เพื่อการกุศล นิ่มป่าแดง...ตามอ่านประสบการณ์จริง

เมื่อวานพี่จู๋เล่าให้พี่นิ่มฟังว่า มีเจ้าหน้าที่ตู้วัตถุมงคลของวัดบางสมัคร และเจ้าหน้าที่หน้าตู้ของวัดเกาะตะเคียน มาเช่าพระปิดตาทรงเมตตาที่เจ้าอาวาสวัดป่าแดงไปคนละ 10-20 องค์

ไม่นานคงมีรายละเอียดดีๆ

 

จะลงให้ครบทุกรุ่น แปะไว้ก่อน

 

......................................

 

ยันต์ตัวนี้ไปเจอที่วัดปากคลองมะขาดเฒ่า เห็นสวยดี เลยคัดมาให้ยล
เพื่อพี่ศนิวารว่าง อาจจะถอดมาให้อ่านกัน

 

วงกลางในสุด ลงด้วยคำว่า นาม หรือ นามะ (ชื่อ)
แถวบนลงด้วย สัพเพ ชนา (ชนทั้งหลาย)
แถวล่างลงด้วย พหูชนา (มหาชนทั้งหลาย)

วงถัดออกมา ดอกบัวสี่ดอกลงด้วยเลข ๒ (เลขแทนดาวพระเคราะห์พระจันทร์-เสน่ห์เมตตา)
ด้านข้างลงด้วยหัวใจพระเจ้า ๕ พระองค์แบบเดินหน้าและถอยหลังคือ นโมพุทธายะ - ยะธาพุทโมนะ ทั้งสองฟาก

วงถัดออกมาในยันต์สี่เหลี่ยมซ้อนกัน บน ขวา ล่าง ซ้าย ลงด้วยหัวใจธาตุ ๔ คือ นะ มะ พะ ทะ

ในยันต์สี่เหลี่ยมซ้อนด้านเฉียงทั้งสี่แห่ง ลงด้วย ๗ และ ๕ ไม่แน่ใจนักว่าหมายถึง ตรีนิสิงเห หรือดาวพระเคราะห์ ถ้าเป็นดาวพระเคราะห์ เลข ๕ ก็หมายถึง พระพฤหัสบดี เลข ๗ หมายถึง พระเสาร์

ระหว่างช่อง ( ๗ ) ซ้ายมือเวียนมาหา ( นะ ) ฯลฯ ลงอิติปิโสแปดทิศเรียงไว้ดังนี้
(๗) อิระชาคะตะระสา (นะ) ติหังจะโตโรถินัง (๕) ปิสัมระโลปุสะพุ
(มะ) โสมานะกะริถาโธ (๗) ภะสัมสัมวิสะเทภะ (พะ) คะพุปันธูธัมวะคะ
(๕) วาโทโนอะมะมะวา (ทะ) อะวิสุนุสานะติ


ปล. คะพุปันทูทัมวะคะ (ใช้ ธูธัม ) วาโทโนอะมะมะวา ( มะมะ เขียนตกหล่น ม ไม่มีใส้กลาง)

วงนอกสุด ใช้ยันต์ เฑาะว์ และ ยันต์องค์พระ คั่นคาถาดังนี้ ไล่จากเฑาะว์ซ้ายมือบนเวียนมาด้านขวา ดังนี้

[เฑาะว์] ไชยยะ ไชยยะ พุทธา (พุทธา) [องค์พระ] ไชยยะ ไชยยะ ธัมมา (สิทธิ) [เฑาะว์] ไชยยะ ไชยยะ สังฆา (ธัมมา) [องค์พระ] ไชยยะ ไชยยะ อิสฺสะรา (สิทธิ) [เฑาะว์] ไชยยะ ไชยยะ พรฺหมา (สํฆา) [องค์พระ] ไชยยะ ไชยยะ อินฺทรา (สิทธิ) [เฑาะว์] ไชยยะ ไชยยะ เทวา (ผสุยรา) [องค์พระ] ไชยยะ ไชยยะ มารา (สิทธิ)

คาถาในวงเล็บหากเขียนใหม่จะได้ดังนี้ พุทธาสิทธิ ธัมมาสิทธิ สังฆาสิทธิ ผสุยะราสิทธิ


ปล. ผสุยรา น่าจะเป็นคำว่า พสุนทรา หรือ วสุนทรา (ผืนดิน - แม่ธรณี)

สรุปแล้ว ยันต์ที่มี นามะ อยู่ตรงกลางมักจะเกี่ยวพันกับเสน่ห์เมตตากับคนทั่วไป หากเขียนชื่อบุคคลเอาไว้ตรากลางแล้วลง นามะ ทับเอาไว้ จะเป็นที่รักของคนนั้นเป็นการจำเพราะเจาะจง ถ้ามีอิติปิโสแปดทิศอยู่ด้วยก็จะมีคุณทางด้านกันภัย แคล้วคลาด มี ไชยยะ ๆ ก็ ชนะศัตรู สิทธิ ๆ คือความสำเร็จ

 

วัดหนองบัว(วัดปทุมธาราม) เปลี่ยนไปมาก มากจนผมจำไม่ได้
ผมไม่ได้มา10กว่าปีแล้ว แต่ที่เห็นเป็นสง่าก็คือมหาเจดีย์
ผมเคยร่วมสร้างกับทางวัด เห็นแล้วก็นิยมยินดี สวยมาก
ชื่อเต็มคือ พระมหาธาตุเจดีย์ศรีชัยนาท
ภายในมีของวิเศษให้ทรรศนาสักการะ
แต่สุขภาพหลวงปู่ฯเยอะแล้ว ไม่แนะนำให้รบกวนนาน
ชัยนาท ยังมีหลวงพ่อแป๋ว วัดดาวเรือง กับหลวงพ่อกวย ท่านยังอยู่
ไปถึงชัยนาทแล้ว ก็แวะเข้ากราบท่านซะหน่อย

มีข่าวเรื่องพบพระกรุที่วัดปากคลองมะขามเฒ่า
ก็เข้าไปสืบ เบื้องแรกให้เส้นสายช่วยสืบให้ด้วย
ตอนนี้รู้ว่าพระเครื่องทั้งหมด(เนื้อตะกั่ว รัศมี) เกือบ 600 องค์
อยู่ที่ พส.ของชัยนาท เพื่อตรวจสอบ(ว่าแท้หรือไม่) ไม่ได้อยู่ที่วัดฯ และอาจจะไม่นำออกมาจำหน่ายในระยะเวลาอันสั้น

เมื่อไหร่ก็ตามที่ออกมาให้บูชา จึงน่าจะมั่นใจได้ แต่ให้ไวหน่อย (คุ้นๆว่าจะหลายหมื่นอยู่)

 

พี่หนุ่มทิพย์ครับ..

หลวงปุ่สุภาครับ..แต่ห่วงสุขภาพท่านเหลือเกินครับ...

 

ขอบคุณครับ

ศิษย์บางประเภท ท่องจำแบบนกแก้วนกขุนทอง ครูอาจารย์ท่องไว้อย่างไร ก็จดตามไว้อย่างนั้น และไม่คิดจะศึกษาให้รู้แจ้ง
หรือบางทีก็คัดลอกตำรามา ตำราเขียนบังเขียนผิด ก็ไม่ประสา ยึดว่ามีครูดี จะอย่างไรก็ได้ผล แต่ถ้าศึกษาให้รู้แจ้ง จะถ่ายทอดให้คนอื่นเค้านับถือได้ดีกว่า

ว่างๆพระอาจารย์พิจารณ์ก็เผยเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยให้ฟัง เรียกว่างำประกาย
วันนี้เล่าเรื่องตะกรุดคู่ชีวิต ที่ใช้บท อสีสัตติฯ ความว่า

อสีสัตติธะนูเจวะ
หอก ดาบ ธนู หน้าไม้
สัพะเพเตอาวุทธานิจะ
สรรพอาวุธทั้งหลายทั้งปวง
ภัคคะภัคคาวิจุนนานิ
ไม่สามารถทำเราแหลกสลายเป็นจุญไปได้
โลมังมาเมนะผุส สันติ
แม้แต่ปลายเส้นขนของเรา
พระพุทธเจ้าดำรัสกับนายขมังธนูที่มาดักทำร้ายพระองค์ แต่ไม่สามารถยกศรขึ้นง้างได้ ตัวสั่นแข็งอยู่อย่างนั้น

ผมกับพี่ศนิวาร อยู่ในกลุ่มนักศึกษา ชอบอ่านชอบฟัง จึงไม่ถือว่าสิ่งที่นำเสนอเป็นข้อยุติ เพื่อนสมาชิกท่านใดประสงค์จะแสดงความคิดเห็น ก็ยินดี

..................

ได้สนทนากับท่านฯครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ

 

พระอาจารย์พิจารณ์ ได้เคี่ยวน้ำมันเสร็จแล้วแต่เมื่อคืนราวสามทุ่ม
ท่านฯจัดทำราชวัตรฉัตรธง และลงฤกษ์ยามในการนี้ทั้งนั้น

ได้น้ำมันมาลิตรเศษ ท่านฯจึงเติมน้ำมันเก่าเป็นเชื้อเวทย์

กากจากการคั้นสามารถทำมวลสารได้อย่างดี
แต่ที่เหนือคาดหมาย คือพระอาจารย์ฯ เก็บเปลือกกะลาไว้ได้ทั้งเปลือก สามารถนำไปแกะสลักได้อีก
หากผมเห็นว่าสามารถนำไปแกะลายได้ดังหวัง จะจัดทำให้เพื่อนสมาชิกโดยไม่มีต้นทุนเพิ่ม

............................

 

ได้รับลูกอมแล้วครับ

 

สวัสดี คุณทิพย์
ได้รับลูกอม ตัวนะ และพ่อครูฤาษีเรียบร้อยแล้วเย็นวันนี้ ขอบพระคุณมากครับ
มรรคเวทย์

 

ยังไม่เคยได้สนทนา กับท่านเลยครับ ได้แต่ให้ท่านพรมน้ำมนต์ให้
ถ้ามีโอกาส ก็อยาก ได้ไปนั่งใกล้ๆๆแล้วสนทนากับท่านครับ

 

พี่หนุ่ม รู้จัก คต ปวกดำ ป่าวคับ
ไปเห็นรูปมาแอบ save มาให้ชมกัน
แปลกๆๆดีครับ

 

น่าจะหมายถึงคตปลวก
เป็นคตหินที่เจอในจอมปลวก
แต่หินแบบนี้ จะรู้ได้อย่างไรว่าเจอในจอมปลวก

น่าจะมีวิธีแยกแยะเนอะ คต เป็นของหายาก แล้วก็ดูยากด้วย

หลวงปู่สุภา ชอบใจพี่นิ่มมาก ถ้าถึงขนาดเจาะจงเรียกพี่นิ่มมาเขียนยันต์ครอบหัวให้ ก็คงขอบารมีท่านไม่ยาก
หลวงปู่แผ้ว ก็มีพรรษากาลสูงมากแล้ว สุขภาพก็น่าถนอม ถ้าท่านทั้งสองหยุดเสกของเมื่อไหร่ ก็คงต้องถนอมท่านไว้ให้ลูกหลานนานๆ

ช่วงนี้ผมได้ยินเรื่องพระเกจิหลายรูปแล้ว มีแต่เรื่องที่เค้าเล่าให้ฟังกันทั้งนั้นเลย
ยังไม่เคยได้ยินว่าเห็นกับตายินกับหูสักที

 

ไม่ใช่คดปลวกครับ แต่เป็นอลุกมณี มณีหยาดฟ้า หรือสะเก็ดดาว
ทางภาคอีสานเรียกแก้วข้าวหรือจันทรคราด
ทางฝรั่งเรียก tektite เป็นเนื้อแก้วส่วนใหญ่สีดำทึบคล้ายนิล
พบตามเรือกสวนไร่นา เวลาฝนตกชะหน้าดิน
ที่เรียกแก้วข้าวเพราะชาวอีสานรุ่นเก่ามักจะเอา
ไปใส่ไว้ในยุ้งข้าว เพื่อความอุดมสมบูรณ์

คุณประดิษฐ์ กัลจาฤก เจ้าของบริษัทกันตนานับถือมาก
ท่านสะสมไว้เป็นนับร้อย ๆ พัน ๆ หมื่น ๆ ชิ้น ขนาดสร้างพระองค์ใหญืได้
เชื่อในอานุภาพด้านโชคลาภทำให้มั่งมี ถึงกับประพันธ์บทสวดเอาไว้ว่า


เงินทองบ่เสี้ยง เสี่ยงภับบ่มี
ลาภยศศักดิ์ศรี บารมีกว้างไกล

เพราะท่านเคยยากจนเหมือนคนล้มละลาย แต่ฟื้นตัวได้เพราะอลุกมณี

ตำราใหม่ ๆ เรียกเหล็กไหลอวกาศ หรือเหล็กไหลต่างดาว คดปลวกดำ
บรรยายสรรพคุณเสียเลิศลอยมหาศาล

คดปลวกของแท้เป็นลักษณะคล้ายกันแต่หนักเนื้อเหมือนแร่เหล็กครับ

ปล. เสี้ยง เป็นภาษาอีสาน และภาษาเหนือ แปลว่าหมด เกลี้ยง สิ้นไป
บ่เสี้ยง แปลว่า เหลือเฟือ , ไม่รู้จักหมดไม่รู้จักสิ้น , ไม่หมดไม่สิ้น

 

สวัสดีครับพี่ทิพย์

เมื่อวันอาสาฬหบูชาที่ผ่านมา ได้ไปกราบหลวงปู่สม ไปตอนเกือบเพลแล้ว เห็นท่านนอนพักอยู่ตรงที่รับแขกหน้ากุฏิ ท่าทางเหมือนหมดแรง ดูท่านอิดโรยพอสมควร ระหว่างนั้นก็มีญาติโยมมากราบท่านอยู่เรื่อยๆ ทราบข่าวว่าท่านไม่ค่อยฉันอาหาร มื้อเพลนั้นผมเลยพยายามขอให้ท่านฉันเพล จะได้มีแรงขึ้นมาบ้าง เห็นท่านฉันข้าวได้ 1 จาน ฉันข้าวเสร็จผมจะยกสำรับอาหารหวานให้ท่านฉันต่อ ท่านก็บอกว่าไม่เอาแล้ว ระหว่างท่านฉันก็มีญาติโยมมากันเรื่อยๆ เห็นท่านฉันข้าวได้ แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้วครับ

ลองฟังเสียงหายใจของท่าน ดูเหมือนว่าจะมีเสียงวี้ดๆ เป็นจังหวะตามการหายใจเข้า-ออก เห็นพระที่ดูแลบอกว่า เวลาท่านเหนื่อยๆ จะหอบจนเห็นได้ชัด แต่ดูแล้วหลวงปู่้ท่านเมตตากับญาติโยมที่มารอกราบท่านมากๆ บางทีจนจะเลยเวลาเพลไปแล้วท่านก็ยังไม่ได้ฉันข้าว เพราะคอยรับแขก (แต่ผมก็คิดในใจว่า ทำไมแขกไม่หยุดสักพัก แล้วให้ท่านฉันอาหารเพลก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลัง) หลวงปู่ท่านเมตตาจริงๆ ครับ ฝากคนที่จะไปกราบหลวงปู่ ช่วยกันถนอมสังขารครูบาอาจารย์กันนะครับ

จำได้ว่าพี่ทิพย์เคยเล่าว่าจะขอหลวงปู่ให้เขียนป้ายเวลารับแขก-พักผ่อนให้หลวงปู่ แต่ท่านไม่เอาด้วย เพราะสงสารคนที่จะมาหาแล้วจะต้องคอยนาน

 

ผมได้กราบท่านเมื่อครั้งท่านยังอยู่ที่ จ.ภูเก็ตครับ..
นานพอควรแล้วครับพี่..

 

รูปแรกนี่เป็น อุกาบาต หรือ อุกามณี แน่นอน 100% ครับ ... แบบนี้ผมมีหลายก้อน ... สงสัยปลวกจะแบกอุกาบาตเข้ารังหรือเปล่า ^_^

ส่วนรุปที่ 2 ผิวนอกใกล้เคียงกันมากกับอุกาบาตที่หลอมละลายด้วยความร้อนสูง แต่ผมยังงงกับ รอยที่คล้ายกับร่องรอยพวกฟอสซิลเพราะไม่คุ้นเคย ... แต่ไม่น่าใช่คดปลวก

 

คดปลวก นั้นเป็นที่นิยมเสาะหากันมาตั้งแต่โบราณทุกยุคทุกสมัยทีเดียว เพราะเป็นคดที่มีอานุภาพสูง แม้จะเป็นคดที่พบเจอได้ยากแต่ก็มีวิธีหาที่ดูเหมือนจะง่าย คือสมัยก่อนเวลาที่จะหาคดปลวกก็จะเริ่มสืบเสาะหาจอมปลวกที่มีลักษณะผิดปกติจากธรรมชาติ เช่น จอมใหญ่โตมาก มีรูปร่างแปลกประหลาด เกิดขึ้นอยู่ในที่อาถรรพ์ และโดยเฉพาะจอมไหนที่มีคนบอกว่าเฮี้ยน ผีจอมปลวกดุ นั่นล่ะคนโบราณเขาสันนิษฐานเอาไว้ก่อนเลยว่าจะต้องมีคดวิเศษเกิดขึ้นอยู่ในจอมนั้นค่ะ** ขั้นต่อมาก็จะทำพิธีบวงสรวง ขอขมาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สถิตอยู่ที่จอมนั้น และให้รอจนกว่าจะครบ 3 วันเพื่อให้บรรดาปลวกอพยพทิ้งรังเสียก่อน จากนั้นก็จะทำการพลีจอมเอามาทุบหาคดกันต่อไป คดปลวกเป็น ของวิเศษดีรอบตัวไม่แพ้เหล็กไหล ดีรอบตัว

ลองไปหาข้อมูลมาครับ
ไม่รู้ว่าที่จริงมีจริงหรือป่าวครับ
มีทั้งสีขาว สีดำ
พี่ ท่านไหนมีของ จิงๆๆขอดูรูปหน่อยนะครับ
ขอบคุณครับ

 

สนับสนุน พี่ศนิวาร และ คุณ a191 ครับ..

ผมเห็นสิ่งนี้มาตั้งแต่จำความได้ครับ..ผมเป็นคนโคราชครับ..
เคยถามเตี่ยว่า คืออะไร เตี่ยบอกไม่รุ้...แต่เตี่ยได้มาเมื่อครั้งสมัยผมยังเล็ก ยังทำไร่มันสำปะหลัง ครั้นหลังจากกลับทำไร่ และส่งคนงานกลับบ้านแล้ว..
ระหว่างทางกลับบ้าน ก็เห็นแสงสว่าง เหมือนดวงไฟ ลอยอยู่เหนือดิน..
เตี่ยก็ไปกำแสงไฟนั่นไว้..เมื่อแบมือออก ก็เห็นเป็นของสิ่งนี้แหล่ะครับ..
(ฟังเป็นนิทานครับผม..)

ลักษณะก็จะเป็นดังรูป...หากลองกระเทาะออก เนื้อในก็จะเหมือนแก้วมีสีดำ
โปร่งแสง เมื่อส่องกับแสงแดดครับผม...

จนมาเห็นพระประธานในห้องพระ ของคุณประดิษฐ์ กัลจาฤก ผ่านทางทีวี ก็นั่นแหล่ะครับ ถึงทราบว่า เค้าเรียกกันว่า อุลกมณีดำ ครับผม...