พรว่า ''มาบวชสิ นี่ให้ของดีนะ''
จำคำพูดทั้งหมดไม่ได้ครับเเต่เนื้อหาประมาณนี้
ท่านพูดธรรมตรงไปตรงมาครับ

 

เมื่อวานผมกับคุณชนะ ไปร้านไปรษณีย์ที่เซ็นทรัลบางนา เพื่อซื้อซองกันกระแทกให้สมาชิก แต่ช่วงปีใหม่ซองคงขายดี(ต้องรบกวนคุณธรรมจักรอีกแล้ว ผมขอฝากซื้อ20ซองเล็กครับหรือ1กล่องใหญ่เลย)

พี่ธวัชชัยขึ้นมาจากระยอง ก็เลยนัดเลี้ยงข้าว แล้วได้คุยกัน
พี่ธวัชชัยเอาพระกริ่งฯกับพระชัยวัฒน์ที่ทำถวายหลวงปู่ฯมาฝากผม3ชุด คุณชนะมากับผมเลยได้อานิสงค์ไปด้วย

พระฯที่พี่ธวัชชัยทำ ทุกครั้งที่ผมได้รับจะรู้สึกปิติ แต่ครั้งนี้ไม่รู้สึกอะไรเลย พอบอกว่าเป็นพระฯที่ทำถวายหลวงปู่ฯ ก็เลยไม่แปลกใจ พระฯของหลวงปู่ฯจะเป็นแบบนี้ คือไม่รู้สึกอะไรเลย...

พี่ธวัชชัยก็ยอมรับว่าหลวงปู่ฯเสกพระฯแบบนี้ คือเสกให้ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่วิธีเสกแบบนี้องค์พระฯจะรับพลังจากสิ่งแวดล้อมให้มีอานุภาพมากขึ้น เหมือนกับพระกรุ เคยให้เพื่อนที่มีสมาธิดีพิจารณาก็พูดเหมือนกัน

ผมบอกพี่ธวัชชัย ว่าพี่นิ่มเป็นห่วงเรื่องตัวพุทรอบโลก กลัวว่าจะไม่มีใครสืบทอด หากพี่ธวัชชัยได้ไปก็ขอให้ผมเอาแผ่นที่พี่เค้าจารแล้วมาให้ดูหน่อย จะขอดูว่าได้ไปแค่ไหน รายละเอียดมากกว่านี้ผมขอละไว้ มีคุณชนะเป็นพยานแล้ว...

ผมคุยเรื่องที่จะทำพระฯให้คุณอ๊อดกับพี่นิ่ม พี่ธวัชชัยให้เทคนิคที่เป็นประโยชน์
อย่างเรื่องหนุมานเนื้อแร่ฯทำไม่ยาก อยู่ที่สัดส่วนผสม สามารถทำออกมาให้สวยได้
ส่วนเรื่องผงฯที่พี่นิ่มตระเวนเสกอยู่นี้ จะเป็นประโยชน์กับพวกเราในอนาคต เพราะผงฯนี้สำเร็จแล้ว อนาคตแค่ทำพระฯเนื้อโลหะ แล้วเอาผงฯมาอุดก็ใช้ได้

ผมถามเรื่องที่พี่ธวัชชัยไปต่อวิชา แกก็ว่าไม่มีอะไรมาก แค่ไปรับเคล็ดวิชา
เนื้อหาการทำพระฯ การปลุกเสกเลขยันต์ พวกเราสามารถไปหาซื้อจากร้านหนังสือหรือเปิดอินเตอร์เนทหาเอาได้ แต่เคล็ดวิชาต้องไปรับเอาตัวต่อตัว เป็นมุขปาฐะ

ผมถามถึงสายใต้ ว่าตอนนี้ยังพอพึ่งอาจารย์ของพี่เค้าได้หรือไม่
แกก็ว่าช่วงนี้ผอมไปเยอะ ถ้าจะทำต้องเร่งรีบทำ ท่านไม่อนุญาตใครมากนัก แต่อนุญาตพี่ธวัชชัย เวลาท่านเสก แค่เป่าทีเดียววัตถุมงคลเหมือนเจอคลื่น
เมื่อเกือบ20ปีที่แล้ว มีเซียนพระฯที่ท่าพระจันทร์ได้รับอนุญาตให้จัดสร้างไปครั้งนึง จำนวนไม่มากนัก สร้างเสร็จแล้วก็เก็บเงียบไว้ใช้กันเอง

วัตถุมงคลที่ท่านฯเสกให้ พี่ธวัชชัยเคยเอาไปให้หลวงปู่เกลี้ยงดู ท่านฯดูแล้วก็ขอให้พี่ธวัชชัยพาไปกราบเยี่ยม .....ไว้จะพาพี่นิ่มไปขอบารมีให้ได้




พี่ติ๊กคือแฟนพี่ธวัชชัย มีลักษณะนิสัยเหมือนผมอยู่อย่าง คือเพี้ยนๆเหมือนกัน

ผมคุยกับพี่ติ๊กน้อยกว่าพี่ธวัชชัย แต่เคมีตรงกันเลยสนิทกันมากกว่า ผมมองพี่ติ๊กเป็นเหมือนพี่สาว พี่ติ๊กมองผมเหมือนเป็นน้องสาว เราเข้ากันได้ดี

ช่วงปีนี้ของพี่ติ๊กเป็นช่วงเวลาที่ดี เพราะพี่ธวัชชัยมีปัญหาเรื่องต่อวีซ่าไปทำงาน ทั้งคู่เลยใช้ชีวิตท่องเที่ยวตลอดทั้งปี และความสุขแบบนี้กำลังจะหมดลงเมื่อพี่ธวัชชัยจะต้องเดินทางไปต่างประเทศหลังปีใหม่

ก่อนหน้านี้ทั้งคู่ได้ไปเลี้ยงเด็กที่บ้านพักแห่งหนึ่ง เป็นกลุ่มเด็กที่โดนทำร้ายหรือกำพร้ามารับการดูแลจากทางมูลนิธิ ไม่ใช่เด็กที่มีคดี แต่เป็นเด็กที่โชคร้าย

บางคณะฯเมื่อมาเยี่ยมเด็กเหล่านี้ พวกเค้าจะหาอาหารอย่างดีมาเลี้ยง จบมื้อนั้นแล้วก็รอคณะฯอื่นที่อาจจะใจดีแวะเวียนมาเยี่ยมกันอีกให้หายท้อแท้

แต่พี่ติ๊กและพี่ธวัชชัย กลับเอาน้ำปลาอาหารแห้งไปฝาก เอาเครื่องครัวไปฝาก และเอาเสื้อผ้าเป็นชุดไปฝาก ด้วยเชื่อว่าเด็กโตจะสามารถดูแลเด็กเล็กด้วยการทำครัวกินกันเองหลังจากพวกเรากลับไปแล้ว...

ระหว่างนั้นพี่ตี๊กก็เรียกรถขายไอศครีมกับรถขายเครปแวะเข้ามา แล้วเหมาทั้งหมดตักแจกเด็กๆ เป็นที่สนุกสนาน

มีเด็กคนหนึ่งทีเคยประสบอุบัติเหตุจนไม่สามารถใช้ชีวิตปรกติได้ เมื่อเปิดกล่องเสื้อออกมาก็ยิ้มหน้าบาน เป็นชุดกีฬาฟุตบอลแต่ที่ทำให้ตกใจเพราะเจอกางเกงฟุตบอลด้วย ถึงกับร้องดีใจ... เด็กเหล่านี้ไม่เคยได้รับเสื้อผ้าเป็นเซ็ต คือถ้าได้เสื้อจะไม่ได้กางเกง ถ้าได้กางเกงจะไม่ได้เสื้อ

พี่ตี๊กเจอเด็กโตอยู่คนหนึ่ง อายุใกล้18ปีแล้ว กำลังจะพ้นจากบ้านพัก เป็นเด็กกำพร้าพ่อ และมีแม่ที่ป่วยเป็นโรคทางจิต ทำให้ไม่สามารถหาค่าเทอมปีสุดท้ายได้ พี่ติ๊กพิจารณาว่าเด็กคนนี้เป็นเด็กกตัญญู ทุกวันที่มีโอกาสจะหางานทำกลับไปเลี้ยงคุณแม่ตลอด หากเด็กคนนี้เรียนจบ จะเป็นกำลังของครอบครัวและสังคมที่ดี จึงรับภาระไปเรียบร้อยแล้ว

ภาพกิจกรรมต่างๆนี้ พี่ติ๊กไม่เอาลงสื่อใดๆแม้แต่เฟตบุ๊คตัวเอง แต่เปิดรูปให้ผมได้ร่วมสุขใจไปกับเด็กๆเหล่านั้นด้วย

ตอนนี้พี่ติ๊กเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น ทาเคชิ
...สู้ต่อไป ทาเคชิ

 

น่าจะถ่ายรูปแผงพระฯมาด้วย บอกเจ้าของแผงว่าเราช่วยประชาสัมพันธ์
แผงอยู่แถวไหนครับ

 

ปีใหม่นี้
ขอให้ คุณหนุ่มทิพย์และพี่นิ่ม มีแต่ความสุขปราศจากโรคภัย บุญรักษา คุณพระคุ้มครอง ขอให้มีเงินใช้ไม่ขัดสน รวยๆๆๆๆๆๆ

ฝากสวัสดีปีใหม่ พี่นิ่มด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ

 

แผงพระอยู่ใกล้ๆ ตลาดสดสัตหีบ กม.1 ครับ ไว้เข้าไปจะถ่ายรูปมาลง

ขอบคุณครับ

 

คุยกับพี่ธวัชชัย คุณชนะจะได้ประโยชน์เยอะ ถ้าจดจำได้หมด
อย่างเรื่องผงวิเศษ สมัยที่พี่ธวัชชัยเป็นเด็กเรียนวิชาที่เขาอ้อ เคยเห็นเค้าเขียนผงฯ โดยเรียกเอาระดับหัวกะทิมาเขียน แม้อาจารย์ตัวเองก็ยังไม่ถึงขั้น(หลวงพ่อดำ) นับได้4รูป เขียนแล้วลบเขียนแล้วลบตลอด3เดือน ได้รวมกันไม่ถึงครึ่งแก้ว แต่ครึ่งแก้วที่ได้มานี้ สามารถทำพระฯได้หลายหมื่นองค์ นี่คือผงวิเศษฯ
ที่เอามาเล่าเพราะคุณชนะสงสัยในเรื่องการลบผงฯ

พี่ธวัชชัยแนะนำคุณชนะ ว่าการใช้เครื่องรางนั้น ขอให้มีความเชื่อ ให้เชื่อไว้ก่อนว่าของๆตนที่ได้มานั้นเป็นของวิเศษ ใครจะเสกก็ช่างเถอะ ถ้าเสียตังค์เช่ามาแล้วต้องวิเศษ ถ้าไม่มั่นใจอย่าห้อยเลยหนักคอ

เกจิอาจารย์บางรูปเขียนตะกรุดแล้วลบถม เขียนแล้วลบเขียนแล้วลบจนตะกรุดบางสำนักเปิดออกดูไม่เห็นรอยจารก็มี เพราะเค้าหวง เขียนเสร็จก็ลบ แต่การลบไม่ใช้ลบสะเปะสะปะ แต่ใช้ลูกสะบ้า(ถ้าจำผิดขออภัย)ลบไปที่แผ่นจารโดยการคลึงแผ่นจาร(อาจจะเป็นตะกั่ว)ให้ตัวอักษรเลือนหายไป จากนั้นก็จารใหม่เขียนใหม่ และการลบก็มีสูตรในการลบอีกด้วย

ขั้นตอนนี้เรายกตัวอย่างเหมือนการ remove ไม่ใช่ delete
remove ไปเก็บไว้ไหน มีfolder and subfolder ในการจัดเก็บให้เป็นระเบียบ

ของศูนย์พระเครื่องที่ทำตะกรุดหรือทำเครื่องรางออกมา ผมถึงไม่นิยม เพราะคนทำเป็นเท่านั้นถึงจะรู้ขั้นตอน ไม่ใช้ร้านค้าพาณิชย์ที่ไหน

ใครที่เรียกว่าขึ้นอยู่กับจิตนั้นถูกต้องแล้ว แต่พระที่ทำได้ถึงขั้นนั้นมีกี่รูป
พี่ธวัชชัยยกตัวอย่างจับฉ่าย ว่าไม่ใช่แค่มีหม้อแล้วจะเอาอะไรใส่อะไรเติมก็ได้ จับฉ่ายถ้าทำไม่เป็นก็ไม่อร่อย

.....................

พระกริ่งกับพระชัยวัฒน์ที่คุณชนะได้จากพี่ธวัชชัยนั้น พี่ฯเค้าเพิ่งไปรับคืนมาหลังหลวงปู่ฯมรณะภาพ แม้ทางวัดโพธิ์ทองจะขอแบ่งก็ไม่ให้ เพราะเจตนาจะถวายหลวงปู่ฯ กับเอาไว้แจก พระฯที่ตกค้างอยู่ที่วัดฯนั้นมีมากเพียงพอแล้ว

ส่วนเรื่องรูปหล่อที่มีการจัดสร้างขึ้นภายหลังนั้น ผมกับพี่ธวัชชัยไม่มีความเห็น เพราะยังจำคำพูดของหลวงปู่ฯได้ดี "ตอนเป็นๆยังไม่ค่อยอยากจะมา..."

พี่ธวัชชัยพูดถึงหลวงปู่ฯที่มาเปิดตัวตอนวัยปลาย เพราะครูอาจารย์เพิ่งจะอนุญาต และที่ทำพระฯก็เพราะอยากได้โรงพยาบาล พี่ฯเคยเจอเช็คสั่งจ่ายในนามหลวงปู่ฯใบละ 3แสนบ้าง 5แสนบ้าง ดูจากนามสกุลก็เป็นนามสกุลคนดังในยุคนี้ทั้งนั้น นับรวมกันได้ประมาณ30ล้านบาท เป็นบุคคลที่หลวงปู่ฯเคยเขียนหุ่นรักษาโรคหรือแก้คดีความให้ทั้งนั้น แต่หลวงปู่ฯไม่เคยไปขึ้นเงินเลยจนวาระสุดท้ายของชีวิต

ทุกปีที่มีงานไหว้ครูที่วัดตลุก จ.ชัยนาท จะมีคนเฒ่าคนแก่ในพื้นที่รอคอยที่จะเจอหลวงปู่ฯ รอคอยที่จะได้ปะพรมน้ำมนต์ เพราะผู้เฒ่าเหล่านั้นเคยเห็นหลวงปู่ฯนั่งเขียนผงฯกับหลวงพ่อทรัพย์อยู่ทั้งวันทั้งคืน พวกเค้าเชื่อมั่นในตัวหลวงปู่ฯมาก

ผงฯที่เขียนได้ สามารถนำมาขยายได้จริง อาจจะเอามาขยายได้เป็นโอ่งเหมือนบางสำนัก แต่คนที่ขยายได้ต้องทำเป็น ไม่ใช่ผสมดินสอผองแล้วเอามือกวนๆให้เต็มโอ่ง

ก่อนที่หลวงปู่ฯจะมรณะภาพ มีวัดดังแห่งหนึ่งมาถวายปัจจัยให้หลวงปู่ฯหลักแสน เขียนผงฯให้หน่อย
ตอนนั้นหลวงปู่ฯลุกนั่งยังไม่ค่อยจะไหว แต่ก็รับทำให้ เอาผงฯที่มีอยู่แล้วมาเขียนขยายเพิ่มให้ไป1กระแป๋ง พอส่งมอบให้ทางวัดฯก็เหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจรับ เอาไปวางพิงไว้ข้างโบสถ์ อาจเพราะเห็นว่าไม่เหมือนกับผงฯที่เคยเขียนสมัยที่ยังแข็งแรง อิทธิคุณคงไม่เหมือนเดิม พวกผมได้ยินก็อยากจะไปเก็บไว้ทั้งกระแป๋ง....

เรื่องเวทย์เป็นเรื่องที่ต้องศึกษา เป็นวิทยาศาสตร์ของคนโบราณ เป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ แต่รู้ได้เฉพาะตน

 

อยากบูชาพระกริ่งของพี่ธวัชชัย ครับ
จะมีให้บูชาไหมครับ
ขอบคุณครับ

 

คุณทิพย์ ผมส่งให้แล้วครับ 50 ซอง พรุ่งนี้ถึง

ถ้าไม่พอขอให้บอกจะส่งไปให้อีกครั้ง...

 

ถ้าคุณเจอตัวพี่ธวัชชัย ก็ขอฟรีเลยครับ คนทำพระฯเค้าไม่หวงของ
วันไหนที่ผมจะไปหาพี่ฯหรือวันไหนที่พี่ฯเค้าจะมาหาผม ผมจะแจ้งล่วงหน้า ถามหาว่าใครจะมาเจอพี่เค้าบ้าง แล้ววันนั้นเราจะได้ความรู้มากกว่าของที่จะได้

ผมเคยนัดไว้หลายครั้งแล้ว ถ้าโชคดีจะได้เจอทั้งแก็งค์ ทั้งพี่ไพรัช พี่นิ่ม พี่ธวัชชัย คุณพ่อประดู่ฯ อย่างวันงานพิธีฯที่ป่าแดง

ครั้งหน้าถ้าจะได้เจอพร้อมกันอีกแบบนี้ ก็คงเป็นพิธีฯใหม่ อาจจะเป็นที่อยุธยาก็ได้ น่าจะกลางปีไปแล้ว แต่ถ้าอยากเจอก่อนหน้านั้น ก็ช่วงปีใหม่ ผมจะนัดพี่ธวัชชัยไปเยี่ยมพี่นิ่มที่ตัวเมืองชลบุรี อยากไปกราบพระดีที่วัดนอก แล้ววันนั้นจะได้เจอคุณอ๊อด ให้ลองถามดูว่ายิงของพี่นิ่มหมดไปกี่นัด!

หรือในกระทู้ฯจะลองนัดกันเองก็ได้ ข้อหาไปเยี่ยมคารวะพี่นิ่ม จะได้แวะรับพี่ธวัชชัยไปด้วยกัน

 

พระผงองค์ละหมื่นของหลวงปู่มัวแต่โอ้เอ้วิหารราย เลยไม่ได้ไว้สักองค์
ได้พระผงพิมพ์คะแนนมาก็เก็บซุกไว้ เป็นลูกคุณช่างซุก ไม่ได้เป็นลูกคุณช่างใช้
เพราะกลัวเสียของ กลัวหายแล้วเสียดาย

 

เคนได้ยินอาจารย์ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่าสมัยก่อนครูไสว พรหมอินทร์ ว่าเป็นผู้

เขียนผงลบผงมหาราชได้ ท่านมีความชำนาญด้านนี้มาก เวลาทำท่านจะทำใน

โบสถ์ โดยชำระเนื้อตัวให้สะอาดแล้วเริ่มลงมือเขียนพระยันต์ตามตำรับการทำ

ผงวิเศษมหาราช โดยเขียนลงบนกระดานชนวน ท่านเขียนตั้งแต่ ๘ โมงเช้าไป

เสร็จสี่ห้าทุ่ม ลบได้ประมาณ ช้อนกินข้าวเท่านั้น

 

พี่นิ่มโทรฯมา บอกพรุ่งนี้จะไปทำธุระที่วัดกิ่งแก้วช่วงเที่ยง สอบถามเส้นทาง

ผมเลยแจ้งพี่นิ่มไปว่าตอนนี้ผมกับคุณอ๊อดและพี่ธวัชชัยกำลังเลือกแบบพิมพ์หนุมานกันอยู่ จะเอาแบบเห็นปั๊บรู้ปุ๊บว่าเป็นหนุมานนิ๊มนิ่ม สำนักป่าแดง

พี่นิ่มก็เลยเล่าให้ฟังว่าอาจารย์ที่จะผสมเนื้อแร่ให้นั้นตอนนี้อยู่ต่างประเทศ ไว้กลับมาก่อนจะให้คุยกัน

ทำหนุมานครั้งนี้พี่นิ่มจะไม่คุมแล้ว จะปล่อยให้แสดงฤทธิ์เต็มที่

ผมก็งงว่าคุมอะไร ครั้งก่อนพี่นิ่มทำพ่อปู่ฤษีคุมไว้ แต่ถ้าไม่คุมแล้วจะมีอะไรเกิดขึ้น

แกว่า "ของมันจะขึ้นง่าย" , "แค่กินเหล้าแล้วคุมสติไม่อยู่ หรือไปฟังสวดที่ไหนของก็ขึ้น"

แหม...ฟังแล้วมันแรงดี ชอบ! พี่พูดจริงป่าวเนี้ยะ....

"หนุ่มทิพย์ทำแบบเหวี่ยงได้จริงหรือเปล่า ทำได้จริงจะสวยมาก พี่มีครูอาจารย์ฯที่ยังไม่เปิดเผยอยู่ จะเอาให้ดีเลย ให้ดีกว่ารุ่นแรกอีก พี่จะเอาทั้งหัวใจตัวผู้ตัวเมียใส่จนมีชีวิตเลย... แต่เรื่องนี้อย่าเพิ่งไปบอกใครนะ เรารู้กันแค่สองคน"

รับประกันได้เพ่ เรารู้กันแค่สองคน!

................

คุณชนะตั้งใจฟังเรื่องที่พี่ธวัชชัยเล่ามาก โดยเฉพาะเรื่องของสำนักเขาอ้อ คุยไปคุยมาก็มาถึงเรื่องขุนโจรบ้านกอไผ่ (รายละเอียดไว้ค่อยๆนึก) แล้วก็มาเรื่องการทำของ การเขียนยันต์

พี่ธวัชชัยบอกว่าสมัยนี้หาเงินง่าย แค่มีเข็มสักเล่มเดียว มีเศียรครูองค์เดียว ก็ตั้งสำนักได้
ผมเสริมว่าต้องมีหน้าม้าเป็นลูกศิษย์ด้วยซัก5คน เวียนกันมา เวลาเรียกของก็ให้หน้าม้าขึ้นคนแรก ประเดี๋ยวเด็กๆก็ขึ้นตามเอง เป็นอุปาทาน (ใครไม่ขึ้นโดนล้อ)

พี่ธวัชชัยเลยเสริมให้... "ของดีจริงมันต้องมีสติ ต้องคิดได้ว่าจะสู้หรือจะหนี ถ้าไปของขึ้นแล้วขาดสติแบบที่เห็น เขามาคนเดียวเสียเมื่อไหร่ ถึงยิงฟันไม่เข้า แต่ถ้าโดนเขาจับกดน้ำหรือแทงทวารจะอยู่ได้อย่างไร ของดีต้องทำให้มีสติ"

ผมเสริมอีก... ว่าเสือที่รอดอยู่ได้ทุกวันนี้ เพราะหนีเก่งกันทั้งนั้น ไม่มีเสือคนไหนที่สู้ตำรวจแล้วแก่ตาย

พี่ธวัชชัยเฉลยว่า ที่หมวกของตำรวจมีตราแผ่นดินอยู่ คนที่ทรยศแผ่นดินจะไม่ตายดี ของดีก็เสื่อม

ผมอยากจะเสริม แต่ไม่พูดดีกว่า แค่นึกไว้ในใจ "ของดีแค่ไหน ต่อให้เอาฝังดิน เค้าก็ขุดเจอ ไม่แค่ยึดทรัพย์เสียยศฐาบันดาศักดิ์ ยังเสียถึงนามสกุลด้วย"