(ผลประโยชน์ไม่เข้าใครออกใคร) เลขเด่นงวดประจำวันที่ 16 ก.ค. 58 หน้าที่ 261 ...แชร์ความฝัน ^__^

สวัสดีครับพี่จูดี้ที่แสนดี

 

แสนดีตรงไหนคะคุณน้องเอก คุณเอกตะหากแสนดีต่อญาติธรรมทั้งหลาย หากคุณเอกได้บวชจริงๆแล้วพี่ว่าศาสนาพุทธเรา ต้องมีพระสงฆ์ที่เผยแผ่ศาสนาที่ล้ำเลิศขึ้นมาอีกรูปแน่ๆ หากคุณเอกจะบวชเมื่อไร อย่าลืมแจ้งให้ทราบด้วยนะคะ ส่วนสภาพจิตใจของพี่ก็ดีขึ้นตามลำดับแล้วค่ะ ตอนนี้มันมาลงที่ร่างกาย รู้สึกอ่อนเปลี้ยเพลียแรง เมื่อวานตอนตื่นตอนเช้า ไม่อยากลุกจากเตียงเลยค่ะ หลับตาอยู่อย่างนั้นร่วมชั่วโมง จนในที่สุด ฝ่ายธรรมะในตัวบอกตัวเองว่าลุกเถอะ ไปสวดมนตร์ในห้องพระยังจะดีกว่านอนแช่อย่างนี้ เป็นครั้งแรกในชีวิตการทำงาน ที่ไม่อยากทำงาน อยากนอนเฉยๆ(นอกจากป่วย)นะคะ หลากหลายความรู้สึกประดังเข้ามา ปกติพี่กระตือรือร้นมาก

 

สู้ต่อไปครับพี่ คนที่ไม่สู้ คือคนที่่นอนนิ่งๆๆครับ (คนตาย) เราไม่ตายต้องลุกขึ้นสู้ครับ ถ้าบวชจะแจ้งให้ทราบนะครับ

"ยิ่งให้ไป ยิ่งจะได้มา"
จงจำไว้เถิดว่า ยิ่งใช้ไป ยิ่งได้มา หรือ ยิ่งจ่ายออกไป ยิ่งจะได้เข้ามา หรือ ยิ่งให้ไป ยิ่งจะได้กลับมา

 

พี่จูดี้รับไปครับ

"นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ"

"พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นประธาน
บุญกุศลอันใดที่ข้าพเจ้าได้ทำมา ตั้งแต่ในอดีตชาติจนถึงปัจจุบันนี้
ข้าพเจ้าขอเบิกบุญกุศลนี้ให้ถึงกับ ญาติธรรมที่ชื่อพี่จูดี้ ให้ท่านมีความสุข
อย่าได้เดือนร้อนกายร้อนเนื้อร้อนใจเลย ขอให้ท่านพ้นทุกข์
มีความสุขเร็วฉับพลัน สาธุ สาธุ สาธุ



แม้ผมไม่อาจเข้าไปในส่วนของกฏแห่งกรรมของใครได้ บุญอันนี้จะช่วยได้แค่นิดหน่อย ก็ยังดีกว่าไม่ช่วยครับ ขอให้พี่ปฏิบัติด้วยตัวเอง
ผมว่าอนาคตพี่อาจมีความสุข ทำดีได้ดี รุ้แก่ใจตัวเองครับ อิอิ

ยิ่งให้ยิ่งได้รับ.....สาธุ

 

ทุกสิ่งไม่เที่ยงหนอ.......

 

ใจเข้มแข็งชนะทุกอุปสรรค

 

"การให้ย่อมได้เสมอ คุ้มแสนคุ้ม ใครที่เคยคิดจะเอาอย่างเดียว เปลี่ยนความคิดเสียเถอะ เพราะแค่่คิดจะเอาความทุกข์ ความเครียดในใจมันก็ไม่คุ้มแล้ว ถ้าคิดจะให้ เบิกบานมีความสุข"

 

สู้ต่อไปญาติธรรมทั้งหลายของผม สาธุ

 

หนักหน่วงเลยท่าน แล้วนี้ทำงานอยู่เปล่าเอ่ย

 

สวัสดีค่ะคุณเอกและญาติธรรมทุกท่านไม่ได้เข้ามาหลายวันพอเปิดก็ได้รับบุญจากคุณเอกขอบคุณมากๆค่ะการให้ด้วยจิตที่เป็นเจตนาดีบุญกุศลย่อมส่งผลถึงผู้ให้แน่นอนค่ะขอบคุณคุณเอกอีกครั้งค่ะสาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอต้วไปทำธุระก่อนค่ะ

 

สวัสดีครับครอบครัวสมกัน หายหน้าหายตาไปเลยครับพี่
กองบุญ จัดสรรบุญไป 100 บาทเหลือ 200 นะครับ อิอิ
สาธุๆ

 

โชคดีครับพี่

 

"ยิ่งให้ไป ยิ่งจะได้มา" (บุญยกให้ญาติธรรมทั้งหมดครับ)

เป็นเรื่องยากยิ่งทีเดียว ที่จะให้ใครเห็น เพราะด้วยความเป็นมนุษย์ ด้วยความเป็นคน ผู้พอกเอาความเห็นแก่ตัว ผู้พอกเอาความหวง ความอยากได้ ไว้ให้แก่ตัว เป็นคุณสมบัติ อันเหนียวแน่น จึงทำให้มองไม่ออก คิดไม่เห็นได้เลยว่า ถ้าเรายิ่ง "หวง" ไว้ ยึดไว้ให้แก่ตน เราจะไม่ได้ อะไรมาอีก แต่ถ้าเรา "ยิ่งให้ไป" มีเท่าใด เราก็ให้ไปๆๆ นั่นแหละ เราจะเป็นผู้ได้มามากขึ้นๆ

จะมีใครสักคนบ้างไหม? ที่เห็นจริง ตามที่ข้าพเจ้ากล่าวนั้น "ยิ่งให้ไป ยิ่งจะได้มา" ข้าพเจ้าเชื่อว่า ต้องมีผู้ เห็นได้แน่ๆ แม้อาจจะน้อยคน ก็ตามว่า ที่ข้าพเจ้าพูดนั้น เป็นความจริง ไม่ใช่พูดเล่น เพียงเอาภาษา หรือ คำพูด มาเรียบเรียง เล่นคารม แต่โดยความเป็นจริงแล้ว จะปฏิบัติจริง ให้เห็นให้แจ้งไม่ได้อย่างนั้น ไม่ใช่เช่นกล่าวนั้น ข้าพเจ้า ขอยืนยันว่า นั่นเป็นความแท้จริง และการ "ให้" ในที่นี้ ก็คือ การให้ไปจริงๆ คือไม่เอาไว้ เป็นของตนนั่นแหละ และไม่ว่าอะไร ทั้งสิ้นด้วย ทุกอย่างตั้งแต่ ของที่เป็นชิ้น เป็นอัน จับต้องได้ อันนับเนื่อง เป็นทรัพย์สินเงินทอง เข้าของ สมบัติมหาสมบัติ ไปจนสิ่งที่เล็กละเอียด ที่จับต้องไม่ได้ แม้เป็นการให้ความรัก ความชัง ความโกรธ ความเมตตา อันใดก็ดี ถ้าเรายิ่งให้ไป ยิ่งจะได้มา นั่นคือ กฎแห่งความแท้จริง อันเที่ยงแท้

แต่จะมีใครกล้าไหม ในขณะนี้ เรามีทรัพย์สินเงินทองข้าวของ หรือ สมบัติอันใดอยู่ เราก็เริ่มลงมือ "ให้" เขาไป หรือแจก หรือจ่าย หรือ พูดเป็นภาษาสวยๆ ก็ว่า บริจาค หรือทาน นั่นเอง ให้เขาไปให้หมด เสียเดี๋ยวนี้ ทันที ไม่เอาอะไรไว้เลย มีไหมเอ่ย? คนที่จะกล้าทำดังนี้ และในการแจกจ่าย หรือให้ไปนั้น จะต้องให้โดยจริง โดยบริสุทธิ์ใจด้วย คือ ให้โดยอย่าหวัง ผลตอบแทน อย่างที่สมกับคำว่า "ให้" อันหมายความว่า มอบไป แก่ผู้อื่น เสียไปจากตน ตรงกันข้ามกับ โลภเอามา

ข้าพเจ้าคิดว่า จะมีโดยแท้ โดยจริงนั้น ก็คงจะเป็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพียงพระองค์เดียวเท่านั้น กระมัง ที่กระทำทันที และ ตัดสินพระทัย ของพระองค์ได้ทันที โดยมิได้พะวงหน้าพะวงหลังเลย เมื่อจะ "ละ" หรือ จะไม่เอาแล้ว ก็ละทันที ทิ้งไปทันที ทิ้งไว้ให้ใครก็ตาม ไม่เอาอีกแล้ว ทั้งสิ้นทั้งปวง "ให้" อย่างสะอาด บริสุทธิ์ ไม่เกี่ยว ไม่ข้อง ด้วยประการทั้งปวง ตั้งแต่มหาราชสมบัติ ตำแหน่ง ยศชั้นบรมกษัตริย์ ไปจนกระทั่ง ความพรั่งพร้อม อันมนุษย์ต้องการทั้งปวง คือ รูป-รส-กลิ่น-เสียง-สัมผัส ที่พระเจ้าสุทโธทนะ พระราชบิดา ได้พยายามเหลือเกิน ที่จะสรรค์ และหามาบำรุงบำเรอ ให้แก่พระองค์ จนล้นฟ้า ล้นแผ่นดิน หากเป็นบุรุษธรรมดา ก็คงจะสุขแสนปรีดิ์เปรม เกษมจิตยอดยิ่ง ด้วยทุกรสที่จะเสพนั้น พรั่งพร้อมบริบูรณ์ ไม่มีใดเทียมอีกแล้ว นารีหมื่นนาง ล้วนเป็น ราชธิดากษัตริย์ ที่น้อมใจยินดีอยู่ปรนนิบัติ และหรือสตรีอื่น อันเป็นสนมน้อยใหญ่ อีกนับนางไม่ถ้วน สถานที่อยู่ อันยิ่งกว่า เวียงฟ้า เวียงสวรรค์ ประโคมด้วย สรรพสำเนียงดนตรี แต่ความอบอวลไปด้วยกลิ่น ทั้งที่ปรนปรุงขึ้นมา ทั้งธรรมชาติ ดารดาษ ด้วยกลิ่นหอม อันมนุษย์ พึงควรที่สรรค์สร้าง ไว้ล้อมรอบ จะต้องการ "รสสุข"ใด "รสอร่อย"ใด ย่อมได้สมพระประสงค์ ทุกสิ่งทุกประการ มิได้บกพร่องเลย แม้กระทั่งสิ่งผูกพันร้อยรัด ที่เป็น "สายใจ" อันเป็นโซ่สัมพันธ์ภายใน ที่สำคัญยิ่งของมนุษย์ คือ มเหสีผู้ยอดยิ่ง ไปจนกระทั่ง พระราชโอรส ผู้บริสุทธิ์ สุดสวาท พระองค์ก็ "ให้" หรือ "ละ" หรือ "ปล่อย" ได้ทันที

อันธรรมดา มนุษย์นั้น มีสมบัติอยู่กับตนแม้น้อยนิด ก็จะหวงของ ที่น้อยนิดนั้น ยิ่งกลัวมันจะหมดไป ให้ห่วงใย ทะนุถนอม ถ้าเป็นคน ผู้มีนิสัย อดออมได้ ก็จะอดออม ถนอมรักษาไว้ ให้เป็นสมบัติของตน ไปจนกระทั่งตาย ตายแล้วก็ยังหวง ยังห่วงอีก และ ยิ่งผู้มีสมบัติ มากหลากหลาย ก็ยิ่งให้ห่วงให้หวง หนักมากหลาย ตามขึ้นไปอีก บางทียอมตาย เพื่อให้สมบัตินั้นคงอยู่ ไม่ยอมให้ตกไป เป็นของเขาอื่น ก็ยังกล้าทำลงไปได้ ก็ลองคิดดูเถิดว่า มันเรื่องอันใดกัน ที่ต้องทำอย่างนั้น ตัวเองหวงของ หวงสมบัติไว้ แม้คนเขา ผู้มาแย่ง จะฆ่าเอา ก็ยังไม่ยอมให้ ยอมสู้ตาย เพื่อให้ของอยู่ แล้วมันได้อยู่เป็นเจ้าของ หรือ ของมันตายไป ตามเราหรือเปล่าล่ะ จะไปรัก ไปห่วง ไปหวงมันไว้ จนถึงขนาดนั้น ทำไมกัน ข้าพเจ้า ก็ยังคิดไม่ออก เหมือนกันว่า คนประเภทนั้น เขา "หวง" เขาหลง "รัก" สมบัติอะไร กันนักหนา ถึงขนาดนั้น จนกลายเป็น คนหลงผิด เป็นคนโง่ถึงขนาด ก็สมบัติเหล่านั้น ถ้าเราตายโดยเอาชีวิต แลกแล้ว สมบัติ มันก็ต้อง คงอยู่บนโลก นี่แหละ ส่วนเราสิ ตายไป อยู่อีกโลกหนึ่ง แล้วของนั้น มันไปอยู่กับเรา เมื่อไหร่กัน เราตายไป ของหรือ สมบัติเหล่านั้น มันก็ต้องตกเป็น ของคนอื่นวันยังค่ำ

เรื่องของ "วัตถุ" หรือ "สมบัติภายนอก"นี้ เป็นเรื่องที่มองเห็นยาก สำหรับมนุษย์ปุถุชน อธิบายกันอย่างไร ก็ไม่มีวันเข้าใจ ได้ง่ายๆว่า "ยิ่งให้ไป จะยิ่งได้มา" และส่วนมาก จะไม่ยอมเชื่อ แล้วจะ "ไม่ยอมให้" ได้ง่ายๆ เป็นอันขาด แม้จะมีอยู่แล้วอย่างเหลือเฟือ

เพราะเหตุว่า "วัตถุ" หรือสมบัติภายนอกนี้ มันมีส่วนสัมพันธ์ มีการเดินทาง กว่าจะแปรสภาพ แปรรูป เปลี่ยนมือ จากคนนี้ไป และกว่า จะเปลี่ยนรูป เป็นของ เป็นสมบัติกลับคืนมาให้ "ผู้ให้" เดิมนี้อีกที มันก็ใช้เวลาบ้าง และใช้ตำแหน่งสถานที่ และใช้การเคลื่อน การหมุน การแปรมากมาย หลายเหลี่ยมอยู่ จึงทำให้คน ไม่ค่อยเห็น ค่อยเข้าใจ โดยเฉพาะ มันมีเรื่องของ "จิตใจ" อันเต็มไปด้วย "กิเลส" เข้าไปพัวพัน ไปร่วม ในการแปรเปลี่ยน ร่วมในการหมุน การเคลื่อน การเดินทางนั้นๆด้วย "การให้" จึงกว่า จะหมุนกลับ มาให้ "ผู้ให้" จึงอาจแปรสภาพ ใช้เวลานานกว่าธรรมดา คนจึงเห็นได้ยาก และเข้าใจคำว่า "ยิ่งให้ไป จะยิ่งได้มา" ว่าเป็นของแท้ของจริง เป็นเรื่องถูก เรื่องต้องไม่ได้ แต่โดยความแท้แล้ว มันแท้จริง เป็นหลักการ ทีเดียว แม้การให้ไปแล้วนั้น มันจะเฉไฉ เป๋ไป๋ไปยังไง ก็จะต้องได้กลับมา วันยังค่ำ ยิ่งทรมานมาก หนักมาก เหนื่อยมากเท่าใด ยิ่งจะได้มากขึ้นๆ เป็นทวีคูณเท่านั้น

จงจำไว้เถิดว่า จะไม่มีใครในพิภพจักรวาลนี้ จะได้อะไรฟรี หรือได้อะไรมา โดยไม่สะสมไว้ หรือลงทุนไว้ แม้จะเอา ของเขามาก่อน ในเมื่อนี้ ก็จะต้องคืนเขาในเมื่อหน้า และถ้าเราให้เขาไว้เมื่อนี้ เราจะได้คืนแน่ๆ ในเมื่อหน้า นี่คือหลักแห่งความจริง หลักการที่ถูกต้อง ที่สุด
ดังนั้น ใครทำใจเย็นได้มากเท่าใด หัดให้ หัดสะสมไว้มากเท่าใด เราก็จะมีมากยิ่งๆเท่านั้น พระพุทธเจ้า ท่านมีมหาสมบัติ และมีทุกสิ่ง ทุกอย่าง พรั่งพร้อม เพราะอะไร? เพราะท่าน "บริจาค" ท่าน "ให้" มานักหนา "ให้" เสียจน แม้ท่านไม่ต้องการเลย ในสมัยชาติของ พระองค์ท่าน ก็ยังมีมายัดเยียดให้ท่าน จนเรียกว่า ล้นแล้วล้นอีก เมื่อมีมากกว่ามาก เหลือคณา เราก็เรียกว่า "ล้นฟ้า" นั่นเอง ใครอยากมี หรืออยากให้จน "ล้นฟ้า" ก็จะต้องหัด "บริจาค" หรือหัด "ให้"ไว้เถิด ให้แล้วก็อย่าไปคิด เอาสิ่งตอบแทน มาก่อนเสียล่ะ ให้ไปโดยแท้ โดยบริสุทธิ์ใจ คือ ให้อย่างลืมกันทีเดียว อย่าคิดถึงมันเลย ว่าเราได้ "บริจาค" เราได้ "ให้" ถ้าเรา "ให้" แล้ว ก็รับสิ่งตอบแทน "การให้"นั้นมา ไม่ว่าจะในรูปของ "วัตถุ" ที่แลกเปลี่ยน หรือในรูปของ "นามธรรม" ก็อย่าไปยินดีรับมา เฉยเมยเสีย เฉยเมยให้ได้จริงๆ แล้วเราจะมี "ทุน" ที่สะสมไว้จริงๆ
ถ้าเราอยากได้ "ความดี" มากๆ เราก็หัดจ่าย "ความดี" ออกไป มากๆ ใช้ "ความดี" ออกไป จากตัวเรา ให้มากๆ ความดี ก็จะยิ่งพอกพูน ให้กับตัวเรา มากยิ่งขึ้น คิดให้ดี หรือจะเป็น "ความ..." อะไรก็ตาม หากใครจ่ายไป หรือ ให้สิ่งนั้นไป มากเท่าใด หรือ สะสม สิ่งนั้นไว้เท่าใด เราก็จะยิ่งได้สิ่งนั้นมาไว้ มากเท่านั้น เป็นหลักแห่งความจริง ความแท้ ที่ไม่มีใคร สามารถ จะบิดเบือนได้ ที่พูดนี้ เป็นหลักวิทยาศาสตร์ อย่างแท้ด้วย เพราะทุกสิ่งทุกอย่าง มันไม่มีใหม่ ไม่มีเก่า และ ไม่สูญหาย ไม่สลายไป นอกจากการเปลี่ยนแปร การเคลื่อนย้าย

ในโลกนี้ ไม่มีสูญหาย ไปจากโลก ไม่ว่าพลังงาน หรือ สสาร และ ก็เป็นจริง ดังนั้น ทุกประการ พลังงาน คือนามธรรม และสสาร คือรูปธรรม หรือ วัตถุธรรม ทั้งหลายนั่นเอง ในพิภพจบสากล จักรวาลใดๆ ก็มีของอยู่ ๒ สิ่งนี้ เท่านั้นแหละ ที่มันมีบทบาท หมุนเวียน เปลี่ยนแปร อุบัติอยู่ให้เห็นให้รู้ ไม่มีอะไรอื่นอีกเลย นอกจากนั้น ถ้าใครสามารถ ทำของ ๒ สิ่งนี้ ให้มัน หยุดหมุน หยุดเวียน หยุดเปลี่ยนได้ ผู้นั้นก็คือผู้ทำ "นิพพาน" ได้ ผู้รู้แจ้ง "เหตุ" ผู้รู้จุดระงับ ผู้ทราบ "ความแท้จริง" ผู้มีดวงตา เห็นธรรม ผู้มีดวงตาแจ้ง "ความแท้จริง" ย่อมเป็นผู้เดือดร้อนน้อย เป็นผู้ถูกหลอก ได้ยาก เป็นผู้สงบ อยู่ได้มากแล้ว และถ้าท่านผู้นี้ ทำของสองสิ่ง ให้กลายเป็นเหลือสิ่งเดียว ได้อย่าง จริงจังละก็ นั่นแหละคือ ท่านผู้นั้น ถึงซึ่งความพินาศ ความหมดสิ้น ความไม่เหลืออะไร ความไม่มีอะไร ความจบ ความหมด ความขาด ซึ่งวัฏฏะ ความเลิกหมุน เลิกเวียน นั่นคือ "ปรินิพพาน" นั่นเองแล

 

การอ่านข้อความไม่ยากค่ะ แต่การที่เราจะนำมาปฏิบัติป้าว่ามันยากนะคะ แต่เมื่อวันใดที่เราอับจนหนทางพึ่งพาใครไม่ได้ แล้วเราก็กลับมาทบทวน และลองทำ ป้าว่าเป็นวิธีที่ง่าย สามารถทำได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องพึ่งพาผู้อื่น
ซึ่งตอนนี้ป้ากำลังพยายามอยู่ค่ะ
อนุโมทนาค่ะ

 

ญาติธรรมทั้งหลายคะ พี่ตั้งกระทู้ แจกหนังสือหลวงปู่ฝากไว้(หลวงปู่ดูลย์) พี่ๆน้องๆท่านใดอยากได้หนังสือลงชื่อ-ที่อยู่ให้ด้วยนะคะ พี่จะส่งให้ถึงบ้านเลยค่ะ กี่เล่มก็ระบุมาได้ค่ะ

 

พึ่งตนเองดีที่สุดแล้วครับป้า ผมเป็นกำลังใจให้ครับ

 

ครับพี่จูดี้ ขอให้เจริญๆๆนะครั อนุโมทนาสาธุครับ

 

ขอบคุณครับพี่สุนีย์

 

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะสาธุ สาธุ สาธุ