สติรับรู้ และ การวางอุเบกขา ไม่ใช่ที่สุดของการหลุดพ้นได้จริง ดอก ชยุต

??? ??? ??? ?????? ??? ??? ?????? ??? ??? ?????? ??? ??? ?????? ??? ??? ?????? ??? ??? ?????? ??? ??? ?????? ??? ??? ?????? ??? ??? ?????? ??? ??? ?????? ??? ??? ?????? ??? ??? ?????? ??? ??? ???

 

ตำราบอกว่า
มีสติ เกิดปัญญา

นอกกรอบบอกว่า
หยุดฝึกสติ ปลดปล่อยให้อิสระ

เหลือเพียง ดำรงในศีล ที่มั่นคง

อิสระอย่างไร ก่ ปล่อย สติ ก่อนสิครับ
กอดสติ ก่ ไม่อิสระ

ไม่อิสระ ก่ ไม่เห็น อะไรสักอย่างเดียว

----------------------------------

อานนท์ จ๋า หาก อานนท์ ไม่ปล่อยวางเป็นอิสระ

หากอานนท์ ยังเอาธุระ

อานนท์เอ๋ย อานนท์ จะไม่ได้เข้าประชุม แน่ๆ เลย

จากนั้น อานนท์ ก่ ไม่เอาอะไรมาเป็นธุระ และเอนกายนอนลง

ด้วยความอ่อนล้า หมดทุกสิ่ง

------------------------------------

ยอมแพ้ศิโรราบทุกสิ่ง ไม่เอา อะไร มาเป็นธุระ ทุกสิ่ง

-----------------------------------

ขอให้ได้รับพรจากพระผู้สร้าง โดยเร็ววัน

 

รบกวนถาม

เรียนถามวิธีปล่อยสติ ให้เป็นอิสระทำอย่างไรครับ ให้นอกกรอบ ขอวิธีปฏิบัติด้วยครับ ขอบพระคุณมากๆครับ

 

เปิดสัมผัสกับธรรมชาติ

เปิดสัมผัสกับทุกสิ่ง

ความละเอียด จะทวีเพิ่มขึ้นเป็นลำดับ

การมองเห็น จะทวีเพิ่มขึ้น จนกระทั่งเห็นสิ่งที่มากระทบอย่างละเอียด

เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

และมีมากขึ้นเรื่อยๆ

สิ่งที่มากระทบในระดับที่ละเอียด ยิ่งๆ ขึ้น

จะมีผลกระทบต่อ สภาวะ

เพราะสภาวะจะได้รับการตอบรับ และตอบสนอง

และปรับตัวเอง

------------------------------
หลุดพ้นจากสภาวะของการยึดมั่น

ยึดมั่นอะไร

กรอบที่ตัวตนดำรงอยู่ กำลังยึดมั่นอย่างต่อเนื่อง

คือ บทเรียน บทสอนจากอดีต ที่เรายึดเป็นพันธะ

ประจำใจ แบบนี้เรียกว่า ไม่อิสระ


เปิดตนเอง โดยไม่มีกรอบ ให้ยึด

เปิดทุกสิ่ง แม้นแต่ใจของตนเอง

เพื่อรับรู้ทุกสิ่งที่ จะสัมผัสได้

ทำอย่างไร

นั่ง

นอน

คู้

ก่ ทดลองทำให้หมด

ซึมซับสิ่งที่เกิด

จากการเปิดตนเอง ออก

รับความรู้สึกสัมผัส จาก ทุกอณูของทุกสิ่ง เข้ามา

 

ทั้งเก่ง ทั้งใหญ่ขนาดนี้ น่ากลัวจริงๆ ใหญ่กว่าพระอานนท์ซะด้วย เท่าที่เคยรู้มามีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้น หรืออาจจะมีพระเถระผู้ใหญ่บางรูปเท่านั้นที่กล้าเรียกชื่อท่านลอยๆแบบนั้นในครั้งพุทธกาล แต่เท่าที่ศึกษามาในประเทศไทยเราพระอรหันต์ในบ้านเมืองเราก็ไม่เคยมีใครเรียกชื่อท่านเฉยๆเลยนะ ส่วนมากก็เรียกว่า พระอานนท์ แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งสมเด็จพระพุทธาจารย์โต เคยเรียกท่านว่า สมเด็จพระอานนท์ เพื่อต้องการสอนธรรม รัชกาลที่ 4
ถ้าคิดจะแสดงธรรม จงแสดงธรรมให้เป็นธรรม

 

มองให้เป็นธรรม ก่ เป็นธรรม

มองไม่เป็นธรรม มัน ก่ จะไม่เป็นธรรม

อยู่ที่การมอง และ การตั้งวัตถุประสงค์

มองว่า นั้นคือ นรก มันจะเป็นนรก

มองว่า นั้นคือ สวรรค์ มันจะเป็นสวรรค์ ตามเจตนา กุศล หรือ อกุศล

สิ่งที่เกิด สิ่งที่เป็น เกิดจาก ตัวตน คิดเอง เออเอง ทั้งนั้น

มองเห็นอย่างไร ก่ คือ ตัวตน กำลังเป็นคนเช่น ใด

เพราะการมองเห็นรู้สึกว่านั้นเป็น... คือ ความคิด

ความคิด คือ คลื่น

คลื่นคือ สิ่งที่เกิดจากตัวตน ภายใน

 

แปว เสือกเอง 5 5 5

 

เขาว่าคุณเสือก ส่วนคุณก็ว่าผมเสือก ส่วนผมก็ว่ากูไม่น่าเสือกเลย

 

ยินดีที่เข้ามา จะได้ไม่ต้องไปหาให้ลำบาก

 

บางประโยค จากคนที่คุณมองว่าไร้สาระ โอหัง บังอาจ
มันถูกกำหนดมาให้ส่งไปถึง ใครบางคน ซึ่งค่อนข้างเป็นการจำเพาะ

สองปีจากนี้ อาจมีใครมาเปิดอ่านมัน แล้วเขา สามารถผ่านพ้น สิ่งที่เขาติดขัดอยู่ก็เป็นได้เน่อ

ไม่เคยมีอะไรสูญเปล่า เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม มันก็สำเร็จประโยชน์ของตัวมันเองทั้งนั้นแหละท่าน

 

ตอบตามหัวข้อกระทู้นะครับ การวางอุเบกขาเป็นสิ่งที่ควรทำในบางครั้ง และบางครั้งการไม่วางอุเบกขาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกด้วย บางครั้งการอยากนี่แหละทำให้คนตั้งใจที่จะใช้ความพยายามทั้งทางร่างกายและจิตใจทำให้ไปสู่การหลุดพ้น แต่สติการรับรู้นั้นใช่การหลุดพ้นที่แท้จริงแน่นอน
เพราะเมื่อมีสติการรับรู้คนเราจะรู้ว่าควรทำอะไรและไม่ควรทำอะไร จะสามารถข่มใจได้ว่าควรพยายามอย่างไรหรือไม่ควรพยายามอะไร ควรหยุดอะไรไม่หยุดอะไร ควรทำดีอะไรแค่ไหน ควรยืดหยุ่นความชั่วมากน้อยแค่ไหน

เพราะว่ามีสติและรับมาแล้วและรู้มาแล้ว เพราะได้มาทั้งสามอย่าง ได้สติ-ได้รับ-ได้รู้
การหลุดพ้นจึงบังเกิด

 

เมื่อคุณหยุดความเป็นทาสได้ คุณก็จะเป็นอิสระ ที่เหลือก็โม้กันไป ถ้ายังอยากเป็นทาสอยู่แล้วจะเป็นอิสระได้ยังไง ฝันยังไงก็คือฝัน ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปได้ยกเว้นความจริง นี่ผมก็กำลังโม้อยู่เหมือนกันนะเข้าใจไหม

 

การแสดงออกของ คน บางกลุ่ม(ใหญ่)แสดงให้ได้เห็น ว่ามีการปฏิบัติธรรม มีธรรมประจำใจ

ทุกคนที่แสดงออก เป็นผู้มักมากในธรรม ล้วนๆ แต่พฤติกรรมที่แสดงออก

ตรงกันข้าม คือ มักใหญ่ใฝ่สูง นิยมความรุนแรง ในการแก้ไขปัญหา

เมื่อมีปัญหา ไม่สามารถหาทางออก โดยสันติวิธีได้

จึงก่อเหตุความรุนแรงเกิดขึ้น

เพราะอะไร

เพราะ ผู้คนเหล่านั้น มีปิศาจ อยู่ภายใน คอยควบคุม ดูแลอยู่


เพราะ ปิศาจ ก่ ต้องการพลังงาน จากการปฏิบัติธรรม เช่นกัน

ใครที่ปฏิบัติธรรม ใช่ว่า จะเป็นคนดี (จริงแท้)

ดังนั้น ปิศาจ จะไม่ค่อย สุงสิงกับใคร นอกจากพวกเดียวกัน

 

ธรรมะต้องง่ายและตรงไปตรงมา พวกที่อ้อมๆ แอ้มๆ ตะล่อมไป ตะล่อมมา นี่ส่วนมาก ปีศาจทั้งนั้นเพราะภูมิธรรมไม่พอ ฉะนั้นเวลาแสดงธรรมก็ขอสั้นๆ ง่าย ๆ ก็จะได้ประโยชน์แก่ผู้ฟังเป็นอย่างมาก

 

ไปดู ให้ดี พยัคฆ์นิล

เราเขียนว่า ผู้คนเหล่านั้น

นั้นหมายถึง หลายคน และ ไม่ใช่ พยัคฆ์นิล ก่ แล้วกัน

และไม่ได้ว่า อะไร พยัคฆ์นิล หรือ ส่งอะไรไปให้ พยัคฆ์นิล
เลยแม้นแต่น้อย


สำหรับ พยัคฆ์นิล ไม่ได้อยู่ในแนวร่วมที่กล่าว ก่ แล้วกัน

แต่หาก พยัคฆ์นิล จะไปรวม กับ กลุ่มใหญ่ เหล่านั้น ก่ ไม่ว่ากัน

 

กำลังว่า ชยุต อยู่เหรอ

ก่ เห็น อ้อม ไป อ้อม มา

และ แอบ อยู่นั้นล่ะ

 

ว่าไปลอยๆ น่ะครับ ธรรมยังไงก็คือธรรม ขอให้มีภูมิธรรมผมรับฟังหมด จะเป็นผีเป็นปีศาจ เทวดาหรืออะไรก็ตาม แสดงออกมาเลยครับแต่ถ้าดูแล้วไม่เข้ารูปเข้ารอยผมแย้งนะ ส่วนจะฟังผมหรือเปล่าก็อีกเรื่องหนึ่ง

 

อมนุษย์ ที่ไม่รู้จักหน้าตา (มองไม่เห็นภายใน)

จึงเป็นเรื่องยากที่จะตัดสินใจว่า ธรรมที่ปรากฎนั้นถูกหรือผิด

เพราะบางสิ่งเปลี่ยนแปลงไป ก่ ต้องปรับตนเองให้เข้ากับสิ่งที่

เปลี่ยนแปลงไป

เมื่อไม่ปรับตนเอง ให้สอดคล้อง สอดรับ กับสิ่งที่เปลี่ยนแปลง

ก่ จะเป็นอะไรที่สูญเสียเวลาเปล่า กระทำไปก่ ไม่มีประโยชน์อะไรดี

ขึ้นมา

ดังนั้น ที่กล่าวว่า ให้รับฟัง ให้เปิดตนเอง ให้เข้าใจ ให้เข้าถึง

ทุกสิ่งที่เป็นธรรมชาติ ที่เปลี่ยนแปลงไป จึงจะดีที่สุดสำหรับ มนุษย์

เพราะว่า มนุษย์ ถือกำเนิดจาก ธรรมชาติ เหมือนๆ กับทุกสิ่งที่อยู่

รอบๆ ตัวเราเอง

 

ผมมองว่าธรรม ก็เปรียบเหมือนการอ่านหนังสือ ลองได้อ่านเป็นแล้ว จะกี่เล่มมันก็เขียนคล้ายๆกันนั่นแหล่ะ ถ้ารู้จักพยัญชนะ สระ วรรณยุกต์ สะกดเป็นก็อ่านได้ แถมยังรู้ด้วยซ้ำว่าใครเขียนผิดเขียนถูก และก็อีกนั่นแหล่ะ คนอ่านหนังสือเป็นใช่จะเขียนเรียงความเก่งทุกคนเสียเมื่อไหร่ ส่วนที่ว่าอมนุษย์บ้าง เทวดาบ้าง อะไรบ้างก็ไม่รู้สิงใจคน ผมว่ามันเพ้อไปนะ คุณคิดว่าในตัวคุณน่ะมีกี่จิตหรือกี่เจตนา ตามีเจตนาหรือเปล่า ปากมีเจตนาหรือเปล่า มือมีเจตนาหรือเปล่า ลิ้นมีเจตนาหรือเปล่า เชื้อโรคมีเจตนาหรือเปล่า พืชมีจิตหรือเจตนาหรือเปล่า เรากินมันเข้าไปเจตนาอยู่ที่ไหน ปากกับมือมีเจตนาเดียวกันใช่หรือไม่ จิตมันก็หลอกเราไปเรื่อยๆแบบนี้นั่นแหล่ะ ก็บอกแล้วว่าสมมติก็คือสมมติ ฝันก็คือฝัน มันไม่มีทางจะเป็นจริงขึ้นมาได้หรอก มันเป็นไปได้ทุกสิ่งยกเว้น จริง เป็นไงล่ะผมโม้เก่งไหม

 

อีกนิดนะ บ่อยครั้งเหลือเกินที่พวกบาปหนาจะมองเห็นยมบาลเป็นปีศาจ น่าเกลียดน่ากลัว คือมันสะท้อนออกมาจากจิตของผู้คนนั้นนั่นแหล่ะ ทั้งๆที่ความจริงเขาเป็นเทวดารูปงามแท้ๆ เวรกรรมจริงๆ