เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

วันเสาร์-อาทิตย์นี้ ผมจะจัดการเรื่องพัสดุ เพื่อนสมาชิกท่านใด ยังไม่ได้อัพเดทรายการในตาราง ต้องฝากแจ้งคุณ5000 นะครับ

แล้วเพื่อนสมาชิกท่านใด ที่ผมยังติดค้างอะไรอยู่ ให้รีบทวงเลยครับ ผมว่างแค่สัปดาห์ละ วันครึ่ง

 

update update พระของขวัญ


กริชครับ

 

เรื่องเล่า : เล่าเรื่องผีๆ

ตอน : ผู้ใหญ่เขาห้ามว่า อย่าพนันกันเรื่องผีฯ

ตอนสมัยผมเด็กๆเวลากลับจากดูลิเกหรือดูหนังกลางแปลง ในหน้าแล้งพวกผมก็จะจับกลุ่มเดินคุยกันในระหว่างกลับบ้าน เรื่องที่คุยกันก็เรื่องลิเกเรื่อง

หนังที่ดูกันมานั่นแหละ บางคนผมเห็นมันหลับอยู่หน้าจอตั้งแต่ก่อนหนังฉายแล้ว แต่มันเล่าเรื่องไปกับเขาได้ตลอดทาง เพราะว่ามันเคยดูมาก่อน

เพราะหนังกลางแปลงสมัยนั้นถ้าไม่ใช่ทางวัดหาหรือมีเจ้าภาพจัดหา ก็จะเป็นหนังขายยา อย่างหนังดังสุดๆ ของอินเดียเรื่อง"ธรณีกรรแสง"ผมดูจนจำ

ไม่ได้ว่ากี่ครั้งกี่หน เป็นหนังขายยาของบริษัท เทวกรรม โอสถ ไปฉายที่ไหนคนก็ตามไปดู ผมก็ตามไปขายของและเก็บกระป๋องนมเอามาขาย เป็น

หนังที่ดังมากๆ ผมลองเปิดดูจากเวปไม่มีหนังให้ดูแต่มีการรับรองว่าเป็นหนังที่ดีมากที่สุดเรื่องหนึ่ง ที่เด็กเดินกลับบ้านกันเป็นกลุ่มก็เพราะหนึ่ง บ้านอยู่

ใกล้ๆ กัน สองกลัวผี พอลิเกหรือหนังจะเลิกก็รีบจับกลุ่มกันแล้ว ถ้ามีผู้ใหญ่ไปด้วยก็อุ่นใจ บางทีผู้ใหญ่ก็พาเสียวและขนลุก เพราะเอาเรื่องผีหลอก

มาเล่าให้ฟัง บางครั้งพอจะผ่านต้นไม้ใหญ่ๆ หรือศาลา หรือริมคลองหนองน้ำที่เคยมีการฆ่ากันตาย หรือถูกกองปราบยิงตาย ก็จะเล่าเรื่องเคยมีคนถูก

ผีหลอกทำเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ เช่นเคยมีคนเห็นเป็นหมาดำตัวใหญ่มากยืนขวางทางบ้าง หรือทำท่าแยกเขี้ยวจะเจ้ามากัดบ้าง แต่พอจะเข้ามา

ใกล้ก็หายไป ฟังแล้วน่ากลัวเพราะว่าหมาดำที่เล่ามันใหญ่มาก หรือบางที่ก็มีคนเห็นเป็น"พัอม"หรือ"กระพ้อม"ขนาดใหญ่กลิ้งเข้าชน หรือเป็นแมวดำ

ขนาดใหญ่มายืนขวางทางเป็นต้น ก็ทำให้คนที่บ้านตัวเองอยู่เลยบ้านเพื่อนๆ ต่อไปอีกไม่กลับบ้าน จะขอนอนบ้านเพื่อน ก็จะมีการล้อเลียนกันว่ากลัว

ผี บางทีก็ถึงกับมีการพนันกัน เช่น ถ้าเอ็งไม่กลัวเอ็งก็กลับบ้านไปคนเดียว พนันกันก็ได้ หรือไม่ก็พนันกันว่า ถ้าเอ็งไม่กลัวผี เอ็งก็อยู่ที่ไต้ต้นสตือนี้

แล้วตามไปทีหลัง โดยมีทุนพนันไม่มากนัก ถ้ามีผู้ใหญ่อยู่ก็จะถูกห้ามปรามว่า เขาห้ามไม่ให้พนันกันเรื่องแบบนี้ เดี๋ยวก็เจอดีกันหรอก เด็กสมัยผม

ว่าง่าย หรือบางทีพวกเด็กด้วยกันก็เตือนกันเองว่า ผู้ใหญ่เขาห้ามไม่ให้พนันกันเรื่องผี หรือลองดีกับผี ก็จะเชื่อฟังกันแต่โดยดี ส่วนใหญ่ที่ได้ยินสมัย

เด็กๆ ก็คือว่า ถ้ามีการพนันกัน หรือคิดจะลองดีกับผี ก็มักจะเจอดี ผมก็ไม่รู้ว่าที่เขาบอกว่าเจอดีนั้นมันคืออะไร เพราะตอนเป็นเด็กชอบฟังมากกว่าคิด

หรือถาม อีกเรื่องหนึ่งคือเรื่องกระดูกผีทะเลาะกัน ผมได้ฟังหลวงน้าไล้ของผม อดีตเจ้าอาวาสวัดโพธิ์เอนที่ละสังขารไปแล้ว ผมไม่แน่ใจสถานที่ ?

แต่เรื่องเล่ามีอยู่ว่า ในวันตรุษไทย ตามประเพณีแถวบ้านผม(บ้านอื่นก็คงมี)จะมีการเอากระดูกไปรวมกันที่วัดเพื่อทำบุญรวมญาติอะไรทำนองนั้น

กระดูกที่เอาไปก็จะใส่โกฏไปของใครของมัน ในเรื่องนี้ก็คือเอาไปรวมไว้ที่กุฏิหนึ่งซึ่งไม่มีพระอยู่ โดยเอาไปรวมไว้ก่อนวันทำบุญ ๑ วัน วันเกิดเหตุ

พระทั้งวัดได้รับนิมนต์ไปเจริญพุทธมนต์เย็นหมดวัด เหลือแต่เณรกับลูกศิษย์วัด ลูกศิษย์วัดรุ่นโตคนหนึ่งก็ชวนกันว่าเรามาพิสูจน์กันไหมว่า มันจริง

ไหมที่ผู้ใหญ่เขาบอกกันว่า ถ้าเราเอากระดูกตามโกฏกระดูกต่างๆ เอามาใส่บาตรหรืออะไรก็ได้ โดยรวมกันหลายๆโกฏ เขาว่าผีมันจะทะเลาะกัน

ตกลงก็สรุปว่าต้องพิสูจน์ ท่านที่เล่าบอกว่าพอพวกเด็ก,เณร ทำวัตรเย็นเสร็จก็รีบจัดการ เอากระดูกตามโกฏต่างๆมาโกฏละชิ้นสองชิ้นเอาใส่ไปใน

บาตรรวมกันไว้ในกุฏินั้นแหละ ผลคือ...ตอนพระกลับมาจากกิจนิมนต์ พบทั้งเด็กวัดและเณรรอพระอยู่นอกวัด สอบถามได้เรื่องว่า ก่อนพระจะกลับมา

สักครึ่งชั่วโมง พวกเขาได้เอากระดูกตามโกฏต่างๆ มารวมกันไว้ในบาตรลูกเดียวกัน สักพักเดียวก็เกิดเสียงโครมครามจากค่อยๆ ในบาตรจนดังไปทั้ง

กุฏิ ก็พากันเผ่นมารอพระอยู่ข้างนอก......

ตอนผมบวชเป็นพระ อายุอานามผมก็มากกว่าเขาสักหน่อย เพราะต้องรอให้มีสิทธิ์ลาบวชได้เสียก่อน สมัยนั้นวัดที่ผมบวชยังมีที่เผาศพแบบเก่าอยู่

คือเป็นเชิงตะกอนเผาด้วยฟืน วันหนึ่งได้ยินพระหนุ่มๆ พนันกันว่า ฝ่ายหนึ่งจะเอาเงินและซองบุหรี่ไปวางไว้ที่กองฟอน และให้องค์ที่รับท้าไปเอาหลัง

เวลาเที่ยงคืน ปรากฎว่าหลวงน้าไล้ได้ยินเข้า จึงพูดลอยๆขึ้นว่า อย่านา...อย่าเล่นกันแบบนั้น...เดี๋ยวก็เจอดีหรอก...และสำทับว่า บอกว่าอย่าก็อย่า

นะ...ผมเลยไม่รู้ว่าผลมันจะเป็นอย่างไร เพราะเรื่องมันไม่เกิดขึ้น หลังจากวันนั้นผมเลียบเคียงถามหลวงน้าเกี่ยวกับเรื่องที่ห้ามไม่ให้พระทดลองกัน

ได้รับคำตอบว่าไม่รู้หรอกว่ามันเป็นยังไง แต่ผู้ใหญ่เขาห้ามกันมา และก็ไม่เห็นว่ามันเกิดประโยชน์อะไร แล้วท่านถึงได้เล่าเรื่องการเอากระดูกต่าง

โกฏมารวมกันให้ผมฟัง ตามที่เล่ามาแล้วแต่ต้น....ผมถามว่าหลวงน้าเชื่อเรื่องผีไหม ? ท่านพูดว่า...โธ่...ผมกับโยมท่าน และท่าน เรานอนกลาง

นากลางหนองมาด้วยกันทุกทุ่ง...ท่านเคยเจอไหมล่ะ...ผมยอมรับว่า...เคยเจอ...ท่านก็ว่าก็แค่นั้นแหละ นี่กุฏิที่ท่านนอนน่ะ(หมายถึงกุฏิผม) ก่อน

หลวงตาผลจะตาย พวกผม...ทั้งวัด หลวงตาเสน หลวงตาเหลี่ยม ไปเฝ้า...เชื่อไหม? ก่อนหลวงตาผลจะสิ้นลมสักห้านาที รอบๆกุฏิอยู่ๆ ก็เงียบ

สงัด ได้ยินเสียงเหมือนคนกระซิบกระซาบกันอยู่หน้ากุฏิ พอเสียงจิ้งหรีดหรือจั๊กจั่นกลับมาร้องใหม่ หันกลับไปดูหลวงตาผล...สิ้นลมแล้ว...เขามารับ

กัน....เป็นเรื่องแถมที่ผมได้จากหลวงน้าไล้....และตามถามหลวงตาต่างๆ ที่ถูกอ้างอิง ทุกท่านยืนยันว่าป็นเรื่องจริงฯ

หลังจากนั้นมาประมาณยี่สิบกว่าปีหรือเกือบๆจะสามสิบปี ผมได้รู้จักคนๆหนึ่ง แกชื่อตาเหม็ง อายุน้อยกว่าผมอยู่หลายปี ตอนนี้แกอายุได้ประมาณหก

สิบกว่าๆ ยังมีชีวิตอยู่ บ้านแกอยู่หมู่บ้านบางพลีนิเวศน์ ปกติผมจะให้แกขับรถให้ผมเป็นประจำ โดยเฉพาะเวลาออกต่างจังหวัด คุยกันเรื่องผีหลายๆ

เรื่อง แกมีเรื่องผีเล่าให้ผมได้ฟังเหมือนกัน เพราะแกเคยขับรถสิบล้อ และรถบรรทุกดินมาก่อน วันหนึ่งผมพูดถึงเรื่องการลองดีกับผีหรือเรื่องการพนัน

ขันต่อที่เกี่ยวกับผี แกบอกผมว่าแกเคยได้ยินมาเหมือนกัน และเล่าให้ฟังว่าตอนแกบวชเป็นพระ วัดอยู่แถว อ.พระประแดงนี่เอง มีพระพนันกัน โดย

ฝ่ายหนึ่งบอกว่าจะเอาบุหรี่ ๑ ซอง และเงินหนึ่งพันบาท(สมัยนั้นมีเพียงแค่แบ้งค์ห้าร้อย)ไปวางในซองที่เก็บศพ ให้พระองค์ที่รับท้าไปเอา ถ้าไม่กลัว

ผีก็ให้ไปเอาได้เลยหลังเที่ยงคืน และหลังเที่ยงคืนของวันนั้น พระที่ไม่กลัวผีก็ไปที่ป่าช้าตามที่รับคำท้าโดยครองผ้าไปอย่างเรียบร้อย สัญญาคือต้อง

เปิดซองที่เก็บศพ เข้าไปเอาเงินและซองบุหรี่ที่อีกฝ่ายวางไว้ที่ด้านในสุด เมื่อเสร็จแล้วให้ปิดฝาเข้าที่อย่างเดิม ปรากฎว่าเมื่อพระองนั้นหายไปสัก

พักก็ได้ยินเสียงร้องลั่นมาจากป่าช้า หลังจากนั้นไม่นานก็เห็นพระองค์นั้นวิ่งกลับมาแบบคนสติแตก เหลือแต่อังสะกับสบง จีวรไม่มี ถามอะไรก็พูดไม่รู้

เรื่อง เข้ากุฏินอนคลุมโปง พระที่เหลือก็ได้แต่รอวันรุ่งขึ้น ตอนเช้าก่อนที่จะไปดูเพื่อหาสาเหตุ ก็ได้สอบถามพระองค์นั้นก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น ฟังได้

ว่า เมื่อเอาเงินและซองบุหรี่ได้แล้ว ก็ปิดซองให้อยู่ในสภาพเดิม แต่พอลุกขึ้นจะเดินกลับ ปรากฎว่ามีคนกระตุกจีวร หันกลับไปมองก็ไม่เห็นมีใคร

พอก้าวอีกทีก็มีแรงกระตุกดึงแรงกว่าเก่าอีกจึง...วิ่งเปิดกลับมาอย่างที่เห็น บรรดาพระที่เหลือก็ไปดูที่เกิดเหตุ เมื่อไปถึงป่าช้าก็ตรงเข้าไปดูที่เกิด

เหตุ พบซองบุหรี่ตกอยู่ที่หน้าซองเก็บศพ พบแบ้งค์ห้าร้อยตกอยู่ ๒ ใบ พบจีวรกองอยู่หน้าซองศพ ค่อยดึงจีวรขึ้นมา...ปรากฎว่าชายจีวร ถูกฝาปิด

ซองใส่ศพงับติดอยู่ หน่วยพิสูจน์หลักฐานจึงสรุปว่า พระองค์นั้นกล้าจริง ทำงานสำเร็จแล้ว มาพลาดตอนปิดซองใส่ศพ ไม่รู้ว่าชายจีวรของตนถูก

ประตูงับไว้ พอลุกขึ้นจะเดินมันก็เหมือนถูกคนกระตุกจีวร พอซ้ำอีกครั้งก็ไม่เอาทั้งตังทั้งจีวร...พระองค์นั้นก็ป้ำๆ เป๋อๆ ตลอดมา ใครจะเอาเรื่องจริงมา

อธิบายอย่างไรก็ไม่เชื่อ เชื่ออย่างเดียวว่าโดนผีหลอก....เขาว่าเชื่อโบราณบานบุรี แต่เชื่อบ้างก็ดี....ขอขอบคุณมากครับ....สวัสดีครับ

 

ขอร่วมบุญด้วยครับ จะส่งรีบเหรียญไปร่วมสร้างพระนาคปรกใบมะขามด้วยครับ

 

ขอร่วมด้วยคนครับ เดี๋ยวส่งไปให้ครับ ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านครับ

 

เมื่อวานวันดี อยู่ดีๆก็มีคนขับรถจากระยองมานัดเลี้ยงข้าว
สัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์ มีแต่ลาภปาก

พี่ธวัชชัย รู้ข่าวเรื่องจะทำพระนาคปรก ก็เทของกายสิทธิ์ที่สะสม กับชนวนสายเขาอ้อให้ทั้งหมด และตะกั่วที่ฝากครูอาจารย์อธิฐานจิตมาตลอด 8 ปี ร่วมด้วย

อยู่ดีๆ คุณสุรชัย ฉัตรแก้วโกวิท ที่เคยจัดงานพิธีฯที่วัดกลางบางแก้ว แล้วรับรู้เรื่องทดสอบพระเครื่องหลังงานพิธีฯ นับถือพี่นิ่มมาก ติดต่อเข้ามา จะมอบชนวนสนับสนุนให้อีก

ตกดึกทั้งช่างหล่อ และคุณอ๊อด ก็โทรฯเข้ามาเคลียร์ ว่าจะเอาอย่างไร คนอยากสร้างมีแต่ตังค์ ไม่มีประสบการณ์ สรุปคือ จะเน้นชนวน หนักเงิน เพื่อให้พระฯออกมาดำสวย
ช่างแนะนำให้เป็นเนื้อนวะ ถ้ามีทุนเทเม็ดเงินแค่ 3 เปอร์เซ็นต์ ก็จะทำให้ดำสวยได้ แต่คนเก่งดูออก

แต่ถ้ามีทุนหนัก แค่เม็ดเงิน 10 เปอร์เซ็นต์ ก็สวยขึ้นเองตามธรรมชาติ

คุณอ๊อดจะทำถวายพระทั้งหมด แต่ผมขอไว้ให้เก็บกับตัวไว้บ้าง อีกหน่อยลูกสาวออกเรือน จะได้มีของที่ระฤกให้แขกที่มาร่วมงาน

ขนาดพี่นิ่มยังทำเตรียมไว้สำหรับตัวเองเลย พี่ไพรัชก็เตรียมทำพระกริ่งไว้แจกงานตัวเองเหมือนกัน ผมกับคุณอ๊อดยังไม่รีบ อย่างมากผมก็ทำเตรียมแจกงานแซยิดตัวเอง

พระนาคปรก จะไม่ให้เกิน 5,000 องค์ เนื้อตะกั่ว ยังไม่คาดจำนวน
ไม่มีแผนคิดจะขาย แต่วางแผนแจกให้เพื่อนสมาชิกที่เคยร่วมลงขันกันทำหนังสือพี่นิ่ม1 ร่วมส่งเหรียญเป็นชนวน1
นอกนั้นยังนึกไม่ออก

ตอนนี้รอแกะพิมพ์ เมื่อแล้วเสร็จ ก็จะดำเนินการโดยไว น่าจะประมาณกลางเดือนหน้า ขั้นตอนการทำไม่ยุ่งยาก แต่เสกนาน.............

 

ขอร่วมสร้างด้วยครับ

เหรียญหลวงปู่พิมพา วัดหนองตางู นครสวรรค์

 

สวัสดีครับพี่ numthip

ขอร่วมด้วยคนครับ เดี๋ยวส่งไปให้ครับ ส่งให้แล้วจะแจ้งอีกทีครับ

ขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านครับ

 

เรียนคุณ 5000
ช่วย update การโอนด้วยครับ ผมโอนในหน้า 415 #8284
ขอบคุณครับ

 

วันนี้ผมโอนเงินให้แล้วนะครับ 4160.99 บาทสำหรับ
1.กริช 3500บาท
2.พระของขวัญทรงเมตตา 660.99 บาท


ขอบคุญครับ

ปล. ขอโทษทีครับทำสลิปหายเลยไม่ได้โพสเป็นหลักฐานรบกวนตรวจสอบให้ด้วยครับ

 

เมื่อวานได้เข้าไปรับพระของขวัญกับพี่ทิพย์ เลยได้โอกาสดีติดสอยห้อยตามพี่ทิพย์ไปหาพี่ธวัชชัยด้วย ซึ่งพี่ธวัชชัยผู้แสนใจดีของน้องๆ ได้มอบหนุมานให้ผมมา 1 ตน เลยอยากนำมาโชว์ เพื่อนๆสมาชิกกัน


รบกวนคุณ 5000 ด้วยครับ
ผมได้นำเงินไปชำระที่พี่ทิพย์แล้วครับ สำหรับ พระผงของขวัญสององค์และค่ากริซ 1500บาท
ขอบคุณครับ

 

ขอร่วมสร้างพระนาคปรกด้วยครับ

 

สวยมากครับ...ยินดีด้วยครับ..

 

ตารางพระของขวัญ



ตารางกริช

 

วันเสาร์ คุณพุทโธฯมาเยี่ยมยามเย็น(2ทุ่มครึ่ง) เลยชวนไปกินน้ำฟรีที่บ้านพี่ธวัชชัย จะเอามวลสารพี่นิ่มไปฝากแกด้วย

คุยกันหลายเรื่อง ได้ชนวนมาเกิน 20 กิโลกรัม ยังไม่นับของเพื่อนสมาชิก เห็นว่าเพียงพอแล้ว เพราะจัดสร้างพระกริ่งแค่ 5,000 องค์ องค์ละ 2 กรัม ใช้น้ำหนักชนวนแค่ 20 กิโลก็เหลือเฝือ

พิมพ์แกะเสร็จออกมาเมื่อไหร่ ผมปิดรับชนวนนะครับ

** พระของขวัญฯ จะจัดส่งให้เรียบร้อยครบถ้วนภายในสัปดาห์นี้ครับ
พระของขวัญทรงเมตตา เนื้อขาว ยังตระเวนอธิฐานจิตอยู่ มีเซียนพระฯติดตาม ขอเข้ามาเป็นตัวแทนแล้ว

 

วันเสาร์หน้า จะขอนำชนวนไปร่วมด้วยนะครับ

 

เรื่องเล่า : เรื่องผีๆ

ตอน : กุมารทองถูกตีฯ

แต่ก่อนตอนรับปากเขามาว่าจะเขียนเรื่องเล่าให้เพราะคิดว่ามันง่าย แต่พอเขียนจริงๆ แล้วมันไม่ใช่ ให้เขียนเรื่องที่เป็นวิชาการมันจะง่ายกว่า สงสัยก็

เปิดตำราได้ไม่มีใครว่า แต่เรื่องเล่าต้องขัดเกลากันตั้งแต่ใช้ภาษาเล่า ต้องทำให้คนเห็นภาพตามเรื่องเล่าว่า ในเรื่องนั้นภูมิศาสตร์ในยุคนั้นเป็นอย่าง

ไร วิถีประชาเป็นแบบไหน ขนบ,ธรรมเนียม,ประเพณี เป็นอย่างไร และต้องดูเรื่องเล่าที่เราเอามา เรื่องมันมาจากไหน อย่างเช่นจะเล่าเรื่องไอ้ด่าง

เกยชัย ภาษาที่เล่าเป็นภาษาแถวบ้านแต่เรื่องเกิดในจังหวัดที่เราไม่เคยเห็น เคยมีคนที่เอาเรือมาขาย ส่วนใหญ่จะป็นเรือป๊าบเอามาจากทางเหนือ

เอามาขายเป็นเรือที่ใช้ในครัวเรือน ใช้พายสัญจรไปมาหรือใช้เพื่อค้าขายลงเบ็ดลงข่าย เขาเล่าให้ฟังว่าในบึงใหญ่ๆ (แถวบ้านผมไม่มี)เวลาจรเข้มัน

ผุดน้ำขึ้นมา เม็ดน้ำที่ผุดเท่าตุ่มมังกร เวลาเล่าก็ต้องเล่าตามนั้น ทั้งๆ ที่ทุกวันนี้เห็นจรเข้บ่อยๆ ตามฟาร์มก็ไม่เคยเห็นมันผุดให้ดูสักที เรื่องเล่ามันหา

หลักฐานหรือคำยืนยันยาก แต่ก็มีหลายเรื่องที่เรื่องเล่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง มีพยานหลักฐาน ที่ผมรู้สึกดีก็เรื่องเล่าที่เกี่ยวกับ "การตายแล้วฟื้นของ

คุณครูบุญชู ศรีผ่อง"เพราะผมเล่าไปตามที่ผมได้ยินได้ฟังมา ปรากฎว่าเรื่องมันมีจริงเพราะมีบันทึกของครูท่านเอาไว้ และมีคนเอาเรื่องของครูท่านมา

ใส่ไว้ในเวป ขอให้สมาชิกลองเปิดอ่านดูจะได้ประโยชน์เป็นอย่างมาก และถ้าไปเจอคำว่า"ไถหัวคน"หรือ"เก็บหัวคน"ขอให้แก้ไว้ในใจว่า "หัว

คันนา"ไม่ใช่หัวคน" คือตาคนในเรื่องเล่าตามบันทึก แกชอบไถนากินที่นาไปเรื่อยๆ ทำให้ที่นาของแกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แกสำนึกบาปที่ทำจึงไปปั้นคันนา

ใหม่ เพื่อให้ที่นาแกมีตามความจริง และที่นาคนอื่นที่แกรุกคันนาเขาไว้ได้ที่เพิ่มกลับมาตามจริงเหมือนเดิม เรื่องเสือเรื่องโจรที่มีคนขอไว้ก็จะเอามา

เล่าให้อ่านกัน แต่อย่าเอาบันทึกทางการมาเถียงเรื่องเล่า เพราะผู้ชนะผู้ถือกฎหมายเป็นผู้บันทึกส่วนโจรคนแพ้ไม่มีโอกาสเขียนประวัติศาสตร์ด้วย มี

เวลาจะเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่เขาเล่าให้อ่านกันว่า ทำไมเสือฝ้ายผู้ยิ่งใหญ่เหนือเสือทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นเสือดำ,เสือใบ,เสือมเหศวร ต้องมาสิ้นฤทธิ์

เพราะมือปราบ"อ้ศวินแหวนเพ็ชร"ร.ต.อ.ยอดยิ่ง สุวรรณาคร ผู้ที่นับถือพระนางพญาเป็นที่สุด ตอนนี้มาเอาเรื่อง"กุมารทองถูกตีก่อนก็แล้วกัน.......

เรื่องกุมารทองถูกตีไม่ใช่เรื่องเก่าแต่เป็นเรื่องใหม่ ผมเพิ่งได้มาจากคนขับแท็กซี่เมื่อวันคริสต์มาส 2555 ที่ผ่านมา ทำให้ผมไม่อยากเขียนเรื่องผี

เสียหลายเดือน เพราะขาดความมั่นใจตนเอง คือผมนั่งแท็กซี่จากตลาดอุดมสุข บางนากลับบ้านที่บางเสาธง ระยะทางมันไกลประมาณ 40 กม. ก็

เลยนั่งคุยกับแม่บ้านแบบสัพเพเหระ ตอนหนึ่งผมบอกแม่บ้านว่า เราดูหนังแขกนอกจากมีเรื่องอภินิหารแล้วก็มีหนังผี เมืองแขกมันน่าจะมีผีเยอะเพราะ

คนเยอะ แต่พ่อก็ไปมาหลายเมืองไม่เคยเจอผีเลย เมืองบอมเบย์หรือบุมไบก็เคยไป หรือกัลกัตต้าร์ ,ฮาลเดียร์ ,วิสาขะ ก็ไปมาแล้วทั้งนั้น เห็นศพ

ลอยกันเกลื่อนแต่ไม่เคยเห็นแขกกลัวผีเลย แม่บ้านก็ว่าเขาคงคุ้นเคยจนไม่แสดงออกแล้วละมั้ง ตกลงแม่เชื่อว่าผีมีจริง แม่บ้านผมก็บอกว่าเชื่อเพราะ

เคยเจอบ่อยๆ ที่สวนของตาของเขาเอง เขาบอกว่ายิ่งผีเด็กยิ่งเจอบ่อยๆ เพราะคนบ้านนอกสมัยก่อนเวลาคลอดแล้วเด็กตาย(สมัยก่อนคนไทยตาย

คลอดเกินกว่า1,000 ละ 16 คน เป็นหน่วยนับที่ใช้ร่วมกันทั่วโลก) ก็จะเอาใส่หม้อดินแล้วไปฝังในสวนของตาเขา เพราะสวนของตาเขาใหญ่มาก

และตาเป็นคนใจดี ใครจะเข้าไปเก็บเอาของในสวนมากินก็ได้แต่ห้ามเก็บไปขาย ตาเขาเก็บบาทเดียว และการที่เจ้าของสวนใจดีก็ทำให้คนเอาศพ

เด็กไปฝังง่ายๆ ผมก็ว่าเขาหลอกตัวเองหรือเปล่าเพราะว่ายังเด็กมาก เขาก็ย้อนผมว่า แล้วกุมารทองที่มาล้อเล่นกับหนุ่ยล่ะ(หนุ่ยคือชื่อเล่นลูกชาย

ผม)ตอนเขากำลังดูหนังสือเพื่อเตรียมสอบเข้า ม.4 มีอยู่คืนหนึ่งประมาณ 0200 น.เห็นจะได้ ทุกคนในบ้านต้องตื่นกันหมดเพราะลูกชายผมไล่ตีตาม

ขั้นบันไดตั้งแต่ขั้นล่างยันชั้นบน สอบถามได้ความว่า ตอนแรกเขาดูหนังสืออยู่ข้างบน ไอ้จุกของแม่มันมาเขย่าเก้าอี้หนุ่ยแบบเห็นตัวมัน พอหันมามัน

ก็หายไป พอหลายๆครั้งนึกรำคาญเลยลงมาดูหนังสือข้างล่าง เตรียมไม้เอาไว้อันหนึ่ง พอดูๆหนังสือไปก็ขำเลืองไปเห็นมันค่อยถัดลงบันไดมาทีละ

ขั้น เป็นเด็กตาโตน่ารัก พอมันลงมาได้ที่หนุ่ยก็เลยไล่ตีมัน ถึงตอนนี้คนขับแท็กซี่ก็ส่งเสียงขึ้นมาคุยด้วย โดยบอกว่าอย่าไปเชื่อนัก พวกกุมาทอง

หรอกกันทั้งนั้น ผมตีโดดไปหลายทีมันยังไม่เข็ด แม่บ้านก็บอกว่า"ลุงหนูเคยเจอมาจริงๆ นะ เขายังมารักษาหนูให้หายจากไมเกรนเลย"(หนูน่ะ

อายุหกสิบกว่าแล้ว แต่คนขับแท็กซี่ที่ถูกเรียกว่าลุงอายุคงแค่ใกล้หกสิบ) ลุงคนขับแท็กซี่ก็ว่าผมไม่เชื่อ ผมตีไปหลายหนแล้ว แม่บ้านถามว่ากุมาร

ทองที่ไหนหรือลุง ลุงตอบว่าที่บ้านผมเอง เผลอไม่ได้ ถ้าผมไม่อยู่ก็มา ถ้าผมกลับไปทันผมเจอผมตีโดดก็แล้วกัน พอรถแท็กซี่ถึงบ้าน ก่อนลงจาก

รถ ลุงขับแท็กซี่ก็ให้คาถามัดผีกับแม่บ้านผม โดยบอกว่าเป็นคาถาจับผีมัด แกได้มาจากอาจารย์มี ก็ไม่ทันได้ถามว่าอาจารย์อยู่ที่ไหนต้องจากกันเสีย

ก่อน เมื่อลงจากรถเข้าบ้านแล้วแม่บ้านถามผมว่า จำคาถาได้ไหม ผมบอกว่าเป็นคาถามัดตราสัง ก็เป็นอันว่าจบกัน ผมเลยไม่ค่อยแน่ใจว่าเรื่องเล่า

เรื่องผีจะมีคนคิดยังไง เลยผลุบๆโผล่ๆไปพักหนึ่ง.....

ต่อมาเมื่อสักสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้นั่งรถแท็กซี่คันหนึ่งจากตลาดกิ่งแก้วเพื่อกลับบ้านบางเสาธงอย่างเคย พอนั่งเสร็จบอกที่หมายที่จะไป แท็กซี่

ตอบว่าครับ...ผมจำพี่ได้...ผมเคยไปส่ง...แม่บ้านผมแกคงพยายามดูในกระจกเพราะอยากรู้หน้าตาคนขับแท็กซี่ ช่วงหนึ่งแม่บ้านผมถามแท็กซี่ว่า...

ลุงเคยไปส่งหนู...และให้คาถามัดผีใช่ไหม? แท็กซี่รับว่าใช่ แม่บ้านผมถามต่อว่า แล้วกุมารทองที่ลุงเคยเล่ายังมาให้เห็นอีกไหม? ลุงมัดได้หรือยัง?

แท็กซี่ก็ตอบว่า...โธ่...ถ้ามัดได้ผมมัดไปนานแล้ว ผมรำคาญจะตาย ไม่นานมานี้เองผมตบซะปากเจ่อไปแล้ว ไม่รู้ว่าจะเข็ดไหม๊...แม่บ้านก็ถามว่า...

เขาไม่มาดีๆหรอกเหรอ...ไม่ใช่...เสียเงินเสียทอง ให้เท่าไหร่ก็หมด ยิ่งใกล้หวยออก...ผมไม่อยู่...ออกหากินล่ะก้อ...รอบๆบ้านมากันเต็ม...ผมเจอ

เข้าก็โดนทุกทีไม่เข็ด...แล้วเขาหลบลุงไม่ได้เหรอเวลาลุงตี เพราะผีน่าจะหลบลุงทัน...มันหลบไม่ได้หรอก...ตัวมันอ้วน...แต่ก่อนมันก็ไปหาหวยตาม

คนทรง...ตอนหลังนี่...มันตั้งตัวเป็นคนทรงเองเลย...ไอ้พวกข้างบ้านก็เอากะมันด้วย...เมียผมคนนี้ไม่รู้มันเป็นยังไง...มันบ้าจะเป็นคนทรง...ผมตีมัน

จนเบื่อแล้ว...พอเผลอมันก็เอาอีก....แม่บ้านผมถามว่า ที่ลุงว่าลุงตีกุมารทองน่ะ...ตีเมียลุงตอนเข้าทรงเหรอ...ก็ใช่น่ะซิครับ...นี่ใกล้วันหวยออกแล้ว...

เดี๋ยวผมจะแว็บไปดู...ถ้าเจออีกก็โดนอีก...ผมคิดในใจ...ถ้าเป็นผมจะไม่ตีหรอก เดี๋ยวช้ำ เอายากันยุงแท่งจุดให้ติดไฟดีแล้ว...เอาไปจี้ก็หนีไปเอง

แหละกุมารทอง...ขอขอบคุณมากครับ....สวัสดีครับ

 

มาเเจ้งพี่ทิพย์ว่าส่งมวลสารเรียบร้อยครับ
เหรียญอาจไม่สวยนักเพราะเก็บไว้บนหิ้งพระนานมากเเล้วครับ ต้องขออภัย

EK206600555TH ได้รับเเล้วเเจ้งนะครับ

หลวงปู่เก่งจริงๆครับ เเต่ปัจจุบันนี้ไม่ค่อยมีคนรู้จักท่าน เเต่คนโคกสำโรงรักท่านมากครับ รวมถึงผมด้วยเพราะคุณเเม่เป็นคนโคกสำโรง เเละคุณอาก็เป็นลูกศิษย์ท่าน จึงมีของๆท่านพอสมควร

เเอบบอกนิดนึงว่า มีดหมดของหลวงปู่นั้นถือว่าสุดยอดท่านสร้างตามเเบบอาจารย์ท่านครับ อาจารย์ท่านเป็นใครบ้างนั้นลองหาข้อมูลดูนะครับ ใครเจออย่าปล่อยให้หลุดมือเชียวนะครับ .......กสิณไฟ เหนือฟ้า วาจาสิทธิ์ หลวงปู่บุญตา วิสุทธสีโล

อนุโมทนาครับ

 

หนึ่งในครูบาอาจารย์ที่ผมเคารพศรัทธามากที่สุดคือ หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ

จะส่งไปร่วมบุญด้วย 1 เหรียญครับ

ขออนุโมทนาสาธุ

 

กสิณไฟเหนือฟ้า พวกหนังสือเขียนเชียร์กันทีหลัง หลังจากมีลูกศิษย์ท่านฯไปโดนฟ้าผ่า แล้วสร้อยคล้องเหรียญละลาย แต่เหรียญกับศิษย์ไม่เป็นอะไร นอกจากตัวดำ!

ท่านฯก็อยู่เงียบๆมานาน จนมีคนไปทำเหรียญทำรูปเหมือนให้ท่าน ประมาณ 2533-34 ผมจำไม่แม่น ช่วงหลังๆมีศูนย์พระเครื่องฯเข้าไปทำของ รวมทั้งมีดหมอด้วย ผมเลยเฉยๆเสีย ทั้งที่ท่านฯเป็นพระที่เก่งมาก
ตอนนั้นที่ลพบุรี ดังที่สุดก็มีหลวงพ่อเพี้ยน
แต่ที่เก่งและอยู่แบบเงียบๆก็มีหลายองค์ อย่างหลวงปู่เรือง บนเขาหลังค่ายทหาร
หรือเป็นที่รักของศิษย์อย่างหลวงพ่อสารันต์ ก็จะเป็นแบบลูกทุ่งหน่อย เรียบๆง่ายๆ หรือหลวงปู่มัง เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี-สระบุรี เป็นเจ้าคณะและเกจิที่เรียบร้อยมาก (ข่าวว่าเป็นสายกรรมฐานหลวงปู่มั่น/เท็จจริงไม่รับผิดชอบ) ผมยังได้ตะกรุดเทียนชัยมาเป็นที่ระลึกแค่นั้น

หลวงปู่หลวง กตปุญโญ วัดป่าสำราญนิวาส ท่านฯให้พระสมเด็จรุ่นแรกผมมา แต่ย้ายที่บ่อย เลยไม่รู้ว่าอยู่ไหนแล้ว เคยกล่าวกับผู้ที่ไปกราบท่านฯว่า ท่านฯนับถือหลวงปู่มัง เป็นครูอาจารย์ หากผ่านต้องแวะกราบ

คุณอยู่ลพบุรี ก็อย่าลืมแวะไปกราบหลวงพ่อสารันต์ วัดดงน้อยบ้าง บอกแล้วนะ...