ผมรู้สึกบาปมากไม่อยากทำผมควรทำยังไงครับ

ผมอาศัยอยู่หอพักครับเพราะเรียนอยู่แล้วห้องน้ำชอบมีตัวลูกตะขาบหรือตะเข็บตัวเล็กๆขึ้นมาครับแล้วผมก็ต้องใช้น้ำฉีดมันลงไปครับเพราะไม่งั้นมันจะขึ้นมาบนเตียงครับผมรู้สึกบาปมากครับไม่อยากฆ่าเค้าเลย แต่ก็ไม่รู้ทำไดีครับ วันนี้ก็ฉีดลงไป3ตัววันก่อนๆอีก :'( ผมรู้สึกหดหู่มากเลยครับเวลาทำลงไป ผมควรทำยังไงดีครับ ช่วยผมด้วยครับ

 

กลัวตัวเองเจ็บ ตาย เลยต้องจัดการเค้าก่อน ....

จริงๆ ไม่มีกรรมกันมา ก็ทางใครทางมันต่างคนต่างอยู่ ก็ระวังไว้ก็ดีครับ

แต่ถ้ามีกรรมกันมา ไม่ต้องกลัวหรอก เดี่ยวเค้าจะหาทางชดใช้กรรมกันไป
เคยเจอแมงป่องตัวโตขนาดพันยักษ์ตัวนึง

คนอื่นเข้าไปอาบน้ำ ไม่เป็นไร พอผมเข้าไปอาบบ้าง ต้องออกมาชูนาง เกาะปากของโอ่งน้ำ จะเอาเรื่องให้ได้ตลอด ไล่ก็ไม่ไป จับไปปล่อย ไม่กี่วันก็กลับมาที่เดิม

ขนาดระวังตลอด จนสุดท้าย พลาดท่าไป 2 รอบ รอบแรก ไปแอบอยู่ในกองเสื่อ คนอื่น ยกเสื่อแบกไปปูตามปรกติทุกวันไม่เจอ

พอเราไปช่วยบ้าง โดนแอบในเสื่อ โดนเล่นไปที 555+

อีกรอบก็ โดนแอบในพุ่มหญ้า เดินลงไป โดนต่อยเท้า เล่นเอาแทบอวก ไม่ได้กินข้าวเลย 555+



หาวิธีปิดรู หรือทางเข้า ให้สนิท มืดๆ มันจะได้ไม่ออกมาหาครับ ^^

ละก็ไปทำบุญ ทาน ศีล ภาวนา สังฆทาน อุทิศบุญ กุศลเจาะจงให้ ครับ


ยังดีนะมีเตียง ของผมนี่ ตอนอยู่วัด นอนเสื่อ คลุมโปง ตื่นเช้ามาทุกคืน มีตะขาบตายรอบๆ เสื่อทุกวัน บางตัวไม่ตายก็เหมือนไกล้ตาย มีแรงหน่อยก็นอนกลิ้งดิ้นไปมา ก็เลยต้องเก็บเอาไปปล่อยใต้ต้นไม้พุ่มไม้ตลอด


ต่างคนต่างอยู่ สัตว์ ก็มีความรู้สึกนึกคิดเหมือนกันนี่ละคับ
ไปก่อ อะไรไว้ เกิดเค้าผูกใจเจ็บ อาฆาต จะเอาคืน ก็ซวยไปครับ ^^

กฏแห่งกรรม สร้างก่อกรรมอะไรไว้ ย่อมได้รับผลกรรมนั้น ครับ

.
.

 

๒๖. ตะขาบเจ้ากรรม​

พระพุทธศาสนาของเราสอนให้คนยอมรับกฎของกรรม ใครทำดีก็ได้ดี ทำชั่วก็ได้ชั่ว โดยแยกแยะกรรมต่าง ๆ ออกเป็นหมวดหมู่ แบ่งออกถึง ๑๒ ประเภท ถ้าอยากทราบรายละเอียด ไปหาอ่านเองได้จากหนังสือกัมมทีปนี ของพระเทพกวี แห่งวัดดอน ยานนาวา กรุงเทพฯ เล่มเบ้อเริ่มเทิ่ม อ่านกันตาแฉะไปเลย...

คำว่ากรรมเป็นคำรวม แปลว่าการกระทำ ถ้าทำดีเรียกว่ากุศลกรรม ถ้าทำชั่วเรียกว่าอกุศลกรรม กรรมนี้จะเป็นตัวกำหนดว่า เราจะไปเกิดยังภพภูมิใด ถ้าทำความดี มีการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา เป็นต้น จะได้ไปเกิดเป็น เทวดา พรหม หรือถึงที่สุดเข้าสู่พระนิพพานไปเลย ถ้าต้องเกิดเป็นมนุษย์ ก็มีความร่ำรวย หน้าตาสะสวย มีแต่ความสุขสะดวกสบาย...

ถ้าทำความชั่ว เช่น ละเมิดศีล ๕ ละเมิดกรรมบถ ๑๐ ก็จะตกสู่อบายภูมิ เกิดเป็นสัตว์นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน ถ้ามาเป็นคน ก็เป็นคนที่ไม่สมประกอบ พิกลพิการ บ้าใบ้ ยากจนข้นแค้น เป็นต้น ด้วยเหตุจากการปรุงแต่งของกรรม คือการกระทำของเราเองทั้งนั้น พระพุทธเจ้าจึงทรงสอนคนให้ยอมรับกฎแห่งกรรม ทุกวันนี้เราเสวยผลของกรรมเก่า จะดีชั่วอย่างไรก็เราทำมาเอง (ห้ามบ่นเด็ดขาด...!)

องค์สมเด็จพระทศพลทรงสอนวิธีการพิสูจน์ ให้เราได้รู้เห็นตามความเป็นจริงว่า ถ้าเราทำดีทำชั่วแล้ว ต้องไปเกิดเพื่อเสวยกรรมนั้นที่ภพใดภูมิใดกันบ้าง ความรู้สำคัญนี้เรียกว่ากรรมฐาน แบ่งออกเป็น ๔ หมวด ถ้าปฏิบัติใน ๓ หมวดหลังคือ วิชชา ๓ อภิญญา ๖ และปฏิสัมภิทาญาณ ๔ หมวดใดหมวดหนึ่ง พอเกิดทิพจักขุญาณ ก็สามารถพิสูจน์ทราบด้วยตัวเอง อยากรู้เห็นภพภูมิใด ๆ ตอนนี้ไม่ใช่ของยากแล้ว...！

หลวงพ่อเมตตาสอนกรรมฐานที่เรียกว่ามโนมยิทธิ ซึ่งเป็นหมวดหนึ่งของอภิญญา ๖ ให้คนพิสูจน์ผลของกรรม มีคนฝึกได้นับแสนคนแล้ว เมื่อทราบว่าทำดีแล้วได้รับผลดีอย่างไร ทำชั่วต้องรับผลของกรรมชั่วอย่างไร ทุกคนจะได้ละความชั่ว หันมาทำความดีกัน หรือเวลาเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเรา จะได้รู้ว่าเกิดจากกรรมอะไร จิตใจจะได้ปล่อยวาง ว่าเป็นเพราะเราทำมาเอง เราต้องก้มหน้ารับกรรมไป...

เมื่ออาตมารับการฝึกมโนมยิทธิมาแล้ว ก็พยายามฝึกฝนในด้านของญาณ ๘ คือใช้ความเป็นทิพย์ของใจ ไปเป็นความรู้ ๘ อย่าง ได้แก่...

๑. ทิพจักขุญาณ มีความรู้สึกทางใจคล้ายตาทิพย์
๒. เจโตปริยญาณ รู้วาระจิตของคนอื่น
๓. ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ระลึกชาติได้
๔. จุตูปปาตญาณ รู้ว่าคนและสัตว์เกิดมาจากไหน ตายแล้วจะไปไหน
๕. อตีตังสญาณ รู้เหตุการณ์ที่ล่วงมาแล้ว
๖. อนาคตังสญาณ รู้เหตุที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
๗. ปัจจุปันนังสญาณ รู้เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในปัจจุบันนี้
๘. ยถากัมมุตาญาณ รู้กฎของกรรม

ฝึกแล้วฝึกอีกไม่แน่ใจซักที จนครูชอ (คุณอัญชัญ ศุทธรัตน์) ไล่ตะเพิดเอาว่า คล่องตัวกว่าครูแล้วยังจะมาตื๊อเอาอะไรอีก จะลองดีกันหรือไง...? แฮ่...แฮ่... ผู้น้อยมิบังอาจ เดินหน้าเหี่ยวออกมา หลวงพ่อเมตตาบอกว่า “คล่องตัวแล้วก็สอนคนอื่นได้เลยนะ....” กราบอาราธนาบารมีครูบาอาจารย์ทั้งหมดช่วยสงเคราะห์ ยามสอนคนอื่นทำใจกล้าหน้าด้านเข้าไปสอนอย่างนั้นแหละ คิดว่าถ้าได้ก็เป็นกำไร ถ้าไม่ได้ก็เสมอตัว ปรากฏว่าได้ แถมลูกศิษย์เก่งกว่าครูซะอีก ครูเลยต้องเร่งตัวเองสุดชีวิต....

การทบทวนบ่อย ๆ ความคล่องตัวก็เกิด เดินไปเห็นคนอื่นมือหงิก ใจมันบอกเลยว่าเขาไปหักขากบมา มันรายงานเสร็จยังไม่พอ บางทีมีภาพแสดงให้เห็นชัดแจ๋วเลย...！

คืนหนึ่ง...อาตมาสะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึก รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งอก เหมือนมีบาดแผลอย่างฉกรรจ์ ปวดจนกระดิกตัวไม่ได้ พยายามทบทวนว่านี่เราไปโดนอะไรมา ก็หาคำตอบไม่ได้ ก่อนนอนมันยังเป็นปกติอยู่นี่นา...

รวบรวมกำลังใจทั้งหมด เอื้อมมือไปยังสวิทช์ไฟอย่างลำบากยากเย็น พอกดสวิทช์ไฟสว่างขึ้น ....อาตมาก็เห็น ....ตะขาบตัวดำสนิท แต่ขาแดงฉานอย่างกับเปลวไฟ วิ่งปราดออกไปจากส่วนอก...！ “ไอ้นี่เองที่กัดเรา...ทำไมมันถึงได้กัดเรานะ..?” ความ คิดเกิดขึ้น ภาพก็ปรากฏ... เป็นการพันตูกันระหว่างกองทัพไทยกับพม่า ทหารพม่าโถมเข้าฟันทั้งตัว ทหารไทยเบี่ยงออกซ้าย ฟันด้วยดาบขวาย้อนจากล่างขึ้นบน โดนเข้าเต็มอกแทบขาดสะพายแล่ง ทหารพม่าล้มตายคาที่...！

ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง เราทำเขาไว้ก่อน ชาตินี้เขาตามมาทวงคืน ถึงจะเจ็บปวดสาหัสสากรรจ์ขนาดไหน ก็ไม่ถึงแก่ชีวิตอย่างที่เราทำไว้หรอก ร้อยหนึ่งเขาทวงแค่บาทเดียว ทำไมเราจะให้เขาไม่ได้....！จิตใจมันปล่อยวาง ดูเจ้าตะขาบเลื้อยหนีไปอย่างสบายใจ ขอให้อโหสิกรรมต่อกันเถิด อย่าได้จองเวรจองกรรมกันสืบไปเลย เวรกรรมทั้งหลายจงสิ้นสุดลงเพียงชาตินี้ เราให้อภัยแก่เธอ ขอเธอจงยกโทษทัณฑ์ทั้งหมดแก่เราด้วยเถิด...

๓ มีนาคม ๒๕๓๓
พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ʹյ

 

　ช่วงแรกของเล่ม "๔ สุดยอดเมืองพม่า"
สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนมกราคม ๒๕๔๗(ต่อ)
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ ​

ฟังดูง่าย ๆ ไม่เห็นมีอะไรเลย เรารักเขา เขารักเราก็เท่านั้นเอง ถึงเวลาไปจะแผ่เมตตาก็สั่นพั่บ ๆ แบบวันก่อนที่จับตะขาบนั่นไง (หัวเราะ) ของเราก็มือขวางหน้าแล้วก็ช้อนมันขึ้นมา ให้พวกท่านปิง ไม่มีใครเอาหรอก เผ่นกันหมด ตัวมันใหญ่เกินไป ไม่อยากเสี่ยง ตัวประมาณฟุตหนึ่งได้ ก็ทำให้เขาดูว่าทำไมไม่กลัว ก็เลยบอกว่าจริง ๆ แล้วสัตว์จะทำร้ายคนด้วยสองสาเหตุ สาเหตุแรกก็คือ เรากลัวมัน ถ้าเรากลัวมัน มันเองเป็นเจ้าของสถานที่ ก็จะไล่เราออกนอกเขต ก็จะไล่ทำร้ายเรา แล้วอีกอย่างถ้ามันกลัวเรา มันก็จะป้องกันตัวด้วยการทำร้ายเรา ถ้าเราเข้าหามันโดยไม่กลัวมันแล้วไม่คิดจะทำร้ายมัน มันจะจับอะไรไม่ถูก มันจะเอ๋อไปชั่วคราวให้เราเล่นกับมันได้ อาตมาถึงได้จับงู จับตะขาบ จับแมงป่อง เป็นว่าเล่น จริง ๆ มันมั่นใจอยู่อย่างเรามียันต์เกราะเพชรกัดยังไงก็ไม่ตายอยู่แล้ว แต่ทีนี้คนอื่นไม่อย่างนั้น ไม่ตายก็เจ็บ (หัวเราะ) เขาเลยไม่กล้าเล่นด้วย

http://www.grathonbook.net/book/63.html

 

มันขึ้นมาได้ เอาน้ำฉีดมันลงไป มันคงไม่ตายหรอกค่ะ
เวลาใช้ห้องน้ำเสร็จ ก็หาถุงพลาสติคใส่น้ำพอหลวมๆ มัดปากถุง แล้วเอาไปวางปิดตรงที่มันชอบขึ้นมาบ่อยๆ พอจะใช้ห้องน้ำก็ยกถุงพลาสติคออก

 

<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr><td> <center>สัตว์ที่แพ้ทางกัน

</center>
</td> <td>permalink
</td> </tr></tbody></table> <hr style="color:#FFFFFF; background-color:#FFFFFF" size="1">
<ins id="aswift_0_expand" style="display:inline-table;border:none;height:280px;margin:0;padding:0;position:relative;visibility:visible;width:336px;background-color:transparent"><ins id="aswift_0_anchor" style="display:block;border:none;height:280px;margin:0;padding:0;position:relative;visibility:visible;width:336px;background-color:transparent"></ins></ins>
พระอาจารย์ กล่าวว่า "อาตมาบริหารวัด พยายามจะให้มีความเจริญทางสภาพจิตใจมากกว่าวัตถุ แต่พระใหม่บางรูปยังเคยชินกับความสะดวกสบายเหมือนตอนเป็นฆราวาสอยู่ ก็เลยทำให้ไม่ค่อยจะอดทน ความสบายทำให้ความอดทนลดน้อยถอยลง

มีพระจากวัดใหญ่แถวๆ ปทุมธานี ๔ รูป ไปขอปฏิบัติธรรมที่ วัดท่าขนุน พออาตมาพาเข้าที่พัก เขาเห็นไม่มีเตียง ไม่มีเครื่องปรับอากาศ ก็ขอลากลับเดี๋ยวนั้นเลย น่าเสียดายความตั้งใจของเขา อุตส่าห์ไปจนถึงวัดแล้ว

เดี๋ยวไว้หน้าแล้ง ถ้าหากว่ามีการปฏิบัติธรรมว่าจะให้นอนเต็นท์สักรุ่น พอดีไปซื้อเต็นท์ไว้ ๒๐ หลัง แล้วรู้ไหมว่า ๒๐ หลังนั้นราคาแค่ ๗,๐๐๐ บาท ก็เลยกะว่าเดี๋ยวจะซื้อเพิ่มสัก ๑๐๐ หลัง ที่เหลือก็ให้แบกกันมาเอง ถึงเวลาก็ไปเลือกมุม กางกัน ตามสบาย อย่าลืม โรยปูนขาวกันมดและวางมะนาวกันงูไว้ด้วย"

"งูไม่ได้กลัวมะนาว แต่งูไม่ชอบกลิ่นมะนาว แค่ได้กลิ่นก็ไม่เข้าใกล้แล้ว แต่ตอนนี้ที่วัดงูมีน้อย เพราะว่ากินกันเองหมด โดยเฉพาะงูจงอางกินงูอื่นเป็นปกติเลย กินงู กินคางคก กินตุ๊กแก

ถ้าหากว่ากลัวงู ขอให้พกตะขาบไว้กับตัว งูกับตะขาบเป็นสัตว์ที่เป็นศัตรูกันโดยธรรมชาติ และ งูจะแพ้ตะขาบตลอด พรานบางคนเล่าให้ฟังว่า เดินป่าอยู่ได้ยินป่าแตกมาเลย ปรากฏว่างูจงอางใหญ่เลื้อยมาอย่างกับลมพัด ตัวเองก็ตกใจมือตีนอ่อน ที่ไหนได้งูจงอางเลื้อยผ่านไปไม่สนใจคนเลย พออีกสักพักหนึ่งตะขาบใหญ่เลื้อยไล่ตามมา งูจงอางถ้าโดนตะขาบกัดจะตายทุกตัว..ไม่เหลือเลย..!

ตะขาบเจอคางคกก็เสร็จคางคกหมด คางคกเจอจงอาง จงอางก็แลบลิ้นเลียปากรอเลย แพ้กันเป็นวง น่าจะมีใครเรียนทางสัตววิทยาแล้วไปทำวิจัยดูสักทีว่าแพ้กันเพราะอะไร แบบเดียวกับที่ งูเหลือมแพ้เชือกกล้วย ต่อให้เอาเชือกไนลอนมัดก็ดิ้นหลุดไปได้ แต่ถ้าเชือกกล้วยมัดนี่หมดสภาพ จะจูงไปทางไหนก็ได้ทั้งนั้น"


สนทนากับพระครูวิลาศกาญจนธรรม (พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ)
เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนสิงหาคม ๒๕๕๕


ที่มา : เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนสิงหาคม ๒๕๕๕ - หน้า 3 - กระดานสนทนาวัดท่าขนุน

 

เห็นถึงความน่ารักของคุณ อยากให้หลายๆคนคิดแบบนี้ค่ะ(f)
ปล.ดิฉันเคยคุยกับมด เค้าพูดรู้เรื่องนะคะ (นึกเมื่อไร อดอมยิ้มไม่ได้)

 

กวาดไปทิ้งไม่ได้หรือครับ

 

ตามนี้...ไม่น่าจะตายนะครับ

สบายใจได้

 

ลองเพิ่มสวดบทขันธปริตรในการสวดมนต์แต่ละวันครับ
แล้วลองดูผลว่าดีขึ้นหรือไม่

 

ขอบคุณทุกท่านครับ ฉีดลงน้ำมันอาจจะจมน้ำตายครับ

 

เบียดเบียนตนเองก็เป็นโทษรู้หรือไม่ ทำในสิ่งที่ต้องทำ ไม่ทำเกินไปกว่านั้น เอาแค่ให้เราอยู่ได้ ปกป้องชีวิตและที่อยู่ของเราก็เป็นพอ

 

หาตาข่ายเล็กๆแบบมุ้งลวดไปกันทางขึ้นของเขาได้หรือเปล่าคะ ลองปรึกษาคนที่มีความรู้ทางช่างดูค่ะ

 

มันโผล่มาจากท่อที่มีน้ำ มันคงไม่ตายเพราะโดนน้ำฉีดตกท่อไปหรอกครับ
คนเราก็บางทีวิตกจริตมากไป กรรมเกริมไม่ทันสร้าง แต่คิดมากว่าก่อกรรม
จิตพาลเศร้าเหงาหงอยหม่นหมอง บาปไปเสียเฉยๆเลย

สมัยเด็กๆสิ ผมน่ะทุบหัวกิ้งกือ ฆ่าตะขาบในส้วมนะ บดขยี้ด้วยของแข็งให้แหลกเหลว รวมๆหลายร้อยตัวเห็นจะได้ นี่แค่เบาะๆนะ มีที่ทารุนมากกว่านี้เยอะ ถ้ามาย้อนคิดถึงบาปกรรมชั่วที่ผ่านมาแล้ว แล้วให้ทุกข์ใจบ่อยๆ ชีวิตคงจะอยู่ยากแล้ว แม้กรรมมันจะเป็นอดีตไปได้ แต่บาปจากจิตเศร้าหมองมันเกิดได้เสมอเลย ทางที่ดี ที่ผ่านมาแล้วก็แล้วไป เราทำไปเพราะเรายังไม่สว่าง เมื่อมีธรรมแล้ว ปัจจุบันทำแต่สิ่งดีๆ ไม่คิดเบียดเบียน เราก็เหมือนคนใหม่นั่นแล

 

ขำ กรรมสร้างแล้ว คงไม่อ้างนะว่า การฉีดน้ำ ไม่ใช่กรรม

เพียงแต่ว่า ผลของกรรม ที่กระทำ จะตายไม่ตาย ก็อีกเรื่อง

เหอๆ

.

 

จับไปปล่อยครับ
เอาถุงพลาสติกที่เขาใส่กับข้าว
พวกถุงร้อน/เย็น ซื้อมาสักขีดนึง ไม่แพงนะ
ทีนี้เวลาเจอก็ค่อย ๆ ไล่ลงถุง
แล้วเอาไปปล่อยในที่ ๆ เหมาะสม

แล้วก็อย่าก็อปปี้บาป ตัดความกังวลเสีย ก็จบแล้วววครับ

 

น่าเสียดายที่มีบางคนอ่านแล้วก็ไม่เข้าใจ ตีความไปรวมกันมั่วหมด สุดท้ายก็ทำได้แค่หัวร่อ อาจจะเพราะชอบก๊อบวาง เลยไม่ค่อยได้คิดพิจารณาเท่าที่ควร

 

เรื่องตะขาบ ถ้าขึ้นมาจากท่อ ให้เอาของไปปิดทับท่อไว้ค่ะ อย่างพวกถังใส่น้ำ วางเอาก้นทับปิดฝาท่อให้สนิทน่ะค่ะ น่าจะช่วยได้

 

บ้านดิฉันเหลือแค่รูให้น้ำไหลนิดเดียว (ปิดด้วยมุ้งลวดแล้วด้วย) ยังขึ้นมาได้แบบ ตัวยักษ์มหึมาเลยค่ะ (ตะขาบคงย่นตัวได้หรือไงไม่ทราบค่ะ) ถ้าแค่ฉีดน้ำคงไม่ต้องวิตกจริตมากขนาดนั้นก็ได้ค่ะ

ถ้าจะจับไปปล่อยคงยากค่ะ วิ่งหนียังไม่ทันเลยค่ะ เร็วกว่าแมลงสาปหลายเท่า